Na co sobie może pozwolić psycholog - Netkobiety.pl

Nie powienien robic nic z tych rzeczy, o ktorych napisałas, jesli jest profesjonalistą.
Behemoth666, psycholog nie jest lekarzem (chyba, ze niezaleznie).

A Ty się podzieliłaś  swoimi odczuciami z tym psychologiem?
Powinnas powiedzieć:
Nie czuje się,  tym pytaniem komfortowo, 
A potem byście rozkminiali dlaczego.
Spotkania u psychologa to nie herbatka u znajomych.
Niestety nie zawsze jest miło, pewnie przyszłaś  z jakimś  problemem i trzeba go rozebrać na części pierwsze

#Ela, sorry ale dziwnie piszesz.
Takie teksty to specjalista powinien wygłaszać przy temacie i omawianiu doświadczeń "leczonej" a nie laik który przychodzi po pomoc.

Do cholery od nie jest od oceniania.

Psycholog nie pracuje jak lekarz,  co zada Ci parę pytań, zbada odpowiednim sprzętem i pokiwa głową i niewiele Ci mówiąc  przepisze lekarstwa.
Jak zauważysz, wizyta u psychologa trwa dłużej niż np u internisty
Żeby zdiagnozować Twój sposób  myślenia i Ci pomóc, musisz współpracować,  czyli  jak masz jakieś emocje to o nich mówić.
W ten sposób ktoś dowie się co myślisz i co czujesz.
To nie dentysta,  gdzie go to nie obchodzi, a nawet przeszkadza.
Tu Twoje reakcje są źródłem wiedzy o Tobie.
Nie ma oceniania, nie dostaniesz wniosków na pierwszych spotkaniach, dostaniesz hipotezy i wcale nie musisz się z nimi zgodzić.
Masz prawo.
Jeśli przyszłaś że stresem z powodu oceniania  przez otoczenie, to psycholog celowo dotyka tego problemu, by zobaczyć Twoje reakcje.
Nie po to, by Ci dołożyć.
Lekarz jak nacisnie mocno bolący żołądek, też nie robi tego by sprawić Ci ból, tylko dla diagnozy.
To od Ciebie zależy czy chcesz coś w swoich reakcjach zmienić czy nie.
Drogi na skróty nie ma.
Szaleństwem jest robić cały czas to samo i uzyskać inny rezultat.

Może o postawę chodzi, a nie o strój?
Moja psycholog (a chodzę już ponad pół roku) do tej pory mi mówi, że pierwsze spotkania byłam maksymalnie opanowana, chłodna jakbym stała z boku wszystkiego, dopiero potem ze mnie leciało.

Psycholog też człowiek. Też musi zagrać relacja międzyludzka. Musi się chcieć z nim rozmawiać. Musi się mieć zaufanie i poczucie bezpieczeństwa. Jednej osobie zagra pani X, a innej nie, bo np. powie coś nie tak. Życie.
Czasami mam taki dzień, że całe spotkanie gadam o pierdołach, albo mam wrażenie, że robię jakieś logiczne fikołki, a czasami kd pierwszej minuty lecę z grubej rury i wykorzystuję czas maksymalnie jak się da.

Więc ja bym nie przekreślała tak od razu. Ale to ja. Do mojej psycholog poszłam z polecenia z nastawieniem, że innej szukać nie będę, bo nie mam na to siły. I ja ją po prostu lubię jako człowieka. Nawet o pierdołach się z nią dobrze rozmawia.

Psycholog nie jest od oceniania, nie jest od mówienia o tym co w swoim pacjencie widzi - to nie jest spotkanie ze znajomymi i swobodne rozmowy. Uwagi na temat stroju pacjenta, śmieszki, złośliwości - to nie jest profesjonalne podejście do ludzi, jakiego z założenia oczekujemy od specjalistów. Dodatkowo powiedzenie pacjentowi o tym, że jest głupi, nie jest dotykaniem tego, z czym do specjalisty przyszedł.

Nigdzie nie jest napisane, że autorka zaczęła się bronić. Komentowanie ubioru pacjenta to niedopuszczalna sprawa u psychologa, gdyby autorka chciała posłuchać komentarzy na temat swojego stroju, to poszłaby do stylistki.

Nie, nie pochwalił, że jest mądra, tylko dał do zrozumienia, że jest głupia.

