Otyłość u dzieci - Netkobiety.pl

Taaak! xD A kiedy po entym razie masz dość, poddasz się, wypniesz mu narty (po uprzednim przekonaniu się, że sam - oczywiście - nie da rady)... Ach, ten moment, kiedy okazuje się, że nawet buty narciarskie uniemożliwiają mu podniesienie się z ziemi... xD

I, oczywiście, należy podkreślić, że to Ty podnosisz, a nie - pomagasz się podnieść, bo to jak ustawiać do pionu osobę nieprzytomną, która władzę w ciele odzyska dopiero, kiedy już ją ładnie postawisz. A i wtedy jeden nieopatrzny ruch i znowu gleba.

Chociaż, żeby oddać sprawiedliwość, to nie tylko otyli i nie tylko dzieci mają problemy ze wstawaniem. Nawet bez nart. Wciąż pamiętam, jak wydłubywałam narty spod jednej pani, która nie mogła się podnieść, ale kategorycznie odmawiała też klapnięcia do końca na śnieg. I tak sobie unosiła tyłek, podtrzymując się na rękach i nogach, więc co ją wypięłam, to ona wciskała but z powrotem. Pani szczupła, sprawna, biegająca jakieś zimowe maratony po górach.

A tak już na poważnie, to myślę, że o ile wstawanie w nartach można jeszcze podpiąć pod kategorię tego, co mam ich nauczyć, o tyle kiedy ktoś już bez tych nart nie jest się w stanie podnieść z ziemi... No coś jest nie tak. Poza tym widać, że część dzieciaków jest raczej mocno siedząca w domach nie ze względu na samą sprawność, a na wszystko inne właściwie. Czyli: narty takie ciężkie, śnieg tak sypie w oczy, wiatr tak strasznie wieje, rękawiczki tak bardzo mokre... Gdzie kiedyś dzieciaki przejmowały się czymś takim, ganiając po podwórku? Które beczało, że coś przemoczyło? No bez jaj, to rękawiczki specjalnie się ściągało, żeby twardszą śnieżkę ulepić, a teraz? Wyciąga jedno z drugim łapki, żeby mu zdjąć/poprawić/założyć, bo to taaaka trudna sztuka.

No dzięki bogu ja uczyłam na desce więc te dzieci były już starsze ale i tak tragedia, celowanie paskiem od wiązań do pompki było wręcz niemożliwe bo brzuch zasłaniał... u 13latka... Nie ogarniam.
Potem zaczęłam jeździć na obozy z dziećmi z klubów sportowych i to był totalnie inny świat. Z nimi jeździło się tak dobrze że po godzinach pracy jeszcze je zabierałam ze sobą na wieczorne niech sobie pojeżdżą.

Bagienni_k robisz to 30 lat źle ja rozumiem że wchodzenie na górę może być zabawne ale schodzenie w dół? Zabawa żadna, kolana bolą od tego... Pomyśl ile czasu byś mógł zaoszczędzić i przeznaczyć na wędrowanie po górskich szczytach jeżeli na zejście a właściwie na zjazd możesz przeznaczyć tylko kilkanaście minut zamiast paru godzin!

Rozumiem oczywiście uczucie politowania nad tymi dzieciakami, bo ktoś, kto w wieku kilkunastu lat nie jest w stanie wstać z ziemi nie rokuje dobrze

W moim przypadku akurat większość czasu w górach spędzam na POWOLNYM podziwianiu widoków a i tak dopiero od niedawna w ogóle bywam zimą w górach Snowbord to już w ogóle nigdy mnie nie pociągał. Najlepiej się czuje na swoich własnych nogach i na rowerze

Hm, ja tam nawet mogę uczyć takie ciamajdki, jeśli chcą - bo też się zdarza, że ktoś jest totalnie niesprawny, ale po prostu chce. No i fajnie, jak rodziców stać, to możemy przez tydzień uczyć się hamować, żaden problem, prędzej czy później coś załapie, ostatecznie nie prowadzę fabryki mistrzów sportu, tylko uczę do takiego etapu, jaki adeptom odpowiada i jaki jest możliwy. Zawsze to trochę ruchu.
Problem pojawia się, kiedy rodzice mają do kogo postępy takiego dziecka porównywać. I okej, muszę przyznać, że większość nawet rozumie, że dzieci są różne, jedne łapią szybciej, drugie wolniej; ja zresztą bardzo oględnie odpowiadam na pytania typu "kiedy sam będzie mógł jeździć", ale czasem zdarzają się tacy, którzy nie mogą pojąć, jak to możliwe, że przyjechali z parą znajomych, i oni, i tamci wykupili dziecku po lekcji czy dwóch, i tamto dziecko teraz śmiga samo, a ich - nie wjedzie nawet na wyciągu. I to, oczywiście, na pewno wina instruktora. No przecież niemożliwe, że rodzice dali ciała wcześniej. A to, że efekt był łatwy do przewidzenia już w wypożyczalni? Kiedy jedno dziecko samo się ubrało, samo mierzyło kask, samo zakładało buty itd., a drugie tylko nadstawiało główkę, rączki, nóżki? Kiedy jedno poprawiło zapięcie od kasku, a drugie w pisk, bo mu skórę przycięło? Kiedy jedni rodzice zainstalowali dziecku w kieszeni karnet, dali na pożegnanie paczkę chusteczek i rzucili: "no, to bierz narty i na stok, pani nie będzie na ciebie czekać", a drudzy wypytywali, czy pani może wziąć karnet, czy wytrze nosek w razie czego, dokąd zanieść dziecku narty i prosili, żeby nie robić za długiej rozgrzewki i ogólnie "nie cisnąć" dziecka, bo się szybko nudzi, męczy, może się zrazić?

No dobra, wyplułam to z siebie. Ale pomogło, bo jutro pierwszy dzień, stoki otwarte, potrzebowałam oczyszczenia. xD