Problem z mieszkaniem z dziewczyną - Netkobiety.pl

Ale właśnie tu jest sedno tego. Że trzeba jasno powiedzieć jakie ma się oczekiwania.
Jedna osoba będzie chciała dokładnego rozliczenia się za benzynę, a inna rzuci umówione kilka stówek raz w miesiącu i nie będzie go interesowało ile procent kosztów rzeczywiście pokrywa. Sens tylko w tym, żeby się porozumieć co do tego, którą postawę się woli i ile kosztów się pokrywa.

Tu jest też sedno konfliktu u Autora, bo on woli postawę nr 2, a jego dziewczyna prawdopodobnie nr 1.

Moscipan pokazał swojej dziewczynie miejsce. Ma ustaloną przez niego kwotę płacić i jeszcze całować go po rękach za łaskawość. Gdzie tu miejsce na uczucia? Jest tylko układ.
Jeśli się dziewczyna zgodzi, poznacie się  i dziewczyna będzie cię miała dość.  Albo drugi wariant: będzie chodziła na paluszkach, dopóki sobie czegoś innego nie znajdzie. Zarysuje ścianę, będzie chciała powiesić  coś na ścianie albo kupić  stolik czy lampę i już wielki problem. Autorze, pogrozisz jej palcem czy dasz ultimatum, że albo będzie jak ja chcę albo płacisz normalnie jak za wynajem? Dziewczyna zamiast psa, z tym, że z psem chodzi się do weterynarza i są wydatki, a dziewczyna pracuje i zarabia na siebie.

Czy wy dostrzegacie różnice pomiędzy okazjonalnym podwiezieniem, zaproszeniem, przenocowaniem a długotrwałym użytkowaniem?

A czy Ty dostrzegasz róznice miedzy długotrwałym użytkowaniem tak czy siak ( nawet jezdzac bez pasazera) a korzyścią z faktu ze chociaz za czesc paliwa ( ktore i tak bym spalil ) bede mieć zwrot ? Czy wszystko musi się opierać na zarobieniu na drugiej osobie??( czytaj nie na zwrocie realnych kosztów tylko dodatkowym zysku i tłumaczeniu tego zysku swoimi i tak stałymi opłatami?)
I nie rozumiem tez tekstu prego ze wszystko będzie ok dopóki pasazer nie trzasnie drzwiami a mi przyjdzie zatankować. Bo dla mnie wtedy będzie tymbardziej fajnie bo tankując wyłożę z własnej kasy połowę tego co wyłożyłabym gdybym tego współpasażera nie wozila. Mam wrażenie że wiele osób najbardziej mierzi fakt ze ta druga osoba nie będzie miała tak samo przerąbane z wydatkami które my musimy ponosić (ubezpieczenie, parking, naprawy itp).  Tylko ze nie chcą juz widzieć ze my z tego auta korzystamy non stop (zakupy, wakacje, wyjazdy do rodziny i znajomych, lekarz itp) a pasazer " korzysta" tylko w jakims procencie ( jeździmy razem do pracy w tym samym kierunku). Nie ma prawa powiedzieć dobra na ten weekend ja biorę auto a Ty popylaj z buta. Także opłaty wszystkie najchętniej niektóre osoby dzieliłyby na pol ale jakby przyszly do faktycznego użytkowania auta na pol to juz byłby lament i oburzenie, ze jak to, przecież to mój samochód?!

