Zrozumieć żonę - Netkobiety.pl

Agnes
Teraz wiem dlaczego masz taki punkt widzenia - Twoja sytuacja była podobna ale TYLKO podobna. Ty chciałaś zmian w małżeństwie a żona autora chce odejść i stąd fantazja o spotykaniu się będąc już w innych związkach.

Twoja argumentacja nie trafia do mnie, miliony Polek ma takie życie - praca, powrót do domu, dzieci i tak dzień za dniem. Zobacz co pisze autor, żona podejmowała klika razy pracę ale nigdzie nie zagrzała miejsca, dlaczego? Bo taki był jej wybór bo przecież nie autora - a zatem miała swobodę decyzji i jej zarzuty co do klatki są tylko formą dokopania mężowi.
Rozumiem dzieci małe siedzi w domu ale dzieci poszły do szkoły to dlaczego nic nie zrobiła skoro jej przeszkadzało siedzenie w domu? Siedziała, siedziała aż doszła do wniosku mąż zły, małżeństwo złe - odchodzę.

Piec w lipcu...trzeba było mu w tedy wygarnąć(bo rodziny jeszcze nie było) a tak masz w pamięci...i za dwadzieścia lat ....a pamiętasz ten piec w lipcu...nie szkoda miejsca na "dysku"?

Ciężko przychylać nieba komuś, kto chce druga osobe zniszczyć, osłabić psychicznie i kopnąć w d..., niezależnie jak bardzo by mu czegoś brakowało. Trzeba mieć klasę, jeśli już ktoś chce się zdecydować na odsejście..

Gdy pierwszy raz usłyszałem zarzuty to stawałem w poprzek żeby było dobrze i uważam że sporo ogarnąłem, ale wiadomo ideałem nie jestem i nie wszystko da się zmienić, albo szybko poprawić. Ona teraz mnie wypunktowała za wszystkie ostatnie potknięcia pomijając ile dobrego dla niej zrobiłem. Żona po prostu chce spróbować żyć sama a moje wady to nie jest główny powód. Jestem pewien, że 9 na 10 kobiet, gdyby ich facet robił jak ja, mam na myśli cokolwiek co jest nie tak, nie myslalyby że to jest powód do odejścia.

Halo tu Ziemia

Mówi o separacji, coś tam zaczęła czytać w tym kierunku, ale ja nie będę jej ułatwiać sprawy. Odkąd się znamy to większość tematów urzędowych załatwiałem ja, dla niej to trochę czarna magia (jak dla mnie gotowanie ) Oczywiście może znaleźć sobie prawnika, który to ogarnie, ale jak wspomniałem - na tą chwilę ręki do tego nie przykładać nie planuję. Podobnie jak dom, w którym mieszkamy, to jej zrobiło się tutaj niewygodnie i chce odejść, więc niech działa. Mi tutaj mieszkać pasuje, dzieci mają swoje miejsce, szkołę, kolegów i koleżanki. Najbliższy scenariusz będzie taki, że będziemy musieli przebrnąć przez maj, później ja wybiorę się na morze, kontakt ograniczymy do minimum i będzie miała czas na zastanowienie się czy tego chce, czy nie. Gdy jednak ogarnie sobie nowe miejsce do życia (co w tej chwili jest ogromnym wyzwaniem) to planuję zostać w tym domu i może chwilę poczekam aż nacieszy się wolnością i zmieni zdanie, choć to scenariusz mało prawdopodobny, bo jest uparta i ma na swój sposób honor, wątpię żeby potulnie chciała wrócić.

