Kolejna, przestająca kochać żona? - Netkobiety.pl

Fakt, że miała faceta na boku i spędzała z nim radosne i romantyczne chwilę ustaliłem z bardzo wiarygodną osobą, tak samo wiedziała ona o tym, że to się zakończyło. Za rękę nikt ich nie złapał, ale były to jej wyznania, więc raczej nie urojone i kulkukrotne.
Obecnie uważam, że albo męczy się po tym wszystkim (i trochę się to składa, bo nagle jej pieniędzy nie potrzeba, a do tej pory konsumpcja szalała na każdym kroku, a z tego co wiem tamten to gołodupiec), albo pojawił się inny, który dał jakiś bodzieć do działania, albo wrócił i stary.
Generalnie może obecnie nienawiść do siebie jednak górować, bo chce żyć blisko siebie i wychowywać dzieci, ale osobno i nikogo nie chce mieć. No ale niestety ciężko mi uwierzyć teraz w cokolwiek.
Ale jakbym nie patrzył na co niektóre wpisy, np. wyżej Paslawka - to dużo jej zachowań się pokrywa, generalnie większość się pokrywa gdy wkładam tam romans, który się odbył. Ten brak szacunku do mnie, to odrzucenie mnie, to nieliczenie się ze mną. Pasuje jak ulał, nawet i te awantury - odreagowywuje na mnie.
Ciekawi mnie wspólne posiedzenie u psychologa jak będzie wyglądało.
Ja to nawet i popadam w paranoję, czy mimo wszystko nie trafiła na to forum i nie czyta tych wątków... no ale chyba bym o tym usłyszeć zdążył.
A i jeszcze jedna kwestia - strasznie, strasznie na każdym kroku okazuje jaka jest nieszczęśliwa. Strasznie ofiara, życie jest dla niej katorgą itd.
Raz, nawet przyłapałem ją na pisaniu z kimś to wyznawała, że chce być sama... ale podejrzewam, że to wpływ emocji, bo bodajże wtedy kończyła się tamta relacja.

Jak nie czujesz się na siłach nie odpowiadaj. Jeśli niedawno się rozstali to masz rację, to może być taka desperacka próba, odzyskania go.

Rozumiem zatem, że wybierasz mniejsze zło i jest nim pomimo wszystko dalsze życie z żoną. Usiłowałam nakreślić, że na ten moment ogarnął Cię lęk, ale jeszcze nie wiesz co Cię czeka i jaką męką jest życie z kimś, kto zdradził, komu się nie ufa, kto w Twoich oczach jest już zdolny do wszystkiego.
I żeby nie być złym prorokiem - to też nie tak, że się nie da, bo jest to możliwe i niektórym się udaje, ale wymaga to ogromnej pracy ze strony obojga, a u Was specjalnie się na to nie zanosi. O tym, że przebudowa związku może trwać latami nawet nie wspomnę.

Och, jakie to jest schematyczne! To nie jest nic innego, jak zagłuszanie własnych wyrzutów sumienia, bo przecież łatwiej jest zdradzić kogoś, kto nawala, nie rozumie, jest "nie taki", nawet jeśli sobie samemu (tu: sobie samej) się to wmawia. Wtedy wszystko drażni i nawet dotąd nieistotna drobnostka urasta do wady nie do przeskoczenia, stąd wybuchy, kłótnie i coraz bardziej narastający konflikt. Zwykle łatwiej jest całą winą obciążyć drugą osobę, z kolei bycie uczciwym wymaga ogromnej odwagi, a zdradzający z samego założenia są tchórzami.

To co mogę Ci poradzić, choć zostało wcześniej napisane, ale jestem tego samego zdania, to abyś przy niej był twardy, stanowczy i konsekwentny. Za zamkniętymi drzwiami możesz wyć do poduszki i zagryzać z bólu wargi, ale ona ma tego NIE widzieć. Ona ma zacząć traktować Cię jak kogoś, kto rozdaje karty i kto doskonale wie czego chce, a jeśli tego nie osiągnie, nie zawaha się iść na krwawą wojnę. Żadnych wyprowadzek, ustępstw. Argumenty są po Twojej stronie, więc to nie powinno być trudne, o ile wewnętrznie się nie złamiesz.

Terapia dla dwojga ma sens jak chcą jej obie strony, w dodatku są na niej szczerzy. Przy jej nastawieniu to strata kasy i czasu ale ok. próbuj. Każdy jest inny, może potrzebujesz dostać więcej kopów od życia aby w pewnym momencie powiedzieć stop. Więcej nie da się zrobić. Odbudować związek można tylko wtedy jak obie strony tego szczerze pragną. Nawet nie wspomnę o miłości, ale już bardziej priorytetach. Ja u Twojej żony nie widzę nic więcej jak tylko to, że ponownie chce wrócić do obiegu i łapać motyle. Czasem twarde pierd.. e sytuacyjne potrafi obudzić. Co nawet i w takiej sytuacji nie zmienia faktu że kopa pracy przed Wami. Odbudowanie zaufania to podstawa każdego związku, zauważyłeś ruchy w tym kierunku z jej strony? Osobiście też uważam że ma kogoś cały czas. Te selfie nie są po nic. Ten przyklejony tel do ręki też. Im szybciej zbudujesz obojętność co do jej osoby i jej działań tym szybciej wyzdrowiejesz. Nie zmusisz nikogo do miłości do siebie, już to widzisz jak to działa. 34 kroki wdrażaj

Z tym uświadomieniem sobie wstrzeliłaś się doskonale Olinko, zresztą pod tym względem wiem po sobie jak mi to uświadomiło że to nie ma sensu. W przypadku autora mam wrażenie że pokłada nadzieję w terapii par. Jak trafi na uczciwego psychologa to po pierwszej sesji już może usłyszeć druzgocące słowa.

No to widzę postępy w twoim nastawieniu. Bardzo dobrze. Tutaj gdzieś, niestety nie pamiętam gdzie (w razie czego tę osobe przepraszam, że nie podaję nazwy) napisała babeczka, że też nie miała dowodów na zdradę, ale miała dane i powołała kochankę na świadka w pozwie rozwodowym. To pięknie rozwiązało sprawę rozwodu z winy męża, bo nie chciał stresować swojej kochanki. Więc zgodził się na wszystko.
Obserwuj, słuchaj, jak da radę zapisuj. Gdy będzie miała komfortową sytuację, może stracić czujność. Czy nie zdarza jej się pomylić czasem imiona?

Na spotkaniu z psychologiem, nie zdradzaj się ze swoich działań. Niech ono dotyczy tylko waszego małżeństwa.

No i co mam zrobić, że ci nie wierzę?
Biję się w piersi (a mam się w co bić), że miałam dobre nastawienie, że ci chciałam wierzyć, ale..

Po pierwsze piszesz dokładnie tak, jak wszyscy tutaj zbanowani trolle (albo z małymi wyjątkami).. Nie powiem ci na czym te podobieńtwa polegają, bo załapiesz i będziesz ich później unikal.

Masz naprawdę wielki talent krasomówczy, czym już tu się wielokrotnie pochwaliłeś.
Z założenia nie wierzę ludziom, którzy przedstawiają się jako tacy bez winy; Ja taki idealny, a ona/on taki potwór i uciekł.

Sorry ale w życiu widziałam zbyt wiele, żeby łykać takie bajki.

Jednak baw się dobrze, bo widać  że trafiłeś na podatny grunt.

Po zdradzie często właśnie to bywa najtrudniejsze do przełknięcia, że nagle okazuje się, że osoba, którą kiedyś wybraliśmy, dzieliliśmy z nią życie i planowaliśmy przyszłość - okazuje się być zupełnie kimś innym niż byliśmy o tym przekonani. Niestety to właśnie tego typu sytuacje kryzysowe wyzwalają w ludziach cechy, o które byśmy ich nie podejrzewali, zresztą oni sami siebie być może też nie. Z tchórzostwa potrafią perfidnie, czasem prosto w oczy kłamać, manipulować, oszukiwać, wypierać się, wybielać do granic absurdu, siebie samych stawiając w roli ofiary, a partnera opisując jako zło wcielone (zabawne, że wcześniej tego nie zauważali) i tak dalej, i tak dalej. 
To jest trudna do zaakceptowania świadomość, bo wydaje się pokazywać, że dokonaliśmy błędnego wyboru, a osoba na którą patrzymy, a która była nam bardzo bliska i nierzadko przeżyliśmy z nią kawał życia, z dnia na dzień staje się kimś obcym, zupełnie niezrozumiałym i nieprzewidywalnym.

