Rozwód i co dalej? - Netkobiety.pl

Nie koniecznie, wystarczy być...kochankiem.

Z ludźmi to chyba trochę bardziej skomplikowane ,taki laptop to ma przynajmniej na rok gwarancję ,niektóre części można wymienić ,upgradować naprawić i będzie jak nowy.Charaktery i osobowości u ludzi to znacznie bardzie złożone sprawy i ich wzajemne oddziaływanie na siebie.
Ludzie robią sobie większe niespodzianki które czasem nich samych potrafią zaskoczyć i dużo trudniej zachowanie człowieka przewidzieć,akceptacja bywa bardzo różna ,ulega zmianom stosunek i widzenie partnera/partnerki przemianom też podlegają emocje i uczucia,zdarzenia wywołać potrafią zmianę,a presja na karierę ,ciśnienie na posiadanie przedmiotów też ulega zmianom nie musi być czymś stałym 8 lat i zmiana miejsca mieszkania z Polski do innego kraju, wywiera duży wpływ na niektórych, na jednych bardziej, na innych mniej, a postawa ma i przybierać może w czasie różne formy.
Maximus napisał że przez 4 lata żona tak go nie cisnęła strasznie.
Trza może było kobicie zrobić dziecko wcześniej ,a nie czekać ,ale to też nie gwarantuje wierności .
Gdybanie już niczego nie zmieni a na pewno nie zmieni przeszłości.

Loka, ciężko uwierzyć, że taka kobieta nie wiedziała, czego tak naprawdę chce od życia. W szczególności zaś, dziwne wydaje się, że w ogóle za Autora wyszła, skoro go znała i wiedziała, jaki jest. Wychodzi na to, że pewnie chciała go zmienić Albo Autor jawił się jej jako osoba za bardzo bujająca w obłokach? Tylk oz ajkiej racji opiekuńczośći oddanie, czyli przejawy troski i uczucia wobec człowieka mają kogoś odstraszać?

Swoją drogą, to nie porównywałbym człowieka do maszyny, tak ogólnie..Poza tym, no cóż, sam nie jestem zwolennkiem dążenia do doskonałości, perfekcjonizm jawi mi się jako zwyczajna fanaberia, gdzie człowiek nie potrafi niczego docenić i ciągle wymaga więcej, nie okazując wdzięczności.

Też tak obstawiam. Ja zarabiałem dobre pieniądze 8-10 tys na miesiąc. Prowadziłem działalność. Pracowałem dużo. Dostałem wybór od żony, że albo praca albo rodzina. Wybrałem rodzinę, poszedłem na etat. Po szkole średniej, z zerowym doświadczeniem w tym zawodzie, zacząłem więcej zarabiać niż pani mgr w swoim zawodzie. Zmobilizowało ją to do zmiany pracy. Dostała się po znajomości do fabryki. Po 2 miesiącach została kierowniczką. Zaczęła więcej zarabiać. Kawalerowie zaczęli adorować. Dodatkowo kadra kierownicza to sami rozwodnicy. Z kim się zadajesz takim sie stajesz. Nagle zacząłem być zbędny, bo silna niezależna kobieta. No to powodzenia. Tylko zapomniała że nie jest nastolatką i mamy wspólne zobowiązania a przedewszystkim dzieci. Wszystko oczywiście dla ich dobra. A dzieci codziennie pytają kiedy wróci tatuś. Taka jest ta chora hipergamia o której ktoś tam wyżej pisał.

Bagienniku, tak, wiem, że to głupie porównanie. Chodziło mi raczej o to, że dla mnie zrozumiałe jest poszukiwanie najlepszej możljwej opcji, także w relacjach. Bo to daje nam perspektywę szczęścia. Ja np. jak słyszę o tym, że relacja jest ciężką pracą (a ostatnio słyszę ciągle) i o tym, jak to ludzie się muszą docierać do siebie i poświęcać, to chce mi się śmiać, bo nie kojarzę rzadnego momentu, w którym ja z moim byśmy musieli ciężko pracować nad naszą relacją.
I o to mi chodzi. Że łatwo jest wejść w byle jaki związek i czuć, że trzeba coś zmieniać, że trzeba pracować nad tym, żeby ze sobą wytrzymywać. Tylko to jest rozkmina, którą warto zrobić sobie przed podjęciem decyzji o ślubie.

Może faktycznie coś się stało takiego, co ją popchnęło w tym kierunku, albo pojawił się ktoś, kto jej pokazał, że może być inaczej, ciężko stwierdzić.

