Otyłość u dzieci - Netkobiety.pl

Co sprostował? Powiedział, iż dziewczyny mniej uczestniczą w zajęciach fizycznych niż chłopcy -- to chyba prawda?

Zacytuj authority całą wypowiedź ministra.

Myślę, że w przypadku otyłych dzieci, na początek dobrze byłoby zająć się ich rodzicami i dziadkami, bo to przez nich są na początku pasione dzieci.

Dokładnie. Zjesz obiadek to dostaniesz coś słodkiego. Jak będziesz grzeczna to coś słodkiego się znajdzie itp. Oj to starsze pokolenie. Szkoda tych dzieci. Rozpasione takie czasami, że ach strach czasem.

Niski poziom lekcji wychowania fizycznego to jedno, ale chyba jeszcze większy problem stanowi smutna rzeczywistość, która pokazuje, że dzieci zamiast biegać po podwórkach siedzą w domach uwiązane do komputerów. Nie czarujmy się, ale sam w-f nie rozwiąże ani problemu otyłości, ani braku ogólnej sprawności. Jeśli do tego dodać ogromną ilość słodyczy, słodkich napojów i śmieciowego jedzenia, które teraz jest na wyciągnięcie ręki (no może poza pandemią, bo ta jednak nałożyła pewne ograniczenia) i tak chętnie pochłaniane, to efekt wydaje się nie być niczym zaskakującym.

Pomijając wszelkie badania, moje własne obserwacje dzieci z otoczenia wskazują, że to jednak chłopcy mają większy problem z nadwagą. Trzeba jednak uczciwie przyznać, że są to dzieci równie otyłych rodziców, co zdecydowanie nie jest bez znaczenia.

Tak na marginesie - czy zwróciliście uwagę, że podatek cukrowy, który to przecież miał być elementem walki z otyłością społeczeństwa, poza wyższymi cenami słodkich napojów NICZEGO nie zmienił? Ani nie pojawiło się na rynku więcej alternatywnych produktów, ani nie zmniejszono ilości cukru w tych już obecnych, ani nie zastępuje się go czymś innym, mniej szkodliwym. Jak nic wychodzi na to, że jest to kolejna bajka o sięganiu do kieszeni podatnika dla jego "dobra".

Fakt, to straszliwe problemy młodego człowieka XXI wieku. Gdzieś mam zdjęcie mojego ojca startującego jako zawodnik klubu sportowego w skoku w dal. Boso...

Błędne myślenie i to tak z gruntu. Dwutakt, to element gry zespołowej, a więc podstawa socjalizacji dzieci i młodzieży. Dwutakt, to element ćwiczenia koordynacji ruchowej. Prosty, możliwy do wdrożenia przy pomocy kawałka placu, kosza i piłki. Do zrealizowania w każdej wiejskiej dziurze. Tak jak boisko do siatkówki. Tak jak boisko do nogi. Tenis? Ciekawy ale słabo wygląda, gdy 15 osób z klasy ma się przyglądać grze pary kolegów/koleżanek. Ze względów osobistych miałem za dzieciaka dostęp do nieograniczonego grania w tenisa. Czy wspominam grę w tenisa? Nie, wspominam grę w gałę na podwórku pod domem strzelając na bramkę z bramy garażowej.

No fakt, masz rację. Teraz są nowe możliwości. Autobus szkolny albo grupa wynajętych busów i ciach dzieciaczki na basen dowieźć 50-70 kilometrów. Ale zaraz, tam będą zjeżdżać wszystkie szkoły z okolicy, autobusy, busy będą jeździć codziennie. Hm, jedna szkoła zapłaci, a inna nie ale jak rodzice zapłacą, to proszę bardzo...
Jeśli mieszkasz w dużym mieście, to może ci się zdawać, że basen to oczywistość i stoi na każdym rogu. Niestety tak nie jest. W tym dużym mieście, gdzie co krok basen mój starszy syn był przez rok wożony na basen w ramach współpracy szkoły z uczelnią wyższą. Rok, a potem się to posypało. Młodszy syn chodząc do szkoły wiejskiej przez 4 lata nie miał takiej możliwości. Oczywiście prywatnie, przed pandemią obaj byli raz w tygodniu na basenie. Prywatnie. Tenis? Akurat szkoła młodszego ma wydzielone boisko do tenisa. U starszego nie miała tego podstawówka, ani teraz technikum. Młodszy to wiadomo, uczy się na wsi, to tu szkoła miała miejsce. Ja w ogólniaku żeby zaliczyć sprawdziany lekkoatletyczne musiałem przejść ze szkoły na drugi koniec miasta na stadion miejski. Na szczęście chodziłem wcześniej do komunistycznej podstawówki z programu 1000 szkół na tysiąclecie państwa więc miałem full boiska i bieżnie pod nosem. No i halę sportową.
Program w-f jest interdyscyplinarny i zawiera elementy, które można dobierać względem możliwości placówki. Jak pisałem ten program ma swoje podstawy teoretyczne co ma rozwijać. To o czym ty piszesz, to po prostu lenistwo "bo mi tak pasuje".

