malzenstwo z milosci/malzenstwo z rozsadku - Netkobiety.pl

Nie mam męża. Moje przeszłe znajomości, gdy spotykałam się z kimś z rozsądku nigdy nie wypaliły.
Małżeństwa, które znam są z uczucia, miłości, większość trwa lata, niektóre się już skończyły.
Z rozsądku by się ktoś pobrał-osobiscie nie słyszałam. Z opowiadań znam jedną sytuację, para pobrała się z jego strony z uczucia chyba no i bardzo mu sie fizycznie podobala, z jej strony z rozsądku, bo już miała swoje lata. To małżeństwo przetrwało parę miesięcy, rok po ślubie byli już po rozwodzie. Ale to tylko ze słyszenia znam.

A co z seksem? Ile wytrzyma się bez seksu?

Po co Ci ta wiedza.
Dla mnie związki z rozsądku są bezsensu, chyba, że obydwoje są po 80tce i to się Ekonomicznie opłaca połączyć emerytury i płacić za jedno mieszkanie.

Ale chyba on wlasnie nie wie. Teszte twoich argumentow za rozumiem. Lubia spedzac wspolnie czas, oboje chca dla siebie jak najlepiej. Cos, czego mozna pozazdroscic. Nawet sama byla bym za, ale u was jest tak, ze potraficie oddzielic milosc od seksu, a u kobiet niekoniecznie. I to jest chyba jedyny punkt, ktory jest dla mnie zagadka, jak to moze funkcjonowac.

Kolega/kolezanka to nie to samo co Partner/chlopak/maz. Nawet z najlepsza przyjaciolka to nie to samo. Nie widuhemy sie codziennie, nie dzwonimy dzien w dzien, nie przytulamy i nie zasypiamy obok siebie. Nie masz zaspokajanej potrzeby bliskosci, nawet nie zaliczam do tego seksu. Milo jest zasypiac w czyisc ramionach, ktore daja ci ppczucie beupieczenstwa. Kolezanka ci tego nie da. A z kolega.. ciekawe czy wczesniej czy pozniej do seksu wlasnie by nie doszlo

A skąd wiesz, że on jej nie pociaga, może kobieta do tego  temperamentna... Jak tak długo są razem, to jakieś uczucia mają ku sobie. Poza tym to jest jej pierwsza miłość, żeby mówić o jakimś szaleństwie...

To autorka założyła, że jest to małżeństwo z rozsądku.

To mam pozamiatane.

Pociaga. Nikt tu chyba nie bedzie twierdzil inaczej.
Jednak zaradny to uzylam ja, aby go z deka opisac. Tak samo, ze ona dobra, ze z domu dziecka. Nie jako jej powod zamazpojscia.
Powodem zamazpojscia mialo byc wlasnie to, ze on takie dla niej dobry i stabilizacja tego typu. Malzenstwo z rozsadku musi byc z powodow finansowych? Bez a jednak bez chemii juz nie z rozsadku?

Skad? To slowa wlasnie panny mlodej. Ze wychodzu za maz z rozsadku, bo daje jej stabilizacje w sensie ujetym przez ciebie, ze wszystko stabilnie, ze mozna na niego liczyc. Przypominam to byl dzien slubu.

Jak zwał tak zwał, na pewno musi jej być z nim dobrze, również w łóżku.

U niej bylo ze dobry, ma te stabilizacje wiec gdzie lepszego znajdzie. Tylko i AZ tyle. Dla mnie to z rozsadku.

Ppczekam czy znajda sie inne kobiety z podobnymi historiami.

Sama kiedys dostalam propozyje zamazpojscia z rozsadku. Pan adwokat, ktory chcial wlasnie stabilizacji. Jednak nie wyobrazalam sobie takiego malzenstwa. To bylo juz kilka lat temu. A teraz po jej przykladzue sie zastanawiam jakby to bylo gdyby. Znajomosci z nim odnawiac nie zamierzam, ale motylki juz mialam i jak to sie skonczylo..

A dlugo sie spotykaliscie? Rozumiem, ze etap randkowania, nie zwiazek?

