Zrozumieć żonę - Netkobiety.pl

Deszczu, ja nie widzę już sensu namawiana Cię na jakiekolwiek kroki, bo prawdą też jest, że nie możesz nic robić na siłę, wbrew sobie.

Żona jest dla Ciebie Bogiem i wyrocznią, więc i tak tylko ona będzie rządziła Twoim życiem, więc pozostaje się jej całkowicie poddać.

Oddaj więc swoje życie w jej ręce, założy działalność, może zechce Cię też uduchowić, nie sprzeciwiaj się, bo będziesz w jej świecie, będziesz mógł być blisko niej, podziwiać napatrzyć się, uwielbiać do czasu, na jaki ona pozwoli, a Ty będziesz szczęśliwy, tym bardziej myśląc, że może kiedyś znowu będziecie razem.

To nie jest sarkazm.

Gdzie to jest mocno jadowite? Facet pyta na forum jak zrozumieć żonę i co ma robić, a później totalnie leje na jakiekolwiek argumenty. Ktoś tam wyżej ma rację - nie ma sensu nic więcej pisać, bo wszystko podano mu na tacy. Najprawdopodobniej wybierze właśnie los takiego przydupasa swojej wynudzonej żonki i nawet jak jej kochanek usiądzie mu jajcami na twarzy, Deszczu powie: "pamiętaj, żeby następnym razem ogolić".

To nie jest jadowite, to jest stwierdzenie faktu.

Beka i wieka (ale rym, jesteście spokrewnieni?) dawno nie widziałem tutaj ludzi tak totalnie wyzerowanych w kwestii empatii. Raz, że ogólnie siejecie w każdym temacie super negatywna energię i namawiacie każdego do rzucania, rozwodów itd (u wieki jeszcze mocno zależne od płci to jest) . W każdym razie nieźle macie na bani, jeżeli Wam się wydaje, że opuścić żonę czy męża po latach jest tak samo łatwo jak wam napisać te głupie posty.

UPS, zamiast edytować post utworzyłem nowy. W każdym razie: BEKA czytaj temat zanim odpowiesz i spróbuj się dosłownie postawić w sytuacji autora.

Edit: Beka jesteś totalnie pogubiony.
Edit2: BEKA rejestrowałes się tylko z powodu tematu becketta, mogłeś tam zostać na amen...

Ja ważę słowa, ta wypowiedź wynikała z empatii, widać nie zostałam przez wszystkich dobrze zrozumiana.

Trzeba czytać wszystkie posty, żeby wiedzieć o co mi chodziło, po prostu o to, że w tej sytuacji najlepsze dla autora jest zachowanie status quo, bo i tak nie jest w stanie nic zmienić.

W związku z tym bijemy pianę.

Panie i Panowie, spokojnie. Co człowiek to opinia i oczywiste jest, że z zewnątrz najprościej poradzić komuś radykalne cięcie. Tylko, że to nie jest wyrostek, który można jednym ruchem chlasnąć i później w miarę szybko o nim zapomnieć.

BEKAśmiechu: pomimo, że Twój poziom nabijania się jest gdzieś w stratosferze i najprawdopodobniej sprawia Ci przyjemność dopier**lanie ludziom tekstami w stylu list na papierze toaletowym, to przyznam Ci, że masz jednak w tym moim przypadku dużo racji. Napiszę to uczciwie, wiem że powinienem się bardziej postawić (można to nazwać tym, że powinienem faktycznie mieć większe jaja). Ci co "liznęli" Hellingera na pewno spotkali się z takim powiedzeniem "stać w męskim". Problem polega na tym, że ja zostałem tak wychowany, że pomimo tego że moi rodzice byli dla mnie dobzi, to nie wolno mi było się w czymkolwiek im przeciwstawiać i raczej mojego zdania za bardzo nie szanowali. Gdy wszedłem w dorosłość było niewiele lepiej, mój ojciec dalej często traktował mnie jak gówniarza. Nie wiem czy to dlatego, czy to moja cecha wrodzona, ale z taką postawą wszedłem w życie. W pracy zawodowej nie mam z tym żadnych problemów, ale z żoną było podobnie jak z ojcem - wszystkie moje argumenty zazwyczaj rozjeżdżała jak pociąg, a gdy traciła przewagę to załatwiała mnie płaczem. Więc mogę powiedzieć, że się jej bałem. Paradoksem jest to, że ona mi po latach mówi, że boi się mnie tak samo, tej mojej bomby atomowej, która gdzieś głęboko drzemie. Do tego właśnie potrzeba jej stanowczości z mojej strony i jak mówiła nieraz -"stanięcia w męskim". Być może brakuje jej właśnie takiego bad boya i dlatego od początku kryzysu męczyła mnie, żebym coś z sobą też na terapii robił. To co piszecie to ja naprawdę biorę do siebie i staram się wyciągnąć wnioski, ale zmiana swojej postawy (może nie charakteru) to długotrwały proces, dlatego i ja też jak ona potrzebuję czasu, żeby uświadomić sobie wszystkie błędy, które popełniłem - np. taki chociażby, że byłem dla żony za dobry i chciałem ją zagłaskać, a to po czasie mogło u niej doprowadzić do porzygu, pomimo że wygarnia mi, że nie czuła się widziana (choć to akurat bullshit przyniesiony ze świata duchowego). Dużo jest takich drobiazgów, które teraz zaczynam widzieć.

