Jak to jest z facetami? Czy jeśli pokaże obojętność ex, to wróci? - Netkobiety.pl

Właśnie o to chodzi! Same rozstanie Autorka uważa za tragedię i cios, specjalnie wymierzony w siebie przez faceta, aby ją upokorzyć. Traktuje rozstanie, jako zjawisko niedopuszczalne i wręcz niemożliwe, jakby nie zachodziło między ludźmi nigdy wcześniej. Jakby facet uczuciwie nie postąpił i ile by jej nie tłumaczył, to do niej nie dotrze, bo najwyrażniej sądzi, że powinni być już razem na zawsze.
Po czym teraz znowu wspomina o przyszłości i nadziei, głucha i ślepa na wszystkie sygnały i komunikaty wysłane wcześniej przez niego.

"Nie kochał, nie szanował, nie starał się" - należałoby to podzielić przez 10 i wtedy wyjdzie pewnie rzeczywista sytuacja Jeśli ktoś tak bardzo upiera się przy swoim i nie szanuje decyzji innych, to jestem skłonny przypuszczać, że facet odszedł od Autorki, bo czuł się zwyczajnie zmęczony i przybity jej charakterem i natrętnym zachowaniem.

Czytam i wyciagam wnioski

Nigdy nie powiedziałam, że rozstania są niemożliwe. Wierzę w prawdziwą miłość i uważam, że warto o nią walczyć. Ten człowiek którego poznałam kiedyś nadal w nim jest, może przez depresję zaczął się zachowywać tak jak zachowywał czasami...nie wiem.

Otóż właśnie..

Prawdziwa miłość w jej stereotypowym rozumieniu fajnei wygląda w książkach czy filmach, ale żuycie realnie wygląa trochę inaczej, praktycznie w 100 % relacji międzyludzkich. On możę mieć w sobie jakieś tam ślady z przeszłości, ale to nie oznacza, że on czuje to samo. Ludzie nie są dla siebie stworzeni po wsze czasy i po jakimś okresie mogą dojsć do wniosku, że do siebie nie pasują. Albo jednemu z nich przestaje zależeć, bo np nie czuje sie w tym związku szczęśliwy i odchodzi. Ciężko oczekiwać, że kiedyś się zmieni, jeśli to dla niego też możę być trudna sytuacja.
Na jego miejscu pewnie niejeden postąpiłby podobnie z tą blokadą, bo raz, że nie chciał dla własnego komfortu utrzymywać kontaktu, dwa: nie chciał stwarzać po prostu żadnej złudnej nadziei.

edit:
Roxann dokładnie!

Najbardziej szkodliwą chorobą jest to że chłopak NIE KOCHA Autorki,więc trzeba go uleczyć i zmieniać ,naciskać, robić infantylne podchody z zabawą w przyciąganie i obojętność i czekanie ruski rok na cud wymyślając coraz to nowe strategie i taktyki manipulacji wpływem
swoista "nowoczesna" inżynieria .

"Lekarzu lecz się sam"

Z kolei jak czytam Twoje "wypociny", to i tak się dziwię, że ten facet zdołał z Tobą wytrzymać przez jakiś czas (w sumie nie napisałaś nawet ile ten związek trwał). Jesteś niestabilną emocjonalnie osobą do której nic nie dociera. Liczysz się tylko Ty i twój czubek nosa i nie, to nie miłość co czujesz do tamtego chłopaka, tylko chora obsesja.

A wiesz czemu stałam się taka niestablina emocjonalnie? Właśnie przez ten związek. Nigdy nie miałam problemów z kontrolowaniem swoich emocji, nigdy w całym swoim życiu tak bardzo za kimś nie latałam. Dopiero przy nim wszystko się zmieniło. Ten związek wykończył mnie psychicznie. Daj spokój. Nawet nie wiesz ile poświęciłam dla niego tylko po to żeby zostać tak potraktowaną. Więc mogę tu jak najbardziej przyznać że o własnej dupie to myśli tylko on. Te jego słodkie słówka, obietnice które nie mają teraz znaczenia. Po co komukolwiek coś obiecywać skoro wie się, że nie dotrzyma tej obietnicy?

Ale ludzie różne rzeczy mówią i nawet w to wierzą. Związek jednak nie jest constans, trzeba czasu by się poznać i przekonać czy ludzie do siebie pasują, czy jest uczucie. Młodzi ludzie (choć nie tylko) często używają słów na wyrost bo po prostu mają jakiś filmowy czy romantyczny obraz "prawdziwej miłości". Ludzie przysięgają przed ołtarzem i się rozwodzą.
Zrozum, że on miał prawo się odkochać! Tak samo jak miał prawo dać początkowo szansę dla Was. Nie wyszło i tyle. On zrozumiał, że to nie to, Ty próbujesz zaklinać rzeczywistość i stawiać siebie w roli ofiary. Każdy w swoim życiu przeżywa zwykle kilka takich związków i rozstań. Raz się jest po jednej, drugi raz po drugiej stronie. Życie.