Autorowi zyczę szybkiego dojścia do równowagi

Loka, mam takie pytanie, jeśli zechcesz to odpowiesz. Macie dzieci? Jak długo jesteście razem?

No nie chce przyznać się do błędu bo raz mówi tak raz tak raz że mało zarabiałem i nie utrzymaj jej i dzieci później znowu że nie jestem zaradny życiowo że nie mam planów na przyszłość i zawsze coś wymyśla nowego, ma 28 lat i chyba pogoń za pieniądzem i lepszym życiem

Miała swoją przestrzeń zawsze wychodziła niby spotykać się z koleżankami to nigdy jej nie broniłem, ale ona  też nigdy nie zabierała mnie ze sobą, ja jak jechałem do kumpla zresztą to był też jej kolega to zawsze zabierałem ją ze sobą. Wogóle to że w trakcie naszego małżeństwa poznała fagasa to dla niej jak by się nic nie stało, nawet nie poruszała tego tematu chciała to sprytnie ukryć ale ja się kapnołem sms w nocy i od Wedy zaczeła się jazda

Bagiennik- dokładnie tak było jak mówisz kropka w kropkę ona wszystko robiła dobrze i nigdy nie popełniała błędów a jak tylko ja coś zrobiłem od razu krzyk i wrzeszczenie, niczym nie można było jej zadowolić a jak tak to tylko na chwilę. Wrzeszczała z byle czego

O kant tyłka rozbić jej zarzuty
- Wy tam pojechaliście zarobić na dom, żeby stwierdzić że nie utrzymasz rodziny musielibyście wrócić do Polski(chociaż te zwiedzanie świata i drogie prezenty oznaczały że wasz pobyt przeciągnie się do...)
- nie zaradny? - masz(w tedy) żonę, pracę - przecież wy w tedy jechaliście na jednym poziomie
- nie masz planu? - kupno domu czy remont domu, rodzina - to są plany. A ona jaki(oficjalnie) miała plan?

Od kiedy zaczęły się te jej wyjścia, od czasu pracy w biurze czy znacznie wcześniej np. w Polsce?
W ten sposób jest łamana równowaga, na to trzeba reagować a nie przyjmować za dobrą monetę.

Na tym polega zdrada że poznają kochanki/ów w trakcie trwania związku a nie po zakończeniu i od zdrajcy nie oczekuj szczerości.
Całkiem możliwe że ona nie planowała od Ciebie odchodzić a się bawić. Jak również nie była pewna nowej gałęzi to po co mówić o problemie?
Jej zachowanie może też świadczyć(bez urazy) że on nie był pierwszy

4 lata temu zmieniliście kraj, tak?
A kiedy zmieniła pracę?

Po prostu palma jej odbiła. Zachłysnęła się ,,nowoczesności" i popłynęła. Nie pierwsza i nie ostatnia taka historia a kilka niedawno było opisywanych jak po zmianie pracy i wejścia w nowe towarzystwo małżonka zaczynała romans albo na wyjezdzie / kursie zdradzała. Niektórzy ludzie są mało odporni na tego rodzaju pokusy. Wystarczy grono rozrywkowe, rozwodników i zanim się człowiek obejrzy to druga połówka wsiąka bo takie luzackie życie na pokaz kusi. Kiedyś tam się otrzęsie i zrozumie pewnie swoje błędy (jak sama zostanie - singielka) albo i nie bo złapie za jakiś czas nowego męża lub partnera znudzona życiem wolnej kobiety. Ciebie to autorze nic a nic nie powinno obchodzić , było minęło. Teraz masz jedno zadanie pokochać siebie samego dzwigając się z ciosu w plecy i tak jak radzą Ci inni może dobrze byłoby chociaż zmienić miejscówką za granicą (musisz zarobić boś ogołocony kasy pewnie) albo do kraju zjechać i tu zacząć wszsytko od nowa. Nie daj się wrobić w powrót jej, zabawiała się z innym (innymi), kłamała, oszukiwała, zdradzała bo to nie był jednorazowy wyskok pod wpływem alkocholu na wyjezdzie lecz schadzki) = nie bądz kołem zapasowym i czaso umilaczem do następnego wyskoku. Zobacz 34 kroki , zastosuj to pomaga.

