30latek-, czyli gra małego palucha Paslawka - Netkobiety.pl

Jak wyżej - różne są podejścia.
Osobiście nie wyobrażam sobie po tygodniu planować ślubu
Nie twierdzę, że ma to zająć lata, ale w tak krótkim czasie trudno kogoś poznać na tyle aby chciało się z kimś żenić.

Jakkolwiek okrutnie to zabrzmi, to po okresie wczesnej młodości spadają możliwości. Zwykle koło 30 ludzie już są w małżeństwach (dziś trochę ta granica się przesunęła). Więc możliwość  spotkania kogoś normalnego (cokolwiek to znaczy ) spada.
Natomiast nigdy, przenigdy nie pisz, że nie zasługujesz na uczucie.
Jeżeli tak w istocie uważasz, to bez zmiany myślenia o sobie samej kiepsko będzie.

Jak ktoś odpycha fizycznie, to nie ma rady.
Miałam taką sytuację i nie próbowałam tego przełamywać. Nie da się do tego zmusić. To znaczy zmusić się da ale to raczej nie wypali.
Z tym facetem do dziś jestem w kontakcie, kiedyś przyjacielskim, teraz to już zwykła znajomość.

Ela, Paslawek - zagadka filmowa czeka
A może ktoś jeszcze dołączy?

Moga mi skrocic dzien pracy, byle kasa zostala taka, jaka jest

tak realnie to korpo, przynajmniej tyle doswiadczenia, co ja mam, to w zespole 1-2 osoby maja zapierdziel, a pozostale sie nudza.
Przy czym wszyscy tez bardzo udaja ze maja zapierdziel, bo jak sie okaze, za nie ma pracy dla 8 osob tylko np. dla 5, no to pozostale 3 wywala wiec wszystkie korpo, ktore pracuja dla zewnetrznych firm jako outsourcing to jak sie okaze, ze nie ma pracy dla tylu osob, to firma klient obetnie finansowanie, a tego nikt nie chce.

A Ty chcesz Rossanka w miejsce ich dzieci wskoczyć czy jak? to jest osobne miejsce dla dziecka a inne dla partnerki.
A pomyślałaś że ktoś o Tobie moze pomyśleć niebieska ptica?
no i omijasz pytanie, jak było na tej randce z rok młodszym o rok czy zapytałaś go o to co nas?

Bagiennik- czy poptrzebujesz by 99 procent kobiet w Polsce myślało jak LL by sobiue swoją LL wybrać?  Po co Ci tyle bab do wyboru?:)

Luc, uważam że my wybierałyśmy partnerów na życie tak młodo, że byli to chłopcy, a nie mężczyżni. chyba że coś żle sobie wyobrażam co do waszego zwiążku.
wg mnie lepiej dobierać sie koło 30. A mnóstwo ludzi po 40 układa sobie życie,
ale niestety Ross strasznie dużo dziur widzisz w męzczyznach...szkoda.
przecież podczas randki z Panem X pewnie były poruszane inne tematy niz ta straszna roczna różnica wieku..

Prawda. Wyszłam za mąż w wieku 25 lat, ale mój mąż wtedy już od 2 lat pracował. Czy to był jeszcze chłopiec czy już mężczyzna? To chyba nie tylko od wieku metrykalnego zależy.

Z tym się zgodzę. Koło 30, to już przeciętny człowiek jest na tyle dojrzały, że i dojrzał do związku.
Zresztą jak patrzę na pokolenie młodych (o jezu jak to zabrzmiało ), to właśnie chyba bliżej 30, a nawet później się dobierają.

Dzieci mają swoje miejsce. Po prostu to co obserwuje w ponownych związkach u znajomych, dzieci są najważniejsze a tobie jak się nie podoba to się wynos. Tak to się kończy. Albo mam znajomych w kiepskich związkach.
Tak myślę, że o mnie myślą że albo karierowiczka, albo dziwaczka  czy księżniczka, że się do tej pory nie ustatkowała.

Ha, ha dżentelmen nowego chowu pełną gębą!