Akurat z tym to TAK musisz miec diagnozę od specjalisty żeby móc powiedzieć że na coś chorujesz. Przed diagnoza to są spekulacje i podejrzenia (prawdopodobne i uzasadnione w stopniu nie wiadomym)

To akurat prawda, bo jeśli ktoś jest na tyle tchórzem, że zakrywa się słowami 'kocham cię ale nie możemy być razem', to możesz sobie tylko spekulować prawdziwy powód rozstania.

A, ja do byłego po tym ostatecznym rozstaniu napisałam tylko raz, że mam swój honor i nie będę za nim biegać, mimo że słowa 'kocham' nie rzucam na wiatr.

I to też radzę autorce. Poszanuj się dziewczyno i nie podbijaj facetowi ego. On się teraz tym rozkoszuje a Ty cierpisz.

Problem w tym, że jeśli jedna osoba chce odejść, a drugiej wciąż zależy, to żadne argumenty nic nie dadzą bo w 99% ta osoba będzie chciała wymusić czy choćby jakimiś obietnicami wpłynąć na zmianę decyzji. Idealnie by było gdybyśmy się w sobie nawzajem zakochiwali i odkochiwali w tym samym momencie albo najlepiej zakochiwali raz w życiu i na zawsze, ale niestety tak nie jest.
Ja byłam zarówno po jednej, jak i po drugiej stronie i nie wiem co lepsze/gorsze. Niby można sądzić, że lepiej zostawić, niż zostać zostawionym ale to nie jest do końca tak, bo cokolwiek bym nie powiedziała tej drugiej osobie, jaki jest mój powód, dla niej to była błahostka lub coś nad czym można pracować. I co wtedy? Można tak się 'bujać' w nieskończoność, tylko po co? Jaki sens dalej w czymś trwać jeśli u jednej z osób coś się wypaliło albo zaistniały inne okoliczności, które przekreśliły związek? Dlatego czasem łatwiej powiedzieć ogólnikowo i się odciąć by uniknąć dalszych dram czy wszelkiego rodzaju manipulacji. Prawdę powiedziawszy tylko raz miałam sytuację, kiedy druga osoba uszanowała OD RAZU to, że chcę odejść ale też powód nie podlegał żadnej dyskusji.
Tu Autorka usłyszała chyba najważniejsze słowa, tzn., że jej już ex jej nie kocha, nie jest szczęśliwy itd. a i tak nie rozumiała i chyba dalej nie rozumie jego decyzji, a przynajmniej nie umie z nią pogodzić.
W takich momentach zwykle przemawia za nami egoizm ale to drugiej osobie chętnie zarzucamy brak empatii. Tyle, że to przecież też działa w drugą stronę. Zarzucamy tej drugiej osobie, że nie potrafi się wczuć w naszą sytuację, jak cierpimy, jak nam zależy itd., ale równolegle też nie potrafimy jej zrozumieć, że u niej już wypaliło i ona nie chce w tym związku dalej być.
Tworzymy związki chyba dlatego bo chcemy, a nie dlatego bo ktoś tego od nas wymaga czy wręcz wymusza. Jeśli obojgu zależy, super ale jeśli tylko jednej osobie, to nie ma kompletnie sensu.
Rozstania, zdrady, rozwody nigdy nie są łatwe i chyba nie znam osoby po której spłynęło to jak po kaczce ale... nie jesteśmy bezwolni (jak to uważa Autorka) i pomimo, że na to co czujemy nie mamy do końca wpływu (choć też w jakimś zakresie), tak na swoje czyny, zachowanie jak najbardziej.
Autorka twierdziła, że NIE MOGŁA się powstrzymać by nie pisać do exa. MOGŁA ale nie chciała. Jak miała kryzys i chciała przelać swoje żale na 'papier' MOGŁA to zrobić ale np. nie wysyłać od razu tylko poczekać z tym kilka dni a wtedy pewnie już ochota na wysyłanie mu czegokolwiek by jej przeszła.
Wiele osób odwala różne akcje (dramy) po alkoholu wcześniej tego nie planując. Pijesz? Wyłącz telefon by nie korciło (inna sprawa, że alko to chyba najgorszy sposób na radzenie sobie z problemami).
Emocje trzeba wyciszyć, a takie akcje jakie serwowała swojemu exowi Autorka działają wręcz odwrotnie - eskalują je.
Ja wiem, że łatwo mówić ale człowiek uczy się całe życie. Również radzenia sobie z emocjami. Jeśli ktoś ma z tym problem, powinien zasięgnąć porady specjalisty - psychologa. W szkole tego nie uczą.

bagienni_k, przeczytałam wątek, u mnie sytuacja wyglądała nieco inaczej i przede wszystkim ja nie poniżalam się później w przeciwieństwie do autorki. Koniec to koniec, mogę sobie rozmyślać, wspominać, ale to już koniec. I tak, dla mnie takie zachowanie to upokarzanie się, żebranie o miłość. Dziewczyna biega za facetem, jemu na pewno w jakiś sposób to schlebia. Zresztą często tak bywa, że mężczyźni lubią chwalić się tym, że to oni rzucili kobietę. Nie wiem czy akurat mój były tak robi, ale pewnie tak. Taki zakompleksiony był, żadna go nie chciała, a tu proszę - teraz to on rzuca. To podbija męskie ego.