BEKAśmiechu
A kto i w jaki sposób obraża byłą żonę autora(może mi umknęło)?
Autor nie jako postawił żonę na piedestale i nadal jej z niego nie zdjął.
Była żona po zamieszkaniu w innym kraju zaczęła zmieniać swoje podejście do męża i życia.
Autor przypadkiem(prawie zawsze tak to wychodzi) poprzez smsa dowiedział się o zdradzie byłej żony, chciał by została, chciał to naprawić ale ona posiadając inną gałąź zdecydowała się odejść.
I całe szczęście dla autora.
Jak dla mnie to nie była pierwsza gałą której się łapała, może ta myśl ułatwi autorowi odcięcie pępowiny, zburzenie piedestału i autor złapie oddech.

Czasem ciężko jest przyjąć prawdę . Pamiętamy, że wina leży po środku. Autor jest współodpowiedzialny za kryzys w małżeństwie, ale nie jest winny rozbicia małżeństwa. Gdyby żona nie łapała innych gałęzi, zaczęła rozmawiać ludzkim głosem z mężem, być może potoczyłoby się inaczej.
Żona zrobiła najgorzej jak mogła, bo nie dość, że odeszła, to odebrała całą "męskość" maximusowi. Dorobienie rogów i jeszcze zwalenie na Rogacza całej winy jest poniżej krytyki, a jest to powtarzający się schemat. Nie dość że jest to podłe to jeszcze jest tolerowane w społeczeństwie. Gdyby były dzieci, odszedł by autor, byłby najgorszy na świecie w oczach innych. Gdyby były dzieci i żonka by poszła w tango i zabrała dzieciaki, to i tak autor byłby najgorszy, a żona bohaterką. Mnie chce się wymiotować na myśl o zakłamaniu i hipokryzji ludzi. Też trochę mi żal tych osób, które bronią taką kobietę, bo często to działa na zasadzie lustra, sama tak zrobiłam lub pomyślałam, więc to jest ok...

Współodpowiedzialny pod warunkiem że wiedział o kryzysie a o tym człowiek najczęściej dowiaduje się gdy jedna ze stron już odpłynęła.
Tu pytanie kiedy autor dowiedział się że jest źle, kiedy zaczęły się pretensje, czepianie się o wszystko? Stawiam że zaczęło się w momencie jej zdrady.
Ale co by nie wyszło autor powinien ewakuować swoje uczucia bo coś mi się wydaje że do momentu nowej gałęzi ona będzie go nawiedzać a to nie będzie mu służyło.

Nabiał jest dobry, spróbuj. A tak na poważnie skąd ta uszczypliwość?

Ja doskonale pamiętam że jest po rozwodzie i autor też, tylko irracjonalnie chce żeby była wróciła.

Dlaczego uważasz że nie ogarniał małżeństwa? To że ona poszła w długą nie oznacza że z jego winy. Jak dla mnie z byt wcześnie weszła w poważny związek(20 lat) i dzieli ich zbyt duża różnica wieku(13 lat) w pewnym momencie to zaczyna się gryźć(oczywiście nie zawsze).
Insynuujesz że z jego winy ona zdradziła?

Czytasz nasze wpisy czy tylko sobie dopisujesz?

Napewno w jakimś stopniu też jestem winny rozpadu małżeństwa bo nigdy nie miałem swojego zdania co nie zwalnia ja z tego że to ona zdradziła , żona była tą stroną dominującą w związku i to ją męczyło.I tak jak mi napisała ona potrzebuje faceta twardo stąpającego po ziemi i wiedzącego czego chce od życia, nie potrzebuje faceta który będzie się nią opiekował i robił obiadki. Tak samo z kupnem domu to ona przejęła inicjatywe żebyśmy kupili dom za granicą, ja się zgodziłem. I później zawsze był problem że ja nic nie robię pod tym względem żeby szybciej kupić ten dom bo ona już zmieniła 3 pracę i zarabia więcej, ja też zmieniłem 3 pracę można tak powiedzieć na lepsze warunki w pracy  bo pieniądze raczej te same zarabiałem.

Maksimus, to, że ex żona uważała, że jesteś nie zaradny to nie znaczy, że wszyscy muszą tak uważać na czele z Tobą. Takie rzeczy są w jakimś tam zakresie względne. Odwróć się plecami do tego co było i żyj tak jak sam chcesz. Żona chce żyć inaczej i w tym życiu Cię nie chce, to jest jasne. Już pozamiatane jest, nie ma co miesiącami zastanawiać się kto bardziej winny. Ty masz z głowy jej pretensje i szarpanie się z nią. Rozumiem rozczarowanie skro tego nie chciałeś, jest to przykre ale tak się zdarza.
Podobno dla faceta 40tka to świetny wiek, masz zdrowie, pracę, jakiś majątek. Doceń to.

