Wolni szukający partnera, partnerki-specjalne miejsce-2-Na wyłączność! - Netkobiety.pl

Proszę, ze zbiorów prywatnych

PS. Nie chce być większe

W małżeństwie moich rodziców zaistniała taka sytuacja. W pewnym momencie to moja matka zaczęła zarabiać znacznie więcej niż ojciec. Wpływało to destrukcyjnie na sytuację rodzinną o tyle o ile było podkreślane  przez matkę. W myśl zasady: pieniądze są dobrym sługą, lecz złym panem. Jak w praktyce w związku funkcjonuje ta zasada miałam okazję przekonać się w życiu raz jeszcze. Dlatego wyznaję teraz inną: umiesz liczyć, licz na siebie

Jak ktoś chce mieć dzieci to oczywiste że przez jakiś czas będzie utrzymywal ją może to być nawet parę lat. Bo np dziecko po dziecku.
Pojawia się w rodzinie.
Więc różne są modele rodziny..
Więc taka asekuracja jak Twoja Bagiennik podświadomie odstrasza. .

W kwestii dzieci jestem dośc stanowczy: gdyby nawet teraz coś mi odbiło i chciałbym związku, pewnie i tak miałbym ograniczone możliwości, bo od razu zaznaczyłbym " brak dzieci" poparty zabiegiem wazektomii.

Co do pracy i jej ewentualnej utraty, to każdemu może się zdarzyć, al enie jest powiedziane, że zawsze jedna strona ma być koniecznie tą zarabiającą. Zresztą pisałem, ze nie o takie przypadki mi chodzi, ale o notoryczne  iuporczywe uchylanie się od pracy, gdzie jedna strona chce być utrzymywana przez drugą.

Myślę, że czasowo na pewno nie. Wiadomo, że raczej celem większości ludzi nie jest rezygnacja z pracy zarobkowej, więc może nawet w niektórych przypadkach da się pracować z domu. NIe widzę problemu w czasowym trwaniu takiej sytuacji. Oczywiście starałbym się wypełniać zadanie najbardziej gorliwie, jak tylko mogę
W drugą stronę właśnie nie jest to aż tak źle odbierane..

Myslę, że nie "celowałbym" w kogoś, kto zarabia 40 razy więcej ode mnie

bagiennik ale rola w tym układzie została jasno określona

Ryzyko straty jest wkalkulowane w taki biznes tak samo, jak i zyski
Ale Ela ma rację: podejście do pewnych kwestii jest istotne. Jeśli pieniądze są jedynie środkiem do osiągnięcia celu, a nie wartością samą w sobie, którą należy się obnosić, to jak najbardziej taka osoba będzie odpowiednia. Problem w tym, że przeważnie cżłowiek po dojściu do większych pieniędzy przechodzi przemianę, gdzie nie zawsze zachowuje do końca zdrowy rozsądek.
Co do inteligencji, to niestety zbyt często widać ten trend, kiedy utożsamiane jest to z wykształceniem. W pewnym sensie można zrozumieć, jeśli ktoś oczekuje partnera na podobnym poziomie  wykształcenia, ale z drugiej strony ujmowanie ludziom ineligencji, którzy np nie skończyli studiów, jest calkowicie fałszywe. Parę razy spotkałem się z opnią, żę dla niektórych Pań nie do przeskoczenia jest kwestia dyplomu.
Ale dlaczego? Toż studia w dzisiejszych czasach o czymś świadczą? Może jeszcze te kilkadziesiąt czy więcej lat temu tak, ale w obecnych czasach? Można być super inteligentnym, błyskotliwym człowiekiem o szerokich horyzontach, który jednak wybrał sobie zawód, zamiast studiować i co wtedy? Już sama informacja, że brak mu dyplomu będzie odstraszać?

Brak matury to już inna sprawa..

Ja poniekąd rozumiem takie podejście, w tym sensie, że mnie się zawsze podobali mężczyźni wykształceni, lecz nie posiadający dyplom jako taki, lecz wykonywujący zawód wymagający posiadania określonej dużej wiedzy specjalistycznej.

