Co Robić?? - Netkobiety.pl

"Wg niej ma wady czy niedociągnięcia ale tak już jest i mam się dostosować"

To zdanie zwróciło szczególnie moją uwagę, uważaj Kolego na swoją żonę, bo to wyraźny sygnał, że jej na Tobie nie zależy, że bardzo się od Ciebie oddaliła emocjonalnie, że z dawnej miłości zostało tylko przyzwyczajenie i zasiedzenie.

Michale, czemu mają służyć te gierki? Prawdę powiedziawszy nie rozumiem osób, które taką taktykę Ci podpowiadają. Naprawdę myślisz, że jak zaczniesz olewać żonę i swoje obowiązki, to ona nagle  przemieni się w seksbombę? Przecież żona Ci jasno komunikuje, że nie chce, nie lubi i nie potrzebuje seksu ale może się poświęcić byś sobie ulżył.
Jak dla mnie takie szantaże przyniosłyby odwrotny efekt. Już bardziej rada Edka z wyjazdem mi się podoba. Może nie teraz, kiedy pewnie oboje jesteście nabuzowani ale za jakiś czas.
Do tego czasu temat bym odpuściła i zostawiła ją w spokoju.
Podoba mi się też to co pisała Góral_ka, byś zakomunikował żonie, że chcesz pobyć sam, poukładać w głowie, że macie problem i nie wiesz jak go rozwiązać bo rozmowy nic nie dają. Niech ona też ma czas by na spokojnie się nad tym zastanowić.
W międzyczasie zaplanowałabym wypad np. z okazji Dnia Kobiet, taki jak opisał Edek, byście mogli pobyć sami i może wtedy uda się Wam wzniecić wzajemne pożądanie, które gdzieś po drodze u niej zgasło.

EDIT: Z tego co piszesz, wcale nie jest tak, że rozmowy nic nie dają. Przecież ona Ci jasno komunikuje, że nie chce seksu bo nie sprawia on jej przyjemności ale idąc na kompromis, może się poświęcić i dopuścić Cię do siebie, tylko Ty nie chcesz takiego mechanicznego seksu i kłody w łóżku. Jeśli uważasz, że szantażem czy olewką wzbudzisz w niej pożądanie, jesteś w błędzie.

Michale, czemu mają służyć te gierki? Prawdę powiedziawszy nie rozumiem osób, które taką taktykę Ci podpowiadają. Naprawdę myślisz, że jak zaczniesz olewać żonę i swoje obowiązki, to ona nagle  przemieni się w seksbombę? Przecież żona Ci jasno komunikuje, że nie chce, nie lubi i nie potrzebuje seksu ale może się poświęcić byś sobie ulżył.
Jak dla mnie takie szantaże przyniosłyby odwrotny efekt. Już bardziej rada Edka z wyjazdem mi się podoba. Może nie teraz, kiedy pewnie oboje jesteście nabuzowani ale za jakiś czas.
Do tego czasu temat bym odpuściła i zostawiła ją w spokoju.
Podoba mi się też to co pisała Góral_ka, byś zakomunikował żonie, że chcesz pobyć sam, poukładać w głowie, że macie problem i nie wiesz jak go rozwiązać bo rozmowy nic nie dają. Niech ona też ma czas by na spokojnie się nad tym zastanowić.
W międzyczasie zaplanowałabym wypad np. z okazji Dnia Kobiet, taki jak opisał Edek, byście mogli pobyć sami i może wtedy uda się Wam wzniecić wzajemne pożądanie, które gdzieś po drodze u niej zgasło.

EDIT: Z tego co piszesz, wcale nie jest tak, że rozmowy nic nie dają. Przecież ona Ci jasno komunikuje, że nie chce seksu bo nie sprawia on jej przyjemności ale idąc na kompromis, może się poświęcić i dopuścić Cię do siebie, tylko Ty nie chcesz takiego mechanicznego seksu i kłody w łóżku. Jeśli uważasz, że szantażem czy olewką wzbudzisz w niej pożądanie, jesteś w błędzie.

