Problem z mieszkaniem z dziewczyną - Netkobiety.pl

Tego nie wiadomo, bo - jeśli dobrze pamiętam - jedyną reakcją dziewczyny była odmowa dorzucania mu się do kredytu (w sumie trochę zabawne, bo tu szybciutko policzyła, że z 600 zł zostanie mu trochę po opłaceniu rachunków, natomiast dziwne, że swoje korzyści finansowe pominęła; a wyobraźcie sobie odwrotną sytuację?
- Może zamieszkamy razem?
- Mogłabym się do ciebie wprowadzić i opłacać rachunki.
- O nie, ja ci mieszkania nie będę sponsorował!
XD Też źle, prawda? Wychodzi na to, że ten, kto pierwszy kupi mieszkanie, ma przechlapane. A wystarczy wziąć pod uwagę, że o ile w tym momencie autor spłaca kredyt wyłącznie dla własnej korzyści, o tyle po zamieszkaniu z dziewczyną płaciłby również niejako za to, że ona ma gdzie mieszkać. Mi by było zwyczajnie głupio się nie dorzucić, korzystać pieniędzy, które normalnie wydawałabym na wynajem, i patrzeć, jak partner co miesiąc płaci raty). Więc trudno powiedzieć, jak autor zareagowałby na inną propozycję, bo ta nie padła. Nie licząc, oczywiście, tego, że dziewczyna mu się nie będzie dokładać.

Tłumaczę ci to cały czas. Jak podchodzimy honorowo, to dopłacamy obcemu  i mamy spokój, głąb na nas się nie dorabia, ale to kosztuje wymierną kwotę, która idzie z jej kieszeni. Nie stosujemy nacisków typu, ty więcej głąbie zarabiasz, to bul na swoja panią.

Na swój kredyt chciałeś powiedzieć...... Nie widziałam żeby ona kazała sie utrzymywać i za siebie płacić

Okej tylko nie stosujemy retoryki jakoby ona chciała żeby chłopak ja utrzymywał i na nią bulił. Bo to jest jakas zakrzywiona retoryka, przynajmniej według mnie

Bagienni_ku, nie. Chodziło mi o to, że co, jeśli sytuacja byłaby odwrotna i to dziewczyna zaproponowała, że się wprowadzi i będzie płacić tylko rachunki, a facet się oburzył, że jej nie będzie sponsorować mieszkania (opłacając kredyt). Też on ostatecznie byłby tym złym, mimo że to ona pierwsza zaproponowałaby korzystną dla siebie opcję (czyli zrobiłaby dokładnie to, co zrobił autor w tym wątku). Jaki wniosek? Jeśli masz mieszkanie na kredyt, musisz pozwolić mieszkać drugiej połowie za darmo, samemu grzecznie płacąc za tę możliwość mieszkania. Oczywiście zapewne ona musi się też tam czuć panią domu, więc może proponować zmiany, jej głos się liczy tak samo we wszystkich dyskusjach dotyczących wystroju i innych mieszkaniowych spraw, żeby nie czuła się tam jak uboga krewna, musi mieć swoją przestrzeń itp. itd. No wszystko poza ponoszeniem kosztów właściwie. Same przywileje, dokładnie takie same jak pana, który jednak musi płacić, żeby je mieć. Ach, wyobrażam to sobie: pan robi przelew, a potem udaje się na rozmowę, bo pani kocha dywany, a pan ich nie znosi; oczywiście szukają grzecznie kompromisu, którego efektem jest zakup dywanów do połowy pomieszczeń (bo gdyby, nie daj Boże, pan rzucił, że mieszkanie jest jego i on decyduje, to pani by się śmiertelnie obraziła, toć mieszkanie jest pana tylko w momencie płacenia rat). :DDD

Ja bym powiedziała, że dla niego to opcja bardzo średnia, zwłaszcza w dobie koronawirusa. Jak się rozstaną, to on kończy z lokatorami w domu, których nie może się ot tak pozbyć, żeby wrócić do siebie. Nawet wynajem okazjonalny go nie uchroni.
A może on się wprowadzi do dziewczyny, a swoje zostawi puste? No, nie za darmo, dorzuci się do rachunków. A kosz wynajmu? E tam, przecież i tak by płaciła, gdyby mieszkała sama.