Dlaczego nie odeszła bo bała się samotności sama mi to kiedyś powiedziała, dopiero jak poznała kogoś to wtedy odeszła. Nie uważam się też za niezaradnego wiele rzeczy potrafię sam zrobić, jak to mówią w niejednym państwie już pracowałem i z nie jednego pieca chleb jadłem. Po prostu szkoda mi tego wszystkiego bo naprawdę mieliśmy wielkie plany. Teraz wszystko trzeba zmieniać i zaczynać od początku.

Była zaczęła się wydzierać już przed ślubem bo ona jest strasznie nerwowa z charakteru nawet byli teściowie mi to mówili czy oby jestem pewny swojej decyzji.Ja się zakochałem w niej, młoda ładna sex dobry inteligentna to czego chcieć więcej, a że trochę wrzeszczała to jakoś puszczałem to płazem choć nieraz wybuchały z tego awantury.
Chciałem z nią zostać w tym kraju gdzie teraz przebywamy bo przez te 4 lata nasza sytuacja się bardzo poprawiła było nas stać na wszystko i jeszcze odkładaliśmy na dom. Ale tak jak autor napisał większość decyzji podejmowała ona bo nawet jak ja bym coś zaproponował to i tak musiało by wyjść na jej. A nie chciałem się za bardzo stawiać bo doszło by do kłótni, zawsze jej ulegałem a jak się postawiłem to zawsze mówiła jak ci nie pasuje to rozwiedzmy się i po temacie. Wiem że poniekąd to moja wina bo nie powinienem pozwolić kobiecie tak rządzić. Dlatego jak pisałem wcześniej biorę cześć winy na siebie bo byłem za mięki dla niej. Może jak bym się postawił wcześniej to albo dawno już by nas nie było albo by miała szacunek do mnie ale teraz to już możemy sobie tylko pogdybać

Dokładnie tak było, straciłem szacunek w jej oczach bo robiłem co chciała a jak się postawiłem chodź trochę to już był problem. Rzuciłem nawet jedna pracę dla niej bo byłem za granicą a ona bidulka w domu sama, zrezygnowałem później z mojej pasji nawet a teraz ona zrezygnowała ze mnie. Ale trudno trzeba się powoli dźwigać i żyć dalej, a czasami fajnie tak popisać i wiedzieć opinie ludzi bezstronnych

Tylko, CO takiego Autoer robił, czego normalny, zdrowy człowiek by nie docenił? I tu jest pytanie

Natomaist tendencja do awantur, wybuchowy charakter czy konliktowość zazwyczaj wychodzą dość wcześnie - zatem pytanie dlaczego Autor to tolerował?

Bagiennik nie rozumiesz  różnicy pomiedzy związkiem kumpli z akademika A związkiem kobiety i mężczyzny.
Nie rozumiesz że mamy jakieś wzorce kobiecości i męskości i to co jednych drażni  drugich nie musi i vice versa.
Tu cały czas podkreślają że nie chciałbyś  się kobietą  opiekować  i by była księżniczką A wielu to robi i szczęśliwie żyją  jak są docenieni.
Jedne lubią takich mężczyzn inne innych i to nie z Tobą  Maximus wziął ślub.
Znam wielu którzy lubią robić za podnózek kobiety i część jest szczęśliwa bardzo A ich kobiety zadowolone.
I takiej powinien autor szukać kobiety.
A nie zmieniać swoje upodobania  pod kobietę.
Przecież autor sam pisze że potrzebuje takiej by dawała mu kopa do życia. 
To On jej bardziej potrzebował niż ona jego, jak widać.

Autor powoli dochodzi do siebie ale zapewne do tego daleka droga. Wiem że już wszystko pozamiatane tylko cały czas mnie gryzie to czy jak bym dał z siebie jeszcze więcej i sprostał wymaganiom byłej żony to może bylibyśmy jeszcze cały czas razem. Wiem że już nic nie zmienię ale mam trochę sam żal do siebie i wyrzuty sumienia

Autorze, relacje międzyludzkie nie powinny wyglądać tak, że zadaniem jednej strony jest zadowalanie drugiej, żeby ta druga była blisko tylko ze względu na to, ile i co może otrzymać. Jedynym Twoim błędem było to, że trafiłeś na taką kobietę: frustraktkę, wiecznie niezadowoloną, rozchwianą i niepotrafiącą docenić tego, co ma. W dodatku wyobrażająca sobie, że facet jest po to, żeby ubarwiać kobiecie życie i za nią nadążać.
Niech ona sobie szuka swojego wymarzonego ideału, (choć go i tak nie znajdzie) a Ty się nie zadręczaj, dostrzeż w końcu swoją wartość, jako człowieka, który nie potrzebuje kobiety, aby przeżyć.