Wspólny wyjazd myślę że jak najbardziej mógłby pomóc ale jeszcze nie teraz. Nie ma takiej opcji.
Schemat był bardzo prosty. Mi takie życie nie pasuje ale tylko o tym wspominam od czasu do czasu... ( tak troszeczkę to uprościłem)
Od paru dni komunikuję że nie pasuje mi takie życie i czekam na rozmowę ale szczerą i konkretną z której może coś wyniknąć ( przypominam, że taka rozmowa będzie konstruktywna tylko wtedy kiedy Ona też będzie chciała poprawy)
Oczywiście szanse na powodzenie tej misji są małe, ale jakieś są. Ja wierze że jest szansa uratować to małżeństwo i tą rodzinę. Nie wybaczyłbym sobie jakbym odpuścił kiedy była jeszcze nadzieja.

Swoją drogą jakbym miał przekonanie że to na bank nic nie da to już niestety musiałbym być u prawników.

Aneczka_296 napisał/a:

Moim zdaniem to jedynie Michał ma problem , bo jego żona się tym kompletnie nie przejmuje . On będzie zachodził w głowę , próbował , starał się , wymyślał Bóg wie co , żeby coś się ruszyło a szczerze mówiąc ? Dla mnie to błędne koło . Wiele tutaj daje do myślenia fakt , że ona niby wie o co chodzi ale jakoś nie ma za bardzo chęci żeby to zmienić , bo jej to nie przeszkadza , tylko autorowi.  Relacje niby w porządku , dzielicie się obowiązkami , rozmawiacie ze sobą , pisałeś że się śmiejecie podczas rozmów , więc akurat tutaj tragedii nie ma . Dla mnie to jest typ kobiety , dla której seks może po prostu nie istnieć . Nie wiem czy to jest zasługą jej wieku, mi ciągle mama mówi " zobaczysz , w pewnym wieku na niektóre sprawy już się nie ma ochoty tak jak kiedyś " i nie chodzi tu tylko o seks. Wielokrotnie pisałeś jakie Twoja żona ma podejście - gdzieś coś nie gra , ale żeby to zmienić to już nie bardzo . Ona nie ma ochoty tego zmienić . Ty się czujesz jedynie sfrustrowany coraz bardziej bo stajesz na głowie , żeby osiągnąć cel.  Jedyne co z tego wyjdzie to prawdopodobnie to, że ona już tak jak było pisane wcześniej , w końcu z łaski swej dopuści Cię do siebie ale nie licz na to , że będzie to wielkie uniesienie . To będzie znowu zbliżenie na siłę,  żebyś dał jej spokój i tak wkoło Macieju. Potem znowu długo długo nic.

Mam podobne odczucie. Ona nie chce nic zmieniać bo w jej mniemaniu nie ma problemu, a jak Michałowi zależy tak bardzo na seksie, to z łaski go do siebie dopuści dla świętego spokoju.
Inaczej by było gdyby nagle problem pojawił ale on jest tak naprawdę od zawsze. Ok, początkowo lubiła pieszczoty ale seksu z jakiegoś powodu nie polubiła i raczej już nie polubi. Poza tym sama przyznała, że unika pieszczot czy pocałunków bo wie, że Autor będzie dążył do stosunku, którego ona nie chce.

Z wpisów Autora winika raczej, że zależy mu(mimo wszystko) na żonie, więc przynajmniej stara się ją zrozumieć, ale niestety w umysł drugiej osoby się nie wejdzie całkowicie i każdy po części trzyma swoją stronę.
To, co ogólnie jest tutaj frustrujące, to w jaki sposób jest Autor odbierany( czy w ogóle faceci w takich sytuacjach): "skoro on chce seksu, to go musi dostać, wymuszając go jedynie dla zaspokojenia własnego popędu"

Jeśli tylko jest mowa o tym,że komuś w związku seksu brakuje(szczególnie facetowi) to do razu pojawiają się stereotypowe obrazki czy osądy. "Wiadomo, facet musi sobie ulżyć i traktuje żonę/paertnerkę jak...tu nie chće użyć brzydkiego określenia..Wbrew pozorom podejśćie Pruderii nie wydaje mi się tak rzadkie, ale zwykle nie bywa zwykle okraszone aż tak wulgarnym językiem..

Można sobie wyobrazić, jak kobieta by postąpiła, jesli brakowałoby jej seksu/bliskości/intymności/szaleńswa w łóżku..? Zakładając, że próbowała polubownie rozwiązać problem na początku..

No właśnie ja oczekuje że zrozumie że jest problem bo najwidoczniej siebie nie akceptuje, swojej seksualności ( jaka by ona nie była ). Chce żeby Ona otworzyła oczy, że coś musi ze sobą zrobić kosztem nawet rozstania.
Może faktycznie otworzy oczy i się rozejdziemy i będzie z innym i będzie miała super ... To by wskazywało że ze mną ma teraz tragedię a ja tak nie chce. ( już tyle o tym wszystkim myślę że już też nachodzą mnie myśli a idź i ciesz się życiem a mi przejdzie kiedyś i będzie ok).