Nie nabijam się z ciebie - myślisz, że nie wiem w jakiej jesteś aktualnie sytuacji? List na papierze toaletowym to tylko ułatwienie dla żony, bo ciężko by jej było podetrzeć sobie tyłek zwykłym arkuszem A4, a zanosi się na to, że tam wylądują twoje wynurzenia. Nie mam szacunku do twojej żony, bo wykorzystuje sytuację, żeby dokręcać ci śrubę. Ciebie natomiast jest mi żal i byłbyś ostatnią osobą z której się nabijam - żal mi faceta, który pozostaje w związku z kimś kto go nie szanuje. W twoim przypadku jestem zwolennikiem radykalnych posunięć, miły już byłeś.

Deszczu, ok jeszcze trochę się poprodukuje.
Pierwsza rzecz- nikt nie namawia Cię do rozwodu, a zresztą nie pytałeś o to " ludzie czy uważacie, że powinienem wziąć rozwód, czy nie?
Pisano Ci tylko o tym, że powinieneś mocno ta kobieta wstrząsnąć, bo cackajac się z nią niczego nie osiągniesz, gdyż ona będzie bimbac na Twoje słowa. Złożenie pozwu do sądu też byłoby jednym ze sposobów, by potrząsnąć ta kobieta, jednak od złożenia pozwu do faktycznego rozwodu droga daleka.
Inna metoda, najbardziej dla Ciebie dostępna byłoby odcięcie jej od kasy, wystawienie jej rachunku za całokształt i pogonienie do roboty.
Ten sposób podawano Ci najczęściej i jako najbardziej skuteczny.
Trzecim sposobem, który mógłby być realizowany równolegle do ucięcia jej kasy było, żebyś przestał o nią zabiegać, bo robiąc z siebie żebraka i czyjś podnóżek sobie odejmujesz, a jej dodajesz. Nie tędy droga.
Trochę to stosujesz i sam zauważyłeś, że im mniej z siebie dajesz, tym bardziej ona zaczyna zabiegać o Ciebie.
Gdy przeczytałam, że Ty za kilka dni masz zamiar znowu poprosić ja o rozmowę i zaproponować, by każdego dnia znalazło się 15 minut na rozmowę o waszych problemach, to sorry, ale jelita mi się przewróciły. No jak można być dobrego stopnia komuś podległym i to na dodatek komuś, kogo od lat utrzymujesz. Ty masz być petentem? To ona powinna główkować, jak sprawić, żebyś w ogóle znalazł czas na rozmowę o jej sprawach.
Teraz napisałeś o relacjach z ojcem. Oczywiście, że w nich należy szukać odpowiedzi na pytanie dlaczego Ty tak łatwo dajesz sobie wejść komuś na głowę.
To że w pracy jesteś zupełnie innym człowiekiem niż w domu potwierdza pewna regułę. Wywodzisz się bowiem z przemocy psychicznej ( z domu rodzinnego) i najczęściej jest tak, że tacy ludzie jak Ty wiodą podwójne życie. W pracy, na zewnątrz domu funkcjonują zdrowo i normalnie, jednak wchodząc do domu z przemocą natychmiast schylają głowę i godzą się na bycie ofiarą.
Byłam w takim położeniu. Mój drugi mąż, wielki redaktor naczelny nieważne czego, był przemocowym dominantem i ja w domu byłam poniżej podłogi, jednak w pracy zachowywałam się zupełnie inaczej i nigdy w życiu nie powiedziałbyś, że można tak funkcjonować. A ja tak żyłam ponad pięć lat, bo na koniec zamienił mnie na 26 lat młodszy od niego model, ode mnie młodsza o lat 16-cie.
Bogu dziękuję, że zesłał mi boczna na kark.
Jednak ja nie o tym - Ty wywodzisz się z przemocy i to, co masz w swoim małżeństwie, to ciąg dalszy przemocy psychicznej. Twoja żona znalazła sposoby na Ciebie i po prostu manipuluje Tobą, robi to od lat. Ona nie wspiera Cię w niczym, tylko żeruje na Tobie.
Doszło więc, musiało do tego dojść, do takiej sytuacji, że zaczęła Tobą pogardzać. Widzi Twoja spolegliwość, Twoja bezradność i jak drapieżnik polujący na stafo np gazel, wypatrzyła najsłabsza jednostkę, by ją zezrec. To normalne, że ludzie tak mają. Gdzieś po drodze musiałeś mnóstwo rzeczy po prostu przegapić.
Ona musi Ci wprost " nie chce, żebyś taki był, bo przy słabym samcu ja zginę marnie. Masz być silny wtedy będę, być może, Cue szanować.
Z jednej więc strony przez lata robiła wszystko, żeby Cię osłabić, a gdy jej się to udało, zaczęła Cię lekceważyć i Tobą pogardzać.
Tobie zależy bardziej, jej zależy mniej, jeśli w ogóle jeszcze na czymkolwiek jej zależy.
Wrzuc kamyk do jej ogródka, to ona mieć problem a nie Ty.
Dalej - ona nie jest leniem, tylko boi się zaczynać.
Być może, że tak właśnie jest, więc tak naprawdę ona jest osobą, która potrzebuje kierownika, zarządcy i małżeństwo z Tobą jest dla niej rozwiązaniem optymalnym.
Ty ogarniasz prozę życia i zarządzasz rodzina. I wszystko grałoby i buczało, gdybyś Ty od samego początku nie pozwolił wejść sobie na łeb. Jednak Ty miałeś swoje traumy z dzieciństwa i niestety dałeś się jej zmielić w maszynce. Ona zyskała przewagę i natychmiast zaczęła Tobą gardzić, że w ogóle jej się tak dałeś. Gdybyś się jej nie dał, to dzisiaj miałbyś fajna, ładna żonę, która by Cię poważała. A tak ona szuka wiatru w polu, a Ty martwisz się o rodzinę.

