Co to znaczy żyć? - Netkobiety.pl

SmutnaDziewczyna

Zaraz tam złapałam...pisałam, że mam belferskie skrzywienia? Pisałam. "Mam wątpliwość - sprawdzam - koryguję" zadziałało. W zwyczajnej rozmowie całkiem bez sensu i potrzeby, ale nie jestem doskonała.

W kwestii spectrum pełna zgoda. To nie monolit tylko bardzo różne środowiska połączone lokalizacją na obrzeżach stolicy.  Mieszkasz przy dworcu w Otwocku - masz dobrą komunikację do Warszawy. Mieszkasz na obrzeżach Otwocka - masz już kombinację pociąg/autobus miejski. I zauważalnie mniej wygodnie. Mieszkasz w sporej odległości od przystanku autobusu miejskiego - dochodzi konieczność dojścia do przystanku. Cały czas mieszkasz w Otwocku. Kupisz sobie samochód - utykasz w korkach. Są. Nawet Otwock Otwockowi nierówny jak się bliżej przyjrzeć.

Shini jest konkretnym człowiekiem. W kontekście jego stanu "na teraz" miejsce i środowisko oczywiście na ten stan jakiś wpływ miały. Jakoś go to kształtowało. Truizmem jest stwierdzenie, że to, gdzie, kiedy i w jakim środowisku rodzimy się i dorastamy ma na nas wpływ. No to na Shini też miało. Gdzieś się urodził i wychował, w jakimś miejscu i rodzinie. I na to akurat wpływu nie miał, bo dziecko jest socjalizowane odgórnie, jest kształtowane , nie kształtuje. Jego rodzina, już konkretna, może mieć mentalność mniej lub bardziej zmodyfikowaną. To są konkrety odnośnie osoby. Które na tą osobę wpływ miały. Jakiś. A jeśli nadal tam mieszka, to wpływ mają nadal, taki praktyczny. Nawet jeśli on ma już inną mentalność, cała reszta wcale nie musi, spokojnie może sobie tkwić w latach 70-tych. Nie tylko rodzice - także rodzina w znaczeniu szerszym czyli ciotki, kuzyni, sąsiedzi co to "jak rodzina" czyli tzw. grupa.

No i jakie to ma znaczenie ? że akurat z komunikacją problemu nie ma? U Shinigami, konkretnego?  Toż pisał, że ma problem z czym innym. Niemoc mianowicie czuje silną i niemożność wdrożenia działań, które sam uznaje za sensowne. Problem ma w sobie.  Że go komunikacją być może racjonalizuje - no on ogólnie racjonalizuje. I jest w tym dobry. Przy czym jakaś część z tych racjonalizacji jest - sensowna. Czyli osoba z normalnie ustawionym tym mechanizmem obronnym (bez przerostu) nieroztropnie uczyni wszystkie racjonalizacje Shinigami wywalając do kosza hurtem. Tak moim zdaniem. No ale dla ciebie, Jack, analiza to dzielenie gówna na atomy, zatem piszesz co piszesz. Zaczynasz być łatwo przewidywalny.

Ludzie wychowywani w wielkomiejskich blokowiskach nie są identyczni, wpływ to blokowisko na nich jakiś wywarło. Jaki, na ile, jak to sobie przetworzyli ...a to już zindywidualizowane jest. Takoż samo z innymi środowiskami wychowania/dorastania. Jakiś wpływ mają.
Do szkoły chodził? Chodził. Jakoś to na niego wpłynęło? Wpłynęło, na każdego wpływa. Meldował, że gimnazjum było urazowe? Meldował. Temat do podrążenia? No nie dla kogoś, kto uznaje to za dzielenie gówna na atomy.
Nigdy nie sugerował, że go rodzina na uwięzi w komórce trzymała. Ale można spokojnie będąc rodzicem zapewnić dziecku liczne zajęcia dodatkowe równolegle nie pozwalając na wyjazd do stolicy w celu imprezowym.

Smutna Dziewczyna
Dobrze to ujęłaś. Co dla jednego spacerkiem dla rozruszania  dla drugiego Himalajami.
Terapia i owszem, ale do terapii to trzeba dojść oraz jeszcze umieć wybrać terapeutę dobrego DLA SIEBIE.

Ogromne. Bo czym innym jest mieć 30km do centrum stolicy, a czym innym jest mieszkać w podkarpackiej wsi. W takiej sytuacji - pełna zgoda. Ale jak się mieszka na przedmieściach jednej z największych polis tej części Europy i licealistki go wyprzedzają, a on to stawia jako barierę mając lat niespełna 30dzieści, to jest to niepoważne.

Czym innym są obiektywne granice możliwości, a czym innym wyimaginowane. Idąc waszym tropem, to 10 minut spacerkiem stanie się za chwilę odległością nie do przebycia i uzasadnieniem bariery mentalnej.

Ja rozumiem, że są różne perspektywy, ale to co jest faktycznymi Himalajami, to niech nimi pozostanie. Usprawiedliwianie i doszukiwanie się usprawiedliwień szkodzi Shiniemu i jemu podobnym. Bo idąc waszym tropem, to za moment każdy życiowy pagórek stanie się Himalajami. A nie chodzi o to, aby znajdywać usprawiedliwienia i uzasadnienia, ale o to, aby wskazywać rozwiązania i wyjścia z danej sytuacji.

Ponownie - przestań kłamać. Miałeś to podkreślane wielokrotnie.

Jasne, a internet to przynosisz w wiaderku, aby oglądać anime i inne pierdoły z neta. Nawiasem - odśnieżanie to leży w gestii zarządcy drogi. Podziękuj sołtysowi, że jest pizdą. Ewentualnie może to być wasza droga wewnętrzna, bo i takie cuda się zdarzają, więc to wasza rola, aby utrzymać drogę w należytym stanie technicznym przez cały rok.

Osoba, która na posty odpowiada w ten sposób, widzi świat ciut inaczej:

Mnie Shinigami nie irytuje, pod warunkiem, że nie rozwala tematów innym forumowiczom swoimi "wytłumaczy mi ktoś dlaczego...".

