Co to znaczy żyć? - Netkobiety.pl

Mam tylko jedną. Jesteś matołem

Jack

W powolnym procesie trudniej uchwycić zachodzące zmiany. Jak w jaskini kropla pada na płaską skałę to z jednej strony proces przekształcania skały zachodzi, a z drugiej raczej się nie da go gołym okiem zauważyć. Z procesami zmian w ludziach też tak bywa. Albo dla odmiany masz roślinkę rosnącą w skale. Se rośnie. W pewnym momencie tą skałę może rozsadzić. Czy, kiedy? Ano proces powolny jest. W rozmowie z Sinigami nie spodziewam się spektakularnych zmian niedługo.

Może jednak dasz mi prawo określenia, czego ja potrzebuję? Ujmę innymi słowami - taki jest mój warunek wstępny. Jestem elastyczna, nie zawsze egzekwuję, ale co do zasady tak funkcjonuję.

Wyobraź sobie mnie jako dziecko ...no wybacz, aż tak daleko to  ja w ogóle nie zajechałam. Na to autentycznie nie wpadłam, że tu chodzi o ciebie jako dziecko.
Ok. Pisali, że masz ADHD. Nie wiem, czy to prawda. Jeśli tak to już w sposób oczywisty  do Ciebie jako dziecka była załączona inna instrukcja obsługi, tak samo jak do dzieci ze spectrum jest inna instrukcja obsługi niż do neurotypowych.

Uogólnienie "wychowywanie bez kar to ułuda" jest stwierdzeniem ogólnym. Wybacz, ale na tym poziomie ogólności to się zgodzić nie mogę. Czy wychowanie konkretnego dziecka bez kar jest możliwe - a tu już się zaczyna jedno wielkie "zależy". Na końcu zapewne znajdzie się ileś dzieci, w odniesieniu do których łagodna tresura jest jedyną działającą opcją.
Czy w odniesieniu do Ciebie konkretnego były jakieś inne możliwości niż kara? A nie wiem. Wykluczyć nie mogę, potwierdzić też nie. Danych za mało.

Poza tym, skoro już opisałeś siebie jako dziecko zauważ, ze Shinigami jako dziecko był zupełnie inny. Nadal jesteście bardzo różni. Shini nie był i nie jest akurat nadpobudliwy i nie tylko nie ma skłonności do agresji takiej bezpośredniej ale wręcz wydaje się być niezdolny do jej uruchomienia w sytuacji adekwatnej. Tak by wynikało z tego, co pisał o swoich problemach w czasie walki, że zatrzymuje cios żeby kogoś nie walnąć. Bo się boi kary. Choć w realnej sytuacji by dostał nagrodę, a nie karę przecież, walkę by wygrał być może, punkt jakiś zdobył.
On ma problemy zdaje się kompletnie z czym innym niż Ty miałeś.

Prośba taka - już doszliście do poziomu "matołków", może jednak dajcie sobie spokój z tym nawalaniem się łopatkami w tym wątku? PLEASE

Jack, a wiesz Ty, że podejście wojskowe się w cywilnym życiu miejscami słabo sprawdza? Jesteś w stanie to zwyczajnie zaakceptować?

Jeśli jesteś ex-żołnierzem i to szkolonym to cóż, zostałeś w pewien sposób uformowany i jesteś w iluś sprawach zwyczajnie usztwniony dla celów bojowych. Przy okazji - ex to możesz być w kwestii służby czynnej, mentalnie najprawdopodobniej zostaniesz tym żołnierzem do końca życia. Co samo w sobie złe nie jest, ale jest bardzo już konkretne. Do wielu spraw masz "żołnierskie podejście". Które bywa dobre, ale bywa szkodliwe. Są bowiem ludzie, którzy nigdy nie zostaną żołnierzami. I którzy zarówno dla własnego dobra jak i dla dobra  innych oraz społecznego lepiej, by się od wojska jak najdalej trzymali. Wojskowymi sposobami do Shini nie dotrzesz, z niego żołnierza nie zrobisz. Każdy mądry sierżant wie, że są poborowi czy ochotnicy co to lepiej, by szybko poszli pod kapelusz, bo wojsko nie dla nich.

W nawiązaniu do moralności - cywil, dla którego zabicie drugiego człowieka jest niemoralne jako takie w każdej sytuacji może spokojnie i dobrze funkcjonować społecznie. Żołnierz z takim podejściem sorki, ale niespecjalnie się nadaje,  w systemie moralnym żołnierza musi się znaleźć programowo opcja " w określonych warunkach zabicie człowieka jest moralnie dopuszczalne".  Wojsko, szkolenie - kształtują moralność w określony sposób i w określonym celu.

Wychowanie bez kar może, ale nie musi dać w efekcie przekonanie o bezkarności. Strach przed konsekwencjami czynu działa, ale w sposób ograniczony, w konfrontacji z życiem może spokojnie ulec zminimalizowaniu, bo w życiu nie jest tak, że złe postępowanie daje nieuchronnie karę dotkliwą. Mało to oszustów, złodziei czy przekrętów  co wolno sobie truchtają z uśmiechem zadowolenia? Sąsiad Shini leje szambo na drogę, nie on jeden. Ilu z takich spotka nieuchronna surowa kara wymierzona niedługo po dokonaniu czynu?

