Problem z mieszkaniem z dziewczyną - Netkobiety.pl

Szczesciara, problem od razu znika

ja proponuję jednak sobie tę platformę poszerzyć dla zrozumienia o co toczy się gra.
bo jak widać dla dziewczyny o ich przyszłośc i o to jak on ja postrzega, a dla niego o terażniejszość czyli kim ona jest dla niego aktualnie.
przypusczam ze ona widzi ten dziecięcy wózek, a on kredyt 10 go i seks bez konieczności wyjazdu do siebie po pólnocy

Sara- nie pisałaś że 8 lat jesteście parą, to po pierwsze. ale nawet jakby to nie wiem ile w życiu przeżyliście zakrętów, bo 8 lat mieszkacie razem?
I jeszcze jedno- ja nie traktuję chorych jak osób drugiej kategorii. - nie oceniam ich łagodniej- litośc jest wstrętnym uczuciem nieempatycznym. więc tak- jako para  nie jestescie z podanych dotychczas wiadomości mocno doświadczeni życiem jako takim związkowym.
tak oceniłabym inną parę nie wnikajac w ich zdrowie.

Bo masz inne podejście partnerskie w związku. Wydatki trzeba sprawdzać i kontrolować. To jest normalne. Wiesz, że środki do wspólnej kasy zdobywa się ciężko.
Ktoś z innym podejściem, komu pieniądze przyszły lekko. Zawsze będzie się obawiał, że to dotyczy jego.

Ja od siebie mogę dodać że to rozliczanie się o 15,50 było niezręczne, wprowadzało atmosferę współlokatorstwa a nie partnerstwa. Więc te tabelki to ostrożnie, zależy w jakim celu je robimy

Wiadomo przecież. On kontroluje. To lepiej ich nie róbmy, bo jeszcze wyjdzie kto jak się w związek angażuje w wydatki, a jak w dochody. To faktycznie mogło by być niezręczne, gdy jeszcze miś nieurobiony.

Ela, wydaje mi się, że dziewczyna to akurat patrzy bardziej pod kątem tego, że ten związek może się kiedyś rozpaść, dlatego nie ryzykuuje wkladania kasy(choćby dość niewielkiej w porównaniu do obecnego czynszu) do czegoś, co może potem nie wypalić. Nie wiadomo, czy po takim czasie oboje myślą już o rodzinie czy dzieciach.

Jeśli już ktoś ma prowadzić książeczkę wydatków to rozumiem, jeśli to będą większe kwoty czy potrzeby, na które wiemy, ile mniej wiecej wydajemy, bądź takie mniej lub bardziej planowane. Ale czy naprawdę mam się z kimś rozliczać nawet za taką głupią buteleczkę wody za 2zł, bo np nie miałem gotówki a karta płacić się nie dało? Dlaczego tak często postrzega się pewne spraqwy czarno - biało? Albo jest kontrola wydatków albo jej nie ma? A może warto kontrolować wydatki znaczące/ważne/ znaczne natomiast przestać się czepiać tych paru groszy, wydanych okazjonalnie na jakieś pierdoły..?

Akurat w Krk znam taką przytulną knajpkę, gdzie zawsze, jak chodziłem, to musiałem mieć gotowkę

Ja się kontroli kosztów nie boję. To już Twoja nadinterpretacja

Prego, jak się nie ma swojego mieszkania to tak to właśnie wygląda, że się płaci za wynajem, nie ma w tym niczego dziwnego.
A Ty te swoje wszystkie mądrości bierzesz stąd, że stosujesz takie zasady w swoim związku i to się sprawdza, czy to takie hipotetyczne założenia, że tak powinno się robić?