Na razie.

No jasne pełna zgoda , te warsztaty to jak ja nazywam to kulturowe dziwkarstwo są .Inna rzecz że jak później śledziłem  historie tych znajomych to rozwody itp. Pisałem w sumie dla Deszczu żeby zobaczył jakie rzeczy pod płaszczykiem rozwoju osobistego się dzieją , no ale jak groch o ścianę. E pamiętam jak moją była z wypiekami na twarzy opowiadała że o takich rewelacjach się dowiedziała:)Ech naiwność .Tamci ludzię  to na normalne standardy patola zwykła ,  nie ma co nawet komentować Trochę mnie tylko śmieszy jak Deszcz wierzy w te babskie niby tylko warsztaty :)No ma w domu piękny okaz narcyzmu , laska się czuję jak milion dolców i co zrobić:)Tylko puścić wolno i dać się rozwijać

I tak długo jak będą go miały u niej nie będzie się poprawiało bo one ją "prostują", jak nie zerwie kontaktu to już przegraliście.
Zdaje się że daliście sobie czas(ile?) nie możesz przez ten czas czekać aż księżniczka się namyśli czy dopuścić stajennego...znaczy marynarza na Twoim miejscu zastosowałbym 34 kroki i jednak przygotowywał na rozstanie, czytaj - nie żyj ułudą a rzeczywistością.

ulle: jestem pod wrażeniem tego z jaką precyzją potrafiłaś rozbić mój problem na czynniki pierwsze i trafnie opisać co się dzieje z jednej i drugiej strony. Reszcie za komentarze też dziękuję jak zwykle. Dzisiaj porozmawiałem z psycholog, a więc tak:

- napisanie listu: NIE
- proponowanie 15 minut: NIE

To by znów postawiło mnie w pozycji pieska czekającego aż pańcia go pogłaszcze. Ma to sens. Ja podobny zarzut rok temu powiedziałem żonie, gdy będąc na statku pisałem do niej w miły sposób jak zwykle, a po czasie zacząłem dostawać suche odpowiedzi. Powiedziałem jej wtedy, że czuję się jak piesek merdający ogonkiem, ale bez wzajemności. Był to wtedy początek burzy z piorunami, po której nastąpił kryzys i po którym z kolei ja się zarejestrowałem na tym forum wybierając sobie nick adekwatny do sytuacji.

