Zdrada wyszła po latach... co dalej? - Netkobiety.pl

Daje czas przede wszystkim sobie, żeby nie zrobić jakiejś głupoty tylko byc przygotowanym na kolejne kroki np. na jej walkę o dzieci i zrobienie ze mnie kozła ofiarnego. Pomysł z matką jest celowy, nie wiesz jakie tu w grę wchodzą relacje a ja nie chce być tym złym bo wiesz, że jak machina ruszy to już nikt nie będzie pytał dlaczego tylko "jak mogłeś ją zostawić, bo ona tak biedna, dzieci itp itd.", chce przygotować grunt pod to wszystko, żeby nie okazało się, że znowu odwróci kota ogonem i to ja będę wszystkiemu winny. Ja jej matce nie powiem ale po juz mogę z nią pogadać bo naprawdę mamy dobry kontakt. to nie jest tak, że wszystko jest albo czarne albo białe.

Jakbym wiedział, że się przewróce to bym się położył. A stwierdzenie, że nie patrzyłem na jej charakter i czyny to stwierdzenie takie troche z d*... bo zaden z nas nie bierze ślubu widząc, że jest i będzie źle. co do terapeuty to chodzę i wyciągam wnioski z każdej wizyty. Jak człowiek jest zakochany to różne rzeczy robi z i dla miłości a jeżeli druga osoba to wykorzystuje to przez pewien czas uchodzi jej to na sucho. Ja zrobiłem wiele głupot i wiem o tym dlatego moja refleksja po czasie jest późna ale głęboka.

Nie chodzi o zmianę tylko czy ona będzie z nim teraz prawdomówna.
Jak na razie ona zbywała jego pytania, jeśli tak bardzo teraz żałuje to niech zacznie odpowiadać.

Nie patrzyłeś na charakter i czyny.Poniewaz w chwili odkrycia zdrady to już jest czynnik który dyskwalifikuje partnera, do tego aby być z nim...W chwili zdrady ta osoba całuje i oddaje się innemu! Żadna kobieta która kocha, nie da swojego ciała innemu facetowi! Żona dawała tyłka, a ty jak ostatni baran na to nie zwróciłeś uwagi i nie pogoniles jej za drzwi.Tu leży problem.Dajesz sobą pomiatać nie szanujesz się ..

Miłość do drugiego człowieka jest dla ciebie rzekomym wytłumaczeniem tego że jesteś zwykłym idiotą..Ale co to jest miłość dla ciebie? Wychodzi na to że nie liczy się dla ciebie wierność kobiety tylko jej kamer i płacz kiedy chcesz ją kopnąć w tyłek...zapłakała dziewczyna załkala a ty sądzisz że ciebie kocha że łzy są dowodem big live )) zrobiła scenę i dalej poszła do łóżka innego ....

To nie ona wykorzystała Twoja miłość ...w chwili wykorzystania kogoś człowiek staje się ofiara .a więc zrobiłeś z siebie biedaczka którego ona wykorzystuje.To TY jesteś mało pojętnym człowiekiem, którego można w trąbę walić.Tu leży pies pogrzebany..Żadnego kochania tam u was nie ma ..jedynie emocje które niczym narkotyk buzują i to odbierasz jako zestaw LOVE .Zmień terapeutę ten Ci nic nie pomaga.Siedzisz na babskim forum i robisz ..... z siebie.Zamiast pogonić dupodajke dać dowody w sądzie i zadbać o sobie.

Zawsze gdy słucham złotoustego Tuska przypominam sobie jego "złote" rządy.
Gdy on mówił o 30 zł za bochenek chleba to miało się tyczyć każdego gatunku chleb.
A że niektóre będą droższe? przecież zawsze tak było.

Jest drogo to niech UE zniesie podatek od śladu węglowego.

Ale to nie to forum.

Autorze prawda jest brutalna. Twojego małżeństwa już nie ma .Twoja żona wypowiedziała je w czasie swojego romansu. Złamała obietnice ,wiec Ciebie też już ona nie powinna obowiązywać .Zrobiła z Ciebie głupiego rogacza i pośmiewisko. Zdradziła nie tylko Ciebie ,zdradziła również swoje dziecko. Co to za matka która stawia sex z gachem wyżej niż przyszłość swojego dziecka? Gdyby to była chociaż kobieta niezależna , a ta osoba "ślizgała" się z kochankiem na Twój koszt. Uważam, że rozwód w takiej sytuacji to konieczność ,sprawa rozwodowa wiele Ci powie. Nie musisz się z nią rozstawać ,możesz tylko przestać być jej mężem. Ona nie zasługuję ,żeby nazywać się Twoją żoną. Tak jak mówiłem, po rozwodzie możesz z nią być ale przy tym się już nie martwić rogami i wspólnym majątkiem. Niech idzie do pracy i przestanie się na tobie ślizgać.