Fakt, że autorka poczuła się urażona głupim zachowaniem psychologa i zaniepokojona tym, jak się do niej odnosi, wcale nie świadczy o tym, że jest przewrażliwiona na swoim punkcie. Osoby wrażliwe i mające problem ze stawianiem granic często poszukują pomocy psychologicznej.

Myślę że z psychologiem trochę jak z partnerem musi być odpowiednia chemia. Nie w sensie pociągu fizycznego ani zauroczenia ale takiego poczucia ze nadajemy na tej samej fali. Ja z moją psycholog tak miałam i być może dlatego nasze spotkania i interakcje były właśnie takie luźniejsze w sensie wciąż profesjonalne i skupione na mnie ale właśnie nie pozbawione żarcików i czasem uwag nt mojego zachowania. Może nie tyle oceniających co właśnie dających mi do myślenia. Ja wiedząc że ta osoba nie chce mi zrobić krzywdy tylko pomóc nie odbierałam ich jako ataków tylko jak trzeba było to potrafiłam sama sobie powiedzieć w głębi ducha "no coś w tym jest "albo jeśli się z tym nie zgadzałam to również odezwać. Ja zakładam że psycholog to nie jest ktoś tylko od poklepywania po pleckach i potakiwania że taak mam rację itp tylko również od zadawania pytań czasem niewygodnych ale właśnie mających skłonić delikwenta to wyciągania pewnych wniosków samodzielnie. Nie chciałabym sztywnego kontaktu i tylko suchych stwierdzen ah tam rozumiem. Yhyym jak się pani z tym czuje. Yhyym.
Jeśli Ty Autorko masz inne oczekiwania to zostaje zmienić psychologa na takiego z którym będzie flow.
No chyba że wogole to co piszesz nie do końca odzwierciedla jego zachowanie i  miało ono znamiona jakiegoś krzywego flirtu ( ten tekst o pobożnym ubraniu trochę dziwny). Jeśli tak to kategorycznie zmienić psychologa bo takie coś nie na miejscu na 1000%.

Są kobiety, które nigdy w życiu nie usłyszały na swój temat nic złego.
Bo otoczenie zawsze tolerowało ich zachowania.
Wtedy szok po usłyszeniu kilku słów prawdy jest duży.

Dziękuję wszystkim którzy się wypowiedzieli. Utwierdziło mnie to tylko w przekonaniu, że wszystko zależy od człowieka. Osobiście nie chce aby ktoś poruszając tak wrażliwe tematy żartował sobie z nich i ze mnie. Tendencje do takich zachowań mają zwykle mężczyźni terapeuci.
Przez całe swoje życie byłam u 4 terapeutów dwóch kobiet i dwóch mężczyzn, kobiety zawsze były powściągliwe, chłodne, mało zaangażowane - to mi trochę przeszkadzało że mnie traktują jak kilenetele tylko. Z kolei mężczyźni byli zbyt do przodu, ocenianie, doradzanie, żarty teksty w stylu,, no niech już pani zmyka, ale już,,.
Decyzję już podjęłam, nie będę tam chodzić. Nie chce mi się na takim spotkaniu zbywać zaczepek, tłumaczyć się, reagować na żarty.
Ktoś wyżej pytał o kobietę, tak zdecydowanie będę szukać kobiety terapeutki, ostatnia u której byłam była cudowna ale kwota jaka bierze nie jest rynkowa, ale warta była tych pieniedzy, jednak do regularnych spotkań muszę mieć kogoś kto mi budżetu nie zrujnuje.

Zobacz: 7 psycholog...
Nie lepiej u psychologa rozwiązywać problemy, niż tylko szukać towarzystwa?
To prawie 1000 zeta miesiecznie..
Dużo,  jak na życie towarzyskie..na kogoś, kto nie pomaga,  bo byłaś u 6 a problem masz ten sam.
Więc PO CO chodzisz do psychologa?
By się znieczulić, by mniej bolało Twoje życie,  czy by coś zmienić?.
Tak naprawdę to 7 raz UCIEKASZ od rozwiązania swoich problemów.
Tzw mili psychologowie zarabiają po prostu wiecej, rozciągając terapię, wg mnie to nie jest etyczne.
Przepraszam nie jest moim celem sprawienie Ci dyskomfortu, ale czasem trzeba ten dyskomfort przeżyć zadając sobie pytanie, czego właściwie chcesz od tej terapii, czy jakiekolwiek problemy mają być rozwiązane, czy tylko rozwiązywane w miłej atmosferze.

