30latek-, czyli gra małego palucha Paslawka - Netkobiety.pl

Moja mama tez nie znosi dentysty, ale znalazła jednego, przy którym jak twierdzi, nic ją nie boli.
Ja ostatnio czytałam "Gwiazdora", wróciłam do "A ja żem jej powiedziała" i zaczęłam "Powrót z Bambuko". Bardzo odpowiadali mi "Bieguni", bo to taki zbiór opowieści. Kryminały mnie nie kręcą, ledwo przebrnęłam przez "Pierwszy śnieg", nie wiem, czym tu się zachwycać.
Piegowata, PP strasznie natrętny jest, dobrze się dzieje, że go gonisz. Znam te słabsze dni, ja wczoraj miałam taki wieczór, ale wypiłam lampkę różowego wina, uroniłam łezkę, powciągałam smarki nosem i jakoś za chwilę poczułam się lepiej. Dzisiaj czuje się jak nowo narodzona, zwłaszcza, że fajnie uporałam się z terminami w pracy. .
Czasem myślę o Tobie i porównuje ze sobą, ja z moja chorobą mam znacznie łatwiej, bo poddała się lekom i siódmy rok jestem w remisji. Nie mam żadnych objawów i wszyscy traktują mnie jak zdrowa osobę. Czasem, gdy nie mogę spać w nocy, martwię się, że choroba wraca, ale mam nadzieję, że póki biorę leki, jestem zabezpieczona. Łatwiej też mam w domu, bo mam ogrzewanie gazowe, więc odpada cala zabawa z paleniem itd. Część pomieszczeń malowałam sama, jedynie do klatki schodowej brałam fachowców, bo jest wysoko i bałam się, że nie dam sobie rady. Teraz mam takiego młodego chłopaka, który za przyzwoite kwoty dokonuje mi w domu drobne naprawy, typu powieszenie żyrandola, naprawa cieknącego kranu, montaż rolet. Na wiosnę planuję malowanie w pokojach dzieci i już rozmawiałam o tym z tym chłopakiem, zaczęłam odkładać pieniądze na remont.

Ja bibeloty (w sensie zdjęcia i kilka aniołków, i trochę szkła i porcelany używanych od święta) trzymam w salonie w szklanych witrynach. Minimalizm też do mnie nie przemawia, ani powszechna obecnie biel. Lubie meble drewniane lub w kolorze ciepłego drewna. Z niektórych rzeczy porezygnowałam z czasem, na 6 pokojów mam firanki tylko w dwóch, u dzieci ostatnio zamontowałam rolety, bo bardzo im świeci słońce latem - okna od południa. Dwa lata temu pomalowałam w swoim pokoju łózkę, komodę i szafki przy łóżku na biało i teraz ogromnie żałuję tego kroku, bo jednak kolor drewna był dużo lepszy. Co do urządzania, jak byłam na tym etapie to mnie to bawiło i sprawiało przyjemność. Miałam inny kolor ścian w każdym pokoju, ogólnie było bardzo kolorowo. Stopniowo wygaszałam się i kolory na ścianach mam coraz spokojniejsze. Teraz u siebie mam po prostu biel na ścianach, do tego ciemnozielona pościel w kwiaty i duża zabudowana szafa na całą ścianę w kolorze antycznego dębu. Książki z domowej biblioteki oddałam na potrzeby biblioteki szpitalnej. Obecnie własciwie kupuję tylko e-booki. Za to mam ogrom ciuchów, uwielbiam je kupować, choć wprowadziłam sobie miesięczne limity na wydatki ciuchowe.
Moja znajomość nadal trwa, właśnie mija rok od pierwszego maila. Jest to historia pisana regularnymi zakończeniami z mojej inicjatywy i jego uporem w podtrzymywaniu kontaktu. Nie wiem, co z tego będzie, prawdopodobnie nic. Zostaniemy na etapie rozmów telefonicznych, może czasem wspólnych kaw. Jedna dobra sprawa - sprawił, że zobaczyłam, że z kimś sensownym mogłabym coś stworzyć. Wczoraj aktywowałam konto na portalu, co prawda w mojej okolicy dramat i bryndza, ale kto wie?

Ambiwalencja, tak to dobre słowo. Ja mam zupełnie tak samo. Z jednej strony chciałabym czegoś nowego, z drugiej po dekadzie życia solo jest mi dobrze i już się przyzwyczaiłam. Jednego pana z przełomu września/października odrzuciłam bo ciągle mi pisał "piękna Symbi". Wiem, że do ostatnich nie należę i jestem zadbana w miarę, ale trąciło mi to niesamowitą sztucznością. Natomiast Pan, z którym utrzymuję znajomość robi to jakoś  nienachalnie, ma jakiś nieodparty dla mnie urok i też mogłam z nim zwyczajnie porozmawiać o wielu rzeczach, nie czułam żadnej bariery, nawet w kwestii stroju - przyjmowałam go nieraz w legginsach i koszulce, ze związanymi włosami. Jedyne co przeszkadza, to kwestie formalne. Ale z drugiej strony postawiłam ograniczenia i on dalej jest, wpadał choć na pół godziny, jak tylko mógł.

