Brzydki partner? - Netkobiety.pl

Istotka Wydaje mi się, że i tak do pewnego stopnia można przymknąć oko na niektóre cechy...Pytanie co nas tak bardzo odrzuca czy odpycha, że za nic się do kogoś nawet nie podejdzie..Skupiając się na wyglądzie, tym bardziej się zastnawiam, co z tym mężem Autorki jest nie tak..Jeśli wygląda tak, jak gośc na obrazku, to się Autorce nie dziwię..Chociaż czy i ktos taki nie zaśługuje na uczucie? Ale szczerze w to wątpię..

Jeśli zaś mowa o niskim, z brzuszkiem czy łysiejącym, to akurat dopada mnei konsternacja bo w pewnym wieku takich facetów jest całkiem sporo. Samo łysienie jest warunkowane genetycznie u mężczyzn ma charakter dominujący. Ogólnie, jak widże na ulicy, to wielu facetów, w różnym wieku nie ma zbyt dużo tych włosów na głowie. Niektóre rzeczy DA SIĘ poprawić, jeśli oczywiśćie sam właściciel zechce..Dotyczy to też rozwoju zawodowego, zarabiania, pasji itp..
Dlatego zawsze się zastanawiam, ile mijanyach na ulicy facetów, jest dla przeciętnej kobiety przynajmniej w mairę atrakcyjnych. Przynajmniej takich, których od razu by nie odrzuciła, bo ją (niemal)obrzydzają.. Co do kobeit, to może kilka razy w życiu odniosłęm takie wrażenie, tzn totalnego obrzydzenia(jeśli za to obrzydzenie zostanę zjechany, to już mnie nic nie zdziwi).

Facet ze zdjęcia ma raczej jakąś wadę wrodzoną czy chorobę, bo taki wytrzeszcz oczu nie jest raczej normalny..

Dlatego  uważam,  że jeśli partner jest w jakikolwiek  sposób atrakcyjny,  cokolwiek  może się podobać  to warto zadbać o związek i jego mniej urodziwe aspekty da się zaakceptować.  Brzydota  to pojęcie względne,  co jednej się nie podoba,  drugiej się spodoba.  Ważne jest to,  by partner  w jakikolwiek  sposób nam się podobał,, resztę da się zaakceptować.  Gorzej  kiedy facet w ogóle  nam się nie podoba,  nie ma nic w nim co by się podobało,  wówczas  związek z kimś takim nie ma sensu,  bo co?  Bo zaradny  i opiekuńczy? Łatka przyjaciela.  Przyjaciel  od męża  musi różnic się tym,  że partner  nas podnieca wizualnie  i nie tylko.  Jeśli nie podoba się,  to będzie przyjacielem a związek taki tylko może być z rozsądku.  A jak facet musi wyglądać by wręcz  odpychal?  Nie wiem,  nie da się tego zdefiniować,  tym bardziej,  że każdemu co innego się podoba.  Najważniejsze,  by facet o siebie dbał,  niezależne  w jakim jest wieku, jak będzie zadbany  to będzie się podobał pewnej grupie kobiet.  Nie ważne czy łysy,  czy ma brzuszek.
Misiek początkowo nie podobał mi się tak jak teraz.  No niby przystojny, ale miałam  lepszych,  z czasem stał  się moim najlepszym,  zyskał  na czymś więcej,  na charakterze i wizualnie poszybowal  ponad chmury z tyn,  że no właśnie,  było coś co mi się podobało  w nim wizualnie,  to chyba klucz  do tego by było lepiej,  musi być punkt zaczepienia a wady są do zaakceptowania.

Podobają mi się jego oczy i męskie dłonie, chyba tyle.
Nie odpycha mnie, ale też nie zachwyca, nie mam tak że po kłótni stwierdzam " ojej jak słodko sie usmiechnął no nie moge długo się na takiego słodziaka gniewać".