Medaliony są emocjonalne i są literaturą piękną. Ja tu jeśli już to Borowski, nie Nałkowska.
Sytuacje skrajne są skrajne. Tu człowiecza psychika działa nieco inaczej. Na dodatek inaczej w warunkach skrajnych faktycznie i inaczej nieco w warunkach skrajnych sztucznie wykreowanych. To nie jest życie w normalnym świecie, gdzie można 90 lat przeżyć nie zaznając sytuacji naprawdę skrajnych.

Jack,
U Ciebie formowanie nie było od zera tylko na dobrym gruncie wstępnym zwanym predyspozycjami.
A skądże wiesz, czy ja bym coś dostrzegła? Ja, spec od DGNA (Dzielenie Gówna Na Atomy)? Ja straszliwie dużo dostrzegam, grubo więcej niż statystyczna norma. Ja w tym robię, mówiąc kolokwialnie.  Duperele dostrzegam i łączę w obrazki. Mimochodem też dostrzegam i mi się obrazki same tworzą. Aspekt "wojskowy" u ciebie zauważyłam dosyć dawno, nie akurat wojsko konkretnie, ale pewien  klimat powiedzmy "mundurowy". I mi się stopniowo to uprawdopodabniało aż do momentu, gdy uznałeś za słuszne wprost mi te moje domysły potwierdzić.

Owszem, próbujesz do Shini dotrzeć "po wojskowemu". Nie dostrzegasz tego? A to już inna sprawa, ja tam w mur Twoich zaprzeczeń walić nie zamierzam.

Instynkt samozachowawczy działa różnie u różnych ludzi. Jeden w sytuacji skrajnej spożyje ciało bliźniego, drugi nie i umrze. Wyobrażanie sobie "co bym zrobił" jest bez sensu, bo póki nie stanąłeś w sytuacji realnej nie wiesz. Czy ja w sytuacji bezpośredniego zagrożenia własnego życia bym kogoś zabiła? NIE WIEM. Czy zabiłabym broniąc czyjegoś życia - jak wyżej, NIE WIEM. Teoretyzując ja akurat nie uznaję ludzkiego życia za wartość samą w sobie i od strony moralnej w jakiejś skrajnej sytuacji i owszem, oporu moralnego bym może i nie miała. Co się wcale nie przekłada na to, co faktycznie bym zrobiła. No nie miałam na szczęście okazji sprawdzić.

Oczywiście, że zauważyłam. W praktyce życia kara jako taka jeśli nie jest w miarę nieuchronna to słabo działa. Póki jest ktoś, kto ja realnie wymierzy powiedzmy jako/tako działa. Jak takiego kogoś zabraknie...Poza tym zaś w psychologii jest opisane wielce ciekawe zjawisko, tak zwany "optymizm sprawców". Wiem, że jest, szczegółów musiałabym poszukać. Jest i już. "Mnie nie złapią i ja kary uniknę", takie myślenie. I co ja poradzę, że to głupio brzmi? Coś obserwujemy, istnieje. Jakieś procesy psychologiczne do takiego myślenia prowadzą, ja się w tym akurat za bardzo nigdy nie grzebałam.
Strach przed karą nie-doczesną czyli wiara w karę po śmierci to już obszar inny, możliwe że lęk przed taką karą, z racji swojej zaświatowości potencjalnie nieuchronną może i kogoś od zrobienia czegoś powstrzyma, ale odjechałam w rejony psychologiczno-duchowe, lata świetlne do problemów Shini.

Co do świata i ludzi - nie liczyłam. Że u Shini pragnienie zmiany przegrywa ze strachem to już dawno żeśmy sobie z Shini w tym wątku ustalili.
Pytanie nie brzmi "co uniemożliwia" tylko "co z tym zrobić" Skąd aż taki lęk (czyli strach nieadekwatny), jak go zniwelować, sprowadzić do poziomu normalnego strachu. Siłą woli to sobie można stłumić strach przed skokiem ze spadochronem, nie lęk uniemożliwiąjący działania długofalowe. A dokładniej to lęk uogólniony można też okresowo stłumić i działać (rozwalając sobie przy okazji inne sfery funkcjonowania) , ale najwyraźniej Shini osobniczo tego nie wykonał. I pod presją wykonywać nie zacznie. Może w zagrożeniu życia ewentualnie. U Shniego lęk to bardziej demotywator, ale nie ma sposobu, żeby przy tej skali sprowokować lęk silniejszy i skierowany ku działaniu oraz zmianie.

P.S. Dzielenie Gówna Na Atomy czyli DGNA zostało kupione przez moich z realu, wielki zachwyt wzbudziło , przyjmij zbiorowe podziękowania
P.S.2 Gdyby na świecie  było zbyt wielu wizjonerów to bycie wizjonerem stało by się normą

Jack

A czy ja napisałam, że formowanie w naszym wojsku jest dobre? Nie wkręcaj mnie w tematy poboczne. Napisałam, że jest. W każdym wojsku jest, taka wojska natura.