Rzadko można usłyszeć takie słowa z ust kobiety.
Masz rację, że pan jest baran, idiota, biedaczek, bo chce zostać z puszczalską żoną.

Zapominasz jednak, że są dzieci, on pewnie nie ma w otoczeniu nikogo, kto by go wsparł.
Koledzy pewnie to tylko znajomi, a nie przyjaciele, którzy by mu wytłumaczyli jego błędne nastawienie.
I pewnie boi się samotności.
On się jeszcze łudzi, że coś z tego związku będzie.
A jak wiadomo ciało puszczone raz w ruch puszczać się będzie cały czas, jak nie z jednym, to z drugim.

W takim wypadku to rozwód z orzeczeniem o winie i układanie sobie życia na nowo.
Ewentualnie poszerzenie w domu drzwi, by można było przejść między pokojami ze stale rosnącym porożem

Zawsze rodzice a szczególnie matka bierze stronę SWOJEGO dziecko i broni z całych sił choćby to była całkowita jego/jej wina. To że powiadomi rodzicielkę o swoim wyskoku (o ile i powie prawdę) to nie chodzi pewnie o zemstę, o zdobycie przychylności u teściowej ale o jasny sygnał że za całą sytuację odpowiada córunia i nie ma sensu mieć jakieś pretensje do zięcia. Ostatnie posty autora świadczą o bardzo rozsądkowym podejściu do sprawy (wchodzi w drugi okres ,,pogodzenie" po okresie ,,to niemożliwe") i wzorem nielicznych na forach przejdzie to na własnych warunkach zgodnie ze swoimi odczuciami jak tamci ( jeżeli czytają Ci co jeszcze rok temu doświadczali tego samego wspomóżcie autora). Autorze dużo czytaj szczególnie topiki dłuższe gdzie pokrzywdzeni opisują zakonczenie przygody z żoną w tę lub tamtą stronę, tam są prawdziwe schematyczne historie.

Tak zupełnie szczerze: (nie)zazdroszczę.

Tylko idiotka by się zgodziła na taki układ. Miałbyś ją w garści do końca życia. Koniec końców Ty też możesz kiedyś ją porzucić dla kochanki, a ona zostanie z niczym.

Współczuję akcji i że musiałeś oglądać tą scenę. Podejrzewam, że jesteś obecnie w rozsypce emocjonalnej i nie wiesz co jest grane. Z jednej strony się cieszysz, że uzyskujesz przeprosiny i błagania, i rośnie Twoje ego. Tego chciałeś i to uzyskałeś, brawo. Ale widzę jednocześnie zaczyna kiełkować w Tobie takie poczucie, że może "za ostro", "może rzeczywiście" itd. Zgadza się? Naprawdę współczuję, i współodczuwam Twoje emocje, ale w związku z tym, ze jestem od tego emocjonalnie mimo wszystko daleko, okrutnie wprowadzę tu trochę trzeźwości, bo w emocjach ludzie czują się jak nietrzeźwi nie trzymający pionu. Poniżej napiszę kilka pytań, na które spróbuj sobie odpowiedzieć, a jeśli będziesz chciał znać moją prywatną odpowiedź, to przewiń niżej.

Dobra, Johny odpowiedz sobie na kilka pytań:
- Przed chwilą pisałeś, że żona nie chce żadnej terapii, ma dosyć Twoich pytań i oskarżeń i w ogóle daj jej żyć. Jak myślisz dlaczego ta nagła zmiana?
- Jak sądzisz czy Twoja żona naprawdę została wciągnięta w romans, nie była świadoma? Nie chciała tego? Ile ma lat?
- Czy jej życie emocjonalne po zdradzie i to, że "ona nie ma już siły", "nie chce tak żyć" są dla Ciebie takie ważne? Jesteś osobą empatyczną i pokazujesz to w swoim wyrazie twarzy podczas rozmów?
- Czy żona zapytała się jak Ty się czułeś i czujesz w związku z tą sytuacją?