Ela, w całym życiu byłam u tylu. U jednego byłam 4 lata i tak dalej. Nie w ciągu miesiąca. W ciągu dwóch miesięcy u kobiety który była rewlecayjna ale druga a teraz u tego pana.

Farmer, czy ja Cie w jakimś watku obraziłam lub napisałam coś nie tak, że jesteś taki ofensywny wobec mnie?

Nie obraziłaś mnie nigdzie. Dlaczego uważasz, że można mnie obrazić?

Terapeuta Tobie nie odpowiada, bo:
Źle, bo ocenia.
Źle, bo mówi co widzi.
Źle, bo dotyka tego z czym przyszłaś

Teraz odbierasz moje uwagi jako atak.

Czy nie sądzisz, że wszystko odbierasz jako atak, albo coś w tym rodzaju?

Chodzisz po terapeutach latami.
Ostatni sobie pozwolił na więcej niż powinien, ale ja odebrałbym to jako nieprofesjonalizm, a nie atak.

Czy chodzisz z powodu braku pewności siebie, niskiej samooceny i problemami z tym związanymi?
Jeśli tak, to niepotrzebnie wydajesz pieniądze.

Skoro jest tak rewelacyjna, to może nawet wizyta raz na dwa tygodnie zamiast raz na tydzień coś da?
A może da się z nią porozmawiać na ten temat?
Mnie moja powiedziała od razu, żebym powiedziała, gdybym miała problemy finansowe, to będziemy kombinować jakoś, żeby się dało spotykać pomimo tego.

Tak, wiem autorko, dla Ciebie jest ważne tylko to, co piszesz .
Taki dziecięcy egocentryzm.
Ja myślę że psychologowie zarobią na Tobie na dobry samochód.
Niesamowite wnioski z tego forum..
Ludzie sobie traktują psychologów jako Panie i Panow do towarzystwa, jak przyjaciółkoi, ciotki klotki do wygadana się.
A jak dochodzi do punktu gdzie trzeba się  wysilić by coś w sobie wyprostować, to wielka obraza majestatu.

..

To nic nie da, nie z uwagi na brak pewności siebie, tylko masę problemów, z którymi tak naprawdę nie chcesz się zmierzyć.

Wystarczyło wrzucić 1 wpis i już się najeżyłaś.

Zauważ, że oprócz osób piszących, że terapeuta postąpił nieprofesjonalnie są też głosy oceniające Ciebie.

Tu zamiast normalnie ustosunkować się do uwag zaatakowałaś i to poruszając nieistotne sprawy.

Czemu to miało służyć? Ok, ulżyłaś sobie, ale to nic nie wniosło. Czy coś zmienia 7, a 4?

Niemożność ułożenia sobie życia związkowego to skutek, a nie przyczyna.

Nie umiesz reagować na krytykę.
Jesteś małostkowa.
Nie jesteś asertywna.

Ela napisała o dziecięcym egocentryzmie i ma trochę racji.

Niech zgadnę, wszyscy faceci opuścili ciebie poniżej 6 miesięcy?

PS. Dajesz sobą bardzo łatwo manipulować.
PPS. Wybierasz nieodpowiednich partnerów. To co, umówimy się

Przeczytaj wpisy na spokojnie. Możesz sobie nawet wydrukować i podkreślić odpowiednie słowa (pobaw się, a dostrzeżesz to, co większość tutaj ludzi zobaczyła).

Troszkę najeżyłaś
4 a 7 robi małą różnicę (ogólnie dużo tych terapeutów), a rozdmuchałaś do rangi mega pomyłki. Po co?

Oceniliśmy na podstawie samego suchego wpisu. I już na jego podstawie doszliśmy do naszych wniosków.
To nie jest problem z intonacją, ale to jak formułujesz przekaz. Pewnie ustnie też.

Nie. Ale fajnie sobie tłumaczysz

Zdradzę Tobie sekret.
Od pewnego wieku ludzie przestają tolerować pewne zachowania. Po prostu szkoda czasu.
Fajne, młode ciałko nie załatwi już sprawy, szczególnie, gdy przestaje być młode.