To nie jest lenistwo. Po prostu sporo ludzi nie lubi wfu właśnie przez to, że składa się w 99% albo z gier zespołowych albo z grania w pingponga i patrzenia na to, co robią inni.
Jak ktoś nie lubi gier zespołowych albo nie jest super wysportowany i nie stanie na rękach czy nie przeskoczy przez kozła to ma przekichane.

Btw. W podstawówce, do której chodziłam każda 3 i 4 klasa ma raz w tygodniu zajęcia na basenie. W gimnazjum też miałam raz w tygodniu basen.

Ja rozumiem ćwiczenia ogólnorozwojowe. Ale znam mase osób, które wfu nie lubiły i kilka, które go z całego serca nieznosiły. Ja też. Od połowy gimnazjum do studiów rok w rok załatwiałam sobie zwolnienie z wfu. W trakcie studiów odkryłam zumbę i latino i okazało się, że sport jest spoko. Teraz ćwoczę regularnie i rower i bieganie, jakieś zajęcia grupowe też.

Moze pora na to, żeby na zajęciach w szkole faktycznie pokazać, że możliwości uprawiania sportu jest więcej niż granie przez 3 lata na zmianę w siatkówkę i piłkę nożną. Tak, wiem, że są podstawy programowe, ale serio, większości w dorosłym życiu nie przyda się opanowanie dwutaktu i przeskakiwania przez kozła.

A myślę, że szkoła bez problemu może zrobić zapisy uczniów na poszczególne dyscypliny. Wtedy ci, którzy chcą grać w gry zespołowe by w nie grali, a ci, którzy nie chcą mieliby możliwość wyboru. Nie wierzę, że nawet w małej miejscowości nie ma chętnej instruktorki zumby czy pilatesu czy jogi czy czegokolwiek innego, która mogłaby raz w tygodniu robić dzieciakom zajęcia o niewielkim stopniu trudności i przede wszystkim pokazywać im, że takie ćwiczenie też może być fajne.

Albo spacery nie widzę powodu, dla któregonw ramach wfu nie można z dzieciakami po prostu iść na pieszą wycieczkę. Ja taką wycieczkę przez kilka lat nauki miałam raz. A obecnie to jedna z moich ulubionych form ruchu i spędzania wolnego czasu. Nie mówiąc już o tym, że w gimnazjum i liceum mieliśmy mini siłownię, tylko nie było wolno z niej korzystać a w sumie szkoda, bo rowerki stacjonarne, bieżnie, orbitreki to też super sprawa. Nie mówiąc już o tym, że licealistom spokojnie można robić trening obwodowy z konkretnymi przyrządami.

Oczywiście, że zajęcia trzeba dobierać do możliwości szkoły. Ale mam wrażenie, że dużo szkoł po prostu idzie na łatwiznę. Siatkówka, nożna, koszykówka, pingpong i do widzenia.

Jezu Snake, Ty właśnie mówisz laski rozwinięte o 14 latkach. Obrzydliwe.

No to ja się cieszę, że nigdy nie zasuwałam na kozłach i obleśny stary dziad nie miał szans mnie podglądać.

U mnie w szkole na SKSach była (uwaga) piłka nożna. No normalnie marzenie dla tych, którzy nie znoszą sportów zespołowych.
Część dzieciaków to lubi, ta druga część natomiast łapie całkowite zniechęcenie do jakiejkolwiek aktywności fizycznej po skończeniu szkoły.

A otyłość nie z braku sportu się bierze tylko ze złego odżywiania.

