malzenstwo z milosci/malzenstwo z rozsadku - Netkobiety.pl

Z Autopsji.
Pare lat temu przylazł do mnie klient hindus, szpetny jak noc, biedny i męczybuła...ale miły pogodny i uczynny.
Męczył i męczył o jakieś pierdoły ( A ja nie lubię drobnicy ) , dupozawracacze same... ze w końcu zacząłem mu podnosić ceny żeby już sobie polazł w cholerę tzn gdzie indziej.
No ale jakoś został i opowiadał o swoim życiu w Indiach, potem poznałem też jego żoną... też paskuda ale miła i dobra...w sumie jeszcze bardziej niż ten gościu.
Do rzeczy...Oni byli sąsiadami z mega biednych rodzin...Sąsiedzi ich/sie zeswatali i dali hajs w 1strone do Europy.
Na początku w ogóle jej nie lubił nawet nienawidził za jakieś dziecięce wtopy.
Ale tu na odludziu i zadupiu musieli jakoś żyć i zarabiać, razem, oraz wspomagać czworaki rodzinne w Indiach.
Po 20 latach wspólnego tworzenia historii, wspólnych cierpień bólu, chorób, pracy i dzieci ( bo ona już bardzo chciała a On na początku nie, ale jak już były 1 -2gie to hicior kolo jest jest "very happy my firend") Samoistnie jakoś u nich urodziło się uczucie...
Znam ta pare jakieś 7 lat... faktycznie na początku byli jak Sz.Pan i Sz.Pani z różnych kolejek za chlebem jakieś półsłówka i ogólny wkurwczak. Jednak z czasem chyba cos ich bardzo połączyło...może te bejbiszony.
Ostatnio pochwalili się ze po 15latach lecą do swoich czworaków na 1 miesiąc... tak wyglądali na szczęśliwych i zakochanych nawet się w aucie całowali.
Może to też jakieś kwestie religijne ze się do siebie tak zbliżyli...nie wiem.

Być może i błędnie oceniłem ale tak to wyglądało z mojej perspektywy.

Też wydaje mi się, ze nieraz związki z wielkiej miłości szybciej pierdylna, bo za dużo uczuć i emocji...a tam gdzie kalkulacja i rozsadek to każdy przymknie oko na tego drugiego i może faktycznie jako przyjaciele długo tak ciągną do grobowej dechy...no ale tu nie mówimy o miłości a o układzie .

(...) Tak więc kierowanie się najpierw sprawdzeniem zamiarów, a dopiero potem uczucia - ma jak największy sens i jest to w obu płci. 

Serce nie sługa - jest takie przysłowie? Uczucia są fajne, ale najpierw trzeba sprawdzać, kontrolować, mieć wymagania. Nie dać się zrobić z bambuko. Ludzie są w obecnych czasach zbyt naiwni, do tego wszystko szybko, szybko. A potem konsekwencje ponoszą przez wiele lat.

wieka napisał/a:

Są kobiety wyrachowane, ale chyba w mniejszości, jakby tak patrzeć to nikt by nie wchodził w związki w wieku powyżej 30tki.
Ryzyko zawsze jest wpisane w nasze życie i często nie warto być za ostrożnym
Trzeba kogoś dobrze poznać, żeby spłodzić dziecko, więc takich obaw nie powinien mieć facet., który chce wejść w relację...

Trzeba kierować się tym co jest się czuje, a nie na początek przemyślać, czy on/a ma takie czy inne zamiary...

Oczywiście, że w mniejszości, ale jednak są. Mało facetów wiąże się z kobietami po 30 roku życia, zdecydowana większość z nich to desperaci. Przecież jest masowy płacz kobiet po 30 "gdzie ci prawdziwi faceci" - bo interesują się nimi głównie masowi bzykacze, albo jacyś niepoważni. Ci fajniejsi faceci są niedostępni. Więc kobiety płaczą, bo mimo masy adoratorów tych fajnych brakuje z racji wieku. Faceci polują na młode 20-26 latki zazwyczaj. Niektórzy mają proste wręcz prostackie pobudki np: żeby tylko była ładna i młoda więc będzie długo luźno i przyjemnie i można groomować. A inni po prostu chcą mieć pewność, że kobieta z nimi jest nie tylko po to, żeby potraktować faceta jak dawcę nasienia oraz pieniędzy i zmajstrować sobie dzieciaka. Chcą mieć pewność, że kobieta jest z nimi bo tak wybrała i są jakieś poważniejsze uczucia, a nie wyrachowanie.

