Powtórka, rozwód. - Netkobiety.pl

No jak na świeżo to wiadomo że świat się dosłownie wali  a każda kolejna recydywa z strony drugiej połówki jest coraz gorsza .Po każdej takie akcji  wychodzisz bardziej pobijany .Z tym że jeśli mogę zapytać  to było coś więcej oprócz odpłynięcia w wirtualny świat  czy po prostu poszła na całość  zdrada  ty to wiadomo nagle jesteś szkodnik i masz znikać czy  odpłynęła emocjonalnie w krainę marzeń o nowym wspólnym życiu z "kolega"?
Sytuacje jak dla mnie nie jest zła to zajmie kilka miesięcy będziesz cierpiał  trzeba czasu na poukładane sobie tego w głowie .Córka czy tak jak córkami się nie martw tak bardzo , u mnie paradoksalnie córka  bardzo się poprawiła po odejściu  żony .Była jej załatwiła 3 diagnozy od adhd poczynając  chyba tylko po to żeby mieć podkładkę że nie daje  najzwyczajniej   w świecie rady :)Moim zdaniem gorzej moje córki się zachowywały kiedy byliśmy razem , raz że widziały jak matka z starym sobie jedzie  dwa że manipulowane były przez nas obu i te kłótnie tez nie fajne. Dzieciaki  wcale wiele nie muszą słyszeć ale dużo wyczuwają . U mnie podobnie było tylko recydywy  na zasadzie romansów na necie( plus jazda po mnie jak niby czuła że coś  z tego pisania z typami mogło by być ) potem jak u Ciebie wybaczenia  typu ależ jak byłam głupia itp sprawy . Z tym że ja tak jak ty teraz zasłaniałem się dobrem dzieci i trwałem jak idiota przy babie która dosłownie miała mnie za nić :)Fakt że wtedy dzieci miały  około 2.5 a druga może z 5 miesięcy .Sam w obcym kraju  z kobietą co straszy policja itp jak zareagujesz na te klimaty No dałem się wkręcić w jej grę wtedy. Być może twoja wcale nie zakończyła tylko  się to pewnie gdzieś tliło pomału. Ja po pierwszym jej takim numerze faktycznie dałem sobie wmówić że ją kontroluje nie daje wolności itp. i o co się czepiam , rzecz jasna w niczym nie pomogło .Potem były kolejne jazdy raz nawet wysłała do jakiegoś typa z neta sporo szmalu i do Australii się wyprowadzała :)Czasem trzeba sporo czasu zmarnować żeby dojrzeć do decyzji inaczej człowiek się karmi tymi krótkimi dobrymi okresami i się łudzi że coś z tego będzie. I nie ma w tym nic złego ja też mam z żona kredyt na głowie  tylko cóż uświadomiłem jej że jeśli nie chcę współpracy w spłacie to Ona mieszka w PL nie ja i mi to w sumie wiesz co:) Jeśli ona teraz jest mentalnie z tym typem to musisz zrozumieć że to nawet nie to że jesteś jej wrogiem tylko nie istniejesz dla niej . Zakład że jak byś jej FB i rozmowy przejrzał to się okaże że w jej życiu Ciebie nie ma , jedynie występujesz w kontekście tego co stwarza w danej sytuacji problemy i tyle .Jasne jak zaczniesz reagować i się rzucać to się wścieknie ale najbardziej się wk.. kiedy do jej nowego typa uderzysz:)Wiem teraz się wydaje kosmos to samo przechodziłem ostatni rok też mnie rozłożyło o pracy mogłem zapomnieć,   poczucie starty pustki i ta cholerna odpowiedziałaś za nią która czułem z tym że jak to minęło to się nagle okazuję że jednak możesz sporo kontrolować a ona jednak musi sobie zacząć radzić sama. Poza tym na serio kolejny raz to myślisz że jak to przeżyjesz , zdrowie już poszło a za każdym takim numerem tracisz szacunek do samego siebie i te przysłowiowe jaja .6 Latka wiadomo malutka ale jesli miałbyś możliwość opieki naprzemiennej bierz w ciemno i pozwól się jej uwolnić od Siebie .
Zawsze się nam wydaje że jest beznadziejnie i to koniec świata i już nic sie dobrego nie wydarzy  ale nam się tylko wydaje ... No chyba że mieszkasz z nią i  masz ten teatr na co dzień  to faktycznie  koszmar ..