Autorze, ale zdajesz sobie sprawę, że Twoja małżonka pociąga za sznurki cały czas, a Ty tańczysz jak ona gra zasadniczo?
Podpowiadają powyżej Ci bardzo dobrze, nie daj z siebie zrobić popychadła, jeżeli nie zechce zawalczyć o małżeństwo siłą ją do tego nie zmusisz.
Obstawiam, że to nie było spacyfikowanie wcześniejszych problemów, tylko ona nie miała odwagi pójść z tym dalej i odpuszczała.
Tak samo zmieni się zasadniczo mocno Twój punkt widzenia wraz z upływem czasu.
To przyzwolenie na seks to nic innego, jak podpuszczenie Ciebie do czegoś złego, żeby mieć na Ciebie haka do rozwodu.
Separacja z kolei też jest bardzo dobrym rozwiązaniem dla niej, jeżeli jednak jej się nie uda życie samotne, czy tam z kimś innym (bo długo samotna nie będzie, uwierz w to) to będzie zawsze mogła wrócić. Taka awaryjna gałąź, która będzie czekać, aż panna się wyszaleje i pomyśli w sumie co chce, czy żyć z Tobą, czy kimś innym, a może sama jak się uda finansowo i co chwilę ktoś inny?
Tak samo jak ustępując z małżeństwa, powinna też odejść, ale jak pójdzie do adwokata to podział majątku też szybko podłapie.

Po co jej wiec spirala? zeby zyc samotnie?
Ona kogos miala/ma tylko nie moze tego ci powiedziec bo planowany juz przez nia rozwod by poszedl nie po jej mysli.

Na dziunie nie pójdziesz bo jesteś przyzwoity facet ,a nie dlatego że się wstydzisz ,dajesz się mamić wizją fajnej przyjaźni i sielanki po rozwodzie ,separacja ma za zadanie przygotować Ciebie na scenariusz najbardziej wygodny dla jż  a nie dla Ciebie .
Te wszelkie jej wątpliwości i całkiem sprzeczne pretensje do Ciebie to materiał do rozkminiania dla Ciebie żebyś nawet przez chwilę nie przestał myśleć co ona czuje a od tego zależne są Twoje uczucia całe bloki nastrojów przyzwyczajony jesteś do stanu rozłąki i ona również to taki stan pasuje i nie pasuje jednocześnie,bo żona dom to była super idea marzenie w dużej mierze 
co przy tego typu przywiązania nie jest niczym szczególnym oboje macie zaburzone postrzeganie siebie niby każde myśli o drugim a w rzeczywistości skoncentrowane jest na sobie ponad miarę i przewrażliwione na własnym punkcie ,a niestety wygląda na to że macie przepalone na styku u żony ponieważ ma więcej czasu na rozkminy ujawniło się to jako u tej pierwszej .Ona musi totalnie wypierać z siebie swoją nędzę i zerowe poczucie wartości niestabilną samoocenę ponieważ na własne życzenie żyje w bańce po części czasem wychodzi z niej dla nabrania bodźców i żeby ukraść trochę energii z zewnątrz .
Twoje ewentualne odcięcie się bardziej radykalnie wcale nie przeszkadza w poprawnych relacjach po rozwodzie jedne co to urazy i pretensje rozczarowania rozgoryczanie i żal masz do przepracowania ,nie na hura.
Pomyśl przez chwilę o tych oczekiwaniach których nie spełniła jż ,ona ma całą listę swoich nawet na zapas 3 dyplomy z psychologi to sporo teorii do wyboru i materiału do manipulowania sobą i Tobą w teorii i w realizowaniu eksperymentów na Tobie jż jest dobra ,gorzej ze zmianami samej siebie ,ja u niej dostrzegam sporo egotyzmu pomimo wiedzy psychologiczne którą żona wykorzystuje dla siebie ze szkodą dla waszego związku ,bo raczej już dużo wcześniej odpadłą tylko ciągle jeszcze nie jest pewna siebie i ciągle wisi na Tobie co ma pozór wątpliwości i rozterek on boi się być sama jak ognia ,dlatego przez tyle czasu zwodzi Cię na wiele różnych interesujących sposobów .Patrz na konkretne jej działania a nie na to co mówi w mówieniu jest świetna podejrzewam.

Trafiłeś w sedno. Ona ma dzięki tym wszystkim przeczytanym książkom teraz wszelkie psychologiczne rozkminy opracowane do perfekcji.  Jeśli ja mam sensowny argument to i tak zaraz odwróci kota ogonem, rzadko przyzna racje. Dawniej, gdy brakowało jej argumentów to mnie ogrywała płaczem, a teraz jest dużo mocniejsza. Powiedziałem jej dzisiaj, że rozmowa z nią to jak walka na miecz kontra kij.