Jak ktos mnie nie kreci fizycznie, to moge z nim miesiac spedzic, max 2.
Ale jak mysle o tym w perspektywie uprawiania seksu przez kolejne 20-30-40 lat, to zdecydowanie lepiej uciekac

Dałam i wzial. Pierwszy raz to mi się zdarzyło.
Wiek nie był tu problemem.
Powinnam wyjsc wcześniej, ale nie chciałam być niegrzeczna.
Edit:
Z randek internetowych.

Bądż niegrzeczna. A za obiad zapłacił sam?

dla jasności- kobieta z takim tekstem na randce powinna być potraktowana tak samo.

hahah:D
wiecie, randki internetowe w sumie, jak o tym mysle z perspektywy czasu, to byly niezle akcje
teraz sie z tego smieje, wiadomo, ze wtedy mi do smiechu nie bylo.

Raz umowilam sie z facetem, ktory zabral mnie jakies 500m od przystanku autobusowego na laweczke i zaczal mnie przepytywac w stylu "co bys zrobila w sytuacji x". "co bys wybrala x czy y". Juz nie pamietam o co konkretnie pytal, pamietam, ze to byly wlasnie takie bardzo szczegolowe sytuacje i pytania i takie, ze ciezko odpowiedziec bez wchodzenia w szczegolu on wymagal po prostu odpowiedzi bez rozwijania, a potem wymagal, zebym to ja zadawala mu pytania tego typu, gdzie ja bardziej bylam zainteresowana tym, zeby mi opisal co robi w zyciu czy jakie ma plany na wakacje czy cos. Wiecie, takie luzne
w koncu chyba stwierdzil, ze jednak nie da sie ze mna gadac, bo probowal calowac, co mu srednio wychodzilo. Ja sie odsuwalam, on sie przysuwal xD kladl rece gdzie nie powinien, ja mu te rece odsuwalam, a do niego nic totalnie nie docieralo. Plus, ze to bylo w miejscu publicznym.
W koncu powiedzialam, ze musze wracac i wrocilam. Dostalam na koniec bardzo niemilego smsa o tym, ze jednak do siebie nie pasujemy, bo jestem za sztywna

teraz sie z tego smieje, ale fakt, ze wtedy to bardizej przezywalam. Ciut bardziej, bo facet jednak byl strasznie dziwny. Pamietam tylko ze nie mial jednej gornej jedynki (zeba w sensie )
no i jak z nim pisalam wczesniej, to naprawde pisalo sie bardzo przyjemnie.

Wiec to takie kwiatki sa. Bywa:)

należy opracować metody szybkiej ewakuacji Myślisz że w czasach przedinternetowych nie było cwaniaków.?

Oczywiście, że tak. Zresztą jestem przekonana, że większość ludzi na portalach randkowych jest tam, bo właśnie nie potrafią jakoś ogarnąć normalnego rozpoczynania znajomości.
Co też nie zmienia faktu, że są tam ludzie normalni, którzy szukają poważnych relacji. Mniej ich, ale są.

W starych czasach miałam wizytę w domu jednego adoratora. Koleżanki dały Mu mój adres, żeby mi zrobić niespodziankę, telefonu nie miałam, więc otworzyłam drzwi, a ten stoi z różą i ciasteczkami od Bliklego. Moja mina to nic, wyobraźcie sobie jego: byłam ubrana w błękitną suknię "księżniczki" z lumpeksu, bo właśnie robiłam porządki w szafie, i chciałam zobaczyć, czy jeszcze owa suknia do czegoś się przyda (jakieś przebierańców, czy impreza).

Nie no, wiem
Nawet na tym forum parę osób się spiknęło, a niektórzy też pisali, że poznali się w inny sposób w internecie i są w udanych związkach.
Na szczęście ludzie poznają się też w realu
Wiem, że internet może być dobry w tych sprawach (dużo ludzi przeniosło się do internetu, niektórzy są nieśmiali itp), ale jednak obarczone jest to dużym ryzykiem.
Nigdy nie ma stuprocentowej pewności, ale wydaje mi się, że łatwiej kogoś ocenić w bezpośrednim kontakcie niż w wirtualnym.
Dlatego gdybym już brała udział w czymś takim, to zdecydowanie dążyłabym do jak najszybszego poznania się w realu.

