Czy ja mu się podobam? - Netkobiety.pl

Podobasz mu się.

Ale ty jesteś nieśmiała. Jemu nie wolno być nieśmiałym?

Dlaczego masz być gorsza?

Nie, tylko pierwszy post.

Nieistotne, chodzi mi o jedno — nie wolno zastawiać się swoją nieśmiałością, wadą. To nie jest wytłumaczenie. On też może być nieśmiały, tak jak Ty.

Będąc nieśmiałą, zaakceptujesz nieśmiałego faceta? Masz jakiś z tym problem? Np. powiedzmy, że ja jestem bardzo nieśmiały?

Nie jesteś odpowiedzialna za jego zachowanie. W zaproszeniu na kawę nie ma niczego złego czy nadzwyczajnego.  Jeśli  zachował się niegrzecznie, to on powinien się wstydzić.

No nie wiem, każde z Was ma jakieś atuty i nie ma co z marszu ustawiać się na niższej pozycji. Popracujesz dłużej, lepiej go poznasz, to straci aureolę . Gdyby miał naprawdę klasę to potrafiłby się odpowiednio zachować, nie sprawiłby Ci przykrości i nie okazał pogardy.
Jest też możliwe, że trochę  przesadzasz z tą pogardą. Jeśli byłaś speszona i zawstydzona to mogłaś  sobie coś dodać, źle zrozumieć intencje. Tak czy siak - głowa do góry, pierś do przodu i życie toczy się dalej. Za tydzień przejdzie Ci zakłopotanie, a za miesiąc będziesz się z tego śmiać.

A nie jest to przypadkiem tylko Twoja nadinterpretacja przez niskie poczucie własnej wartości? Może był zwyczajnie neutralny.

Temat: Co mam zrobić, jeśli koleżanka nie chce związku ze mną?

Cześć Wam. Na imię mam Radek. Mam problem i nie wiem jak go rozwiązać, co zrobić w takiej sytuacji, czego nie robić, a na co poczekać. Przedstawię Wam moją historię z życia wzięte.