Oczywiście może być też tak, że kobieta Autora nie kocha i dlatego tego pożądania u niej nie ma. Tylko tak by musiało być właściwie prawie od początku i wskazywałoby na to, że małżeństwo było z rozsądku (z jej strony).

Oczywiście może być też tak, że kobieta Autora nie kocha i dlatego tego pożądania u niej nie ma. Tylko tak by musiało być właściwie prawie od początku i wskazywałoby na to, że małżeństwo było z rozsądku (z jej strony).

Roxann napisał/a:

Michał38 napisał/a:

No właśnie ja oczekuje że zrozumie że jest problem bo najwidoczniej siebie nie akceptuje, swojej seksualności ( jaka by ona nie była ). Chce żeby Ona otworzyła oczy, że coś musi ze sobą zrobić kosztem nawet rozstania.
Może faktycznie otworzy oczy i się rozejdziemy i będzie z innym i będzie miała super ... To by wskazywało że ze mną ma teraz tragedię a ja tak nie chce. ( już tyle o tym wszystkim myślę że już też nachodzą mnie myśli a idź i ciesz się życiem a mi przejdzie kiedyś i będzie ok).

Nie wiem czy siebie nie akceptuje i nie wiem jaka jest jej seksualność. My tu gdybamy bo przecież nikt nie siedzi w jej głowie. Ja bym się jednak w takie gierki nie bawiła. Moim zdaniem jedyne co może pomóc zrozumieć jej "problem", tzn. nie jej tylko Wasz i może szerzej na niego spojrzeć, to seksuolog ale ona musi sama tego chcieć i tu nie chodzi o to, że on ma jej powiedzieć, że seks ma być przyjemny tylko wyjaśnić sytuacje z medycznego punktu widzenia (akurat tu nie polecam psychologa). No i kolejna rzecz, to ten wyjazd czy ogólnie zadbanie o czas tylko we dwoje, co może pomóc się otworzyć i choćby zacząć odbudowywać bliskość.

Dokładnie tak. Musi byc jakaś przyczyna którą mam nadzieje wyjaśni seksuolog a tutaj właśnie pojawia się problem udania się we dwoje tam. Stąd te gierki....

kobietapo40 napisał/a:

Michał, nie przeczytałam całego wątku, ale temat przypomniał mi mnie samą w małżeństwie i jak podchodziłam wtedy do sexu. Zaznaczę, że już od bardzo dawna jestem rozwiedziona, a wychodząc za mąż byłam młoda osobą, z mniejszą wiedzą i doświadczeniem niż teraz.
A więc, nie lubiłam sexu z mężem, unikałam go jak ognia, denerwowały mnie jego namowy, próby robienia różnych dziwnych rzeczy aby mnie do niego przekonać (nawet te w rozumieniu romantycznym) Z tego co pamiętam przed ślubem też tego sexu z nim nie za bardzo lubiłam, ale był częstszy, niż po. Słyszałam, że jestem oziębła, dziwna, uwierzyłam w to i byłam przekonana, że "ten typ po prostu tak ma". Miałam wyrzuty sumienia, ale nie potrafiłam się przemóc, dla mnie wtedy sex mógłby nie istnieć. Każde jego przytulenie, dotyk, traktowałam jak Twoja żona, że ma do czegoś prowadzić, że za chwile będzie chciał więcej, więc tego też unikałam. Nie byłam szczęśliwa, on pewnie też nie. Dodam, ze nie był moim pierwszym partnerem, w poprzednich związku, przed mężem też nie za bardzo sexu potrzebowałam, ale był on częstszy, bo parter do tego inaczej podchodził a ja wtedy w ogóle nie doświadczona, próbowałam poznawać swoje ciało.
Rozwiodłam się, poznałam kogoś i nagle "zatrybiło", zaczęłam uwielbiać sex i do niego dążyć, a że karma wraca mój wtedy parter z przyczyn mnie nie znanych po jakimś roku przestał się ze mna kochać i powiedział, ze chce ze mną być, ale sexu nie potrzebuje i nie może mi obiecać czy kiedyś on będzie - to długa historia i nie chcę wchodzić w szczegóły. Rozstaliśmy się z powodu baku sexu, którego ja pragnęłam.
Potem to już było tylko lepiej, partnerzy różni, z jednymi bywało beznadziejnie, wtedy znajomość nie przetrwała z innymi super. Teraz bez sexu żyć sobie nie wyobrażam.