Dominno.
Młoda miała 6 lat przy dawnych wydarzeniach, teraz ma prawie 13. Masz rację co do wiadomości, czytałem je kiedyś, nie istniałem. Miała 2 światy, jeden dzieliła na emocje związane z nim, potem potrafiła robić swoje w domu. Dziś nie muszę jej czytać aby wiedzieć co wisi w powietrzu. Wiem już że muszę dojść trochę do siebie po ostatnich wydarzeniach i zamykać ten rozdział. Pewne sprawy już ogarniam. Czeka mnie za jakiś czas wyprowadzka, ale mam załatwiony dach nad głową. Wczoraj usłyszałem że za mało myślałem o sobie, żyłem domem i nimi. No cóż, w dużej części to prawda,dużo poruszam się służbowo w ciągu dnia, dom był przystanią i wytchnieniem. To się zmieni. Mimo wszystko czuję że ładuje mnie też w kanał z takimi tekstami. Wiele chciałem zmienić.

Normalny facet, kopę czasu spędziłem na Zetce na czerwonych stronach.
Rozwód z jej winy nie jest mi do niczego potrzebny. Chcę zachować dobre relacje, mamy razem dziecko i tak już pozostanie. Zadbam tylko o zdrowe granice. Dowody oczywiście mam. Ale to ostateczność.

1 Złota zasada - myśl o sobie.
2 Złota zasada - myśl o sobie, bo córce najwięcej dasz będąc najlepsza wersja siebie.

Dowody sobie zostaw, aby wytłumaczyć kiedyś to dziecku. Ma prawie 13 lat, ale za 10 się spyta znowu co się stało naprawdę, gdy sama będzie na etapie poszukiwań związkowych.
Granice postaw i to mocno, bo zobaczysz że finalnie będzie chciała mieć w garści Ciebie, a życie erotyczne będzie należało do kochasia. Zapewne nie imaginuje sobie ona, czym jest rozwód w praktyce, ale też jej nie ułatwiaj, ani nie uświadamiaj.
Po raz kolejny zresztą osoba, która siebie miała na drugim planie i wyszła na tym, jak zabłocki na mydle.
Jakkolwiek to zabrzmi... to czytając Twoją, czy kogoś innego historię, to faktycznie to dawanie drugiej szansy... to tylko załadowanie drugiej kuli do pistoletu, bo ktoś nie trafił za pierwszym razem. Obłęd...

Znoowu..kolejny raz ten sam schmat..

Przykra sprawa..Walcz o siebie i swoją godność, nie daj się zadeptać. Dlaczego rozwód miałby być nie z jej winy? NIech poniesie konsekwencje - choć zdradzaczom przychodzi to tak trudno.
Żeby dziecko na tym nie ucuerpiało...

W tym wsazystkim najbardziej żałosne i godne politowania to ten schemat z "młodzieńczą miłością" czy jakimiś wspominkami.. Aż się niedobrze robi...
Kuźwa, dorosłe kobiety, którym nagle odpala jakiś syndrom Kopciuszka czy innego pacholecia, marzącegeo jedynie o fruwaniu w gwiazdach i wzdychaniu do wyśnionej wielkiej miłości..

Córka trafi do szanownej mamy, a ojciec będzie ten zły. Nie wiadomo jak będzie z jego kontaktami z córką Do tego zostanie pozbawiony większej części majątku i będzie płacił grube alimenty. Życie. Kobiety mają po prostu tu lepiej.
Co do samej zdrady. Skoro on taki zły, o czym już się dowiaduje, no to co mogła zrobić słaba kobieta? Szukała biedna wsparcia i pomocnej dłoni.

Chciałbym być kobietą. Odwalasz syf a mąż jeszcze gotów Cię przeprosić. Alimenty, dziecko, brak winy...kobietom się po prostu OPLACA robić takie rzeczy.

A ja napiszę trochę inaczej, o ile nie namawiam na orzeczenie o winie, bo nie da Ci to zasadniczo nic poza... mentalnym zwycięstwem. O tyle zasadniczo skoro to ona ustępuje z małżeństwa, to czemu masz jej schodzić z drogi i się wyprowadzać?
Bo jesteś facetem? Bo sobie nie poradzi?
Oczywiście kwestia finansów tutaj przeważa, ale no.. jak mówią, nie daj się wycyckać.