Poznałem 3 miesiące temu dziewczynę na portalu randkowym, do dzisiaj utrzymujemy kontakt, przez messengera, spotykamy się. Kilka razy udało Nam się spotkać i było super, piszemy cały czas, w przyszłym tygodniu jedziemy do innego miasta, ponieważ ona ma przerwę semestralną, a ja urlop. Jednak po miesiącu znajomości, zrobiłem coś z czego zadowolony nie jestem , bo powiedziałem, że ją kocham, że po prostu zakochałem się w jej charakterze. Ona nie odwzajemniła tych samych uczuć. Wiem, że za szybko jej to powiedziałem, ona natomiast wyznała, że nie ma między Nami tego ,,czegoś" tej ,,chemii". Czy chemia jest aż tak ważna w związku? Jeśli tak, to ja już nie mam co liczyć na miłość w takim razie. Od tamtej pory ona mnie zraniła, ale nie chcę stracić z Nią kontaktu, bo bym sobie tego nie wybaczył, coś jej tam wspominałem, że mnie zraniła, ale ona nie zrywa ze mną kontaktu. Wiem, że powinienem zerwać z Nią kontakt, ale nie chcę, bo wciąż uczucie do Niej mam. Ona napisała, że ze mną nie zerwie dopóki ja tego nie zrobię to znaczy, że ona chcę dalej się kolegować. Ale ja tak nie potrafię być zwykłym ,,kolegą". Tylko chcą się kolegować a potem najwyżej friendzone ( przyjaciele) ja nie chce tak, bo jak widzę inne pary na ulicach, to aż mi serce stoi i łzy mi się wylewają. Jak oni to robią? Są źli z charakteru? Gdy ze mną się poznawała, to zauroczyła się jakimś typem, co potem ją oszukał, ona mi o tym powiedziała, a ją z Nią rozmawiałem, doradzałem, wspierałem, bo ją wciąż nie tylko bardzo lubię, ale przede Wszystkim ją Kocham. Mówiła, że Jestem empatyczny, że takich osób jak ja jest bardzo mało. To dlaczego ze mną nie chce spróbować? Dlaczego nie chcę dać szansy, skoro uważa, że takich ludzi jak ja z takim dobrym charakterem, jest malutko? To przez to, że za szybko wyznałem co do Niej czuje? Czy naprawdę ktoś kto ma 24 lata ( nigdy nie był w związku) interesuje się jej życiem, opiekuje się ją, dba o Nią, spędza z Nią jak najwięcej czasu, jest dla Niego najważniejsza, nie chce się z taką osobą związać? Ja tego nie rozumiem, przecież Wy dziewczyny/kobiety chcecie właśnie takiego faceta, co się Wami opiekuje, nie zdradzi i nie zrani Was. Czy to, że w takim wieku nigdy nie miałem dziewczyny przeszkadza w tym, żeby się ktoś mógł we Mnie zakochać? Czy to takie trudne, aby być z takim dobrym człowiekiem? Nie wiem, może powinienem się zmienić na jakiegoś typa co ma okropny charakter, jest niedostępny, nie martwi się tylko skacze z kwiatka na kwiatek? Nie potrafię tak, jestem wrażliwy i dobry człowiek, nie umiem być obojętny na krzywdę innych. Ale to wciąż za mało, aby być z kimś. Odkąd skończyłem 18 lat ( teraz 24) chce być z kimś w związku, nie przez to, aby już mieć z głowy swój pierwszy raz, a tylko ze względu na to, aby się do kogoś przytulić, rozmawiać z Nią, dbać o Nią, spędzać jak najwięcej czasu i móc się o Nią troszczyć. Denerwuje mnie to, że jak ona się z kimś wiążę to potem jest przez te osoby zraniona, a mi dać szansy nie chce a Wie jakim jestem człowiekiem. Co ze mną jest nie tak?. Na co dzień pracuje, pilnuje opuszczony szpital po 24 h. Moje zainteresowania to piłka nożna, zakłady bukmacherskie, filmy ( romantyczne i horrory) to pewnie mało zainteresowań prawda? Ona mi powiedziała, że Jestem empatycznym człowiekiem, bo jej wyznałem, że gdy byłem mały, to zostałem pobity przez ojca, miałem złe dzieciństwo w szkole przez to, że się jąkam, Jestem chudy. Chciałbym nie móc się jakąć aby móc mieć szansę na znalezienie wspaniałą osobę, czy to tak trudno w Moim wykonaniu? Czy ja mam szansę jeszcze znaleźć kogoś kto na mnie zasługuje? Kogoś kto zaakceptuje mnie takiego jakim jestem człowiekiem? Powoli sobie myślę, że może tak ma być, iż jestem dobrym człowiekiem to będę sam a innych będę uszczęśliwiał? A serce mi mówi: daj sobie czas, na pewno znajdziemy kogoś kto na Nas zasługuje, ale ile tego czasu jeszcze mi pozostało? To takie trudne, że nie wiem jak się zachować. Za bardzo się angażuje w relacje, i to może to jest problem? Wiem, że na Wszystkich przyjdzie czas, że każdy potwór znajdzie swojego potwora ( tak mówią) ale ja trace już powoli nadzieję. Kiedyś próbowałem zaczepiać dziewczyny na ulicy, aby się o coś zapytać, ale niestety uciekali, bo się za jąknąłem i po prostu poczułem się okropnie i to za każdym razem, jak mam sobie kogoś znaleźć skoro nie dają mi szansę aby mnie poznać? Bywałem u logopedy, ale nic to nie dało. Za parę dni idę do psychologa, może on mi coś doradzi, ale zanim do niego pójdę, chciałbym poznać Waszą opinię, ( przede Wszystkim opinię kobiet). Wiem, że się uzżalam nad sobą, ale chciałbym to z siebie wydusić i poznać zdanie doświadczonych kobiet jak i mężczyzn ( w sumie to portal kobiecy, więc na Was najbardziej liczę) Dobrze by było, jakbyście odpowiedzieli na Wszystkie moje pytania z mojego postu. Z góry dziękuję.

Niezależnie od tego jakie miał intencje, jego sposób tłumaczenia sytuacji jest buraczany.
Więc nie za wysokie progi  tylko raczej wpadłaś tym obcasem wysokim w dziurę w asfalcie o której nie miałaś pojęcia..
Gdyby mi się zdarzyło tak, że jakiś kolega źle by zinterpretował moje zachowanie, to znalazlabym parę sposobów by to wyjaśnić z zachowaniem dobrych relacji.
Tymczasem to była obrona własnego ego Pana.
Więc test został wykonany, wyniki przedstawione.

PR,wciąż nie o odnowie mowa,  tylko tłumaczeniu potem.
Odmówić miał prawo.

Nie trzeba być psychologiem, aby wiedzieć, że takie słowa bolą i wywołują pewne emocje. Pan się nie popisał, ale przynajmniej zaprezentował swoją prawdziwą twarz.
Autorko, gdzieś ktoś na Ciebie czeka, takie typy spotykane po drodze tylko przybliżają Cię do poznania kogoś wyjątkowego.