Z tych opcji zostaje to co robię teraz, po prostu nie narzucam się, dbam o siebie, ale też nie jestem chamski, czy coś podobnego, po prostu neutrealny. Wiem, że nie jest to idealna sytuacja, ale chyba tak tylko mogę ją wziąć na przetrzymanie, żeby wzbudzić w niej poczucie straty. Do końca roku jeszcze dużo czasu, ale ja to wytrzymam, teraz już wiem. Na pewno nie dam jej satysfakcji, że zakomunikuję że koniec i ja tak dalej nie mogę. To ją gniecie w małżeństwie i niech to ona zrobi ten krok jak chce. Na pewno też gdy jednak zdarzy się pomyślniejszy scenariusz i będzie chciała się jednak przybliżyć to na pewno nie polecę do niej biegiem wziąć ją nareszcie w objęcia. Za daleko teraz już to zaszło. Może wspominałem wcześniej, mam naturę człowieka, który bez przerwy lubi być w ruchu, ale dzisiaj skorzystałem z pogody i rozłożyłem się w ogrodzie na słońcu na ładnych parę godzin ze słuchawkami w uszach. Przyznam, że dawno nie czułem się tak dobrze, na pewno w tym roku jeszcze nie. To chyba jedyne co teraz mogę zrobić, czy zadziała - zobaczymy, widzę na pewno że żona staje się bardziej rozmowna. Psycholog poleca mi, żebym też gdzieś wyjechał na parę dni, już mnie jeden kumpel zapraszał, nawet mam pomysł polecieć z nim np. na tydzień na Ibizę i wstawić sobie na FB selfie z palmą (choć nigdy takich rzeczy nie robiłem).

Cały czas chodzi mi po głowie to zdanie, które powiedziała parę miesięcy temu: "Ja wiem, że mało który facet by to wytrzymał". Dawniej tak z 10 lat temu i więcej co jakiś czas słyszałem też inne: "Ty to się ze mną masz..."

Po co mi to powiedziała, chodzi o to pierwsze zdanie, bo drugiego nie słyszałem od lat.

Napiszę do Ciebie jutro.

„Mało który by to wytrzymał”… To znaczy, że jesteś wyjątkowy, odporny i wyrozumiały… taki komplement z tych komplementów dziwnych. Niby komplement a trochę jak strzał w twarz. Bo kto normalny by to wytrzymał Coś w ten deseń. Niektórzy ludzie odbierają takie komplementy jako zachęta do bycia wyjątkowym, odpornym, wyrozumiałym itd jeszcze bardziej… Inni odbierają to jak kpinę. I chociaż mówisz, że jesteś materialista i ha tfu na duchowe sprawy, to jednak duchowość jest elementem składowym każdego człowieka i jesteś wyposażony jak każdy w coś takiego jak choćby szczątkowa intuicja.

Co podpowiada Ci intuicja, kiedy odtwarzasz w pamięci ten hmm… komplement od żony? Jakaś emocja się pojawia? Tylko bez racjonalizowania. Umysł cicho. Intuicja. Czy już tylko czysta dezorientacja?

Bo może to być również prośba. Powiedzmy, że ta próba samodzielności czy cokolwiek, narodziny itd jest dla niej aż tak istotne… I ja Ci nie powiem czy prośba jest szczera czy nie, bo niby jak? Czy ona pogubiona i trochę hmm… dziecinna? Czy cwana i wyrachowana? A może faktycznie szuka wolności i ma dość swojego życia takiego jakie jest w chwili obecnej? Sam musisz ocenić, ponieważ masz taką możliwość będąc przy niej, tylko musisz dopuścić swoje własne radary do głosu. Nie pobożne życzenia, nie demonizację. Neutralnie. I z pokorą do własnych słabości przeszkadzających w ocenie, czyli uleganie wpływom, słabość do jej wdzięków,  syndrom ratownika, czekanie z emocjami aż Ci się uleją zamiast na bieżąco się z nimi rozprawiać…

A więc jak Ty sam odebrałeś słowa żony?