Strasznie smutny jest ten wątek. Nie tylko z powodu tego, co piszą Panowie ale także Panie.
Takie wyliczanie się co do grosza, pół na pół jest dla mnie nie do pomyślenia.
Wy jesteście w układach finansowych na wspólnej przestrzeni a nie związkach. A już na pewno nie w partnerskich.
Ja bałbym się być z Mościpanem w związku i z wieloma Panami z tego wątku.
Jak wam się kobieta pochoruje i nie będzie zdolna do wykonywania pracy przez jakiś czas to będziecie jej podliczać koszty życia a na końcu wystawicie rachunek za użytkowanie waszych dóbr?
Jak ona będzie zarabiała wiele mniej niż wy, to ma na przeciwko was jeść suche pyry a wy pieczeń jagnięcą?
Nie dziwie się, że macie problem z kobietami i związkami. Biologia tak nas stworzyła, że one chcąc nie chcąc przez jakiś chociaż czas będą musiały się na nas opierać.
Ludzie, naprawdę... co jest z wami. Przecież w relacji jesteście dla SIEBIE oboje, pomijam, że kobiety i tak bardziej tracą na związkach, o wiele więcej niż pieniądze, bo one mają że tak powiem datę przydatności do spożycia, tyka im zegar biologiczny a was interesują tylko pieniądze. To jest bardzo przykry obraz facetów. Wolę szkołę w której ja jeszcze byłem chowany- gdzie dobre odruchy, przysługi dla kogoś i najzwyczajniej w świecie troska o osobę którą niby się kocha była czymś normalnym a nie przeliczanym na złotówki. Naprawdę współczuje młodemu pokoleniu. Wam pieniądze i dobra materialne do końca przysłoniły mózgi. Nie dziwie się, że Panie wolą polegać na sobie. Na miejscu tej Panny dopłacałbym i kolejny 1000,00 do wynajmowanego pokoju bo święty spokój i poczucie godności jest tego warte. U mościpana ani godności ani spokoju ani równości.

Miroon idzie nowe ty używasz starych oklepanych argumentów. Faceci tez chorują, faceci tez wychowują dzieci, piorą i gotują. Statystycznie żyją krócej. Jednym z powodów jest to, że ciężko pracują na swoją rodzinę.
W wątku machamy ręką, gdy kobieta jest do przodu na przejazdach, na inwestycjach związkowych itd.
Ale już robimy rozróbę na kilka stron, gdy facet śmiał 200 zł policzyć na swoją korzyść. Panna obniosła się honorem i poszła gdzie pieprz rośnie. Przeczytasz posty SaryS, to wyjdzie ci, że wolała stracić, a ani grosza nie dać jemu. Myślisz, że ona zadba o niego, gdy będzie chory?

Powiem więcej jest szokujący.

A nie bierzecie może pod uwagę tego, że w związku też do niektórych rzeczy dochodzi się z czasem? Oni spotykają się 9 miesięcy, to jest dalej relatywnie krótko. Może po prostu jeszcze sobie na tyle nie ufają, żeby puścić sprawy finansowe całkowicie luźno?

Bo jakoś nie uwierzę, że np. Ty, prego, jakbyś teraz spotkał zupełnie nową partnerkę, to tak od razu byś jej zaufał i zaczął ładować w nią kasę.
Dla mnie to jest w 100% naturalne i normalne, że takie luźne podejście do finansów i faktyczne wkładanie kasy w związek pojawia się po czasie, kiedy obie strony już wiedzą czego chcą i w jaką stronę ich relacja idzie. Dla mnie taka 100% wolność w kwestii pieniędzy pojawia się dopiero po ślubie, gdzie faktycznie majątek jest wspólny. Co nie zmienia tego, że jak mój partner miał problemy z szukaniem pracy, to ja pokrywałam większość kosztów naszego wspólnego mieszkania i nie wystawiłam mu potem rachunku do spłaty.

I dla mnie to działa w obie strony, ale jakbym spotykała się z nim wtedy tylko pół roku albo niecały rok to nie wiem czy tak samo bym zareagowała. Zdecydowanie byłby to dla mnie zbyt świeży i zbyt niepewny związek i zastanawiałabym się czy nie jest to po prostu finansowe pasożytowanie na mnie. Po kilku latach bycia razem i mieszkania razem wiem, że on też by nie robił problemu, gdybym to ja szukała pracy i nie miała kasy przez kilka miesięcy. Ale do tego po prostu związek musi już przejść na kolejny etap, ludzie muszą się lepiej poznać, spędzić ze sobą więcej czasu.

edit. Aż mi się przypomina, jak jakiś czas temu mnie tu zjechano z góry na dół bo powiedziałam, że wolałabym pojechać na zagraniczne wakacje z koleżanką niż zasponsorować zagraniczne wakacje partnerowi jeżeli on nie miałby kasy no i właśnie, od tamtego czasu nasz związek po prostu poszedł do przodu. Wtedy bym mu nie zasponsorowała, dzisiaj nie miałabym z tym problemu, bo od tamtego czasu jeszcze lepiej się poznaliśmy, dużo rzeczy sobie uświadomiliśmy, dojrzeliśmy związkowo, mamy wspólne zobowiązania i to już inna sytuacja niż wtedy.
Nie ma co oczekiwać tego samego od rocznego związku, co od ludzi, którzy są razem np. 10 lat i dużo więcej razem przeszli.