Ona ciągle Ciebie urabia a Ty się dajesz.
Może zastosuj 34 kroki.

Wszystko jest możliwe, włącznie z tym że mnie testuje, żeby zobaczyć jak się będę zachowywał i że mówi, że już podjęła decyzję to tak naprawdę jeszcze się waha. Ja w tej chwili zajmuję myśli dniem codziennym i staram się od niej odkochać. Będzie to najtrudniejsza rzecz, jaka kiedykolwiek stała przede mną.

Na początek pokaż jej swoją obojętność i zamiast się odkochiwać, pokaż, że nie jesteś mięczakiem.. stawiaj swoje warunki, w takim razie rozwód i koniec. Ale Ty pewnie będziesz czekał, że może łaskawie na parę miesięcy do Ciebie wróci, żeby potem odejść...

Zresztą ona wie, że nawet jakby zdradziła i facet ją rzucił, albo jej się odwidzi, to zawsze do Ciebie droga wolna

My tu nie Ciebie nie przekonujemy tak naprawdę, bo sam musisz decydować o swoim   życiu, my tylko rozświetlamy Ci umysł

Dodam, że powinieneś myśleć do przodu, nie do tyłu...

Co więcej, to wszystko jest normalne, bo my to wszystko w większości przechodziliśmy. I dopiero wtedy zauważyliśmy (przynajmniej ja), że ludzkie zachowania są do bólu schematyczne i powtarzalne. I nam też mówiono "daj sobie czas, nabierzesz dystansu", a brzmiało to dla nas jak jakieś głupie bajanie.

Dobra, wspominałem o tym, że kontaktowałem się wcześniej z szeptuchą, opinie na ten temat wyrazili już niektórzy z Was, każdy oczywiście ma prawo mieć swoje zdanie. Ja zanim znalazłem się w tym g***ie nigdy nie interesowałem się tarotem, ani niczym innym, co jest z tym związane. Do czasu, gdy będąc w takiej samej desperacji jak teraz postanowiłem skorzystać z "usług" takiej osoby. Wspominałem, że ta starsza kobieta mówiła o nas jakby dosłownie wręcz mieszkała z nami. Po roku czasu znów postanowiłem się do niej zwrócić, oto co powiedziała:

- zaczyna jej się pogarszać wzrok i będą potrzebne okulary (już kupiła sobie w lutym)
- nadwyręży jakiś mięsień i nie będzie mogła chodzić (2 tygodnie przed moim powrotem wygięło ją w literę S i potrzebne były masaże, żeby to rozgonić)

To z takich przyziemnych spraw, a poza tym:
- spotyka się z kobietami, które odprawiają na niej rytuały w celu rozwoju a tak naprawdę robią jej tym w głowie sieczkę
- kręcił się przy niej faktycznie jakiś facet, ale nic ich nie połączyło, nieraz poprzez kobiety spotyka innych facetów, ale żadnych dalszych kroków nigdy nie ma.
- wybucha na mnie atakami złości, ale ja nie jestem jego przyczyną
- rozwodu nie widać, niby kocha, ale ma coraz większe wymagania (nie chodzi o rzeczy materialne)

Żona jest z wyglądu atrakcyjną kobietą i zawsze się podobała facetom, ja nigdy o to zazdrosny nie byłem bo jej ufałem. Gdyby miała tendencje do skoku w bok to zrobiłaby to już dawno i małe szanse, żebym przez tyle lat choć cienia podejrzenia nie nabrał.

Boisz się że coś znajdziesz czy jesteś ponad to?

Wlasnie, niech sobie ma tego boczniaka, Tobie nie ubędzie, wystarczy jak będziesz żył miłością do żony i czekaniem na jej powrót... spokojnie, zgodnie ze sobą, po co masz się kopać z koniem, jak sam zauważyłeś

wieka: jak ja już widzę, że piszesz to wiem od razu, że będzie zimny prysznic, ale spoko - taka forma rozkminy tez potrzebna.

rafme: ja na 99% wiem, ze to przez te obrzedy sie wszystko dzieje, detektywa nie musze wynajmowac w tym kierunku, bo widze na wyciagu z konta gdzie za co placi.