Najpierw ostatni akapit w Twoim poście.
Masz w głowie takie jej słowa, bo dały Ci do myślenia czy przypadkiem nie dajesz się jej wykorzystywać. Gdyby ktoś tak powiedział do mnie, to od razu pomyslalabym " jestem dobra dla niego, ale może trochę przesadzam z tą dobrocią, skoro on patrząc na moje poczynania myśli, że łatwo mnie wykorzystać", od razu zapamiętałabym takie słowa.
W gruncie rzeczy ta kobieta doskonale wie o tym, że ma bardzo dobrego męża, że nie mogła lepiej trafić. Oczywiście przez te wszystkie lata przyzwyczaiła się do tego i dla niej Twoja dobroć jest tak oczywistą jak oddychanie powietrzem.
Myślisz, że ona nie wie, jacy potrafią być faceci dla swoich żon, rodzin? Ona wie, że malo który facet zniósłby ja w domu. Albo by ją zdradzał, albo robił awantury, gonilby do roboty, wyliczalby kasę itd a wielu wywaliloby ja ze swojego życia, bo każdy ma swoje nerwy i zdrowie tylko jedne i nikt nie będzie w nieskończoność marnował ich sobie z powodu baby.
Deszczu, nawet wasi znajomi patrzą na was jak na UFO i zapewniam Cię, że za Twoimi plecami po prostu śmieją się z Ciebie, żeś głupi chłop.
Niestety, takie jest życie, a ludzie bywają okropni.
Kiedyś pisałam tutaj o pewnym małżeństwie, które znam.
Facet posunięty w latach siedzący na dość wysokim stołku zostawił dobra żonę, która bardzo o niego dbała, ponieważ uznał, że żona jest za stara, a on chce jeszcze żyć.
Zakręciła się koło niego młoda boczniarka i oczywiście rozwód, a potem zamieszkał z piękną. I co dalej?
Gdy był żonaty z pierwszą Stara żona pięknie rozwijał się zawodowo, jeździł, w domu wszystko podstawione miał pod nos, nie potrafił nawet pralki włączyć. Wszystko robiła jego żona, bo była z tej starej szkoły, w której to uczono kobiety, że należy dbać o rodzinę i dom.
Gdy związał się z młodą, piękna i powabna szybko zmienił się jego los. Widziano go i dalej go się widzi, jak pięknie zapierdala z siatami żarcia do domu, jak sprawnie myje okna, jak zasuwa w ogrodzie i jak nosi się jego wybranka. Zawsze zrobione pazury, fryz, już nie mówiąc o ciuchach, z lekka torebeczka, nie widuje się jej z siatami żarcia albo szorujacej okna.
Facet, jak się domyślasz, jest dobrym materiałem do tego, by robić sobie z niego podsmiechujki w towarzystwie. I ludzie nabijają się z niego, bo taka jest natura ludzka. Ja sama pękam ze śmiechu, gdy temat schodzi na to cudowne stadło.

Następna rzecz - poszedłeś do ogrodu i pierszy raz odkąd się ozeniles pięknie sobie wypoczales.
Super. Tak właśnie trzymaj.
Jedz na wycieczkę, ale nie bierz tej kobiety że sobą. Jedz z kolegą. Wstaw fotkę z palma i śmiej się, śmiej się w żywe oczy.
Krok po kroku naucz się żyć, nawet jeśli wpadniesz na głupi pomysł, ale miałoby dać Ci przyjemność, to nie wahaj się, rób nawet śmieszne i głupie rzeczy.
Wyrzuc z siebie te zasrana poprawność, grzeczność i co Ci wypada a co nie.
Po prostu wyluzuj.
Nie rób też wszystkiego na pokaz, żeby ona zobaczyła i zaczęła kumać, że coś się zmienia i to niepokojąco dla niej zmienia.
Ty masz być panem samego siebie, a nie ktoś ma Tobą rządzić, robić z Ciebie marionetkę.
Chyba coś do Ciebie dotarło po miesiącu pisania. Zaczynasz wypinać się powoli z tych kajdan, bo tak się przejąłes rola męża, że kompletnie zapomniałeś o sobie, a ona jedzie na tym od lat i w dupie ma, ile Tobie zabiera. Głupi traci, a mądry korzysta - ona rządzi się ta zasadą, z której, rzecz jasna, zrobiła karykaturę.
Spędz ten dzień pięknie i tylko sam dla siebie.

Mi się wydaje, że ją sumienie zjadało i to były takie małe przejawy prawdy. Widocznie coś kręciła już wiele lat temu.

Jak tylko usłyszysz od kobiety, że dobry z Ciebie człowiek to jest to praktycznie najgorsza możliwa obelga - tylko użyta została manipulacja. Jak dwa razy w życiu dostałem kosza, to też to usłyszałem;) a na pytanie z kim chcesz być jak nie z dobrym człowiekiem był foch;)

"No i zasadniczo pomysł z wycieczką - bardzo mądry. W końcu widać postępy w Twoim nastawieniu."

No właśnie, jakaś przełomowa wizyta u tego psychologa, chyba Deszczu zmieniłeś na innego, że nastąpił, może nie przełom, ale światełko w tunelu jest...