Twój świat i wyobrażenie o żonie i własnej rodzinie runęło. Cierpienie i zagubienie to naturalna kolej rzeczy. Przeczytaj sobie książkę: No more Mr. Nice Guy! - Robert Glover , pomoże Ci zrozumieć czemu stawiania drugiej strony na pierwszym miejscu ze spychaniem własnych potrzeb jest szkodliwe, pomoże Ci na przyszłość, to nie to spowodowało zdradę ale na przyszłość pomoże też zdrowiej budować relację (z myślą o sobie też)

Posłuchaj powyższego. Ja powinienem zrobic to wcześniej... Kluczowe jest "wszystko możesz, nic nie musisz" i fragment o tym, że do niej nic nie dociera. To nie jest kobieta, z którą się wiązałeś. I cokolwiek możesz sobie zarzucić - zdrada to naprawdę największe świństwo, jakie można wyrządzić współmałżonkowi.

Czytam większość wpisów po parę razy, ale jakoś nie mogłem się poskładać, żeby coś więcej opisać.
Z WindyBoy’em – to koniecznie na piwo się umówię, jak sytuacja u mnie dojdzie do końca… Naprawdę piątkę możemy sobie zbić. Człowiek wyciągnął 200% z siebie dla drugich połówek na każdej płaszczyźnie, a im się po prostu… zabawki znudziły.
Osobiście uważam, że zdrada, pełny romans – to największe świństwo, jakie można zrobić swojej drugiej połówce – tutaj się zgadzam. Sku….stwo.
Powoli mija mi chyba faza szoku i... dociera do mnie, co się wydarzyło. Dosłownie wątpię, aby udało mi się to jakkolwiek poskładać w całość. Emocje, które targają moją żoną są… wręcz niesamowite, co godzinę co innego, amok, śmiech, agresja, czułość itd. Zasłania się dobrem dziećmi cały czas ale… ciężko mi w cokolwiek uwierzyć. W rzeczy, które się dowiaduję naprawdę ciężko mi przyjąć do wiadomości, że faktycznie miały miejsce, że tak dobrze udaje… Oczywiście zdaje sobie sprawę z tego, że teraz wychodzą negatywne cechy i one mną targają, bo pozytywy życia również były. Spędziłem z nią również masę pięknych chwil, tego nie neguję. Ciężko mi naprawdę wyobrazić sobie swoje „nowe” życie, które nadchodzi… wszystko dosłownie wywrócone do góry nogami – ciężko mi się patrzy na innych rodziców w przedszkolu, rodzinę z jej strony w mediach społecznościowych, znajomych niektórych… ciężko. Chyba to po prostu cały czas etap szoku i niedowierzania we mnie jest.
Może i zachowuję się jak pi***, ale chyba widać… jak mi na niej i na rodzinie zależało. Dlatego… skomlę tutaj.
Adwokat z kolei rekomenduje mi zabezpieczanie własnych interesów, dbanie o siebie na spokojnie bez emocji i przeciąganie tego w czasie. Zasadniczo rzecz biorąc to nie ja chcę odejść, wyprowadzić się – a żona, a mam nie ulegać jej naciskom. Przytoczyłem jej to przepiękne zdanie, że ja dużo mogę, ale nic nie muszę. Generalnie spotkanie z nim trochę mnie uspokoiło, bo tak naprawdę to ona jest w kropce, nie ja. Ja mogę na to przystać, ale nie muszę. Dodatkowo uważam, że to strona ustępująca powinna odejść, jeżeli do tego dąży.
Druga sprawa w moim przypadku jest jeszcze taka, że był jakiś czas temu sukces ekonomiczny, później wpadka i oprócz majątku zostały też… długi, kredyty które spłacam – płynności póki co nie straciłem, ale zobowiązania są duże, wynik nie udanej działalności gospodarczej. Oczywiście ona nie bierze tego pod uwagę, znaczy wie, ale nie chce przyjąć do wiadomości. Dodatkowo jednego dnia zaczyna się wręcz rzucać o pieniądze, dzielić majątek, chodź do tej pory ani myślała, aby dokładać się do gniazda domowego. Co więcej, nie miała oporów przed kupowaniem niepotrzebnych rzeczy, jak ciuchów z ciul wie jakiej półki, czego nie mogłem opanować w żaden sposób. Drugiego… zaczyna od emocji, że to zasadniczo w obawie o mnie, że nie potrafi mi dać tego na co zasługuje. Trzeciego siada do kulturalnej rozmowy… itd. Naprawdę ciężko mi jakkolwiek funkcjonować, bo co chwilę coś. Ona chciała by od ręki wszystko zmienić tak, jak chce, a ja nie. Zawsze byłem w życiu uległy, bo to jednak żona i chciałem dobrze, a tutaj… klops i nie zamierzam już schodzić z drogi.
Zawsze w życiu mówiłem, że ślub wezmę tylko raz i po staroświecku, dlatego czym innym kierowałem się wybierając partnerkę życiową. Zawsze, ale jak widać – to ona zdecydowała inaczej, a ja po prostu dostaję po tyłku.
Tak naprawdę na chwilę obecną – jestem w kropce i ja i ona. Nie wiem co zrobić, dzieci widzę, że pomału odczuwają tą sytuację już i… tyle. Stosuję 34-kroki, ale psychicznie jestem w rozsypce i szykują się zajebiście wesołe święta w tym roku…

Tak, to też jeden z moich największych błędów. Tłumaczę to sobie jej problemami nerwowymi, bo wtedy moja uległość i przejmowanie coraz większej ilości obowiązków się nasiliło. Po czasie widzę jednak, że to była droga donikąd, bo zakładała chęć pracy jż nad sobą i swoimi problemami.
Dystans, czas, dystans, czas i tak do skutku. W końcu zadziała, pozbierasz się i ruszysz dalej.
U siebie też na to liczę, bo lekko nie jest.

Panowie jesteści w miarę normalni
Żyjecie teraz w stanie ostrego kryzysu
Pocieszę was jak ja niezły ancymon sobie
poradziłem jak umiałem to wy tym bardziej
Teraz się wam zdaje że to co czujecie przylepiło się jakby na stałe i nigdy nie minie .
Minie ciało i umysł jest mądre choć wielu w to wątpi to jednak dąży do równowagi ,jak trochę ochłoniecie zobaczycie ile potraficie zrobić dla siebie z pożytkiem dla innych ,pierwsze co ja tam kiedys odkryłem to że dam radę i nic nie muszę nic mi nikt psychicznie tak naprawdę bez mojej zgody
nie jest w stanie nic zrobić złego i krzywdy pomimo różnych emocji które miałem w sobie
Jak w tygodniu zrobicie 2 -3 rzeczy dobre z różnych list dobrych rad tylko dla siebie to super w tym stanie pomału do przodu .

Moim zdaniem powinieneś się poradzić prawnika. Bo to wszystko będzie do wykorzystania w sądzie w razie czego. Czy ty zajmujesz się dziećmi. Jakimi sprawami zajmujesz się u dzieci? Czy masz na to faktury dowody? Czy udało ci się ustalić dane kochanka żony? Jak żona jest miła, bądź czujny, bo najprawdopodobniej może chcieć coś ugrać. Z mediatorem może chodzi o to,  ze chce pokazać, że się starała, no ale z tobą nie dało rady.

Człowiek niestety jest dosyć ułomny w kwestii słuchania się innych, jeśli w grę wchodzą uczucia.
Może wykonywać bardzo dobrze inne polecenia, może świetnie rozwijać się w sporcie słuchając trenera, bardzo chętnie korzysta z doświadczenia innych w pracy, w sprawach technicznych - ale niestety, tam gdzie wchodzą w gre uczucia, zaślepione serce zdecydowanie wygrywa z rozumem.