U ciebie troche co innego, bo jednak Cie irytyowal/wkurzal, a nie ze chetnie spedzalas z nim czas, mimo ze Cie nie pociagal.

Zauważ, że oni że sobą już są długo, nie da się porównać do tego adwokata

Karolina Jones ale nie ekladaj w moje usta czegos, czego nie powiedzialam. Przeciez nie bylo zadnej akcji. Tylko propozycja, ktora od razu odrzucilam.

Chyba tylko ULLE mnie zrozrozumiala. Wlasnie to mialam na mysli pod wzgledem malzenstwa z rozsadku. Czy nie byloby lepsze niz z milosci. Nie chcialabym kolejnego rozczarowania i znowu jakiejs blokady na kolejne 12 lat.

zgadzam się- a nie wiem sjąd autorka tematu wywnioskowała. że nie ma pożądania.
tę sferę mopga mnieć całkiem udaną .
Mi na swoim weselu kuzynka powiedziała to samo o swoim męzu"
I co? jej małżeństwo trwa  udane, już 20 parę lat, a moje z namiętności nie. Co lepsze, obydwoje sa ponad przeciętnie atrakcyjni i zadbani.

owszem.

moj problem polega na tym, ze przez 12 lat cierpialam na lek przed bliskoscia. Mozna powiedziec, zadnego mezczyzny nie dopuscilam do siebie blizej niz powierzchownie. Balam sie zranienia. Jedyne co robilam na randce to szukalam powodu, aby zakonczyc znajomosc. Z jednej strony pragnelam milosci i bliskosci, a z drugiej uciekalam.
Pierwszy raz od 12 lat spotkalam kogos, z kim do siebie pasujemy. Z kim lubie spedzac czas, komu ufam, z kim czuje sie bezpiecznie. Z jednej strony ciagle o nim mysle, jest nutka zazdrosci, nie chce sie z nim rozstawac, nie wyobrazam sobie bycia z kimkolwiek innym albo juz bez niego. Ale nie moge powiedziec, ze czuje motyle jak np. z moim pierwszym mezem.
Podobnie do panny mlodej wiem, ze nawet gdyby pojawil sie ktos, do kogo poczulabym chemie (a to mi sie w ciagu tych 12 lat zdarzalo) nawet przez mysl by mi nie przeszlo, aby go zdradzic.
Nie chcialam poczatkowo tego pisac, bo pewnie znalazlyby sie osoby, ktore probowaly by mi wmowic, ze co jesli spotkasz kogos, do kogo poczujesz chemie? Zdradzisz, zostawisz, wymienisz. Nie. Nawet teraz mialabym rozne okazje. Panowie majetni, przystojni, z tym czyms. Z jednej strony podobaja mi sie fizycznie bardziej. A ja wole tylko jego, bo zaden nie jest jak on, ani nie da tego, co on daje mi.
Natomiast nie sa to motyle, hormony, szal cial i typowe zakochanie. Seksu jeszcze nie bylo, ale powody chyba znasz. Dlatego  z jednej strony teraz czekanie na te wizyte u specjalisty, a z drugiej to juz chyba z checia sama poszlabym do lozka, zeby juz to miec za soba i wiedziec, na czym stoje. Z jednej strony czy wszytsko okej, z drugiej, jak to bedzie z nim, a z trzeciej jak to w zwiazkach bywa, no i czy bedzie chcial kontynuowac relacje.
Nie czuje pozadania, ale wczesniej ,nawet je czujac, nawet przez mysl mi nie przyszlo, zeby to z kims zrobic.
Wiem, ze to wszystko strasznie dziwne. Wydaje mi sie, ze to dlatego, ze nie potrafilam nikomu innemu zaufac. Jemu za to ufam, ale nie czuje chemii tak ,jak powinnam. Az szkoda, ze wtedy nie zakolegowalam sie z ta panna mloda, bo teraz moglabym z nia porozmawiac. Komus z boku pewnie trudno to zrozumiec i ogarnac.

Ulle jako jedyna zrozumialas, czy mialas w takim razie jakies swoje doswiadczenie z tym zwiazane?