Historie o rozliczaniu groszowych spraw trochę przerażające. Znaczy, kurczę, ja się nawet ze znajomymi nie rozliczam w ten sposób, nie mówiąc o bliższych przyjaciołach itp. Tak sobie myślę... Nie szkoda takim rozliczającym czasu? Znaczy, no, chce sobie rozliczać wszystko co do grosza - okej. Tylko jaki w tym sens, jeśli np. w miesiącu zajmie mu dwie godziny łącznie dojście do tego, że dziewczyna mu wisi 15,5? xD No nie wiem, ja tam swój czas cenię trochę wyżej. ;p

Nie, razem jesteśmy prawie 3 lata.
Przecież nie zarzucałam Ci traktowania chorych jak osób drugiej kategorii? Odniosłam się do tego, co napisałaś - że przyjdzie choroba itd. Więc sprostowałam. Przecież to nie było oczekiwanie na litość, tylko... informacja. Ale nie zgodzę się z jednym - skoro choroba może pewne rzeczy w związku zweryfikować (no hej, sama w jakimś celu pisałaś, że "w praniu to wyjdzie, jak przyjdzie choroba" - czyli że dopiero wtedy będę mogła powiedzieć coś więcej na nasz temat), to te "pewne rzeczy" mamy od dawna zweryfikowane. Żadnych niespodzianek w przyszłości z tego powodu. Więc oczywiście, że nie mamy doświadczenia ogólnego związkowego jak para po dwudziestu latach małżeństwa, ale jednocześnie o wiele więcej wiemy na temat życia z chorą osobą i rzeczy z tego wynikających niż ktoś, kto ma te dwadzieścia lat stażu, ale z chorobą najbliższej osoby się nie zetknął. On może gdybać/podejrzewać, my - wiemy. No i rzecz do rozważenia: co więcej przyniesie świadomości na temat relacji, samych siebie, związku - dużo problemów wagi "pierdoła" czy mniej, ale poważniejszych? Bo owszem, uważam, że - gdyby nie choroba - życie mielibyśmy idealne. Ale chyba tyle wystarczy; nie sądzę, żeby garść standardowych problemów związkowych miała nas bardzo ubogacić czy zmienić nasze myślenie, bo to są - zazwyczaj - sprawy mniejszej wagi. Mamy wystarczająco dużo momentów, żeby powiedzieć "sprawdzam".

Jak mi tylko odpowiesz, co strasznego na mój temat rozumiesz pod pojęciem "wszystkie mądrości"? Pewnie też się tego nieźle wystraszę. Jestem gorszy od Autora?

To prawda. Ale niestety 3/4 wątku, to rozmowa o obawach i uprzedzeniach, już na samym starcie.

widzisz- dekoratorka ma jakąś wizję i jak ja zrobi to raczej mało co tam jest do ulepszania bo to już jest skonczone dzieło.
Ty raczej piszesz o Pani z AdHD
jak urządzałam mieszkanie to bywało tak że rano krzesła ze sklepu internetowego wjeżdżały, a za 2 godziny wyjeżdżały innym kurierem.
ale jak już wszystko stanęło na miejscu to już stoi 4 rok

O nie zgodzę się, mam w rodzinie dekoratorke i niestety co jakiś czas jest remanent gdy stara wizja się znudzi a wena na nową już się pojawi chociaż ona dzięki Bogu robi mniejsze ingerencje tzn komplet nowych poduszek, kocy, firanek, wazonów itd a nie zdziera od razu glazury z podłogi choć i tak swoje to kosztuje i trochę przestawiania jest

No toś chłopie popłynął. Kobiety to panie domu, to ich królestwo.

Kijowata kuchnia to już może być źle zaplanowane umiejscowienie sprzętów, tzn. nie zachowanie prawidłowego ciagu roboczego Czyli zła ergonomia jednym slowem.