Jego największym kompleksem jest ta łysina, łysieje jak typowy dziadek, po bokach włosy są a na górze ich coraz mniej. Ja ogólnie nie mam nic do łysych facetów, niektórzy wręcz wyglądają bosko ale mojemu mężowi to nie pasuje. Nie ma perfekcyjnie owalnej buzi jak Jason Statham, który wręcz z włosami wygląda dziwnie, na łyso jest mega pociągający.
Jakby jeszcze odwrócić proporcję i sprawić że barki są szersze niż tyłek a nie na odwrót ale tego się nie zmieni za bardzo, kwestia budowy kości chyba.

Dokładnie,  a w drugą  stronę myślą,  że jak zobaczymy penisa to już mamy  mokro

A co do Polskich  facetów,  mi się tam podobają,  ale kiedy dbają o siebie,  nie mam tu na myśli tych zrobionych  na włoskich Alvaro,  a fe i do porzygu

No  to według  mnie jest to do odratowania.  Ty powinnaś inaczej ba niego patrzeć,  a proporcje da się zmienić.  Tylko to uwaga,  to on powinien chcieć to zmienić.  Póki co,  może za bardzo przez hormony się Go czepiasz.  Ja bym sugerowala  próbować ratować związek,  jak po próbach  będzie tam samo, może pora się rozstać.  Terapia według mnie spoko i staranie się by go zaakceptować,  jego wygląd a drobne mankamenty  można poprawić.

I popracuj  nad sobą,  od tego zacznij

bagienni_k - to że nieatrakcyjni faceci kogoś mają, nie oznacza że dla tych kobiet to szczyt marzeń. W odwrotną stronę też tak działa. Każdy chciałby 10/10, ale o ile sam nie jest 10/10, musi obniżać wymagania aż ktoś w końcu go zechce. Fakt że potem można na kogoś patrzeć jak na ciacho, można być na niego napalonym, ale obiektywnie rzecz biorąc, to nadal nie będzie 10/10
(gdy mija chemia i zauroczenie, to niestety znów widzimy kogoś takim jaki jest naprawdę - na szczęście wtedy działają już inne mechanizmy, przyjaźń, przywiązanie i i tak zostajemy)

Generalnie u kobiet często to wygląda jak u autorki. Czuła się samotna, patrzyła na charakter i pyk.

A co do kanonu męskości - no oczywiście że jest tylko jeden. Widać to na rzeźbach i obrazach na przestrzeni dziejów. To zawsze facet męski, muskularny i wysoki. Nie znam też kobiety która marzy o grubasie (a są faceci którzy lubią tylko puszyste kobiety).
Inaczej jeśli chodzi o kobiety - to kanony były najróżniejsze. Grubaski, chudzielce, chłopczyce, kobiece, małe cycki, duże dupy i odwrotnie. Widać to nawet na przestrzeni ostatnich 20-30 lat. Śliczne proporcjonalne modelki jak Cindy Crawford, potem chudzinki, a teraz instagramowe duże dupy i uda, bo facetów to ponoć kręci.

Przed napisaniem tutaj czytałam trochę fora. I właśnie tak kobiety opisywały swoje pożycie z facetem. że uwielbiają jego męskie ciało, silne barki, i mają przez to ochotę na seks itd. więc jak ktoś mnie pyta jak to u nas to odpowiadam, że takich przemyśleń i takiego napalenia to ja nie mam i nigdy nie miałam.

Nie wiem u którego Jasona  ty widziałaś owalną twarz ale ten który zawzyczja robi za przykład łysego a jednak pociągającego to gębę ma pociągłą niczym sam Lucky Luke.

Może na początku związku...
Ale po latach na pewno nie. Wtedy się ma podejście jak u Ciebie - chęć na sam seks tak ogólnie. Lub, jeśli jest fajnie w łóżku i ta osoba Cię zna i wie jak zrobić Ci dobrze, to chęć do powtarzania tego.

Ale żeby widzieć faceta i mieć miękkie kolana? No na pewno nie. Tak jest tylko przez pierwszy powiedzmy rok.
A miałaś tak z nim na początku czy nie? Bo ja taki "szał ciał" miałam nawet ze średnio atrakcyjnymi facetami (pomijając brzydala o którym pisałam).