Rzadko zdarza się, że ktoś zajmujący się nauką jest jednocześnie człowiekiem mało inteligentnym . Nie twierdzę jednak że zależność ta nie działa w drugą stronę. Bardzo często jest też tak że inteligencję utożsamia się ze zwykłym cwaniactwem i sprytem. Jak dla mnie to dwie różne kategorie.

Podrywasz Lucek na samochód? lamborghini huracan? nie było innego koloru?

Sprzedałeś kryptowaluty?

Idę o zakład że Ci humaniści wystawiają Ci niemałe faktury za swoje usługi

Dlatego cenię sobie ludzi, którym mamona w głowach nie poprzewracała, chociaż takich chyba nie ma wiele..
W kwestii różnicy zarobków, to np. na owe wakcje możę i bym się dał namówić raz czy dwa lub odwrotnie - postawić komuś(w dużym uproszczeniu), ale wiedząc, że potem możę ktoś się odwdzięczyć. Po protu razi mnie wszelka dysproporcja między ludźmi, jeśli żyją oni razem. Dlatego w głowie mi się nie mieści, żeby partner w ogóle nie zarabiał. Tak samo, gdybym to ja musiał komuś coś bez przerwy fundować albo od kogoś dostawać. I nie mają znaczenia żadne umowy, transakcje czy wymierne korzyści - po prostu człowiek czuje w środku, że źle by się z tym czuł. Tyle.

Natomiast w kwestii wykształcenia i/lub inteligencji to nie do końca się Panno z Tobą zgodzę. Widzę, że właśnie większość osób uznaje kogoś za inteligentnego czy wykształconego, jeśli ten dorobek czy swoje atuty zamierza wykorzystac w działalności zarobkowej. Inaczej mówiąc: uczę się, rozwijam, sięgam coraz wyżej, aby na tym zarabiać. To rzecz jasna większość, ale wydaje mi się, że czasami ludzie mają swój fach w ręku, niekoniecznie wymagający wielkiej inteligencji czy  sptytu, ale np. zapewniający w miare dobry byt dla niego i rodziny. Po godzinach zaś ktoś taki może się rozwijać, zdobywać wiedzę, być ciekawym świata a przy tym pozostawać uczynnym, miłym i życzliwym człowiekiem.
Tak samo błędne jak generalizowanie, że każdy wykształcony/po studiach zrobi karierę, jest przekonanie, że np ktoś bez studiów czy z prostym wyuczonym zawodem jest prostakiem, który nie ma żadnych ambicji.
Jeśli chodzi stricte u naukę, to mogę Was zapewnić, że gdyby w naszym kochanym kraju zajmowanie się nauką(jakąkolwiek) było lepiej opłacalne to z pewnością więcej ludzi zdecydowałoby się nią zajmować albo chociaż nie przerywać swojej ścieżki w połowie drogi. To samo dotyczy niektórych państwowych stanowisk pracy, gdzie teoretycznie wymagania są spore, ale jak się na nie spojrzy, to proponowana płaca jest zwyczajnie śmieszna.
Jeśli zaś miałbym celować, na co powinno się kłaść spory nacisk, to zdecydowanie na nauki ścisłe/przyrodnicze i ekonomiczne a w dalszej kolejności społeczne, polityczne itp.