Wybacz, ale nie zgodzę się z tym. Pewne rzeczy widać z daleka, ty je po prostu tolerujesz, by być z kimś.

Tu się rozpiszę:
- nie do końca jesteś świadoma jak i dlaczego tak postępujesz.
- nie umiesz przyjąć krytyki, bo uważasz ją za atak i "odgryzasz się". Zupełnie niepotrzebnie. Zwrócenie uwagi, czy krytyka to możliwość poznania swoich słabości, polepszenia się
- nie jesteś naiwna. Na siłę chcesz z kimś być. Masz wewnętrzną potrzebę. Czy były problemy w rodzinie?
- niezbyt mądra dla kogo? Dla robotnika budowlanego, czy profesora na uniwersytecie? Piszesz składnie, acz agresywnie, nie wskazuje to na głupiutką gąskę za którą chcesz teraz uchodzić. Kokietka?

Przestań grać w gierki (lubisz odwlekać) i idź jeszcze raz do tego terapeuty i mu wygarnij. To da tobie więcej niż kolejny kwartał spotkań.

Zauważyłaś, że ostatni wpis miał już inny przekaz? Inne nastawienie (flow)?

Nie czytałem Twojego wątku rozstaniowego.

Chyba nie zrozumiałaś mojej myśli co do tego, że pewne rzeczy z wiekiem nie przejdą.
Mężczyzna nie będzie tolerował odpałów kobiety jeśli:
- ma możliwość zmiany
- kobieta nie jest młoda/ładna
- związek nie przynosi korzyści (seks do roku zatrzyma faceta)

Gdy byłaś młodsza, to mogłaś sobie z facetem na dużo pozwolić. Teraz to już nie przejdzie.
Mężczyzna widząc czerwoną flagę jedną za drugą zrywa kontakt, jeśli widzi, że korzyści bycia z Tobą w związku są dużo wyższe od nakładów (pieniądze, czas, zaangażowanie psychiczne). Podejrzewam, że problemem jest Twoje podejście, zachowanie, komunikacja.

To wiem, bo chcesz być za wszelką cenę w związku.

Nie tracisz szacunku, tylko sama się oszukujesz co do partnera, czy związku.
Przecież widzisz, jak coś z facetem jest nie tak, a mimo to brniesz danej. Przez to marnujesz jedynie swój czas.
Nie twierdzę, żeby od razu skreślać/odrzucać faceta, ale wchodzenie w związek to poważna decyzja.

ha, ha, ha. Pośmiałem się i co?
Widzisz tu to podejście [atak]? Dorosły facet posłucha "można się śmiać) paradoksalnie wróżka mi najbardziej pomogła", spojrzy i sobie pomyśli (nie co do wróżki, ale na ten ton wypowiedzi), że to niedojrzała dziewczyna. Na ONS, czy FWB to ok, ale związek? Po co się męczyć?

Twój wpis w tym przypadku powinien wyglądać:
Szukam wszędzie rady i pomocy. Byłam u psychologów, astrologów i wróżek  i muszę szczerze przyznać, że pomimo obaw, to wróżka najbardziej mi pomogła.
Czujesz tą różnicę? W sumie to samo napisane, ale przekaz jest zupełnie inny.

Co do wróżki, to zobaczyła zdesperowaną kobietę jak setki przed Tobą. Szkoda tylko, że ci terapeuci tego od razu nie rozpoznali.

Nie jest najlepiej, ale nie nazwałbym tego beznadziejną sprawą.
W ciągu roku możesz być już po ślubie i w ciąży.

Sprawdź w okolicy kółka zainteresowań, treningi grupowe. Cokolwiek co można robić zespołowo i będą mężczyźni. Tam najszybciej kogoś spotkasz.

Nie, to wynika z tego, że masz ciężki charakter. To odrzuca facetów.
Bronienie granic, a atak i obrażanie się to zupełnie inne rzeczy.
Po co mężczyźnie obrażalska, przewrażliwiona, sfochowana baba? Weźmie sobie taką, z którą można pośmieszkować.

Trafił się Tobie śmieszek. Mogłaś to asertywnie ukrócić, albo pójść w jego grę i przystosować się, zamiast tego połknęłaś kij i utkwił Ci w tyłku.
Mężczyźni lubią mieć fajne porozumienie z kobietą, śmieszki, a nawet aluzje. Wszystko na luzie bez zobowiązań.