Shinigami w przeciągu ostatnich dwóch lat wielokrotnie otrzymywał sugestie odnośnie zdiagnozowania u siebie autyzmu wysokofunkcjonującego, w tym również od swojej terapeutki, co sam przyznał. Diagnoza dałoby mu następnie możliwość podjęcia bezpłatnej terapii poznawczo-behawioralnej. A że nic z tym nie zrobił? Jego prawo, decyzja i konsekwencje.

Priscilla, jestem pod wrażeniem tego, co napisałaś o swoim dojeżdżaniu do szkoły. Zdajesz sobie sprawę, że z taką wytrwałością i siłą jesteś z krańca skali, ponad normę? Uczciwie, ja do słabych nie należę, ani psychicznie ani fizycznie, ale od samego czytania się poczułam wyczerpana.

Anewe
Blokada Shinigami jest w jego psychice. Jak w tym wątku wielce sprawnie Herne wypunktował Shinigami działa w pewnym schemacie. Toż on nie jest w stanie kupić wskazanej książki, przynajmniej na tym się dotychczas zacinało. No to  nie ma co oczekiwać , że wykona ileś tam rzeczy znacznie bardziej wysiłkowych i skomplikowanych. 
Zdiagnozowanie spectrum u osoby dorosłej w Polsce dnia dzisiejszego to nie jest ani zbyt łatwe ani wypoczynkowe i wykracza daleko poza to, co Shini faktycznie wykonuje w swojej codzienności. Do niedawna NFZ w ogóle dorosłych nie diagnozował, może się to zmieniło ale i tak na pewno ta akurat diagnostyka wymaga solidnej aktywności pacjenta. Iluś dojazdów, iluś sesji, wizyty u psychiatry. Jeśli prywatnie to dodatkowo kosztuje, i to nie 100 pln. A skończyć się może stwierdzeniem, iż "to nie spectrum tylko inne coś" ale już co, to by trzeba dodatkowo zdiagnozować. jeśli ktoś się dziwi, że Shini tego nie wykonał to ja się dziwie, że Ty się dziwisz. Jeśli się dziwisz.

Jeśli ktoś na przenośnię odpowiada przenośnią i to trafioną to może faktycznie rzadko spotykane i przez to odmienne, ale żeby akurat w stronę spectrum myśl kierowało?

Jack, nikt tu nie kreuje że odległość od Warszawy ma realny wpływ na jego nie tyle działania ile raczej permanentne zaniechania. Sobie przy okazji pogadać trochę obok na temat luźno związany nie grzech. Spod Warszawy do Warszawy może być lepiej komunikacyjnie niż w obrębie miasta. Tak z Tarchomina na Okęcie w godzinach szczytu, albo z Nowego Bemowa  do Wawra...sama frajda.
A co do szukania usprawiedliwień i wskazywania rozwiązań sorki, ale wskazywanie rozwiązań się na Shini nie sprawdziło. Usprawiedliwienia czy racjonalizacje oczywiście warto zweryfikować, ale dalej to kolejne powtórki ze  wskazywania rozwiązań to strata czasu i energii. Jack, tzw. bierny opór to jest bardzo, bardzo silne coś. W polityce pokazał to Ghandhi. W psychologii to mocarny mur obronny. Z jakiegoś powodu Shini go zbudował. I za nim siedzi sobie bezpiecznie, czasem się ciut wychyli.

Shini
W kwestii książki to ta akurat jest książką, którą spokojnie uda Ci się odsprzedać jeśli Ci nie podejdzie. Albo jeśli uznasz, że już jej nie potrzebujesz.

Poza tym i to ważniejsze, ja wcale Ci nie zasugerowałam kupna na zasadzie "przeczytaj, co ci coś rozjaśni" czyli czegoś na kształt lektury zalecanej w szkole, co to pani nauczycielka zaleca i odpytuje. Nic z tych rzeczy. Ja miałam (nadal mam) taki koncept, żebyśmy tej książki używali jako pomocy w rozmawianiu na forum celem lekkiego przyśpieszenia. Powiedzmy czytasz jakiś kawałek i piszesz mi "Muqin, strony 35 do40 to moim zdaniem brednie same" - ja sobie swoją książkę biorę, sprawdzam te strony i się odnoszę do twojej opinii. Albo przeciwnie, piszesz mi "przypadek kliniczny nr 12 to wypisz wymaluj moja sytuacja". Ja czytam i wiem. To by Ci ewidentnie oszczędziło opisywania różnych rzeczy. W "zalecanej lekturze" nie znajdziesz ani porad, ani "znakomitych sposobów na zmienienie swojego życia"  ani przepisów na sukces, realizację celów itp.  Masz się szanse dowiedzieć sporo o ludzkich emocjach w kontekście urazów przemocowych czyli "co ofiara przemocy czuje, kiedy i dlaczego oraz co z tego wynika w dalszym życiu ofiary" . Ponieważ pisałeś, że z tą Twoja stroną emocjonalną krucho z nazywaniem i identyfikowaniem może jednak warto te 100 pln zainwestować. Zwłaszcza że książka da się odsprzedać.

Anawe
Ok, ja wprawdzie nie diagnozuję ale opcja wysokofunkcjonującego spectrum przy Twoim doświadczeniu ma podstawy.
Tyle, że osoba wedle dawnej diagnostyki ZA równolegle może mieć urazy przemocowe. Które oczywiście układa inaczej niż neurotypowi. Takie dwa w jednym.

Z tym bezboleśnie to sorki, ale samo diagnozowanie nie jest dla osoby ze specrtum bezbolesne. Znaczy zależy jaka jest ta konkretna osoba, ale dla wielu samo przebodźcowanie związane w sesjami, rozmowami i wizytami to spore wyzwanie. I osoba towarzysząca mile widziana. Poza tym - jeśli to spectrum to by mu ktoś musiał z tym diagnozowaniem pomóc, bo jak sam pisał "ktoś mi musi pokazać". Przy spectrum tego możesz nie ruszyć żadną siłą.