Nie, nie jesteś ponad to. Ty boisz się prawdy, bo co gdy by był boczniak? Cała jej narracja i Twoja nadzieja psu na budę.
Sprawdź ten biling bo czym ryzykujesz?

To już prędzej, żona wciągnie Deszcza do tej sekty niż on ją z tego wyciągnie A tak poważnie, tu ona rodzaje karty, ale męża tak czy tak nie widzi przy swoim boku.

Deszcz, dobrze, że chociaż masz dystans do siebie

Tu nie chodzi o to że zdążysz ale o jak najszybszą eliminację czynnika trzeciego.

Tylko nie dzwon ze swojego numeru, zeby nie wyszlo w jakis sposob ze kontrolujesz. Ja jak pisalem wcześniej, zlecilem to odpowiednim ludziom. Teraz mam ciezkie dni, ale przynajmniej wiem co sie stalo.

Ogladalem ten link, chyba masz jeszcze bardziej popierniczona sprawe niz ja. Szykuj sie ze lekko nie bedzie. Najwazniejsze zeby poznac wroga:(

Czytam Wasze wypowiedzi i przyznam się, że zaczyna brakować mi zapału, żeby przekonywać do swoich racji. Widzicie wszystko tak jednostronnie, że ręce mi opadają  Podjęłam się roli adwokata więc trudno mi teraz machnąć ręką
Więc po kolei :
To nie jest tak, że jak kobieta pójdzie do pracy to wyjdzie z domu, bo gdy wróci po pracy to wszystkie obowiązki będą na nią czekać.
Rozsądna i uczciwa kobieta wie, że gdy bierze ślub i zakłada rodzinę to podejmuje się obowiązków, jakie na nią rodzina nakłada. To jest ta "klatka" do której wchodzimy, nawet gdy ktoś inny uważa, że można robić co się chce.
Dom to ciepłe miejsce - codziennie jest gorący obiad, czysty dom, zaopatrzona lodówka, niedzielne popołudnia z najbliższymi, dbałość o potrzeby wszystkich członków rodziny, wieczory z ukochanym i wszystko co tej rodzinie służy. Bez tego dom zmienia się w budynek albo lokal w którym żyjemy. To wszystko wymaga pracy, energii, poświęcenia swoich pragnień dla wspólnego dobra i myślenia jak wszystko pogodzić, żeby każdy czuł się w tej rodzinie dobrze. Po latach przychodzą takie  momenty, że człowiek czuje się zmęczony. W pracy zawodowej bierzesz urlop, a co z pracą w domu?
Pierwszy poważny kryzys, o którym pisze Deszcz nastąpił, gdy przedłużył kontrakt o kolejne dwa miesiące. Teraz było podobnie. Wcale mnie to nie dziwi, a wręcz wpisuje się w schemat, jaki ja tu widzę.
Deszcz pisze poruszający post gdy przyszło mu spędzić pierwszą noc na kanapie w salonie, bo czuje się odrzucony.
Żona miała takich "odrzuconych" nocy po 60 za każdym razem.
Ona wie, że skoro godziła się być żoną marynarza, to musi liczyć się z jego wyjazdami, i chociaż rozstania są ciężkie, rozumie, że tak musi być. Czeka na jego powrót, i gdy już ma wrócić, następuje kolejna rozłąka na którą zgodził się dobrowolnie. Przez 60 nocy idzie do sypialni i zastanawia się dlaczego się na to godzi, czy praca jest dla niego ważniejsza od rodziny i czy jej potrzeby są dla niego nieważne, bo ważniejszy jest pracodawca i pieniądze. Nawet gdy zdaje sobie sprawę, że on tam nie lezy tylko pracuje na rodzinę, to i tak jest przekonana, że w pewien sposób od niej uciekł, bo tak mu wygodniej.
Kiedy kobieta ma dobrego męża, i zdaje sobie z tego doskonale sprawę, to nie szuka innego, bo ma tą pewność, że lepszego nie znajdzie. Nie łudzi się, że zjawi się książę na białym koniu, bo tacy tylko w bajkach bywają. Ona chce od tego wszystkiego uciec i odpocząć. Jedyne czego chce, to przynajmniej na jakiś wyłączyć się z obowiązków żony i matki. Docenia męża,  kocha go miłością dojrzałą i odpowiedzialną, więc  nie chce go krzywdzić, dlatego pozwala mu zaspokoić własne potrzeby i decyduje się na tak ryzykowny gest, że pozwala aby znalazł sobie kogoś, kto ją zastąpi. A jednocześnie sprawdzi, jak szybko jest w stanie pocieszyć się po stracie i ile ta strata dla niego znaczy.
Skoro nie mówi o rozwodzie tylko separacji, to gdzieś tam liczy, że to uda się naprawić i poukładać.