A jaki to miałby byc aniołek? duży, malutki, z miejscem na świeczkę? Zbliża się Mikołaj, a ja znam adres Twojej pracy... (o ile sie nie  zmienił)

Napiszę do Ciebie przez FB. nalegam. Proszę Znalazłam coś ładnego, do zamontowania czego nie będziesz potrzebowała raczej pomocy.

Napisałam na FB.

Czekam na twój ruch, jeśli sie nie zdecydujesz do końca weekendu, ja pozwolę sobie wybrać. Nie wiem tylko, czy ma  być lewy czy prawy.

Puk, puk, puk
Można dołączyć?
Tyle pozytywów ostatnio jest. Masa pracy, ale ile pozytywnej zrobionej, że ho ho

Wbijaj, Lucek i dawaj ten domek dla jeży
Nie chce mi się ruszyć ręką ani nogą. Grzebię po internecie i właśnie zaczyna się kolejny odcinek programu Katarzyny Dowbor.
No, to się pogapię i idę coś w domu zrobić. W piecu jeszcze nie paliłam, a zimno dziś.

Tyle pięknej natury u Ciebie jest, w Twoich okolicach, to chyba jednak z Twojej strony zmiana klimatu i środowiska, odcięcie się chodzi Ci po głowie.
Piegowata nagrzane już w domu?u mnie już jest na minusie, też późno zaczynałem grzać, dziś zabiegany dzień.

W końcu właściciel wrócił

Na wiosnę powiadasz? Zobaczymy czy wrócę

Piegus, ten gość to młody chłopak koło 20 lat może ciut więcej, bo pracuje w NL już jakiś czas.
A jakim drewnem palisz?

Z dentystą jest odwieczny problem: jak trzeba to się człowiek może jakoś zmotywować, chociaż ten pierwotny lęk z dzieciństwa chyba zniknął, po prostu się inaczej na to teraz patrzy.
"Nasz nowy dom" ogląda regularnie moja Mama - czasami aż łzy lecą z wzruszenia, jak się ludziom życie odmienia. A warunki w jakich mieszkają przed remontem - włos się na głowie jeży...
Oj, pewnych rzeczy to się z pewnością z domu nie pozbędę - zbyt duża wartość sentymentalna

Jak napisałeś o wierceniu to przekornie przypomniał mi się ten film

https://youtu.be/b5FKnK7TaUc

Panna Umajona wpadła w sidła gier Paslawka

Coś słabo z tymi sidłami ,bo dawno jej nie było na forum.
A o tym sidłach co Umajona miała w nie wpaść to się nie wypowiem
"Rence opadajom"

Cześć Miętus miło Cię widzieć.
Nowy awatarek?
Tamten był fajniejszy a ten jakiś taki mało miętowo-lodowy

To ja już niedowidzę albo trza okularki najpierw znaleźć potem założyć Jak to jest jeż .......,no trochę podobny

Etam zaraz w piekielne

Uwielbiam śnieg, jest magiczny. U mnie go nie ma jeszcze.

Bagienniku, w piecu palę nieekologicznym, ale wydajnym węglem. Na rozpałkę używam brykietu drzewnego, ale nie mogę sobie przypomnieć, z jakiego drewna. Brykiet dzieli się na miękki i twardy, więc ja mam ten miękki. Niedawno miałam łupiny po orzechach, ależ to było piękne! W pięć minut piec się "rozpędzał"!
Lubię tego mojego zawalidrogę, generatora kurzu i brudu. Daje niezrównane ciepło - to dosłowne i to metaforyczne. W przyszłości rozważam kominek, żeby móc się w długie zimowe wieczory romantycznie w ogień zagapić, choć z gazowym ogrzewaniem mniej roboty ; no, ale co ja mam do roboty? Chwalę sobie tę odrobinę ruchu z noszeniem opału i pracami ogródkowymi, wolę to niż zmuszanie się do jakichś fitnesów.

Lucyfer, lubisz dentystę i wiertełko? O, szaleńcze!!!
Domek dla jeży przefajny.

