30latek-, czyli gra małego palucha Paslawka - Netkobiety.pl

pasławku W trakcie przerabiania w szkole "Cierpień.." siedzieliśmy w ostatniej ławce i przysypialiśmy, jak na większości lekcji z epoki romantyzmu

Jak dla mnie zima mozę sobie jeszcze posiedzieć z miesiąc Nie pogniewam się..

Ciekawe..Ja zawsze sobie sprawdzam co roku, jak wygląda matura.. Powiem szczerze, że czasami niektóre zadania czy kwestie się powtarzają co roku

A ja w liceum omawiałam Wertera w klasie na całej lekcji w roli nauczyciela. Dwa razy czytałam tę lekturę, podobnie jak "Dżumę", "Zbrodnię i karę" i "Mistrza i Małgorzatę".

Ludzie już tak bardzo wstydzą się uczuć, że nawet książek o uczuciach nie czytają Smutna ta nasza epoka.

Syl, jak to nie czytają? Owszem, dawniej czytało się więcej, ale zupełnie się z Tobą nie zgadzam.
A o uczuciach jest większość beletrystyki.

Hahaha
Wiem,ale nie powiem

Generalnie większość lektur czytałem ze streszczeń, bo zwyczajnie skupiałem się innych przedmiotach, z reguły tych ścisłych Chociaż w sumie z historii tez sporo lubiałem czytać..
Natomaist większość lektur była poprostu tak obszerna, że fizycznie czasu by mi nie starczyło, chyba, że miałoby się tylko język polski w szkole

Nic nie poradzę natomiast na fakt, że tzw. "epoki rozumu" okazały się bardziej interesujące. Z drugiej strony, to akurat romanztym był dla mnei zdecydowanie najgorszy. Pewne lektury były dla mnie jak środek usypiający czy wzbudzający mdłości...

Już wolałem średniowiecze, barok czy Młodą Polskę Ulubione epoki - renesans, oświecenie i pozytywizm

Nie przesadzajmy, literatura współczesna to nie tylko Greye. Ja też mniej ostatnio czytam, więc trudno wygrzebać mi z pamięci coś konkretnego, ale są wartościowe książki o uczuciach. Choć nie zaprzeczę, że mamy straszny zalew podobnych do siebie czytadełek.

I jeszcze jedno:

Syl, wspominanie nie zawsze oznacza zadręczanie się.
Mnie się gęba uśmiecha na wspomnienie tego: "Jaka ty głupia jesteś!", bawi mnie to. Kiedy jestem smutna to jestem, ale nie teraz.
A jakby był wspaniały, tobym się z nim nie rozstała, ale czy to znaczy, że nie było pozytywów? Były i jestem za nie wdzięczna.

Nie przypisuj mi swoich uczuć, proszę. Szczerze mówiąc, drażni mnie to u Ciebie.

P.S. Po lekturze "Krystyny córki Lavransa" stwierdziłam, że obraz średniowiecznej religijności, jaki się nam serwuje w szkole, jest ogromnie spłycony.
Swoją drogą jedna z najpiękniejszych znanych mi książek o uczuciach.

W sensie podnoszący mydło ?
A dla Julii jaki masz scenariusz?

Gdzie ten guzik, Syl, który wyłącza rozmyślania?

Problem polega na tym że ludzie o bardziej ścisłym umyśle uważają  że jest jakiś jeden prawidłowy wynik prawidłowa interpretacja
Zamiast czytać i się wczuwac.
I wypowiadać SWOJE zdanie.
Np Twoim zdaniem o miłosnych zawirowaniach Cezarego mogło być to: że marnotrawi czas na bzdury aż ziewac się chce.
Zamiast np robić coś pozywistycznego.
Powinna być taka atmosfera na lekcjach byś mógł to swobodnie powiedzieć i nie dostać pały.