Deszcz moim zdaniem nie powinien wykonywać żadnych gwałtownych ruchów, żadnych prawników, nacisków itp.
Może żonie o to chodzi, żeby teraz on pospał 60 nocy sam i spróbował tego miodu.
Jak ma potrzebę to niech wynajmij  detektywa.
Najlepiej żyć normalnie, a jeszcze lepiej dać żonie dwa tygodnie urlopu. Niech wyjedzie i odpocznie, o ile jest w stanie pogodzić to z projektem jakiego się podjęła. Taki samotny wyjazd (o ile takiego potrzebuje) pozwala złapać oddech, naładować akumulatory, zobaczyć wszystko w innym świetle i docenić co się ma. Potem wraca się z radością do swojego codziennego kieratu i jest siła dalej w nim chodzić.

Lekko licząc 3/4 wątków na tym forum zdradzanych facetów, to właśnie ci dobrzy mężowie. Rozumiem chcesz robić za adwakata kobiet, ale to co piszesz z rzeczywistością ma niewiele wspólnego.
Żeby też nie było, że ja robię za obrońcę mężczyzn. Dobre żony w twoim ujęciu, też często spotyka taki los. 
Kłopot w tym, że my ludzie nie jesteśmy tak racjonalni i poczciwi, jak to mówi nam przedstawiana przez ciebie między innymi wersja oficjalna.

Co do problemu z rozpoznaniem co się dzieje w głowie żony Deszcza. Jest ciężko wyrokować, bo jej zachowanie jest typowe. Za wszystko, nawet za ewentualnego boczniaka, obwiniany jest mąż. Deszcz przyjmuje wszystko jak psychologiczny zbiornik i odbija się to na jego zdrowiu. I tu robi duży błąd. Bo żona może odejdzie, może kiedyś pójdą swoja drogą dzieci, a niestety zrujnowane zdrowie z Deszczem pozostanie. Radziłbym skupić się na tym aspekcie.

Stąd właśnie były w ostatnich dniach wobec mnie jakieś dziwne zarzuty kompletnie od czapy typu, że mam czelność dzwonić jak akurat sprząta w domu, bo przecież wiem że dzień przed moim przyjazdem ona zawsze sprząta (a potrafi zrobić cały obiad trzymając telefon między uchem a ramieniem gadając z psiapsiółką) - albo to: przed Wielkanocą chciała, żebym kupił już w poniedziałek w Lidlu alkohol na święta, mi nie było po drodze i wiedziałem, że i tak tam trafimy później. Poszliśmy tam w czwartek po cały kosz zakupów na święta no i też %% kupiłem, ale to było złe, bo jej nie posłuchałem i teraz przecież tyle siat będziemy taszczyć. Fakt, że samochód ma duży bagażnik i nie mieszkamy na 4 piętrze bez windy, żeby to wszystko wnosić nie miał znaczenia i nie było nigdy, przenigdy z jej strony problemu, że przychodzimy do domu ze sklepu obładowani. Takich prztyków dostałem w ostatnich dniach więcej.