Tyle że obecnie mieszka na innych zasadach który możnaby uznać za lepsze (w zależności od tego jak by im się ułożyło po tym zamieszkaniu)

W sumie to niezły pomysł. On idzie do niej, tam gdzie ona wynajmuje i płaci za rachunki. Za czynsz i tak ona płaci, to jej bez różnicy. Co najważniejsze, nie będzie dopłacała mu do jego kredytu.

To jest fajne nawet jak potem by zapadła decyzja by zamieszkać już na stałe u jednej osoby bo każdy wie, jak się człowiek czuje będąc u kogoś gościem, że mieszkanie u kogoś nie jest tak komfortowe jak u siebie, że każdy ma inne zwyczaje i upodobania. Na pewno łatwiej pokazać "swoją przestrzeń" u siebie niż zaraz po przeprowadzce zacząć naciskać na zmiany w mieszkaniu partnera by też tam dobrze czuć.
Mi na przykład wnętrza domu mego partnera zupełnie nie odpowiadały (mniejsza o większość, że wybierała czy też wybierali je z ex), ale nie wyobrażałam sobie bym mogła mu powiedzieć, że ok, mogę do niego wprowadzić ale dopiero po generalnym remoncie. No bo dlaczego niby on miałby remontować pode mnie swoje mieszkanie, kiedy nie było przecież wiadomo czy i ile czasu będziemy razem. Ja też nie widziałam powodu bym to ja za ten remont płaciła. Nie wyobrażałam sobie też zostawić moje mieszkanie, które jest wychuchane i wprowadzić do jego domu, gdzie się nie czuję dobrze.
Jak on zobaczył jak ja mieszkam, co jest dla mnie ważne, na co zwracam uwagę itd., podobnie ja u niego, to mieliśmy wystarczająco dużo czasu by się zastanowić, jak nasze wspólne gniazdko miałoby wyglądać by być wygodne dla nas obojga.

Ale co znaczy zbytnio? Przecież nawet jak ktoś wynajmuje mieszkanie, to stara go sobie zaadoptować w taki sposób by było mu w nim wygodnie i czuł jak u siebie. Wprowadzając do czyjegoś mieszkania szczególnie w początkowej fazie związku, takiej swobody raczej nie mamy. Autor kupił mieszkanie, pewnie sam je urządził pod siebie, jak mu wygodnie i zapewne nie byłby skłonny coś zmieniać pod kobietę. Nie wiem czy kojarzysz/pamiętasz, jaką awanturę dostał Beckett, jak bez zgody swojej kobiety zamontował w przedpokoju wieszak do ubrań bo mu go brakowało. Czy to jest zbytnia ingerencja? No chyba nie. Kobieta pewnie szybciej zacznie kombinować z np. organizacją kuchni (czy ogólnie domu), jakimiś dekoracjami, może kwiatami. I tu pojawia się podstawowa kwestia, czy ona będzie czuła się jak w związku, "u siebie" czy jak współlokatorka u niego, w sumie nawet jeszcze gorzej bo jednak w wynajmowanym mieszkaniu jakaś tam dowolność co do zagospodarowania przestrzeni jest i to często dość spora.

Jemu nie o to chodziło. On był zdumiony tym, że wg jego rozumowania, dziewczyna dużo oszczędza na swoich kosztach, a skupia się na tym, że czuje się oszukana, bo dopłaca do jego kredytu.

Tak, pewnie jeszcze dosypie mu czegoś do drinka i zaciągnie do notariusza, żeby przepisał na nią mieszkanie
Tylko ciekawe po co być z kimś, po kim człowiek spodziewa się samych najgorszych rzeczy.

Ten argument o utracie świętego spokoju itp. jest całkiem rozsądny. Dziwne tylko, że przestałby mieć znaczenie, gdyby dziewczyna nie musiała płacić.

