Outsiderzy, ludzie wolni od ,,szarej codzienności'' - Netkobiety.pl

Ludmila, bez obrazy, ale z ciebie taka outsiderka jak ze mnie baletnica ;D

Twoja "wolnosc" rozbija sie o mur ograniczen, jakie sama sobie narzucasz - co ludzie powiedza, to nie wypada, jak to wyglada ... poczytaj swoje posty bardziej krytycznie, to zobaczysz, ze nocisx gorset zasznurowany pod sama szyje.

No ale sobie sama narzucam te ograniczenia. A to różnica. Gdyby mi ktoś narzucał to na złość robiłabym na odwrót. No ale skoro to ja narzucam sobie. To inna sprawa

Znaczy ja robię tka jak mi pasuje, i średnio zastanawiam się na ile to wolność i jakiego rodzaju. Ważne, ze meni jest z tym dobrze.
A wiecie co mi facet ostatnio powiedział?
Że sam w życiu by się pierwszy nie oświadczył, gdyby to nie wyszło z mojej inicjatywy, ze ja mu zasugerowałam, że jakby się oświadczył to ja bym przyjęła oświadczyny.
On coś takiego: kochanie gdyby oświadczyny były moim pomysłem, zwyzywałabyś mnie od kretynów którzy Cie ograniczają, od pier.. szowinistów itd. Kto wie czy nie pobiła
Co prawda to prawda. Tak pomyśleć, nie chciałabym być zaskoczona oświadczynami bo to by mnie tylko zdenerwowało i na pewno bym odrzuciła takie oświadczyny. A tak jak to wyszło ode mnie,  to ja to na chłodno przekalkulowałam, i doszłam do wniosku, ze jest więcej za niż przeciw. I że to będzie dla mnie dobre.

Ja uwielbiam mieć wszystko pod kontrola. Wtedy czyje się wolna.
Nie znoszę niespodzianek, bo nie wiem czego mogę się spodziewać. I obawiam się, ze będę niezadowolona i nie będę nawet umiała tego ukryć.

Mnie kiedyś to bardzo przeszkadzało. W wieku licealnym byłam zakłócona z polowa młodzieży z miasta
Ba nawet nie miałam przyjaciół ani koleżanek. Ale ja wolałam być wierna swoim zasada i żyć sama niż się podporządkować grupie.

a jaki ty miałaś problem?

Ja jak miałam coś poza 17 lat. To miałam taka fazę, ze wmawiałam wszystkim, że będę sama do końca życia, że związek to zło. I unikałam wszystkich kawalerów
Aż mama się zaczęła martwić, że ja tak na serio i sama na własną rękę chciała mnie z kimś poznać, oczywiście tak się na nią za to wydzierałam, że szybko dała spokój
Potem oczywiście zmieniłam zdanie bo w końcu wyszłam za mąż, ale nie do końca zmieniłam zdanie bo u mnie wszystkie związki to raczej zimna kalkulacja niż wielkie uniesienie.

Dlaczego współczujesz?
Dzięki temu się w życiu nie oszukiwałam i uniknęłam rozczarowań. Ja tam w takie bzdury jak ,,miłosne uniesienie'' po prostu nie wierze.
Z wielkiego uczucia tylko wielkie kłopoty.

Ja za grosz szacunku nie mam do takiej osoby która opłakuje zdradę, ma złamane serce dla mnie to głupi mazgaj, który sam jest sobie winien. Ja tam nigdy do grona takich ,,cielęcin'' nie należałam.

To tez mnie charakteryzuje ja za dobrze od zawsze znam życie, i mnie się kitu nie wciśnie.

Właściwie to ja współczuje kobietą które wpakowały się w takie układy gdzie facet potem okazało się, że nie jest taki idealny, ale już są dzieci, kredyt i marzenia wzięły w łeb. Ja zawsze byłam bardzo przezorna
Ja z ręką na sercu przyznam, ze pracowałam na to wszelkimi sposobami żeby moje życie wyglądało podobnie do tego teraz, podobnie bo niektóre rzeczy mi średni wyszły, no ale nadal nad tym pracuje. Ale jestem zadowolona z efektów.

Ja nie jestem spontaniczna w niczym.

kobiet om
Ty współczujesz, a one być może są szczęśliwe.

Żeby nie powtarzać - przyłączam się do zdania, które w tym wątku wyraziła Iceni.

Ja w sumie sie ciesze, ze nie mam tak jak Ty za to.
Bo Ty sie czegos kurczowo uczepilas i trzymasz tak, ze bys sie bez tego posypala na kawalki. To samo te kobiety co sie uczepily wielkiej milosci. Nie ma z mojej perspektywy az takiej roznicy.

Czapka i kok zdecydowanie sie wykluczaja.

A jakie dlugie masz te wlosy?

Ja mam włosy prawie do pasa. W swoim naturalnym kolorze.