I co takiego miał ten kolejny partner, czego nie miał mąż? Naprawdę z ciekawości pytam. Czy technika, czy ogólnie jego podejście, czy po prostu u Ciebie to pożądanie wybuchło do tego właśnie mężczyzny, a do męża tego nie było i koniec kropka. Czy tez na jakiejś terapii byłaś?

Michał38 napisał/a:

Agnes76 napisał/a:

Ale co ma się wyjaśnić na skutek lecenia wiórów?
Nie chodzi Ci wcale o jakiekolwiek wyjaśnienie, bo sytuacja jest  jasna. Ty chcesz awanturą albo psychiczną przemocą zmusić żonę do uległości. On ma być twardy a nie miętki i pokazać, kto w domu nosi spodnie.

Nie na każdą kobietę działa siła i szantaż. W mojej ocenie na żonę Michała nie zadziała.

Myślę, że jest dobrym mężem, ma wiele atutów, dużo w życiu osiągnął i tylko ta dziedzina jego życia lezy. Z czasem zaczął ją traktować jako swój punkt honoru, bo jego męskie ego cierpi. On by nawet poszedł na terapię, byle nie sam, bo za nic w świecie się nie przyzna, że może mieć jakieś braki. Jemu staje to z jego strony wszystko w porządku, żona nie chce to problem jest po jej stronie. Jego racja i koniec, kropka.

Między wierszami w postach można wyczytać, że żona dla dobra rodziny ma się zgadzać, żeby mąż mógł sobie zrobić dobrze, nawet jeśli jej to nie sprawia przyjemności. Jej ciało z chwilą ślubu przestało być jej własnością, i małżonek ma prawo go używać wedle własnych potrzeb, bo  ma prawo do zaspokojenia swojej przyjemności. Według niektórych akurat taka jest definicja małżeństwa, że jak pan chce to pani musi dać, bo jego prawo jest nadrzędne. Tymczasem nawet nauka kościoła nie idzie tak daleko. Ma z nim dwoje dzieci, jest mu wierna, jest dobrą żoną ( gdyby nie była to już by wyliczył jej zaniedbania) jest matką i nie musi uprawiać seksu w celu innym niż prokreacja, tak więc obowiązki żony wypełniała dotychczas należycie.

Ja się przyznaje że mam jakieś braki. Nigdy nie twierdziłem że jestem idealny. Jak widać że moja Żona też ma braki. Różnica między nami ( to nawet ja już widzę bardzo dokładnie ) jest taka że jak ja widzę problem to walczę z nim na różne sposoby. Próbuje rozwiązać zagadkę. No bo kto powiedział, że małżeństwo musi być męczarnią. Dla mnie zmiana może okazać się błahostką a dla mojej partnerki jest to sól w oku.
Z drugiej strony moja Żona nie podziela ze mną takiej recepty na problemy. Wg niej ma wady czy niedociągnięcia ale tak już jest i mam się dostosować i to jest istota problemu. Póki ja się na wszystko godzę to będzie ok. Ja tak nie chce. Uważam, że jedno i drugie musi walczyć o związek.
Zgłosiłem się do Was z problemem seksu, a teraz widzę, że nie tylko na tym polu spotykam się z bardzo wysokim i ciężkim do sforsowania murem. Taktyka mojej Żony: ani kroku wstecz.
Dziwi mnie to biorąc pod uwagę dobro naszej rodziny.
Oczywiście zgodziłbym się na taki obrót spraw tzn. jestem uległy i robię wszystko co potrzebuje kosztem wielu moich zmian tylko w takiej sytuacji ONA jest nieszczęśliwa. Widzi, że jest źle.
Tutaj przytoczę słowa Alberta Einsteina na temat OBŁĘDU:powtarzanie w kółko tej samej czynności, oczekując innych rezultatów.
Wg mnie chcesz zmienić efekty zmień czynności codzienne i tyle. Dlatego ja kombinuje jak koń pod górę ale idę i próbuje, a moja Żona ... to już pisałem.