Też mi się tak wydaje. Niestety samo przekazanie czegokolwiek wprost może już być odebrane jako zniewaga i tu jest największy problem. Jak kombinujesz to oczywiście, że jest źle, co można zrozumieć.
Jak przekażesz coś wprost i nie daj Boże odmówisz to już katastrofa. Jedni zwracają uwage na treść, inni na formę, gdzie ta forma dla jednych jest w większości akceptowalna a dla innych jedynie w wąskim zakresie.

Być może wytłumaczenie jest proste: taka kobieta na miejscu Autorki bierze KAŻDE, ale to każde takie zachowanie za sygnał zainteresowania. Nie dopuszcza chyba do siebie myśli, że można ze sobą rozmawiać bez podtekstó czy ukrytych zamiarów. Poza tym, jego "buraczność" najlepiej byłoby ocenić słysząc taką wypowiedź. Mogłaby ona wywrzeć negatywne wrażęnie, ale racezj w większości przypadków nie ma to chamskiego charakteru a odbiorca dostrzega jedynie przekaz: tak albo nie.. Pozostaje pyatnei jak by zareagowała Autorka gdyby facet zachował się, wg Was, w dużo bardziej "kulturalny" sposób, ale cały czas pozostawał nieugięty..?

Mężczyźni takich sytuacji doświadczają mnóstwo i jakoś muszą z tym żyć, więc i Ty Autorko dasz sobie radę.

Bagiennik, nie ważne co powiesz tylko jak to zrobisz.

Widzisz autorko, jest takie powiedzenie (moje ulubione, bo się niejednokrotnie sprawdza), że nadgorliwość jest gorsza od faszyzmu. Zapraszanie wprost na kawę było kiepskim pomysłem z kilku powodów. W tej sytuacji należałoby mu odpowiedzieć, że nie zaprosiłaś go na kawę dlatego że Ci się spodobał, lecz właśnie dlatego, że jako jedyny okazał Ci sympatię, jako nowemu pracownikowi, i teraz to Ty nie rozumiesz jego "oburzenia" Jego asekuracja może wynikać z różnych względów. Jak już ktoś tu wcześniej wspomniał - w miejscu pracy trzeba ostrożnie z kawami, romansami. Tym bardziej, że nie wiedziałaś o nim tak naprawdę nic. Cóż, głowa do góry i wyciągnij wnioski na przyszłość.

Nie wiem, czy każdy byłby az tak bardzo oburzony czy zraniony po takiej wypowiedzi. Zapewne po wielu facetach spłynęłoby to jak po kaczce.. W sumie, jeśli nikt w otoczeniu mnie nie zauważa a nagle ktoś(KTOKOLWIEK) mnie gdzieś zaprasza lub rozmawia ze mną, bo zrobiło mu się żal, to dlaczego miałbym nie spróbować? Z zasadą ograniczonego zaufania oczywiście..Ciekawe jakby to wszystko brzmiało, jakby taki tekst zaserwowała Autorce jakaś koleżanka? Żeby nie było "drugiego dna" w postaci ewentualnej zażyłości z facetem, bo Autorka już prawie sobie wyobraziła takie wyjsćie jako randkę a faceta jako potencjalnego partnera...

Ale to zwykle współczucie .

No cóż, nie zawsze warto być szczerym .

Zatem otwartość, prostolinijność i bezpośredniość nie znajdują zastosowania w takich kontakatch. Szkoda, bo ludzie mogliby lepiej odczytywać takie sygnały i brać sobie lepiej do serca, jak np ktoś im czegoś odmówi.
Niestety arogancki ton czy stanowczość bywają czasami niezbędne, aby pozbyć się kogoś nachalnego(wcale nie mówię, żę Autorka taką jest). Tutaj natomiast przeciętna osoba odczułaby zapewne zdenerwowanie, ale od razu być tak do głębi oburzonym czy obrażonym? Nie wie, może mam zbyt duży dystans do pewnych rzeczy...

Tak, bo trzeba owijać 100 razy przekaz w ładny papierek, aby móc się porozumieć z kimś...Całe szczęście nie wszyscy wokół nas są tak wyczuleni na punkcie kazdego słowa czy szczególiku. Strach cokolwiek powiedzieć wprost, bo może to zostać źle odebrane...

Ciekaw jestem, jaki skutek wywołałaby taka sama odpowiedź u jakiejś losowej grupy ludzi.. Obstawiam, że po facetach by to spłynęło a większość kobiet czułaby się pewnie urażona..