Jeszcze mi się tak przypomniało ja bardzo chciałam zostać aktorką, bardzo. Od dzieciństwa. Właściwie wtedy to nikt nie brał tego ,,na serio''. Ale długo mi nie przeszło. Teraz to już za późno ale trochę żałuję, że nawet nie spróbowałam.

Poważnie jesteś po akademii teatralnej?
I wykonujesz swój zawód?
Ja jako dziecko uwielbiałam występować, recytować wiersze. Uważam to za winę rodziców bo gdyby mieli na tyle kasy, żebym mogła od najmłodszych lat rozwiać talent, gdybyśmy mieszkali w dużym mieście. Ale cóż. Brat cioteczny, wojskowy lekarz, jak słyszał o aktorstwie od razu, sprowadzał sprawę do rzeczywistości Luda mówię poważnie nie masz nawet szans, dzieci ćwiczą od najmłodszych, lat graja w tetrze, nawet jeżeli się dostaniesz nie masz szans się wybić. W sumie mówił to bo znał życie. A rodzina, mama, jakoś wszyscy się nie zastanawiali nad tym. Oczywiście, nigdy nikt mi nic nie zabraniał nie kazał, ale nie oszukujmy się w takich zawodach bez wsparcia ani rusz. Ostatecznie jak już miałam pieniądze i szanse. To sama zrezygnowałam, byłam wiele razy w akademii, i rozważałam spróbować przystąpić do egzaminów. Wtedy mogłam sobie na to pozwolić, finansowo, i ogólnie dałabym rade, nawet chyba nikt nie wie, że próbowałam. Ostatecznie się wycofałam sama, bo wiedziałam, ze nie mam szans. Z perspektywy czasu, może szkoda z drugiej strony, a co gdybym po teatralnej nie znalazła pracy?

Ale zamiłowania zostały. Mój sport, to głównie taniec, gimnastyka, okazyjnie tańczę dla szerszej widowni, prowadziłam kilka imprez
Wyglądem bardzo przypominam Natalie Dormer. Chociaż ona teraz zmieniła fryzurę. Ale wiele osób mi mówi, że jak grała Anne Boleyn
to po prostu jakby mnie widziały Ta mimika twarzy, fryzury, kolor włosów, wrednowaty charakter

Lubię to!

O i co jeszcze to lubię stare polskie filmy w przeciwieństwie do większości kobiet nie znoszę komedii romantycznych. Aż Wam dodam kilka fragmentów; moich ulubionych, to tylko kilka znalezionych na szybko.

https://www.youtube.com/watch?v=92F5lRJrhic

https://www.youtube.com/watch?v=qv3XX-CMeiw

https://www.youtube.com/watch?v=HKFbveyBbRQ

https://www.youtube.com/watch?v=_qCYyf9ZqyE

https://www.youtube.com/watch?v=OC0OBpGhsxk&list=RDOC0OBpGhsxk#t=27

Lubie polskie kino, lubię te filmy, te niezwykle przydatne fragmenty.

Lubie kino, ale lubię też posłuchać muzyki. Ostatnio mam taka piosenkę, (może niecenzuralna) ale ten wiersz Tuwima ma  ponadczasowe przesłanie
https://www.youtube.com/watch?v=EdmZYu9Lths

Ale lubię też tradycyjne seriale M jak miłość, Barwy szczęścia

Ogólnie wszystko po trochu. A książki tez lubię czytać.

Jestem po szkole i wykonuje swoj zawod, ale ja najpierw pracowalam, a pozniej szkole robilam. Nie gralam od dziecka, nie mieszkalam w duzym miescie , kasy moi rodzice tez nie mieli. Nie trzeba tak naprawde kasy zeby rozwijac talent jako dziecko, ale Tobie chyba chodzi bardziej o rozwijanie tej kariery dzieciecej.
Z tym, ze moja rodzina to glownie artysci, albo ludzie ktorzy cos osiagneli bardzo odwaznymi decyzjami.
Wielu znanych aktorow nie cwiczylo od dziecka.

Moge zapytac, dlaczego chcialas zostac aktorka?

Moge odpowiedziec, poniewaz odpowiedz brzmi : nie. Nigdy nie gralam w Polsce, nawet nie w szkolnym przedstawieniu.

Mam do Was takie pytanie co myślicie o laniu się w lany poniedziałek?
Ludzie są tak poje.. pod tym względem (nie mówię że wszyscy) ale młodzież na pewno, zresztą starzy też.
Sytuacja dziś przechodzę obok szkoły i nie wierze w to co widzę, dzieciaki już dziś się leją psikawkami. 
Chore......