Skoro nie próbujesz do Shini dotrzeć to po co w rozmowy z nim wchodzisz? Z tego co piszesz jest "przypadkiem" co to już rozgryzłeś. Do dalszej obserwacji "przypadku" zupełnie by wystarczyła obserwacja chyba, zwłaszcza ze jak pisałeś irytuje Cię kręcenie się w kółko. Coś mi się tu obrazek nie układa...:) nic to, poczekamy to się ułoży, ja tam jestem optymistką.
Dajże mi spokój z literaturą wojenną. Albo literatura piękna czyli nie szukamy w niej życia czy faktów,  albo dokument/faktografia, tu z kolei zakłamań każda ilość. Świadomych, nieświadomych... Realia okupacyjne, weź nie żartuj. Albo masz fakty, albo czyjąś historię. W przypadku okupacji (jak mniemam masz na myśli II Wojnę Światową w Polsce) sorki, ale w realu miałam okazje obserwować, jak się uczestnikom tamtych zdarzeń ich własne wspomnienia zmieniały w czasie i ulegały przekształceniu, aż do szczerego przekonania że coś się nie zdarzyło choć się zdarzyło, na co są twarde dowody na piśmie. I nie, nie było mowy o demencji czy innych takich.
Zarówno literatura piękna jak i faktograficzno  historyczne cosie są jakimiś danymi do obrazka, ale do tego należy pochodzić super krytycznie. Było nie było to historia, a jak uczy metodologia historii oceń źródło krytycznie a uchronisz się przed śmiesznością. Zresztą do każdej opowieści każdego świadka czegokolwiek należy pochodzić krytycznie. Bo i ludzkie postrzeganie i pamięć ciekawie działają.

W ludziach siedzą różne rzeczy, problem w tym, że można snuć jakieś uogólnienia a na końcu jest konkretny ktoś i cóż, może się okazać tym jednym nietypowym. Nie zamierzam się z Tobą licytować na to, co w ludziach może siedzieć, z rzeczy paskudnych, literaturą wojenną mi oczu na nieznane nie otworzysz.

Z przyjemnością czytam natomiast coś konstruktywnego czyli tematy konkretne. Mam na myśli te związane z dietą, treningami i porno. Co do psychotropów sorki, znam polskich psychiatrów i nie mam przekonania czy aby Shini powinien je brać czy wręcz przeciwnie odstawić na dobre. Natomiast sens ma podjęcie jakiejś w tej sprawie decyzji - wte albo we wte, brane z doskoku to na pewno bzdura jest.

No patrz, jak się ładnie dla odmiany zgadzamy - jest pierdylion, nie żadna duża rzecz. Czy aby na pewno w tym pierdylionie nie ma elementów przemocy psychicznej i jej skutków? Tak na pewno-na pewno?  Wiesz, w takim pierdylionie to nawet Ty masz szansę coś jednak pominąć.

P.S. Historia ludzkości nie była, nie jest i raczej nie będzie historią miłosierdzia i łagodności, posądzasz mnie o brak realizmu?

Jack
Musi być, zawsze jakieś było. Nie wkręcaj

Do zaskoczenia się wystarczy czytać . No nie układa mi się obrazek. Ale ja jestem przyzwyczajona oraz mam ocean cierpliwości, inaczej dawno bym w psychiatryku na stałe wylądowała.

Fakty też są. Nie przesadzajmy w drugą stronę. No dobrze, prawdopodobieństwo graniczące z pewnością się pojawia tu i ówdzie.  Bestialstwa jak to określiłeś nikt nie neguje co do zasady, było.

Sorki, ale ja mam duże pojęcie o terapii jako takiej. Coś nie wypłynęło na terapii - mogę z marszu podać całkiem sporo możliwości czemu nie wypłynęło. Nie podważając nawet ciut jakości pracy terapeutki. A to też można podważyć, bo w sumie nikt nie powiedział że była stosownym fachowcem dla Shinigami. Terapia nie wyrywanie zęba, terapeuta musi być dobry dla konkretnej osoby, liczba dyplomów ani opinie pacjentów nic do rzeczy nie mają czasem.

Dziury i przeinaczenia to normalne jest. Możliwe też, że są sprawy istotne, o których Shini nie chce publicznie pisać. Albo je sygnalizuje albo i omija i się wtedy obrazek nie układa. Dziurę się wyczuwa, ale co w niej?

Shinigami

"Strach przed karą" wydaje mi się bardzo dobrym określeniem "roboczym" . Zauważasz coś u siebie i jakoś to w skrócie opisujesz i w sumie to jest super. Bo wygodnie. Ten "strach przed karą" to jest element Twojego funkcjonowania, coś co zapewne determinuje bardzo wiele u Ciebie, ewidentnie to określenie to krok naprzód w pracy z emocjami. Jakoś tak "sam się zrobił"? Umiesz coś nazwać, coś ważnego. Fakt, że ktoś to uważa za bezsens cóż, jego prawo. Jack w tym co tu pisze okopał się na pozycji "Shini nie jest żadna ofiarą przemocy, Muqin go wkręca". Okopał się - trudno się mówi. Z jakiegoś powodu tak jest, a przyczyn wykonania okopu ja drążyć nie zamierzam.

Mnie ewidentnie tak na dziś temat Twojej diety wyłazi na priorytet. To coś jako/tako ograniczonego od-do. Zmienienie chaosu żywieniowego na zdrowszą zbilansowaną dietę nikomu nie zaszkodzi. Także Tobie. Realizując ten priorytet  masz duże szanse na poczucie własnej sprawczości. Na malutkim odcinku może - ale jest to lepsze niż zero. Priorytet może bardzo ograniczony - ale może lepiej nie brać się za coś ogromnego na początek. Wyobraź sobie, że masz do uporządkowania ogród warzywny. Ileś grządek, ileś ścieżek i ocean chwastów różnej maści. Zaczynasz od wszystkiego na raz i latasz opętańczo wyrywając na oślep? Nie. Wyznaczasz grządkę i ją porządkujesz. Albo uznajesz "najpierw ścieżki, grządki potem". Albo "najpierw marchew, ogórki poczekają". Albo "najpierw osty, potem ścieżki". Albo jeszcze jakoś inaczej. Kiedyś tam ogarniesz cały ogród.