Witam wszystkich rossanko, ale po co ciągle rozpamietujesz ten związek i analizuje, zastanawiasz się czemu tak a nie inaczej, było, minęło, trzeba iść do przodu może Pan był dziwny, może nie, na pewno do siebie nie pasowaliscie, bo mieliście inne wizje i oczekiwania co do związku i tyle. Ja uwazam że będąc w związku powinno się dzielić troskami i problemami, o ewentualnych chorobach nie wspominając, bo to wszystko później na ten związek rzutuje i później się psuje, bo ktoś dusi w sobie problemy, druga strona nie wie skąd zmiana zachowania itd. Mówię to ja, osoba która właśnie zachowuje swoje troski i problemy dla siebie, a raczej zachowywalam, bo staram się to zmienić, nie trzymać tego w sobie, od tego też mam partnera. Tak jak panie wspomniały to nie chodzi o to, że partner ma rozwiązywać za nas problemy, bo czasami nie jest to w ogóle możliwe, ale wsparcie, przegadanie, może doradzenie bardzo dużo daje, świadomość że jak co to można przyjść i się wygadać jest bardzo ważna i tworzy głębszą więź. Ludzie często uważają że to oznaka słabości, wg mnie to błąd. Loka bardzo fajny na to przykład dała, z tym atakiem nerwicy i wsparciem partnera.

Rossanko, co do choroby, mój już na początku znajomości powiedział co i jak, ma pewne dolegliwosci, które rzutuje czasami na różne sytuacje i ja się bardzo cieszę że mi to powiedział i w ogóle jakoś bardzo mi to nie przeszkadza. Dotyczy to zwłaszcza wyjazdów czy jakiś wyjść, miejsc z duza ilością ludzi, ale przecież nie będą zła na niego, bo to nie jego wina, że ma te przypadłości. Jakbym nie wiedziała to różne rzeczy człowiek by sobie myślał, a tak to wiem na czym stoję:)

Edit: Lucek z taka gadka nie potrafisz podrywac? to zostaje dać się poderwać

poznawanie w realu w małym środowisku ma taką zaletę powiedziałabym naświetlającą, bo ktoś kogoś już zna i czegos się nie ukryje.
jako świeżo upieczona studentka wynajmowałam z koleżanką stancję a sąsiadem był singiel około 40 - czyli dla mnie wtedy stary dziad, chociaż z wyglądu całkiem całkiem
I zdarzyło mu się z kwiatami u progu stanąć pamietam że go wtedy odprawiłam pod p[retekstem wkuwania do egzaminów- kwiaty litościwie wzięłąm coby nie zwiędły 
a czujne oko sąsiadów wypatrzyło tę akcję i zaraz miałam zaproszenie na herbatkę od obxcych starszych Państwa z ostrzeżeniewm, że kawaler ów już jednej pannie z tej kamienicy dzieciaka zrobił i się go wyparł   I że to znany Casanowa co czycha na niewinne owieczki.

natomiast co do pomocy reala w poznawaniou charakteru to się zupełnie nie zgadzam bo zmysły przyćmiewają rozum, i racjonalnie to ja swojego ex na męża brać nie powinnam.
ale moze inni nie miewają takich zaćmień.

Miętusku nie potrafię w jedną ani drugą stronę. To co miałem wcześniej raczej przypominało wymuszanie, a nie naturalne podejście.

Sam obecnie biorę udział w warsztatach z prezentacji, żeby właśnie nauczyć się czytać mowę ciała.