Przepraszam, zle zrozumialam.

Z tym mezczyzna jest zupelnie inaczej. Jest idealem. Ale tego pociagu fizycznego chyba brak. Gdy mnie dotyka delikatnie, glaszcze, przytula nawet go czuje i chcialabym wiecej. Tesknie z anim, gdy nie rozmawiamy, ani sie nie widzimy chocby krotko. Gdy jest namietniej czasem pryska. Nie wiem czy portzebuje poprostu tego delikatnego wstepu czy ogolnie tego pociagu nie ma. A jesli nie? Nie wyobrazam sobie relacji z innymi mezczyznami. Zreszta wszystkich porownuje do tego idealu -niego i zaden nie jest jak on, ani nie jest w stanie mi tego samego dac.

To co czujesz wcale nie jest dziwne. Dostałaś po prostu od życia i zmieniłaś poglądy oraz swoje podejście do spraw związkowych.
Kiedyś ulegalas mitowi pt motylki w brzuchu, a dzisiaj wiesz, że nie było warto.
To wina mediów, głupich filmów klasy b i którejś tam z kolei, w których pokazują jakieś głupoty, ludzie biorą to sobie do serca i potem idą jak bezrozumne owce na rzeź.
Motylki w brzuchu. A może pajączki albo inne robaczki?
I też jak zwykle określenie zapożyczone z zachodu, bo polskie określenie, że ktoś czuje watę w nogach albo mocniej mu do kogoś bije serce okazało się za pospolite.
Trzeba było naśladować Hameryke i mamy motylki w brzuchu.
Głupie to i niedorzeczne, ale zostawiam to.
Lepiej zajmę się problem autorki.
Z tego co opisałas wynika, że poznałaś fajnego faceta, z którym lubisz spędzać czas, czujesz się bezpieczna, masz zaufanie i jesteś sobą.
Kochana, czy można życzyć sobie jeszcze więcej dobra?
Przecież to idealna sytuacja i jeśli do tego sama masz posprzątane w głowie i masz, jak najlepsze zamiary, to wchodź w tę znajomość i niczego się nie obawiaj. Sprawdź tylko, jak będziesz czuła się z nim w łóżku, bo jeśli będzie Ci dobrze, to super. Jeśli jednak poczujesz odrazę fizyczną, na którą nie masz żadnego wpływu, to oczywiście odpuść te znajomość.
Zakładajac, że w łóżku będzie Ci dobrze, to pomyśl, jak cudownie będzie wyglądać Twoje życie seksualne z facetem, który akceptuje Cię pod każdym względem. Obojętne czy masz jakieś blizny, czy jakaś oponkę albo wystające żebra, za długie lub za krótkie nogi itd on zawsze będzie chciał przytulić Cię i nie będziesz bała się, że gdy zaczniesz się starzec on nagle odwróci się od Ciebie. Czy z makijażem, czy bez zawsze będziesz mogła czuć się w jego obecności wolna i swobodna.
Dziewczyno, może być coś lepszego dla stworzenia dobrego związku?
Jeśli dogadujecie się w różnych sprawach, jesteście na tym samym poziomie intelektualnym ( już pisałam o tym w pierwszym poście), to macie szansę na cudowne życie.
Jeśli na dodatek oboje wyglądacie fajnie, to możecie nawet popracować nad jeszcze lepszym wizerunkiem zewnętrznym  Waszego związku.
Najważniejsze, żeby było zaufanie, wzajemny szacunek oraz umiejętność życia z drugim człowiekiem na co dzień, czyli zgoda, a jeśli to będzie, to znajdzie się miejsce na wszystko inne.
Trzymam kciuki.

Boże, no przecież cały czas pisze to samo. Bez strefy fizycznej związek się nie uda.
Dla mnie właśnie jakjest odraza fizyczna, to jest właśnie związek z rozsądku, bo np ktoś jest lepiej sytuowany czy ogólnie jest dobrym człowiekiem i zapewni dobre życie, dlatego wychodzi się za niego za mąż. To jest dla mnie przykład sytuacji małżeństwa z rozsądku.
W wyżej opisanej sytuacji  to jest małżeństwo z miłości, przyjaźni i pożądania.