Ty się przyznajesz, że masz jakieś braki, ale nie pytasz jak te braki uzupełnić. Nie widzę u Ciebie ciekawości jak być lepszym kochankiem, co kobiety lubią i jak to osiągać. Zafiksowałeś się na stwierdzeniu, że za bycie dobrym mężem dzielącym domowe obowiązki, żona powinna być gorącą kochanką. I tutaj przypomnij sobie słowa Einsteina.

Z mojej strony nie spotykasz się z wysokim murem, jeśli tak to widzisz, to popełniasz błąd.

Michał38 napisał/a:

Oczywiście że pytam. Nie lubi rozmawiać o seksie dlatego staram się jak mogę żeby nie był to temat drażniący. Tylko co masz powiedzieć Kobiecie która dochodzi kiedy robisz jej ręką i widzisz że jest zadowolona tylko każdy następny dzień już nie chce NIC. Tak jakbyś miał okienko pogodowe jedno jedyne i wtedy coś możesz ale też musisz uważać jak na polu minowym.
Każda propozycja ( nie mówię tutaj o seksie w windzie czy coś ) ulepszenia bo tutaj chodzi o jej odczucia no to spotyka się z niechęcią. Do tego stopnia że jak jest ochota to gra wstępna też ma bardzo ale to bardzo określony czas. Troszeczkę za długo się zabierasz i po temacie ( kolejne miesiące czekania).

Michał dokładnie tak miałam, o sexie nie lubiłam rozmawiać, bo nie miałam nic do powiedzenie, nie wiedziałam co lubię, nie wiedziałam czego chcę, wiedziałam tylko, ze nie sprawia mi przyjemności. Tak jak Twoja żona, czasami lubiłam być doprowadzona do orgazmu np ręką, bo to mi sprawiało jakąkolwiek przyjemnoć, ale to było na zasadzie zaspokojenia nagłej potrzeby, więc potem długo mogło nic nie być. Tylko w sexie nie chodzi o zaspokojenie, orgazm i już, jest dużo wiecej, pożądanie do człowieka to bardzo złożona kwestia.
Mnie mój mąż, mimo, ze był przystojnym facetem nie kręcił zupełnie, a też był "dobrym" mężem.

No właśnie. Jest coś takiego, ze ktoś nas „pociąga”. Może być ładny/przystojny, może nie, może być elokwentny/inteligentny, a może wręcz przeciwnie, może być dobry/przyjazny/troskliwy, a może być chamem i prostakiem. A pociąg do kogoś jest, albo nie.
Osobiście to nie wiem, czy da go się w sobie sztucznie wypracować, albo „przemówić sobie do rozsądku, by się pojawił”.

Michał38 napisał/a:

kobietapo40 napisał/a:

Michał dokładnie tak miałam, o sexie nie lubiłam rozmawiać, bo nie miałam nic do powiedzenie, nie wiedziałam co lubię, nie wiedziałam czego chcę, wiedziałam tylko, ze nie sprawia mi przyjemności. Tak jak Twoja żona, czasami lubiłam być doprowadzona do orgazmu np ręką, bo to mi sprawiało jakąkolwiek przyjemnoć, ale to było na zasadzie zaspokojenia nagłej potrzeby, więc potem długo mogło nic nie być. Tylko w sexie nie chodzi o zaspokojenie, orgazm i już, jest dużo wiecej, pożądanie do człowieka to bardzo złożona kwestia.
Mnie mój mąż, mimo, ze był przystojnym facetem nie kręcił zupełnie, a też był "dobrym" mężem.

Czyli raczej nie widzisz ratunku w tej sytuacji ?? 
a może ze swojej perspektywy jesteś w stanie teraz określić co robić żeby spróbować rozbudzić kobietę w takiej sytuacji ?? Chyba ze walka z wiatrakami ...

Ciężko powiedzieć, gdy ja byłam żoną inaczej postrzegałam terapię, wogóle nawet o niej nie myślałam w kwestii sexu, mój mąż też nie, więc może to jest jakieś rozwiązanie. Zostałam "sklasyfikowana" jako oziębła i tyle. Próby były z jego strony naprawdę różne, ale wszystkie wydawały mi się śmieszne i odpychające.
Nie wiem czy jeśli wtedy poszlibyśmy do sexuolog to coś by to zmieniło. Moje małżeństwo trwało krócej niż Twoje, ale ja już byłam tak do męża zniechecona, że ciężko mi powiedzieć co by było gdyby.
Wiem natomiast jedno, jeśli będziesz się zachowywał cały czas w ten sam sposób co do tej pory, to będziesz w żonie wywoływał tylko złość a może nawet zażenowanie. Gdzieś tu ktoś pisał o "męskości", zmianie zachowań, zajęciu się trochę sobą, może to wywoła w żonie jakąś iskierkę, zainteresowanie a może i pożądanie.