Ja myślę, panowie, że jak komuś jest dobrze tak jak jest, to po prostu jest ok:)

Nie dajcie sobie wmowić, ze coś z Wami nie tak. To Wam ma to pasować, a nie światu dookola.
Ja sobie tak dalam w pewnym momencie wmowić, ze powinnam kogos mieć i z perspektywy czasu bardzo tego żałuję. Niby to wszystko sprawiło, że jestem teraz taka jaka jestem, ale i tak wolalabym nie spotkać mojego toksycznego ex albo nie uprawiać seksu bo wstyd być 24 letnią dziewicą. Gdybym mogla cofnąc czas to bym cofala bez namysłi, nawet jeżeli w konsekwencji nie poznałabym obecnego partnera.

Gorzej jak mowa ciała inna niż rzeczywista postawa U mnie to częste niestety, z mowy ciała jestem zamknięta, a w rzeczywistości tak nie jest. Więc nie zawsze to takie proste i uniwersalne, jak się gdzieś tam przeczyta przykładowo.  Dlaczego Lucek jesteś na nie, jeśli to kobieta Cie podrywa?

Z tego co zauważyłam to zwykle kobiety mają bardziej obronną  mowę  ciała niż mężczyźni.  .
Natomiast mężczyźni tak mają  że zawsze zagarniają więcej terenu jakby.
Ja jestem tak ogólnie otwartą  osobą  nawet w nieznanym środowisku ale moja mowa ciała tego nie pokaże  i dobrze bo taki sygnał jest odczytywany jako przyzwolenie do zbliżania się. Teraz jeszcze Covid to ustawia więc pewnoe Panowie gorzej to znoszą  niż kobiety.

Dla jednych nie jest, dla innych jest
Ja też mam tematy, które są dla mnie oczywistością, a jednak dla wielu to jazda bez trzymanki
Bo raczej pewne rzeczy, w tym libido nie zmieniają się w zależności czy jest samemu czy nie

Obawiam się Lucek że Twoja obecna mowa ciała ta z nie i podświadomości jest równolegle jakby sprzeczna ze sobą w konflikcie
chodzi mi o to jakie dziewczęta ostatnimi czasy "przyciągnęłaś"
oczywiście domyślam się i domniemywam "na podstawie" tego co jakby wiem o  Tobie ( a raczej czego nie wiem nie znam)
Z jednej strony pewnie prezentujesz się dość sprężyście, postawnie i z ciekawością w miarę jasnymi oczekiwaniami i intencją kontynuacji rozwoju znajomości,a z drugiej strony gdzieś jest w ruchach gestach
jakaś niepewność,skryta i niechciana bardzo surowo oceniona przez ciebie desperacja ,którą łatwo takim dziewczynom wyłowić i odczytać ponieważ same maja podobnie i to nie do końca intuicja ale raczej projekcja z ich strony ,to taka mieszanka,cwaniactwa,sprytu inteligencji z intencją wygrania zyskania przewagi ,po prostu takie dziewczyny o których pisałeś szukające sponsora widzą w tobie potencjał życiowy,zaradność ,ale niestety widzą też w tobie frajera .

ja mam w sumie pytanie do mężatych i żonatych tutaj jak już wchodzimy na takie okołozwiązkowe tematy.
Jak sobie ułożyliście relacje z teściowymi?
bo ja kurczaki nie potrafię. Przede wszystkim moja teściowa mieszka 700km od nas, ja ją widzę w porywach raz w roku (i to tak zostanie) i ja po prostu zupełnie nie mam potrzeby z nią budować relacji. Nie wyobrażam sobie mówić do niej per mamo. Mamę mam, jedna mi wystarczy.
Ona twierdzi, że powinnam do niej dzwonić i z nią gadać, ale ja nawet nie wiem o czym.
Zresztą ona włożyła w to cegiełkę, bo na początku było spoko, a potem coś jej totalnie odwaliło po roku i całkowicie mnie obgadała (żeby było śmiesznie przy moim facecie) do całej jej strony rodziny. Że jak wszyscy razem byliśmy na weselu kuzynki, to ja nie chodziłam między stolikami i się wszystkim nie przedstawiłam no cyrk na kółkach.
Więc ogólnie relacje mamy takie mocno napięte, ona mnie u siebie nie chce (nie powiedziała tego oficjalnie, ale wyraźnie to sygnalizuje), zaprasza tylko mojego faceta, zawraca mu głowę, dzwoni przynajmniej raz dziennie z jakimiś pierdołami totalnymi (ale dobra, nie mnie oceniać, niech mają kontakt, jaki mają).