Co do wyczulenia na zachowania ZA - pomijając to, że osoby ZA są strasznie zróżnicowane i z tymi typowymi zachowaniami bywa ciekawie, to ja mam ponad 30  lat  praktyki w codzienności. Sama zresztą jestem blisko spectrum, acz się nie łapię. Innymi słowy - może i spectrum, ale blokada nie wykluczona, tak z mojej perspektywy na dziś.

Priscilla,
ja chyba nawet w okresie liceum aż tak jak Ty bym nie dała rady. Z pewnego punktu widzenia na co nas stać wiemy, jak sprawdzimy. W sytuacjach krańcowych i owszem stać nas na więcej, tryb kryzysowy jest inny niż zwykły. Na kryzysowym ileś da się pociągnąć, ale do czasu.

To co o warunkach Shini obecnych napisałam mu już wcześniej, trochę innymi słowami. Czyli pełna zgoda, warunki ma, choć nie idealne, ale wystarczająco dobre najprawdopodobniej ma. Choć to się zderza z opinią psychoterpaeutki, że "póki się pan nie wyprowadzi nic pan dalej nie zrobi". Która to opinia, w mojej ocenie jest zbyt radykalna, ale jednak bez podrążenia tak od razu skreślić się jej nie da. Ostatecznie kobieta z Shini rozmawiała w warunkach terapii, mogła tą opinię wyrażając wiedzieć coś, co na forum nie padło. Jednak tu rozmawiamy publicznie.

Z pewnego punktu widzenia samo to, że Shini się zgadza iż go lęk paraliżuje to już jest zmiana na lepsze. Z emocją dookreśloną już można zacząć coś robić, z "nie wiem" nic nie zrobisz prócz walenia głową w mur. Z mojej perspektywy to dookreślenie to nie plus tylko zmiana ku lepszemu. Najdłuższa podróż zaczyna się od pierwszego kroku i może to być krok mały, nie musi być siedmiomilowy. Ważne że jest. Zwłaszcza ze lęk jest z tych emocji prostych a podstawowych i często skutecznie przykrywa inne, też działające na bieżąco ino z ukrycia. Ja się staram nie oceniać czyli nie daję plusów, bardziej w kierunku zmian na lepsze bez oceniania.

Anewe poszła w kierunku spectrum autyzmu. Od strony teoretycznej jest to jak dla mnie w jakiejś wersji możliwe. Acz jest też możliwe, że Shini jest podobnie jak ja blisko spectrum ale diagnostycznie neurotypowy. Czyli doszła nowa opcja do układanki.

"Autystyczni" czy ci w pobliżu spectrum bardzo często później dojrzewają, miejscami nie dojrzewają w rozumieniu neuorotypowym. Co dla neurotypowego ogólnie nie za bardzo zdrowe przy aneurotypowych już może być nie takie niezdrowe, no oni funkcjonują inaczej. Gorzej o tyle, że są odmienni od większości czyli z tzw. światem im bywa nie po drodze. Diabli wiedzą, jak to jest z tym anime u Shinigami. Ale jeśli w grę wchodzą okolice spectrum to dla takiej osoby tzw. prawdziwa interakcja to trochę co innego niż dla statystycznej większości. Inne potrzeby, inne możliwości. Nie radykalnie ale wystarczająco, żeby nieco albo i bardziej nie pasować do obrazka.

Na pewno nie jest tak, że nie jest sparaliżowany, zdeformowany? Fizycznie nie. Ale czy aby ta jego blokada na działanie nie przypomina paraliżu w znaczeniu fizycznym aby? Tylko w sferze psychicznej. Paraliżu częściowy przypomina bardzo. Zdeformowany nie jest? Fizycznie nie. Psychikę zaś może mieć zarówno zdeformowaną w znaczeniu "inna od neurotypowej", jak i zdeformowaną przez urazy  przemocowe, nawet jeśli nie był to hardcore oraz może mieć dwa w jednym. Przy czym żadna z tych "deformacji" nie jest taka, żeby każdy na pierwszy rzut oka zobaczył. Nie przestaje jednak w odniesieniu do konkretnego człowieka być deformacją. Wiesz, ziarna piasku tworzą wydmę, wydma może zabić tak samo skutecznie jak kawał skały. Im więcej małych deformacji tym ogólna sprawność spada.
Z wyprowadzaniem się z domu to nudne jest. Nie dość, że tego nie zrobi na tym etapie i nie ma co tego powtarzać to jeszcze wcale nie jest powiedziane, że po wyprowadzeniu coś zrobi. Równie dobrze może , taki jakim jest teraz, utonąć i to szybko.

Co to są różne kolorki teorii pillowych? Wpisałam teorie pillowe to mi najpierw skorygowało na "teorie pillow", a potem pojechało w jakieś niejasne sfery. Przybliżysz, o co Ci chodziło?

Albo masz rację i faktycznie tego nie widzę albo twoja definicja niewielkiego wysiłku jest zupełnie inna niż moja.

Pewnie wiele osób tutaj uzna to za kłamstwo ale ja też przez prawie dwa lata miałem mniej więcej taki dojazd na studia. W jedną stronę to było 2h z dwoma przesiadkami i to był jeden z głównych powodów, dla których tak się cieszyłem ze zrobienia prawa jazdy. Dziś na pewno bym się nie zdecydował na takie dojazdy gdziekolwiek. Jeździłem wtedy pociągiem i dwoma autobusami, taki dojazd wydaje się idealny do poznawania nowych ludzi, sporo dziewczyn jeździło wtedy ze mną. Tylko jakie to miało znaczenie skoro albo cały czas się bałem czy dam radę dojechać bez łazienki albo byłem tak zmęczony, że większość drogi spałem. Teraz wolałbym jeździć nawet najbardziej rozpadającym się gratem ale swoim i tak jak chcę niż znowu jeździć tak jak wtedy.

Co do książki to sprawdziłem w dwóch księgarniach ale nie mają ani na stanie ani nawet do zamówienia więc chyba zostaje tylko przez internet.