Agnes, nie jest naszym zadaniem wzajemnie przekonywanie się do czekokolwiek.
Każdy ma swoje zdanie i niech tak zostanie.
Możemy jedynie się nie zgadzać z adwersarzem, a to też daje do myślenia.
Pozdrawiam

Spróbuję jej zadać te pytania przy okazji, ale pewnie odpowie jak zawsze "nie dawałeś mi swojej uwagi tyle ile chciałam, a teraz już nie chcę". Rozumiem jakbym po powrocie latał z kumplami na piwo poza domem, albo faktycznie by mnie nie było całymi godzinami, ale właśnie jestem w tym domu wtedy częściej niż ona. Fakt, że brakuje mi często spontaniczności, żeby nagle ją gdzieś wyrwać, no ale bez przesady, chyba to nie jest powód do rozstania po tylu latach.

Deszcz, maku2, Legat, wieka - dobrze się z Wami dyskutuje to muszę przyznać. Rozmowa jest na poziomie. Dzięki za to.

To prawda, niemniej miliony ludzi żyją w cichej desperacji. Gdy walczysz o przetrwanie musisz zabezpieczać najistotniejsze potrzeby. Gdy masz szansę, chcesz żyć najlepiej jak to możliwe. To naturalna kolej rzeczy. W końcu nie po to pracujemy i dajemy z siebie wszystko by mieć droższe wyposażenie mieszkania czy rzeczy osobiste. Wówczas chcemy mieć  życie najlepsze jak to możliwe, a czerpanie z niego dobrych emocji i wrażeń staje się podstawą. Trzeba też zauważyć, że są tysiące rozwodów rocznie, więc jednak część porzuca taką egzystencję.

Wcale tak nie mówi. Mówi: jesteś fajnym facetem, tylko się różnimy i nie dostaję tego na czym najbardziej mi zależy

Kłopot w tym, że przychodzą takie momenty, gdy związek zamienia się w pole minowe. Czasem kilka niewłaściwych ruchów powoduje, że któreś przekracza cienką czerwoną linię i następuje wielkie buuum. Dlatego moim zdaniem trzeba wtedy mieć dużo ostrożności w działaniu.

To prawda, Deszcz sprawia wrażenie, że emocje się w nim kumulują. Dlatego staram się go uspokoić i zrównoważyć, tym bardziej, że naprawdę widzę to zupełnie inaczej niż osoby zrzucające całą winę na żonę.  Żadnego boczniaka (co za paskudne określenie) nie dostrzegłam. Deszcz sam najlepiej wie, czy jego żona kłamie czy woli mówić prawdę, nawet gdy jest trudna.

Jeśli nie kochasz siebie to nie jesteś w stanie kochać kogoś innego. Nie można dać czegoś, czego sami nie posiadamy. Podnosząc swoją wartość podnosi wartość całej rodziny jako jej składowa. Może stąd jej naciski, żebyś też przerobił pewne rzeczy. Od pokochania siebie do samouwielbienia droga daleka. To zupełnie inna ścieżka życia. Gdyby była narcyzem, na pewno byś już zauważył, więc spokojnie, nie jest tak źle, jak Ci się wydaje.
A co by to było, gdyby żona chciała prowadzić warsztaty na temat "Bóg jest w nas"?
To nie jest z mojej strony ironia, raczej żart, niemniej na pewnym etapie dochodzimy również do takich tematów by odrzucić pewne dogmaty, które nas ograniczają.
Deszcz cieszę się, że zaczynasz się ogarniać po "zderzeniu z tirem". Będzie dobrze, jakoś tak czuję przez skórę

Agnes z wzajemnością

Jak ktoś chce psa uderzyć, to zawsze kij znajdzie....

Deszcz, równie dobrze mogła Cię zgarnąć wcześniej do sypialni... więc te wszystkie pretensje są, żeby się usprawiedliwić.

Tu żadna rozmowa już nie pomoże, ona za daleko odpłynęła, za dużo miała wolnego czasu, nie miała pomysłu na siebie,  czym pożytecznym mogłaby się zająć, więc dała się wciagnąć w jakieś ciemności, nie wiem co to jest, nie mam zdrowia do czytania z czym ona ma do czynienia, bo nie wierzę w żadne gusła, wróżki itp.

