Brak czasu w ciągu tygodnia - Netkobiety.pl

Jak są parą, to znależć w okolicach lunchu 5 minut na napisanie co się dzieje w ciągu dnia, to nie jakiś wyczyn, bez przesady.

Z bylym męzem, gdy zwiazek był juz w kryzysie, nie kontaktowalismy sie w ciagu dnia.
O ile oraca nie jest pracą lekarza, strazaka, to nieoddzywanie się do późnego wieczora jest znamienne.
Być może dziewczyna ma słuszną intuicję.
Kiedyś myślalam jak Ty Loka, ale jednak dystans który ktoś tworzy też jest wymowny, kiedy nawet po pracy, ktoś nie ma czasu bo załatwia swoje sprawy.
I tu nie chodzi o to, by co godzinę komuś odpisywać.
Są lużne związki, gdzie partner ma swoją szufladę i związki gdzie jest milósć, po prostu. I związki kochankow, wieczornych czy weekendowych.

Tylko ze tu nie piszemy o dniach w pracy, kiedy nie ma czasu na telefon zerknac.
Jednak nie wszystkie są takie. I w pewnym momencie, zwykle kolo 17 sie z tej pracy wychodzi.
Nie chodzi tez o panikę, ale o poczucie, ze cos jest nie tak.
Jednak ten od pary, to nie powinna być osoba do wypełniania wolnego czasu, na koncu w kolejce za wszystkim innym.
Ale wiem, ze wiele związkow tak wyglada, łacznie z moim bylym malzenstwem.
Jednak to nie znaczy że tak powinno być i to najlepszy model.

smsy na dzień dobry by mnie dobiły... i na dodatek z pytaniami jak się spało... Jeśli faktycznie autorka ma dopiero 18 lat, to chyba jeszcze nie zna "dorosłego" życia, miała teraz wakacje, dużo wolnego czasu, możliwe że nigdy nie pracowała. Są takie prace np. na produkcji, w których telefonu się nie wnosi na halę, a w czasie przerwy się tylko je i korzysta z toalety, bo nie ma czasu, bo przerwy są kodeksowe. W pracy nie zawsze można siedzieć na telefonie, czasami człowiek nie ma się kiedy wysikać, tyle jest roboty. Po pracy powrót do pracy, może jakieś zakupy. Ludzie niektórzy nie mają telefonu przyklejonego do dłoni.

No w moim malzenstwie jest inaczej.
Jezeli nie jestesmy razem bo w pracy to wtedy po dotarciu do pracy pytamy sie siebie jak tam sie czujemy i wysylamy sobie rozne naklejki, pozniej albo caly czas rozmawiamy z przerwami, albo wymieniamy sie kilkoma slowami jak jestesmy: na przerwie lub w toalecie.
Jak ktos naprawde chce i uwielbia z kims gadac to znajdzie czas.
Nie bylo takiego dnia kiedy nie obudzilam sie lub maz sie nie obudzil bez wiadomosci czekajacej na telefonie i zyczacej dobrego dnia.
Takie cos jest mile i podoba mi sie. Lubie sobie popisac.

Z kolei jezeli facet nie jest taki zwyczajnie, to nie ma co oczekiwac, ze sie magicznie odmieni. To, ze w pracy nie pisze to moze nie ma mozliwosci. Jednak jak po pracy tez nie pisze czy na przerwie? Ty z kolei za bardzo panikujesz. Nie badz taka zalezna emocjonalnie od gratyfikacji faceta.

Nie twierdzę, że takie relacje nie istnieją.
Zresztą - podejrzewam, że większość relacji tak wygląda w fazie zakochania, co zresztą później się często mści, jak przychodzi proza życia i pojawiają się pretensje w stylu - "Kiedyś pisałeś co godzinę!".

To z pewnością.

Mam rocznikowo 19, mój facet rocznikowo 25.
Tak zdaje sobie sprawę ze tutaj  chodzi o moje reakcje. Chce nie wpadać w histerie tylko mieć bardziej wywalone podejście ze jak napisze to fajnie jak nie to nie mam obaw to zamartwiania się i lęków bo się zamecze.