Otóż to.
To jest, tzw. norma kulturowa powszechnie stosowana.
I jest jak najbardziej ok.

Problem zaczyna się w momencie, gdy uznajesz, że facet MA OBOWIĄZEK łożyć więcej i jeszcze obłudnie wmawiasz mu, że koszty dzielicie pół na pół. A właśnie z taką postawą mamy tu do czynienia u części forumowiczek.
Zresztą nie tylko w tym wątku, ale nagminnie i pod różnymi postaciami.

Nagminnie deprecjonuje się role męskie: on ''tylko'' pracuje, ''tylko'' utrzymuje rodzinę;
Jednocześnie gdy ona zajmuje się dzieckiem, to jest świętą męczennicą.

Ja się wcale nie dziwię mężczyznom, że w natłoku takiej retoryki ośmielają się bronić. I nie, nie o wyliczanie tu chodzi, tylko o coś znacznie ważniejszego i głębszego.

Ale tu jest pies pogrzebany że autor mówił że dla niego spłacanie to nie jest żaden problem. Tu nie ma sytuację że partner jest w przysłowiowej finansowej czarnej d*pie i potrzebuje naszej pomocy.

Ja tak czytam ten wątek i czytam, i nie rozumiem jednego. Wiele osób traktuje pomysł autora jako przykład takiego przeliczania wszystkiego i rozliczania się co do złotówki, jako podejście dalekie od jedności, poczucia wspólnoty, bliskości itd. Dla mnie - a jak już wspomniałam, z partnerem nie liczymy nigdy niczego - jest zupełnie odwrotnie, jest to coś bliższe tej całej jedności, a dalekie od interesowności i rozliczeń. Może stąd te odmienne zdania?

Ja bym propozycję autora odczytała po prostu zupełnie inaczej. Jakby powiedział: "płacisz 1200, wprowadź się do mnie i płać 600", pomyślałabym: "super, OBOJGU nam będzie lepiej, OBOJE będziemy mieli więcej". Pewnie nie myślałabym o jego kredycie, a jeśli już to w formie: "świetnie, ktoś, kogo kocham, będzie miał łatwiej", ale bardziej prawdopodobne, że nie zastanawiałabym się nad tym, tak samo jak zdziwiłabym się, gdyby on zajmował się tym, co ja zrobię z zaoszczędzonymi pieniędzmi. Dla mnie naturalnym byłoby rozpatrywanie tego w kategorii nas, razem, a nie ja, mój wydatek, on, jego kredyt. Nawet bez wspólnych finansów w związku widziałabym nas i naszą korzyść; nie chciałabym, żeby było inaczej. Wg mnie tu partnerka autora jest od tego daleka, bo nie patrzy wcale na nich jako parę, jakąś całość, a tylko na siebie i swoje finanse, ona jest bardziej "osobna", idzie bardziej w stronę odrębności.

SaraS jak tez chyba nie do końca rozumiem, o co tu chodzi. Z jednej strony użytkowniczki tłumaczą, że nie ma sensu patrzeć na swoje koszty, patrzmy na zyski. A z drugiej strony walka o 200 zł, które on zyskał i się dorobił na chacie jej kosztem. I to jest kardynalny dowód, że będzie ja zawsze źle traktował.

Wiesz, ja się zgadzam z treścią wniosków. XD Znaczy, nie chciałabym bym być z kimś, kto liczy każdą złotówkę, kto pilnuje, żeby przypadkiem nie mieć gorzej, kto się upiera przy idealnej równości - bo w związku nigdy idealnie równo nie będzie, pod żadnym względem. Chciałabym, żebyśmy w związku byli "my", jakoś tam pojmowana jedność, obustronne zaangażowanie. I z tym wszyscy się zgadzają przecież. Tyle że większość widzi w propozycji autora zaprzeczenie tego, a ja wciąż przeciwnie. Jeżeli mamy rozważać to w kategorii zysków, to dla mnie ten podział zysków byłby takim pierwszym krokiem w stronę poważniejszego bycia razem, ze wspólnymi finansami (niekoniecznie w znaczeniu jednego konta, raczej po prostu w stronę wspólnych wydatków i dochodów).