Miętusku, też się zastanawiałam, gdzie "wcięło" Umajoną.
Co do wieku ostatnio wspominanego pana, miał kilka mniej ode mnie, może jakieś 5. Już dokładnie nie pamiętam.
Kiedyś uważałam, że mężczyzna "powinien" być starszy, ale życie tę teorię zweryfikowało. Zdarzyło mi się wspaniale dogadywać z młodszymi, miałam na przykład fantastycznego kolegę w pracy, młodszego właśnie o 5 lat. Cudowny człowiek i choć nie myślałam o żadnych romansach, widzialam w nim faceta.
Dla mnie najważniejsze jest, jak się czuję w kontakcie z kimś, jak się rozmawia, jak się przebywa razem. Rozmowa, nadawanie (i odbieranie!) na podobnych falach to mój afrodyzjak nr 1. Super, gdy mi przy kimś dobrze i swobodnie. Są też oczywiście inne sprawy, które przyciągają lub odpychają, ale ta jest decydująca.
Uważam, że warto dać sobie i komuś szansę, nie kierować się sztywnymi ustaleniami, choć oczywiście zdarzało się, że od razu czułam: to nie to.

Lody miętowe

,, Morfeusz, ile Ty masz lat? big_smile wybacz, może gdzieś pisałeś już, ale nie widziałam, a mnie ciekawi "
Za kilka dni będzie pełne 46, podobno nie wyglądam na tyle, oby jak najdłużej tak trwało, zachowanie sprawności itp.

Zodiakalny strzelec 29 lis. noszący okulary . Ciężko będzie upchnąć na portal ciasto, i coś do tego .
Ciekawy jestem Twojego nowego avatara i podobieństw, zobaczę jak zaloguje się na kompie. Teraz bawię się w drwala, piła łańcuchowa i siekiera mają się w mocy. Mimo chłodu fajnie po całym tygodniu zająć się czymś innym w ogrodzie.

Taki strzelecki wątek i nikt nikogo jeszcze nie ustrzelił? Tak nie może być także tego, Morfeusz, a Ty wolny jesteś czy juz ustrzelony?
Ja zodiakalny baranek, ale taki ugrzeczniony, bo z końca znaku, z 3 dekady? Tak to się mówi? Także co złego przeczytacie o tym znaku to prawda

No tak Morfeusz napisałeś, ze wiadomo wszystko i nic
Uważam ze zodiakalne barany maja ciężki charakter, ja spokorniałam z wiekiem, pewnie po prostu dojrzałam i tyle, chociaż czasami niegrzeczna bywam i w sumie lubię to w sobie ale te dobre rzeczy w horoskopach to też prawda, zodiakalne lwy są podobne wg mnie, zawsze z lwami dobrze sie dogadywalam, zresztą mój jest właśnie zodiakalnym lwem, chociaż czasami ciężko, kiedy spotkają sie ze sobą dwa uparciuchy i do tego unoszą sie honorem

Co ja widzę, mój ulubiony banita powrócił no przyznaj, co tam musiałeś obiecać żeby Cię przywrócili? no i opowiadaj, co tam ciekawego u Ciebie się działo

Witamy na pokładzie
Misinx i back

A od kiedy to rac,fajerwerków, flar, tylko w Sylwestra się używa 

Masz rację, z wiekiem trochę pokory człowiek ma więcej, postrzeganie świata i wielu spraw się zmienia. Jednak życie w różny sposób nas doświadcza, trzeba wyciągać jakieś wnioski.
Z tymi znakami i upartością to coś jest na rzeczy, na codzień żyję z dwiema skorpionicami, nie jest łatwo . Co do tego ustrzelenia, to mój związek jest przestrzelony, długo o tym pisać .
Misinx fajnie, że wróciłeś, Witaj. Wspominaliśmy Cię dopiero co kilka dni temu.

To wspaniale Misinx że trochę słońca w Twoim życiu i mam nadzieję, ze ten "odwyk" to tylko na jakiś czas?

Szkoda, trzymałem kciuki aby to dłużej twało. W sumie to jakieś czesem wydawałoby się pierdolety wychodzą a okazuje się, że mają dla którejś ze stron duże znaczenie. Właściwe dobranie się jest mega ważne. Może to Cię w jakiś sposób odblokuje? Pierwsze koty za płoty, kumpel miał sporo spotkań i dopiero po długim czasie spotkał kobietę gdzie oboje przypadli sobie na tyle, że dość szybko razem zamieszkali. Docierają się, .

No, Misinx, szkoda. Kibicowałam Wam bardzo.
Ja się boję szybko rozwijających się relacji, właśnie tego, że "co nagle to po diable". Potrzebuję się poprzyglądać i sobie, co czuję, i tej drugiej osobie. Nie chciałabym też nikomu składać pochopnych obietnic. Ale każda historia jest inna.
Dziś zadzwoniła do mnie w tajemnicy przed swoim mężem (Meczowym) Ulubiona Sąsiadka. Też im szybko poszło i też wychodzą teraz na jaw różne rozbieżności w charakterach i przede wszystkim w patrzeniu na świat. Przykro...
A ja gonię PP jak psa, bo ostatnio pokazuje pełnię (?) swoich możliwości. To szumowina, ale przy tym znakomity aktor. Teraz wszystko wyłazi na światło dzienne. Nie sądziłam, że to aż tak poważny przypadek.