Ale Snake ma w gruncie rzeczy rację. Mam sporo znajomych WF-istów, w tym jedno małżeństwo, które kiedyś mnie uczyło, więc wiem, jacy byli - przede wszystkim zaangażowani. A w zeszłym roku on powiedział mi wprost: wolę dać dzieciakom piłkę i mieć spokój. Z nami robił inne rzeczy, ale teraz sam sobie dał szlaban na skok przez kozła, skrzynię, stanie na rękach, głowie, nawet z fikołkami jest problem. On może pilnować, asekurować, ale zawsze może się coś stać - teraz, jak mówił, częściej, bo dzieciaki coraz mniej sprawne i nawet te fikołki właśnie potrafią stanowić problem. Ale prawdziwy kłopot to rodzice. Co z tego, że on by chciał i chętnie pokazał "coś fajnego", jak dzieciak, nie czekając na swoją kolej, spróbował stanąć na głowie bez asekuracji, wylądował na plecach, a następnego dnia przyleciała mamusia z awanturą, że plecki obite? Co z tego, że tłumaczy, pilnuje, jak dzieciak źle wyląduje po skoku, skręci kostkę, a rodzice zaraz kręcą aferę na całą szkołę, że to wina nauczyciela, że nie powinien dzieciom na coś takiego pozwalać?
No to nie będzie pozwalał. Rzuci im piłkę, niech za nią biegają albo siedzą na ławce i się nudzą. Przynajmniej nie będą się odrywać od ziemi, to może nie doznają straszliwych urazów.

No i też nie do końca podoba mi się zwalanie wszystkiego na szkołę. Oczywiście, że są inne sporty niż te, które uprawia się na WF-ie. Tak samo istnieją inne książki niż te, które przerabia się na języku polskim. Co z tego? To rodzic przede wszystkim jest od pokazania dziecku tych innych książek i tych innych sportów. To do rodziców pretensje, jeśli nie zaszczepili w odpowiednim czasie zainteresowania sportem, nie nauczyli, że też może być rozrywką, nie wpoili jakiegoś, powiedzmy, aktywnego stylu życia. A tu z jednej strony mamy rodziców, którzy o każde zadrapanie zrobią aferę, w domu wolą posadzić małolata z tabletem niż zabrać na łyżwy, a z drugiej - narzekają, że WF nudny, dziecko totalnie niesprawne i rośnie wszerz zamiast wzdłuż.

Ja nienawidziłam wf-u w szkole. Ciągle tylko siatkówka i siatkówka. Do tej pory jak widzę, to mi niedobrze. Czasem dochodził jakiś sprint, czy inny bieg, albo rzuty piłka lekarska, jak trzeba było z czegoś ocenę wystawić. Do tego dochodzą niekomfortowe przebieralnie, break jakiejkolwiek możliwości odświeżenia się. To wszystko mnie na długie lata bardzo zniechęciło do sportu. Jak w około 6-tej klasie miałam kontuzję kolana i dostałam na rok zwolnienie z wf-u, to była taka ulga....

Nigdy nie byłam szybka ani silna,  nie umiałam stanąć na rękach ani w sumie jak się tego nauczyć, bo przecież ciągle ta siatkówka.... A potem cykl: 3 do dziennika za nieumiejętność stanie na rękach czy zbyt wolny bieg. Nienawidziłam wf-u przez cały okres edukacji, nawet na studiach.

Jedyne, co lubiłam to rower - do tej pory uwielbiam. Kilka lat temu odkryłam też jogę. Chodziłam przed pandemią na boxercise i lubiłam, ale wiadomo, zamknęli. Ostatnio odkryłam step i ćwiczę. Polubiłam, bo znalazłam coś dla siebie. Nie w koło Macieju to samo. Powinien być jakiś wybór aktywności.

W takiej formie w jakiej wf się odbywał za moich czasów był on bez sensu. Bo co ma mi dać, że niby "gram" w te siatkówkę, gdy faktycznie tylko stoję na boisku i unikam piłki? Wspominam to jako najgorszy koszmar.

Mówi się też że sporty zespołowe uczą budowania relacji. Nie zawsze. Czasem uczą ostracyzmu i prześladowania i to często lekcje wf-u są zalążkiem tego. Dziecko, które jest wolniejsze albo słabsze i które nie ma możliwości znalezienia czegoś w czym jest dobre tylko musi w koło uczestniczyć w aktywności, w której jest słabe naraża się na dokuczanie i zostaje wykluczone z grupy - to słynne wybieranie członków drużyny i to jedno dziecko, którego się nie wybiera.

A wystarczyłoby dać temu dziecku np piłkę lekarską zamiast siatkowej, by mogło zaprezentować swoje silne strony.