Gdybym zawsze była miła, to bym innych nie drażniła... Ale nie lubię słodzić, więc obrywam, no trudno

Piegusie, nie przypisuję Ci moich uczuć, bo ja takich nie mam... Nie rozmyślam o swoich uczuciach do byłego, nie wspominam, jak to mi pomagał, choć nie byliśmy już razem. Nie wspominam tego, bo nie ma czego - koniec relacji to koniec, a pomagam sobie we wszystkim sama. Takie są po prostu moje wnioski po niektórych Waszych postach, tak to może wyglądać z boku.
Tyle razy piszesz, że te wspomnienia są wspaniałe, a potem równie często podkreślasz, że jest Ci smutno i zastanawiasz się, co tamta ma, czego Ty nie masz. Rzeczywiście wspomnienia i emocje do pozazdroszczenia...

Adelo, u mnie to się stało automatycznie, taka już jestem. Nie przeżywam długo, dobrze mi samej, od razu się odcinam od wspomnień, za to dobrze pamiętam, co było źle. Minusem jest jednak zniechęcenie i odcinanie się od ludzi.

To se lekturę Snake wybrałeś nadrabialeś szkolne zaległości czy dzieciak Twój teraz przerabia i będziesz służyć pomocą? ale racja, bardzo fajna powieść ja przyznam ze nigdy żadnego streszczenia nie przeczytałam, ale zawsze lubiłam i lubię czytać czasami ksiazka przeczytana ponownie w dorosłym życiu wydaje się być zupełnie inna niż za szkolnych lat, tak np.mialam z "Nad Niemnem", w szkole chyba tylko fragmenty się u mnie przerabiało i film oglądaliśmy, który był mega nudny i zniechęcający do całościowej lektury, ale po wielu latach przeczytałam całą i się zachwyciłam, to piękna książka, no i w końcu ktoś moje imię wybrał na główna bohaterkę no ok., była jeszcze w "Granicy";)

Racja, czasami po latach, jak się coś przeczyta, to brzmi zupełnie inaczej Najczęściej czytałem chyba "W pustyni i w puszczy"

Ale do przeczytania "Wertera" czy "R&M" nikt i nic mnie nie zmusi

Dokładnie Lalkę się super czyta i ogląda .Fakt serial lepszy od filmy jak dla mnie.
A jeszcze wam powiem że poznałem swego czasu  świętej pamięci pana Bronisława Pawlika  odtwórce roli Rzeckiego ( ponieważ już nie żyje i nie krył się za bardzo z tym problemem ,to powiem że na odwyku byliśmy "towarzyszami niedoli" ) że się pochwalę
bardziej dopasować aktora do roli chyba się już nie da .
Niesamowity facet, przegadane z nim i z paroma osobami kilka nocy no i ten jego głos .

Ech

A mogłeś to powiedzieć swojej polonistce?
Ech głos..  za czasów studenckich pracowaliśmy w knajpce  z jednym z obecnych lektorów  którzy robią  podkład do filmów. 
Już wtedy to był kojący głos:)
Ja w sumie najpierw oglądałam Lalkę i już czytając Pawlika miałam w głowie Kamasa  i Braunkową  super dobrana obsada.

Powiedziałem. Za moich czasów była moda ns kulturę emo. I jak wtedy człowiek śmiał się z samookaleczania i prób samobójczych dla atencji, tak samo reagowano na Wertera.

Cóż, inaczej się czyta powieść jeśli ma się tyle lat co główny bohater
To jest arcydzieło, które się nic, a nic nie zestarzało przez 150 lat. Jakie tam są perełki o emancypacji, o kobietach. Nie pamiętam już filmu i serialu ale jak ta książka jest antysemicka W niej straszliwy obraz Żydów malowany ich ustami. Zresztą to nie jedyna pozycja obowiązkowa bez lektury, której nie zrozumie się pierwszej połowy XX wieku.
A czytam akurat, bo zbieram po rodzinie stare wydania klasyki. Przedtem były Popioły, teraz leży Cichy Don. W planach powrót do Poematu Pedagogicznego Makarenki. Rewolucyjna kobyła, którą jako 12 latek połknąłem jak pelikan Ciekawym jak będzie po latach.

Właśnie to jest dla mnie różnica między podejściem do pewnych spraw, jaki zawarty jest w "Lalce" a jaki w takim "Werterze". O ile tą pierwszą czyta się z przyjemnością, to spotkanie z drugą grozi utratą zjedzonego wcześniej posiłku...