To tez nie wyglada tak ze cały dzień mnie olewa. Po prostu w pracy nie ma czasu pisać. Po pracy zawsze wieczorem na dwie godzinki znajdzie czas.
Pracuje w szpitalu jako rehabilitant i z tego co opowiada ma wymagająca szefowa która pokłada nadzieje w młodych osobach i dlatego go pilnuje i każe dużo robić. Szczególnie ze dwie koleżanki są na urlopie wiec tej pracy ma więcej. Odpisuje mi zawsze po 13 albo 14 jak jest luźniej ale to zazwyczaj jeden SMS potem znowu nie odpisuje do 20. Po 20 ma czas wiec nie mam tez na co aż tak narzekać. Może jestem bluszczem i potrzebuje uwagi przez większość dnia i stad takie denerwowanie się.
Staram sobie tłumaczyć ze każdy ma swoje życie i to nic nie znaczy ze w czasie pracy nie ma czasu odpisać. Wkoncu przyjeżdża do mnie co weekend, jest super na spotkaniu wiec nie ma jak narazie czym się martwić.
Muszę ogarnąć te reakcje bo jak zacznie się rok szkolny to on tez chce robić doktorat w sensie przygotować się do niego. Chce znowu spełniać w swojej pasji, chodzić na siłownie. Fajnie ze jest ambitny ale ja się już modlę abym nie zwariowała w ciągu tygodnia i abym nie brała tak dużo do siebie.

A i ma dwie prace od 7 do 15 i od 15 do 19 wiec jest bardzo zarobiony ale to dlatego ze chce zbierać na mieszkanie i stad tak dużo pracy sobie bierze na głowę.

skoro pracuje jako rehabilitant, to się nie dziwię, że nie ma czasu na smsy w czasie pracy. Ma grafik pacjentów, teraz możliwe, ze w pełnym umundurowaniu covidowym i telefon jest gdzieś w szafce pracowniczej.

Zmien psychologa, albo sama pracuj nad soba i swoim podejsciem. Facet Ci odpisuje kiedy moze, a Tobie i tak malo.
Wyobraz sobie, ze ludzie kiedys nie pisali ze soba non stop

Właśnie do tego dążę aby pracować w weekendy . Wkoncu fajnie mieć swoją kasę i może lepiej wpłynie na moje niepotrzebne przejmowanie się.

To jest tak ze zawsze do mnie pisze rano. Jedna wiadomość. Ja odpisuje na nią i on odpisuje mi dopiero na nią o 13-14 a potem znowu go nie ma bo pracuje do 19-20 i ma czas odpisać po 20 nawet 21 i pisze ze mną ciagle do 23. W czasie dnia pisze ale bardzo mało i muszę czekać na odpowiedz z 7 godzin ze względu na prace ale zawsze po tej 20 mi czas poświęca z dwie godzinki wiec może faktycznie jestem bluszczem i czas to zmienić. Po prostu nie lubię tez z nim pisać bo np weekend był cudowny a teraz pisze do mnie zimno, pyta się o coś ale bez kochanie, kotku. Tylko tak naprawdę brzmi to zimno. Może ja się już czepiam ale pisze o swoich odczuciach. Boże jak ja nienawidzę z nim pisać tych SMS! ze względu ze wyzwalają we mnie negatywne emocje.

Też mi się kiedyś wydawało, ze nie można bez przerwy oczekiwać kontaktu, że trzeba dawać drugiej osobie wolność i nie osaczać jej. Byłam kiedyś w związku, gdzie nie do pomyślenia były smsy w ciagu dnia, nawet typu" jek się czujesz, co tam" - ktore można napisać w drodze do stołówki pracowniczej czy z łazienki (jak się chce). Przez telefon też rozmów raczej nie było, bo on nie lubił, wolał rozmawiać w cztery oczy. Spotkania były raz na 3 dni, na parę godzin, zapytany, czy nie chciałby widywać się częściej, odpowiadał, że tyle mu wystarczy i nie czuje potrzeby codziennych spotkań. Mieszkać razem też nie chciał - jak twierdził - osaczam go.
Także są rózne rodzaje osób, pytanie co komu pasuje. Zaborczość - jasne - nie jest mile widziana nikt nie chce być zniewolony, ale taki kontakt raz na jakiś czas, czy też zbyt rzadki kontakt a już brak więzi - to dobrze nie wróży.
Autorko musisz się najlepiej sama siebie zapytać, czy dobrze się z tym czujesz. Możeliwe też, ze nie czujesz się pewnie w tej relacji stad te próby częstego kontaktu i panika, gdy on nie odpisuje.

