Czy ktoś z Was żałował decyzji o rozwodzie? - Netkobiety.pl

pocieszające to

Mąż jest na pewno silniejszy psychicznie.

Nie podejmuj pochopnie decyzji, na terapii powinaś też podnieść swoje poczucie wartości, być pewniejszą siebie.

Wychowywanie pod kloszem, nie pozwalanie dziecku mieć swojego zdania, później starszemu na jego wybory i decyzje, skutkuje takim strachem, jakim Ty jesteś podszyta.
Czyli jacy jesteśmy odpowiadają geny i wychowanie, więc siebie nie obwiniaj jaka jesteś, tylko walcz o siebie, terapia Ci w tym powinna pomóc, tym bardziej, że u Ciebie widać symptomy depresji.

Dzisiaj weszłam na wyborczą i pierwszy artykuł jaki mi się wyświetlił to o singlach i wdowcach którzy coraz częściej cierpią na syllogomanie.
Jrdl

Anajo gazeta to tylko gazeta ,jak zapisałaś się na terapię to świetnie ,ale nie diagnozuj się sama w takim stanie bo się tylko dołujesz.
Tak jak napisałem Ci wcześniej to też podtrzymuje ,masz dwie żałoby do przeżycia.
Niestety Twój mąż nie może być plastrem po kochanku i Ci w tym nawet jeżeli oboje tego byście chcieli nie pomoże ,ma swoje do przepracowania za siebie ,ale woli basen i siłownie tylko ,oraz dobre uczynki z niewiadomymi do końca intencjami.
jest taki cytat "Litera zabija duch ożywia" , u was ducha już nie widać to się zdarza przecież to można zmienić ale jak się chce i pragnie zmiany .
Nie śpiesz się z decyzjami nie pali się ,idź na terapię dla siebie ,jeżeli choć trochę jesteś zmotywowana to masz ogromną szansę na zdrowie
nigdy nie jest za późno a zobaczysz też ile masz fajnych rzeczy w sobie które zaczną działać dla Ciebie ,nikt prawie nie jest 
chory od stóp do głów tylko tam nam się wydaje ,masz coś zdrowego w sobie na pewno.

Typowe "chciałabym, ale się boję"

Jeśli się boisz, to wybacz ale nikt cię za rączkę nie poprowadzi i nie będzie życiowych trudności spod nóżek usuwał. Albo masz dość męża i życia z nim, albo pasuje ci taki stan rzeczy jaki jest. Ponoć zawsze są plusy dodatnie i plusy ujemne jak powiedział nasz bystry były prezydent. Trzeba tylko zrobić bilans żeby się upewnić, których więcej.

Skoro chcesz rozwodu, to zakładam, że nie jesteś teraz szcześliwa z partnerem?

Straszny egoizm, ty byś chciała, żeby facet tak z Tobą siedział i marnował Ci lata życia z wygody mimo, że już tego nie widzi i gdyby nie strach przed samotnością to składałby pozew? Ona się w kimś innym w końcu zakocha w takim układzie i co? Dopiero wtedy się ruszy, a partnerowi zmarnuje być może lata na szukanie i spotkanie kogoś innego, kto nie traktowałaby związku jako czegoś z braku laku i miałby lepsze powody do siedzenia w związku niż strach przed samotnością.

Straszny egoizm, ty byś chciała, żeby facet tak z Tobą siedział i marnował Ci lata życia z wygody mimo, że już tego nie widzi i gdyby nie strach przed samotnością to składałby pozew? Ona się w kimś innym w końcu zakocha w takim układzie i co? Dopiero wtedy się ruszy, a partnerowi zmarnuje być może lata na szukanie i spotkanie kogoś innego, kto nie traktowałaby związku jako czegoś z braku laku i miałby lepsze powody do siedzenia w związku niż strach przed samotnością.

"Straszny egoizm " - to dosyć mocne określenie, ocena. Sugerujące które wyjście jest właściwe. Że lepiej odejść. A Ty tego nie wiesz ani ja, bo to nie jest ani Twoja ani moja sytuacja. Ja piszę że Anajo ma sama zdecydować.czy to egoizm i marnowanie życia mężowi? Nie wiem. Ale jak widać mąż też nie chce się rozwieść więc mu to odpowiada. Problem w tym żeby zmienić na lepsze a nie ma gorsze. Autorka jest w depresji i nie powinna podejmować takich decyzji w takim stanie i pod wpływem rad forumowiczów. Dobrze by było żeby najpierw uporała się ze sobą. Bo po rozwodzie depresja nie minie. Zostanie z tym sama i będzie jeszcze gorzej. Widać ewidentnie że dziewczyna nie umie podjąć decyzji, czuje że jest jej źle ale nie wie dlaczego i nie wie co ma robić. Szuka tu na forum odpowiedzi ale to nie jest dobre miejsce na szukanie odpowiedzi.
Spójrzmy na to: ona nie może wstać z łóżka, a on ogarnął dom, obiad i poszedł na siłownię. "Jakby nic się nie stało" czyli że co? Źle zrobił że obiad ugotował i poszedł ćwiczyć?
Tu jest problem, ale rozwód nie jest rozwiązaniem.
Nie sprawi że wewnętrzne smutki, rozterki, deficyty, niespełnienie znikną. One zostaną. Dlatego nikt z nas tutaj nie powinien sugerować komus takich decyzji. Bo to że "ja miałam podobnie i postąpiłam tak i nie żałuję" to nie znaczy że druga osoba też ma tak zrobić. Bo nie znamy wszystkich parametrów sytuacji tej drugiej osoby.

Jeśli chodzi o mnie odpowiadając na pytanie wątku to absolutnie nie żałuję rozwodu. To była jedna z lepszych decyzji jaką mogłam podjąć na przestrzeni lat. Paradoksalnie rozwód spowodował, że funkcjonuje w chwili obecnej  a zupełnie innym poziomie jeśli chodzi o kwestie zawodowe. Zmobilizowałam się do tego sby zrealizować moje odwieczne marzenie o studiach i właściwie mam to. Teraz będę szła dalej, mam plany co do dalszej edukacji. Ja nie żałuję, natomiast mój eks mąż bardzo żałuje. Mimo, że mu współczuję i rozumiem z czym może się borykać (nawet kazałam rozpocząć mu terapię ponieważ w mojej ocenie myli miłość z uzależnieniem) to nawet jedna myśl mi nie przemknie o tym aby do niego wrócić. Podsumowujac nie żałuję, żałuję tylko, że słuchałam rodziny i złożyłam papiery rozwodowe 3 lata od ślubu. Powinnam zrobić to wtedy kiedy pierwszy raz o tym pomyślałam czyli dwa dni po ślubie. Kiedy pierwszy raz ujrzałam pięść nad głową.