Oczywiście

Pewne zawody tego wykształcenia wymagają, jak również bez określonych zdolności czy doświadczeń ciężko się za pewne spawy brać. Natomaist czasami spotykam się z poglądem, że wykształcenie stricte(już nawet nie inteligencja) bywa bariera nie do przeskoczenia dla niektórych. Inaczej mówiąc: musisz mieć studia, żeby ze mną być.. No właśnie, tylko co dalej? BO takie przeświadczenie, że same chęci czy dorobek(nawet minimalny) cokolwiek zmienia, są zwyczajnie naiwne. To trochę tak wygląda, jakby ten papierek miał zdziałać cuda. Tak samo, jak przez pryzmat wykształcenia oceniany jest człowiek sam w sobie, jego charakter, osobowość czy wartości jakie wyznaje..No coś tu zgrzyta..Ludzie kształcą się i rozwijają generalnie dla siebie samych, ale już przekrój społeczeńśtwa, jaki podejmuje się tych studiów czy dalszego kształcenia w szczególności, jest dość szeroki. Niekoniecznie trafiają tam sami idealni, oczytani i dystyngowani Panowie czy Panie.
Tak samo, jak nie każdy kierowca, mechanik, stolarz czy kucharz jest człowiekiem bez ambicji. Pewnie to jednostkowe przypadki, ale swego czasu, patrząc po profilach na portalach randowych, miałem wrażenie, że Panie oczekują, że dla każdej z nich trafi się jakiś lekarz, prawnik, dyrektor czy właściciel firmy;D Tymczasem jeszcze cała masa innych zawodów zostaje do wzięcia No i ten wstręt kobiet do rolników, to już jest legenda ;D

Swoją drogą, mam gdzieś w szufladzie jeszcze dokumenty i legitymację członkowską mojego...pradziadka, który był "szychą" w państwoym szkolnictwie gdzieś na Kresach niecałe 100 lat temu. Już po samym piśmie i brzmieniu wyrazów można się domyślać, jaki szacunek ci ludzie wtedy wzbudzali. Wtedy było ich nieporównywalnie mniej niż dzisiaj, poza tym też trzeba brać poprawkę na to, że oni odbudowywali ten kraj i jego elity po ponad 100 letniej niewoli. Co się potem z tym krajem i jego elitami stało to już inna sprawa

Natomiast, co do uprawiania nauki czy piastowania niektórych stanowisk pracy, to bywa tak, że siedzą tam nieraz pasjonaci. Ludzie, którym początkowo wystarcza to, żę TEMATYKA czy SPECYFIKA ich pracy jest zgodna z ich marzeniami czy zainteresowaniami, ale zdecydowanie nie przekłada się na korzyści finansowe, jeśli chcieliby oboje potem założyć rodzinę. Dla singla może i to byłaby niezła fucha, ale już nie dla pary planującej ślub i dzieci. Musieliby wiele lat oszczędać albo pracować tam, żeby potem móć się postarać o odpowiednie środki. Inna sprawa, że ci ludzie bywają mniej wymagający, co do niektórych, powiedzmy dóbr materialnych Wystarcza im status quo przez jakiś dłuższy czas, bo co innego ich w życiu cieszy. W każdym razie, po pewnym czasie szukają oni często dodatkowego źródła albo ostatecznie zmieniają pracę na lepszą i/lub nei do końca zgodną ze swoim wykształceniem lub zainteresowaniami.

A wolelibyście uprawiać prestiżowy zawód czy dobrze płatny? Wiadomo ze jedno nie wyklucza drugiego.

A czym jest ten prestiż? Dla mnie, to nic innego jak jedynie odczucie w cudzych oczach. Osobiście mnie do niczego nie potrzebne.

W obiektywnym ujęciu, to może jakaś klasyfikacja zawodów z uwagi na ich społeczną przydatność w powiązaniu z trudnym dostępem do wiedzy (w sensie jej zdobycia)  i praktycznych umiejętności.

A jakbyś chciał żeby do Ciebie mówić?

Będziemy Ci dzielić tekst na kilka postów

Pierwsze słyszę, że wyksztalcenie humanistyczne jest takie super Chyba przede wszystkim chodzi o to, żeby skończyć studia, które cokolwiek zmienią na lepsze w życiu. Też jestem po biol chem, poszłam na polonistykę, zahaczyłam o pielęgniarstwo i skończyłam w zoologi Nie dodało mi to ani prestiżu, a tym bardziej dodatkowych zer na koncie. Paradoksalnie kilka lat temu, szukając pracy, dopiero ukrywając wyższe wyksztalcenie znalazłam kilka ofert, gdzie zatrudniono by mnie od razu. Zatem nie zawsze wyksztalcenie pomaga i owszem zagadzam wykształcenie wcale nie określa inteligencji i doświadczenia życiowego.