Ogólnie jeśli chodzi o, hm, zawartość mieszkania, to wydaje mi się, że kobiety częściej chcą mieć wszystko idealnie, a mężczyzn zadowala stan: wszystko, czego potrzebuję. (Może stąd łatwiej mieszkać z rodzicami mężczyznom, a kobiety bardziej ciągnie na swoje?). Na przykładzie: ustalamy z partnerem, że chcemy osobny "kącik do napojów", ustalamy, że staną tam ekspresy, czajnik, czajnik z filtrem, zestaw barmański itp., do szafki trafią wszystkie kubki, szklanki, filiżanki, no i trzeba kupić pasujące - bo na wierzch - pojemniki/pudełka/puszki na kawę, herbatę, i ogólnie jakieś tam drobiazgi. W tym momencie zainteresowanie mojego partnera się kończy tak na dobrą sprawę, a ja się dopiero rozkręcam. XD Ja wtedy MUSZĘ sprawdzić WSZYSTKIE możliwości, żeby mieć pewność, że wybieram tę najlepszą. A partner? Zerknie na to, co wybrałam, powie, że ładne, i w ogóle się nie przejmuje tym, że być może istnieje coś, co podobałoby mu się bardziej. No jak tak można. XD (Raz chyba o koszach na śmieci powiedział, że brzydkie, ale drugie z kolei już były ładne; wciąż bez większego zainteresowania).
I jak tak rozmawiam ze znajomymi, to wychodzi mi zazwyczaj to samo. Mężczyźni chcą, żeby w domu było to, czego chcą i - ewentualnie - żeby było ładne. Kobiety chcą, żeby w domu było to, czego chcą, i żeby to było idealne, najlepsze z możliwych. Oczywiście nie zawsze, ale z reguły, przynajmniej wśród moich znajomych.

Olaboga Sara ja to dokładne Twoje przeciwienstwo haha. Lubię mieć w domu ładnie i schludnie ale jak wybieram to szukam aż znajdę coś co mi się w miarę spodoba (a wybredna nie jestem więc zazwyczaj w max trzecim sklepie już trafiony zatopiony) i basta, nie ma więcej szukania, kupujemy