Jak pójdziesz do szkoły to będziesz mieć też mniej wolnego czasu  i nie będziesz tak przeżywać  tego że  on ma mniej czasu co może poświęcić Tobie
Z drugiej  strony doświadczenie  mnie nauczyło by słuchać  intuicji.  Jak czułam się olewana to faktycznie tak było,  natomiast  czas  i tak zweryfikuje co jest naprawdę  między Wami a teraz po prostu  żyj i zajmij  się sobą

Niektorzy jak sobie wyobiora osobe to z ta osoba chca byc caly czas bo maja ta jedna osobe.
Mi to raczej nie przeszkadza.
Moze autorka jest taka osoba intensywna, ze chce ona caly czas spedzac razem, a trzy dni w tygodniu to jej malo.
Sa tacy i faceci co by byli tym zachwyceni.

Facet sie stara jak moze, ale wybrala faceta z wymagajaca praca i on tego nie da rady przeskoczyc.

Niektórzy, gdy nie mają problemów, to je sobie stworzą.

Hmm myśle ze to tez miało wpływ ze wcześniej jak miał mniej pracy to poświęcał mi więcej czasu. W pewnym momencie było go mniej wiec zaczęłam się czuć zlewana. Teraz zaczynam to akceptować ze ma taka prace.

Miał czas dla siebie i dużo robił. Teraz ma go mniej bo ja się pojawiłam i mi całe wakacje poświecił. Sam mi powiedział że zaczęłam się liczyć tylko ja i oboje stwierdziliśmy ze to nie jest dobre bo ma tez znajomych, pasje. Dlatego teraz ustaliliśmy pewne zasady w związku. Będziemy się widzieć raz w tygodniu albo dwa razy w tygodniu. Teraz się z nim widzę 6 września i jedziemy z moimi kuzynkami 25 letnimi i ich partnerami do Wrocławia do aquaparku. Za dwa tygodnie idzie na wesele i jest na nim świadkiem. Nie idę z nim bo nikogo tam nie znam i byłabym na tym weselu sama bo on by musiał co chwile latać i zabawiać gości i może sam by się źle czuł ze jestem tam wprawdzie sama i się nudzę. Nie mam problemu ze idzie na ślub swojego przyjaciela. Ciesze się ze będzie się dobrze bawił. W piątek tez był na urodzinach koleżanki i tez nie miałam z tym problemu.
Bardziej chodzi o kontakt między spotkaniami. Muszę zrozumieć ze ma ta prace i swoje życie i tak to będzie wyglądać. Myśle ze pomoże mi to jak sama będę się uczyć i pracować. Tez napewno będę chodziła na siłownie i na angielski wiec sama będę miała mało czasu. Choć dla niego pewnie czas się znajdzie .

Chce aby się rozwijał i nie będę go blokować. Niech sobie idzie ze znajomymi. Poświęca czas na pasje. Wręcz wtedy jestem z niego dumna i napewno nie jestem zła.