No ale Autorka  nie miała  tego pociągu nawet na początku  związku....  Stąd szuka jak to u innych wyglądało.  Nigdy nie było etapu  podniecenia partnerem

Ale ja na początku myślałam podobnie. Od początku mówiłam, że ładną buzią dzieci nie wykramię, albo jak moja babcia rozpaczałą po moim przystojnym eks to mówiłam żeby sobie go wzięła i teraz ona podstawiała jedzenie pod nos i robiła wszystko sama, w końcu jego uroda jej zrekompensuje samotność.

Ja spodziewałam się że nie będzie zachwytów nad moim mężem ale zwyczajnie nie spodziewałam się aż takiej skali krytyki. Ja nigdy nie ośmieliłabym się powiedzieć komuś że Twój chłopak jest taki fuj, weź znajdź innego (tak powiedział mi kolega z pracy). Owszem domyślałam się że ciotki dewotki będą coś komentować złośliwie ale to starsze inne pokolenie. Ale znajomi? Mlodzi ludzie? i to najczęściej słyszałam tą krytykę od kolegów, facetów.
Przez to zaczęłam się zastanawiać i doszukiwać się, że musi faktycznie być z nim cos bardzie nie tak skoro aż kilka osób mi zwróciło na to uwagę.

Jeśli zaczęłaś  brać do siebie takie uwagii,  to problem leży w Tobie,  niskie  poczucie własnej wartości.  Facet z którym się kiedyś spotykalam opowiedział mi historie swojej pierwszej miłości.  On przystojny,  ciemniejsza karnacja,  niebieskie oczy,  wysportowany, zadbany o świetnym  uśmiechu.  Ona niska z nadwagą,  powszechnie  niezbyt  ładna twarz.  Jak kumple  mówili mu by  ją zostawił  bo zdecydowanie,  że brzydka i ładniejsze lecą  na Niego,  to odpowiadał  krótko,  że to dla niego  ma  się podobać,  a nie innym.  Drugi raz nie wracali  do tematu,  a on nie przestał patrzeć  na Nią w inny sposób. 
Także Kochana,  problem leży w Tobie,  nie w nim

Życzliwi i bezinteresowni,zapewne i zaprawdę Wszyscy ci znajomi a może mają rację i słuszność bezwarunkowo i bezwzględnie ?
A obiektywizmem  dla dobra Twojego wali po oczach,nikt się nie porównuje i nie ma za lepszego od Twojego męża
same k***a święte, piękne, doskonałe, okazy autorytety bez wad ,te Twoje koledzy ,
Twoje dobro mają na pierwszym miejscu a Ty im wierz bezkrytycznie i bezgranicznie bo Twoje szczęście zależy od cudzych "pewnych " opinii tak trzymaj ufaj i podążaj za cudzymi gustami, osądami,
samodzielność i niezależność od tego shitu to za dużo roboty i wysiłku trzeba wybierać czasem trudniejsze myślenie i przyznać się przed sobą do złych uczuć, a tak łatwizna inni zdecydują co ma Ci się podobać a co nie,zawsze można poprawić jak masz zapasowe życie,koledzy będą zachwycenie jak pójdziesz na bok będą mogli se przybić piątki "że a nie mówili dobrze zrobiłaś" dostaniesz pochwałę i po pleckach Cię poklepią,mogąc pośmiać się z Twojego męża którym wkrótce zaczniesz pogardzać bo tak łatwiej i wygodniej mając społeczne pozwolenie i niby zrozumienie 
Tylko że nie oni z Tobą żyją,nie będą wychowywać waszego dziecka,co najwyżej jeden chętny szturchnie Cię czasem dla zabawy jeżeli jesteś atrakcyjna dla niego.
Mężatka w Twojej sytuacji z Twoim nastawieniem to idealny obiekt do zabawy za jakiś czas.

Ale wiesz, że przyjaźni damsko-męskiej to nie ma?
I ci "koledzy" to "liczą na coś" albo w ostateczności po prostu by cię chętnie przelecieli, przy pierwszym znaku zainteresowania. Więc trzeba konkurenta zglanować.

Tak nagły zwrot akcji widoczny aż nadto,
Jednak nie jest taki "zły" ten Twój stary brzydal co?
Jak to jest ?
Kto wybiera myślenie i uczucia widzenie i nastawienie ?