Wiele rzeczy może się pod tym pojęciem kryć. Dla jednego mieszkanie, to tylko miejsce do spania i póki nic nie rozwala i jakoś tam służy, to jest ok, a dla drugiego jest azylem, w którego dekorację wkłada "duszę".
Dla mnie nie tylko funkcjonalność ma znaczenie ale też estetyka, kolory itd.
O ile w czasach studenckich może mniejsze znaczenie mają takie rzeczy bo wiadomo, zwykle ma się mały budżet do dyspozycji, a poza tym wiadomo, że to tylko tymczasowe lokum.
Natomiast w pewnym wieku, tak koło 30-stki, kiedy już pracuje jakiś czas zawodowo, prowadzi dorosłe, odpowiedzialne życie, to ta własna przestrzeń domowa zaczyna mieć coraz większe znaczenie. Nie musi to być od razu własne mieszkanie na kredyt. Nawet wynajem już inaczej wygląda. Może u nas w PL jest większy nacisk społeczny na posiadanie własnego lokum ale jednak w wielu krajach, nawet europejskich, wynajem jest bardzo popularny i wiele osób/rodzin w ten sposób mieszka całe życie bez presji na własność. Tam po prostu mentalność i polityka wynajmu jest zwyczajnie inna; niższe koszty w porównaniu do zarobków, większe prawa lokatorów i większa mobilność. Zawsze przecież może nam się nie spodobać okolica, sąsiedzi itd. Zresztą, jak ktoś kilka razy zmieniał miejsce zamieszkania, to już wie dokładnie na co zwracać uwagę bo mnóstwo rzeczy wychodzi po prostu w praniu. Ile osób kupiło mieszkanie mając piękną zieleń za oknem a po paru latach kilka metrów dalej powstało inne osiedle albo obok wprowadził problematyczny sąsiad czy nawet kilku? Nie mówiąc już o takich detalach jak piętro, balkon czy choćby nasłonecznienie.
Ja już wcześniej w tym wątku pisałam, że znam wiele osób, które borykają z podobnymi problemami. Właściwie znacząca cześć lub nawet większość w wieku 25/27-35/40l. Dlaczego w tym przedziale wiekowym? Właśnie dlatego, że w tym wieku jest się na tak zwanym "dorobku" i często w pojedynkę decyduje na zakup własnego mieszkania na kredyt, który pochłania często znaczącą część miesięcznego budżetu. Zważywszy, że są to zobowiązania długoterminowe, zwykle 20-30letnie czyli prawie do emerytury, przynajmniej teoretycznie (bo wiadomo, że można spłacić wcześniej), w przypadku związania się z drugą osobą temat opłat, szczególnie na początku związku, jest bardzo problematyczny. Bo zawsze powstaje pytanie/wątpliwość kto ile ma wkładać i na jakich zasadach. Zwykle, jak i w tym wątku punktem odniesienie są zarobki i/lub wcześniejsze koszty mieszkania.
Tu kobieta za wynajmem płaci moim zdaniem sporo, wręcz uważam, że przepłaca ale ... każdy kalkuluje i jeśli ma super mieszkanie w fajnej lokalizacji w dodatku z koleżanką, z którą się dogaduje to może i cena tego warta, to ok. Tyle, że Autor coś wspominał, że mieszkanie wcale takie super nie jest. Dlatego mi tu już coś zgrzyta. Bo logicznie myśląc, kto zarabiając niewiele płaci za wynajem 1200 zł za mieszkanie w średnim standardzie? Znam wiele osób z jednej i z drugiej strony i serio, to są ceny za pokój w apartamentach może nie luksusowych ale w wysokim standardzie i dobrej lokalizacji. Średnia cena w Wawie za pokój w mieszkaniu o normalnym standardzie to 800-1000 zł (z czynszem)+ media. A za 1300-1400 można obecnie spokojnie kawalerkę wynająć, choć trzeba poszukać.
Także zaczynam podejrzewać, że albo jego kobieta jest mało rozgarnięta, albo on źle zrozumiał jej opłaty. Możliwe, że tyle płaci ale na współkę z koleżanką. Wtedy miało by sens to, że to mieszkanie jakie wynajmują jest średniego standardu, więc cena adekwatna, a jej obiekcje by płacić mu 600 zł zasadne.
Już pomijając ogólne problemy co do dogadywania się w kwestiach finansowych w tym konkretnym przypadku, jak dla mnie to się kupy nie trzyma. Bo sorry, jak zarabiam mało to nie przepłacam za wynajem, a jak mnie stać płacić 1200 msc to jaka różnica czy płaciłabym zamieszkując z facetem 400 czy 600? I tak w codziennych wydatkach te różnice by zatarły. 
No chyba, że kobieta wcale nie zarabia mało, stać ją na wynajem ale z jakiegoś innego powodu nie jest skłonna z nim zamieszkać i tylko go 'sprawdzała'.

Mi przy zakupach online zdarza się przysypiac za mało akcji, wszystkie te strony takie same haha

No ale znowu - Ty masz problem z zauwazeniem, ze istnieja ludzie, ktorzy maja inaczej i ze obie te postawy sa neutralne, zadna nie jest gorsza lub lepsza. Po prostu jest inna.

Musisz po prostu Bagienniku otworzyc sie na innych ludzi i wlasnie na to, ze inni ludzie tez maja swoje preferencje. Ze np. chca miec zestaw kolorowych szklanek albo swiatecznych kubkow. Ja mam dwa ekspresy do kawy i nie zaluje ani zlotowki za nie

Najlepsze jest to, że w sumie takie podejście wpoili mi rodzice i nawet tego nie żałuję No, śmieszy mnie, że ktoś się przejmuje kolorem czy wzorkiem lub ma to dla niego specjalne znaczenie estetyczne, kiedy podstawowe zadanie spełnia równie dobrze  20 czy 50 innych rodzajów sprzętu. Mam może zbyt utylitarne podejście do życia, ale w pewnych dziedzinach nie zamierzam go zmieniać

Kupiłem sobie ostatnio kawiarkę, taką małą No, stoi sobie na palniku, mieści w sobie pojemnik na wodę i kawę - czego chcieć więcej?