Tak mam dwie koleżanki.
Jedna ze szkoły
Druga kiedyś chodziłam do podstawówki.
Ta pierwsza jest dość fajna. Można z nią zawsze pogadać w szkole, razem tez siedzimy w ławce. Czasem choć rzadko gdzieś wyjedziemy. Ostatnio i tak mnie zawiodła bo miała do mnie przyjść na noc i poznać ta druga koleżankę. Jednak w sam dzień spotkania mi odmówiła zwalając na chorobę. A na następny dzień sobie wyszła z koleżanka na rower wiec taka chora była. A w sobotę normalnie na jazdy poszła bo robi prawko.
Druga koleżanka widzi tylko swojego chłopaka a on jest w stosunku do niej bardzo zaborczy. Była u mnie z czwartku na piątek i co chwile do niej pisał. Jak się napiłysmy ale tak normalnie to przyszedł pod blok bo się martwi. Dla mnie to już totalnie bluszczowanie. Jak z nią byłam wczoraj w Empiku to zadzwoniła do niego a on odebrał i takim złym chamskim głosem halo. Potem mi mówiła ze był zły bo nie napisała ze już jest na miejscu i nie odpisywała dwie godziny. A ja takie ze co?!. Ogólnie to chce ja mieć tylko dla siebie. Jak zasnęła na 3 godziny to wysłał jej 50 wiadomości, zadzwonił do jej brata, do koleżanek pisał co się z nią dzieje a ona tylko poszła spać w ciągu dnia na uwaga 3 godzinki. Kiedy widzę ją i jej chłopaka to naprawdę mi się podoba ze jestem w takim swobodnym związku.
Ogólnie to chłopak bez pasji, nie rozwija się, ma 21 lat a nie ma pracy, prawo jazdy. Tłumaczy się ciagle ze nie ma pracy bo koronawirus a wiem ze u mojej mamy w firmie przyjmuja wiec zawsze prace może sobie załatwić. Prawka tez nie zrobił i zwala na to ze rodzice mu nie dali ale jakoś przed korona zarabiał wiec nie mógł sobie nazbierać?. Nie zdał matury z matmy i tez jej tak bieli oczy ze podjedzie do poprawki ze pójdzie na dobre studia i będą mieć dzieci super dom. Ciagle jej opowiada te marzenia i ja tak bajeruje. Ogólnie dość dziwne dla mnie tak wybiegać w przyszłość na początku związku a on jej już obiecuje cudawianki.

Mam zamiar się wziąć za naukę i sobie załatwić prace na weekendy. Angielski i siłownia wiec troszkę tego będzie .

To zależy od tygodnia. Jak kolega miał urlop to miał więcej pracy. Jak szefowa była na urlopie i kolega wrócił z urlopu to miał więcej czasu i do mnie pisał w ciągu pracy. Teraz nie ma dwóch koleżanek, bo są na urlopie i przyjechała szefowa która ich bardzo pilnuje i jak zobaczy, że ktoś trzyma telefon to jest wulgaryzm tak mi przynajmniej opowiadał. Następny tydzień może być lżejszy i będzie się częściej odzywał. Zawsze po pracy się odzywa i ma dla mnie czas, wtedy nie olewa i jest ciagle przy telefonie wieczorem, bo może sobie na to pozwolić.

To też nie wyglada tak, że wyświetla i nie odpisuje. Tylko naprawdę nie odczytuje wiadomości i go nie ma na messengerze. A nie perfidnie jest na messengerze ale nie chce ze mną pisać.
Może jest osoba która potrzebuje też luzu i wcześniej lubił ze mną więcej pisać w pracy, ale go to zmęczyło i woli np w pracy bez telefonu. Nie mogę mieć do niego jakiś wielkich pretensji, bo wkońcu ma swoje życie a i tak wieczorem się do mnie odzywa i poświęca czas, przyjeżdża wiec alarmujących znaków nie ma. Na spotkaniach jest czuły i jesteśmy blisko. Wiec myśle ze nie mam się o co martwic. Jakby przestał przyjeżdżać, nie miał dla mnie czasu wieczorami już nagminnie to warto było się zmartwić ale aktualnie to nie czuje potrzeby mu wypominania tego bo nie chce tworzyć negatywnych emocji. Myśle sobie tak wkoncu się odezwie i czy tk ważne czy o 14 czy o dwie godziny później. Wszystko tez zależy od dnia, każdy dzień nie jest taki sam. Wczoraj np odwołała mu się pacjentka i od 18 ze mną pisał nawet jak był na siłowni. A w pracy ma po prostu taką szefową która nie pozwala siedzieć na telefonie oraz  na dodatek nie ma tych koleżanek wiec od razu jest więcej pracy.