@Dorothy37...

Po pierwsze -- wyluzuj. Wg mnie cały twój problem polega NIE na tym co Ty czujesz, tylko na tym, co mówi twoje otoczenie. Innymi słowy masz poczucie winy, że jako atrakcyjna dziewczyna wybrałaś nieatrakcyjnego męża, inni to widzą, komentują, Ty się zastanawiasz czy oni mają rację, a jeśli mają, to znaczy że zmarnowałaś życie, bo mogłaś jeszcze lepiej poszukać kogoś.

Ale przecież on nie jest pierwszym mężczyzną z jakim miałaś do czynienia. Wiesz jacy są inni, bo poczułaś jak to jest być blisko z nimi.

Takie filary/poziomy porozumienia w związku, to:

-- głowa -- czyli czy się dogadujecie, czy wasze charaktery są zgodne, czy nie będzie wojny za 20 lat
-- serce -- czy się kochacie, czy sobie pomagacie, czy zależy Wam na sobie, czy jesteście zaangażowani
-- cipka -- czy ma cie dobry seks, orgazmy, czy czujecie się spełnieni

Z twojego opisu wynika, że raczej to wszystko masz. Tylko boli Cię ten wyrzut sumienia, że on taki nieatrakcyjny, a Ty mogłaś lepiej.

To tak jakbyś wydała 100 tys zł na auto, a potem okazuje się, że to auto jest warte tylko 30 tys -- czyli wyrzuciłaś pieniądze. Wtedy czujesz się winna. Zwłaszcza, jak ktoś Ci mówi "Ale byłaś głupia, żę to auto tak przepłaciłaś". Nikt nie chce czuć, że popełnił złą decyzję życiową.   Gdybyś jednak nie usłyszała tej krytyki, to pewnie tym autem byś jeździła zadowolona aż pójdzie na złom.

Innymi słowy -- problem nie polega na tym, że mąż jest nieatrakcyjny...

Tylko prawidzwy problem to jest:       "Ja nie jestem OK sama ze sobą, bo MNIE stać na lepszego męża, a JA wybrałam takiego nieatrakcyjnego, więc INNI widzą MNIE jako ciapę, która zawaliła swoje życie".

Uświadomić sobie, że tutaj chodzi o Ciebie nie o męża. Masz wyrzut "Dlaczego JA go wybrałam".

Twój mąż ma dużo zalet, a ma taką wadę, że jest nieatrakcyjny.
Wybrałaś go dla zalet.

To jest ekstremalnie ważne.

Znałem parę, gdzie ona wysoka, atrakcyjna, pożądane przez facetów. On niski, brzydki, włosy kręcone, w okularach denka-z-butelek, ... No i wszyscy myśleli, że ona go wybrała ze względu na seks.

Super. Macie dobry seks i to jest świetne.

Nie wiesz jak mają inne kobiety. Opowieści koleżanek nie są wiarygodne.

Zrób z jego urodą maksymalnie co można poprawić... Jak gruby to niech schudnie, jak brzydko łysieje, to niech całkiem na łyso się goli, jak okulary to niech skoryguje oczy laserem. Barków nie rozszerzysz, biodek nie zwęzisz, wzrostu nie zwiększysz.   

Słusznie.

Słusznie. Świetny ten mąż, że się tak stara, że z długów wyszedł, że przenosicie się do większego mieszkania. Że dba o Ciebie. Super.

Aaaa... daj spokój z tą siłownią. Jest jaki jest. Ma wady i zalety -- jak każdy.

I to jest klucz. Akceptujesz go fizycznie w takim razie.

Jak byś miała przystojnego słodziaka, to by Cię może nawet wkurzał.
I wtedy byś widziała inne laski, że się na niego patrzą, a Ty byś myślała, że nie wiedzą jaki z niego cymbał. 

Zgolić włosy po bokach.

To jest dla Ciebie problem jak wyżej opisałem. Problem brzmi:     "Jestem do bani kobietą, bo nawet porządnego męża sobie nie wybrałam, tylko takiego nieatrakcyjnego... czyli nawet to w życiu zepsułam...".

Myślę, że z biegiem lat komentarze całkiem ustaną. Ważne, aby był zadbany, z klasą.