Posłuchaj proszę sugestii.
Idź do tego terapeuty, wygarnij mu, że nie życzysz sobie jego uwag na temat ubioru i czego tam jeszcze chcesz.
Jasno powiedź czego oczekujesz po spotkaniach.
On jako facet powie Tobie jak mężczyźni widzą kobiety, na co zwracają uwagę.

PS. Wyjmij kija z tyłka i się baw. Relacja to też zabawa.
Reaguj jak będziesz obrażana, ale nie na krytykę, czy uwagi. Traktuj je jako możliwość zmienienia/poprawienia się.

Ludzie mieliby szczęśliwe związki, gdyby byli uczciwi wobec siebie i innych.

Śmieszyć może, ale pewne drzwi się zamykają nieodwracalnie.
Zmiesza się pula zainteresowanych.
Oczywiście, że mogą znaleźć partnera po 35 r.ż., ale to już nie jest to zainteresowanie, którymi cieszyły się w wieku dwudziestu kilku lat.

Ela nie rozumiem "by łatwiej nad nimi zapanować". Łatwiej zapanować nad niedoświadczoną dwudziestolatką, niż nad 35-latką, więc jest odwrotnie

Nie tylko powinna się rozglądać, co aktywnie szukać.

Kobieta powinna mieć wymagania wobec mężczyzny, ale dlaczego wysokie?
A może inaczej: co to są wysokie wymagania?
Spotkałem się już z takimi wymaganiami, że spełnić je mogą ludzie stanowiący 5 % męskiej populacji w Polsce (zarobki, stan posiadania, wzrost, brak dzieci itp.)

No to jestem po wizycie.
Ale najpierw odniosę się do tego co Ela napisała. Jestem tak zdesperowana jak nigdy dotąd, zewsząd słychać że już wypadłam z obiegu, beznadzieja i amba. Nie wiem jak wyluzować.

Terapeuta to śmieszek, w poniedziałek wyluzowalam i dużo żartowaliśmy. Chociaż czasem jego teksty mnie lekko szokowały, ale może ma taki sposób na komunikację z takimi jak to ujął a moze nie będę tego publicznie pisać.

W każdym razie mądrze gada, raczej w punkt, nie owija w bawełnę. Mam wrażenie, że tak sobie teraz zlosliwosci wzajemne prezentujemy ale może to taki sposób na to żeby wyciągnąć jak najwięcej informacji.

A Tobie podobały się te żarty czy raczej dostosowałaś się do tego? Czy na dłuższą metę taki sposób prowadzenia terapii byłby dla Ciebie ok? Nawet jeśli zaczniecie poruszać jakieś bardzo bolesne tematy? Czy wtedy żarty terapeuty też będą na miejscu?

Jeśli jakaś osoba jest wobec mnie złośliwa to mam wrażenie, że albo chce sprawić mi przykrość albo podburzyć pewność siebie - a myślę, że ludzie między innymi idą do terapeuty żeby tą pewność zbudować.

NIKT nie powinien żartować z Twoich myśli samobójczych. Tym bardziej terapeuta. Nie znam się, ale wydaje mi się, że oni powinni być na to wyczuleni – ta moja, chociaż niefajna kilka razy pytała mnie o to – czyli to istotna sprawa, ważna, bo zagrożone jest Twoje życie, tak? Czyli Ty powiedziałaś terapeucie, że masz myśli samobójcze a on z tego żartował? Wiesz jak to tragicznie brzmi?

Swoją drogą, nie myślałaś żeby iść do psychiatry? 

Myślałam, że ta moja psycholog była okropna, ale my po prostu się nie dogadałyśmy, charaktery nam nie spasowały. Natomiast tutaj to wygląda jakbyś trafiła na kogoś nowego, początkującego, kto jest w tym zawodzie, bo... no właśnie?

No nie wyobrażam sobie tego, idziesz do kogoś, otwierasz się przed nim a on robi sobie z tego kabaret. Bo to tak wygląda. I jeszcze trzeba mu zapłacić niemałe pieniądze. Jak go znalazłaś? Przez internet czy z polecenia?

Karmo, zmieniłabym tego psychologa.