Wiem o czym mówię, bo mówie na swoim przykładzie. Jeśli miałoby Cię to zmotywować, to powiem Ci szczerze - że ja sam teraz po czasie mam pełną świadomość, że w sprawie mojego małżeństwa nie słuchałem rad innych, nie słuchałem rad które sprawdziły się praktycznie w stu procentach, działałem emocjami i sercem. Wiem że moja sytuacja mogłaby nie zabrnąć tak daleko, że mogłem to poprowadzić inaczej, i byłaby jakaś szansa, że skończyłoby się to w inny sposób. Że odpuszczając w pewnym momencie, wycofując się całkowicie w cień, skupiając się tylko i wyłącznie na sobie - miałbym pewnie większy wpływ na byłą żone, i przede wszystkim - nie zrobiłbym sobie sam tyle krzywdy, nie sponiewierałbym się aż tak - przed samym sobą.
Niestety robiłem po swojemu, słuchając serca - działałem w sposób desperacki, nie dopuszczając niektórych myśli do siebie, nie dopuszczając do siebie że najważniejsza dla mnie sprawa, przyszłość mojej rodziny może odbywać się jakby poza mną. Angażowałem się w to bardzo, uważając że działam przecież w słusznej sprawie, że moralna karta jest przecież po mojej stronie, że przecież chcę dobrze... zjadało mnie to.
Najmądrzejsi ludzie których wtajemniczyłem w moją sytuację, mający dzieci, wnuki, róźne rozłamy na swoim koncie - jasno dawali mi do zrozumienia, że w moim położeniu to ja realnie nie mam ruchu, jakbym nie zrobił teraz to będzie źle. Żebym się odciął, zapomniał w ogole o sprawie małżenstwa jak najszybciej, i będe miał z tego dużo więcej korzyści. Że ja nie mam już najmniejszego wpływu swoim działaniem, gadaniem na moją żone. Że wszystko co będę robił próbując to naprawić - zagra na niekorzyść.
Nie słuchałem...

Tak jak już pisałem - wszystko co mi doradzano, i co jest wiedzą jak widać powszechną, bo na tym forum również piszą o tym prawwie wszyscy - w zdecydowanej większości się sprawdziło. Tylko jak ja wtedy słyszałem, żebym ochłonął - skupił się na sobie, a za rok/dwa żona zobaczysz że będzie chciała wrócić, to mi to się nie mieściło w głowie. Jaki rok?? przecież to wieczność, uschnąłbym do tego czasu z cierpienia.... tak mi się wydawało....
Żona jak tylko zacząłem się od Niej dystansować emocjonalnie, jak tylko zaczęło mi świtać że możliwe jest życie bez Niej, nie wiem czy to wyczuła, czy akurat zmusiła Ją do tego sytuacja - ale jednak wycofała się z wcześniejszej rewolucji, przeprosiła... po niecałych dwóch miesiącach. Zrobiła coś, za co wcześniej bym oddał wszystko, co nadawało sens życiu.
A jednak te nawet nie dwa miesiące starczyły, żeby ułożyć sobie to wszystko zupełnie inaczej. Tydzień, może dwa podczas których to rozum zaczął wygrywać z sercem - wystarczyły żeby przewartościować siebie, i osobę dla której wcześniej bym zrobił wszystko...
Była podjęta próba naprawy tego, ale niestety z nastawieniem z mojej strony po tym wszystkim jednak na to - żeby odkryć karty i przekonać się już do końca z jaką osobą mam do czynienia. Nie pomogło to ani naszemu małżenstwu, ani mojej psychice. Z Jej strony było z kolei nastawienie aby za wszelką cene zachować twarz, żeby nie odkryć się, do końca grać jednak na swoich zasadach. Przede mną twarzy nie zachowała, może przed sobą ??

Naprawdę, w takich przypadkach działają pewne schematy. Te historie bardzo często w podobny sposób się zaczynają, kończą, i w bardzo schemtyczny sposób działają osoby które w nich uczestniczą...
Nie kategoryzuje tego do zachowania kobiet, może ja z racji że obracam się w męskim towarzystwie więcej o takich przypadkach słyszałem, ale z pewnością dotyczy to wszystkich, którzy w pewnym momencie popełnią życiowy błąd - nie mając na tyle dojrzałości, aby wziąć za to odpowiedzialność. Aby być uczciwym, przyznać się o co chodzi. Którzy to ludzie swoje poczucie winy, i swoje zagubienie zwalają na drugą osobę, aby poczuć się lepiej, aby samemu się nie dołować.
Spotkaj się z psychologiem, naprawde u mnie pomogły już 3 spotkania ze starszym, bardzo szanowanym specjalistą w wielu dziedzinach psychologii, również terapeuta małżenski. Pojęcia nie masz jak w tamtej chwili mi się z Nim dobrze rozmawiało. Ja zaczynałem coś mówić, a On kończył. Ja sie starałem coś tłumaczyć, a on doskonale to rozumiał, wręcz lepiej ode mnie. Wtedy wykonałem duży krok, i dużo mi to pomogło, bo jednak była to osoba której całkowicie nie znałem i nie był w żaden sposób w to zaangażowany. I przede wszystkim wtedy zrozumiałem, że mój przypadek to nie jest jakiś wyjątek, i to nie jest coś co się zdarza raz na milion, a zachowanie zarówno moje jak i mojej byłej żony to nie było jakieś indywiduum. i odbywało się w jasny schematyczny sposób dla jednej strony która chce (możliwe że pozornie) dać nogę z małżenstwa, potrzebuje oddechu itp itd, ma problem ze swoimi uczuciami i nie wie co do kogo czuje, i drugiej strony , która trzyma za nogi do końca i nie daje tamtej uciec...

Niedługo minie rok od tej całej rozpierduchy, i jakoś przez ten czas nie uschnąłem z tęsknoty. Owszem schudłem szczególnie w początkowej fazie, zmieniłem swoje nastawienie do świata. Zmieniło mi się od strony praktycznej w życiu bardzo dużo. Sporo rzeczy pociągnąłem dalej. Zrobiłem kapitalny remont, mieszkam teraz w miejscu z którym absolutnie wcześniej nie wiązałem żadnej przyszłości. Szybko dostosowałem realia do możliwości opieki nad synkiem. Mam do Niej czasem nerwy, czasem ma jeszcze jakiś pośredni wpływ na mnie, walczę z tym jak mogę. Mamy dziecko, i to bardzo dużo zmienia, gdybyśmy od momentu rozstania nie mieli kontaktu, byłoby milion razy łatwiej, wiadomo. Ale ide dalej, z głową do góry, bez żadnych oczekiwań, z określonym nastawieniem. A jak pomyśle sobie w jakim stanie byłem wtedy - kiedy to wszystko się działo, i ile mnie to wszystko kosztowało - to jednak największy żal mam do siebie, do swojej natury - do tego że przeżyłem to dużo dużo bardziej niż powinienem, i niż była warta dama o którą się rozchodziło.

I świta mi w głowie myśl, że na chwile obecną sytuacja się zgoła odwróciła. Że to ja mam w głowie dużo mniej niewiadomych, sam skutecznie wybiłem sobie z głowy nadzieje, to bardzo dużo. Ona przez swoją naturę, pozoranctwo, zachowawczośc- tych niewiadomych ma, i będzie miała sporo....
Talia kart którą trzymała w rękach moja była już żona - a ja byłem przez to zapatrzony w Nią, w każdy jej gest, ruch i słowo - wypadła Jej z rąk  i wpadła do studzienki....

Witaj
Bez urazy ale jak dla mnie zachowujesz się jak ktoś kto dostał w łeb i jest oszołomiony, rozgląda się błędnym wzrokiem i pyta...ale o co chodzi.
Jak dla mnie Twoja żona ma nadal romans, który ewoluował że teraz oni chcą być razem - przynajmniej Twoja żona chce być. Ma za duże parcie na już, na teraz albo nawet na wczoraj żeby sie rozstać. Jesteś dla niej przeszkoda która chce wymazać.
Potrzebujesz dowodów. Na szybko.