Często nie warto być za ostrożnym? O czym ty mówisz, przecież jak facet nie domyśli się, że dziecko jest nie jego i nie zrzeknie się ojcostwa to płaci alimenty przez 20 lat... Więc właśnie obecni faceci są zbyt naiwni. Większość kobiet tego nie wykorzysta, ale mniejszość tak. A jak tą mniejszą pomnożymy przez kilka milionów to i tak wychodzi ładna sumka, więc ryzyko olbrzymie. Zdecydowana większość facetów zamiast utrzymywać nieswoje dziecko wolałaby tą kasę odłożyć na swojego potomka, a jakiś % kobiet to bezczelnie wykorzystuje.

Trzeba kogoś dobrze poznać? Jak dziewczyna chce złapać faceta na dziecko to zazwyczaj zrobi przeciwnie, szybko doprowadzi do takiej sytuacji, żeby faceta omamić, a jak facet sie połapie to będzie za późno. Mojego znajomego kobieta zachęcała na ślub już po pół roku znajomości, jak najszybciej. I dziecko też, bo ona byla pewna decyzji. Na szczęście w porę się połapał i uciekł, ale coraz częściej słyszę o tym, że ludzie biorą ślub po roku znajomości? Albo i szybciej, w pakiecie z dzieckiem. Związki 30+ latków zazwyczaj tak wyglądają, ze wszystko jest mega szybko, raczej nie spotkasz takich związków 30+ gdzie zwlekają ze ślubem 3-5 lat, zazwyczaj rok, dwa jest ślub i dziecko. A biorąc pod uwagę, że ludzie 30+ są w szczycie rozwijaj kariery, pracy to mało czasu jest na poznawanie drugiej osoby.

Trzeba kierować się tym co jest się czuje, a nie na początek przemyślać, czy on/a ma takie czy inne zamiary...

Mega toksyczna porada... Przecież to tym bardziej wpakujesz się w toksyczną relację. W przypadku faceta - kobieta możę go omamić na kasę, dziecko. W przypadku kobiety - są faceci uwodziciele, którzy wyuczonymi sztuczkami potrafią w każdej kobiecie obudzić uczucia. I żeby szybko zaliczyć nie mówią, że chcą luźnej relacji. Nie. Najskuteczniejsza taktyka działająca na wiele kobiet to właśnie obietnice stalej relacji, romantycznego związku. Taki facet łatwo sprzeda bajeczke związku, wykorzysta, zaliczy pare razy, a potem się ulotni. Może nawet on jej zrobi dziecko i ucieknie? A kobieta może go nawet nie znaleźć potem żeby podać go o alimenty. Tak więc kierowanie się najpierw sprawdzeniem zamiarów, a dopiero potem uczucia - ma jak największy sens i jest to w obu płci. 

Serce nie sługa - jest takie przysłowie? Uczucia są fajne, ale najpierw trzeba sprawdzać, kontrolować, mieć wymagania. Nie dać się zrobić z bambuko. Ludzie są w obecnych czasach zbyt naiwni, do tego wszystko szybko, szybko. A potem konsekwencje ponoszą przez wiele lat.

Oczywiście, że w mniejszości, ale jednak są. Mało facetów wiąże się z kobietami po 30 roku życia, zdecydowana większość z nich to desperaci. (...) Faceci polują na młode 20-26 latki zazwyczaj. Niektórzy mają proste wręcz prostackie pobudki np: żeby tylko była ładna i młoda więc będzie długo luźno i przyjemnie i można groomować. A inni po prostu chcą mieć pewność, że kobieta z nimi jest nie tylko po to, żeby potraktować faceta jak dawcę nasienia oraz pieniędzy i zmajstrować sobie dzieciaka. Chcą mieć pewność, że kobieta jest z nimi bo tak wybrała i są jakieś poważniejsze uczucia, a nie wyrachowanie.

Raczej w związkach/małżeństwach z rozsądku seks jest padaką...chyba każdy sie gdzieś sam zadowala albo ....z tym przymrużeniem oka każdy ma jakieś poboczne ruchadełko:)

Nie, nie jest. Jestem żywym przykładem na to, że to nie prawda. Ale moja definicja małżeństwa z rozsądku chyba jest nieco inna niż większości osób, które w tym wątku się wypowiedziały. Małżeństwo z kimś, do kogo zupełnie nie czuje się pożądania albo czuje się odrazę, nie jest małżeństwem z rozsądku. To raczej wyraz jego braku, żeby nie powiedzieć, że czystej głupoty.

Nowe_otwarcie napisał/a:

Aaaa, to Tobie chodzi o efekt MEGA-WOW, że tak Ci odwala na punkcie na punkcie faceta że masz stado motyli w brzuchu, nie możesz jeść i spać bo o nim myślisz, przestajesz totalnie myśleć? Takie coś ewentualnie może się zdarzyć co najwyżej raz.