Oczywiście, że JA

Brakuje tobie dystansu do siebie.
Bo ktoś powiedział, że jesteś niezbyt "lotna"?

Pierwszy raz?
Myślisz, że mądrzy ludzie nie robią głupstw, nie mają głupich pomysłów, czy nie są powodem do żartów?
Skłodowską-Curie może nie jesteś, ale w życiu sobie radzisz. Prawda?

To samo widać w:

Czasem trzeba zluzować majty.

Mężczyźni mają inne poczucie humoru, bardziej "cięższe".
Rozumiem, że kobietom może nie pasować żartowanie z depresji, czy myśli samobójczych.

Nie jesteś jedyną kobietą, która przez coś takiego przechodzi.
Czasami warto się pośmiać ze swoich problemów. Albo będziesz się śmiała, albo będziesz płakać. Wybieraj ...

Ta wymiana złośliwości to nauka asertywności, uodpornienie na ataki, rozluźnienie atmosfery i polepszenie komunikacji.

Jak chcesz utrzymać długotrwałe relacje z facetem? Gdy on coś powie nie tak, to się obrazisz, strzelisz focha i będzie cisza?
Lepiej odpowiedzieć z pazurem. Bardzo to cenimy.

Zakładam, że nie jesteś przyzwyczajona do takiego stylu prowadzenia rozmowy, bo miałaś mało kontaktu z mężczyznami.
Zacznij powoli stawiać granice.

Uważam, że w przypadku problemów z nawiązaniem/utrzymaniem relacji z mężczyznami najlepiej udać się do mężczyzny, a nie do kobiety.
Kobiety w większości nie rozumieją mężczyzn. Dają wtedy bardzo złe/głupie porady.

PS. Pamiętaj, zawsze możesz zmienić terapeutę.

Bo z bezpiecznego otoczenia po wizycie wychodzi, a żart w głowie zostaje.

Terapeuta nie jest po to, żeby się przy nim uczyć odpowiadać "z pazurem".

Ty chyba nie wiesz jaka jest rola terapeuty.

Elu, końcem lutego kończę osiemnaście lat, więc teoretycznie będę dorosła. Czy wtedy będę mogła wyrażać swoje opinie na różne tematy? Czy wtedy stanie się jakaś magia i stanę się innym człowiekiem? 

Nie. Nic się nie zmieni w moim życiu - wszystko będzie wyglądało tak samo. Nie będzie żadnych rewolucji. To tylko umowna data, kiedy można wyrobić sobie dowód osobisty i rozpocząć prawo jazdy. Nic więcej.
Tylko wtedy nikt nie zarzuci mi, że jestem dzieckiem.

Jestem wdzięczna, że w moim realnym życiu nikt od dawna nie przypomina mi, że jestem dzieckiem, że dorośli z którymi żyję szanują moje zdanie i nawet biorą je pod uwagę w naszej codzienności. Nikt nie czuje się ode mnie lepszy i mądrzejszy tylko dlatego, że urodził się wcześniej - przecież to niczyja zasługa. 

Nie uważam żebym moimi postami krzywdziła kogokolwiek – ani Karmę ani jej psychologa.

Jedyna pani psycholog, u której byłam w listopadzie nie zajmowała się dziećmi. Jak to widzisz - miałabym chodzić do kogoś przez cztery miesiące, a potem zmienić to, bo przecież jestem już dorosła? Naprawdę? Ona była jaka była, ale też nie widziała w tym problemu. 

Farmer, nie wydaje mi się żeby Karma czuła się bezpiecznie przy tym psychologu, a na pewno nie podczas pierwszych spotkań. Dlatego uważam, że te żarty nie były na miejscu, zwłaszcza że mam wrażenie, że ona próbowała się przekonać do tego, że tam wszystko jest ok. Gdyby było ok, napisałaby tutaj: ale świetnego psychologa poznałam, mamy podobne poczucie humoru i dobrze się dogadujemy. Albo w sumie w ogóle nie byłoby tego wątku.

Jeśli ktoś ma myśli samobójcze, to chyba ostatnim mądrym co można zrobić to żartowanie z tego – nie trzeba być super doświadczonym dorosłym żeby to wiedzieć. Siedemnastoletnie dzieci też to wiedzą.

