Brak przygotowań do randki - Netkobiety.pl

No właśnie pytanie co to jest ta wersja na co dzień, raczej wolałbym żeby dziewczyna przyszła tak jak np ubiera się do pracy a nie w dresach do biegania, myślę że to jednak jakiś element kultury osobistej

Moja młodsza córka jeszcze niedawno ubierała się jak lump. Z rok temu coś się jej odmieniło i teraz ma same mini szorty i sukienki, w bardzo kobiecej wersji (kwiatki, koronki, szyfony itp.). Obserwuję jednak, że bardzo wiele młodych kobiet nosi bardzo luźne, "lumpiarskie" stylówki. To jest taki  styl, a nie brak dbałości o siebie. Nie dodaje im to uroku w moim odczuciu, ale to przecież nie mnie mają się podobać tylko same ze sobą świetnie czuć   Może to jakiś bunt, może kolejna moda, trzeba i tak każdą osobę poznać, nie oceniać po okładce.

Są perfumy z tzw ogonem i nawet 2 psiknięcia sprawiają, że zapach jest długo i się ciągnie.
I są takie, że można pół butelki wypsikać na siebie naraz i za parę minut nic nie czuć.

A co do ubrania to ludzie zakochują się nawet w osobach niedbale ubranych czy w stroje robocze, spoconych.
Np. w takim drwalu czy hydrauliku.

Mnie się podoba ta zmiana, sama polubiłam ten luz a młoda nie jestem (przynajmniej jeśli chodzi o metrykę). Dla odmiany po latach noszenia raczej dopasowanych lub opiętych rzeczy :-)

Pisałeś w pierwszym poście, że zaprosiłeś ją NA RANDKĘ, a czy ona o tym wiedziała?
Bo napisałeś też, że poznałeś ją w necie, ale już np. nie na portalu randkowym, gdzie cel poznawania się i dalszego spotykania jest jasny.
Może się zdziwiłeś, bo Ty nastawiłeś się na randkę, a dla niej to było luźne spotkanie ze znajomym poznanym w necie.

Magdalena zadała dobre pytanie, gdzie w tym necie oni się poznali i na jakiej zasadzie? Jak ja wspominam swoje czasy z aplikacji randkowych to spotykałam się dość często i brałam spora poprawkę właśnie na to że internet to internet, po 3 zdjęciach i kilku wiadomościach nie wiem czy chłopak mi się nawet na serio podoba więc szłam bardzo na luzie, nie widziałam w każdym spotkaniu wielkiej randki na która czeka się z motylami w brzuchu. Zdziwienie wzbudzało raczej jak ktoś właśnie każda randkę z Tindera traktował jakby szedł na wielkie randez vous

Na chłopski rozum. Do parku nie zakalda się dopasowanych kobiecych strojów Do parku na spacer ubiera się w stylu sportowym . Mogłeś zaprosić dziewczyne do kina, do restauracji to moze miałbys okazję zobaczyć ja w innej stylizacji.

A co ma do tego niedzielne popołudnie? Sobotnie albo wtorkowe lepsze?

No i też pytanie, jak ubrał się Autor, czy sam założył na to spotkanie w parku eleganckie spodnie z kantem i wyprasowaną koszulę.

Bo w niedzielę po południu to się chodzi w ubraniu jak do kościoła.

Park to nie boisko, ale też nie kawiarnia albo kino. Nie wszystkie parki wyglądają jak z obrazka, często spotyka się nierowne chodniki, wysokie trawy, krzywe ławki mokre od deszczu albo brudne (np. ptasimi odchodami). No to bez przesady, żeby wkładać szpilki i sukienkę (jak się w dzinsach siądzie na brudnej ławce to chociaż tak tego nie widać)

A z tym wrażeniem, no to ona wcale nie wiedziała, czy będzie chciała je robić. Spotkania z internetu to jest niewiadoma, nigdy nie wiesz kto jest po drugiej stronie i często dochodzi do rozczarowań. Pierwsze spotkanie często służy do tego, żeby zobaczyć z kim ma się do czynienia.

Doczytałam też, że dziewczyna miała włosy lekko zmoczone przez deszcz. No to tym bardziej odpowiedni strój do parku, skoro była deszczowa pogoda.

Dlaczego uważasz, że zaniedbana? Jak dżinsy, bluza, związane włosy i brak makijażu (choć raczej make up no make up) w deszczową pogodę na spotkaniu w parku świadczą o zaniedbaniu, to - idąc tym tokiem myślenia - pewnie większość kobiet o siebie nie dba
Ja swego faceta poznałam będąc ubrana totalnie na sportowo i też ze związanymi włosami w "niedbały" koczek z lekkim makijażem. Jak doszło do kolejnego spotkania i rzeczywiście była to już umówiona randka w konkretnym miejscu (nie spacer w parku), założyłam sukienkę, szpiki, rozpuściłam włosy i zrobiłam mocniejszy makijaż. Wtedy wiedziałam po co to robię Nie wyobrażam sobie bym się tak "odstrzeliła" na spotkanie z facetem z "netu", z którym wymieniłam kilka wiadomości czy telefonów na jakby nie patrzeć zapoznawcze spotkanie, do tego w parku, w deszczową pogodę.