Rox, ta cena to chyba poza Centrum?
W sumie byłyby jaja, jakby sie okazało, że jednak opłaty w tym wątku przedstawiają się trochę inaczej...:)

SaraS i właśnie takie historie, jak mówisz od razu wywołują u mnie uśmiech na twarzy....połączony z politowaniem Dobrze, że przynajmniej potrafię się określić co do kolorów - tutaj im ciemniejszy tym lepszy, niezależnie od pomieszczenia
Problemem być może jest to, żę nie potrafię zrozumieć W CZYM tkwi istotność takiego czy innego detalu, w zestawieniu z potrzebą, którą dane urządzenie spełnia.Tym bardziej, jeśli mi ktoś sam nie potrafi odpowiedzieć na to pytanie, tylko stwierdza "ot tak, po prostu!":) Zatem tak, pewnych rzeczy nie mam, bo nie są mi potrzebne( w danej chwili/okresie) lub nie zmieniam, bo spełniają cały czas swoje zadanie. Dltaego na tym polu widziałbym najwięcej konfliktów. Absolutnie nie ma to żadnego związku z tym, ile ktoś zarabia, bo akurat znam inne psosoby na wydawanie kasy

Akurat mam wannę, gdzie można szybko wziąć prysznic Korzystam raczej tylko z prysznica, bo męczy mnie siedzenie i taplanie się w wodzie, czuje się jak hipopotam w basenie
Choć kiedyś lubiłem to, jako dziecko..Ale wystarczyłaby mi kabina prysznicowa od biedy. Akurat zieleni nigdy dość, szczególnie pod postacią kwiatów

Jakby ktoś się od razu zbyt szybko zaczął szarogęsić, to bym zwrócił delikatnie uwagę, że może jednak za wczesnie na generalny remont

No wiadomo, że poza, ale jest metro, tramwaje itd. Ja mieszkam w Wawie już wiele lat, w dodatku mam przyjaciółkę, która zajmuje nieruchomościami dlatego z czystym sumieniem i odpowiedzialnością mówię, że dziewczyna przepłaca.
Oczywiście można i wynająć mieszkanie/pokój za znacznie więcej ale.. Ta kobieta ma podobno 27 lat, wie jak korzystać z Internetu i ogłoszeń.
Tzn żeby nie było, jak ją stać, to niech wynajmuje nawet za 3 tys. Nic nikomu do tego ale przecież Autor mówił, że nie zarabia dużo, a jej wynajmowane mieszkanie w jakimś super standardzie nie jest (lepiej miałaby u niego).
Dlatego mówię, że albo kobieta mało roztropna albo Autor źle zrozumiał.
Moja znajoma ostatnio wynajęła super kawalerkę w idealnym stanie, wręcz wysokim standardzie (35m2) na Bemowie (no wiadomo nie Centrum ale... komunikacja dobra) za 1400+opłaty (media). Pokoje za ok tysiąc w normalnym, a nawet powiedziałabym w b. dobrym standardzie mieszkaniach są często do negocjacji, czyli jak mówiłam średnie koszty to 800-1000. 2-pokojowych do 2-tys. jest masa.

Ursynów jest akurat droższy. Ale Bemowo lub Białołęka albo inne lokalizacje ...
Znajoma przy metrze na granicy Mokotów/ Ursynów wynajęła mieszkanie 2-pok za 2,5 tys. Więc te 1200/msc/pok to niby są  "normalne ceny" ale w b dobrej lokalizacji i wysokim standardzie nie dla kogoś kto podobno mało zarabia. I 200 zł robi mu różnicę.

A mnie się to Twoje politowanie, Bagienniku nie podoba.
I tu leży problem. Zamiast zaakceptować to, że ludzie mają różnie, tak jak my akceptujemy to, że Ty nie musisz mieć wielu sprzętów, to Ty patrzysz na nas z góry i kiwasz z politowaniem głową, bo tak tak, słabe osobniki, nie są takie jak ja.
To jest smutne. I to praktycznie wyłącza Cię z relacji międzyludzkich.