Czyli chcesz analizować poszczególne fragmenty tej książki, brzmi ciekawie. Jak tylko coś w tej kwestii się zmieni to dam znać.

Oczywiście, że mi szkoda tych pieniędzy na coś z czego może kompletnie nic nie wyniknąć. 1500zł to nie jest tak mało jak się zarabia minimalną i też się obawiam, że jeśli z tej diagnozy faktycznie coś wyjdzie to już na zawsze będę to "miał w papierach", że każdy kto kiedykolwiek je zobaczy od razu będzie pomyśli, że coś jest ze mną nie tak. Przy okazji jaki jest najłatwiejszy sposób by odnaleźć na forum tamten temat, o którym piszesz żebym mógł jeszcze raz zobaczyć te linki? 

Nie licząc tego strachu ogranicza mnie jeszcze brak pieniędzy. Spora część tego co chciałbym zrobić albo chociaż spróbować wykracza poza moje możliwości finansowe. 

Co dokładnie rozumiesz poprzez "jak to jest z tym anime"? Chętnie opowiem jak jest ale potrzebuję jakiegoś konkretnego pytania.

Nie do końca bo takiej prawdziwej rozmowy biznesowej nigdy nie prowadziłem. Pogadać z klientką czy ekspedientką czy kimkolwiek innym daje radę, jedynym wyjątkiem są dziewczyny, która mi się spodobają bo od razu odpala się ten tryb "szukania dziewczyny". Skąd ty tu bierzesz odpowiedzialność i samostanowienie to nie wiem. 

Na koniec jeszcze jedno pytanie dotyczące nazywania emocji. Kiedy widzę w jakichś miejscach publicznych pary gdzie facet jest totalnie przeciętny, a dziewczyny atrakcyjniejsza od niego to czuje się źle. Czuje się gorszy, niepełny, niemęsko, od razu pojawia się myśli "Czemu ja nie mogę mieć tego co oni skoro nie zrobiłem nic złego ani nie wyglądam najgorzej?" albo "Czy to jest jakaś kara, że jestem sam mimo iż niczego mi nie brakuje?". Jak nazwać te emocje? Czy to jest zazdrość, nienawiść czy coś jeszcze innego?

Shini, Twój wybór jeden priorytet czy kilka. Dawaj resztę też to sobie omówimy.
Zdrowa dieta wydaje mi się całkiem dobra. Samodzielnie ją będziesz musiał ustalić, efekty, o których piszesz są motywacją. Masz szansę na własny sukces. Ma sens pod warunkiem, że nie będzie tak, że matka dowiedziawszy się o diecie wyszarpie Ci temat i przejmie inicjatywę. JA SAM decyduję o tym, co jem i Ja SAM dbam o siebie w tej kwestii. Z matką może być zgrzyt, ale to jest krok do usamodzielnienia. Krzywdy jej tym nie uczynisz, gadanie będzie ale...dasz radę.

Książka - w internecie jest. OLX, Allegro.

Co rozumiem przez "jak to jest z tym anime u Shnigami"? Wiem, że jakąś rolę w Twoim życiu odgrywa istotną chyba, ale nic więcej. Nie wiem czy Cię na przykład przykuwa do internetu na długie godziny czy uaktywnia zewnętrznie, czy z anime są u Ciebie związane relacje z konkretnymi ludźmi jakieś bliższe itp. Czyli "diabli wiedzą, ja póki co nie wiem"

"Tryb szukania dziewczyny" - no masz tu samoświadomość, zauważasz, ze coś się w Tobie zmienia. Pojawia się coś,czego byś chciał a nie masz i coś, co budzi w Tobie emocje.
Jakie - zazdrość zapewne tak, złość też( zazdrość zawiera niejako w sobie złość, bo zazdrość jest uczuciem złożonym), może się pojawić smutek. Wiesz co, jest takie coś, co się nazywa  koło emocji. Jest spoko na Allegro, można też sobie zwyczajnie wydrukować. Tam są emocje ponazywane, złożone podzielone na składowe i to jest wspaniałe narzędzie do nauczenia się identyfikowania i nazywania własnych emocji. Weź sobie wydrukuj i przymierz się do tego co czujesz widząc taką parę.
Poza tym myślenie zracjonalizuj - para którą widzisz nie musi być parą, mogą mieć okropne problemy w związku jeśli są, może on ją bije, może ona go zdradza, może ona taka śliczna ale intelektualne zero albo ma paskudny charakter., może to ona go zdobyła nie on ją bo jest w ciąży z innym i chce go wkręcić w dziecko innego ... Toż tego nie wiesz.
Czemu Ci się bycie singlem kojarzy z karą?

Jack, dzięki za rozjaśnienie teorii pillowych, po angielsku wyszukiwarka współpracuje z sensem.
Poza tym jestem jak najdalsza od uznawania, że z Shinigami jest źle. Jest, jak jest. Z technicznego punktu widzenia powiedzmy wystarczająco dobrze. Z psychologicznego jemu nie jest wystarczająco dobrze. Tyle.

Oczywiście, nie ma zdrowych, są nie zdiagnozowani. A jak się odpowiednio intensywnie podiagnozujesz prywatnie to możesz nawet uzyskać coś tak cudnego jak diagnozy ewidentnie wzajem  się wykluczające
Jeśli by Shinigami  diagnozował to spectrum to chyba przede wszystkim dla siebie, na zasadzie "chcę wiedzieć czy jestem czy nie", "chcę siebie zrozumieć", te klimaty. Uprzednio na stosownych grupach sprawdziwszy, co ludzie piszą czyli gdzie diagnozują dobrze, a gdzie nie. To diagnozowanie dorosłych to już jest prywatny pod-rynek w Warszawie, kosztuje sporo i warto sprawdzić, komu się kasę daje. Diagnostyka nie obejmuje żadnego prowadzenia za rączkę dalej.
Możliwość uczestniczenia w terapii grupowej to możliwość , dobrze że jest. Ale to nie ma nic wspólnego z zaopiekowaniem się kimś i prowadzeniem za rączkę. Poza tym to diagnozę jeśli spectrum jest wysokofunkcjonujące  zasadniczo można sobie w ramki oprawić, bo  ta diagnoza się nijak nie przekłada na praktyczne ułatwienia  funkcjonowania w życiu codziennym. No super, w Leroyu są "ciche godziny", jeśli ma kłopoty z tematem "przebodźcowanie" to sobie może kupić co tam w Leroyu jest w warunkach bardziej dla siebie przyjaznych w określonych godzinach.  Gdzieś tam coś tam jest " friendly". Ale ogólnie - masz to masz, radź se sam. Ewentualnie jakieś grupy wsparcia, jakiaś pomoc w znalezieniu jakiegokolwiek zatrudnienia. Jakiegokolwiek, nie wymarzonego.