Od swojego psychologa nie chciałabym usłyszeć, że nie jestem zbyt lotna, ze wyglądam pobożnie albo że mam wątpliwą inteligencję. Powiedz mi, jak to brzmi? Jeszcze na pierwszych spotkaniach? Rozumiem gdyby takie słowa padły po jakimś czasie tych spotkań, gdy psycholog wiedziałby na co może sobie pozwolić. Nie dziwię się Karmie, że ją to zabolało, bo ja też dziwnie bym się czuła, chociaż nie jestem przesadnie przeczulona na swoim punkcie. Inaczej jest gdyby powiedziała mi to jakaś bliska osoba, która zna mnie i której mogę się odgryźć - a słyszałam o sobie gorsze złośliwe rzeczy niż to – tylko właśnie o zaufanie chodzi, pewność siebie, której Karma na pierwszym czy drugim spotkaniu z tym człowiekiem jeszcze nie miała. Wiem, Karma psychologowi też miała się odgryźć, bo teoretycznie można potraktować to jako jakieś ćwiczenie - ale chyba nie spełniło to swojej roli, skoro dziewczyna myśli o zrezygnowaniu z terapii. 

Myślę, że wszystko co zadziało się u Karmy na sesji stało się zbyt wcześnie i stąd jej rozterki.

Jakiej dojrzałości, litości...
Czytalas jej temat?

Autorko, jednak poradź sie psychiatry też, o ile ten o którym piszesz nie jest psychiatrą.
Jesteś po prostu bardzo chwiejna i takiej pomocy prawdopodobnie też potrzebujesz, nikt po Tobie nie jedzie. Z każdej ciemności da się wyjść,  powodzenia.
Ktoś w realu , jakoś przyjaciel, matka? Poradź się.

To jest poszukiwanie punktu zaczepienia i mocnych stron. Wygląd miał być plusem, a ty zrozumiałaś to inaczej. Ogólnie nie sprawiłaś wrażenia, żebyś z czymkolwiek miała problem. Nie wiem, czy akurat męskie podejście byłoby lepsze, raczej przydałby się ktoś taki, kto potrafiłby do ciebie trafić

Jesteś jeszcze młodziutka. Wiele rzeczy nie wiesz, wielu nie rozumiesz.

Wiem Annie, na swoim doświadczeniach i uprzedzeniach. Czytam i widzę, że cokolwiek nie napisze to albo zła komunikacja albo zły,, ton,, albo się obrażam no ale co mam zrobić nie będę nikogo na siłę przekonywać, choć po ludzku chciałabym żeby ktoś bez uprzedzeń z otwarta głowa i obiektywnie na to spojrzał. A tymczasem Farmer i obrażona i nigdy krytycznie i to i tamto. I co ja mu zrobię jak taki ma obraz kogoś i jest pewny siebie w tym na sto procent. Byłam krytykowaną zawsze za wszystko, także owszem znam smak ciągłej krytyki pouczania, przez dorosłych i wyśmiewania przez rówieśników więc zluzuj już Farmer bo więcej przynosisz szkody tym co piszesz niż pożytku ( tak teraz będzie że mam kija w tyłku) jakbym napisala- masz rację Farmer - widzisz nie umiesz sie bronić!

Nie robi mi testów, zapytał co sądzą o mnie najbliżsi powoedzialam, że moja przyjaciółka uważa że jestem inteligentna, mądra i wrażliwa a on- no to ciekawe czy jest pani taka inteligentna , zrobimy pani test i sprawdzimy czy jest pani taka mądra. 1,2,3 Farmer

Ela, nie czytałam wątku Annie ale ja też mam różne, jednak po tym co napisała, uważam i mam do tego prawo, że jest dojrzała i jeśli będzie mądrych ludzi spotykać na swojej drodze, którzy nie będą jej lekceważyć to nie utknie na tym etapie. A starsi mają tendencje do zamykania się na rozwój bo,, o jej, ja już taka doświadczona życiowo, wszystko wiem,, także tym bardziej się cieszę, że ktoś z tak młodym i świeżym umysłem komentuje ten wątek. Naprawdę doceńcie młodych a nie kręcicie się tylko tam gdzie się z wami zgadzają.
Cieszy mnie podejście Annie bo młodzi zmieniają podejście właśnie takich starych psychologow którym wolno wszystko. Nie pozwalają sobie i cudownie. Jestem sto procent za.