Loka, nie naginajmy za bardzo wszytkiego

To, że sobie tutaj pożartuję i pośmieję się z takiej czy innej postawy, nie oznacza, że miałbym jakieś ogromne trudności z zaakceptowaniem tego czy owego. Wymagałoby to zapewne negocjacji, ale po czasie pewnie dałoby się wprowdzić jakiś kompromis. Jak ludzie mieszkają sami, to mają trochę bardziej luźne podejście do pewnych rzeczy, choć może im się to zmienić, co nei oznacza, że jedno podejście jest lepsze a drugie gorsze. Co więcej, bywa tak, że ta prostota i utylitaryzm, mimo , że nie są same w sobie czymś złym bywają wyśmiewane, jako prymitywne.
Akurat jest tutaj mowa TYLKO I WYŁĄCZNIE o wystroju mieszkania a raczej w tym wypadku nie mam za bardzo kogo pytać o zdanie Jeśli z kimś się widuję, to przeważnie na mieście, więc do mnie rzadko kiedy ktoś przychodzi. Za to w innych sferach życia sprawa wygląda zupełnie inaczej. To, że w jednje dziedzinie ktoś ma fanaberie(lub ich nie ma), nie znaczy to, że w innych jest tak samo. Z nawiazywaniem relacji problemu nie mam a jak jestem u kogoś, to mogę na coś zwrócić uwagę, ale nie dam do zrozumienia, że na kogoś patrzę z góry.

SaraS można patrzeć na to odwrotnie: większość rzeczy czy wariantów, jakie bym pewnie spotkał byłaby użyteczna czy spełniała wszystkie kryteria, które biorę pod uwagę. Inaczej mówiąc, jeśli "coś mi się podoba", muszę wiedziec co się za tym kryje a poza tym, podobałyby mi się zapewne wszystkie albo większość. Patrząc na te koce, to akurat sie raczej nie przykrywam, ale pewnie wystarczyoby to, żę jest ciepły i dośc duży, aby się nim przykryć. Przypuszczam, że "miękki" byłby dla mnie co drugi koc, jaki można w sklepie dostać. O i tu jest pies pogrzebany - większa zakres tolerancji
Z ozdobami to oby nie za dużo

Poza tym te wszystkie różnice, jak SaraS zreszta wspomniała, okazują się być związane z płcią I po prostu mnie to lekko bawi, żę jednak tak bardzo się różnimy w pewnych kwestiach. Choć tak, jak wspomniałem, to utylitarne podejście do niaktórych rzeczy wpoili mi rodzice, choć nie widze powodu, aby je zmieniać, jeśli dotyczą tylko mnie(tak, jak z mieszkaniem).

Ale ja podkreślałam, że nie w Centrum. Poza tym w nowym budownictwie ciężko znaleźć 2-pokojowe z 2 osobnymi pokojami. Zwykle jest to salon z aneksem + sypialnia. Poza tym na studiach liczy co innego niż potem. Na studiach 2-pokojowe mieszkanie rzadko 2 osoby wynajmują, zwykle 3-4. A wtedy koszty rozkładają. I z tych 2400 wychodzi 600/os. + media. Osoby pracujące, ok 30-stki raczej już inne priorytety mają.
Ja akurat mieszkam dość daleko od Centrum ale w dobrym punkcie komunikacyjnym i zajmuje mi mniej dojechanie do Centrum niż znajomej, która mieszka na Mokotowie (np. na Bartyckiej).
A osoby, które tuż po studiach kupiły mieszkanie przy metrze, np. Wilanowska... to już w ogóle mają sajgon, bo tam sami obcokrajowcy i/lub studenci, którzy co rusz zmieniają.
Ja nie neguję ceny, bo takie istnieją, poddaję tylko w wątpliwość, że kobieta 27l, zarabiająca niezbyt dużo, płaci z koleżanką za mało atrakcyjne mieszkanie (nie wiemy nic o lokalizacji) 1200zł. Bo serio gdyby rozchodziło o te 200 zł to mega kuriozalna sytuacja dlatego uważam, że o coś innego chodzi.