U mnie były gry zespołowe, do nich po lekcjach SKS-y, była gimnastyka, lekkoatletyka, w tym biegi różnego typu, łącznie ze sztafetą, skokiem w dal. Skakaliśmy przez skrzynię, co zresztą bardzo lubiłam, ale w starszych klasach, kiedy był podział na grupy (damską i męską) miałyśmy nawet gimnastykę artystyczną - na równoważni i z przyrządami. Był rzut piłką lekarską i na boisku rzut piłeczką palanotową. Mnóstwo tego było i naprawdę panowała różnorodność, łącznie z zajęciami wolnymi, kiedy każdy wybierał sobie co chce robić.
Niemniej to wciąż była tylko niewielka część aktywności, bo po południu od nowa biegało się za piłką, skakało w gumę, skakankę, jeździło na rowerze, wrotkach, grało w badmintona, tenisa na ulicy. To były całe godziny w ruchu. 

Jeśli zaś chodzi o dzisiejszą możliwość wyboru, to nie zapominajmy o finansach, bo aby każdy z uczniów miał tak szeroki wybór, jak Wam się marzy, to do każdej z tych aktywności trzeba byłoby dokonać podziału na mniejsze grupy, a każdej z grup zapewnić nauczyciela lub instruktora, a to już chyba tylko w płatnych, prywatnych placówkach. Zwykła, państwowa szkoła, mogłaby temu nie podołać i to wcale nie z uwagi na brak chęci, ale odpowiednich środków.

Snake, ja również chodziłam do podstawówki jednej z tego tysiąca, o których wspominasz. Pewnie dlatego w szkole było to, co być powinno, bo i dwa boiska, bieżnia, tor do skoku w dal, bramki, ale i duża sala gimnastyczna z całym zapleczem. Tylko pryszniców brak.

Słuszna uwaga, SaroS. Ja na przykład uwielbiałam koszykówkę i piłkę nożną, innych ciągnęło do siatkówki. Nie znosiłam stania na rękach, pomimo że wcale nie szło mi to opornie, za to przez skrzynię, która innym sprawiała problemy, mogłam skakać i skakać. Każdy jednak coś dla siebie znalazł, a dzięki temu, że można było liznąć wszystkiego po trochu, to mieliśmy możliwość wszystkiego spróbować i przynajmniej przekonać się co lubimy, a z czym nam nie po drodze. To jest moim zdaniem ważne.

Dla mnie jest różnica między historią, matematyką czy biologią, które mają konkretne wymagania i konkretne rzeczy do opanowania, a przedmiotami typu muzyka, plastyka, WF, które w ogromnej mierze zależą od prowadzącego.
Na muzyce nie było 3 czy 1 jak ktoś nie potrafił zagrać na flecie. Nie każdy potrafi i tyle. Tak samo jak nie wystawia się ocen za brak zdolności do malowania. Nie wiem czemu w takim razie wystawia się oceny za brak umiejętności stania na rękach. Mnie to zawsze przerażało i miałam blokadę i tyle. WF powinien być dla dzieciaków odprężeniem, przyjemnością, a nie mordęgą i czymś, z czego najlepiej uciec, bo jest beznadziejnie.

I ja bym nie usprawiedliwiała tego brakiem kasy. Bo jakoś na inne rzeczy kasa jest i państwo rozdaje aż miło. A na porządne zrobienie WFu dla dzieci brakuje. I też nikt nie mówi, że ten biedny wfista ma byś specjalistą od wszystkiego, bo to nie o to chodzi. Ale jak jest duża szkoła to wfistów jest czasami 4 albo i 5. I co im szkodzi wtedy zrobić wf zawsze na 2 ostatnich lekcjach i podzielić dzieciaki wg zainteresowań? Ja nie widzę problemów.
Ale ja uważam, że na WFie nie powinno być ocen.

Zresztą, pamiętam jaka byłam zachwycona jak koleżanka na studiach mogła sobie robić WF na normalnej miejskiej siłowni. Musiała tam tylko chodzić określoną ilość razy w miesiącu i podbijać kartę ze studiów, że była. Wydawało mi się to spełnieniem marzeń, bo mogła sama wybrać, na jakie zajęcia pójdzie.

W takiej "typowej" klasie, gdzie część przedmiotów to podstawa kształcenia a część to dodatek, to zapewne Loka masz rację. Ja do takich szkół właśnie chodziłem. Poza kwestią rozszerzonego nauczania przedmiotów w liceum, nie było specjalnie niczego dodatkowego. Są jednak szkoły o profilach sportowych czy artystycznych i tam już taki WF może być inaczej traktowany.

