30latek-, czyli gra małego palucha Paslawka - Netkobiety.pl

I ten na starość będzie skur...

Nie no, ale Frank Castle fajne sobie znalazł zajęcie z wiekiem. Takie niegrzeczne

Każdy znajdzie coś dla siebie

całe szczęście jestem grzeczny..

Możesz rzucać Lucek, tylko raczej ja nie załapie, bo komiksów nie czytam, no na wszystkim się nie znam :-)

A tak serio to zawsze ciągnęło mnie do grzecznych chłopców i to się nie zmieniło i nie zmieni. Grzeczny z mocnym charakterem i temperamentem :-D nie, to się naprawdę nie wyklucza :-D

Lucek, a gdzie ta polewa na lodach? Paslawek już zdążył pałac w tym czasie przenieść:-D

Miętus, skoro W. taki grzeczny, to pewnie dobraliście się na zasadzie przeciwieństw?

Bo Wilk, jak to Wilk.
Doskonale wie do czego ludzie są zdolni.

Dobrze się uzupełniacie

Edycja : aż 6 stron nam ucięło

Pysznej kawusi kochani i oby nie tak zimnego dnia

Ja nie cierpię ludzi.
Naprawdę. Patrząc logicznie to nie da się tego gatunku lubić.
Sztuczna inteligencja nas zje albo wpakuje do klatek, jak zacznie nas analizować i typowo przyjmie sprawę bezpieczeństwa na chłodno.

Moim zdaniem było właściwe. Sam również nie lubię dzielić się ze światem problemami, które są w stanie aktywnym.
Co innego, jak są w stanie przeszłym, gdzie mogę o ich wspomnieć jako anegdotce.
Dla mnie fakt dzielenia się problemem z innym to ostateczna konieczność.

Czyli dobrze robiłam. Nie dzielić się problemami z partnerem, ale można o nich wspomnieć jak się już z nimi uporam.

Ludzie to najgorszy gatunek na tej planecie. Ale wymyśla sobie religie, ideologie w których się określa jako najlepszy I tak to się kręci od wieków.

Czyli dobrze. Prezenty też kupowałam. Spotykaliśmy się co 3 dni bo tak mu pasowało. Nie dzwoniłam, bo nie lubił rozmów telefonicznych. Po seksie wychodził do domu, nie chciał zostawać na noc. Kiedy chciał wychodził z kolegami. Nie męczyłam go swoimi problemami, nie wymagałam, nie prosiłam, dawałam przestrzeń a mimo tego mnie zostawił.
Co zrobiłam źle. Jeszcze za mało się staralam? Znajomi mowua,  że nic nie zrobiłam źle, że on był dziwny.
Ale ja tego tak nie czuhe. Czuję, że byłam niewystarczająco dobra i nie zasługiwałam.

Ale dzielenie się problemami nie łączy się z brakiem wymagań.

Właśnie moim zdaniem w partnerstwie warto wymagać - nie może być za łatwo dla drugiej strony, że raz złapany króliczek zostanie w klatce
A może był dziwny - my go nie znamy.

"Niewystarczająco dobra i nie zasługiwałam" - cóż - a kiedy byś była dobra i zasługiwała?

Ale do czego się to odnosi Rossanko?

A kiedy byś była dobra i zasługiwała?

Mówienie  komuś o problemach nie oznacza chęci żeby rozwiązywali je za nas.
Rossanko wiec nie tyle byłaś w związku co miałaś romans po prostu..
Z kimś kto miał problem z okazywaniem bliskości.
Niewazne na co wg kogoś zaslugujemy ważne są nasze decyzję na ile komuś pozwalamy i na co. Pasowało Ci to że nie zostawał na noc?

Nie nie,to nie romans.
Oprócz łóżka, że się taqk wyraże, chodziliśmy razem na zakupy, bywali u siebie w domach, poznali swoje rodziny, jezdzili na wycieczki, chodzili do kina, na wystawy, na spacery. I oboje byliśmy wolni, bez mężów , żon , dzieci, partnerów.