Owszem, ale to nie studenci zajmowali mieszkania i podnosili ceny tylko przybysze znad wschodniej granicy. Ale oni też szukali dogodnej lokalizacji i mieszkali po kilka osób w 1 mieszkaniu. Tak jak mówiłam, ja mieszkam stosunkowo daleko od Centrum i u mnie ani studentów ani obcokrajowców, a dojazd super. Wiadomo, że osoba tylko co przyjeżdzająca do Wawy może tego nie wiedzieć i na ślepo szuka w Centrum przy metrze przepłacając.
Nie wiemy czy w wątku chodzi o Wawę ale były poruszane wysokie koszty życia, a raczej wyższych nie ma w innym mieście ogólnie rzecz biorąc. Może podobne.

Ja u siebie widzę po prostu dość duży zakres tolerancji pod względem tego, jak coś w mieszkaniu miałoby wyglądać. Z pewnością biore pod uwage przydatność jako pierwszą rzecz, która mnie interesuje a takich rzeczy będzie jednak więcej niz tych o konkretnym kształcie, kolorze itp. Chodzi mi o odbieranie pewnych atrybutów, jako odpowiednich Tak, jak z tym kocem Do niedawna pomyślałbym, że szorstki koc brzmi jak oksymoron Zatem wynajmująć czy kupując mieszkanie mogę w większym stopniu tolerować to co tam zastałem, nie czyniąc zbyt dużych zmian pod swoje preferencje, bo zakladam, że przeciętny wystrój takiego mieszkania raczej będzi emi odpowiadać, pod warunkiem, że jest schludny i porządny.
Z kolei nie przywiazuję w ogóle wagi do detali a zbyt częste zmiany aranżacji czy jakichkolwiek elementów, wywołują tylko frustrację. Podobnie jest z nadmiarem ozdób/gadżetów.

W sumie ja zauważam że mam troszkę bardziej wywalone na te kwestie niż mój chłopak. Żadne z nas nie jest jakoś mega zafiksowane na tym punkcie ale jeśli ktos już dłużej poszpera żeby znaleźć ten idealny produkt to on, ja posługuje się metoda "good enough".

Aczkolwiek mam parę dealbreakerów na które bym się w życiu nie zgodziła np ciemne ściany. Ja się czuję w takiej przestrzeni jak w grobowcu. Tak samo jakieś rozwiązania które już z daleka krzyczą "ładne ale niepraktyczne i upierdliwe". Ja poprostu wiem ze mnie cholera trzaśnie jeśli wybule dajmy na to na biała kanapę i później nawet nie będę mogła usiąść na tej kanapie z kubkiem kawy albo kieliszkiem wina....

Ale z takim podejściem dużo się traci, jeśli się nie zna na pamięć całej oferty wszystkich możliwych sklepów. Ja np. nie znam, często daną rzecz kupuję pierwszy raz albo na tyle rzadko, żeby nie wiedzieć, czego mogę od niej chcieć. Dopiero sprawdzenie ofert daje mi ogląd sytuacji i pozwala sprecyzować kryteria.
Ot, wymiana czajnika. Zawsze miałam zwykły czajnik elektryczny i jakoś specjalnie się nimi nie interesowałam. Doszło do wymiany. Pooglądałam. Wybrałam to, co dla nas przydatne i co nam ułatwi życie. I nagle okazało się, że poza tym, że czajnik ma grzać wodę, to ma mieć jeszcze możliwość ustawienia temperatury, jako że pijemy różne herbaty i kawy, a do tego funkcję podtrzymywania tejże, bo czekanie na zagotowanie wody jest nudne, zawsze zajmiemy się czymś innym, a potem grzejemy pięć razy. A do tego te wszystkie sprytne przyciski mają być na podstawce, BO TAK MI SIĘ PODOBA. A gdybym nie obejrzała? Weszłabym do sklepu, kupiła pierwszy lepszy czajnik, nie mając nawet pojęcia, że istnieje coś, co odpowiadałoby mi dużo bardziej, nie tylko pod względem wizualnym. I tak samo było ze wszystkim, bo ja normalnie nie wiem, czego w ogóle mogę chcieć od pralko-suszarki, parownicy, pojemników na przyprawy, biurka, lampki itd., bo to nie są rzeczy, które kupuję regularnie.