Na początku się upewnię czy my nadal rozmawiamy o żonie autora? Bo coś chyba odjeżdżamy

A jak to ma się do żony autora?

Tylko że powodów rozwodów są setki. I chyba rozwody nie są dobrym przykładem, bo gdy jak to ujęłaś "porzucają egzystencję" to co porzucają - dzieci, pracę? Dzieci są nadal a pracować trzeba.
Na przykładzie żony autora, kogo ona chce porzucić? Dzieci? Pracę której nie ma?
Ona chce separacji a jednocześnie oczekuje wsparcia i pomocy męża którego obwinia o to co jest. To albo on jest zły i stad separacja albo ona w coś pogrywa.

Czyli autor jak pisze że ona chce separacji to albo celowo kłamie albo to co słyszy to nie jest to co słyszy?
Na zasadzie domyśl się?
Ojj Agnes ja tam niczego nikomu nie chcę wmawiać np. post 22

Dokładnie jak mówisz. Ona co prawda zarzuca mi, że traktowała mnie kiedyś niemal jak Boga, taka była we mnie wpatrzona i przyznam, że tak to czułem. Naprawdę potrafiła się kiedyś postarać, żeby mnie przywitać, czy to najpierw przy stole z jedzeniem, a później w łóżku. Robiła mi często różne drobne miłe niespodzianki, było tego dużo. Ja też to robiłem, ale MNIEJ i to nie że mi się nie chciało, ale że nie potrafiłem. Tu jej zarzut, że dlatego właśnie między innymi nie pasujemy do siebie i musimy się rozejść. Na pewno w tym wszystkim nie było równowagi, ona mi drobne rzeczy i częściej, a ja duże rzadziej. Tak to mniej więcej wyglądało. Powiedziałem jej, że to co robiła było miłe, ale też mnie krępowało trochę, bo wiedziałem, że nie jestem w stanie wykrzesać z siebie tyle kreatywności, żeby jej to odwzajemnić. Mówi się, że dla chcącego nic trudnego, nie do końca jest tak, to się ma, albo nie ma. Ja widocznie dostałem tego mniej, ale nie znaczy to, że miałem do niej olewający stosunek. Na pewno przyzwyczaiłem się, że było miło, a raczej ona mnie do tego przyzwyczaiła. To tak trochę jak dostaje się od znajomych np. jakiś drogi prezent na urodziny, dużo bardziej wart niż byłoby to adekwatne do sytuacji. Znajomi mają taki gest - tak mówi żona, bo to ich znajomi. Ja jej mówię, że nie powinni tak robić, bo to krępujące. Uważam, że tak naprawdę ci ludzie robią to, bo lubią pokazywać ile mają pieniędzy, ja natomiast takiej potrzeby nie mam. O to też miałem zarzut, że za bardzo na przykład nie chwalę się nią na FB, jest raptem kilka zdjęć razem i to wszystko. Ja po prostu nie czuję takiej potrzeby, poza tym FB jest narzędziem takim, że musiałbym założyć osobny wątek na drugą dyskusję.

Miło mi, cieszę się, że tu trafilem.

W tym tygodniu żona mi powiedziała, że przed pierwszym kryzysem miała myśli samobójcze, dlatego właśnie musi ode mnie uciec. Najsmutniejsze jest to, że będąc w depresji poszła właśnie na te ustawienia hellingerowskie, gdzie ktoś odegrał tam moją rolę jednocześnie podpalając lont.

Dokładnie tak mówi

Dziękuję Ci za słowa otuchy. Ona mówi mi, że nie ma mi już z czego dawać bo jest pusta. Czy będzie dobrze, bardzo chciałbym, nadziei jeszcze nie tracę, chociaż znów mnie podcięła dzisiaj mówiąc, że trzeba będzie wszystkie ściany na biało wymalować przed sprzedażą domu. Na szczęście zawsze było tak, że większych rzeczy beze mnie jednak nie zaczynała, pewnie by chciała żebym ja teraz załatwił cały rozwód i zmianę miejsc zamieszkania, bo to ja byłem od takich rzeczy, ale wiadomo, jakoś mi się nie spieszy.