Gdybym była nim, postawiłabym sprawę jasno, czego oczekuje ode mnie.Może ona nie chce z nim zamieszkać, bo za słabo się znają.
Może ona chciała się tylko wyżalić albo jak się tak głośno chwalił swoim mieszkaniem, powiedzieć, ale ci dobrze, i nic poza tym

Wątek warto przykleić o góry, jako ostrzeżenie dla wielu młodych romantyków.

Nie dostrzegasz tego, że związek to dwoje i ważne są dwie perspektywy. Wciąż patrzysz tylko przez pryzmat kredytobiorcy, ale zachęcam Ciebie do spojrzenia z OBU stron.
Bo co zrobił ten facet?
Pomyślał o wspólnym zamieszkaniu i od razu zaczął kalkulować, co zrobić z nadwyżką finansową, która pozostanie dziewczynie co miesiąc w portfelu i sam postanowił ją rozdysponować. On po pierwsze - założył, że ona tak jak on będzie wspólne zamieszkanie przeliczała tylko pod kątem kasy, a po drugie - zrobił z siebie dysponenta JEJ środków finansowych. Oczywiście przeznaczając je na swoje potrzeby, czyli spłatę JEGO kredytu na JEGO mieszkanie.
On nie porozmawiał z dziewczyną o alternatywach, lecz przedstawił jej swoją. Po prostu zupełnie nie licząc się z jej perspektywą i a priori zakładając, że przecież jemu należy się JEJ nadwyżka, czy też jej część

To świadczy o tym, że on ma skłonności do dyktowania bliskim, jak mają postępować ze swoją kasą, brakuje mu umiejętności uwzględniania innej niż własna perspektywa (egoista?), strzela focha, gdy sprawy nie toczą się po jego myśli.

Facetowi do głowy nawet nie przyszło, podobnie jak Tobie, że dziewczyna ma wiele alternatyw. Przecież może kupić własne mieszkanie na kredyt i spłacać JEJ kredyt za JEJ mieszkanie, a nie cudzą nieruchomość. Może związać się z facetem, z którym wspólnie dokonają takiego zakupu i będą WSPÓLNIE spłacać WSPÓLNY kredyt. On potraktował sytuację zero-jedynkowa, że ona już zawsze płacić będzie komuś odjemne, więc lepiej niech płaci mu na JEGO kredyt, a przy okazji będzie to mniej dla niej niż opłata za najem.
Już zauważasz płytkość myślenia tego faceta i to tylko z własnej perspektywy, bez uwzględnienia różnych innych możliwości?
Już widzisz, jak potraktował swoje wyliczanki jako jedyną opcję i przedstawił ja swojej dziewczynie, zamiast jakoś wspólnie coś ustalić?

Radziłbym trzymać się tekstu. Tam nie ma nic o jego chwaleniu się mieszkaniem. Jest informacja o tym, że ona mówi o wysokich kosztach czynszu jaki płaci.
Pytanie czego oczekuje. Tez może być źle odebrane.
Jeśli chciała się wyżalić, to wysłuchać i tyle? Pewnie ktoś powie bezduszny drań. 
Nie chce zamieszkać - zapytać, też źle.
Wychodzi na to, że gdybyś była nim chodziłabyś wokół tej dziewczyny na paluszkach, żeby nie urazić i domyślała się o co może jej chodzić?

A to zależy Lendy. Jeśli on tego zażądał  z góry  tłumacząc jak autor to jest to związek ryzykowny powodów  tu wielokrotnie opisywanych.
Jeśli sama  to zaproponowalas to Twoja wola.

Dlatego ze: jeśli tego nie zażądal to znaczy ze dopuscil Cię do swoich zasobów  brzydkie slowo bezwarunkowo to znaczy że traktuje Cię  jak swoją kobietę  i ma dalsze plany.
Jeśli zażądał  to inna sytuacja.
Pieniędzmi też się można hmmm..izolować od kogoś..W stylu: nic Ci nie jestem winna
Czyli rzecz toczy się wokół: bez zobowiązań  para czy z zobowiązaniami.
U autora coś się rozbiega tu w myśleniu jego i jego dziewczyny.  I to jest istotą problemu.