[bardzo_ważny_edit] Zapomniałam! Czajnik jeszcze miał dzwonić! Wszystkie przedmioty tego typu muszą mnie wołać, odpowiednio długo i rozpaczliwie, bo inaczej zostaną zignorowane (a ja będę mieć pogniecione pranie i - podobno - śmierdzące naczynia w zmywarce).

Hmm, jak mogę to inaczej wytłumaczyć

Jako, że użyteczność to dla mnie priorytet, to mogę uznać równie dobrze pierwszy lepszy twoar za dobry lub bardzo dobry, chociaż nie widzę innych, które mają w sobie coś jeszcze(jakieś dodatki). Potem, jak będę musiał kupić coś drugi raz i przypadkiem trafię na ten niby lepszy towar to też uznam, że jest dobry lub bardzo dobry bo spełnia przede wszystkim ten priorytet, jakim jest użyteczność. Reszta cech czy detali nie wpływa na całościową ocenę tak, że specjalnie żałuję, że nie kupiłem wcześniej czegoś "lepszego".
Ciężko tak w teori tłumaczyć, ale tak jak z tym kocem chociażby: poważnie mówię, że oprócz kocy, jakimi zdarzyło mi się przykrywać pod namiotem, bedąc na biwaku, nie spotkałem się z żadnym, który w mojej ocenie nie byłby miękki
A jak już mówimy o ideałach wystroju, to musiałbym mieć wszystko (albo prawie wszsytko) w drewnie

edit: Pralka jeszcze ujdzie, ale pojemnik na przyprawy? Zazwyczaj, jak widuję u ludzi, to jest pudełko plastikowe albo koszyczek, gdzie są popakowane saszetki albo torebki z przyprawami.

Kiedy dla niego porządek jest ważny. Nie jest to może jeszcze pedanteria, ale czasem mnie irytuje, gdy za mną łazi i podgarnia Trochę go jednak rozumiem, bo dla człowieka przyzwyczajonego do ładu i porządku może być pewnym szokiem ten chaos, który potrafię wygenerować w ciągu dosłownie paru chwil. Mieszkanie długo samemu, kiedy nie musi się na nikogo uważać,  powoduje, że utrwalają się w człowieku przyzwyczajenia i to przede wszystkim te nienajlepsze. Próbujemy wzajemnie się do siebie trochę nagiąć - ja się uczę bardziej kontrolować swój bajzel, a on się uczy nie zwracać uwagi na pewne rzeczy... Aczkolwiek pewne jest, że nikt drugiego nie przerobi na swój obraz i podobieństwo.

Jeśli chodzi o samo wyposażenie i wystrój mieszkania, to dla mnie poza ergonomią jakoś ważne jest jeszcze, żeby nie było w moim otoczeniu kolorów, których nie lubię, przynajmniej na dużych powierzchniach. A nie lubię przede wszystkim pasteli. Reszta - taka szafa, inna szafa, lampa w stylu tym albo tamtym, takie panele, inne panele, kafle gladkie czy ze wzorkiem, z grubsza wisi mi to. Nie mam też potrzeby, by mieć wszystko nowe tj. wymieniać dobre i funkcjonujące rzeczy albo robić remont tylko dlatego, że mi się znudziło.