Eee tam. Za każdym razem

wieka napisał/a:

M!ri napisał/a:

Eee tam. Za każdym razem

Albo innym wcale,  bo jeśli są takie objawy,  to jest już totalna choroba psychiczna

Ale za to jaka przyjemna

M!ri napisał/a:

Eee tam. Za każdym razem

To jak planujesz odróżnić tę prawdziwą miłość od zauroczeń? Bo chyba po prostu zbyt łatwo, szybko wpadasz "na maxa", a jednocześnie jest to tak płytkie że szybko się kończy. Każdemu zauroczeniu jesteś skłonna nadawać imię miłości, ale prawdziwej ani nie rozpoznasz ani nie będziesz gotowa.

M!ri napisał/a:

Zadajesz takie pytania, bo zupełnie nie kumasz czym jest miłość, a czym zauroczenie. Zauroczenie to koktajl chemiczny, a miłość to wybór.

To Ty zdajesz się kompletnie nie pojmować znaczenia obu tych słów. Miłość nie jest wyborem; wyborem jest właśnie związek z rozsądku. Pamiętasz słynne zdanie że "kocha się MIMO czegoś, a nie za coś"? Miłość to absolutnie nie jest wybór, ona po prostu przychodzi i jest. Przychodzi z czasem. Jeśli po wypaleniu zauroczenia uczucie nie wygasa, to jest miłość. Zauroczenie to chemia, często bez domieszki rozsądku. Tu możliwości wyboru są, ale są ograniczone; ograniczone jedynie do przerwania nim wpływ będzie za silny.

Udany związek to mieszanina chemii i rozsądku, skomponowana w odpowiednich proporcjach. Sama chemia to zauroczenie, które po wypaleniu się rypnie; sam rozsądek też się rypnie gdy na drodze pojawi się ktoś, kto wzbudzi prawdziwą chemię. I nawet jeśli się nie rypnie, nawet jeśli wygra rozsądek, to pozostanie uczucie silnej straty i - być może  - zmarnowanej szansy.

[Kombinujesz jak koń pod górę. Nic dziwnego, że się gubisz i sugerujesz, że można pomylić zauroczenie z miłością.

Każde uczucie wygaśnie jeżeli o nie nie dbasz. I to jest właśnie wybór podejmowany każdego dnia.

To jak planujesz odróżnić tę prawdziwą miłość od zauroczeń?

M!ri napisał/a:

[Kombinujesz jak koń pod górę. Nic dziwnego, że się gubisz i sugerujesz, że można pomylić zauroczenie z miłością.

Kolejny Twój post w stylu kieszonkowca, który buchnął komuś portfel i dla odwrócenia od siebie uwagi krzyczy na całe gardło: "Łapać złodzieja!".

prawdziwe uczucie można na nowo podsycić

Nie odwracaj kota ogonem. To Ty zapytałeś jak planuję odróżnić miłość od zauroczenia = uważasz że można pomylić jedno z drugim.
Nie można, no chyba, że już na poziomie definicji nie rozumie się czym one są.

I to jest clue problemu. Wszystkie uczucia są prawdziwe. Każda miłość jest prawdziwa. Każde zauroczenie jest prawdziwe.

Jeżeli ktoś mówi, że to nie było prawdziwe uczucie to jest to tylko racjonalizacja tego, że mu się odwidziało.

Nambi napisał/a:

Nie, nie jest. Jestem żywym przykładem na to, że to nie prawda. Ale moja definicja małżeństwa z rozsądku chyba jest nieco inna niż większości osób, które w tym wątku się wypowiedziały. Małżeństwo z kimś, do kogo zupełnie nie czuje się pożądania albo czuje się odrazę, nie jest małżeństwem z rozsądku. To raczej wyraz jego braku, żeby nie powiedzieć, że czystej głupoty.

Aaaa, to Tobie chodzi o efekt MEGA-WOW, że tak Ci odwala na punkcie na punkcie faceta że masz stado motyli w brzuchu, nie możesz jeść i spać bo o nim myślisz, przestajesz totalnie myśleć? Takie coś ewentualnie może się zdarzyć co najwyżej raz.