Z mojej strony przelało się to wszystko w dwóch momentach. W pierwszym, jak w wakacje 2020 polecieli sobie do Turcji i zabrali mojego faceta, a przede mną skrzętnie to ukrywali (w sensie mój partner nie ukrywał, od razu mi powiedział, że ma taką propozycję, a ja mu kazałam z niej skorzystać, ale żal mi został), ona jak wiedziała, że słyszę ich rozmowy, to słowem nie wspominała. A ja bym zapłaciła za siebie za taką wycieczkę bez problemu.
Drugi raz, już po zaręczynach, jak strzeliła focha i powiedziała, że ona żadnego ślubu i wesela nie chce i że wcale, ewentualnie możemy ze 2 lata poczekać i dopiero wtedy ona pomyśli. Też śmieszne. Na dodatek my chcemy wziąć kredyt i kupić mieszkanie pod koniec tego roku albo na początku przyszłego, a ona już mu w każdej rozmowie tłucze do głowy, żeby nie brać kredytu, bo jak to tak z kredytem. Aż mam ochotę jej powiedzieć, że jak sypnie kasą, to możemy kupić bez kredytu, ale znając życie, to moi rodzice nas wspomogą, a ona nie ruszy palcem i jeszcze będzie narzekać.
Teraz już zaczyna mówić, że przez covid M. nie przyjechał do nich na Wielkanoc, ale niech przyjedzie na Boże Narodzenie SAM. Gdzie w Boże Narodzenie to my już będziemy 3 miesiące po ślubie i ja sobie nie wyobrażam, żebyśmy spędzali jakiekolwiek święta osobno.

Ogólnie na miejscu mamy moich rodziców i jak coś potrzebujemy to oni nam pomagają. Tata pomaga w remontach czy jak coś się zepsuje, mama podrzuca czasami jakieś jedzenie jakby coś się stało, to oni pomogą, to ich odwiedzamy, z nimi gdzieś idziemy na wycieczkę czy coś. Ona jest daleko i ja też nie chcę, żeby M się całkowicie urwał kontakt z mamą i bratem, bo to nie o to chodzi, ale ja kompletnie nie wiem jak mam sama sobie ten kontakt ustawić, bo ta kobieta mnie po prostu irytuje całą sobą i ja po prostu totalnie tego nie widzę. Chciałabym, żeby w tej relacji była neutralność, bo chyba na sympatię nie mamy co liczyć, ja też jej nie potrzebuję.

Ktoś, coś? help?
sorry, wylało mi się już, bo przed chwilą słuchałam 40min rozmowy mojego partnera z nią, a że akurat trzaskałam kilometry na rowerku stacjonarnym, to nie mogłam wyjść na spacer

I działania nie będzie
Kortyzol zjechał libido. I dobrze. Spokoju sporo.

Chciałbym tylko zaznaczyć, ze ww. punkty nie dotyczą tylko kobiet
To raczej ogólne podstawy znajomości jakiejkolwiek

Dlatego NO SIMPING ALLOWED

Aż się spociłem ,później napiszę coś więcej .

Na bogów Lady Loko, ale teściowa się trafiła.
Gdzie się takie biorą?

Olać ją - jeżeli ma wam ustawiać życie, to pokazać, że grubo się myli z oceną swoich możliwości.
Wy macie swoje życie, ona swoje.

Tutaj akurat się jej nie dziwię  że niekoniecznie chce się związać  A z tego co zauważyłam właśnie wbrew powszechnemu przekonaniu to mężczyźni  w średnim wieku chcą  się zagnieździć.
Ja bym się nie przejmował na Twoim miejscu i ustaliła z mężem jak będzie  z wizytami. Przyzwyczai się.

Jak dla mnie to niech jeździ gdzie jej się tylko podoba nie żałuję jej.

dzięki dziewczyny
muszę sobie to poukładać w głowie i wrzucić na luz