ODP.: Bo jesteś stanowczy i zagroziłeś jej rozwodem. Zmieniła się Twoja postawa, więc ona już wie, że tak łatwo z Tobą nie będzie Johny jak było dotychczas. Wie, że ma przechlapane, wie, że może Cię stracić, a potrzebuje Cię (NIE MYLIĆ Z MIŁOŚCIĄ). Gdyby żałowała wcześniej, to starałaby się Tobie to wynagrodzić, a z tego co pisałeś od czasu zdrady (O KTÓREJ WIESZ) Wasze życie nie wyglądało kolorowo, wręcz przeciwnie. Jej zadek płonie żywym ogniem Johny, a Ty jesteś poddawany manipulacji. Twoja żona jest bardzo asertywną osobą, i zna swoją wartość oraz pilnuje granic oraz stawia żądania. Ty, w swojej naturalnej formie, niestety nie Johny. Niemniej pokazałeś jej (ale mam nadzieję, że tak naprawdę SOBIE), że potrafisz zadbać o siebie i, tak naprawdę, rodzinę. To jest dobra, zdrowa ścieżka. A żona 7 lat temu zrozumiała tylko to, że Ty jesteś bezpieczniejszy, stabilny, a jej kochanek nie. Dawał jej emocje i ekscytację i tyle. Gdyby Cię wtedy kochała, nie kontynuowałaby romansu - tego nie robi się osobom, które się kocha, a romans się rozwija powoli i z pełnym zamysłem i świadomością. Nikt nikogo do tego nie zmusza, ani nie traci świadomości, co się wyprawia. Chyba, że ma się 12 lat .

SUGESTIA/PORADA: Johny zrobisz tak jak zdecydujesz, ale spróbuj okroić to wszystko co widziałeś z emocjonalnych scen. Pozostaw tylko i wyłącznie fakty, połącz je z dotychczasową przeszłością, nawet tą najbliższą, sprzed tych scen i zdecyduj co następuje: postąp dokładnie tak jak podpowiada Ci sumienie, żebyś później nie żałował, że spróbowałeś lub NIE spróbowałeś. Zrób wszystko, żebyś mógł po tym wszystkim powiedzieć sobie samemu, że postąpiłeś zgodnie ze swoją moralnością i np. wyszło i hurra lub nie wyszło, ale Ty zrobiłeś to, co jest z Tobą zgodne (nie to, czego oczekują po Tobie inni). W przypadku emocjonalnych sytuacji, w których się znalazłeś, spróbuj cofnąć się o krok i usiąść z tyłu i pomyśleć sobie jedno zdanie: "No dobra, ale chwila...." Emocje wywołane przedstawieniem wwiercają się w mózg głęboko, i wstrząsają do żywego i trudno się z nich otrząsnąć, aby podjąć właściwą decyzję. Niech opadną, nic nie deklaruj póki czujesz, że buzują. Powodzenia Johny

Zgłoś żonę do Oskara, bo pięknie zagrała. Fakt, widza ma naiwnego, chcącego wierzyć, że teatr to rzeczywistość.

Po pierwsze, bierz majątek na siebie, póki jest chętna go przepisać. Nawet jeśli z nią zostaniesz, to przy kolejnym jej wyskoku sprawy finansowe będziesz miał ogarnięte.

Po drugie, polecam kilka wizyt u profesjonalistek z wyższej półki. Teraz musi do ciebie dotrzeć, że nie tylko twoja żona ma cipkę i że jej cipka nie jest ze złota, są lepsze. To ci umożliwi bardziej racjonalne spojrzenie na ślubną i na sytuację.

To wierz dalej, że twoja myszka się pogubiła i teraz bardzo żałuje.

Tez o tym myslalem i to duzo .. z drugiej strony gdyby miala cos robic ze strachu ze odejde to na pewno nie rozmawialaby tak z rodzicami (pewnie by zrobila to na odwal) i nie proponowalaby rozwodu z jej winy. Jakby to bylo ze strachu to chciala by zostac za wszelka cene. Ona na serio tak z tym rozwodem a ja zrobie "sprawdzam" i zloze wniosek - potem ewentualnie wycofam. Zobacze czy tak na serio sie na wszystko zgodzi jak dostanie papier na twarz. Albo w jedna albo w druga. Tutaj wyjdzie cala prawda bo ona juz wie ze zarty sie skonczyly.