Żeby nie dać się "wycyckać". to potrzebuje orzeczenia o winie. Orzeczenie o winie żony, będzie mu potrzebne po to by żonka nie wystąpiła o alimenty też na siebie. Jeśli była na utrzymaniu męża, a po rozwodzie mogła np. podupaść na zdrowiu, stracić pracę lub diametralnie obniżył by się jej poziom życia.

No i co ona biedna miała począć, gdy miała w domu tyrana, który nawet wyrzucił ją z domu? Jak nie szukać pomocnej dłoni w swojej niedoli?
Spraw staje się dla niej banalnie prosta. Rozpad małżeństwa nastąpił z jego winy już wcześniej, a ona tylko szukała później wsparcia. Gdzie tu niby jest jej wina?

To trzeba jeszcze umieć sędziemu wytłumaczyć. Dobry mąż wyrzuca swoją żonę z ich domu?

Morfeuszu, a jaką osobą jest twoja jeszcze żona. Czy oprócz tego co opisałeś, jest mściwa, złośliwa, kłamie (tutaj w sumie wyszło, że kłamie) by osiągnąć swoje korzyści, bezwzględna? Czy normalna, niekonfliktowa?
Możesz rozważyć jeszcze opcję rozejścia się z nią, obecnie, bez rozwodu. Skoro nie zależy ci na udowadnianiu w sądzie winy, to możesz sobie poczekać na ten moment, aż to ona (być może ty jak kiedyś kogoś poznasz) będzie się o to starała. Pozwoli ci to nie wciągać obecnie córki w sprawy rozwodowe.
Z córką powinniście razem (nie osobno) porozmawiać jak wygląda sytuacja. Odpowiedzieć na jej pytania. Pokazać, że mimo tego, że mama przestała tatę kochać, bo zakochała się w innym panu, to tato cały czas będzie na każde jej (córki) zawołanie, jej potrzebę. I konsekwentnie gdy będzie okazja jej to udowadniać.
Nie oszukujcie jej, ona wyłapie wszystko z czym ściemniacie, a najważniejsze by mogła czuć możliwości pogadania o tym szczerze. Każde kręcenie sprawi, że ona też będzie czuła, że nie może sobie pozwolić na prawdę, że musi udawać dla waszego dobra.

Pokazuję jedynie szarą rzeczywistość, z jaką spotykają się mężowie przy rozwodach. Sporo można o tym poczytać na męskich forach.
Sędzia nie ma skupiać się na twojej krzywdzie, bo ci żonka rogi doprawiła. Ma się skupić jaki jest powód rozpadu małżeństwa i kto za to ponosi odpowiedzialność, przy ewentualnym takim wniosku.

ok, sam jestem facetem ... nie złapałem sarkazmu, stąd dopytałem.

Cytuję Elę ale odpisuję wszystkim. Dziękuję za wasze komentarze. Postaram się trochę wyjaśnić.
Dom jest na żonę, jest w akcie notarialnym właścicielem (darowizna), my spłacamy kredyt jeszcze za inny budynek. Generalnie z tego co się wstępnie zorientowałem to ewentualnie połowa wpłat z tych około 10 lat spłacania pewnie będzie do odzyskania. Do momentu jak te sprawy nie będą załatwione nie wyprowadzę się. Na tą chwilę mam dogadany dom rodzinny, którego jestem spadkowym współwłaścicielem, nie będziemy go z rodzeństwem sprzedawać. Mam klienta adwokata  wszystko z nim omówię.
Co do rozwodu z jej winą, to naprawdę nie chce mi się szarpać. Chcę pozamykać wszystkie sprawy i mieć spokój. Wewnętrznie obecnie jestem kłębkiem nerwów, nie mam chęci znów lądować w szpitalu. W 2016 zebrałem dowody i chciałem wtedy zrobić orzeczenie, dziś jestem na innym etapie. Nie zależy mi na tym aby żona mnie odbierała jak frajera czy też inaczej. Czuję się oszukany to fakt. Sporo rzeczy wskazuje że mogła to planować od jakiegoś czasu i w dogodnym momencie dostałem kopa. To że wspomniała o separacji krótko po śmierci mojej mamy tylko dodatkowo oddaje obraz jej charakteru.
Jeśli kogoś w przyszłości poznam, to mam nadzieję że papier z orzeczeniem nie będzie wyznacznikiem o byciu razem. Dwa, nawet rąbek tego co zebrałem nie pozostawia złudzeń.