Oczywiście że miałby znaczenie. Tyle że został rzucony w odpowiedzi na argument że dla niej to super deal bo zmienia się dla niej tylko cena najmu z 1200 na 600. A okazuje się że nie tylko to się zmienia

Autor zadał pytanie ponoć po to, by zrozumieć swoją dziewczynę.
Mam nadzieję że zrozumiał że w podejściu do takich spraw mają zonk.
I powinien poszukać swojej Sary zamiast "drzeć koty" o takie sprawy. a wyjdą jeszcze problemy

Albo i nie wyjdą bo może kogoś pokocha i będzie traktował jak kobietę swoją ślubną i wtedy się podzieli różnymi rzeczami bez wyliczania.
Ciągnięcie tego wątku jest bez sensu. A jego długość pokazuje że jest to aspekt na który warto zwrócić uwagę. na początku znajomości. i dotyczy obu płci.
Nie każdy umie się dzielić. Albo nie z każdym chce. A już zwłaszcza jak z tyłu głowy jest posiadanie dzieci.

Mnożenie i dzielenie są działaniami odwrotnymi. Są ludzie, którzy chcą dzielić. Są też tacy, którzy wolą mnożyć. Na tym przykładzie wątkowym widać, że jeśli nie zmienią podejścia, nie ma szans na nawet wstępne dogadanie się.

To jest takie sprytne założenie, że warto dzielić bo wiadomo ja mam mniej i działamy:
ja daje 2, on daje 4 = 6, no to dzielimy na pół i wychodzi mi 3. Wtedy jest miłość.

A nie można uznać, że RAZEM mamy 6?

Racja, Loka. Nie wzięłam na to poprawki.

Mówimy o innym podejściu. Tutaj równanie jest inne, nie możemy dzielić. Mówimy o korzyściach. Ty masz -12 daj mi z tego 2 i oboje powinniśmy być zadowoleni. Ty zyskujesz 10, ja 2.

Sara Prego czujecie że wasze podejscie biznesowe jest jakies gorsze? przeciez tak nie napisałam.  po prostu takie 2 osoby by się dogadały i bez sensu jest udowadniać  że ktokolwiek ma tu rację.  wystarczy że bedą ze soba 2 osoby o takim samym podejsciu.
dla mnie jest ono biznesowe, ale jesli nie to wymieńcie różnice między takim szwiązkiem a np spółką z oo.

nie kłóciliście się nie z miłości ale oceniając zyski i straty na wielu płaszczyznach Tak jest w biznesie i często się tak robi

z tym że w biznesie gdy spodziewanych zysków nie ma, np kontrahent chce dla siebie korzyści- a potem działa na szkodę czy jest nielojalny, zerwanie współpracy to pół godziny decyzji na paru szczeblach i żadna tam depresja a już na pewno w ciąży z nim nikt nie będzie.

w związku tak nie ma. Mozna się oczywiście biznesowo okopać i w małżeństwach- bo małżeństwa różne rzeczy trzymają przy sobie- a seks bardzo mąci obraz dodatkowo. ale to jest mocno niebezpieczne dla jego trwałości gdy jakiegos dobra: urody, zdrowia, pieniędzy, nie mozemy w pewnym momencie wymieniać.
zawsze można za to wymienić inne wartosci, których w biznesie nie powinno być- bo tam wypłaty dla pracowników sa co miesiąc, jak i podatki.
dlatego łatwiej robić interesy z obcymi niż z przyjaciółmi.
Poza tym w biznesie nie możesz przejśc obojętnie wobec lepszej okazji. Jak taka się pojawi- kalkulujesz, negocjujesz. Kontrakty zrywasz i nawiązujesz na nowo. Nikt się nie obraża.
biznes jest w miarę przewidywalny jak się zaakceptuje zasady.  NBikt nie traci czasu na leczenie emocjonalnych ran: analizuje co można było zrobić lepiej,

nie wiemy na pewno jak zachowałby się autor w życiowych sytuacjach- ale takie sygnały jak dał- dla mnie są niepokojące.
I nie jestem wyjątkiem.

A oczywiście, że można, ale też rozumiem, że nie każdemu to odpowiada. Natomiast u mnie to tak funkcjonuje i obojgu nam odpowiada; nam jest łatwiej traktować wszystko jako "nasze".