Dzizas, życie i miłość to dziwadła. Tyle tu można wyczytać definicji, co to jest miłość, co to miłość prawdziwa, ech, powiem Wam, że swoje przeżyłam, jeszcze nie zaczęłam się starzec a już dwa rozwody za mną, związki, zdrady, ale tu nie o mnie, to żeby podnieść mój pseudo autorytet w dyskusji. Chłopie, wybacz jej, zapomnij. Macie dzieci. Jej wtedy hormony zwariowały i się puściła jak zwierze. To biologia, po co dorabiasz teorie, emocje, uczucia, jej odwaliło na tle hormonalnym. Teraz chce być z Tobą i tyle. Olej temat. Ja tam nie wierzę w żadną miłość, tyle razy już ten mój jęzor to paplał i nawet imion nie pamiętam. Masz rodzinę i trzymajcie się razem, kryzys jest, trzeba się wspierać . Powodzenia

Doczytałem i...łał...jakie to nowoczesne...nie liczy się słowo...nie liczy się drugi człowiek...jego uczucia...a tylko hormony i własna przyjemność/chuć...nawet kłamać można...ale ten świat pędzi...tylko czy nie w przepaść?

Ja uważam, że mocno się skupiasz na niej.
A tu cała decyzja należy do Ciebie.

Ona żałuje, przyznaje się, bierze winę etc. - trzeba docenić, niektórzy idą w zaparte do końca, widać ona zrozumiała, że nie da się zamiatać tego pod dywan dalej, ale...

No właśnie, ale to TY musisz sobie odpowiedzieć na wiele pytań.
Czy chcesz dalej kontynuować związek z pełną świadomością, że jej zdrada zawsze będzie obecna.
Czy jesteś w stanie wybaczyć i nie wyciągać jej zdrady jako argumentu w sprzeczkach, kłótniach etc.
I najważniejsze czy jesteś w stanie przestać ją karać do końca życia (lub małżeństwa waszego) za to co zrobiła?
Bo zamienisz swoje i jej życie w wieczne piekło...

I nie ma tu prawidłowych, lub nie odpowiedzi.

Ja bym nie potrafił, uważam, że zdrada jest czymś co niszczy, niszczy przede wszystkim zaufanie, jest to dla mnie coś bez czego związek dla mnie nie istnieje, a nie zaufałbym osobie która raz mnie perfidnie oszukała i kłamała.

To jest bardzo skomplikowane i uważam, że powinieneś się nie spieszyć i informować ją o swoich wątpliwościach, strachu i wszystkim co odczuwasz, bo to będzie proces dla was obojga.

Powodzenia! Niezależnie jak to się zakończy.

Czasami coś się wydaje zbyt piękne żeby było prawdziwe i dla mnie to są cyrki ze strony pani żony. Jeszcze te rozmowy może by mnie faktycznie przekonały, ale to omdlenie, za bardzo ją poniosło aktorzenie. Ale jak wam to pasuje to najważniejsze.
Skarpetka ciekawa sugestia.

Nie ma takiej możliwości. Zabezpieczyłem się na taką ewentualność.

Nie zazdroszczę sytuacji. Z jednej strony masz żonę która Cię nie kocha (kto zdradza to ...) z drugiej ona nagle się załamała z powodu albo wyrzutów sumienia albo z tego że uświadomiła sobie że jednak ty jesteś miłością albo że kochaś nie zadeklarował się i została na lodzie. Opcji może być więcej ale ty nigdy się prawdy nie dowiesz gdyż jakby powiedziała to by okazało się że jest ostatnią ....... . Co teraz ??? sam bym zgłupiał z jednej strony zdrada-romans i pewnie zakochanie w tamtym oraz niepewnośc czy to pierwszy raz z drugiej okazywanie żalu i pogardy dla siebie (żona). Co teraz ? Ja bym wyjechał na kilka dni z daleka od domu bez kontaktów aby uspokoić się i przemyśleć. Najważniejsze pytanie i odpowiedz na dalsze życie czy jesteś wstanie to unieśc czyli stosunki płciowe z ful opcją z innym facetem pełne uniesień i czułości ( kochanka zrobi o wiele więcej niż żona w seksie) oraz odpłynięcie uczuć od niej dla innego faceta. Dochodzi czy to koniec jej seksów i zakochania w przyszłości. To że tak w końcu zareagowała to pewnie uświadomienie co nawyprawiała i jak może się skonczyć życiowo a nie harlekinowo czy telenowelowo. Czyli twoje odejście wraz z rozwodem a jej łatka tej zdradzającej i ostracyzm społeczny (koleżanki znikną w obawie o mężów). Teraz ma do stracenia bardzo dużo i to sobie uświadomiła a ty zyskać bardzo wiele w przypadku rozwodu. Z drugiej strony gdyby naprawdę żałowała i starała się fizycznie wynagrodzić Ci swoje postępowanie oraz miałbyś jakąś gwarancję że nigdy to się nie powtórzy i będzie ,,idealną żoną" pomijając fakt romansu to brzmi obiecująco bo przecież znajdując nową małżonkę nie masz gwarancji powtórki. Życie jest nieprzewidywalne a ja jestem tego przykładem = powiedz sobie o swoich planach a BÓG Ci udowodni że się myliłeś i jeszcze zdołuje. Najgorsze że nie da się wejść do mózgu takiej osoby bo wierzyć nie można w ogóle gdyż kłamca i oszust pozostanie nim. Pamiętaj Ty i tylko Ty decydujesz bo masz cały ,,obraz" sytuacji nie tylko słownej ale mimicznej a my bazujemy tylko na twoich słowach więc nie jesteśmy wstanie ocenić obiektywnie sytuacji. Pisz i czytaj forum (fora) tam jest opisane życie i także tych co ,,wybaczyli" i pozostali z zdrajcą opisują jak im się żyje i co by zmienili cofając się w czasie. Naprawdę współczuję tobie , że takie sytuacje dotyczą tych co chcą normalnie uczciwie żyć a nie bawidamków i wesołków.