Były wyrzuty na różne tematy w moja stronę ...

wyciągnać nagle jakieś inne "brudy", niezwiązane z tematem, szczególnie takie, które wydarzyły się w dalszej przeszłości.

Jestesmy po pierwszej rozmowie. Doszło do spokojnej wymiany zdań i Żona widziała tylko koniec na co ja trudno skoro tego chcesz. Wytłumaczyłem jak to teraz będzie wyglądać a ja zniknę z jej życia. Można powiedzieć że była wzruszona ale nie zmieniła stanowiska. Zakończyliśmy rozmowę na wspólnym stanowisku rozstania się. Poszedłem do salonu i po chwili przyszła do mnie (zaznaczam że przez ostatni czas omijała mnie szerokim łukiem). Były wyrzuty na różne tematy w moja stronę i w jej tylko zaskoczyło ją to że ja zacząłem to spisywać. Mówię że to są rzeczy z którymi musimy się uporać. Mówiłem o wspólnej terapii i jak na początku nie i nie tak później nic nie mówiła także szukam teraz poradni małżeńskiej i będę stawiał ją przed faktem dokonanym bo widzę że to działa.

Michał38 napisał/a:

Jestesmy po pierwszej rozmowie. Doszło do spokojnej wymiany zdań i Żona widziała tylko koniec na co ja trudno skoro tego chcesz. Wytłumaczyłem jak to teraz będzie wyglądać a ja zniknę z jej życia. Można powiedzieć że była wzruszona ale nie zmieniła stanowiska. Zakończyliśmy rozmowę na wspólnym stanowisku rozstania się. Poszedłem do salonu i po chwili przyszła do mnie (zaznaczam że przez ostatni czas omijała mnie szerokim łukiem). Były wyrzuty na różne tematy w moja stronę i w jej tylko zaskoczyło ją to że ja zacząłem to spisywać. Mówię że to są rzeczy z którymi musimy się uporać. Mówiłem o wspólnej terapii i jak na początku nie i nie tak później nic nie mówiła także szukam teraz poradni małżeńskiej i będę stawiał ją przed faktem dokonanym bo widzę że to działa.

Dokładnie, widzi też, pewnie zdziwiona, że potrafisz podjąć twardą decyzję, tylko taka postawa rozwiąże wasze problemy, obojętnie w  którą stronę pójdą.
Trzymam kciuki.

Ja tu widzę kompletny brak zrozumienia i problem z komunikacją.
Gdyby mi facet zamiast ze mną rozmawiać, spisywał moje zarzuty wobec niego i zaczął szukać poradni, to kazałabym mu się puknąć w czółko. Jak oni mają ze sobą rozmawiać, skoro jak rozumiem, Autor uważa, że jest wzorowym mężem i jedynym problemem ich związku jest brak seksu czy też jej brak ochoty na seks, przy czym pozostaje niezruszony na to co ona ma do powiedzenia.
Autor uznał milczenie żony za dobrą kartę, ja z kolei stawiając się na jej miejscu, uznałabym, że rozmowa nie ma sensu bo jak grochem o ścianę. Ale każdy z nas jest inny.

Odpowiem tak: zarzuty są takie do mnie: że ja nie interesuje się opłatami i tego nie robię. Na co ja spokojnie odpowiedziałem ze nie interesuje się bo taki był podział. Ona robi opłaty i tyle. Oczywiście nie widzę w. Tym problemu bo mogę tym się zajmować. Ogólnie że cały czas się martwi o stan finansowy. Kompletnie tego nie rozumiem bo naprawdę finansowo dobrze jest. Tłumaczyłem że było dużo gorzej i dokładnie tak samo mówiła. To ona na to że nie czuje się bezpiecznie. Kilka razy zaproponowałem ze przejmę to bo to dla mnie nie problem. Kolejny temat to że zostaje że wszystkim sama, ale to jest nie prawda tłumaczyłem jak mamy podział obowiązków to ja zajmuje się tym i koniec a ona nie musi się już przejmować a przejmuje się i to jest największy zarzut którego ja nie rozumiem.

Na koniec temat seksu. Powiedziała że ona nie chce współżyć.