Poza zmianą diety chciałbym jeszcze:

1)więcej czytać,
2)ograniczyć pornografię,
3)w końcu gdzieś wyjechać bo mam z tym ten sam problem co z szukaniem pracy i wysyłaniem CV,
4)mieć więcej energii choć tu powodów może być sporo,
5)najważniejsze ze wszystkiego czyli mieć więcej pieniędzy.

Co do książki to nawet udało mi się znaleźć ją na pdf tylko nie mam pewności czy to ta właściwa. Tytuł się zgadza i jest podzielona na dwie części z czego pierwsza to "Przyczyny i skutki urazu", a druga to "Etapy powrotu do zdrowia". Dobrze trafiłem, to ta?
 
Jeśli chodzi o anime to z pewnością miało spory wpływ na moje dotychczasowe życie. Czasami się zdarza, że mnie przykuwa do internetu na kilka godzin ale to tylko na prawdę dobre tytuły, a takich jest niewiele. Raczej nie miało to wpływu na moje dotychczasowe relacje chyba, że sam tego nie zauważyłem.

Przeanalizuję koło emocji, dzięki. Co do par mijanych w miejscach publicznych faktycznie może być tak jak piszesz, że te pary wcale nie są takie jaką ja bym chciał ale niestety tych wewnętrznych problemów nie widać. Nie chodzi o samo bycie singlem tylko o brak doświadczenia związkowego i seksualnego. Widząc jakąś parę wiadomo, że mają to doświadczenie, może być niewielkie ale w ogóle jest. Bycie w związku czy chociaż posiadanie tego doświadczenie jest uznawane za naturalny stan rzeczy w społeczeństwie, szczególnie w moim wieku. Nie wiem jak to lepiej wytłumaczyć ale po prostu czuje się gorszy, niemęski, zwłaszcza kiedy widzę parę gdzie facet jest totalnie przeciętny, a dziewczyna atrakcyjniejsza od niego. Od razu pojawiają się myśli "Co on ma czego ja nie mam" albo właśnie "Czym ja zawiniłem, że nie mogę mieć nawet tego co mają prawie wszyscy?". Jest takie poczucie winy, że zrobiłem coś nie tak ale nawet nie wiem co.

Już kiedyś tłumaczyłem dlaczego tak jest, dzieje się tak kiedy ktoś nigdy nie miał prawa do błędów. Jeśli ktoś zawsze był karany za każdy błąd to będzie robił wszystko by ich nie popełniać. A jaki jest najlepszy sposób by nie popełniać błędów? Nie robić nic co mogłoby to umożliwić, to jest taka "gra żeby nie przegrać". Kara nie jest żadną nauką na błędach, a ja często byłem karany właśnie tą przemocą psychiczną. Kiedy mi się coś nie udawało to nawet nie myślałem by spróbować jeszcze raz tylko od razu zaczynałem szukać innego sposobu, który nie kojarzył się od razu z karą co bardzo rzadko się udawało.

Nie, sorry, ale pitolisz kocopoły. Nikt cię psychicznie nie karał. Doświadczałeś takiej samej gadki w domu jak każdy dzieciak w czasach nauki szkolnej: nie trać czasu z frajerami, ucz się, wyprzedzaj materiał, żebyś na lekcji wiedział o czym mowa, formułki masz znać na pamięć, ale zagadnienie rozumieć na wyrywki, masz się nauczyć tego i tamtego, żeby pójść na studia i mieć dobrze płatną pracę i pierdylion innych tego pokroju. To nie jest tak, że za trójkę nikt ci kolacji nie dawał, a za dwóję tygodniowy szlaban na kompa i tv. Po prostu musiałeś się nasłuchać pitolenia niespełnionych ambicji, aby być ta pierwszą osobą w rodzinie z wyższym wykształceniem, które sumarycznie zdobyłeś.

Ty jedyna przemoc jaką masz w domu to ta związana z tym, że mama robi za ciebie wszystko.

Po raz kolejny w tym wątku mówisz to samo i nic nie wnosisz. Wszyscy już zrozumieli, nie powtarzaj się. Twoja perspektywa jak wyglądało życie Shniego jest inna niż jego sama. Ciągle powtarzasz to samo pytanie tylko po co? Jaki masz cel w ciągłym podwazaniu autorefleksji Shiniego?

Przez X miesięcy na forum mówiłeś mu to samo nie ma tak źle,inni mają gorzej, zmień prace idz pobiegać. Nic to nie dało(tzn tobie dało poczucie wyższości). Dlaczego nie odpuścisz w końcu? Ile razy musisz powiedzieć to samo żeby załapać że jesteś zbędny Shiniemu i nic nie wnosisz? A może nawet przeciwnie, wnosisz negatywy bo cały czas konfrontujesz Shineigo z odminnym światopoglądem, wiec on się coraz bardziej formuuje poglad przeciwny. Na kazdy zarzut musi skupić się, odpowiedzieć, uzasadnic czemu tak a nie inaczej, odbić piłeczkę. Teraz napisałeś że inni mieli tak samo, więc on na siłe zacznie szukać kolejnego problemu dlaczego on akurat miał gorzej niż inni. Zwizualizuje sobie kolejny problem, wróci pamięcią do kolejnego wydarzenia z jego przeszłości.