Nie wnikam w Twoje leki, po prostu jeśli się bierze to się to robi raczej skrupulatnie, przerwa 2 dniowa jedna nie jest tragedią, ale już model iż taka przerwa staje się normą nie jest rozsądny, bo się temu swojemu organizmowi funduje huśtawkę chemiczną. A on od tego głupieje. Dziś jest, jutro nie ma, potem długo jest, potem znów nie ma - do bani taka robota. Tyle Ci ma do powiedzenia ten Twój organizm. Weź ty mnie traktuj z szacunkiem, bo się wkurwię - mówi dalej tenże organizm. I co gorsze jak mu się nazbiera to się wkurwi i ci zafunduje jakiś odlocik, bieguneczkę na przykład. Najchętniej w momencie możliwie dla Ciebie niewygodnym.

Możliwe, ze czegoś nie napisałeś. To forum publiczne. Pisząc siłą rzeczy wystawiasz na widok publiczny i poddajesz ocenie obcych ludzi jakąś część swojej prywatności. Nie że świadomie zatajasz, po prostu masz prawo do niepisania wszystkiego dokładnie. A że z punktu widzenia czytających może się pojawić wrażenie niekompletności cóż, to forum publiczne. Nie masz obowiązku pisać wszystkiego. Wszystko to się mówi w terapii, w warunkach bezpiecznych, zaufanemu terapeucie i w warunkach tajemnicy zawodowej. Poza tym masz pełne prawo nie wiedzieć, ze coś jest ważne. Ważne rzeczy potrafią się nieźle ukryć za mechanizmami obronnymi.

Całkiem spory ten pierwszy rozdział jest. Podzielisz się wrażeniami? Tak ogólnie?

Skup się na śniadaniach zatem, nie tylko prostych i szybkich ale też składających się z sensownych produktów. No i zastanów się, czy jednak nie poszerzyć tego o to, co jesz w pracy. Albo wieczorem. Małymi krokami też się dojdzie do celu.

Cieszę się, że wprowadzenie nie okazało się nadmiernie nużące. Na przykłady czas przyjdzie, zresztą sam możesz to sprawdzić w dalszych rozdziałach

Wymyślasz sobie problemy, które nie istnieją, aby tylko usprawiedliwić jakoś swój marazm.

A twoje problemy ze zdrowiem? A te zaparcia i eksplozje zada, o których pisałeś, a które były główną przyczyną dlaczego nigdzie nie jeździłeś, bo bałeś się, że ci kibla zabraknie gdzieś po drodze?

A jakie?

Chodzi mi o to, aby on to pitolenie przestał powtarzać.

O problemach zdrowotnych faktycznie nie wspomniałem w tym temacie. Ostatnio jest lepiej w tej kwestii i jeśli już mówimy o problemach zdrowotnych to ta ciągła senność i brak energii bardziej utrudniają życie.

Brzmi jak przetrenowanie. Praca fizyczna + hobby też fizyczne.

Jack
Serio uważasz, ze wojsko nie różni się od pracy w jakiejkolwiek firmie? Wow.
Każda struktura hierarchiczna ma pewne cechy, zatem i wojsko i korpo i sieć Ikea czy Biedronka i fabryka gwoździ i Kościół katolicki mają cechy wspólne właściwe tworom hierarchicznym. Na przykład polecenie służbowe, które jednakowoż nie jest tożsame z rozkazem dowódcy w wojsku. W każdym razie ja bym wolała, żeby nie było identyczne.
Ale co do tego, czy hierarchia jest wszędzie to już bym się ośmieliła stwierdzić, ze o ile jakieś zależności są o tyle w życiu cywilnym nie zawsze jest to układ hierarchiczny.
Czy podejmując się wykonania na przykład tłumaczenia czyli klasyczna umowa o dzieło mam jakiegoś szefa co mi polecenie służbowe wyda? Ano nie mam. Czy prowadząc własne gospodarstwo rolne mam szefa ? Nie mam.  Czy prowadząc jednoosobowo budkę z biżuterią mam szefa co mi polecenia służbowe wydaje? Też nie. Całkiem sporo ludzi z różnych powodów nie funkcjonuje akurat w strukturach hierarchicznych celem zarobienia na chlebek. Także ten z omastą.

Omijasz jak możesz to moje pytanie. Nawet jeśli nic nowego nie wprowadzam w rozmowie z Shini nadal nie pojmuję, po co w tym konkretnym wątku co i rusz mu fundujesz  jakież "przestań pitolic".

Z tego co wiem Shini jest na lekach do psychiatry. Nawet nazwę kiedyś tam podał.  Leki psychiatryczne zaś to do siebie mają, ze produkują bardzo często skutki uboczne. Zarówno ze strony układu pokarmowego jak i takie typu senność, uczucie zmęczenia. Przy czym  może być tak, że skutek uboczny po jakimś czasie mija, jak się organizm przyzwyczai do leku. Albo i nie mija. Jak się bierze takie leki warto czytać ulotkę. Od tego ona jest. I ewentualnie skonsultować się z lekarzem. Leki psychiatryczne to silna chemia jest.