pjack
Wyprowadzkę jej proponowałem aby poszła na nowe a ja zostanę tu z córką, też nie pasuje. Ta propozycja nie wynika z tego że na coś liczę i chcę jeszcze tak żyć. Od dawna mnie uwierało to jak żyjemy. Młoda miałaby więcej czasu na oswojenie się z sytuacją zanim pojawi się zapewne nowy pan, a jż. miałaby obiekt westchnień juz codziennie przy sobie. Ja miałbym czas na zadbanie o nowy dom, Elu córka będzie miała tam też swój pokój. Potrafię pewne rzeczy sam zrobić, zadbam o to.

A jeśli mieszkanie jest jej? A może Morfeusz nie chce pozbawiać córki domu rodzinnego, w którym wychowała ona się wychowala? Może ma swój pokój, szkole w której zżyła się z koleżankami?
Wywalanie tej kobiety z domu może być nierealne, bo to jej mieszkanie albo górę bierze dobro i wygoda dziecka.
A poza tym ona w sądzie mogłaby zrobić z Morfeusza przemocowca, który potrafił wywalić ja z domu i nic dziwnego, że ona taka biedna musiała szukać swojego szczęścia i że takie jest życie i w ogóle.
Tłumaczenie Morfeusza wobec jej wyjaśnień i teatralnych zachowań wypadłoby w sądzie raczej słabo.
Ja jednak nie uważam, żeby Morfeusz musiał wynieść się z domu. Ma prawo tam mieszkać, chociażby przez zasiedzenie, jeśli nawet mieszkanie jest jej.
Ma dowody i jest w stanie się obronić.
Nie trzeba dawać tej kobiecie pomysłów na to, jak załatwić męża, by poszedł w skarpetkach.
Legat napisal to z sarkazmem, bo naprawdę to, co się dzieje z tymi ludźmi , to pojęcie ludzkie przechodzi.
Kurestwo też powinno podchodzić pod paragrafy, bo jest to jawne niszczenie drugiego człowieka w myśl litery prawa.
Inna sprawą jest także to, że boczny powinien też się do czegoś poczuwać. Jednak oczekiwanie od bocznego, że zachowa się z klasą, to tak, jak liczyć gruszki na drzewie.
Niemniej jednak powinien wziąć oblubienicę do siebie i przejąć obowiązki męża, z których zwolnili Morfeusza.
Mam nadzieję Morfeusz, że nie czujesz się mężem tej kobiety i że nie masz już wobec niej żadnych zobowiązań?
Ona zwolniła Cię przecież z tej przykrej prozy życia, jaka niesie małżeństwo?
Czy dalej robisz za bankomat i woła roboczego?
Przecież ona ma faceta, więc niech idzie teraz do niego po kasę i po wszelkie inne wsparcie. No chyba że jest na tyle kasiasta, że żaden chłop do tego nie jej potrzebny.
Siedź w domu, głowa do góry, żyj swoim życiem, złóż pozew z orzeczeniem o jej winie, a w kwestii córki idź za radą Ajko, bo ona świetnie Ci poradziła.

z osobistego doświadczenia i rozmowy z prawnikiem wiem, ze sędziowie na rozprawach rozwodowych nie chcą zajmować się podziałem majątku, a wcześniejsze uzgodnienia, pisma "nie docierają" na czas i nie są ujmowanie w wyroku rozwodowym.

Ajko tak właśnie widzę rozmowę z córką, poinformowanie dlaczego ale bez rozwijania tematu, oraz zapewnieniu jej o tym że zawsze może na nas liczyć. Mamy to zrobić po zakończeniu roku szkolnego. Nie ma kłótni i rozmów przy córce. Nic nie wie.
Jż. stara się od wczoraj o poprawę atmosfery, w końcu coś z siebie wydusiła, córka ma mieć możliwość decyzji o miejscu zamieszkania, co oczywiście trzeba będzie później ustalić. Jest wrażliwym dzieckiem, przywiazanym emocjonalnie do każdego z nas. Mieliśmy oboje swój wkład w jej wychowanie, raczej dzieliła nas na równo, zależnie od potrzeb.