Muqin ma cierpliwość, chce jej się rozmawiać, ma doświadczenia z ludzmi jak Shini, może już kiedyś z kims tak gadała online. Muqin chce z nim rozmawiać o sałatce na obiad i motywacji do zmiany diety, a ty ciągle wracasz do analizy jego dzieciństwa. On nie może sobie na luzie gadać z Muqin o diecie i planie żeby gdzieś pojechać bo ciągle ci się musi tłumaczyć z tego jak żyje, co odczuwał, dlaczego tak a nie inaczej i na koneic i tak to podważysz i powiesz ze ty w tej sytuacji czułeś coś innego. Może Muqin zrobi ci terapie w innym wątku jak tak bardzo tego potrzebujesz? Jak żyć z ADHD bez leków?

Jack
Nie możesz się z tym moim tekstem o katoliczkach zgodzić? Ależ nie musisz. To nie prawda objawiona. Ich istnienie jest faktem. Nie zgadzasz się z faktem? A proszę bardzo, wolno to czynić, nie objęte paragrafem. Często to robimy gdy nam fakty nie pasują do naszego obrazka.

W Polsce katolicyzm jest religią większościową, w znacznym stopniu traktowaną jak kontynuacja rytualnych zachowań przodków. Ja pisałam o mniejszościowej grupie katoliczek czyli tych, które traktują swoją wiarę w inny sposób, które szczerze wierzą, że jest to sposób najlepszy z możliwych na życie. Te, o których piszę mają to podejście do czystości przedmałżeńskiej podbudowane od strony religijno-psychologicznej bardzo mocno, to jest wpisane w pewną całość po katolicku uformowanej osobowości. Nie jest ich wiele, ale są. Nie trafienie na taką w realnym życiu jest bardzo łatwe, zresztą jako mniejszościowe zwykle się z tym za bardzo nie wychylają. Tak, trochę upiorne ale one stanowią mniejszość w większości.

W kwestii przemocy psychicznej to cóż, Jack, masz najwyraźniej jakieś swoje kryteria inne niż definicyjne. Wedle tych swoich kryteriów oceniasz co jest przemocą, a co nie jest. W tej sprawie (ogólnie) dla mnie autorytetem nie jesteś,  w konkurencji z literaturą przedmiotu przegrywasz. Nie żebym do literatury przedmiotu podchodziła bezkrytycznie, są w niej też teksty więcej niż wątpliwe, ale gdybyś pisząc co uważasz w tej sprawie dodawał "moim zdaniem" nie tworzyła by się atmosferka, że mianowicie od strony wiedzy psychologicznej tak to wygląda jak piszesz. Nie wygląda. Masz prawo coś uważać, ale to jest twoim zdaniem. Prywatny pogląd. Ciekawa bym byłą, jak byś ten swój pogląd od strony teoretycznej uzasadnił, ale zdaje sobie sprawę, ze na to nie mam co liczyć.

Przemoc związana z tym, że mama robi wszystko za kogoś...a to jest solidna przemoc, nadkontrola, tresura i na dodatek ubrana w "to dla twojego dobra, mama wie lepiej i cię chroni". Może być i często jest chłodna, bez wyzwisk, karą może być milczenie, niezadowolenie mamusi...na to dziecko jest bardzo podatne, bo mamusia to gwarant bezpieczeństwa. Dziecko mianowicie bezradne jest, nie jest w stanie ani dokonać dorosłej oceny tego, co się dzieje ani mieć do tego dorosłego dystansu. A jak dorasta natychmiast uruchamia mechanizmy ustawiające taką mamę jako osobę idealną, dobrą. Bo dla dziecka mama musi być dobra. Te mechanizmy działają także u dzieci z rodzin patologicznych, takich totalnie koszmarnych. MAMA JEST DOBRA. Pije, bije, ćpa, znika na noc - ale jest dobra. Przy patologii to rozmawianie z takim dzieckiem jest rozwalające. Dziecko nieświadomie staje się jej adwokatem, broni wbrew odczuwanym emocjom. 

Taki jak w zarysie u Shini układ matka/dziecko to wspaniały fundament dla wyuczonej bezradności, lęków przed podjęciem działania obarczonego ryzykiem porażki i innych takich. Taka mama w dobrej wierze wychowuje osobę okaleczoną. Nikt chowany w klatce czy na krótkim łańcuchu nie jest w stanie ot-tak odnaleźć się na wolności. Mechanizmy przy takiem rodzaju przemocy działają takie same jak przy przemocy łatwiejszej do zaklasyfikowania jako przemoc czyli jasnej dla statystycznego człowieka. Tylko działają w ukryciu, powoli ale skutecznie, to jak gotowanie żaby nie przez wrzucenie do wrzątku ale powolne podgrzewanie.

Tak , wiem - dzielę gówno na atomy czyż nie? Na szczęście w doborowym towarzystwie licznych innych analityków, z których pracy korzystasz na co dzień w bardzo wielu obszarach życia.

Smutna Dziewczyna
Jack moim zdaniem nie analizuje dzieciństwa Shini, on je ocenia. Ze swojego prywatnego punktu widzenia. Przy okazji zaś  uporem wali głową w mur.
Ale i to może dla Shini mieć zalety - może w którymś momencie zauważy, że wcale nie MUSI ciągle tłumaczyć Jackowi, że "jest inaczej", że Jack gada swoje, pewne rzeczy do niego nie docierają  (jak do mamy w realu) ale to tylko gadanie. Do którego Jack ma prawo, ale z którego dalej dla Shini nic nie musi wynikać. Ot - Jack gada. Miejscami przewidywalnie. Jak mama w domu.

Ja nie robię terapii, litości! Ja rozmawiam z Shini jak człowiek z człowiekiem. Może nietypowo, ale do terapii to tej rozmowie daleko. Od terapii są terapeuci.

Ty na prawdę nie widzisz, że takimi postami wychodzisz na oblecha? Nawet jeśli ktoś faktycznie miał takie romansowe historie jak opisujesz to raczej nie będzie się tym chwalił chyba, że właśnie na siłę chce coś udowodnić.