Jeśli Shini ma jakieś wieloletnie problemy z układem pokarmowym to owszem, może i mu ten układ źle funkcjonuje, to by raczej warto zbadać z użyciem medycyny.
Fachowca znaczy. Takie diagnozowanie na forum, przez nie-lekarza i  po objawach...no comment.

Przetrenowanie to nie diagnoza, to pomysł. Shini coś pisał o diecie swojej, że by chciał ją zmienić, znaczy ogólnie temat żywienia na pewno jest na rzeczy.
Może być i przetrenowanie, ja bym zwyczajnie biorąc leki psychiatryczne zaczęła od potencjalnych skutków ubocznych. Bo jeśli to zmęczenie jest skutkiem ubocznym chemii to by to warto sprawdzić. Zanim się zacznie ciąg dalszy. Oczywiście można i w drugą stronę, od ograniczenia treningów.

Nasze wojsko. Polskie.

Ale jest.

Większość ludzi żyje jakimś dziwnym wyobrażeniem na temat wojska i rozkazu oraz tym, czym jest. Rozkaz musi spełniać określone cechy, a jesli ich nie spełnia, to żołnierz ma prawo odmówić jego wykonania.

Zleceniodawca i zleceniobiorca to też układ hierarchiczny. Prowadzenie gospodarstwa nie różni się niczym od działania np kompani rozpoznania w batalionie zmechanizowanym. Albo drużyny rozpoznawczej w baterii artylerii. Inne działania - ale nikt nie żyje w próżni.

Bo kłamie dla podtrzymania rozmowy, co wielokrotnie miało miejsce i do czego się przyznał, albo klepie bzdury, które już mu inni sprostowali, a co dalej robi z tego samego powodu.

Akurat m.in takimi rzeczami zajmuje się obecnie zawodowo i zmiana stylu życia oraz diety to pierwsze co powinien zrobić. Bo jeśli gówniana dieta i zły trening są przyczyną jego zamulenia/załamania metabolicznego, to żadne psychotropy i żadna terapia mu nie pomogą. Najpierw trzeba wyeliminować przyczyny środowiskowe, na które się ma wpływ, aby ruszyć z czymkolwiek dalej.

Nawiasem - już jedna terapeutka go skreśliła. Właśnie za te ciągłe pitolenia i unikanie działania, bez którego  nie da się pójść na przód, a które są podstawami podstaw.

Można przyjąć, że to synonimy.

Generalnie:

Generalnie to każdy rozkaz jest poleceniem, ale nie każde polecenie jest rozkazem. W odróżnieniu od innych poleceń rozkaz wojskowy ma charakter imperatywny i pociąga za sobą wręcz absolutną konieczność spełnienia. O ile rozkaz sam w sobie spełnia określone kryteria czyli np nie może być sam w sobie poleceniem np złamania prawa. No i stan pokoju różni się od stanu wojny. To ma ogromne znaczenie.

Z tego co pamiętam, to był prywatnie. Ale to akurat mogę pamiętać źle. A chodziło o to, że terapeutka stwierdziła, że bez usamodzielnienia się, to nic w jego życiu się nie zmieni.

Dałaś się wciągnąć i przekonać;)
Twój rozmówca tak ma- wyskakuje co jakiś czas z głupotami, a potem staje na głowie by to obronić, wygranie w dyskusji stawiając sobie za punkt honoru.

Masz rację co do wojska. Opiera się ono na specyficznych założeniach, jest specyficzne i z normalną pracą niewiele ma wspólnego.
Inaczej może pisać ktoś, kto nie ma w tym doświadczenia, służbę spędził w administracji czy jakimś zapomnianym garnizonie, gdzie nic się nie dzieje. Na pewno nie w jednostce liniowej.
Zresztą, służby ogólnie mają swoją specyfikę.

Jacek jest tutaj, by sobie ulżyć. Ot całą tajemnica.
On nie chce pomóc autorowi tematu, chce sobie poużywać, co regularnie robi.
Będzie Ci pisał że go autor nie interesuje, ale będzie go regularnie podjeżdżał, dajac dowod że czyta jego posty i interesuje sie jego zyciem. Ciekawy sposób na spędzanie wolnego czasu;)
Takich rozkrokow pełno, patrz na zachowanie a nie na to, co pisze.
Inaczej, dasz sobie wkręcić każdą głupotę.

Co do autora. On nie chce zmiany, on chce o zmianie rozmawiać. Szuka interakcji, to jest clou, poza tym lubi sobie porozmawiać na swój własny temat.

I w tej terapii właśnie był i terapia doprowadziła do takiego wniosku, ze to co można było przegadać, to zostało przegadane, ale samą gadaniną niczego się nie zrobi jeśli nie stoją za nią pewne zmiany życiowe.

A wracając do rzeczonego postu Herne:

Minęło kilka tygodni z kolejnym rozmówcą i jest dokładnie to samo co i wcześniej. Jesteśmy w punkcie nr 3. Według tego samego schematu, który się kręci od początku twojej obecności tutaj Shini.

Ale pewnie. Kłamię.

Żyć to znaczy robić to, co się uważa za właściwe, nie kierując się opiniami innych (że czegoś nie wypada, że po co Ci coś, że szkoda na coś czasu, albo coś nie przyniesie Ci danego efektu). Sam decydujesz, sam ponosisz konsekwencje własnych decyzji, zarówno te pozytywne jak i negatywne. Po prostu próbujesz, nie pytając się ani terapeuty, ani rodziców, czy kolegów co i jak masz robić. Masz to po prostu robić, a nie czytać artykuły i mądre książki o tym, co masz robić - taka sucha wiedza na pewnym etapie, która na nic się zda, jeśli za tym nie pójdą czyny.