Dzień dobry niedzielnie.
"Lalka" świetna. Zarówno powieść jak i serial. Był też film z Tyszkiewicz i Dmochowskim, ale obsada w serialu lepsza. Nie tylko głównych bohaterów. Niektóre pomniejsze postaci też były świetnie obsadzone.
Ja w ogóle lubię Prusa. "Emancypantki" też są niezłe.
Natomiast z naszej klasyki, na pierwszym miejscu niezmiennie stawiam "Ziemię obiecaną". Mogę ją czytać na okrągło.
Film Wajdy też był genialny. Tu zasługa reżysera w doborze aktorów, do czego zresztą Wajda zawsze miał niezłego nosa.

O tak Luc, "Ziemia obiecana" jest świetna, chociaż moim zdaniem film, co się bardzo rzadko zdarza, jest lepszy niż książka, ale to oczywiście moje zdanie, film jest wspaniały Ja bardzo lubię Sienkiewicza Zawsze najbardziej lubiłam sagi rodzinne, przez dłuższy czas to był zawsze mój pierwszy wybór, nadal oczywiście lubię chyba najbardziej podobała mi się, tylko się nie śmiejcie , saga "Ptaki ciernistych krzewów", tak, to ten serial o księdzu i jego miłości do kobiety, ale serial głownie na tym sie skupił i bardzo na tym ubolewam, bo potencjał spory, aktorzy wg mnie bardzo dobrze wybrani. Książka jak dla mnie cudowna, wszystko mi się w niej podoba, nawet opisy przyrody, za którymi nie przepadam za bardzo, tutaj Australia jest tak opisana, ze czytałam z zapartym tchem

Książka ma bardzo wiele wątków (pominiętych w filmie) i na początku czasem się trudno połapać.
Nie umiem powiedzieć czy książka lepsza czy film. Właściwie to książka jest gotowym scenariuszem. Natomiast zasługą Wajdy jest genialna obsada. Chyba trudno byłoby sobie dziś wyobrazić innego Moryca niż Pszoniak.

Reymont jest jednym z moich ulubionych pisarzy. Czytaliście "Bunt"?

Strach pomyśleć
Myślę jednak że zastosowanie na biednej Julii GHB to minimum we współczesnej wersji dramatu.

Panno, jest tyle do przeczytania, a ja na jakieś błahostki tracę czas
Liczyłam na to że przejdzie samo, ale za długo to się już utrzymuje.
Kiedyś ciągnęło mnie do książków "jak mnicha do nieba, Cygana do skrzypiec, głodnego do chleba"

Ale!
Jak nie pamiętać? Ciocia Kabała całą noc wkuwała, żeby oczarować kierowcę
Uwielbiałam tę powieść, podarowaną przez niezapomnianą moją babcię.

I "Telemacha w dżinsach" i Tolka Banana. I "Trzecią granicę", gdzie przemycił autor własne wspomnienia z ostatniej wielkiej wojny.

Oczywiście

"Tolka Banana" to nie lubiłem przez tę prowokację MO

Ela, to arystokratyczne pochodzenie się nie zgadza Poza tym, gdzie mi tam do jakiejś rewolucji Ale sporo podobieństw widzę

Z tym podejściem do życia coś jest na rzeczy

Natomiast fakt, żę jednak czasy II połowy XIX wieku trochę inaczej się przedstawiały dla kobiet, niż te obecne

Też to czytałem za młodego, Bahdaj fajnie pisał. Wtedy też Minkowski mi wpadł w ręce,, Wyspa Szatana "sporo różnych przemyśleń w niej było.

Fajnie, Szklarski dużo dodatkowych opisów robił w przygodach Tomka. Najlepsza dobrowolna lekcja geografi. W jego książkach było wszystko, i przyroda, i opisy Polski za cara. Mam je wszystkie.Niziurski pisał fajnie dla młodzieży, czasem fajnie przemycał coś więcej, jak w 7 wtajemniczeniu.

Sporo tych książek miało swoją realizację filmową. Dziś już tego nikt nie robi. Szkoda. Pod tym względem myślę, że mieliśmy fajniej.Pamiętasz teleranek i tego koguta?

Echhh, świetnie potrafił trafić do młodego widza.
Pamiętasz ten feriowy serial?

https://youtu.be/epgyu_2QieE