W tym akurat coś musi być, też słyszałem niejedną historię, że na jakichś katolickich zjazdach czy szczególnie pielgrzymkach jest totalna Sodoma i Gomora. A ze szkoły pamiętam, że wiele z tych dziewczyn, które były uznawane za wzorowe i z najlepszymi ocenami poza szkołą odwalały takie akcje, że większość nauczycieli i rodziców padłaby na zawał. Oczywiście to w większości tylko opowiadane przez kogoś historie więc ich wiarygodność jest wątpliwa.

U mnie częściowo nawet się zgadza to co Jack wcześniej napisał ale w tym wszystkim było jeszcze mnóstwo krzyku, pretensji, gróźb, kar i ogromna ilość zniechęcania do wszystkiego poza nauką i siedzeniem cicho. Oczywiście był też legendarny już tekst czyli "Ignoruj to sobie odpuszczą". Nie zliczę ile razy słyszałem "Siedź w domu, nigdzie nie idź" albo "Zrezygnuj, nie ma co się męczyć" przy jednoczesnym wymaganiu by siedzieć nad książkami i się uczyć co nie działało. Wyzwiska czasami też się zdarzały i nawet teraz za nic nie chciałbym wrócić do szkoły bo kojarzy mi się właśnie z czymś takim. Studia to co innego i tu nie miałbym problemów by pójść na kolejne.

I właśnie takiej rozmowy najbardziej mi brakuje na co dzień, a wcześniej nawet nie zdawałem sobie z tego sprawy.   

Co do książki to jak tylko przeczytam jakiś większy fragment to dam znać, w tygodniu mało czasu nawet na czytanie zwłaszcza jak po pracy jeszcze jadę na trening. Może jutro uda mi się znaleźć dłuższą chwilę.

Nie mogę, bo nie byłoby to prawdziwe. Osoby, które poznałem w życiu, a które deklarowały czystość do ślubu nie były praktykującymi katolikami. Owszem - były to osoby wierzące, ale do kościoła chodzące jedynie od święta, aby odfajkować swoje, bo co do zasady, w życiu codziennym byli antyklerykałami. Ich decyzja w tym względzie nie miała związku z religią katolicką i jej doktryną, a było to związane z ich własnym światopoglądem związanym z seksem, jako czymś szczególnym zarezerwowanym dla partnera życiowego. Nie było tam mowy o czystości czy grzechu.

Jest różnica pomiędzy byciem religijnym, a uduchowionym - nawet jeśli mowa o tej samej wierze.

Akurat na osoby tak deklarujące w życiu jest trafić łatwo. Ale w 99% to tylko deklaracje.

Zlituj się, większość definicji jest tak pojebana, ze zależy od interpretacji i wszystko można pod to podciągnąć. Dzieciak dostał pałę z klasówki i w efekcie dostał szlaban na konsolę - przemoc psychiczna. Bo mu było żal, bo go to zabolało, bo to mu sprawiło przykrość itp. To jest po prostu definicja kary, a skutecznym wychowaniem jest obecność zarówno nagród, jak i kar.

Większość niepracujących matek tak ma. Bo jak zdejmiesz z takiej opiekę nad dzieckiem, a już nie daj boże jak dziecko przejmie choćby cześć obowiązków domowych, to taka mama czuje się bezwartościowa. Nie ma kontroli, nie ma obowiązków, nie ma wypłaty. Dźwignia w kłótniach i potyczkach przestaje istnieć. To nie jest przemoc. To jest naturalny element wymiany pokoleniowej. Dziecko w pewnym momencie się buntuje szukając samodzielności. 

Wrzucasz do rozmowy mechanizmy rodzin patologicznych, z nałogami itp. A tego u Shiniego nie ma.

Tak. To już ustaliliśmy z pół roku temu, że mamusia Shiniego wychowała nieporadnego życiowo matołka, bo nie jak dziecko wyfrunie z gniazda to nie będzie wiedziała co ma ze sobą zrobić. Więc mniej lub bardziej świadomie go przy sobie trzyma. ALE Shini nie jest dzieckiem. Jest niespełna 30letnim, młodym byczkiem z własnym rozumem.

Ustaliliśmy? O niczym takim nie wiem. Ja nie ustalałam i znakomita większość też.

Bo większość ludzi zwyczajnie sobie dyskusję z Shinim darowuje. A motyw z despotyczną matką był wielokrotnie w rozmowach z nim poruszany.

Nie. Tego nie twierdzę. Po prostu nie spotkałem. Nawet wśród jehowych.

Nom. Ale rozmawiamy w kontekście sytuacji Shiniego, a nie teoretyzujemy o zjawisku jako takim.

Shini obecnie w tym temacie robi dokładnie to samo, co robił wielokrotnie wcześniej w podobnych rozmowach: potakuje, dziwi się, dziekuje i dopytuje.

Serio.

Nie jesteśmy psami. Działamy 'odrobinkę' inaczej. Nie da się wychować człowieka funkcjonującego sprawnie w społeczeństwie, w państwie prawa, który nie zna negatywnych konsekwencji własnych czynów.

Jeśli chodzi o negatywne konsekwencje czynów wcale nie musi nim być karanie. Serio da się wychować człowieka bez kar. I to będzie o wiele lepsze wychowanie.

Agnes: ma dzieci
Jack: nie ma i nawet nie ma w swoim bliskim otoczeniu

Ekspert w rozmowie może być tylko jeden XD Jest nim oczywiście Jack.

Można wyrabiać dobre nawyki tak żeby dziecko nie odczuwało negatywnych konsekwencji. Np odrabianie lekcji zawsze zaraz po szkole. Potem nie ma nagle pały i nie trzeba robić kocówy dziecku po wywiadówce, bo po prostu za wczasu przewidziałeś że trzeba wepchnąć dziecko w pewien schemat działania.
Tak samo jak awantura o sprzątanie pokoju i oglądanie bajek. Jak dziecko wie że bajki są tylko raz w tygodniu przez godzine, to potem nie zalega na telefonie cały dzień i nie trzeba na nie się drzeć.
Tylko żeby tak wychować dziecko to trzeba myśleć na przód, a nie być impulsywnym narwańcem, który raz na tydzień sobie przypomni że ma gówniarza i go denerwuje, więc trzeba się na nim powyżywać.