Lanie wody z wiader itp jest dla mnie bardzo niefajne. U nas tak kiedyś jak byłam młodsza lali przed kościołem. Natomiast lanie z butelek to dla mnie jeszcze ok, z psikawek tak samo. Ja z koleżankami psikałam się z zabawkowych pistoletów, czasem z butelki. No raczej to było w gronie koleżanek. Czasem nas chłopaki oblali, mnie niestety kiedyś banakiem 5 litrowym. No, ale tak między sobą dzieci butelkami czy pistoletami zabawkowymi to uważam, że ok. Teraz i tak, no przynajmniej u mnie coraz mniej osób się oblewa, dzieci tak samo, więc często można wręcz zapomnieć, że jest Lany Poniedziałek. Tak od paru ładnych lat mniej więcej dużo mniej u nas tego jest.

A ja sądzę, że można nauczyć się bycia szczęśliwym, tylko trzeba wyluzować i odpuścić. Do bycia szczęśliwym tak naprawdę niewiele potrzeba, bo można cieszyć się małymi rzeczami. Ty zresztą masz bardzo fajne życie poza tym, że sama siebie ograniczasz jak ktoś wcześniej zauważył. Problemy z dzieciństwa można przepracować ze specjalistą, wystarczy tylko chcieć. A bycie kobietą mściwą, choleryczką, trochę wyklucza to szczęście. Także tutaj chyba jedynym wyjściem jest praca nad sobą.

Mam do Was takie pytanie, jakie macie hobby? Co lubicie robić, co Was interesuje?

Mnie interesuje wiele rzeczy. Czytanie książek, taniec, muzyka, film, podróże.

To zależy.
Książki czytam w czasem dlatego, ze potrzebuję informacji na dany temat a czasem, po prostu bo lubię dla relaksu, czasem lubię wyskoczyć do biblioteki i sobie poszaleć...ot tak wypożyczyć kilka książek z zupełnie różnych i przypadkowych tematów.

Np. Teraz niedawno przeczytałam ,,Nie oglądaj się'' Karin Fossum. Kryminał.
A z takich lekkich to ,,Gotowe na zmiany''- o dwóch kobietach które wygrały w totka i ich partnerach który ganiają za nimi czy tam za totolotkiem po całej Polsce.

Ale lubię też czytać biografie, i książki ,,historie prawdziwe'' najlepiej jak opisuje  bohater główny, na przykład ciekawie czytało mi się ,, Ja Kapitan''- Tadeusz Wrona

Lubie programy podróżnicze, i opowieści podróżników. Jetem fanką pana Aleksandra Doby, znam osobiście i podziwiam, jego motywację, odwagę...żebyście widzieli ile w tym człowieku jest energii, pomysłów.

Najbardziej lubie sie uczyc i robic reaserch. To chyba  moje najwieksze hobby i to jest cos na co poswiecam tyle samo czasu co na moja prace.
Czytam duzo ksiazek. Lubie sport wlasnie w formie tanca, albo grania w rozne glupie gry (ale to chyba zboczenie zawodowe)
Bez przerwy slucham muzyki, wszystko robie z wlaczona muzyka.

Oczywiscie nie wliczam w to mojej pracy, ktora laczy sie z wieloma rzeczami: ze sportem, teatrem, filmem, pisaniem , makijazem.

Czyms co bardzo lubie, jest dawanie wykladow, robienie prezentacji i uczenie.

Iceni <- znam to uczucie i nie nazwalabym tego nigdy wolnoscia.

Ale jestem zestresowana dzisiejszym dniem i w nie najlepszej formie,
1.  Spotkało mnie coś przykrego
2. powód: http://www.netkobiety.pl/t81039.html
3. Mam usłyszeć jakąś nowinę (już się boje)

Ale jestem zestresowana masakra jakaś....
Mam jedynie nadzieję, że z dużej chmury mały deszcz i wieczorem będę jednak w lepszej formie i lepszym humorze.   

Nie no ale się zdenerwowałam znowu się pokłóciłam z mamą. Tradycyjnie. I tradycyjnie mama mi powiedziała, że za bardzo się ze sobą ,,pieszczę'', że się nad sobą głupio użalam, dorośnij  (jakbym była dzieckiem). A ja jej tradycyjnie według prawdy, ze to wszystko jej wina
Skoro ona stwierdza, że ja jestem przesadnie nerwowa i emocjonalna, nie dopuszczam do siebie nikogo. A czyja to wina? To co ona się dzisiaj obudziła? Ja się dzisiaj urodziłam?! Trzeba było się mną odpowiednio zajmować od dzieciństwa a nie teraz mieć ,,ale''
No bo niby dlaczego jaka taka jestem? Nie przypominam sobie żebym kiedyś była inna. Ale teraz to jakby za późno o wiele lat, żeby coś naprawiać albo zmieniać. Ja naprawdę za wiele rzeczy ich obwiniam. Za wiele moich porażek. Ale teraz to się mama od bardzo dawna zmieniał na lepsze ale ja jej niektórych złych rzeczy nigdy nie zapomnę. Dobra kocham moją matkę, ale mam do niej tyle żalu, tyle przykrości. Aaaa dobra tam...sie zdenerwowałam