Każdy jest inny, każdy ma inny okres w swoim życiu. Ja uznałam, że będę się dopiero martwic jak nagminnie nie będzie miał czasu wieczorem i nie nie przyjedzie do mnie dwa razy z rzędu i mnie  zacznie wystawiać. Wtedy się można zacząć martwic. Nie mogę panikować bo zniszczę nasz związek tymi negatywnymi reakcjami, bo stara ja by zaczęła teraz pisać czemu się nie odzywasz, czemu mnie olewasz. Same pretensje które potem się odbijają na związku. Spina przez wiadomości przenosi się na real i jest potem nie fajna atmosfera na początku. W tamta sobotę to tez mieliśmy pogadać o tym i była nerwowa atmosfera i jak przyjechał to myślał ze się pokłócimy. A jak mnie zobaczył to stwierdził ze już nie wie na co jest zły i ja tez stwierdziłam ze niepotrzebnie miałam do niego tyle pretensji. Wiec ja mam zasadę teraz nie robienia dram przez wiadomości.

Dobra dziewczyny ja już naprawdę nie rozumiem. Potrzebuje wsparcia bo normalnie się popłakałam. Nie oczekuje uwagi bon stop, nie musi do mnie pisać co godzinę, co dwie. Rozumiem, że ma swoje życie, ale do jasnej cholery aby nie wysłać jednej wiadomości od 7 do 15:45. Szczególnie, że kończy prace o tej 15. Przecież napisanie wiadomości zajmuje 10 sekund. Jest mi po prostu smutno, łezki mi poleciały, bo jesteśmy tak blisko w realu a teraz takie coś się odwala i nie umiem tego ogarnąć. Myślałam, że już będzie dobrze. Wczoraj po 13 się odezwał potem po 18 znowu bo mu się pacjentka odwołała. Pisał ze mną do 23. Pomyślałam wtedy wow może akurat ogarniemy to. Ja nie będę miała negatywnych odczuć bo w końcu  mogę zaakceptować ze pracuje ale zawsze po tej 13 lub 14 się odezwie a potem wieczorem popiszemy i jest naprawdę super i nie ma o co się martwić. Niestety zamiast być stabilnie i normalnie, mój chłopak nie odzywa się do teraz, nie wyświetlił wiadomości z rana. Nie pisze do niego, bo po co mam go nękać z pretensjami ale naprawdę czuje się tak jakby nie wiem olewana. Jestem dumna że do niego nie wypisuje bo wiem ze w taki sposób pokazuje klasę. Nie ma co się drzeć i robić kłótni przez wiadomości mimo wszystko mnie to boli i dotyka. Logiczne ze po takim fajnym bliskim weekendzie nie chce aby się do mnie aż tyle nie odzywał. Potrzebuje jakiegoś nie wiem słowa otuchy oraz chce się wygadać bo jakoś mi to pomaga. Negatywnych emocji mu nie pokazuje bo to do niczego nie prowadzi. Ale słuchajcie nie zdałam egzaminu zawodowego, myślałam ze mnie wesprze ze mu to napisze ale co ja mam napisać jak nie odpisuje od rana. W sumie dzisiaj się dowiedziałam ze nie zdałam egzaminiu i on pierwszy raz się tak długo nie odzywa wiec nie wiem czy życie mi daje kłody pod nogi. A może jest wredna zołza bo pomyślałam ze może nie zdałam egzaminu i tak poprawie ale mam super chłopaka. Takiego super ze dzisiaj się nie odzywa aż nie wiem 9 godzin. Wiec życie mi pokazuje ze w sumie to nie mam nic. Nie zdałam egzamiu chłopak ma mnie gdzieś.