Nie oto chodzi tylko mam czasami żal do niej że w życiu jej tyle pomogłem nie chce tutaj wszystkiego pisać że powinna mnie na rękach nosić. Bo gdyby nie ja to nie było by jej teraz w tym miejscu gdzie jest i to wszyscy moi znajomi o tym wiedzą zresztą ona chyba też. A teraz pokazuje i zgrywa wielką paniusie co to nie ona że ona może wszystko. Nieraz mam ochotę jej to wygarnąć i napisać ale się powstrzymuje

Nie o to chodzi że się obrazi mam to gdzieś i tak nie utrzymujemy kontaktu od ostatniego spotkania. Tylko jakoś mam taką zasadę że nie wypominam w przeciwieństwie do niej tego co było kiedyś, po prostu rozmawiam sobie tutaj luźno na forum, jestem ciekaw waszych opinii i zawsze jakieś wnioski wyciągnę z tego

Witaj Autorze,
Przeczytałem Twój wątek i znalazłem wiele analogii do dawnego siebie.
Byłem podobny w zachowaniu do Ciebie.
Ale na szczęście - dostałem porządnie po łbie od forumowiczów i dość szybko oprzytomniałem.
Odpowiedz sobie sam przed sobą czy chcesz dalej żyć w ten sposób? Czy chcesz być dalej poniżany i być tylko sługusem w domu?
Czy jesteś gotów żyć w poczuciu wiecznej uległości wobec kogoś kto nie jest tego warty?
Wracasz myślami do niewiernej, którą umieściłeś na jakimś piedestale.
Pytanie tylko w imię czego?
Chcesz całe swoje życie żyć w niepewności co Twoja pani robi, z kim i i w jakich konfiguracjach?
Po co Ci to.
Pomyśl o tym, że możesz to wszystko ukrócić. Odciąć grubą kreską to co było i … zacząć się w końcu szanować. Zacząć żyć na swoich zasadach.
Bez tego balastu w postaci swojej byłej, bez natrętnych myśli, bez umartwiania się i zastanawiania … o zgrozo - co jeszcze mógłbyś zrobić by „ukochana” wróciła do Ciebie.
Tej pani już nie ma. I nie było jej od dawna. To co było to już historia.
Z własnego doświadczenia powiem Ci, że powinieneś jej podziękować…
Zrobiła Ci najlepszy prezent. Dała Ci szanse na nowe życie.
Ja gdybym mógł cofnąć czas - to jeszcze bym „mojej bż” dopłacił by szybciej się wyniosła

Kubuś idealnie się tu nadaje na doradcę - jak czytałem jego historię, sam czułem się jak w złotej klatce. I w jego i przypadku tego wątku jedyną winą byłych już małżonek jest forma zakończenia związku, czyli zdrada. Do refleksji natomiast to, co panowie prezentowali podczas małżeństwa. Nie zgodzę się z Elą, o ile nie trzeba być "dominującym", czy "samcem alfa" (swoją drogą śmieszne to:), to tak jak napisał bagiennik - trzeba się szanować.

Pan, który jest podnóżkiem zwyczajnie tego nie dostrzega. Albo rzeczywiście dostaje w zamian coś, co zaciera to poczucia bycia owym podnóżkiem. Być może tak jest, kiedy jeden daje od soiebie nieporównywalnie więcej niż drugi, natomiast dziwi mnie to, że jednak i tak taka postawa jest gorzej odbierana przez kobiety, niż kiedy to facet nieraz zachowuje się wręcz odwrotnie.
Poza tym, cały czas się zastanawiam, dlaczego bż Autora go nie zostawiła, skoro czuła do niego tak wielką niechęć a mogła sobie szukać swego ideału do woli, zamiast robić chłopu wodę z mózgu i go poniżać przy każdej okazji..

Serio nie masz wśród znajomych zadowolonego Pana co tak ma w domu?

Nie można mówić o braku szacunku jak ktoś jest zadowony że swojego życia.
Np myślisz że muzułmańskie kobiety zadowolone z małżeństwa się nie szanują.?
Albo że kobiety przepraszam pantoflarzy są koniecznie niewierne i nie kochają  mężów?