Nie wiem, jak jest teraz, ale nawet za moich czasów, kiedy dzieci nie były specjalnie otyłe, kondycja niektórych z nich mocno mnie zastanawiała. O ile zrobienie salta czy stanie na głowie(mialem takiego znajomka:P ) nie należy do powszechnych umiejętnośći, to mnie osobiście przerażało u innych np. to, że nie potrafili się schylić na wyprostowanych nogach do przodu tak, żeby dotknąć palcami lub całą dłonią ziemi/podłogi. Podobnie z faktem szybkiego męczenia się..A to jeszcze były czasy przed internetem i fejsem Zawsze uważałem, że dobra kondycja czy pewne podstawy umiejętności fizycznych są tak samo potrzebne, jak wiedza ogólna z innych przedmiotów. Nie myślę  tutaj rzecz jasna o kimś, kto ma poważne problemy ze zdrowiem.
Poza tym, chyba nie trzeba wielkiej kasy, żeby móc zorganizować klasie ciekawe zajecia na WF-ie. U nas wystarczyła do tego sala gimnastyczna wraz z wyposażeniem. Zocenami to nie wiem, czy były one rzetelnie wystawiane, ale nie pamiętam nikogo, kto by miał z WF-u niższą notę niż 4 To tak, jakby się miało z każdego innego przedmiotu dwóję, czyli tzw."dopa"

No a nie czujesz się poszkodowana, że za obrazek na plastyce dostałaś 2, a bardziej utalentowana koleżanka 5? Bo to ta sama zasada.

Właściwie ja też jestem za reformą wszystkiego. Obecna szkoła jest do kitu i jak dla mnie to bardziej przeszkadza niż pomaga w rozwoju.

Nie widzę powodu, żeby się czuć poszkodowanym, że ktoś dostał lepszą ocenę ode mnie Pretensje, że poszło mi tak słabo, mogę mieć tylko do siebie. Tak samo, jak trzeba przyswoić pamięciowo jakiś materiał z teorii, tak trzeba czasu, żeby nauczyć się grać czy wyginać szpagaty na macie

He, he no nie ma jak zacytować i przekręcić.
Niemniej rzeczywiście te 16-tki, czyli te starsze, to już budowa jak najbardziej kobieca i dziewczyny jak struny. Zapomniałbym, rzecz jasna brwi porobione, rzęsy porobione, odpowiedni podkład na ćwiczenia jest, nie ma, że czerwone jak buraki. Ach te niewinne dziewczęta... Ale spoko, ja patrzę chłodno i obiektywnie, która by się dla syna nadała

Co do innych narzekań. Faktycznie wszystko to straszne. Powiem tak, jako że wychowałem się w rodzinie wuefisty, otoczony wuefistami i dziećmi wuefistów. Mój ojciec jak uprawiał wyczynowo lekkoatletykę, to startował w zawodach boso, bo nie dla każdego na buty starczało. Mógł po studiach zostać w wielkim mieście, miał zapewniony angaż trenerski. Wrócił do pipidówy. Został nauczycielem ucząc chłopaków oderwanych prosto od cepa i pługa. Wychodził budowę sali gimnastycznej, żadna rewelacja jak na dzisiejsze standardy wręcz śmieszna ale dało się grać pod dachem w koszykówkę i siatkówkę. Jest węzeł sanitarny w postaci prysznica, wc, kantorka wuefistów, magazynku, szatni dla uczniów. Wychodził budowę tego przybytku i na ówczesne pipidówkowe standardy, to było coś. Czynem społecznym nauczycieli, uczniów i rodziców urządzili boisko do piłki nożnej, bieżnię, stanowisko do skoku w dal, pchnięcia kulą, rzutu oszczpem. Obok tym samym czynem społecznym wylali asfaltowe boisko do koszykówki i siatkówki z TRYBUNAMI. Prawie wszystko zrobione w szkolnych warsztatach. Dalej, kolejnym czynem społecznym wylali i ogrodzili boisko do tenisa ziemnego. Pierwszego i jedynego dostępnego w tej pipidówie, nie licząc starego kortu ziemnego jaki miał dziedzic ale ono już dawno zarosło. W piwnicy urządzili siłownię i wyposażenie sekcji podnoszenia ciężarów, która była jedynym takim przybytkiem w mieście przez długie lata. Wszystko zrobione w szkolnych warsztatach przez uczniów. Na bazie tej siłowni chłopaki z tej pipidówy do dziś są w krajowej czołówce w podnoszeniu ciężarów. Uczniowie mojego ojca, którzy poszli w jego ślady, skończyli AWF również w większości wrócili uczyć do tej pipidówy. Już w nowej rzeczywistości nie czekali aż im Unia da dofinasowanie, tylko znów sami wychodzili pieniądze, materiały i m.in. z moją pomocą zbudowali nowy budynek dla sekcji podnoszenia ciężarów. Zimą oczywiście nauczyciele wylewali wodę na boisko i urządzali lodowisko. W magazynie było wszystko co potrzebne, łyżwy, narty biegowe. W ojca szkole można było w ramach SKS trenować koszykówkę, siatkówkę, piłkę ręczną, nożną, podnoszenie ciężarów, biegi lekkoatletyczne, skok w dal, skok wzwyż, pchnięcie kulą, rzut oszczepem, dyskiem.
To wszystko działało normalnie mniej więcej do lat 90-tych. Potem nawet nauczycielom przestawało się chcieć. Ojciec nie mógł zrozumieć czemu żeby kupić durną piłkę do koszykówki ma przynosić dyrektorowi rozpytanie, że sprawdził co najmniej 3 sklepy i kupił najtańszą. Nie mógł zrozumieć, że rozwydrzony uczeń może go mieć w dupie, bo jak przyjdzie rodzic, to będzie robił awanturę, że czemu nauczyciel jest zły, a nie jego dziecko niebożątko. Dlatego w końcu dał sobie spokój i przeszedł na emeryturę. Oczywiście uczył też dziewczyny, z zawodówek odzieżowej i gastronomicznej.
Tak w ogóle, to ten przedmiot nazywa się WYCHOWANIE fizyczne. Jego zadaniem jest hart ciała i ducha.