Temat pieniędzy - na wczoraj odcinasz ją od swojej kasy, rachunki na pół i to wszystkie łącznie z długami. Np. Ty opłacasz czynsz ona prąd, nie zapłaci odetną to kupisz sobie świeczkę. Ona ma płacić za siebie za wszystko, kosmetyki, wizyta u lekarza, adwokata, wyjście z dziećmi, zabawki, ubrania dla nich. Oczywiście chcesz kupić im zabawkę, ubrania, zorganizować wyjścia - możesz płacić ale one mają wiedzieć że to mają od Ciebie i na wszystko rachunki - NA WSZYSTKO.

Pytasz na poważnie? Oczywiście że odcinasz od kasy. Masz zamiar opłacać adwokata który zrobi wszystko żeby Ciebie ogolić na łyso i to na sucho?

Ogarniasz swój samochód którym ona jeździ - zabierasz go na godziną pod hasłem wymiana klocków - rzekomo dzwonili z serwisu - i ładujesz tam lokalizator z dyktafonem.
To że ona ograniczyła wyjścia nie oznacza że się z kimś nie spotyka. Zacznij wspominać(oczywiście po zamontowaniu osprzętu) że interes cienko idzie i być może będziesz musiał sprzedać samochód - jeśli będziesz gotowy na odejście sprzedaj go bo inaczej Ciebie wydyma na kasie. Zacznij ukrywać dochody - żałosne? ale konieczne bo jak już wspomniałem - wydyma.
Rozdzielność majątkowa i to na wczoraj.

Po połowie nie inaczej.

Pytanie skąd pewność że ona z dziećmi tam siedzi? Może pod hasłem idę do koleżanki wychodzi i tam się z nim spotyka? I tutaj kłania się lokalizator i dyktafon. Pamiętaj jej rodzice to jej rodzice. I zawsze nimi będzie - znaczy dla Ciebie obcy ludzie w myśl prawa.
Na razie nic z tym nie rób - patrz zbieranie dowodów - oczywiście możesz się z tym pobawić na zasadzie - jadę z wami albo dojeżdżasz po godzinie do teściów pod hasłem ale się stęskniłem to wpadłem na godzinkę. Możesz dzieci zabrać do swoich rodziców na weekend itp. dziecinne być może ale to ją może wyprowadzać ze strefy komfortu.

Co to znaczy minął sie? Koleżanki może służą za doradczynie lub nie każdy wyjazd jest do koleżanek.
Tak robi Ci na złość i to w najgorszy sposób - gra dziećmi.

Nie da się nawet gdybyś zwrócił jej uwagę wierszem to i tak odbierze to jako atak i może przynieś odwrotny skutek. A i jak zobaczy ze to Ciebie rusza zacznie to robić x2.

Rób swoje swoim tempem. Pamiętaj że to może być zasłona dymna i zbieranie dowodów że ona ratowała to małżeństwo a Ty nie chciałeś. Chce rozmawiać ok ale na Twoich warunkach czyli Ty ogarniasz te spotkania nie ona.

Jak odetniesz ją od kasy to przestanie - jak będzie narzekać to mówisz - problemy finansowe musimy na razie się ograniczać. Nic więcej. A i myślę że ona ma kasę odłożoną.

Ona już informuje otoczenie że o rozwodzie z przyczyn...nie zależnych od niej. Ona już to robi. Jak będzie Ciebie cisła to powiedz ok będę mówić ale zgodnie z prawdą czyli? że powodem rozwodu jest Twoja zdrada. I niech się zapala - oczywiście wcześniej w domu...dyktafony.

Jestem pewien że ona swoje psiapsiółki już poinformowała dlatego teraz nagminnie do nich jeździ - jeśli wszyscy w to uwierzą to może nikt się od niej nie odwróci bo z takich przyczyn takie rozwody też się zdarzają.
I nie, nie powinieneś z tego robić tajemnicy. Po 1 żeby właśnie nie uwierzyli w jej wersję, po 2 zdarza sie że w takich momentach ludziom rozwiązują sie języki - i to często ze strony psiapsiółek.
W domu dyktafony. Kamerki, oczywiście w formie ukrytej. Jej zachowanie może wynikać z "konsultacji" z kochasiem. Wychodzisz na spacer z dziećmi ona może w tym czasie z kimś gada przez telefon.
Pogadaj z adwokatem i spytaj czy możesz w chwili obecnej zabezpieczyć miejsce pobytu dzieci pod adresem ich zameldowania - padnie szantaż żony że je zabierze do matki.
Wspomniałeś o osobie która poinformowała Ciebie że ktoś był  - dowiedziałeś się kto to? ktoś z pracy, nowo poznany?
Sprawdziłeś np. FB co zamieszczała tam żona, jej koleżanki, lokale w których się bawiła? Zdarza się ze koleżanka, kolega zamieszczą zdjęcia(w dobrej wierze) z których można czegoś się dowiedzieć. Sprawdziłeś bilingi, przelewy, płatności kartą?
Zalatuje paranoją? być może ale potrzebujesz informacji.

Dziękuję ślicznie za odpowiedzi… pomału do mnie dociera to, co się wydarzyło i pomału się izoluję i zaczynam trzeźwieć…
Idąc po kolei, krok po kroku – z źródła, które potwierdziło mi były już romans żony wiem też, że się skończył i to skończył się na 100%. Zakończyli to i zamknęli na przełomie zeszłego roku. Do tego później była wśród znajomych sytuacja, w której doszło do rozwodu z powodu zdrady i podobno wówczas bardzo się przeraziła cierpienia, jakie przyniosło.
Dodatkowo tutaj kwestia – adwokat mój twierdzi, że na chwilę obecną nie potrzebuję dowodów. Ona chce odejść, rozwodu, ona ma parcie, jej się spieszy – a ja walczę o dzieci. Rekomenduje mi na nic się nie godzić, przeciągać ją w czasie, ekonomicznie sprowadzać do pionu i czekać. W końcu pęknie. Skoro jestem dla niej przeszkodą, mam się nie dać usunąć i stawiać na swoim. Orzeczenie o jej winie mi niestety prawdopodobnie nic nie da, bo nie dojdzie w 100% z jej nawet kiedy dowiodę zdradę. Będzie i tak z winy obustronnej, mogę się godzić tylko i wyłącznie z opieką naprzemienną do dzieci i satysfakcjonującym podziałem majątku, a nie że dzielimy majątek, a kredytów ciągnących się za nami przez nieudaną jej działalność gospodarczą nie.
Jeżeli jesteśmy przy finansach – odciąłem na już, na wczoraj. Wszystko mamy dzielić na pół, zrobić podsumowanie w połowie miesiąca. Zobaczymy co z tego wyjdzie, bo nie ma siły, aby odmówiła sobie wszystkiego, nie mówiąc o głupim tankowaniu auta.
Niestety jakąś część pieniędzy widzę, że gwizdnęła i ma dostęp do wspólnego konta z jakimiś środkami – i tutaj nie wiem, co zrobić, bo wyprowadzając je będzie to widoczne.
Samochód ogarnąłem, co ciekawe nie mogę wyjść z podziwu że do niej nie… dotarło, że to się stało. Pyta się i szuka wcześniejszego auta… Nie wierzę, naprawdę nie wierzę. Ona serio nie zakładała, że to się wydarzy…
Kwestia lokalizatora z dyktafonem – czy warto, w stosunku do tego co mi adwokat powiedział?
To, że interes ciężko idzie to wie i że są duże zobowiązania na działalności to też.
Jeżeli jeździ do rodziny – to jednak do rodziny, to fakt i to widzę. Więc tutaj pewność na 100%, jeżeli jakaś tam koleżanka się trafia – no tutaj są to nowe znajomości, więc zapewne i doradczynię ciekawe.
Pojawiło się hasło „a Ty co robiłeś, żeby uratować nasze małżeństwo”, do tego dalej próbuje mnie zaciągnąć do swojego adwokata. Obłęd jaki to beznadziejny pomysł.
Otoczenia jednak jeszcze nie informuje, chociaż pali się jej z tym rozwodem.. że głowa mała. Na już, na wczoraj. W kwestii psiapsiółek – tam nic już prawie nie zostało… ewentualnie jakieś świeże, nowe.
Tajemnicy nie robię z tego, chociaż żona twierdzi, że jestem toksyczny, nieuczciwy, psychiczny… jeżeli chodzi o posty na FB, co zamieszczała itd. – przeglądnąłem na wszystkie strony, ale niestety nic dla mnie przydatnego.
I teraz mały update… gdy pisałem tą odpowiedź… żona posunęła się krok dalej i – więc teraz widzę, że nawet nie zostawia mi wyjścia.
Zagarnęła pieniądze z różnych kont, grozi na prawo i lewo, wymusza. Jej adwokat widzę, że do paru brudnych kwestii ją podkusił – i cały czas próbuje wymusić rozwód na już, na wczoraj. Można by powiedzieć, że obudziłem się trochę z ręką w nocniku, chociaż miałem widzę co do tych pieniędzy – oficjalnie też nie mogłem i do końca nie chciałem ich zagarnąć, wszak w 80% to były… oszczędności dzieci.
W przypadku mojej żony egoizm jest czymś, nad czym już nie panuje, ale masakrycznie ją cechuje. Jest jeszcze kilka ciekawych kwestii… nagminne wróżki, rytuały, podobno po romansie nie może odnaleźć miejsca w sercu. Naprawdę ten człowiek lawiruje już w innym świecie. Zmiany nastrojów, zaburzenia psychiczne wręcz.
Paranoja czy nie, walczyłem do końca o rodzinę – teraz muszę po prostu wyzbyć się emocji, bo wiem że tej persony w moim życiu nie uratuję. Przykre, ale prawdziwe, ale teraz czas działać. Parę razy post maku2 do przeczytania i czas działać, bo oczywiście się łudziłem cały czas, jak skończony ostatni kretyn i idiota.