Poproszę Cię o szczerą odpowiedź na pytanie.
Wyobraź sobie, że masz pracę i wymagającą szefową, która jasno zakomunikowała Ci zasady w pracy.
Jedną z tych zasad jest brak telefonu prywatnego podczas pracy.
Ty jednak oprócz szefowej masz też chłopaka, prawdziwy z niego drama prince, który domaga się, żebyś te zasady łamał.
Łamiesz więc raz. Szefowa Cię przyłapuje.
Wyraża swoje niezadowolenie, i podkreśla, że tego nie toleruje.
Naciskana przez chłopaka łamiesz zasady po raz drugi. Szefowa ponownie Cię przyłapuje i ponownie upomina, ostrzegając, że to co robisz jest niedopuszczalne.
No ale tam książę dramatów dalej jęczy, że czemu Ty się dziewczyno nie odzywasz. Pewnie go już nie kochasz. Jak to możliwe, że mu nic nie odpisujesz, kiedy jesteś w pracy? No chyba nie pracujesz cały czas?
Łamiesz więc zasady po raz trzeci i pech chce, że po raz trzeci szefowa Cię przyłapuje.
A moje pytanie jest takie:
Jak myślisz, ile czasu jeszcze popracujesz w tym miejscu, w zawodzie, który sobie wybrałaś, do którego się starannie przygotowywałaś i w którym chciałaś pracować?
Uważasz, że to będzie do końca miesiąca, czy raczej sądzisz, że otrzymasz szybciej wypowiedzenie?

Rany boskie, życie Ci daje kłody pod nogi, bo masz odpowiedzialnego chłopaka, który szanuje swoją pracę.
Toż to fatum jakieś.

Jak to, co teraz piszesz, ma się do tego, co napisałaś rano?

I kogo Ty chcesz oszukać? Nas nie musisz, ale chłopakowi jednak współczuję.

Opisałaś też chłopaka koleżanki, pokazując go w negatywnym świetle, a ja, choć przykro mi to pisać, widzę w nim Twoje odbicie. Może jeszcze nie teraz, ale jest to kwestią czasu, bo Ty już wariujesz tylko dlatego, że przez kilka godzin, w trakcie których był w pracy, teraz przypuszczalnie jest w drugiej, oprócz tego ma zaplanowane spotkanie z kuzynem, śmiał zajmować się swoim życiem i się do Ciebie nie odezwać.

A nie możesz po prostu wysłać informacji, że nie zdałaś egzaminu i jeśli ma taką możliwość, to bardzo chciałabyś, żeby Ci poświęcił chwilę?
Nie, Ty wolisz płakać, dramatyzować, powoli już oskarżać niż wprost napisać, że jest problem i chciałabyś z nim o tym porozmawiać.

Mam po prostu już dość. Dla mnie to duże że nie odzywał się do mnie do teraz i mam to gdzieś ze jest w drugiej pracy. Mógł znaleźć 10 sekund aby mi odpisać. To pokazuje ze właśnie ma mnie gdzieś bo tak to by znalazł chwile między swoimi pracami jak zawsze znajduje.

Weź przestań nie jestem jak jej chłopak. Nie musi ze mną pisać ciagle co chwile. Ale to logiczne ze mógłby się do mnie odezwać bo kurczę zawsze to robił a teraz co znowu przesuwanie granicy.

Okej to proszę bardzo niech ze mną zrywa skoro mu współczujesz. Niech zrywa bo wymagam troszkę uwagi W ciągu dnia i mnie to boli ze nie umie znaleźć czasu aby mi napisać głupiego 10 sekundowego SMS.

Nie oczekuje aby odpisywał po godzinę po dwóch. Przecież ja tego nie oczekuje. Tylko nie umiem zrozumieć nie odzywaniaa  się do teraz. Każdy kto chce znajdzie czas na odpisanie a on dzisiaj totalnie mnie olał.

Zastanawiam się czy pod tym zarzutem o niepisanie nie kryje się coś więcej? Może chęć kontroli albo potrzeba ciągłego zapewniania, że jest ok?

Nie pisze tego jako zarzut, ale myśl do zastanowienia się. Jeśli jest wobec Ciebie w porządku, często się widujecie i rozmawiacie ze sobą kilka godzin wieczorem to chyba znaczy, że znajomość pomyślnie się rozwija, a on Cię nie olewa?