MOŻESZ a MUSISZ  to jest zupełnie co innego dla większości ludzi.

I przekonaj tu kogoś że turkusowy  to ani niebieski ani zielony.
Nie widzę  nic złego w biznesowym podejściu do związku. Tylko że nie wszyscy takie podejście mają. Byle oboje mieli tak samo. Wtedy jak to w biznesie: konfliktu będą  i narzekania  i albo się dogadają  albo rozejdą.
Jeśli mają  w ogóle różne podejście to nie ma szans by coś  wynegocjowali będzie sporo okazji  do bólu zawodu i oddalenia.

A kto w Lendy przykładzie zyskał? Wiem już powiedziałaś. To zależy. To jest taka sprytna sztuczka, jak być interesownym, a nie być. Wiadomo to zależy. I jeszcze mówisz, że to ma super wpływ na związek. Sztuczki, sztuczki, sztuczki.

MagdaLena1111, to ja już nic nie rozumiem.
Przyznajesz, że podział jest racjonalny, więc zagaduję, że w propozycji nie ma nic złego; mają się dogadać. Dalej piszesz o dysponowaniu jej pieniędzmi. Tutaj głupieję. To propozycja jest okej czy nie? A jeśli nie, to jak miał o tym pomyśle wspomnieć? Jeśli to racjonalne, to dlaczego jest równe z dysponowaniem jej pieniędzmi już na etapie propozycji, skoro właściwie nie ma innej możliwości zaczęcia tematu? I ja jestem jak najbardziej za dogadaniem się, ale - jeśli czegoś nie przeoczyłam - to dziewczyna tylko odmawia podziału, żadnych argumentów, żadnych innych propozycji, a autor od razu ten zły. Serio, nie rozumiem. Albo to racjonalne, albo niedopuszczalne.

Lendy123, nie widzę nic złego w zdaniu: "chodź, zabieram cię na kolację, a potem ty mnie - na drinka".

Tak, widzę, że masz problem z nadążeniem ;-)

Ktoś albo mnie uwzględnia jako odrębnego człowieka z własną perspektywą, przemyśleniami, potrzebą sprawczości i kierowania swoim życiem, albo uważa, że nie trzeba konsultować się ze mną i tylko wystarczy jak przedstawi mi swoją propozycję.
Tak, sądząc z przedstawionego opisu, zrobił autor tego wątku. Przekalkulował i wymyślił, że nie tylko na opłatach bieżących na mieszkaniu zaoszczędzi, ale jeszcze uszczknie coś dla siebie na trudne życie kredytobiorcy z kasy swojej dziewczyny, która zaoszczędzi wprowadzając się do niego i rozdysponował ją, co ją wprawiło w osłupienie. Mnie też by wprawiło.

I jeszcze jedno, on nie przedstawił tego w ten sposób, że z części kasy, którą ona dzięki wspólnemu zamieszkaniu - zaoszczędzi, można byłoby przeznaczyć na spłatę JEGO zadłużenia za JEGO mieszkanie, ale jak to ona zaoszczędzi, więc pokazałam alternatywę, gdzie jej ponoć oszczędności stają się jej kosztem wobec alternatywnych inwestycji. Bo nie ma tylko jednej właściwej perspektywy i jednego racjonalnego zachowania. Przedstawione przez autora było JEDNYM z takich rozwiązań, ale nie jedynym. Za to na pewno było ono najkorzystniejsze dla niego w obecnej sytuacji, niekoniecznie dla niej. I przede wszystkim, było wykalkulowana przez autora z pominięciem jej.

Nie wiem gdzie to wyczytałaś. Wg mnie to co piszesz wynika z twoich przemyśleń i obaw. Dziewczyna wiadomo czym się kierowała, bo powiedziała, że ty zarabiasz więcej, więc ja pominę sprawy czynszowe. Zapłacę tylko połowę kosztów. Co z oczywistych względów jest niesprawiedliwe bo:

Ok ja już się tu pogubiłem. Chyba robię zbędne zamieszanie. Przepraszam.

A z czym masz problem?

Drogi autorze,
założyłam tutaj konto specjalnie dlatego żeby napisać coś na temat twojego postu.