Cały czas używasz dosyć enigmatycznego zwrotu "źródło" - dlaczego tak bardzo obawiasz się napisać kim dla Ciebie i dla żony jest ta osoba?

Może warto byłoby uczciwie napisać, co masz za skórą, że wina za rozpad związku przypuszczalnie spadnie na Was oboje, pomimo jej zdrady, która jest czymś, co relatywnie często przesądza sprawę? I naprawdę nie chodzi o to, aby Cię teraz z czegokolwiek rozliczać, ale że zawsze łatwiej jest cokolwiek doradzać, jeśli zna się nawet te mało wygodne fakty.

Czegoś tu nie rozumiem - wszystko macie dzielić na pół, a mimo to obawiasz się, że będziesz na tym podziale do tyłu? Na pół dzielcie tzw. egzystencjalne wydatki typu rachunki, jedzenie, choć i to niekoniecznie, wszelkie wydatki związane z dziećmi, a wszystko inne niech idzie z każdej kieszeni z osobna, czyli jeśli ona ma jakieś własne kaprysy, to niech je samodzielnie finansuje.

Ona wyraźnie nie miała takiego dylematu, jeśli masz czarno na białym, że stan kont jest mniejszy niż być powinien. Jeśli mimo to chcesz być do bólu uczciwy, to podzielcie to co jeszcze macie na pół, oczywiście z wyrównaniem brakującej różnicy i zlikwidujcie wszystkie wspólne rachunki. Potem niech Cię ręka boska broni dać jej jakiekolwiek pełnomocnictwo. Za chwilę może się bowiem okazać, że Ty masz skrupuły, a pewnego pięknego dnia cała kasa wyparuje, bo to ona wyprowadzi ją do zera.

Moim zdaniem musisz wreszcie zdać sobie sprawę, że zasady się zmieniły i to nie Ty, ale ona wprowadziła te nowe, wciąż obce Tobie reguły. Tym samym musisz zmienić myślenie z "co wypada" czy "powinno się" na "co dla MNIE będzie dobre". Owszem, to może być niełatwe, ale teraz konieczne, aby nie okazało się, że za chwilę jedyne, co będziesz mógł o sobie powiedzieć, to że jesteś naiwnym frajerem. Brzmi mocno? Być może, niemniej przykład znikających z kont pieniędzy doskonale pokazuje w czym tkwi problem.

Pjack, mógłbym się pocieszyć, że u mnie nie jest tak źle... bo w kwestii dzieci jest póki co dużo lepiej (choć nie idealnie) - koniec końców temat dzieciaków będzie Cię dobijał najbardziej (przynajmniej tak jest w moim przypadku).
Łatwo o błędy przy rozstaniu u strony, która uczucia posiada. Ja przy takim podejściu jż jak Twoja po prostu bym ją zniszczył. Inaczej będziesz czuł się jak frajer na końcu, że każdy ugodowy gest z Twojej strony został wykorzystany do wydymania Cię.
Jak pójdziesz na wojnę o wszystko, to tylko wtedy zyskasz szansę na ugodę.
Trzymaj się.

Oczywiście należy założyć, że ona może to widzieć i przedstawiać inaczej, ale nie wydaje mi się, żeby to co napisałeś świadczyło przeciwko Tobie i to do tego stopnia, że miałbyś zostać obciążony winą za rozpad małżeństwa. No chyba, że gdzieś po drodze pojawiła się z Twojej strony przemoc psychiczna, a owe "być może ją zbyt mocno cisnąłem" nie było tak niewinne, jak brzmi w kontekście powyższego opisu. Warto też zadać sobie pytanie czy "chciałem życia seksualnego więcej niż ona" nie zahaczało o jej dyskomfort, próbę wbijania w poczucie winy, a tym bardziej o naciski o mocniejszym charakterze.
Jeśli tak, to rzeczywiście może to działać na Twoją niekorzyść.

Oczywiście, że ugodowe rozstanie z zachowaniem wzajemnego szacunku i klasy zawsze jest najlepszym rozwiązaniem, ale jeśli górę biorą emocje, a przede wszystkim jeśli któraś ze stron nie wykazuje zainteresowania, widząc jedynie czubek własnego nosa, to może się to okazać niemożliwe.
Ugoda to kompromisy, wymagające odłożenia na bok urażonego ego i chęci dokonania aktu zemsty, ale też zauważenie potrzeb i oczekiwań drugiej strony, a Twoja żona na tym etapie wydaje się działać po trupach.
Zupełnie inną kwestię stanowi ten pośpiech, który zdecydowanie nie jest wskazany. Mediacje, rozmowy - to ma sens, kiedy opadną emocje, nikt na nikogo nie naciska, a wszelkie decyzje podejmowane są na spokojnie, z pełną rozwagą. Na Twoim miejscu zabezpieczyłabym swoje interesy na "tu i teraz", w tym wspomniane wcześniej pieniądze, a potem przez jakiś czas grała na zwłokę, choćby dlatego, że z jednej strony Ty wciąż nie wyszedłeś z szoku, a z drugiej upływający czas może przynieść nowe, korzystne dla Ciebie informacje i podsunąć zupełnie nowe rozwiązania.

Obiecała coś - tak ? Przytuliła Misia ? Powiedziała Ci coś miłego ? Ojejku istnieje szansa niewielka że jż nie tknięta przez obcego
jest nadzieja i jest się czym łudzić?
Do dzieła Autorze zabiegaj,walcz ,wypruwaj se falki i żyły dla jż ona oceni czy Cię kocha czy nie .
To jeszcze sam weź i znajdź fajne mieszkanie dla jż ,opłać je ze swoich pieniędzy,załatw przeprowadzkę
weź wine na siebie i płać alimenty na żonę nie tylko dla dzieci .Fagasa przepraszam "katalizatora "znajdzie sobie sama takiego jaki jej się będzie podobał,z tym sobie poradzi bez Ciebie i dzięki Tobie będzie mieć sumienie jak nowe czyściutkie ,bo nieużywane .Brawo Ty - niezłą akrobacje żeś wykonał.I tak właśnie na Twoich oczach zostałeś wydymany ,a jż zrobi i tak to co chce ,bez Twojej zgody czy z nią ,koniec kropka masz pozamiatane ,ciesz się już teraz z jej szczęści poudawaj świętego przed sobą ,takie coś zemści się na tobie okrutnie to raczej pewne .
klasyczny krok w tył ,nic to zdarza się jeszcze kochającym frajerom.Jej słowa to normalnie jak balsam ,albo Ty jesteś jak młody pelikan.