O Rossanko, ale ja się specjalnie nie przejmuję, jak tak skończę
Paslawek z LM będą mieli sporo czasu na snucie intryg, żeby to miłe i przyjemne spotykało, a Lucek mówi NIE - DO ZŁEGO MNIE NIE NAMÓWICIE

Rossanko, a to nie jest tak po prostu, ze Ty kolo niego tak skakalas? Przeciez to nie byla milosc. On po prostu mial kolo siebie babke, ktora szla z nim do lozka jak chcial i w sumie nie czepiala sie o nic i jeszcze sama sobie radzila ze swoimi problemami.
No nie wiem, moze ja jestem dziwna, ale dla mnie to nawet kolo zwiazku nie stalo. Dziwisz sie, ze on odszedl, jak juz pokazalas, ze masz wymagania, skoro wczesniej robilas dokladnie to, czego on chcial? Ja sie ani troche nie dziwie.

Zwiazek to jest wtedy, kiedy pod uwage zawsze bierze sie opinie dwoch stron, kiedy mozna cos przedyskutowac i osiagnac razem jakies wnioski. A nie wtedy, jak jedna osoba robi cos wbrew sobie i nawet o tym nie powie.

Co do problemow, to naturalne jest to, ze z problemem radzi sobie osoba, ktora ma problem, bo to ona musi cos w sobie przepracowac. Ale to nie oznacza, ze nie mozna tego problemu przegadac z partnerem, przeciez takie problemy mocno rzutuja na zwiazek. Ja juz gdzies na forum kiedys pisalam, ale po roku wspolnego mieszkania mialam nawrot nerwicy. Paskudny, naprawde. Bardzo wplywajacy na moje zycie codzienne, wiec i tez na mojego partnera. A on nie uciekl. Ja sie wtedy balam zostawac sama w mieszkaniu, to mnie po prostu samej nie zostawial. Ale to ja musialam sobie poradzic z tym, zeby byc w stanie dalej normalnie zyc. Problem byl moj, on nawet nie mial za bardzo jak mi pomoc w jego rozwiazaniu, ale byl obok i wiedzialam, ze nie zwieje i sie nie przestraszy nawet, jezeli bedzie ciezko.
To jest dla mnie definicja dobrego partnerstwa w zwiazku.

Lucus, mozesz rozwinac pojecie "gier partnerskich"? bo nie wiem o co Ci chodzi.

"W rzeczy samej, nic nie jest złem ani dobrem samo przez się, tylko umysł czyni to i owo takim."
William Shakespeare, Hamlet

Uwieszanie się na partnerze jest dość pojemnym pojęciem.
Tak jak pisałam, nie chodzi o każdy drobiazg. Nie chodzi też o przerzucanie problemu na partnera.
Poza tym zależy też od poziomu relacji. Jeśli jest to etap wspólnego życia, to widzę to tak jak napisałam wcześniej.
Jeśli początkowy etap, to już niekoniecznie.

O spokojnie - jakby tylko dało się spieprzyć życie na jednym polu
Jedno w tę, czy w tę

No wiesz LL - Te całe flirty, uwodzenie itd. itd.
Jak ktoś tego nie ogarnia i czuję to fajnie.
Dla mnie to czarna magia i nigdy tego nie załapałem. Nie lubię "grać".

---

Paslawku dla Ciebie do szopowania

nie musisz ja wlasciwie nie kojarze, zebysmy z M. mieli jakies flirty i uwodzenie. My sie po prostu poznawalismy, gadalismy o pierdolach i pewnego razu stwierdzilismy, ze moze to wrzucic na level wyzej.
Taka filozofia. Takie spotkania oparte na flirtach i uwodzeniu jakos nigdy mi nie lezaly, bo zwiazek to cos wiecej i co z tego, ze to wyjdzie, jak zycie nie wyjdzie.

No, ale coś musiało zatrybić skoro poszło poziom wyżej, czyż nie?

Ta mityczna chemia itd.

na razie skoczna piosenka do potupania z przesłaniem .

Ja też wolę powoli. Mnie nie przeszkadza pół roczne poznawanie się bez żadnych deklaracji. Ale już rozmawiałam z mamą i ona twierdzi, ze ona pół roku to by szało dostała i cierplowość. Dla niej max to parę tygodni i jak coś nie idzie, to następny. Ona jest starej daty a ja nowszej a takie inne poglądy.