To tak, jak jedna osoba przeczyta wszystko o ogrodnictwie, będzie wiedziała jak pielęgnować rośliny, kiedy są zbiory, które kwiaty posadzić w cieniu a które w słońcu, ale nigdy nie założy własnego ogrodu, tylko latami będzie tak jak Ty czytać o uprawach i rozmawiać o tym z ogrodnikami. Druga osoba po prostu zasięgnie rady praktyków, przeczyta parę informacji jakie nasiona i nawozy kupić, jak później zajmować się roślinami i po prostu założy swój ogródek.
Życ to znaczy prezentować po prostu postawę, jaką posiada ta druga osoba, która działa.

veni
vidi
legi....

Nie wiem ale się wypowiem. Za każdego w każdym temacie.
Miqin zadaje pytanie Shiniemu a odpowiada Sparrow. On ma naprawdę rozdwojenie jaźni
Stary dziad wpieprza się w każdą jej radę i każde pytanie do młodego chłopaka i wyjaśnia za niego, chociaż pamięć już nie ta i dokładnie nie wie. Masakra.

@Shini, jeśli było ci smutno i źle, że Sparrow z początkiem wiosny tak nagle zostawił cię w spokoju, to wiedz, że nie masz powodu się smucić, on cały czas był obok, przebrany za Wiewiórkę!
https://www.netkobiety.pl/search.php?ac … _id=491731

Brzmi znajomo?

Jack, ty chyba zupełnie nie odróżniasz psychoterapii od poradnictwa psychologicznego, coachingu i krótkiej terapii typu interwencyjnego.
Na psychoterapię się idzie między innymi dlatego, żeby być w stanie zmiany życiowe wykonać, to jest praca z emocjami, nie tylko z intelektem. Sporo ludzi korzysta z pomocy psychoterapeutycznej nie dlatego, że nie wiedzą, co powiedzmy powinni zrobić tylko dlatego, że choć wiedzą nie są w stanie.

Tak łopatologicznie - terapeuta jest od tego, żeby mechanizmy obronne Shiniego uległy zredukowaniu do poziomu  umożliwiającego lepsze funkcjonowanie, działanie, decydowanie. Stwierdzić istnienie tych mechanizmów i nazwać je to psycholog potrafi, do tego nie trzeba psychoterapeuty. Jeśli psychoterapia Shini doprowadziła do wniosku, że on powinien coś zrobić i się usamodzielnić to sorki, ale to karykatura psychoterapii. Do takiego wniosku to forum mądrością zbiorową doszło w try miga.

Mnie osobiście, Jack, Twoje komentowanie w tym wątku nie przeszkadza nijak. Natomiast wydaje się przeszkadzać iluś forumowiczom. Ciekawe...i trochę niefajne, bo ewidentnie stałeś się (świadomie albo i nie) istną gwiazdą na firmamencie tego wątku, normalnie jesteś na dobrej drodze do wyautowania Shini.

Jack, gdyby po kilku tygodniach luźnego w sumie rozmawiania ze mną w tym wątku Shini nagle zaczął dokonywać radykalnych a spektakularnych zmian w swoim życiu to by oznaczało, że mamy do czynienia z prawdziwym, rzetelnym CUDEM. I chyba bym się spłoszyła. Bo to by znaczyło, że jakaś MOC zadziałała mnie jako nieświadomego narzędzia używając. Osobiście w cuda nie wierzę.  I nie, nie kłamiesz w kwestii schematów - po prostu z niewiadomych powodów uznajesz, ze utrwalone schematy zmieniają się jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. A tak dobrze to nie ma. Nad tym się pracuje miesiącami czasem latami jak są dobrze utrwalone. I nie w warunkach rozmów na forum. One mogą być wstępem i przygotowaniem gruntu do ciągu dalszego. Na przykład do rozsądnego i przemyślanego wyboru terapeuty.

RozrabiakaWmalinowymGaju

Jak zwykle - za trud włożony w podsumowanie dotyczące Jacka - dziękuję.
Jako że się nie znamy - mnie niełatwo wkręcić głupotę w tym, na czym się jako-tako znam. Zatem spoko. Nie rozmawiamy o graniu na giełdzie ani o wydobyciu rud uranu. Ani o hodowli jedwabników ani o innych rzeczach, na których się kompletnie nie znam.
Formacje mundurowe czy szerzej służby oczywiście mają swoja specyfikę i jest to w sumie ciekawe od strony psychologicznej dla mnie. Kwestia rozkazu mnie zainspirowała do podrążenia czegoś tam, nie dla potrzeb rozmowy z Jackiem i z tym zaginaniem to był żart.
Wiesz, ja to nie mam od iluś lat już śmiałości by stwierdzić, że ktoś czegoś chce bądź nie chce. Dlatego mam lekkie zjeżenie, jak czytam, że Shini nie chce zmian tylko chce pogadać o sobie. Co tu się w opiniach o Shini na forum przewija. Mam świadomość, że miedzy chcę (deklaratywnym) a jestem w stanie jest czasem ogromna góra do pokonania. Chcę może być zupełnie uczciwe i szczere. A droga do mogę, umiem, jestem w stanie bywa długa, kręta  i wyboista.