Zazwyczaj (jeżeli nie masz bogatych rodziców, spadku, szczęśliwego losu na loterii) pieniądze pochodzą z pracy. Rzucenie wszystkiego i podróżowanie po świecie brzmi jak mrzonka dla przeciętnego Kowalskiego. A może jestem za bardzo pragmatyczny i logiczny .

Kto bogatemu zabroni, aczkolwiek można połączyć przyjemne z pożytecznym, jak np. Cejrowski

Też nie jestem typem podróżnika i raczej wolę dom, albo spokojne, zaciszne, odcięte od cywilizacji i nie daj Boże zabytków do zwiedzania, miejsce I tak odnośnie tej pracy to myślę, że zależy kto jak do niej podchodzi, czy jest to środek do finansowania marzeń i zapewnienia normalnego życia czy jest to z drugiej strony droga do rozwoju, zdobywania prestiżu, osiągania zaszczytów, myślę, że ani jedno ani drugie podejście nie jest złe.

P.S pana Cejrowskiego organicznie nie cierpię, jego sposób pokazywania świata, natury itp. dla mnie jest absurdalnie skrzywiony, no i ostatni jego występek z żółwiem, no nie wierze, ze niby taki podróżnik, znawca fauny i flory dokonał tak czegoś idiotycznego i jeszcze się tym pochwalił.

Jeśli się swoją pracę lubi to czy takie wyjazdy służbowe muszą być męczące? Dlatego fajnei się czasami słusza ludzi, którzy pracują bezpośrednio w branży, jaka wydaje się takiemu przeciętnemu Kowalskiemu bardzo atrakcyjna..Oczywiście rzeczywistość może się okazać zupełenie inna, lecz z niektórymi pasjonatami zdecydowanie bym sie zgodził. Są ludzie, którzy generalnie nie potrafią usiedzieć na miejscu, wszędzie ich pełno i muszą zmieniać miejsce, aby czuć się dobrze. Potrzebują poznawać coraz to nowe miejsca, ludzi itp..
Dla mnie przynajmniej, jak chodzi o podróżowanie, odpoczynek bierny nie wchodzi zupełnie w grę..Wątpię czy byłbym w stanie pójść na kompromis w tym wypadku..

Dla mnie Cejrowski bardzo, ale to bardzo stracił w oczach, jak zaczął negować swego czasu teorię ewolucji..W tym momencie wysiadłem...Stwierdzenie, żę jest człowiekiem, który wzbudza kontrowersje, byłoby niezwykle delikatne..

Zapewne dość często takie wyjazdy( jak i sama praca) wiążą się z odpowiedzialnością czy stresem, tylko jednak mam wrażenie, że tych przypadków bywa za dużo. Tak, jakby ci ludzie w tej pracy się męczyli.. Jeśli zaś trafiają się przyjemne aspekty, to już jest motywacja do działania
Wiadomo, że nie ma takiej branży, gdzie nie byłoby stresu, odpowiedzialności czy następującego po czasie lekkiego wypalenia. Nawet te zbrane dane w terenie trzeba było zawsze wklepywać do komputera i pisać raporty czy zestawienia w Excelu

Jeśli pada słowo "konieczność" to zaraz coś mi sugeruje(być może błędnie), że ta osoba za swoją pracą, delikatnie mówiąc, nie przepada. Naotmiast jak chodzi o przedział czasowy, to rzeczywiscie im gdzies się dalej jedzie na dość kórtko, tym potrafi być to samo w sobie stresujące..

To są wtedy dwa dni wolnego.

To jest synergia i optymalizacja kosztów.

Przecież można się dogadać, rezygnujesz z diety a dodatkowe koszta noclegu możesz pokryć sama, bilet bookujesz dwa dni później i tyle. Ale masz racje, wszystko zależy od przełożonych .

Jeśli wyjazd wypada w piątek, to oczywiście nikogo nie będzie interesowało czy wracam na sobotę i niedzielę. Poza tym nie ma tak dobrze.

No jasne. Jak lubisz to, co robisz, a np. dostajesz ujowy projekt, który Ci odbiera tą radość xD