Mam wrażenie, że na swoją drugo- a może i trzeciorzędną rolę, jaką się "cieszy" WF, zapracowali, i dzieci, i sami rodzice. Dla wielu z nich to tylk oniewinne bieganie czy jakieś tam skłony/przysiady/pompki albo uganianie się za piłką. Najważniejsze to, co dziecko przyswaja w ławce a nie na boisku..

Dlatego zgodzę się ze Snak'iem, żę trochę rola WF-u jest niedoceniana. To nie ma być zmuszanie do ćwiczeń, tylko rozwijanie czy zainteresowanie dziecka fizycznym rozwojem. Wiadomo, że jeśli ktoś chce ćiwczyć bardziej aktywnie czy udzielać się w grach zespołowych, to i tak będzie się dalej rozwijał w tym kierunku. Tylk omy mówimy o PODSTAWOWEJ aktywności fizycznej Jak inaczej, jak na skromne możliwości szkoły, można zaszczepić u dzieci ten hart ciała i ducha, jak nie prostymi chociaż ćwiczeniami. Poza tym, zawsze dziwiłem się, dlaczego młodziez nie chce zwyczajnie się trochę rozruszać, co byłoby posobem na odmianę od siedzenia w ławce na innych przedmiotach. Uważam, że równie dobrze dziecko może zaprotestować, że nie chce uczyć się każdego innego przedmiotu, bo mu to niepotrzebne w życiu..W ławce czy na zajęciach dodatkowych zdobywamy wiedzę, kształcimy się, ząś na tym "nieszczęsnym" WF-ie dbamo to, aby młode ciało nie uległo zwyczajnemu sflaczeniu Potem na studiach, ludzie w wieku 20-lat nie potrafią przejść 10 km piechotą..Szpagatu nie musi każdy robić, ale dla nastolatka umiejętność schylenia się tak, żeby nie zaczął stękać z wysiłku jest przydatna.Dlatego zgodzę się z SarąS: nie widzę podstaw, aby traktować WF ulgowo w stosunku do innych przedmiotów, jeśli tylko ktoś nie ma poważnych problemów ze zdrowiem.

Swoją drogą, to nie miałem nigdy WF-u w środku innych lekcji, zawsze na początek albo na koniec.

Co do muzyki czy plastyki, to zawsze zostają szkoły muzyczne albo "plastyki".

Z umiejętnościami sportowymi czy artystycznymi jest podobnie, jak z innymi dziedzinami wiedzy, nie da się wszystkiego zapamiętać, trzeba ćiwczyć i przypominac sobie te czy inne elelmenty A jeśli jakiś tam talent się ma, to trzeba go rozwijać, sam tego nie zrobi

Nie chodzi o to, by dla każdego było coś innego, a raczej o jakikolwiek wybór. U mnie w szkole były inne sprzęty poza piłkami do siatkówki, ale leżały w schowku. Co do funduszy, to można nimi lepiej dysponować i zamiast kupować 20 piłek siatkowych, kupić 10 i do tego kilka zestawów np ciężarków albo stepper. Są też inne gry niż siatkówka.