Oczywiście, ze mam dzieci w swoim najbliższym otoczeniu i regularnie sprawuję nad nimi opiekę. Przestań kłamać na mój temat.

-edit-

Ty nie tylko nie masz własnych dzieci, ale i nie masz kontaktu z żadnymi dziećmi. Podobnie jak rodzice dzieci układnych, zgodnych i potulnych uważają, że można wszystko osiągnąć dobrym słowem. Powodzenia jak trafi ci się krnąbrny, agresywny i nadpobudliwy dzieciak, po którym spływają jak po kaczce twoje 'dobre argumenty zgodnej rodziny'. Bo wiesz, oprócz rodziny to jest jeszcze grupa rówieśnicza.

Rodzice mają obowiązek zapewnić dziecku podstawowe potrzeby. Jedzenie, ubranie, ciepły dom, miejsce do spania i zabawy.
Jedzenie może być podstawowe - czyli zdrowa kanapka, normalny obiad i kolacja albo może być wyszukane by sprawić dziecku przyjemność. I nie chodzi mi w tym wypadku o karmienie czekoladą w nagrodę.  Jak jest dobrze to jest wspólne pieczenie pizzy którą dziecko lubi, zrobienie razem ulubionego ciasta i czekanie aż się upiecze, pytanie co ma ochotę zjeść na obiad, zabranie dziecka na zakupy by sobie wybrał ulubione owoce itp. Jak młody ma wszystko "głęboko" to nie ma powodów aby go nagradzać, odstaje to co ja mam ochotę ugotować.
Można dziecku w nagrodę za sukces w szkole kupić zabawki ( fajny zestaw Lego, piłkę albo mikroskop czy co tam mu się marzy) można go zabrać i kupić ulubiony ciuch itp. Duże znaczenie dla dziecka ma wspólna zabawa i organizowanie czasu na przyjemności. Maluchowi czyta się książki, gra z nim w piłkę, układa puzzle, gra w planszówki, bawić się a nim samochodzikami itp. a można go pozbawić takiej zabawy i zainteresowania nim.

A przede wszystkim z dzieckiem się cały czas rozmawia. Okazania zainteresowania, zadowolenia, pochwały maja dla człowieka naprawdę olbrzymie znaczenie. Ludzie nie zdają sobie sprawy jak wielka jest siła słów czy akceptacji. Dla pochwały dzieci mogą naprawdę wiele zrobić, nawet dla samem poświęconej im uwagi już się starają.

A tak dokładniej - w jakim wielu jesteś "Ty-zbuntowany" ? Bo to też ma olbrzymie znaczenie

Shinigami, weź się odezwij zanim ten offtop całkiem zdominuje ci temat

Tak na prawdę niewielu ludzi "umie się uczyć", a ja z pewnością nie umiem. Też mnie to wkurza i teraz wiem, że zamiast chodzić z tym do wychowawczyni czy pani pedagog trzeba było walić w mordę każdego jak leciało nawet mimo ryzyka wylecenia ze szkoły. Teraz nawet na treningach sztuki walki mam problemy i nie raz wychodzę obity przez ludzi słabszych ode mnie bo po prostu boje się zadać cios. Zdarza mi się zatrzymać cios przed twarzą przeciwnika mimo iż ładnie by wszedł bo od razu kojarzy mi się z karą. Bardziej boje się tego, że coś komuś zrobię i będzie za to kara niż tego, że sam mogę oberwać i doznać poważnej kontuzji.

Nie musisz mi tego tłumaczyć, całe życie mieszkam na wsi jak większość rodziny. Ci, którzy chodzą do kościoła co niedzielę lub częściej, siadają w pierwszych ławkach i najgłośniej śpiewają na co dzień potrafią być najgorszymi typami ludzi. Co do bycia oblechem to nie chodzi mi o kłamstwa czy koloryzowanie tylko o chwalenie się ile to lasek wyrwałeś i co robiliście. U 20 latka brzmi to tylko żałośnie, u 40 latka brzmi to właśnie obleśnie.

Sam chciałbym zrozumieć dlaczego kiedyś się nie buntowałem i dlaczego teraz jest to tak trudne.

Muqin robi coś czego ty nie potrafiłeś czyli po prostu normalnie rozmawia i co najważniejsze nie wymaga stosowania się do wszystkiego co napisze, nie nakłada żadnej presji i nie udowadnia, że wszystko wie i we wszystkim ma rację. Czyżby właśnie to wkurzało cię tak bardzo, że chcesz jej w tym przeszkadzać?

Raz wspomniałem, że jest taki problem i nigdy nie pisałem, że go nie ma i wolałbym za dużo o tym nie pisać.

Ty robisz to coraz częściej na mój temat i żadnych przemyśleń, nic?

Przyzwyczaiłem się do offtopów, w ciągu dnia nie mam czasu na pisanie długich postów ale cały czas śledzę wątek więc bez obaw.

Dobra Jacuś. W tym wątku koniec. Idz się pobaw z Julką czy kimś na twoim poziomie.

Ja karam(alam) dzieci w podobie co Jack napisal.

Nie wyzywam sie na malej (starsze juz sa na swoim) ale stosuje kare typu, np. za tupanie zakaz na krotko przykladowo tableta. Nawet na krotko dziala. Wiadomo, ze kazdy ma zle dni czy humorki, ale cicho i milo jak jej przypomne, ze mamie nalezy sie szacunek, to mloda sie ucisza.

Nie pozwole sobie wchodzic na glowe, a dzieci nie sa glupie, one probuja granice, do kiedy mama, tata pozwala i trzeba im pokazac te granice i to najlepiej jak najszybciej.
Z nauka u niej jest dobrze, na szczescie zadne nie mialy z tym problemu.

Nie zrozumiałaś, prawda?