Ulle nie wniosła separacji oficjalnie ale zaczęła o niej rozmowę, ale jakoś tak dziwnie, że może by nam dobrze zrobiła. Było to krótko po nowym roku, po pogrzebie mamy. Temat wrócił już dużo później a o rozwodzie w niedzielę minioną. Zresztą zaliczyła,, wpadkę"
przyznała się do spotkania z nim.
Nie czuję się już jej nic winny. Mieszkam jeszcze w tym domu, robię co zrobić muszę. Miałem robić dalszy remont, daję sobie z tym spokój, niech nowy się wykazuje. Będę miał chęci to obetnę trawę i tyle. Sprzątam po sobie, załatwiam wszystkie sprawy związane z dzieckiem to tyle.

Przeszło jak przeszło. Byliśmy blisko końca w 2016. Miałem załatwionego adwokata, byłem po rozmowach z psychologiem odnośnie córki, mieliśmy założone oddzielne konta, byłem emocjonalnie wtedy odcięty od niej. Nie było jej zapewne też łatwo, mnie wtedy szarpały ostre wątpliwości czy dobrze robię co najmniej z rok czasu. Popełniłem masę błędów i tego jestem świadomy. Pozwoliłem na byle jakość którą ona nazywała staraniem się poprawy sytuacji. Tak naprawdę uważam że nigdy już nie zbliżyliśmy się do siebie na tyle, aby uważać to za prawdziwą bliskość. I nie że tego nie chciałem. Sądzę teraz  że nie porzadala mnie i nie kochała. Jak ktoś się odkocha to nie ma żadnej gwarancji że uda się zakochać ponownie. Zresztą dużo na to wskazuje że boczniak warował jak pies. Ona tego nie dostrzega że swoim uwikłaniem tak naprawdę nigdy nie dała nam szansy. Oszukiwała wszystkich z sobą włącznie. Jest teraz samodzielna finansowo. Da sobie radę.

bierz rachunki, paragony, faktury na wszystko, co kupujesz córce.
Wydziel sobie półkę w lodówce i określ, że z Twoich produktów może korzystać jedynie córka. Możesz większość posiłków dla siebie załatwiać poza domem.
Nie rób żadnych tzw zakupów do domu, żadnych, tylko to, co potrzebne jest Tobie.
Poszukaj w domu azylu dla siebie, nie placz się komuś pod nogami.
Nie świec oczami przed rodziną, znajomymi, córka za tę kobietę. To nie Ty wprowadziłes pod dach rodzinny element obcy, ona to zrobiła.
Oczywiście, że nie rób remontu. Niech nowy się wykaże.
To znaczy, że ona wprowadzi do domu wujka ujka?
No to pięknie. Po rozwodzie Twoja córka, może będzie miała przyjemność poznać wielu wujaszkow.
Coraz bardziej podoba mi się ta kobieta. Taka nowoczesna i jaka odważna!
Wielka jej miellosc nie weźmie jej do siebie?
Ty się wyprowadzisz, a ona w jeden dzień zrobi porządek po Tobie, wywietrzy mieszkanie i wprowadzi gacha? Dobrze zrozumiałam?
Cudowny przykład dla nastolatki.
Boczniak chyba wariuje teraz ze szczęścia, że zdobył taka wspaniała kobietę.
Ona też szczęśliwa, bo nie ma to, jak wybrać złodzieja i z nim się związać. Odnalazła się ta dwójka w korncu maku.
Zrób im krzyżyk na drogę i niech im ziemia lekka będzie.
Z tego, co napisałeś wnioskuje, że nie jesteś już taki zielony, jak na przykład Deszcz.
Kilka lat temu miałeś właściwe odruchy i reakcje. I pewnie, gdyby ich miellosc dalej trwała, to do tej pory miałbyś pozamiatane po tym bajzlu. Ona żyłaby z nowym albo może pojawiłby się kolejny chłop?
Niestety posypało jej się wtedy, te kilka lat temu z boczniakiem, więc uderzyła do Ciebie. A Ty przyjąłes ja zabezpieczając ja finansowo po zęby, żeby to, jak mniemam, pokazać jej, jak bardzo ją kochasz i jak cieszysz się, że wróciła do domu z lajdaczenia się. No super.
A teraz masz problem, bo musisz swoje głupie posunięcia z tamtego czasu poodkręcać.
No tak - masz więc, co robić. Może to i lepiej, bo przynajmniej zaprzątnięty proza życia i lataniem po urzędach będziesz mniej rozmyślał nad tym, czy piękna rozmawia właśnie z boczniakiem, czy też siedzi w chałupie i zalewa się łzami.
Tak jak napisał Paslawek - teraz jesteś słaby, zrozpaczony więc możesz narobić głupot w sprawach przyziemnych. Nie rób tego, bo te rzeczy wracają do człowieka z dużym poślizgiem i przyjdzie czas, że będziesz pluł sobie w brodę, że tak łatwo dałeś się okraść.