Uważam, że dawniej tak z 10 lat temu miałem intuicję bardzo dobrą, potrafiłem wiele przeczuwać. Z czasem jednak zauważyłem, że nie jest już ona taka ostra jak dawniej.  Myślę, że pewne niekorzystne wydarzenia, które miały miejsce w międzyczasie (wtedy jeszcze nie związane z żoną) sprawiły, że mniej zacząłem już przeczuwać. Na pewno nie przyszłoby mi do głowy, że to w co żona się pakuje doprowadzi do takiego dramatycznego stanu. Teraz żałuję, że nie stawiałem jej granic. Po prostu chciałem dla niej dobrze, zrekompensować jej to, że tyle czasu czeka na mnie, gdy pracuję, pomyślałem - niech ma przyjemność z tego co robi, niech się realizuje w tym, skoro to jej pasja. Tyle, że kompletnie nie wiedziałem co to jest.

Wracając do Twojego pytania dotyczącego komplementu - najbardziej jestem zdania takiego jak napisał Be., czyli zjadało ją sumienie. Ona w tej całej sytuacji ma przebłyski, raz żałuje że jest jak jest, a później jest zaślepiona wizją nowego życia i dziesiątkami nowych koleżanek.

ulle, wieka - czy "pacjent" mądrzeje.. mam nadzieję. Dzisiaj się trochę wydarzyło, ale bardziej było to po raz setny mielenie tego samego. Rozmawiałem z koleżanką, ale nic nowego nie powiedziała, czego bym nie wiedział - potwierdziła, że żona tak naprawdę sama nie wie czego chce i co dalej. Jakie uczucia wezmą górę - chęć ratowania rodziny, czy jednak chęć pełnego duchowego odlotu - zobaczymy. Z tym UFO to też faktycznie zaczyna być tak jak pisze ulle. Dzisiaj mój ojciec powiedział, że rodzina nasza się pyta co ona za teksty na FB zapodaje, np. "Czuję coraz mocniej jak ważne jest być sobą, znać swoją prawdę i otwierać się na nią, nawet gdy nie jest do końca miła i wygodna. Chcę żyć w zgodzie ze sobą, bo to daje dużo wolności i budzi poczucie odpowiedzialności". Gdy przeglądam jej profil to podobne teksty właśnie lecą od 1,5 roku przynajmniej raz w tygodniu. Ja dzisiaj miałem rozmowę, ale w większości była to walka na argumenty ona przeciwko mnie, tyle że tym razem już nie byłem taki grzeczny jak kiedyś i odbijałem piłeczkę w ten sam sposób, one podnosi głos, ja też, itd. Kiedyś bałbym się, że ją to odsunie, bo że jak to? To on krzyczy? Na mnie? Co on sobie myśli? Dzisiaj nic takiego nie miało miejsca, po "sparringu" nie było ani lepiej, ale też ani gorzej. Uświadomiłem sobie też przy okazji, że mam jednak odwagę do tego, żeby w razie konieczności się z nią na słowa napierd***ć, pomimo że jest w tym silniejsza.

Deszczu, a dlaczego Ty się tak boisz, że ona odejdzie? To Ty nawet głosu boisz się na nią podnieść, bo już zaraz, ona się spakuje i odejdzie?
Aż tak niepewny jesteś swojej pozycji w tym małżeństwie?
Jesteś przecież jedynym żywicielem rodziny, ojcem i trwasz przy tej kobiecie już dwie dekady. I Ty nie masz odwagi odezwać się do niej, gdy coś Ci nie pasuje?
Czy dom, w którym mieszkacie jest jej?
Podejrzewam, że jest Wasz wspólny, więc o co chodzi?
Napisałeś, że oprócz tego, że zarabiasz pływając prowadzisz też pewna firmę i że zyski z tej działalności idą tylko na żonę. Że zgromadziła się przez lata niezła sumka. Boisz się więc, że ona w razie czego miałby gdzie odejść?
Strasznie jesteś tej kobiety niepewny.
Musisz pracować nad asertywnościa.
Pisałeś, że w pracy nie masz z tym żadnego problemu, że masz tak tylko w domu w stosunku do tej kobiety.
Nie będę się powtarzać, bo pisałam już wcześniej, że wyglądasz mi na ofiarę przemocy psychicznej, przemocy ciągnacej się już od czasów Twojego dzieciństwa.
Twój ojciec pyta, co ona wypisuje na tym FB. No cóż. Niestety, ale nie da się ukryć pewnych rzeczy i pewnie nie tylko Twój ojciec zauważył, że dzieje się coś złego pod Waszym dachem.