No widzisz, są różne podejścia
Dodałabym jeszcze (przy pozostawieniu pierwotnego stwierdzenia, że ludzie różnie podchodzą), że to zależy od wieku ludzi. Takie wolne poznawanie się na pewno jest lepsze im ktoś jest młodszy. Rozumiem, że w nieco starszym wieku ludzie szybciej przechodzą przez te etapy.
Niemniej wydaje mi się, że te etapy powinny być. Mogą one trwać dłużej lub krócej, ale powinny być. Nie jestem zwolenniczką np. zamieszkania po 1 miesiącu znajomości.

pzrecież ludzie nie są głupi i czują czy sie na nich z problemami uwieszasz   czy po prostu nimi dzielisz czy informujesz, czy prosisz o opinię.
O zaburzeniach nerwicowych powiedziałabym dość szybko, bo po co powiększać sobie stres bo gdzieś to w sobie nosisz?
Z tym że nie robiłabym z tego wykładu medycznego, tylko wspomniała np że w danych okolicznościach oddzywaja Ci się objawy somatyczne. I nie nastawiać się z góry że ktoś ucieknie.

i wypraszam sobie nazywanie kogoś starą babą z racji wieku
ja się tak nie czuję, a jestem starsza od Ciebie. I nigdy żaden mężczyzna nie dał mi odczuć że mnie tak spostrzega.  Więc naprawdę nie wiem po co sobie tak dowalasz, zamiast pielęgnować swoją konbiecość w szerokim tego słowa znaczeniu.

Nie, mama mówiła o czasach swojej wczesnej młodości
Tam podobno po tygodniu był już projekt ślubu i proszę rodzice przeżyli razem ponad 30 lat.
U mnie tak jednak nie będzie, bo nie zasługuję na uczucie.
Zwykle mam propozycje jedynie aby być "materacem" - brzydko to brzmi.
Albo chodzą za mną totalne męczybuły i dziwacy (np ostatnio pan, w moim wieku, który grzebie u nas po śmietnikach i narzeka, ze nie może poznać kobiety. Przyczepił sie jak rzep). Kiedyś tez pisał do mnie żonaty, który miał w planie nowy związek, ale póki co to miał jeszcze żonę i zero sprawy rozwodowej.
Albo inny poznany w czasie wycieczki rowerowej - okazało się, że w domu czeka zona i małe dziecko. Inny z kolei chciał się spotykać, ale ciągle przekładał spotkanie - okazało się, ze jednocześnie pisał z 4 czy 5 kobietami, ale poimformował mnie, ze mam duze szanse, bo jestem u niego w czołówce.
Jeden natomiast na pierwszej i ostatniej randce(chyba o nim pisałam) robił aluzje, że on jest za dobrą partią dla mnie, bo rok młodszy, kawaler , bez zobowiązać, co ja sobie wyobrażam - powinnam szukać dużo starszych rozwodników z dziećmi - zastanawiałam się potem, dlaczego w ogóle przyszedł na to spotkanie, przecież podałam wiek w profilu.
W sumie multum dziwaków albo same seks propozycje, nawet bez śniadania

Bagienniku, ja tam nie czuje jakbym jakos specjalnie zachwalala po prostu odpowiadam Rossance
natomiast wydaje mi sie, ze obecnie doszlam do takiego etapu, ze i w zwiazku i bez zwiazku byloby mi dobrze. I w sumie to jest dla mnie najzdrowsza postawa do wchodzenia w relacje, bo eliminuje rekompensowanie sobie partnerem za jakies braki w innych aspektach zycia.

Ja moze nawet nie mam zastoju, ale sama widze, ze realnie pracy pracy to mam moze z 3h w ciagu dnia reszta to jakies inne aktywnosci, ale znowu, nie mam na tyle pracy, zeby mi ona zajela 8h, wiec moje wyrzuty sumienia szybko sie uciszaja.

Lucus, dlatego wlasnie w pewnym momencie mialam totalnie dosc bawienia sie w poznawanie nowych ludzi w perspektywie zwiazkowej. I w sumie teraz, gdybysmy sie rozstali, to bym nie szukala.

Jak ktoś kręci to wiadomo.
A jak ktoś całkiem nie kręci, wręcz odpycha fizycznie (ale ma onne dobre cechy, chce z Wami być, jest miły, pracowity, grzeczny, nie pali nie pije, jest wolny) - jakie macie sposoby by się zmusić do kontaktów fizycznych? Tylko mi nie poszcie, że nie mieliście takich sytuacji, facet kulturalny, czysty, porządny  - niby nic mu nie brakowało, nawet oboje mieliście takie same poglądy czy zainteresowania - więc dobry kandydat na partnera) -ale fizycznie aż was skręcało na myśl o dotyku - próbowaliście się przełamać?