Amen.

Ulle, co do jedzenia to i tak jem to co kupuję ,przeważnie zakupy śniadaniowo kolacyjne robię ja. Pod nogami się nie plątam, zakątek znalazłem. Mam od jakiegoś czasu alergię na jej towarzystwo i wieczorami jak tak ładnie jest to siedzę sporo na działce, późnym wieczorem uciekam na piętro coś poczytać, obejrzeć chwilkę przed snem i tam też śpię. Jej wielka miłość wiem że kiedyś proponował jej mieszkanie u siebie i chyba nawet myślała nad tym rozwiązaniem (2016r)ale postawiłem się ostro że młodej nigdzie nie zabierze z domu. On pewnie będzie szczęśliwy że w końcu będzie miał ją na wyłączność w końcu jest kawalerem w wieku 48 lat i szczęście się uśmiecha do niego. Jestem teraz słaby, ale nie zrozpaczony. Źle się czuję, odezwały mi się nerwy, mam uciski w klacie, słabo śpię, brak apetytu, ale zaczyna się poprawiać. Nie rozpaczam, działam. Miejsce zamieszkania na przyszłość, jak wszystko uda się załatwić tu z jż mam. Czeka mnie adwokat,ale on nie w każdy weekend jest osiągalny, ale w końcu go złapie. Jest za dużo tego, wolę gadać z nim osobiście.
Wtedy się jej posypało, ale emocjonalnie chyba i tak karmiła się gdzie indziej. Nie było szans na odbudowę. Jakiś czas temu wyrwał się jej tekst wy faceci wszyscy jesteście tacy sami, więc może być że będzie ich więcej, ale to będzie jej problem. Mam nadzieję że uda mi się jakoś córkę przed tym wszystkim ochronić. Nie twierdzę też że zamierzam żyć w celibacie większym niż teraz. Ale nie będę w nic teraz się pchał, nie mam na to chęci i głowy. A jeśli kiedyś uda mi się kogoś poznać, mam nadzieję że będzie to wartościowa kobieta która zaakceptuje moje dziecko z wzajemnością ze strony córki.

Wieka
W niczym nie zamierzam jej ustępować. Dam się jej wystrzelać czekając w okopie:).Nerwy na tym etapie są niepotrzebne. Osoba na haju popełnia wiele błędów. Owszem ona dużo się już nauczyła i jest ostrożniejsza ale i tak wiele można zyskać spokojem i opanowaniem. Najważniejsze to złapać dystans emocjonalny, znów się tego uczę, te swoiste 34 kroki z modyfikacjami.

Bardzo Ci współczuję, że skończyło się tak a nie inaczej. Życzę dużo siły.

Ajko wiem tyle ile sam przez lata usłyszałem. Poznali się w szkole średniej, byli trochę jakby parą, ona nie chciała wtedy jakoś poważniej się angażować i nic nie wyszło. I tak mogło być, sam jak ją poznałem w wieku 22 lat, to pozniej się śmiałem do niej że jest dziewczyną z lasu. Stroniąca raczej od ludzi, byłem jej pierwszym partnerem w całym tego słowa znaczeniu we wszystkim. Po 4 latach,, chodzenia "weszliśmy w związek małżeński. Ich kontakt gdzieś tam był bardzo sporadyczny, poznałem go kiedyś, był naszym gościem, spał u nas w domu, chcieliśmy go skumać wtedy  z naszą koleżanką gdzie byliśmy na imprezie , nic nie wyszło. Potem on wyjechał za granicę, nie było go w naszym życiu. W 2015 założyła Fb zaczęli wspominki i poszło.

Lody miętowe, dzięki. Niestety życie lubi płatać figle.