I tak miałaś z byłymi swoimi facetami? Np. mówisz "wnieś mi zakupy", on mówi "sama sobie wnieś", a potem seks i myślisz że uwielbiarz męskie ciało i silne barki?

Koledzy zachowali się jak marni ludzie. Lepiej powinni się zastanawiać co w nich jest do bani, że ona wybrała mniej przystojnego od nich samych.

Gdyby ktoś kiedyś Ci jeszcze powiedział, jakiś mężczyzna, że wybrałaś takiego męża -- to od razu odpowiedz   "On ma coś, czego Ty nie masz i nigdy miał nie będziesz".

PS.  danny de vito  -- googluj...  co sądzisz?

jaka autocenzura ?
Ależ możecie mi i od pustaków i czego chcecie jechać. Jeśli zachowuje się i myśle jak pustak to lepiej, że ktoś mi to uświadomi bo mam szanse to zmienić

Autorko, od pierwszego postu  daję odczuć że  rozumiem twoje rozterki i gardzę marynm pocieszaniem opartym na banałach. Dla mnie możesz mówić co chcesz. Sprawę zjebałaś u zarania waszych wspólnych dziejów i cześć. Dla tych co nie mogą bądz nie chcą skleić: zawsze i wszędzie optuję aby dobierać się  głównie (nie jedynie ale głównie) po najprostszej za to nabardziej naturalnej lini: pociągu seksualnym. Jeżeli ktoś to lekce sobie waży to robi ogromny błąd.

O tak, tak... mniej więcej to miałem na myśli w tym przydługawym poście powyżej...

A ja myślałam że od widoku gołej umięśnione klaty to podniecają się tylko geje, przepraszam nie chcę nikogo urazić, chodzi mi p to, że nie wyobrażam sobie że kobietę jest w stanie podniecic  sama fizyczność.
Myślałam że to męska domena, że mężczyzn kręci sam wygląd partnera/partnerki seksualnej  na ulicy, sama fizyczność.
Może jednak są pewne różnice osobnicze tutaj i kobiety niektóre tak mają?.
W moim przypadku Pan chodzący w samym ręczniku i usiłując zaszpanowac nagim torsem, nie działa:) sprawdzone.
Autorko siedzenie w kawalerce i praca zdalna  to masakra jakaś.
I z przystojniakiem byś nie wytrzymała.

Nikt tu nie ma monopolu na prawdę w osądzaniu Ciebie Doroto,zbuntuj się zawalcz o siebie i swój związek jeżeli jeszcze chcesz i masz siłę bo nic nie ma na zawsze
Przewidzieć Twoje nieszczęście obcym ludziom z internetu  jest łatwo nic prostszego łatwo przewidzieć najczęstszy scenariusz
wiele doświadczeń przemawia przeciwko wam,ale w życiu najciekawsze jest to że zdarzają się wyjątki,jak chcesz być szczęśliwa to bądź wolna i wyjątkowa ,obojętnie z tym mężem czy bez niego
Napisałaś "nie wiem czy go kocham" jedna z prawd głosi, że jak nie wiesz to nie kochasz, ale czy na pewno
poddaj swoje przekonania w wątpliwość i się zdecyduj  się dowiedz się co czujesz jak myślisz  co chcesz i czego potrzebujesz
najpierw zadbaj o siebie w ciąży
przeprowadźcie się do nowego miejsca i dogadajcie potem się zobaczy nie wywołuj na sobie żadnej presji i nie oceniaj żadnych uczuć
,staraj się zachowywać spokój i dobry nastrój o ile to możliwe zajmuj się sobą nie mężem stale gapiąc się na niego i go oceniając nie swoimi oczami ,wyluzuj i ochłoń
najgorsze będzie życie w rozdwojeniu i konflikcie
wychowacie takim sposobem jeszcze jedno dziecko z predyspozycją do nieszczęścia jeżeli nic nie zrobicie z tym swoim związkiem.

No, dobrze, wcześniej to nie przeszkadzało, dopiero wtedy, kiedy ją okłamał.

Nie mamy  tu jego wizerunku.