"przejrzę trochę bardziej na oczy" w samych skarpetkach ,z kredytami do spłacania i z ręką w nocniku .
sorry że ostrzej Pjack ale za prędko to nie p.....sz jeszcze żony o ile w ogóle  ,słuchaj jej obietnic,zapewnień, zaprzeczeń, głupiej dalej w złudnej ,fałszywej ,wierze i nadziei ,na pewno świetnie na tym wyjdziesz  ,w dodatku Twoje dzieci również.
Powodzenia w okłamywaniu siebie samego ,jż już nie musi ."Rób w zgodzie ze sobą, tak jak czujesz" czyli w zgodzie na pretensje i roszczenia jż i w gotowości do strachu który Cię obleciał ,zdaje się że też się naczytałeś jakichś bzdur albo objadłeś się blekotem.
Nic to do następnego ,teraz ciesz się z ugody i czekaj na zmiłowanie Twej pani .

pisałem już tutaj - ludzie z natury nie uczą się na błedach innych, wiem to po sobie. A szkoda, bo po czasie wychodzi się na głąba przed samym sobą

paslawek dobrze to zobrazował.

ja byłem jak wiesz w podobnej sytuacji co Ty, widzę tu mnóstwo analogii w każdym Twoim wpisie. I teraz taka luźna hipoteza, może być trafna, może być całkowicie chybiona.

Napisałeś coś o sumieniu...

widzisz jak na moje, żona żeby mieć czyste sumienie przed samą sobą- chce dac Ci nauczkę. Czymś tak zaszedłeś Jej za skóre, że wiecej w Jej oczach jest pewnie wart pan który sprząta u Niej w pracy...
Mówi się że kobieta nie puści się jednej gałęzi póki nie złapie się drugiej... też się skłaniam ku temu, ale broń boże nie chce wywoływać negatywnych emocji kobiet z tego forum, z których gościny korzystamy
tyle że... Ciebie ona nie musi nawet trzymać, bo Ty trzymasz się Jej rękami i nogami... i ona o tym wie. Nie myśli o konsekwencjach rzeczy które robi, bo skutecznie Jej udowadniasz, że konsekwencji z Twojej strony nie ma....
Wiec jedyne na czym musi się teraz skupić - to na złapaniu się tej drugiej gałęzi. Skłaniam się ku temu, co pisalo tutaj kilka osób - że ma kogoś na oku, może szuka nowego towarzysza życia, może z kimś już sobie to wyobraża, spotyka się, podkochuje itp...
a może chce po prostu podnieść swoją samoocene, zobaczyć ilu facetów na Nią poleci. A summa summarum zakłada sobie, że za kilka miesięcy/ rok/ dwa , że Wy do siebie wrócicie. Naprostuje Ciebie, wrócisz z podkulonym ogonem na Jej warunkach. Sama przed sobą będzie miała czyste sumienie, bo pozwoli temu słabemu, nic nie wartemu Jackowi do siebie wrócić (dla dzieci, itp), ale najpierw uwiedzie Mirka, Józka i Grześka. Lub to oni uwiodą Ją, nie ważne.... Tak po prostu. A za rok, spojrzy na Ciebie łaskawszym okiem jak wyczuje że mimo że tyle nawywijała to Ty i tak ją kochasz, i wszystko będzie po Jej myśli. Ty juz bedziesz wiedział że musisz się zmienić, bo jak nie to ma kolejke chętnych do swojego serca...
od Ciebie zależy chłopie czy będziesz w to brnął czy nie.

Ostatnio poczytałem o zdradach kobiet i ich romansach o których ,,misio" nic nie wie albo jak się mężatkom wydaje coś podejrzewa. One określiły jednoznacznie że nigdy ale to nigdy nie przyznadzą się do zdrady bo czułyby się jak szmaty a po drugie jak to wspaniałomyślnie określały nie chcą przerzucać obciążenia na męża (bo się rozwiedzie). Niektóre po czasie zerwawszy z kochankiem bo stał się zaborczy, nie miał już czasu na ciągłe umizgi albo sam zerwał postanowiły wspaniałomyślnie trwać u boku męża bo : daje stabilizacje, jest odpowiedzialny, są dzieci małe, bo zostały bez kochasia i co mają robić. Żadna z nich nie została zdemaskowana, romanse to nie były jednorazowe zdrady, mąż nie wie i jak na razie oprócz przeżywania zakonczenia romansu z ukochanym nic się nie dzieje. Po co to piszę ? ano chłopie jeżeli nie masz twardego dowodu jej przyznania się do zdrady ( awantura, nerwy, wyrzut sumienia ) , nagrania z podsłuchu, przyłapania na schadzce z całusami i tuleniem albo spotkania imtymnego to nie ma szansy ani jej cienia by się sama przyznała tobie żona że nie było to tylko chodzenie za rączkę, pisanie sms jak się czuje czy układanie znaczków na spotkaniach. Ta niepewnośc granicząca z pewnością nie pozwoli ci szczęśliwie i spokojnie żyć obok takiej osoby i tworzyć szczęśliwy związek. To jak pleśn na chlebie rozrastająca się z czasem na cały bochenek. Jej gadanie że zle zrocumiałeś, odczułeś, zintrpretowałeś to bajdurzenie i ratowanie 4 liter ( koło zapasowe i opinia wśród rodziny i znajomych). Teraz prawdopodobnie nic nie znajdziesz bo albo skonczyła, zawiesiła romans i jest czysta jak spirytus. Tylko wsypa poprzez inną osobę lub co raczej niemożliwe odczytanie informacji z telefonu bo pokasowane i nadpisane (usługa u fachowca w punkcie). Tyle miałeś sygnałów i informacji pośrednich a podobno mąż dowiaduje się ostatni. Odpuść , pogudz się z rozstaniem i przeprowadz rozwód jak najlepiej dla ciebie. Jeżeli kochaś jej przeszedł, uczócia do ciebie powróciły i zrozumiała co zrobiła to z czasem zawalczy o ciebie tak czy siak po rozwodzie a jak nie to oznacza że od dłuższego czasu ,,was" już nie było tylko ty oraz oni. Nie reaguj na jej łaskawe lepsze traktowanie , słownictwo, zachowanie bo to może być próba uśpienia twojej czujności w celu lepszych korzyści przy rozwodzie włącznie z wmówieniem że rozwód z twojej winy bo jesteś chorobliwie zazdrosny i zaborczy robiąc jej przemoc psychiczną . P.S. czytając o mężatkach nawet nie zdawałem sobie sprawy jakie są przebiegłe, wyzute z uczuć , kłamliwe i chciwe i doszłem do wniosku że tylko frajerzy teraz się żenią. Ech świat schodzi na psy.

Szczerze dziękuję za wpisy od ostatniego posta, bo podziałały jak kubeł zimnej wody i to szybko, jak się okazuję – jak potrzebowałem.
Napisałem to pod silnymi emocjami, nie będę tego ukrywał, gdy łzy mi leciały z oczu… co oczywiście jeszcze tego samego dnia zostało wykorzystane i po raz kolejny – perfidne, zimne, wyrachowane zachowania są pokazywane. Na dzień dzisiejszy rozmowy wyglądają tak, że co chwilę jest zmiana w jej nastawieniu, agresja, granie na emocjach, za chwilę znowu agresja, emocje i nadzieją na przyszłość – i tak w kółko.
Nie obiecała niczego, w sumie ręki nie wyciągnęła całkowicie ani razu – jeszcze jako ofiara się wyprowadza, co już zresztą przestaje się jej spinać ekonomicznie i zawodowo, ale to… jej wybór.
Minęły 3 dni od tego co opisałem i dostałem kilka słów… na postawienie do pionu, również na forum tutaj. Generalnie… kroki poczyniłem deko lepsze, niż to zostało opisane powyżej, tylko pod wpływem emocji tego nie opisałem.
Jak najbardziej – lokalizator, dyktafony – w ten sprzęt już się zaopatrzyłem. Jż wyprowadza się na dniach, cały czas zaznacza, że z dziećmi na co ja się nie godzę – stoję okoniem co do naprzemiennych stosunków do dzieci i pół na pół w miesiącu. Cały czas gra soczyście dziećmi i jest przekonana, że zostają przy mamie obojętnie co ona zdecyduje. Nie mam zamiaru wyprowadzać ją z błędu, a… chcę uśpić trochę jej czujność i kompletować dowody. Jak zostało przepięknie opisane wyżej – tylko prawda mnie wyzwoli. I w tą stronę pójdę, zobaczę jak dzieci na wynajętym gniazdku z nią…  jak zniosą ten czas. Chodź nie ukrywam, że przykre to dla mnie i stresujące jak cholera. Jednakże po cichu cały czas będę działał. Muszę się de facto dobrać do dowodów, a że jest to przeszłość… to będzie to ciężkie, ale dla mnie jest to sprawa życia i śmierci – mimo wszystko.
Oczywiście do dnia dzisiejszego, stawiając ją pod ścianą się nie przyznaje, a na argumenty pokroju przywrócenia wszystkich czatów, historii wiadomości itd. nie i koniec – ale twierdzi, że do niczego nie doszło. Po tych wszystkich kłamstwach… nie wierzę. Zresztą nie szukając daleko – jej wyrafinowane zachowania same się ukazują, mówi jedno, a robi dokładnie to co chce nie licząc się z żadnymi konsekwencjami, zresztą tak jak widzę – nie przeżywa tego zbytnio. W weekend też biedactwo wylądowało na imprezie z tego co dochodzą mnie słuchy, a podobno była tylko coś zjeść…
Także jednak… potrwa to sytuacja jeszcze.