Wcale też nie trzeba armii nauczycieli. Czy wuefistka po 5 latach studiów nie potrafi nic poza rzuceniem dzieciom piłki "macie i grajcie"? Czy do jogi potrzeba instruktora jogi, do zumby instruktora zumby, a do aerobiku instruktora aerobiku, a do gimnastyki trenera olimpijskiego?

CatLady, nie do wszystkiego potrzeba instruktora. Jednak nie wiem, czy coś się zmieniło, ale ja na WF-ach miałam: gimnastykę (podstawy podstaw, przewroty, stanie na głowie, na rękach, wagę, rozciąganie), siatkówkę, koszykówkę, piłkę nożną, biegi, skok wzwyż, skok w dal, skok przez kozła i skrzynię, tenisa stołowego, rzut piłeczką palantową, rzut piłką lekarską, pchnięcie kulą, 2 ognie, unihokeja, zajęcia na siłowni i pewnie inne rzeczy, o których nie pamiętam. Dodatkowo w podstawówce i gimnazjum chodziliśmy na basen, a w liceum mieliśmy tańce (podstawowe kroki, walc angielski i wiedeński, tango, cha-cha, polonez, kujawiak). W gimnazjum w sumie też coś podobnego było, ale na słabym poziomie.

Trochę tego wyszło. Większość moich znajomych miała podobnie - wiadomo, jedni mieli jeszcze ręczną, a nie mieli hokeja itd., ale w gruncie rzeczy to samo. A i tak - kto chciał ćwiczyć, ten ćwiczył. Kto nie chciał - oczywiście nie lubił nic i nic mu nie pasowało. Inna rzecz, ze ja w sumie nie lubiłam większości WF-owych sportów, ale nie było to dla mnie powodem strzelania focha na lekcje czy sport tak ogólnie. Miałam umieć, to albo ćwiczyłam, albo brałam na klatę, że skoro nie umiem i nie ćwiczę, to nie mam wyników. Przecież tak jest z każdą inną umiejętnością. A te sporty, które lubiłam, uprawiałam w wolnym czasie. Nie oczekiwałam, że mi wybudują górkę i wyciąg, żebym mogła nic nie robić, bo "już umiem".

Kanapki, to zasługa mojej małżonki Złota kobieta, co prawda coś ostatnio mówiła, że oduczamy się jeść mięsa więc jej rzekłem - chyba ty...
Dziś co prawda zaszaleliśmy. Szwagier zjechał z zagranicy więc pijemy trunki na myszach, jemy szynki dojrzewające i sery śmierdzące. Niemniej, kulturalnie i po ludzku konsumując i delektując. Odkrycie dnia, kupiłem w Biedrze dojrzewający ser kaszubski. Gomułka 100 g 3,79 zł. Mnie smakuje.
Tak w ogóle ja jestem z pokolenia podróży z jajkiem na twardo.
Co do tańców w szkole jestem za. Próbuję namówić swoich chłopaków na takie kursa ale nic się kurła nie nauczyli z doświadczeń ojca. Jestem za tym żeby godzina tygodniowo w-f była poświęcona na taniec towarzyski. Zawodowo przykro mi to pisać ale jestem za likwidacją w szkolnictwie takich przedmiotów jak plastyka i muzyka. To była fikcja ponad 30 lat temu i jest fikcją dziś. Można to zastąpić godziną tygodniowo zajęć "kulturalnych". Naprawdę dziecko musi uczyć się życiorysu Bacha czy Picassa? Takie przedmioty mają obecnie sens jedynie jako forma zabawy w ekspresję siebie poprzez "sztukę". Bez ocen, po prostu zabawa. Może w połączeniu ze szkolnym pedagogiem.

Trzeba zacząć od reformy głów rodziców. Dziecko to nie świętość. Może sobie nabić siniaka, może sobie rozbić głowę, może wyjść samo na ulicę. Nauczyciel to nie śmieć.
Moje dzieci dziś z lekka obrażone. Wywiozłem do lasu na 4 godziny, a chodziło się ciężko, bo ślisko. Jako jedyny z rodziny nie zaliczyłem wywrotki Na dodatek "skróciłem" drogę przez las żeby iść podlejszymi ścieżkami, które mniej oblodzone. W końcu już nikt nie wierzył, że ojciec wie gdzie jest. Wilcy nas zjedzą, noc złapie. Cóż, w rzeczywistości faktycznie nie wiedziałem gdzie jesteśmy ale jako dobry przywódca śmiałem się i robiłem mądrą minę Nie no, wiedziałem, gdzie z grubsza jesteśmy i w jakim kierunku musimy iść żeby wrócić na postój. Reszta to tylko wybór tej, a nie innej ścieżki. Zresztą słońce piękne i jak tu się zgubić orientując na strony świata?