Ja na portalu jeszcze jestem - bo jestem, ale chyba bez sensu. Zupełnie nie moje klimaty. Pisałam o tym wczoraj.
Skupiam się na sobie i synu, a co ma się zdarzyć, zdarzy się.

Babskie spotkanie mi dziś nie wypaliło. Anka dostała migreny, a Hanka (imiona zmieniam ) jest wykończona po całym dniu nadrabiania szkolnych zaległości z synem. Przyjdzie tylko bratowa, ale może namówi jeszcze mojego brata. Spróbujemy ściągnąć jeszcze moją siostrę. Wprawdzie przez telefon powiedziała mi, że mają z mężem wolną chatę, czym zamierzają się rozkoszować, ale może rodzinna, zmasowana perwasja poskutkuje?
Czekam cierpliwie.

Mam jednak małe zażalenie do tej Twojej Pani. Po co zawracać ludziom głowę, jeśli się nie jest gotowym? No, chyba, że sama nie zdawała sobie z tego sprawy i dopiero z czasem doszła do takiego wniosku. Też się zdarza.

Przy okazji przygotowań do spotkania odkryłam, że mogę pobierać ciepłą wodę z bojlera "od pieca". Bojlery mam dwa, jeden właśnie ten, w którym wodę ogrzewa piec i centralne ogrzewanie, a drugi elektryczny w łazience. Ten elektryczny ma mniejszą pojemność, więc poza sezonem grzewczym skazana byłam na korzystanie tylko z prysznica, nie było mowy o wannie pełnej wody. Rok temu coś mi szwankowało w tym mechanizmmie, a dziś wykąpalam się jak księżniczka! I co za oszczędność na prądzie - hurrraaaa!

Dobrze, Misinx, że uporządkujesz swoje sprawy i że - o ile się nie mylę - jesteście z żoną zgodni co do decyzji o rozwodzie ; pójdzie łatwiej.

No nie zdawała sobie w tamtym momencie z tego sprawy. To wyszło w praniu. Akurat miała rozwód teraz w tych dniach i mocno to przeżyła. Uznała, że nie ma jeszcze do końca przepracowanego tego rozwodu, zmiany życia, utraty domu itd. Wiesz, ja to rozumiem. Chociaż ciągle uważam, że jedno nie koliguje z drugim, to znaczy, że my sobie spokojnie, powoli mogliśmy jakoś się poznawać itd., a równocześnie czas by jej pozwolił zaleczyć rany po rozwodzie. A to całe poczucie gotowości ? To wg mnie mit. Można mieć poczucie gotowości, a wcale realnie nie być gotowym. Można się nie czuć gotowym, a realnie może to być szukanie dziury w całym. Zresztą ona twierdzi, że ja również nie jestem jeszcze gotów. Może i tak, ale mówiąc szczerze nie wiem, czy kiedykolwiek czułem jakieś poczucie gotowości do czegokolwiek. Chciałem spróbować. Mimo strachu. Chciałem nam dać szansę. Gwarancji powodzenia nie było, ale czułem, że to co czuję jest ważne i mogę żałować jeśli to zlekceważę. Ja wiem, że jeszcze nie jesteśmy starzy (ona jest kilka lat ode mnie młodsza), ale naprawdę poznanie kogoś z kim się czuje ten "flow" w tym wieku jest naprawdę trudne. Zresztą sama o tym wiesz. Moja ulubiona psycholog (przyjaciółka z liceum) mówi "Śpieszyć się nie ma do czego, ale czekać też nie ma na co". My z racji tego, że dzieli nas spora odległość i tak nie widywalibyśmy się często. Naprawdę mielibyśmy dużo czasu na poznanie się, na oswojenie się ze sobą itd.

Ucieka się zawsze ze strachu. Tylko o to tak naprawdę chodzi. Ja to uczucie w takich okolicznościach doskonale znam, bo też je czuję. Chociaż akurat w tym przypadku nie czułem je mocno. Na początku relacji z żoną byłem totalnie spanikowany i musiałem niesamowicie walczyć ze sobą żeby właśnie nie uciec. Byłem bardzo tego blisko. To jest naprawdę męcząca walka ze sobą i nie ma w sobie nic romantycznego. Działy się ze mną wtedy rzeczy, których teraz jest mi wstyd.