Przyjdzie czas na prawdziwą konfrontacje między Deszczu a nią.
I wtedy nasz autor zobaczy prawdziwe oblicze swojej cudownej żony. Będzie w szoku, bo po pierwsze ona wywali go z domu, chociaż wcale bym się nie zdziwiła, gdyby Deszczu sam zostawi jej wszystko, zgarnie kasę z firmy, która Deszczu prowadzi dla niej, może jeszcze naciagnie go  przed finałem na pomoc przy założeniu firmy prowadzącej terapię ( masakra, kurde nie wytrzymałabym czegoś takiego) i głośno tupnie noga, ustawiona finansowo, bytowo po zęby, a Deszczu będzie stał i do końca życia dziwił się, jak ona tak mogła.

Oby, jednak należy pamiętać o tym, że ja bazuje tylko na tym, co opisał Deszczu, część odczytuje między wierszami i do tego kilka innych elementów i na tej bazie pisze.
Gdybym znała ich osobiście, to zauważyłabym znacznie więcej chorych spraw u tych ludzi i tych zdrowych też bym trochę dostrzegła.
Również życzę Deszczu, żeby nie dał zrobić się w trąbę.

Ulle - wielu osobom pomagają Twoje posty. Twój punkt widzenia jest dobrym środkiem między głaskaniem po głowie od jednych a kubłem zimnej wody od innych:)

mam nadzieje że żona się ,,pogubiła" i nie wie co z tym zrobić. Czuje się że postępuje żle ale nie umie tego zmienić. I albo się ogarnie sama albo spowoduje t wstrząs albo skonczy się rozstaniem bo jej coś odwali albo autor nie wytrzyma.

Witajcie. Faktycznie posty ulle (zresztą nie tylko jej) pomagają spojrzeć na tą sytuację innym okiem.

Tak, jestem jedynym żywicielem, dom jest wspólny, jak i cała reszta wszystkiego co mamy. Czy się boję, że odejdzie? Na pewno się wcześniej bałem takiego scenariusza, co wiem że ją dodatkowo nakręcało. Gdy mi to pierwszy raz nagle zakomunikowała, że jej uczucie zgasło to czułem jak mi grunt ucieka spod ziemi, miałem cholernego doła i byłem przygnębiony. Jak później powiedziała - to ją dodatkowo prowokowało do dalszych działań w tym kierunku, bo ja wyszedłem z pozycji chłopca, któremu chce mama uciec zamiast wziąć się w garść i przestać użalać się nad sobą. Trudno jest polemizować z takimi argumentami. Pomimo tego, że to w niej dojrzewało od dłuższego czasu, to mi do głowy by nie przyszło, że taki proces w niej zachodzi. Gdyby psucie się relacji postępowało stopniowo, to na pewno by nie było to dla mnie takim gromem z jasnego nieba, a tak czułem cholerną złość, rozpacz i niesprawiedliwość. To było też dla mnie takie kopanie leżącego i dodatkowe znęcanie się nad nim za karę, że nie ma siły wstać. Dzisiaj już się ogarniam, pracuję na terapii z asertywnością, ale przyznam że łatwo mi nie jest, bo nie wiem co dalej przede mną. Trochę więcej ze sobą rozmawiamy, ale oboje nie wiemy jeszcze, czy to nas w jakimkolwiek stopniu przybliża. Moja intuicja mi mówi, że nasz związek przetrwa, ale na pewno na innych zasadach. Czas pokaże. Na razie ja mam też podobnie jak żona huśtawki nastrojów, ostatnie 2 dni jestem bardzo przygaszony, choć żonie tego nie pokazuję, po prostu cholernie mnie wyczerpuje ta sytuacja. Próbuję się zająć czymś i wtedy, gdy mam wyłączone myślenie o tym to jest lepiej.

No tak, mówi że w drugą stronę latami podobnie to wyglądało, że ja byłem często bardziej jej ojcem, niż mężem, chociaż powiedziała, że ma tą świadomość że sama do tej złotej klatki weszła.

No to ciekawa jestem jej położenia finansowego, gdybyście faktycznie się rozstali, co z tego, że macie wspólnotę majątkową w małżeństwie i dzielilibyście majątek na pół, skoro po ewentualnym rozwodzie nie miałaby środków na utrzymanie majątku i siebie. Alimenty na byłego małżonka wcale tak nie jest łatwo otrzymać, znam kobietę, która za pieniądze męża kupowała sobie torebki po kilkanaście tysięcy, mąż odeszdl do młodszej, kobieta dostała alimenty w wysokości 500 zl na rok czasu i radę od sędzi poszukania sobie pracy .  A alimenty na dzieci sa na dzieci, też łatwo nie jest w przypadku braku obopólnej zgody o wysokie kwoty, a ona taka wykształcona, co z tego że nie pracuje, jak w KRiO liczą się możliwości zarobkowe, fortuny na dzieci, z której by mogła dzieci i samą siebie utrzymać, też nikt jej nie zasądzi.