Oczywiście, że ja – ona od początku zasadniczo ani razu ręki nie wyciągnęła, aby poskładać to w całość. ANI RAZU – przykre, chodź raz stwierdziła – że się zastanawiała nad tym…

Dziwne, bo bym sobie za nią rękę dał uciąć. I się okazuję… że nie miałbym ręki. Oprócz okłamywania mnie co do większości wyjść okazuje się, że lubiła bawić się z innymi facetami, gadać, znajomości rozszerzać. Do tego rozsterki miłosne i ich konsultowanie z wróżką… no bosko. Osobiście w głowie mi się to nie mieści, że można być tak nie fair.

Źródło wiadomości wsypałem podczas dyskusji, twierdzi że są to kłamstwa i pomówienia. Wg niej  nie doszło do żadnej zdrady, emocjonalnie też nie odeszła, od blisko przyjaciel. Kompletnie w to nie wierzę, bo nie chce do końca się wytłumaczyć ani np. przywrócić cyfrowe dane z rozmów, czatów itd.
Jednakże do kontaktu i wymiany półnagich zdjęć się przyznała, twierdzi, że miał jej zrobić sesję taką dla dorosłych, jaką zrobił sobie dla mnie… i dlatego mu parę zdjęć wysłała. OBŁĘD.

Znam, ale wątpię aby mi to cokolwiek dało – na 100% się skontaktowali i pójdą w zaparte. Wręcz pewny jestem tego.

Widzę, że de facto zasłania się uczuciami, a tu chodzi o.. urabianie mnie. I wychodzą chocki klocki po mału – chce, abym był blisko i pod telefonem, bo ma grafik w pracy, bo chce widzieć dzieci codziennie, bo być może coś poczuje, bo muszę jej pomóc, bo ona nie jest stąd – urządzić nowe mieszkanie, wspomóc finansowo itd.
Także… jak piszesz – do tanga trzeba dwojga, a tutaj jak widzę… chcę ja, a ona chce czasu i w sumie nie liczy się z konsekwencjami, ani z przeszłością naszą. Jedyne co mogę powiedzieć, to fakt że w 100% mam czyste sumienie, bo podczas małżeństwa nie przekroczyłem żadnej nieprzekraczalnej bariery, a zrobiłem wręcz 200%, aby to małżeństwo uratować. Jedne co nie działa to fakt, że ona nie chce… po prostu.

Niestety… zgadzam się i cały czas to tak działa…

Szczerze powiedziawszy nie wiem, bo nigdy nie byłem w takiej sytuacji i… obawiam się, że nie. Zresztą teraz też nie jest ze mną szczera, ani nie zachowuje się fair. Rodzina się rozpada, a ja nakryć można na… imprezce, bosko.

Już jest coś takiego – miała bliską, przyjacielską relację, ale nigdy mnie nie zdradziła – jej słowa.

Zawsze, ale czy widział ktoś sytuację, aby kobieta się faktycznie odkochała nie mając nic na sumieniu na tyle, żeby przeważyła szala rozwalenia rodziny?
Albo… czy była psychicznie chora, która wkręcała sobie rzeczy, których faktycznie nie zrobiła?
Myślę, że same uczucia nie są tyle istotne, co czyste sumienie… które uczucia gasi. Ale to może moje

Początkowo miałem czekać, przeczytałem ten wpis, użyłem w dyskusji i… teraz jednak nie zabrania mi żyć w czasie czekania. No cyrk na kółkach… chyba faktycznie jestem blisko, dlatego nie zamierzam przestać.

Wyprowadza się z dziećmi – tak zaznacza. Dzieci naprzemiennie, ale wyprowadza się z nimi, jednocześnie zaznacza że… świadczenia finansowe też chce na dzieci, bo sama sobie nie poradzi.
Do tego zaznacza, że musi zobaczyć, czy za mną zatęskni i to jest jej walka, a przy mnie tego nie poczuje.

Ona wykorzystuje to obecnie już tu i teraz – a ja niestety… chyba nie doświadczyłem innej miłości, więc się daje. Do tego dzieci – i też to wykorzystuje.

Czas… przyjąć to na klatę.

Na klatę przyjmę wszystko, a lepsza najgorsza prawda, niż najpiękniejsze kłamstwo. Wiem to i z tym się zgadzam w 100%. Kwestię dyktafonów i lokalizatora opisałem wyżej – tak, poszedłem w to.
Widzę też, że jeden milszy dzień i żyję nadzieją, ale naprawdę czas się przestać łudzić, bo nic takiego samego już nie będzie. Opłaty kartą z wspólnego konta tak, z jej niestety nie mam jak – ale u nas był duży przepływ gotówki… niestety w tej chwili więc tutaj nic nie znajdę. Pamiątek z romansu nie ma, wszak ten człowiek był gołodupcem, a ona jest… zakupoholikiem, więc zakładam że nawet nie sprostał by jej wymaganiom. Stąd brak pamiątek… ale na wszelki wypadek – przeorałem wszystko.

Takie… życiowe słowa, które przyjmuję na klatę i do działania obecnie. Faktycznie idzie w zaparte i myślę, że boi się reakcji społeczeństwa – jaką by łatkę miała przyklejoną, gdyby to wszystko wyszło na jaw. Opinia z kolei jest dla niej ważna, wygląd jeszcze bardziej, więc zakładam że w żaden sposób nie chce stracić uznania.
Tak po prawdzie mam wsyp bliskiej jej znajomej, której się zwierzała, ale wypiera się jej mocno – cały czas. Więc de facto… dowód jest to oczywiście, ale nie taki, po którym by wytrzeźwiała. Awantury były o wszystko, wyrzuty sumienia chyba teraz ją całkowicie zeżarły – dlatego za wszelką cenę chce się wyprowadzić i żyć w samotności. Tak to przynajmniej odczytuję. Być może chciała, aby zamieść wszystko pod dywan i próbować za parę lat się zejść z czysta kartką, bo teraz nie jest w stanie. Osobiście tak to widzę, ale okazuje się, że intencji jej to ja nie znam.
Tylko prawda mnie wyzwoli – tak jak padło powyżej.

Przeczytałam Twój wątek i widzę wiele podobieństw.

Znasz pewnie też wątek Ani, ona dała szansę mężowi, ale on się starał. Twoja żona raczej tego nie robi... A to ona powinna pokazać, że zasługuje na szansę, że jej zależy...

Mój jm tak jak Twoja partnerka miał zmiany nastroju, wybuch agresji, jakby miał pretensje że musi być zemną i dziećmi w domu, potem kwiaty, przeprosiny, że on kocha itd... aż w końcu okazało się, że kocha tak, że sypia z nią... Teraz mieszkają już razem od kilku miesięcy, a ja czekam na pierwszą rozprawę. Ciężko mi przejść przez to, do tego Tera okres świąteczny... Masakra...