RozrabiakaWmalinowymGaju
Ok, rozumiem, z Twojego punktu widzenia w sprawie wojska poszło na zasadzie "no ileż można", tak?

Nie sądzę, żebym mieszała. Raczej uznaję, że jeśli ktoś twierdzi, że czegoś chce, na tym poziomie nie zaprzeczam. Z zasady. No nie jestem tym kimś.
Twierdzi, że chce znaczy chce. Nie wnikam, może tak to lepiej napisać. Akurat w "ja chcę" nie wnikam.

Jak wyglądały rozmowy z Shini już wiem. I sama czytałam, i linki dostałam, danych mi wystarczy.
Do swojej opinii oczywiście masz prawo i da się ją uzasadnić. I pojmuję takie, a nie inne reakcje forum.

Ja po prostu funkcjonuję miejscami nieco inaczej. On chce, ja mam czas to sobie z Shini gadam. Po swojemu. Trochę inaczej. A nuż coś drgnie tu czy tam. Jeśli idzie o takie "wampiry energetyczne" cóż, mnie Shini kompletnie nie irytuje. Nic a nic. Jaki on tam wampir....mocny  border to jest jazda.  Shini ma tak stłumione emocje, że do wampira w mojej klasyfikacji mu daleko.

Całkiem sporo ludzi nie chce zmian i dyskomfortu z nimi związanego... zmiana to stres. Także zmiana na lepsze. Sam fakt zmiany to stres. A nie najlepsze albo czasem niedobre ma jedną zaletę - jest znane. Przy znanym stres jest inny, wydaje się mniejszy z pozycji danej osoby.  I paradoksalnie ludzie tkwią w czymś niefajnym, bo w tym umieją funkcjonować. A nowe przeraża. Przez sam fakt bycia nowym, nieznanym.  Wejście w nowe wymaga kopa emocjonalnego. A to niestety się siłą woli nie daje uruchomić. Albo się zdarzy coś z zewnątrz co  uruchomi albo trzeba w sobie te emocje uruchomić własnym sposobem. A to już trzeba umieć.

Owszem, cierpliwość ma swoje granice, u każdego gdzieś tam są. Tyle że co jednego irytuje, drugiego akurat niespecjalnie albo i wcale. Można sobie samemu , mając wolny czas i chęci wykonać mini-analizę "czemu X mnie wkurza" - bywa, że daje ciekawe wnioski odnośnie samego siebie.

Samą cierpliwość mamy na różnych poziomach. Mnie akurat Jack nie denerwuje. Może w realnym życiu byłoby inaczej, może gdybym była moderatorem tego forum byłoby inaczej, ale jako userki mnie jak na razie nie irytuje.
A cierpliwość mam ogólnie bardzo dużą, takie wyposażenie fabryczne umocnione w toku życia. Uwielbiam rozplątywać skłębione kable. Albo splątane włóczki. No miejscami zbyt normalna to chyba nie jestem, ale nikogo tym nie krzywdzę przecież, to sobie jestem.

Nie sądzę, żebyśmy inaczej patrzyli na "chcę". Raczej o innym momencie pisałam z tym chcę. Pisałam o sytuacji człeka obcego, co coś deklaruje, że mianowicie chce. Czyli o sytuacji, kiedy ja kompletnie nie mam danych do oceny, co się pod tym chcę deklarowanym kryje. Na wstępie - nie oceniam, nie zaprzeczam, w ogóle nie wnikam.
Ty od razu schodzisz ileś pięter głębiej. Z tej perspektywy oczywiście, chcę deklarowane często wygląda inaczej. Ale przecież nie z każdym poznanym człowiekiem relacja prowadzi te ileś pięter w dół. Nie w każdym się grzebiemy, nie każdego analizujemy.
Na jakimś ciut głębszym poziomie od mojego pierwszego jasne, deklaracja ulega weryfikacji i narzędziem jest przełożenie deklaracji na działanie. Potem ewentualnie można drążyć dalej, schodząc w te ukryte, nieuświadomione, zamknięte w komnatach grozy. Sytuacja, w której pacjent na początku terapii określa cele a potem one się zmieniają w skutek pogłębienia jego samoświadomości nie jest rzadkością.

Ludzie bywają zaburzeni na wiele sposobów. I stawianie granic bywa wyzwaniem. Kwestia dzielenia się energią jest mocno zindywidualizowana.
No i inaczej to jest w realu, inaczej na forum. Innymi słowy robi się jedno wielgaśne "zależy", czyż nie ?
Forum ogólnie jako miejsce rozmów jest raczej bezpieczne dla osoby mającej jako taką samoświadomość i rozeznanie odnośnie siebie.

Zmiana termin rozległy. Owszem, jakoś tam można uznać, że kopem do zmiany jest granica bólu, dyskomfortu. Choć kopem może być też odwrotnie, stan euforii.  Zauważ ilu zmian potrafi dokonać człowiek szczęśliwie  zakochany - niejeden góry przeniesie na fali tego zakochania. Ogólnie - uruchomienie emocji. Jeśli ktoś ma emocje stłumione, zblokowane - nie ma kopa, nie ma zmiany.

Zapewne nie chciało Ci się czytać dokładnie moich tutaj elaboratów. Bo pisałam, że sytuacja Shini jest zbyt wygodna, żeby dokonał zmiany radykalnej w życiu. On jest w takiej pozycji "zbyt źle żeby czuć się szczęśliwym i zbyt dobrze, żeby zrobić rewolucję".