XERXES Naprawdę, jak idziesz do sklepu osiedlowego czy warzywniaka, to się odstawiasz, jak szczur na otwarcie kanału? Przeciez nie każde spotkanie między facetem a kobietą musi się odbywać w eleganckiej knajpie a rozmówcy muszą być odstrzeleni, jak na wiedeński koncert nowoworoczny

Hmm, ja to widzę w ten sposób: mam akurat do wspomnianego warzywniaka jakieś 150 m i jeśli mam wyjść tylko i wyłącznie, aby coś tam kupić, to mogę nawet sobie założyć stary, znoszony podkoszulek
Jadę na rower, kiedy właściwie nigdzie nie będę zaglądał, to nie muszę przecież zakładać aż tak bardzo estetycznej odzieży, tylko jak najbardziej WYGODNĄ do danej czynności

W kontekście wątku zupełnie nie rozumiem Autora, który jest rozczarowany już tym faktem, że dziewczyna nie przyszła wystrojona na PIERWSZE spotkanie. Z relacji wynika zaś, że przyszła schludnie i estetycznie ubrana.

Od razu jak przeczytałam temat przypomniała mi się historia, kiedy raz, jedyny raz wybrałam się z moimi dwiema koleżankami na speed dating Jedna z nich przyszła w swoim codziennym bardzo luzackim stroju (bluza, adidasy, niedbały kucyk, brak makijażu). Kiedy zapytałyśmy, dlaczego się trochę nie ograrnęła, odpowiedziała "ale przecież ja taka jestem, ja tak chodzę na co dzień, po co mam kogoś oszukiwać, że jest inaczej?" Na tym spotkaniu poznała swojego narzeczonego, w sierpniu biorą ślub

To taka dobra analogia do sytuacji autora. Dziewczyna po prostu mu się nie spodobała w codziennym wydaniu, nic by z tego nie było

Ja, kilka lat temu, umawiałam się z pewnym chłopakiem na drugie spotkanie. Najpierw pisał do mnie pół niedzieli, spotkajmy się TERAZ, mimo, że chciałam się z nim spotkać odmówiłam informując, żeby się umówić z wyprzedzeniem, nie natychmiast. Po czym kolejny raz napisał w środę po południu, znów spotkajmy się TERAZ, trochę się zdenerwowałam na niego ale (ach, błędy młodości ) pomyślałam, że jak teraz odmówię, to już pewnie nigdy się nie spotkamy, więc poszłam (wiem wiem, teraz bym już tak nie zrobiła, tylko ponownie poprosiła o ustalenie terminu z wyprzedzeniem). Założyłam taką codzienną bluzkę, dżinsy, płaszcz (byłam przygotowana na spacer), makijaż jeszcze z rana ten do pracy, włosy przeczesałam po prostu. Gdy dotarłam na miejsce, mój kolega był prosto po pracy, w garniturze, pantoflach.... i jeszcze chciał, żebyśmy weszli do knajpy na Starym Mieście w Warszawie. Oczywiście ku jego zdziwieniu odmówiłam, ale z taką różnicą stroju, której się zupełnie nie spodziewałam i nie przewidziałam (nasze pierwsze spotkanie w stroju codziennym), czułabym się skrajnie niekomfortowo. Oczywiście biorąc pod uwagę ogół warunków było to niezbyt udane spotkanie i już nigdy się nie zobaczyliśmy. Może w innych okolicznościach i zbiegu zdarzeń byłoby inaczej?:)

A tu mniej podobna sytuacja do autora ale też pokazuje, jak ważne jest myślenie o drugiej stronie, dawanie czasu na przygotowania do spotkania i nie zaskakiwaniu lookiem w garniturze, kiedy druga osoba się tego nie spodziewa i nie przygotuje

Przede wszystkim: wyjście do parku to nie jest randka, na którą można kogoś zaprosić i oczekiwać entuzjazmu i piętrowych przygotowam, bo w parku większość ludzi jest codziennie, choćby z psem. Chcesz, żeby dziewczyna postarała się outfitem, to ją weź do teatru, restauracji, a nawet kina czy kawiarni, gdzie (umownie) obowiązuje bardziej wyjściowy strój. A do parku każda normalna kobieta ubierze się tak, jak się chodzi na spacery, czyli luźno. No i zdradź nam to, o co wielu pyta: jak ty byłeś ubrany? Czy przypadkiem nie w jeansy i bluzę/kurtkę? Nie wierzę, żebyś wystroił się w garniak, a nawet marynarkę, na chodzenie po alejkach w deszczu. No i co zrobiłeś z włosami, żeby nie zmokły? Czapka (uuuu brak klasy, stylu i smaku na randce) czy parasol non stop?

ps. Kiedyś po internetach krążył screen wypowiedzi jakiegoś typa, który był przeokropnie rozczarowany i wzburzony, ze kobitka przyszła na pierwszą randkę w PUCHÓWCE. Zimą. Jak ona śmiała Może to rodzina naszego autora ;P

EJJJ KTOŚ ODKOPAŁ WĄTEK SPRZED LAT, JUŻ SIĘ NIGDY NIE DOWIEM, CO MIAŁ NA SOBIE AUTOR ((