Dzięki.
Ciężki temat niestety. Na razie idziemy na terapię. Zobaczę jak będzie. Generalnie pociesza mnie fakt, że to było dawno temu (7 lat) i jestem przekonany, że żadnego kochanka nie ma. Generalnie jak z boku popatrzeć to to już przeszłość i historia i to nawet dość dawna lecz dla mnie to coś nowego co muszę przeżyć, przecierpieć, pogodzić się z tym i zostać albo odejść pomimo tego, że to było tak dawno temu. Pomyślcie sobie jakbyście się czuli jakbyście zrobili jakieś głupstwo w dawnej przeszłości, jesteście teraz innymi ludźmi i żyjecie dalej, macie plany, wizje, rodzinę a nagle przychodzi policja i chce Was wrzucić do więzienia na dożywocie... kurde nieciekawe i sam bym nie wiedział co robić. Nie żebym jej bronił czy coś ale takie przemyślenia mi też się zdążają pomimo miliona myśli w stylu "jak mogłaś", "dlaczego ja", itp itd. Z resztą ten kto tego doświadczył wie o czym mówię. Co innego jest przyłapać kogoś tu i teraz jak jest w "amoku", wije się i kręci, kłamie i udaje, że to nie prawda a co innego jak miało się jakieś tam życie wspólne ze wspólnymi planami, śmiechem, czasem płaczem przez tyle lat "po".
Moja decyzja jest taka, że zawszę mogę się rozwieźć tu i teraz. Czy to za miesiąc, rok, dwa czy nawet pięć. Daje sobie i nam czas na poskładanie się do kupy. Daje czas na ponowne zaufanie pomimo, że tak naprawdę już to raz zrobiłem a to, że nie znałem całej prawdy to albo jest albo właśnie nie jest istotne. Tu nie chodzi o wybaczenie, kłamstwo sprzed 7-miu lat ale właśnie o zaufanie do drugiej osoby i odbudowa tego związku, który wtedy był przegrany co nie znaczy, że teraz jest. Zobaczymy co przyniesie terapia bo mam nadzieję, że wszystko się tam wyjaśni w tą lub tamtą. Wolę żałować roku czy trzech ale być fair wobec siebie, że próbowałem i zrobiłem wszystko, żeby próbować nie niszczyć połowy mojego życia i rozwalać życie dzieciom niż żałować, że nie próbowałem i uciec tak po prostu od problemu ucinając to i "może być szczęśliwym" w przyszłości sam lub z kimś z takim bagażem doświadczeń ale z rozbitą rodziną, cierpiącymi dziećmi i całym tym cholernym syfem wokoło. Wybaczyć mogę... zapomnieć nigdy! Jakby nie było to "po" mieliśmy wspólnie dobre chwile, dziecko "z miłości" i świadomie bo kto bierze sobie na głowę dziecko, wyrzeczenia, wiadomo, że ciężkie chwile, nieprzespane noce z kimś z kim nie chce być? Mieliśmy wyzwania, nawet bym powiedział, że była miłość i takie "skoczenie za siebie w ogień" bo tak było, nie da ukryć się, że między nami była więź emocjonalna na jakim poziomie to już ciężko z perspektywy czasu to określić ale ciężko tak przekreślić ten cały czas jedną decyzją i to jeszcze pod wpływem emocji. Daje sobie czas na przepracowanie problemu i przysięgłem sobie, że jak przyjdzie takie dzień, że powiem sobie dość to po prostu to zrobię ale nie w tej chwili, to jest za świeże i za bardzo emocjonalne dla mnie bo zdaje sobie sprawę, że w tym momencie ja nie działam racjonalnie.