Na miejscu tej dziewczyny byłoby mi zwyczajnie przykro gdyby mój partner, z którym prawdopodobnie widzę się w przyszłości traktował mnie tak jak ty swoją dziewczynę - z poczuciem wyższości i pokazywaniem kto jest lepszą i zaradniejsze strona a kto tą gorsza, bo wynajmuje za 1200 zł. Niestety.
Tak, gdybym znalazła pokój za 600 zł u kogoś obcego, byłabym bardzo zadowolona. Natomiast gdyby mój partner chciał ode mnie więcej pieniędzy niż wynosi połowa mediów i jedzenia czułabym rozczarowanie. I trochę złości na sama siebie, ze nie zauważyłamp biznesowo-roszczeniowej postawy u partnera wcześniej.

Zastanawia mnie dlaczego nie jesteś w stanie zrozumieć roznicybbycia z drugim człowiekiem, tego ze bycie w związku to trochę inna sprawa niż oferowanie podnajmowania pokoju obcej osobie. Co takiego zdarzyło się (lub nie) w twoim życiu, ze nie do końca rozumiesz, ze relacja z dziewczyna i relacja z obcym rządzą się innymi prawami?

Trochę o mnie.
Z partnerem (również nie - mężem itd) byliśmy ze sobą trochę krócej niż wy. Zaproponował mi mieszkanie u niego - albo raczej z nim w mieszkaniu, które również było kredytowane. Teraz widzę jaką jestem szczęściara - mój facet nigdy nie wziął ode mnie ani złotówki. Za nic. Jedynie jedzenie kupowałam - ale trudno byłoby teraz liczyć kto ile wydał, czy na pewno oboje po połowie.
Coz, mieszkałam u niego za darmo. Albo raczej z nim. Dla niego było nie do przejścia to ze mogłabym za coś płacić gdy on ma pieniądze. Zawsze mówił - pomożesz mi jak kiedyś nie będę miał. Z myślą, ze to się nigdy nie stanie.

Co więcej - partner później sprzedał to mieszkanie, kupił większe, a do tego działkę budowlana, gdzie za kilka lat się wybudujemy - również część na kredyt i wydał na to wszystkie oszczędności jakie miał. Ja jedynie zapłaciłam za notariusza, podatki itd - bo sie upierałam. Oczywiście posiadam prawo do połowy obu nieruchomości.
Ostatecznie on placil raty za kredyty, dawal ponad polowe na jedzenie, ja płaciłam media i resztę żarcia. Oszczędności odkładałam na konto pt. budowa domu.

Tak było.
Przyszedł koronawirus, partner stracil dużo pieniędzy bo taka branża... a ja dostałam spora podwyżkę i złapałam kolejna prace, bo również... taka branża. Podczas pandemii mam co robić.
U niego przez najbliższe czas bez lepszej perspektywy.
Teraz w sumie ja zarabiam więcej, opłacam większosc wydatków w naszym życiu, oszczędzam na dom, rowery i wakacje w lipcu.
I nie mam z tym problemu. Bo mój facet kiedyś nie był materialista, nie chciał ode mnie nic w imię jakiejś chorej zasady. Zwłaszcza ze sam piszesz ze to tylko 200 zł i ono nie ratuje twojego budżetu... wiec dlaczego? Żeby pokazać kto jest góra?

Żeby nie czuć się wydy..  przynajmniej osoby które znam z takim podejściem tak się czuły od dzieciństwa. .

Robiłaś dla Was zakupy, gotowałaś obiadki, ogarniałaś mieszkanie, on jadł potężne porcje jedzenia i chciał, żeby było 50/50 . No to niezły typek. Ja jem względnie mało, czasem nawet zakupy ogarnę i chętnie z Tobą zamieszkam, nawet przy 60/40, albo i 70/30 jeśli dobrze gotujesz

I pod tym się podpisuję! To jest zdrowe podejście. A jak laska chce nagle mieszkać ZA DARMO kosztem partnera, bo realny koszt mieszkania w mieście to 1200 zł a jej nawet szkoda połowy tego, to bym taką od razu pożegnał. Mam nadzieję że nie będę mieć takiego problemu.