Deszczu, prawdopodobnie zostaniecie razem, jednak daj wam Boże, żebyście funkcjonowali na innych zasadach, na zdrowych zasadach albo chociaż zdrowszych.
Kompletnie w siebie nie wierzysz i sam siebie nie doceniasz.
Dlaczego tak ciężko jest Ci uwierzyć w to, że sroce spod ogona nie wypadłeś. Jesteś wykształcony, ambitny, pracowity, zaradny i masz naprawdę wielki łeb, skoro sam utrzymujesz rodzinę i to na wysokim poziomie. Myślisz, że każdy mężczyzna tak by potrafił?
Oprócz tego na jej konto regularnie wpływają niemałe pieniądze z firmy, która prowadzisz na boku. Który mężczyzna robiłby coś takiego? No rozejrzyj się wokół i naprawdę zacznij się cenić. Jako facet jesteś po prostu wyjątkowy.
Czy Ty naprawdę myślisz, że ona w razie czego tak szybko znalazłaby amatora na siebie? A kto był ja chciał? Przyszedłby normalnie myślący facet, a ona zaczęłaby zasuwać wszystkie te głupoty, które nabiła sobie z nudów do łba, to przecież uwierz, że normalny facet ucuekalby w podskokach. Kobieta powinna nadawać się do życia, a nie do pieprzenia głupot.
Już widzę te kolejkę chętnych, którzy usłyszawszy, że przez całe życie nie przepracowała nawet dnia, bo mąż na nią tyrał, to ja już widzę, jak szybko każdy z tej kolejki by spierniczal.
A Ty wzialbys sobie podstarzała zdziwaczała babę przyzwyczajona do dobrobytu i wyciągania łapy po cudzą kasę?
Żeby nie wiem, jak bardzo Ci się podobała, to przecież sto razy policzylbys do dziesięciu, zanim wzialbys tego strupa na utrzymanie.
Żaden normalnie myślący i życiowy facet nie weźmie Ci tego cuda - ja osobiście zapewniam Cię o tym.
Następnym razem, gdy tak Ci powie, to powiedz jej " z czym do ludzi kobieto, myślisz że ktoś będzie taki głupi jak ja, żeby brać Cię na utrzymanie? Itd"
Ona jakby z innej planety była. Tak rozpuściło ja życie.
Na dodatek ktoś weźmie ja sobie z dwójką nastoletnich dzieci - no ludzie kochani.
Przestań w końcu bać się tego, że ona od Ciebie odejdzie. Ona nie odejdzie, bo nigdzie nie będzie jej lepiej,  niż przy Tobie.
Nasmiecila sobie we łbie, nadela się bida i płacze, gada o jakichś ojcach, matkach - no Deszczu, nawet nie chce tego powtarzać, bo uwierz mi, sama zaczynam się irytować, chociaż generalnie co to powinno mnie obchodzić?
Uwierz w siebie - jesteś wyjątkowy i jako taki możesz mieć duże wymagania od kobiety, z którą się ozeniles. Sam od siebie wymagasz ponad miarę - czy nie jest tak?
No jest tak.
Dlaczego więc nie masz żadnych wymagań od kogoś, kto żyje dzięki Tobie, bo gdyby nie Ty nikt kromki chleba za darmo by jej nie dał. Uwierz mi.

Robi mu łaske, że z nim jest.
Zastanów się Deszczu, jak wielkie mniemanie ma o sobie tą baba. Normalnie koń by się uśmiał. Ma się za lepsza od innych, bo jakże inaczej miałoby być.
W czepku urodzona czy co?
Niech idzie do roboty i niech przekona się, jak naprawdę wygląda życie. W tydzień ludzie kapneliby się, co to za okaz i zezarliby ja bez popitki.
A Ty boisz się, że ona sobie pójdzie.
Deszczu, metoda na baranka polega na tym, że stajesz przed ścianą, rozpedzasz się i walisz z całą mocą łbem o ścianę.
Klepki od razu wracają na swoje miejsce.

Autorze może już pisałem i się powtórzę ale tak długo jak ona ma kontakt z innymi fanatyczkami odnajdywania siebie od nowa tak długo jej się nie poprawi.
Weź ja na rozmowę i zakomunikuj że ma zerwać z tamtymi relację jeśli tego nie zrobi to nie widzisz dla Was szansy.
Jeśli te magiczne spotkania/warsztaty są płatne to nie dajesz kasy dla guru.

Wiem, będziesz się bał jej relacji ale jak będzie histeryzować to powiesz że robisz to dla dzieci i...sobie wychodzisz.

Bardziej drapieżniki (faceci) i wnyki (kobiety) .