Maku później Ci napiszę

Morfeusz 1. Co Ty robisz? Zona  Cię zdradza a Ty przechodzisz obok tego? Zostawiasz jej swoją córkę na wychowanie? Która jest nastolatka a w domu będzie obcy facet, ponieważ Ty chcesz nie chcesz walczyć o to aby zatrzymać córkę przy sobie? Powinieneś zrobić wszystko aby uzyskać rozwód z winy żony (masz dowody) I uzyskać pełna opiekę nad corka. Chyba, że już się poddałeś i uważasz, że będzie Tobie tak wygodniej. Ale dziecko jest najważniejsze. Najpierw zadbaj o Nie I Jej  spokoj przy Twoim boku.

"Najważniejsze to złapać dystans emocjonalny, znów się tego uczę, te swoiste 34 kroki z modyfikacjami."

Tak, tylko czy tak się da, jak mieszkacie razem...
Dlatego ja myślę, że lepszym wyjściem by było jakbyś jej nie oglądał, nie słuchał, nabrał  dystansu, a rozwód może poczekać, dopóki nie będziesz na tyle silny, żeby zawalczyć o orzeczeniu o jej winie.
Przecież on się zaraz też nie wprowadzi, taka głupia to ona nie jest, żeby na to pozwoliła.

Przegadaj to z adwokatem, czy to by nie było lepsze dla Ciebie.

Wieko, da się złapać dystans, już raz mi się udało. Dziś jestem w innym miejscu. Rozwód z orzeczeniem to ostateczność ale też z adwokatem przygotuję się na taką ewentualność. Wprowadzę go w materiał dowodowy z poprzedniego okresu i tego co mam teraz. Z tego co słyszę  dziś od  niej  to odwleka wszystko. Ja i tak będę już działał. Miałem kiedyś z jż. poważną kłótnię, mialem już dość jej telefonu w rękach, zabrałem go jej i nie chciałem oddać. Była na mnie tak wkurzona że zaczęła krzyczeć że wezwie policję na mnie. Wtedy weszło między nas 6 letnie dziecko prosząc mamę aby nie wzywała policji na tatę.Oddalem wtedy telefon i próbując zająć czymś małą powiedziałem sobie że nigdy więcej nie zrobię jej takiej traumy.  Nie chcę wojny. Żona mimo że na tyle go poznała pcha się znów w to bagno. Niech idzie.

Ale właśnie, żeby się nie kłócić, mieć spokój, ja bym się wyprowadziła, a kontakty w sprawach rozwodowych tylko przez adwokata.

Teraz córka widzi co się święci, więc należałoby jej powiedzieć, najlepiej wcześniej skonsultować z psychologiem, jak to przekazać, żeby nie czuła się przez was oszukana, nie ma na co czekać, jak sprawa rozwodowa jest przesądzona.

Analizowałem kiedyś Elu dziś już tego nie robię. Padają pytania więc zagłębiam się w przeszłości. Dziękuję za twój wpis, w punkt. Myślę że i u niej zabrakło wzorców zresztą miała terapię gdzieś w tym kierunku. I podobnie jak u Ciebie, po terapii było już tylko gorzej,jakby utwierdziła się w myśli że ma prawo do szczęścia za wszelką cenę i ona jest najważniejsza.

Pasławku, ja w tym odległym ciężkim okresie też prawie skręciłem. Dlatego rozumiem też ludzi na deficytach związkowych. Nie byłem wtedy gotowy, wycofałem się zanim poszło za daleko. Zresztą która kobieta chcąca założyć związek chce słuchać użalania się .

Moja szanowna małżonka też po terapiach, psychologach doszła do wniosku, że... na nikogo nie musi patrzeć i bardziej zaczęła robić to, co chce i koniec. Jeżeli psycholog mówił inaczej, to zmieniała psychologa.
Niebezpieczna to broń, niestety ale... jak padło stwierdzenie, nie ma sensu tego analizować. Tak samo jak wyniesione przez ew osoby wzorce - póki nie zrobią sobie z tym porządku, to nic się nie zmieni. Dalej będą krzywdzić innych i twierdzić, że nic się nie dzieje, bo mają... prawo.

Każdy, ale to każdy psycholog ma za zadanie skupić się tylko na swoim kliencie i pomoc mu nabrać pewności siebie i złapać asertywność. Dlatego często gdy 1 partner jest na terapii to związek się później rozpada. Problem jest taki, że 99% ludzi na tym forum KOMPLETNIE nie ma pojęcia jak wygląda psychoterapia.