Tako dotyk jest neutralny.
Ale.
Jakby ten mezczyzna( który np jest kolegą i tylko kolegą i nawet przez sekundę nigdy nie pociagal), zaczynałby robić podchody( to się wyczuwa), dążył do tego dotyku, to ten dotyk stałby się pomału nie do zniesienia. Nie mówiąc już o seksie.
Inaczej gdy kogoś się lubi i ktoś pociąga fizycznie, wtedy jego dotyk i kolejne są coraz przyjemniejsze.
Tak to rozumiem.

U rossanki są tylko dwie wersje: albo chcec isc z kimś do łóżka albo nie chce. Nie ma wersji pośredniej.

Istnieją opcje pośrednie, a Ty piszesz o skrajnościach.
Tak Karolino, odraza fizyczna to takie właśnie obrzydzenie, które może człowiekiem aż wstrząsnąć. I jeśli coś takiego miałoby wystąpić, to oczywiście nie ma żadnego sensu.
Jeśli jednak jest tak, jak w przypadku autorki, że lubi ona jego delikatny dotyk, lubi jego zapach, to znaczy, że jest nieźle. To nic, że nie wyskakuje z majtek - ważne, żeby akceptowała jego fizycznosc i lubiła jego ciało. Wszystko na spokojnie i z głową. Oni mają szansę.
A orgazm u kobiety? Ja uważam, że orgazm u kobiety mieści się w głowie.
Znam to zjawisko doskonale z autopsji.

No możliwe, że zaczyna się u niej powolutku rozwijać i pożądanie. Tyle tylko, że dziewczyna na skutek różnych przeżyć wmowila w siebie, że ma lęk przed bliskością, naciela się na jakieś dno, z którym zaszła i zwyczajnie boi się, jak diabeł święconej wody.
To wszystko jej minie, gdy pierwszy raz pójdzie z tym facetem do łóżka i naocznie przekona się, że było jej dobrze.
Ten pierwszy raz z nim dla niej będzie jakby testem na szanse dla tego związku.

Dla mnie to nie jest jeszcze pożądanie, że ona lubi jego dotyk, zapach. Pożądanie jest żądzą, która powoduje pragnienie czyjejś fizyczności. Pożądanie może być równie dobrze nieodwzajemnione.

Nie ma recepty, wszystko zależy od tego co się uda zbudować.
Twoje małżeństwo z młodości to wręcz modelowy przykład przechodzonego związku z uczucia (akurat całkiem często podaje się 3 lata jako tę granicę gdy po raz pierwszy zaczyna się sypać), który usiłowaliście ratować ślubem (to z kolei często i tak się rozpada, jeśli jest dziecko, to najczęściej 2-3 lata później). Po prostu było uczucie, nie zbudowaliście więzi na czas po wygaśnięciu największego uczucia.
Wbrew pozorom opisywany przez Ciebie związek też nie jest receptą, tylko podejściem od drugiej strony. Babka postawiła wszystko na rozsądek, ale wciąż jest ryzyko że jak spotka na swojej drodze faceta, do którego poczuje zayebistą chemię, to rozsądek może się wyłączyć i pójdzie w długą (bo będzie to coś, czego z dużym prawdopodobieństwem nigdy nie poczuje do męża).

Dobry związek to mieszanka chemii i rozsądku w prawidłowych proporcjach, ale to nie zdarza się aż tak często. Dlatego częściej tworzą się związku oparte bardzo mocno na jednym tylko filarze (albo na chemii albo na rozsądku). Ale jak każda konstrukcja, której nie oparto na równowadze, łatwo może po czasie rypnąć...

Mi tyle starczy. To pożądanie.

"Babka postawiła wszystko na rozsądek, ale wciąż jest ryzyko że jak spotka na swojej drodze faceta, do którego poczuje zayebistą chemię, to rozsądek może się wyłączyć i pójdzie w długą"

Tę chemię to ona już przeżyła, więc raczej ta "długa" nie grozi, rozsądek rozsądkowi też nierówny.