Kolejne podobieństwa to zmiana w zachowaniu...
"
Jednocześnie przy tej przygodzie żona zaczęła… skupiać uwagę na sobie – odkryła media społecznościowe, doszła do tego operacja biustu, ćwiczenie z trenerem personalnym itd. Z racji tego, że interes nie szedł jednocześnie… zaczęła więcej imprezować, wychodzić itd. – twierdziła cały czas, że musi gdzieś odreagować. Oprócz tego oczywiście godzinami na smartfonie."
U mnie identycznie: założył Instagrama, z telefonem się nie rozstawał, schudł, siłowania, zmiana całej garderoby, zmiana samochodu... A na końcu partnerki...

Trzymaj się i nie obwiniaj za bardzo... Chociaż też to robię.

Tak po ludzku wiemy że doświadczasz wielkiego bólu i zawodu, chcesz wierzyć że nic się nie stało że będzie jak kiedyś, że to tylko sen ale podświadomość Ci krzyczy prawdę i rozrywa od środka ( ty domyślasz się a nawet wiesz lecz nie masz twardych dowodów i łudzisz się że to nieprawda). Zachowanie kobiet jest nieracjonalne a zarazem schematyczne (patrz inne topiki o zdradzie), tak jak i mężczyzn. Jest kilka zasad które muszą zaistnieć w odpowiednim momencie w takich sytuacjach jak twoje aby małżeństwo zostało uratowane. Większość psychologów rodzinnych wie o nich a na forach są ich opisy. O jednym z nich wspomniano powyżej yzn. natychmiastowe staranie się zdradzacza o partnera w celu wynagrodzenia mu krzywd jakie zostały mu zrobione. Nie słyszę aby u ciebie takie coś zaistniało a wręcz przeciwnie. Brak zrozumienia problemu, swojego postępowania, krzywd wyrządzonych drugiej osobie, wykazania się dużą chęcią naprawy relacji małżeńskiej , przyznania się do popełnianych czynów świadczy że dana osoba nawet nie bierze pod uwagę trwania w związku a co dopiero naprawy. Nasuwa się wniosek że małżonka nie bierze pod uwagę trwania z tobą w małżeństwie lecz : zeszli do podziemia, robią sobie przerwę po uzgodnieniu działania ( rozwód bez winy) lub po odsunięciu się jednej gałęzi plany w szukaniu następnej w przyszłości. Miotasz się karmiąc emocje resztkami (uśmiechem, dobrym słowem, podaniem herbaty) dreptając w miejscu. Może wyjedz na kilka dni gdzieś poza miasto, ochłoń, nie dzwon do niej to wtedy łatwiej będzie zdecydowanie podejść do aktualnej sytuacji małżęńskiej. Ile czasu tak wytrzymasz ? na dopalaczach emocjonalnych organizm szybko się wyniszcza.

W łóżku było ok, chodź generalnie to ja inicjowałem chyba 99% stosunków, jak i jego przebieg.
Czy oddalaliśmy? Na pewno, ale to nie jest tak, jak psycholog tłumaczy, że czegoś aż w domu brakowało i druga osoba poszła tego szukać. Chodź moja luba... oczywiście siebie wybiela.
Generalnie w moim przypadku była nieudana przygoda biznesowa, bankrutowanie, spore zobowiązania - ja sobie z tym radziłem, dwoiłem się i troiłem aby to poskładać, a jż zaczęła już żyć podwójnym życiem. Z racji pewnej inwestycji przybyła do nowego miasta i była kimś kim... w sumie chciała być, a nie była. Do tego się mocno wylaszczyła, przybyła inwestując setki tysięcy złotych, nowy samochód, dostęp do środków większych, zabiegi upiękaszające jak i operacja biustu, siłownia i wręcz choroba na punkcie jedzenia i ćwiczenia. Pewność siebie znacznie wzrosła, z każdej strony komplementy itd. a ja... maruda, bo próbowałem spełnić cały czas rosnące jej oczekiwania i zwracałem jej uwagę na wszystkie zachowania. Próbowałem ograniczyć wyjścia, imprezy, znajomych, siedzenie na telefonie - a ona się zatracała i nie chciała, tak naprawdę chciała być tą sztuczną personą, jaką wytworzyła.
Nie bez powodu też - wszyscy znajomi się odwrócili, dzieciom atrakcje i czas wypełniałem głównie ja, jej były głównie potrzebne... do zdjęć. Spędzała z nimi czas, ale między innymi mami z dziećmi... to ja się bujałem.
W mojej ocenie zaczęło się to psuć i oddaliliśmy, ale tak jakby... za wszelką cenę chciała to zrobić. Wydaje mi się, że wyszły na wierzch kompleksy z przeszłości. Żeby nie było, to sam jestem też aktywny sportowo, zaradny, dużo ogarniający w domu, dbający o kobietę mężczyzną - ale w dobie jej walki z samym sobą to i tak nic nie dało.
Reasumując - nie wiem czy uratuje mój wątek jakieś małżeństwo, bo u mnie pokazuje, że jak kobieta coś chce za wszelką cenę... to po trupach do celu to zrobi. Natomiast samo wyrafinowane, perfidia w zachowaniu, egoizm jest naprawdę straszne niewdzięczną formą podziękowania za te wspólne lata…
Przykre, ale prawdziwe.

W skrócie… pięknie opisane to, co obecnie mam w głowie i fakt, że jednak pomału, bo pomału, ale trzeźwieje. Wątpię, żeby udało się to jakkolwiek poskładać w całość – jak piszesz brak skruchy, chęci, zrozumienia problemu, dążenia w zaparte w swoje cele, niewidzenia wyrządzanych krzywd, a już w ogóle naprawy czegokolwiek z jej strony – praktycznie to wszystko przekreśla. Do tego pojawia się agresja słowna, tak naprawdę ona idzie i… realizuje swoje cele. Z niczym, ani z nikim się nie liczy, nawet z uczuciami dziećmi, które nagle sobie… przywłaszczyła wręcz.
Na dzień dzisiejszy jest spotkanie z psychologiem z dziećmi, czego się cholernie obawiam. Nie dociera do mnie jeszcze to, że nie będę miał ich na co dzień. Chcę mieć naprzemiennie co drugi tydzień, ale ona nie widzi tego rozwiązania, chyba nawet nie do końca je rozumie. Dla niej naprzemienna opieka wiążę się z tym, że dzieci są z nią, a od czasu do czasu u mnie będą nocować i będę na posyłki. Ale nie dziwi mnie to, ona cały czas robi wszystko pod siebie.
Do tego wiem, że jedzie na dniach do adwokata, także pozew zapewne w tym roku się jeszcze pojawi. Nie wiem tylko czy się tej wizyty obawiać, czy nie. Na majątek w sumie mam jej zgodę, chodź tak naprawdę zrobiłem ukłon w jej stronę z podziałem, chodź na razie jest planowany.
Mimi trzymaj się też, bo teraz to chyba tylko czas będzie lekarstwem.

Pjack, żona Ci gra dzieciakami, ciągnie kasę od długiego czasu, a Ty robisz ukłon przy podziale?
Nie wytrzeźwiałeś wystarczająco. Dobry adwokat i to szybko.
Mnie wielu ludzi namawiało, żeby ciągnąć majątek w swoją stronę i ogólnie iść znacznie ostrzejszym kursem. Nie zrobiłem tego i Cię rozumiem, ale:
- moja jż nigdy nie robiła problemów w kwestii równej opieki.
- nigdy nie ciągnęła majątku w swoją stronę (ok, przy podziale jakieś tam pomysły miała, ale dogadaliśmy się i z czasem widzę, że kierował nią irracjonalny strach przed przyszłością, a nie perfidia).

Ja mogę się przy rozwodzie jeszcze oczywiście zaskoczyć, ale na chwilę obecną jestem zadowolony (na ile to możliwe) z moich decyzji. Wlasnie się obudzilem, dzieci śpią obok, postawiliśmy wczoraj choinkę.

Gdybym był na Twoim miejscu, to do podziału z jż byłyby tylko dlugi, a nie wyprowadzony majątek. W ten sposób masz szansę zawalczyć o dzieci, jeśli tylko dobrze to rozegrasz.
Tak, wiem, gdzieś w środku jeszcze pewnie kochasz jż. Tylko idziesz spać, a ręka zsuwa się z łóżka do nocnika, który już czeka.