Mnie się zdarzyło raz, z moją byłą żoną: ekstra laska poznana na studiach, całkowicie uleczyła mnie po zerwaniu mającym miejsce kwartał wcześniej; po 2 miesiącach (czy nawet po miesiącu) wiedziałem że to ona zostanie moją żoną, po pół roku się zaręczyliśmy. Byliśmy razem 19 lat (od początków razem do rozwodu; z przerwami, "netto" wyjdzie jakieś 16,5 roku), mamy razem (jedyne dla każdego z nas) dziecko.
Była cała masa kłótni, przemoc psychiczna (w ilości naprawdę znacznej; nieraz i fizyczna) z jej strony, a mimo tego do dziś czuję tęsknotę (choć niedługo miną 2 lata od orzeczenia rozwodu) i świadomość że raczej takiego WOW już nigdy nie przeżyję i prawdopodobnie pozostanie ona kobietą mojego życia (choć z obecną jest mi całkiem dobrze). Kilka razy do siebie wracaliśmy, teraz mosty zostały całkiem spalone (przy okazji rozwodu zadbała i o unieważnienie kościelne, oczywiście ze słynnego kanonu 1095 p.3 (czyli najpowszechniejszej furtki dla tych, którzy chcą unieważnić, a nie mają po temu twardych podstaw; oczywiście grubą kasę na adwokata kościelnego wydała, przecież trzeba wiedzieć komu posmarować żeby takie coś przeszło) i zrobiła to wyjątkowo podle (na tyle że nie tylko tu mosty spalone, ale i ja czekam na zebranie myśli i spokojny okres by oficjalnie pożegnać się ze sprzedajnymi klechami).

Taki jest właśnie efekt "absolutnego WOW"...

display napisał/a:

Dla mnie miłość i zauroczenie to dwie różne sprawy, u mnie nie mające nic wspólnego ze sobą. W moim przypadku jest tak że kocham swojego męża bardzo ale nie jestem w nim  zauroczona. Nie mam motylków w brzuchu na jego widok ani nie uginają mi się kolana itp.... Zresztą nigdy tak nie było, po prostu go polubiłam a później tak wyszło że zaczęliśmy być razem. Nie wiem czy można to zakwalifikować jako związek z rozsądku ale wiem że teraz go kocham i nie wyobrażam sobie życia bez niego chociaż na początku w ogóle w ten sposób nie myślałam o nim.

Jeśli chodzi o zauroczenie to zdarzało mi się nieraz ale zawsze była to tylko czysta "chemia" były te motylki w brzuchu i drżenie rąk ale wiedziałam zawsze, że Ci faceci do których to czułam kompletnie do mnie nie pasują, nie odpowiadają mi z charakteru, a mimo to tak reagowałam na ich widok. To męczące, takie głupie i dziecinne. Nigdy nawet nie próbowałam kręcić się koło tych facetów bo wiedziałam że to bez sensu. Nie rozumiem zresztą tego do dziś dlaczego tak się dzieje że niektórzy potrafią tak na nas działać.

Jestem w podobnej sytuacji, z tym, że u mnie to "niemiłość" jest. A może tak tylko mi się wydaje?

[

Czasem to jest miłość tylko jeszcze sobie sprawy nie zdajemy z tego. Myślę że dużą winę za to ponoszą wpajane od dzieciństwa standardy jak to ma wyglądać. Nawet bajki są tym naszpikowane. Piękny książę, piękna księżniczka i wielka miłość od pierwszego wejrzenia. Filmy to samo, ona biegnie w szpilkach ulica już spóźniona gdzieś, włos rozwiany on nagle patrzy na nią z tłumu i nagle grom z jasnego nieba czas się zatrzymał i już wielka miłość, ble ble ble. Banały, jeszcze słowa ze sobą nie zamienili a już wielka miłość.

Dziękuję za tą psychoanalizę jednak nie jest ona trafna. Nie zaprzeczam że na początku był to związek bardziej z rozsądku, zrodzony z przyjaźni ale tak jak mówiłam wcześniej to wcale nie wyklucza późniejszej miłości. Ja jestem szczęśliwa w małżeństwie, a to że nie było na początku motylków czy teraz cokolwiek zmienia? Nie, bo ja nie chciałabym zmienić mojego męża na nikogo innego.

display napisał/a:

Dziękuję za tą psychoanalizę jednak nie jest ona trafna. Nie zaprzeczam że na początku był to związek bardziej z rozsądku, zrodzony z przyjaźni ale tak jak mówiłam wcześniej to wcale nie wyklucza późniejszej miłości. Ja jestem szczęśliwa w małżeństwie, a to że nie było na początku motylków czy teraz cokolwiek zmienia? Nie, bo ja nie chciałabym zmienić mojego męża na nikogo innego.

Źle zrozumiałaś. Ja nie neguję że między Wami coś jest i że jest to bardzo poważne. Natomiast co to konkretnie jest? Na pewno silne przywiązanie, wielka przyjaźń, na pewno jest dziś najbliższą Ci osobą, wzajemnie się to przeplata... Mówię tylko że na pewno większą pewność jak to zdefiniować będziesz miała w późnym wieku.

a mozesz podac kilka przykladow na ten p.3 kanonu 1095? ja nigdy nie slyszalam, ze jest jakas slynna furtka