Zna czy jest w związku? Bo jeśli chodzi o związek, to ja zamieszkałam z partnerem po pół roku, a zaplanowaliśmy to po 1,5 miesiąca. Natychmiast też wszystko stało się właściwie wspólne, jakoś automatycznie, bez żadnych rozmów. Tzn. jakaś rozmowa była, jakieś 1,5 roku później, gdzie po prostu ten fakt został mimochodem stwierdzony. XD Tylko na coś takiego pozwoliła pewność, że a) tak, z tą osobą chcę żyć, i b) jedno dla drugiego chce jak najlepiej, więc żadna różnica jaki układ finansowy się ustali. Więc ostatecznie nie ustaliliśmy żadnego, wyszedł w praniu.

[edit] Elu, nie uważam, że podejście biznesowe jest gorsze, ale nie uważam też, żeby moje było biznesowym. Więcej kalkulacji widzę u dziewczyny niż u autora. Bliższe mi jest dzielenie się dwóch osób, nie jednej. Bliskość, miłość, związek widzę w tym, że skorzystają razem zarówno z mieszkania, jak i pieniędzy; biznes w tym, że ktoś chce jak najwięcej brać, a jak najmniej - dawać.

pranie to będzie Sara jak życie przyjdzie, dzieci, kredyty choroby..:)

co do obaw- to przeciez ta sytuacja nie jest jedyną z którą ię spotkali- ale jedyną która my między nimi znamy. niech dziewczyna wnioskuje po różnych rzeczach.
dla mnie np to że on zaproponował to w ten sposób to minus, ale większym jest to, że nie potrafił jej zrozumieć, założył temat na forum by zrozumieć a i tak nie bardzo go interesowały zdania niezgodne z pierwotnie przyjętą linią.  Czyli albo jest nieelastyczny w swoim myśleniu, albo dotknięto jakiegoś fundamentu i nie jest on do zmiany- tylko akceptacji.

My z byłym mieliśmy tabele w excelu z miesięcznymi opłatami z początku myślałam że będziemy się tam rozliczać tak mniej więcej ale pomyliłam się - było wpisywanie każdego najmniejszego rachuneczka

a tu mam trochę odmienne zdanie- wpisywanie każdego rachuneczka to skrupulatność- mozna wpisać by wiedzieć gdzie kasa ucieka po prostu- nie musi to jescze nic znaczyć.
mi się marzy taka karta płatnicza co od razu zrobi na koniec dnia, miesiąca roku- podsumowanie

Tylko on robił podsumowanie żeby się rozliczać nawzajem. I na koniec miesiąca potrafił powiedziec ze wiszę mu 15,50

W sensie co dla kogo, on miał tak a ja mam inne podejście i ponownie bym w takie zliczanie sobie rachunków za chleb i mleko nie weszła

No, ja to właśnie widzę pewną rozsądną granicę, poza którą czlowiek staje się zwykłym sknerą Jakbym miał komuś wyliczać taką wodę za niecałe 2 złote, to bym isę pod ziemię zapadł..

Choroby już przyszły, mój partner jest nieuleczalnie chory. Wiem od początku, na co się piszę.
Dzieci nie będzie. Kredytów też nie (nawet takich na leczenie, no, chyba że któreś nagle będzie miało wypadek, bo jego choroby się nie leczy, na nią się umiera #czarnyhumorjedynąbronią). Jesteśmy raczej dobrze zabezpieczeni, mamy oszczędności, dobrze zarabiamy.
Dziękuję za troskę. Oczywiście jeśli to była troska, a nie "dziecko, co ty wiesz o życiu, zobaczysz, jak podrośniesz".

Żeby nie było- mi nikt nie wylicza On kontroluje tak swoje wydatki. Bo ja ze swoimi to dalej hulaj dusza niestety.

Ale to co napisała jjbp o wiszeniu 15,50... no słabo. Takie zliczanie rachunków jest chore.

Niestety z samego faktu choroby chłopaka którego znasz w sumie niedługo - zyczę zdrowia na marginesie- nie wynika że posiadłaś całą mądrość i zdobyłaś życiowe doświadczenie.
pokory życzę.

Nie oddać ale dzielić czy pokazać ze jest dostępny dla niej- no taka prawda

sorry za posty po sobie.