Mówiąc szczerze, chociaż trochę rozumiem Twój niepokój, to zmroził mnie fragment o tym jak wyliczasz mu kiedy mógłby zdążyć Ci odpisać. Zgodzisz się, że wygląda to upiornie? Gdyby mi mój partner zarzucił po całym dniu że nie napisałam ani słowa, a przecież miałam czas dajmy na to od 14:15 do 15:00, to bym wiała gdzie pieprz rośnie. Nie chciałabym żeby mnie ktoś rozliczał z mojego dziennego grafiku. Uważam, że daje z siebie ile mogę i kiedy mogę, potrzebuję też czasu dla siebie i na ogarnięcie życiowych spraw, a czasem jak każdy człowiek mogę mieć gorszy dzień i nie mieć nastroju na pisanie, co nie oznacza, że nie kocham już mojego partnera.

Jeśli gość naprawdę jest zaangażowany i poświęca Ci czas na tyle na ile możesz, jeśli nie czujesz z jego strony ściemy i co najważniejsze widzisz przyszłość z tym człowiekiem, to może wrzuć na luz. Nie ma co kruszyć kopii o to, że ktoś przez kilka godzin nie odpisał, chyba, że zacznie to robić codziennie, to wtedy warto porozmawiać (ale bez pretensji i awantur).

On jeśli faktycznie ma tyle na głowie może się poczuć zmęczony i niedoceniony przez to, że będziesz naciskać na częstsze pisanie. Chęć kontroli partnera to prosta droga w przepaść. Zaufaj mu albo jeśli to dla Ciebie nie do przejścia - znajdź chłopaka, który będzie do Ciebie pisał tyle ile potrzebujesz.

Dziękuje za wszystkie wiadomości i wsparcie. Zrozumiałam ze do związku się nie nadaje i najlepiej jak z nim z zerwe skoro on taki fajny i normalny a ja jestem nienormalną i oczekuje ze znajdzie chociaż 10 sekund na odpisanie mi w ciągu dnia.

Fajnie te pokazujecie swoje sporzesterzenie bo to oznacza ze to ze mną jest problem i wole się ulotnić niż go męczyć i siebie bo chce aby więcej mi czasu poświęcał i nie jestem w stanie zrozumieć ze nie ma dla mnie czasu choćby 10 sekund na napisanie wiadomości w ciągu dnia.

A nie lepiej iść do psychologa i zostać z chłopakiem, z którym tak naprawdę jest Ci dobrze?
Po prostu pracuj nad sobą. Bo za chwilę z innym facetem będziesz miała ten sam problem.

Chodziłam na terapie i tak mi to nic nie dało. Nie zarabiam, moi rodzice nie dadzą mi kasy bo uważają że wymyślam. Nie mam tez siły na szukania dobrego psychologa bo to tak jakby szukać diamentu wśród gówna.

Taki mam charakter i potrzeby w związku i nie rozumiem nie znalezienia od 7 do teraz czasu na odpisanie bo to zajmuje 10 sekund. Po waszej reakcji uznaje ze to ze mną jest problem i za dużo wymagam wiec najlepiej jak zerwiemy skoro ja się mecze i on tez się denerwuje przez moje reakcje. Ja się po prostu tez może nie nadaje do związku.
Może jest mi dane być samej bo każdy mój związek taki jest bo wybieram sobie facetów ambitnych bo mi imponuje ich wiedza. Lubię takich facetów nie lubię lewusów co tylko siedzą i tu jest paradoks bo ten ambitny ma mało czasu i mi to nie odpowiada. A lewus ma dużo choć nie spełnia moich wymagań co do faceta.
Najlepiej jakby był ambitny i miał dla mnie więcej czasu ale chyba tak sie nie da.

Monika, ale w związku masz być partnerką, a nie dzieckiem potrzebującym ciągłej uwagi.