Zgadzam się, ale młoda jestem, uczę się na błędach
Zmieniło się sporo, teraz raczej nie byłoby szans, żebym sobie tak dała wejść na głowę.

Ciekawie się tutaj zrobiło..

Pojedynek zdrowego rozsądku  i kalkulacji z poczuciem wspólnoty w związku czy zwykłą przyzwoitością, gdzie dwójka ludzi żyje razem i RAZEM stara się coś zbudować, zatem poza kasą powinno się coś jeszcze coś liczyć. Mówiąc szczerze, to akurat trochę Kolegów tutaj nie rozumiem. Epitety w stylu "roszczeniowych Karyn" pasowałyby raczej do kogoś, kto wprowadza się do partnera i jawnie oczekuje, że będzie "zwolniona" z wszelkich czy obowiązków, tylko prezentuje postawę roszczeniową w stylu" jesteśmy razem, to mi się należy". Co tutaj mamy? Dziewczyna płaci połowę rachunków, pomaga w utrzymaniu mieszkania i jeszcze ma spłacac facetowi, kredyt, który ON zaciągnał na to mieszkanie? Autor chyba całkiem nieźle zarabia, więc raczej nie ma problemu ze spłacaniem rat? Osobiście byłoby mi zwyczajnie głupio oczekiwać, że ktoś będzie mój kredyt spłacać, tym bardziejjeśli to jest partnerka..

Temat jest bardzo ciekawy i obie strony dyskusji mają bardzo sensowne argumenty. Rozważmy trochę inny scenariusz np. załóżmy że jest para z której każda osoba ma własne mieszkanie. Muszą zdecydować się do którego mieszkania się przeprowadzić, a które wynająć. Załóżmy, że wybierają przeprowadzkę do większego mieszkania. Jak uważacie, że powinny być dzielone koszty życia w mieszkaniu w którym razem zamieszkają oraz jaki powinien być podział zysków z wynajętego lokum?
Drugi przypadek niech będzie trochę bliższy sytuacji autora. Załóżmy, że postanawiają zamieszkać razem i on swoje mieszkanie komuś wynajmuje, a razem ze swoją dziewczyną najmują inne lokum za które płacą po połowie. Czy to by lepiej wyglądało niż oczekiwanie drobnej opłaty od partnerki? Ona w zasadzie wtedy nie dokłada mu się do kredytu a on na tym jeszcze lepiej finansowo wychodzi. (swoje mieszkanie wynajmie za 2500, a za najęte wspólnie z dziewczyną będzie płacił 1250 przyjmując że będzie to podobny metraż i standard)

To jak on zarabia nie ma większego znaczenia  chociaż miałoby w takim wypadku gdy straciłby dochody np z powodu Covid i miał problem że splacaniem.  Wtedy od jego dziewczyny powinna wyjść jakaś propozycja pomocy. Ale od niej.
Natomiast co do wprowadzenia się do jednego z mieszkań  to nic nie zmienia.
Każdy ma odrębny majątek i zasoby i zaprasza do swoich zasobów kogoś dobrowolnie.
Zasób mu zostaje kosztami eksploatacji dzieła się po połowie więc nie jest stratny.
Jak to boli to, że że swoich zasobów druga strona wyciąga kasę  to niech nie zaprasza.
Gdybym zaprosiła mężczyznę  do zamieszkania że mną  to nie bolaloby mnie  że On ma mieszkanie które wynajmuje i dodatkowe 2000 z tego!  Co mi do tego? To absurd. Ja nie tracę  finansowo A dyskusję ukochanego przy boku.
Gdyby on mnie zaprosił do wspólnego mieszkania i powiedział to z Twojego zapłacimy mój kredyt  to pierwsze co bym zapytała czy jest taka sytuacja że jest problem w tym momencie że spłatą tego kredytu.
I może bym się zgodziła traktując to jako wsparcie finansowe z mojej strony. Pewnoe chwilowe.
Gdybym o to samo poprosiła mężczyznę  traktowalabyś tak samo czyli zaciągam zobowiązania  finansowe u niego.

Bo już to myślenie niektórych zaczyna przypominać sytuację  gdy mają  komuś za zła że ma jakiś  zysk finansowy i uważają że za łatwo mu przyszło. chociaż sami nie ponoszą  z tego tytułu żadnych strat.