Statystyki pokazują jasno ze otyłość u kobiet jest o wiele mniejszym problemem niż u chłopców. W-F tu nie pomoże trzeba po prostu mniej jeść. Kobiety jednak bardziej dbają o swój wygląd w lustrze są aż za nadto krytyczne co często prowadzi do anoreksji przez debilną popularną kolorową prasę gdzie promuje się za przeproszeniem szkieletory. Nie liczy się ile razy się je tylko ważne ile się ej sumarycznie. Ważne też by nie jeść przed spaniem ponieważ mocno zaburza to sen. Podjadać można pod warunkiem że wcześniej się mniej jadło Jak ja chodziłem do szkoły to dziewczyny nie uciekały z WF-u.
Znalazłem w sieci Orłosia człowieka którego dawno polubiłem za super express. Jego gabinet ludzi pozytywnie zakręconych. Włączam internetowe wiadomości patrze i nie wierzę jakbym oglądał jakiś kabaret..
A to niestety prawda.

Oj nie, podjadanie w żadnym wypadku!

Do teraz się zastanawiam, skąd się u mnie bierze w miarę nie najgorsza sylwetka, pomimo aktualnie braku aż tak znacznego wysiłku fizycznego, jak kiedyś. Zauważyłem, że wlaściwie nigdy regularnie nie jadałem między posiłkami, ot tak, żeby "coś wrzucić na ruszt". Takich typowych słodyczy od przegryzania praktycznie w ogóle nie jem, więc może dlatego jeszcze lustrzyca mnie nie dopadła.
Widzę wyraźnie natomiast, jak ważne jest dostosowanie diety w postaci ilości i jakości posiłków do trybu życia. Wystarczy przez jakiś pporacować fizycznie czy terenowo, żeby się o tym przekonać
Do tego mam zdiagnozowaną niedoczynność tarczycy.

Otóż właśnie!
Wychowanie fizyczne nie powinno od razu robić z dzieciaków wyczynowców, ale spróbować pokazać, że rozwój fizyczny jest równie ważny, jak intelektualny. NIgdy nie rozumiałem moich rówieśników, dla których poruszanie się te 45 minut stanowiło jakąś katorgę, tak jakby mieli uczestniczyć w maratonie.

Strasznie wpadasz w stereotypowe myślenie. Osoby otyłe mogą mieć super kondycję i mogą ćwiczyć ile chcą same.

Ćwiczeniami wyrabia się kondycję. Głównym obecnie problemem wbrew pozorom nie jest nadmiar żarcia, a brak ruchu małolatów (tablety, telefony, komputery, nadopiekuńcze mamuśki: "nie biegaj skarbie, bo się spocisz lub coś gorszego", itd.). Zwalnianie zaś z w-f to jakieś nieporozumienie i robienie z dzieciaków sierot życiowych, no ale... bo się spocisz....

dzisiejsi rodzice myślę że są następstwem pokolenia moich rodziców tylko że wcześniej nie było możliwości zająć dzieciaka czymś dłużej w domu bo bajki nie leciały cały dzień w TV. W każdym razie moi rodzice uważali że dziecko to powinno sie przede wszystkim uczyć bo z fikołków potem pieniędzy nie będzie i ogólnie wszystko co robisz musi być pożyteczne więc zamiast biegać na jakieś treningi to bym mogła okna umyć i trawę skosić bo z tego mojego biegania nie ma nic  :DDD Także jak bardzo można mieć nasrane w głowie już wiem bo przykład mam w domu

A żarcie to już jest tylko gwóźdź do trumny. To jest straszne, że prawie każdy teraz patrzy tylko na cenę ale już obrócić i zerknąć na etykietę co tam w tym opakowaniu jest na prawdę to już się nikomu nie chce.

Pomału się to zmienia, też trenerzy czy instruktorzy walczą często z tymi chorymi wymysłami diety 1000 kcal itd ale w pracy u nas hitem jest keto dieta z proszku :DDD Także jak widać jest jeszcze bardzo dużo do zrobienia w tej kwestii

Zdziwiłbyś się
nie każdy koniecznie musi iść do dietetyka, niektórzy po prostu mają tak ogarnięty organizm, że sami wiedzą, ile zjeść i ośrodek sytości pracuje normalnie. Ale to niekoniecznie znaczy, że się je zdrowo i rozsądnie.