Dlatego między innymi unikam związków i starszych kobiet.

Nigdy nie wiadomo czy kobieta jest z facetem bo jej się facet podoba, czy może zbliża się 30 i warto sobie strzelić dzieciaka, a tu u boku facet ze średnim wyglądem, ale dobrymi zarobkami... zawsze można się rozstać po ślubie i ugrać wysokie alimenty. Nasze prawo daje duże luki do nadużyć ze strony kobiet, przykładowo - jak facet nie zaprzeczy ojcostwa do 6 miesiąca dziecka to automatycznie jest jego i basta. Sądów potem nie obchodzi badanie DNA pokazujące, że dziecko nie jest faceta - dla dobra dziecka facet ma płacić, a grzechy kobiety - między innymi kłamstwo i wrobienie faceta - zostaje wybaczone A który facet by podejrzewał, że dziecko może nie być jego? Mało który to w ogóle zbada, dopiero po latach nieraz wychodzi. "nie ważne kto spłodzi, ważne kto wychowa i będzie płacił na to dziecko"

Gdy byłem młodszy to przynajmniej miałem możliwość randkowania z młodszymi kobietami, 20-26 lat - gdy kobieta ma czas i nie spieszno jej do dzieci i ślubu to wtedy widać kiedy ona chce być z facetem z miłości, młodsze też praktycznie nie czują potrzeby związku z rozsądku, bo wygodniej jest być młodą singielką z dużym powodzenie i od czasu do czasu spotykać się z facetami na luźny seks. Więc związek z 20-26 latką to praktycznie w większości przypadków gwarancja, że kobieta jest z nami z uczucia, miłości, a nie z rozsądku.

Niestety wszystko co dobre się kiedyś kończy i ze względu na różnice wieku - nie mam już szans na młodsze, bo one chcą faceta tylko z 3-5 lat starszego. Zostają tylko starsze kobiety 26-32 i okolice, ale wtedy nigdy nic nie wiadomo. Uczucia można udawać, a często u kobiet nawet jak nie są w ciąży - budzi się instynkt macierzyński, który np maskują posiadaniem zwierząt. Łatwo to zobaczyć, gdy często kobieta traktuje swoje zwierzątko jak dziecko, przesadnie o nie dba, to wszystko ma zagłuszyć obudzony instynkt macierzyński. Ale w pewnym momencie zwierzątko przestaje wystarczać i wtedy na pewno niektóre rozważają, żeby po prostu znaleźć dobrego, miłego, ułożonego faceta z zasobami i wykorzystać ostatni moment na zrobienie dziecka. Jest to raczej dość popularne, dlatego ja na miejscu innych byłbym ostrożny i drążył jaki jest prawdziwy powód związku, żeby nie obudzić się z ręką w nocniku.

Zresztą, związek z rozsądku jeśli obie strony się na to godzą? Czemu nie, skoro tak chcą to nic złego. Problem jest tylko wtedy, gdy jedna strona udaje uczucia, miłość, pożądanie, żeby osiągnąć swój cel, a tak naprawdę jest z rozsądku. To jest wysoce niemoralne i jest to jedna z najbardziej upokarzających sytuacji oszukanego faceta lub kobiety. Chociaż nie wiem czy facet mógłby udawać miłość żeby wejść w związek z rozsądku? Chyba jedynie jeśli bardzo bałby się samotności.

Czy grozi czy nie grozi, to się najczęściej okazuje dopiero jak stanie naprzeciwko tego gościa, do którego poczuje chemię. Wtedy rozsądek nie ma nic do rzeczy, bo często się wyłącza...

A to kobieta bez mężczyzny może zajść w ciążę? To jeszcze nie seksmisja.

Serio myślisz, że ktoś chce dziecko i zamiast dziecka bierze sobie psa?

Wiesz co o młode 22 latki szukają na gwałt faceta bo chcą mieć dziecko. A 30 latka może chcieć urodzić dopiero za dwa, trzy lata. Albo wcale.
Co do związków z milosci-tez nie ma gwarancji rozwodu za 20 lat. Ani, że przeżyją razem kolejne 40lat.