Jeśli ktoś ma gdzieś docierać to chyba Shini, nie ja. Konkretnie to do swoich emocji.

A jaki ma to związek z tematem tego wątku?

Z tego co zauważyłam to na forum sporo ludzi pisało Shiniemu różne rzeczy.
Czy to powód, by to wszystko tu linkować?

Rozmowa z Jackiem to jak rozmowa z AI która się zaciela. W ogóle dziwie sie, że komuś się jeszcze chce z tym świrem dyskutować. On ma poglądy typu jak ktoś nie miał jak ja tic znaczy że tak nie ma i nie było. A historia z shinim pokazuje że wybrał sobie rodzaj gnojenia że niby przez to coś zmieni. Miałam takiego wykładowcę myślał, że jak będzie gnoił ludzi to co coś da. Nic nie dało i nie może dać. Widzę kolejny Jack w spódnicy Miquin. To forum jest ku.a chore xD xD

Odróżniam, tylko nie chce mi się wdawać w szczegóły.

Bo większość tutejszych użytkowników to osoby z potężnymi problemami i traumami: kobiety molestowane, gwałcone, po psychiatrykach, po próbach samobójczych lub aktywnie rozmyślające nad samobójstwem, wielokrotnie odtrącane itp. Reagują emocjonalnie, bo tylko tak potrafią funkcjonować. Emocją. Nie logiką, nie przyczynowością, a emocją. Reagują różnie w zależności od tego nie co się pisze, ale jak i kto to robi. Kiedyś to forum wyglądało zupełnie inaczej. Było dużo więcej osób twojego pokroju, Halinki, Priscilli itp, a takie Smutne, czy Anewe były mniejszością. Dziś proporcje się zmieniły. Wystarczyło, że rzuciłem tekstem, że mam tu też konto jako kobieta i zobacz - zaczęło się polowanie kto to może być, a kto nie z wyciąganiem wpisów sprzed mięcy osób nieaktywnych od bardzo dawna. Nawet ciebie wskazali też jako moje potencjale alter ego. Dlaczego? Bo zamiast grać emocją, jak one, to używasz zdolności logicznego rozumowania.

Powiedzieć, że mam z tego ubaw po pachy, to nie powiedzieć nic.

Czy jestem na dobrej drodze wyautowania Shiniego? Wątpię. To jego życie i czasem ma zrywy robienia czegoś, tak jak poszedł na masaż erotyczny, czy do jakieś kawiarni tematycznej czy konwent anime albo coś w ten deseń. Z mojej perspektywy - niech robi co chce - ważne, aby nauczył się czerpać z tego przyjemność nie porównując się do reszty i nie wiążąc własnej samooceny i szczęścia z tym, co o nim mówią i piszą. Bo internetowe alter ego nie jest nim. Nikt z nas go nie zna w rzeczywistości, która może być (w szczegółach i motywach) kompletnie inna niż to, co widzimy na tym forum.

On sam, jak i jego sytuacja jest bardzo ciekawa, bo gniazdowników jemu podobnych jest na pęczki. To ok 1/3 jego pokolenia. Jedni będą oczywiście bardziej aspołeczni od drugich, ale co do zasady to jest to problem populacyjny.

https://next.gazeta.pl/next/7,151003,31 … lenie.html

Zwróć uwagę na problem różnicy wykształcenia i związanej z tym różnicy w wysokości dochodów. To efekty od wielu lat poruszanego problemu feminizacji edukacji i jego skutki. A problem w dyskusji publicznej jest zmiatany pod dywan. Tym czasem motyw ekonomiczny jest tu przytaczany na forum niemal w każdym wątku dot. związków i relacji romantycznych.

Autorze, bo przeczytawszy wątek, w końcu mam mieszane uczucia, jakie wnioski wyciągnąłeś ze swojego wątku, czy wyciągnął eś coś cennego dla siebie, jakiś tip, który pozwolił Ci ruszyć do przodu, bo mam wrażenie, że Ty i cała ta dyskusja kreci się już od dawna w kółko?

Niczego nie pominęłam, chyba tylko to że radośnie we wszystkich wątkach pozbawiasz kobiety zgwałcone czy molestowane praw. One są chore, bo borykają się z traumami, a ty wiesz lepiej o co im chodzi i z czym się borykają.
Czy jak napiszę ci, żebyś się w końcu odpieprzył od kobiet ogólnie i pisał li tylko w swoim imieniu to będzie to za wiele dla twojej pseudointeligencji?

Dla mnie jesteś małym gnomem zarówno wzrostem jak i charakterem i który teraz musi sobie te braki na babskim forum wyrównywać. Nie byłoby w tym nic aż tak wkurzającego, gdyby nie to że masz się za króla świata i obrażasz kobiety które tyle przeszły, że ty tym małym móżdzkiem nie ogarniesz tego nigdy, a chcesz je poniżać.

Dla mnie jesteś jak napisałam, pedofilem bo tak się składa, że takiego poznam przez scianę. Starałam się z tobą rozmawiać jak z czlowiekiem, i cię nie obrażać, ale niestety nie da się. Z takimi jak ty trzeba od razu po ryju, a i z tym mam  doświadczenie, bo życie mnie nie oszczędzalo i z niejednego pieca  chleb jadlam.