Ela, niech autorka raczej o siebie zadba,mąż nie dziecko.

No mąż nie dziecko, ale też pomyslalam, ze można Pana trochę podrasowac, co w tym złego?

Może sam sobie kupić oczywiście, ale wygląda na to, że ws budżetu autorka ma wiele do powiedzenia, więc może być tak że mąż uzna to za fanaberie  , uznając że to dla żony będzie niepotrzebny wydatek.
Myślę  że warto o takich rzeczach rozmawiać w związku.
Np mąż lubi elegancką bielizną,  albo żonę z pięknym manicurem, to nie może się oburzać że w domowym budżecie są na to wydatki.

Ludzie potrafią komentować i negatywnie oceniać to ze brałeś ślub cywilny a nie kościelny,to na co i ile wydajesz swoich pieniędzy,to ze powinieneś się związać z kimś bardziej atrakcyjnym,z kimś na "swoim poziomie", to ze nie lubisz zwierząt,to ze na działce posadziłeś sobie drzewa owocowe i przeszkadza im świergot ptaków, i ze pszczoły latają,to ze nie chodzisz zgarbiony i ze smutna mina tak jak wszyscy,tylko po prostu się uśmiechasz,to ze nie posłałeś dziecka do komunii,to ze jeździsz na zakupy rowerem a powinieneś samochodem, to ze nie pijesz alkoholu, ludzi do wszystkiego potrafią sie przeczepić i wszystko skomentować. Tylko co z tego? Psy szczekają a karawana jedzie dalej. Ja się nauczyłem ze im mniej ludzi, tym mniej problemów. dlatego nie poszerzam swojego grona znajomych, wywaliłem z niego tych co nie szanowali moich wyborów a resztę zatrzymałem. Sa sprawdzeni.

Mąż więcej zarabia od autorki. Jak coś lubi,to może jej to powiedzieć

To szkoda że nie przeczytałaś całości i piszesz głupstwa
ciekawe jak to udowodnić chyba że to sarkazmy i ironia
Uzasadniać to opętaniem,upośledzeniem umysłowym,jakimś zaburzeniem ,albo chorobą psychiczną tylko po co i czy to koneczne i potrzebne takie głupoty ?
Można i tak jak się kto uprze,kto komu zabroni to uzasadnić w taki  sposób błąd nadużycie zawarcia związku pod przymusem -  "ubezwłasnowalniając" jakby wstecznie Autorkę do czego sama musiałaby się przyznać i udowodnić niepoczytalność swoją potwierdzoną opiniami biegłych, że mąż wykorzystał ją i jej zaburzenie
Do rozpoczęcia procedury unieważnienia małżeństwa w takiej sytuacji jak u Autorki realnie to potrzeba kupę kasy 
ponieważ Autorka jest w ciąży i spodziewa się dziecka ,jeżeli jest katoliczką musiała razem z mężem przejść nauki przedmałżeńskie a w urzędzie i kościele swoim podpisem,pod przysięgą oznajmić i potwierdzić, że jest w pełni świadoma,poczytalna w pełni władz umysłowych
przekonać ognana kościelne  w takich okolicznościach do tego że nie chciała wychodzić za mąż " w momencie" to jakiś absurd i robienie z a Autorki nie napiszę kogo
trochę powagi czasem nie zawadzi 
ale wszystko jest możliwe na tym łez padole

Ludzie komentują negatywnie dopóki się na to pozwala lub widzą, że coś jest nie halo. Wtedy zdarzają się takie komentarze. Coś musi się dziać, co widzą inni.  Mąż autorki jest niski gruby, łysawy i był taki wcześniej, ba, teraz nawet lepiej wygląda niż kiedyś.  Dlatego podejrzewam, że nie chodzi tu o wygląd.
Co mogą mówić inni? Ty, taka atrakcyjna kobieta i ten twój partner wcale nie pasujecie do siebie? Dlaczego autorce mówią to wprost i bez ogródek? Co ich do tego skłania?

Teraz już nie mówią, na początku związku mówili

Moje koleżanki właśnie nie wypowiadały się nigdy na temat jego urody. Te komentarze, które słyszałam były od znajomego z pracy, współlokatora, babci