Dlatego, może niech Autorka się wypowie jakby zareagowała, gdyby ta odmowa brzmiała dla niej o wiele bardziej dyplomatycznie. Myślę, że sam fakt odmowy już by swoje zrobił...

Nie, nie. Nie chodzi o losową grupę ludzi, lecz o konkretnie dwoje osób, w konkretnej sytuacji. Jestem w stanie zrozumieć czy podejście, czy męską solidarność. I tak jest, masz rację, nie cokolwiek, lecz pewnych rzeczy w określonej sytuacji nie mówi się wprost, bo mogą zostać właśnie źle odebrane. W tej sytuacji, to mnie jest jest szkoda tego Pana, że tak bardzo musiał się bronić rękami i nogami przed zaproszeniem przesłanym na facebooku'u Do tego stopnia, że aż musiał autorce zakomunikować jak bardzo jej żałował. Żenada.

Nie nazwałbym tego solidarnością, lecz chłodnym spojrzeniem na sprawę. Uwierz mi, że naprawdę cieszyłbym się, gdyby można było z ludźmi rozmawiać wprost a nie zastanawiać się 100 razy czy ich coś tam nie zrani..Tym bardizej, kiedy naprawdę nie było to wielkie halo, które wymagałoby wcześniejszego przemyślenia. Dlatego pozostanę przy zdaniu, że Autorkę najbardziej zabolało to, żę facet jej odmówił. Facet, którego oczami wyobraźni już widziała na randce.
Szkoda? Zatem warunkiem analizy tej historii jest zalożenie, żę cokolwiek ten facet nie miał do zrobienia jest nieistotne, jeśli go kobieta zaprasza na randkę/wspólne wyjście? Ma rzucić wszystko i biec w podskokach, bo kobieta go zaprosiła...

O losowej grupie osób wspomniałem dlatego, że fajnei było porównać reakcję innych ludzi na tą samą wypowiedź.

Dlatego ciekaw jestem, jak przeciętna osoba by to odebrała, ale zdaje mi się, że nie aż tak źle jak Autorka. Słowo ma takie znaczenie, jakie ma, ale jeśli ktoś sie doszukuje 100 znaczeń albo 10 różnych kontekstów to już jego problem.
Dochodzimy do sedna sprawy, jeśli dla kogoś odmowa wspólnego spędzenia czasu jest przykrością..I to na tyle wielką, że człowiek zaczyna wątpić w siebie..
Tym bardziej, jak już się widzi kogoś od razu na randce po pierwszej wspólnej rozmowie...

Pewnie i tak nie uwierzysz, ale nie ruszyło by mnie to specjalnie..Co najwyżej stwierdziłbym "Wyluzuj dziewczyno, po co te nerwy!? Nie to nie, dajmy sobie spokój"

Ale przecież to nietypowe, bo trzeba się przejmować wszystkim, co ktoś do nas powie...

Tak, jeśli przyjmiemy, że odmowa kobiecie jest niedopuszczalna a każdy, kogo zapraszamy na spotkanie ma już być naszym potencjalnym partnerem..
Dla każdego widocznie ma znaczenie co innego..

Autorka nie raczy odpowiedzieć, ale widać po jej postach, że ją najbardziej boli fakt "odrzucenia". W tym wszystkim najgorsze jest to, że razem pracują..

Też uważam, że niepotrzebnie facet wracał do tematu. Odmówił dziewczynie, jakby nie poruszał więcej tej kwestii to ona na pewno by się domyśliła, że po prostu nie chce nigdzie z nią iść. Trzeba było wywalać, nomen omen, kawę na ławę? Mnie by po prostu było głupio dybać na kogoś przy pierwszej możliwej okazji i strzelać mu gadkę o tym, że nic do niego nie czuję, byłam tylko miła itd. Szczerość jest bardzo dobra, ale czasami warto po prostu trzymać język za zębami. Ja na miejscu autorki wolałabym, żeby ta druga osoba po prostu przemilczała temat. Odmówił - i dobrze. Tyle wystarczyło.

A komunikat pt: "Nic do Ciebie nie czuję, żal po prostu mi Ciebie było" brzmi jak?

Brzmi przykro. Ona nie oczekiwała litowania się nad nią, a doceniła okazaną pomoc i sympatię. To tak jakby dostać jałmużnę. Powiedz, kto lubi dostawać jałmużnę  w  relacjach damsko - męskich?

Z jej perspektywy, przykra sytuacja.

Otóż właśnie! O ile tyczy sie to wyłącznie tej docinki, to można dyskutować. Nie każdy jednak potraktuje to w podobny sposób.
Jeśli zaś wszystko się rozchodzi o to pierwsze, to niestety dużo wody upłynie, zanim się to zmieni..