Na razie znikam z forum. Dziękuję za wasze rady, dziękuję za chłodne spojrzenie z boku i konstruktywne myśli, które z racji niepełnego obrazu czasami były mniej lub bardziej trafione bo co innego być w takiej sytuacji a co innego wyciągać wnioski z tego co się czyta nie znając tak naprawdę ani mnie ani jej i tego wszystkiego "fizycznie".
Obiecuję, że dam Wam znać jak potoczyły się moje losy... może za jakiś czas napiszę do Was, że jednak się rozstałem... a może, że dalej walczę... a może za kilka lat napiszę, że jestem jednak tym 1% któremu się udało... Czas pokaże, Czas, spokój i po prostu życie...

Bardzo Wam wszystkim dziękuję za dotychczasowe wsparcie.
Trzymajcie się.

Chwila, moment... Żart? Chyba od czasu jak istnieje człowiek, to raczej związki międzyludzkie rządziły się bardzo okrutnymi prawami. Małżeństwa z rozsądku albo romanse kończące się dramatami, sorry, zawsze te romanse to była chuć i nic innego. A wierzcie sobie w miłość, jaka miłość! ? To brednie. Radzę facetowi żeby został z żoną, bo łączy ich rodzina, ale widać chce rozłożyć na czynniki pierwsze romans żony. Po co?

Mnie nasuwa się pytanie kluczowe, dlaczego doszlo do zdrady? Musialo cos byc zle dla niej w związku, czyli ona nie była zadowolona z niego. Skad przekonanie, ze teraz bedzie?
Wg mnie nie ma szans ze bedziecie szczesliwi tak naprawde.
Ona nie ma opcji, bo zalezy od Ciebie. Gra emocjonalnymi argumentami, bo nie ma pomyslu co dalej. Obietnica ze odejdzie jest emocją ktora ma Cie wrzucic w poczucie winy. Taka socjotechnika bys uwierzyl w szczerosc. Wg mnie nie zrobi tego jak o to poprosisz.
Teraz. Kochasz ja? Chcesz z nia byc nastepne 30 lat?
Jestes mlody masz cale zycie na bycie z kims kto Ciebie na prawde chce. Ona nie, bo zdecydowala sie na zdrade. Nie jestes jej marzeniem. Sorry
Nie licz na dzieci bo wg mnie bedzie trudno jej je odebrac jesli jest dobra matka i sie nimi opiekuje. Pomijam ze pewnie dla nich lepiej by byly z matka jesli je kocha.
Przykro mi, ale nigdy nie bedziesz w pelni szczesliwy z nia, bo zawsze bedziesz pamietal, ze to sie stalo a stalo sie z jakiegos powodu… cos jej brakowalo
Mysl o sobie, by byc w szczesliwym zwiazku a nie w kompromisie, bo Cie zmanipulowala bo nie ma wyjscia. Za 5 lat znajdzie wyjscie i odejdzie. A Ty stracisz 5 lat. Tak uwazam. Jak ktos kocha i jest zadowolony w 100% to sie takie rzeczy nie dzieja. To jest clue sprawy

Autor uważa, że zawsze zdąży się rozwieść, ale tu nie chodzi o sam rozwód tylko jego warunki. Osobiście uważam, że człowiek (tutaj żona) jak raz oszukał, będzie próbował kolejny raz,bo kto mu zabroni zabiegać o własne korzyści z kimś tak miękkim jak plastelina, szkoda przepuścić okazję (wybacz, autorze).
Swoją drogą głośny musiał być epizod ze zdradą, o której wszyscy wiedzieli tylko nie autor, który już pogodził się z opinią rogacza.
Żona płacze, mdleje, zaklina się, a autor wierzy głęboko, bo to jego żona przecież.

Piszecie, że dorobek, że dwójka dzieci, a jak to się ma  do tego, co przeżywał autor i do dalszej przyszłości związku? O, ten związek mocno się zachwiał w posadach.
O ile wytrzyma ciąg dalszy, to tylko poprzez dobrą wolę autora.

.

.