Bagiennik powtarzasz co post że czepiamy się że kobiecie nie można odmówić a wszystkie zupełnie co innego piszemy Pewnie że można odmówić nawet trzeba jak się nie jest zainteresowanym aby drugiego człowieka nie zwodzić (działa w obie strony, podkreślam) natomiast po co potem jeszcze biegać i walić komentarzami że rozmawiał z nią z litości? To było po prostu zbędne, tak samo jak koleżanka w pracy ma nowa sukienkę, nikogo nie pyta o zdanie ale Ty i tak ją dogonisz na przerwie powiedzieć ze w sumie to źle wyglada, a to wszystko w imię szczerości i prostolinijności. Ta szczerość i prostolinijność to nie są w każdej sytuacji pożądane odruchy, trzeba wiedzieć kiedy odpuścić

Odbieranie jest tak jak powinno być odbierane. Z niesmakiem.

Jak ktoś jest tak przewrażliwiony na swoim punkcie, to może i odebrać to z niesmakiem czy nawet głęboką obrazą..Całe szczęście, że nie wszyscy biorą sobie wszystko tak bardzo do siebie...

Magda może być tak, jak mówisz..Nieraz bywa tak, żę ludzie sobie coś dopowiadają a nadawca ma jak najbardziej uczciwą intecję..Szczerze, to sam bym odebrał nawet to stwierdzenie o ty, że "zrobiło mi się Ciebie żal" inaczej, w zależności od tego, JAK by to ktoś wypowiedział. Na pewno zaś nie robiłbym z tego takiej dramy, jaką się tutaj robi.

Ja zaś stwierdzę odwrotnie: jak ktoś jest przerważliwiony na swoim punkcie a odbiera każdą informację w sposób rozdmuchany, to dupkiem będzie dla niego każdy,kto tylko się ośmieli wyrazić jakąkolwiek krytykę..

Nawet wtedy, jak powie, że np kobieta wygląda źle, bo ma podkrążone oczy, np z niewspania. Im więcej emocji, tym mniej warto się tym przejmować. A jak już padają określenia typu dupek czy cham (w takim jak ten wypadku) to ja się nie wypowaidam, bo z emocjami nie dyskutuję.
Jedna będzie przewrażliwiona i nazwie faceta dupkiem po jednym tekście, druga machnie rękami i nie powie nic, Właśnie odbiór tego decyduje o tym, jakie wrażenie wywoła wypowiedź..

Swoją drogą, to ciekawe: zaczynają latać epitety na podstawie niby jednej, prostej wypowiedzi, która w dodatku mogłaby być przekręcona, jak to zresztą zauważyła Magda wyżej..

Słusznie ktoś kiedyś zauważył( na tym forum), że komunikat w dużej mierze kształtuje odbiorca. Dla jednego będzie to odzywka wywołująca niemal płacz dla innego co najwyżej coś, czym nie warto się przejmować i  na co się machnie ręką. Facet nie popisał się możę dyplomacją, ale nie jest to akurat znowu coś, czym można się aż tak przejmować. Myślę że w odczuciu wielu osób, ale akurat trafiło na Autorkę, która za bardzo wzięła to do siebie.

To, co chciał osiągnąć ten facet, wie tylko on sam, można tutaj snuć dziesiątki teorii.

Bez owijania w bawełnę? - jak najbardziej jestem za!

Nie słusznie, lecz dość cynicznie. Zdajesz sobie sprawę, że w ten sposób, można wytłumaczyć każde zachowanie, w tym w szczególności obiektywnie niekulturalne, niegrzeczne, aroganckie, opryskliwe, upokarzające itp.

Idąc tym tokiem rozumowania, jeśli mężczyzna użyje wobec mnie słów powszechnie uznanych za obraźliwe lub uderzy mnie, to nie będzie to przemoc fizyczna, zachowania niestosowane, a jedynie będzie to odpowiednio ukształtowany w moim subiektywnym odbiorze przekaz. Będzie to moje przewrażliwienie na bezpośrednio i prostolinijnie wyrażony przekaz?

You made my day

Niestety bezrefleksyjna bezkompromisowość uchodzi tylko małym dzieciom. Jest na poziomie trzylatka, który będąc z rodzicami w gościach może na cały głos palnąć, że w ubikacji śmierdzi kupą lub zapytać się kaleki na ulicy, dlaczego ma krzywe nogi.

Mnie jest żal tego Pana.
Kiepska sprawa takie odzywki. Nie mówiąc o akcji,że ją dopadł po czasie aby jej to oznajmić.