Nie, nie da się. Ambitny pracuje, z pasją realizuje swoje cele. Chce się uczyć, rozwijać. Szanuje zasady. Z odpowiedzialnością i troską podchodzi do swoich obowiązków. A to pochłania czas.
Nie umiemy jeszcze klonować ludzi, albo przyszywać im dodatkowych rąk po to, żeby mógł jednocześnie pracować i ćwierkać słodko w smsach do Ciebie.
Więc albo potrzebujesz ogarniętego chłopaka, z perspektywami, i rozumiesz że to wymaga od niego czasu i pracy.
Albo potrzebujesz takiego, który dysponuje nieograniczonym czasem, jest dostępny na każde Twoje skinienie i gotowy do tego, aby przez całe dnie pisać elaboraty. Jednak taki nie będzie już miał czasu na rozwój, na pracę, na ambicje.
To jasne, że taki masz charakter i takie potrzeby w związku.
Jednak z jakiegoś powodu nie dopuszczasz do siebie myśli, że partner ma prawo mieć inny charakter i inne potrzeby.
Nie rozumiem skąd u Ciebie tak silna potrzeba kreowania siebie na drama queen.

To nie są wysokie wymagania to są wymagania niedorzeczne. Dlaczego nie powiesz mu wprost, aby rzucił choć jedną pracę, skoro fakt, że praca wymaga poświęcania czasu i zaangażowania, jest dla Ciebie nieakceptowalny?

Czyli masz od niego taki feedback, że traktuje Wasz związek poważnie, że satysfakcjonuje go Wasza relacja. Możesz mieć jak najbardziej poczucie stabilizacji, bezpieczeństwa i stałości, bo on sam daje Ci do tego podstawy i jasne sygnały świadczące o tym.

Acha. Czyli jak ma czas, to spędza go z Tobą. Dobrze Cię traktuje, okazuje Ci troskę, uczucia, stara się.
Z tego co piszesz wynika, że spędzacie razem naprawdę wspaniałe chwile w wolnym czasie. Wycieczki, koncerty, wyjazdy.
Wiesz co sobie myślę?
Że po pierwsze, 10 sekund, to zajmuje ewentualnie napisanie smsa o treści "elo, co tam?". A po drugie, nawet gdyby napisał, to i tak miałabyś dramat o to, że za krótki ten sms, że za późno, że wczoraj pisał 100 razy, a dzisiaj tylko 99. Że czemu kocham tylko 50 razy. Że dlaczego podczas przerwy na siku czy kupę nie napisał, a przecież mógł. Że dlaczego je podczas krótkiej przerwy na posiłek, przecież może pisać w tym czasie. I tak dalej, i tak dalej, i tak dalej ....
Tymczasem z każdego Twojego kolejnego postu, wyłania się obraz naprawdę fajnego, ogarniętego chłopaka.
Przydałby mi się taki na zięcia. Jedna z moich córek ma bardzo podobne podejście do odpowiedzialności, do pracy i do obowiązków, jakie na siebie dobrowolnie przyjmuje.

No widzisz życie jest dość niesprawiedliwe. Ja jestem jaka jestem tylko ładna lala z tego co widzę bo dla niego jestem ideałem jeśli chodzi o wygląd. A mam niestety inne podejście co on, chce aby mi poświęcał czas.
Kurczę wiesz ze to tak czasem bywa ze taka nieogarnięta laska jak ja trafia na takiego cudownego chłopaka. A twoje córka która ma bardzo fajne podejście do pracy trafi na lewusa czy może na takiego co ja będzie nawet krzywdził. Nie mówię ze tak będzie może akurat jej się super trafi, tego jej życzę ale czasami właśnie tak życie wyglada ze jest totalnie niesprawiedliwe.

Nikt Ci tutaj Autorko nie zarzuca, że nie zasługujesz na takiego kogoś, nikt Cię tutaj nie próbuje sprowadzić do parteru tylko pokazać niedostosowanie Twoich oczekiwań do rzeczywistości.

Wyobraź sobie sytuację, w której masz dwie prace, więc w sumie robisz po 10 godzin dziennie, masz mieszkanie, które musisz utrzymać w czystości, zrobić zakupy, przy okazji ogarnąć siebie, pójść na siłownię, co jakiś czas odebrać maila a przy okazji zapewnić sobie odpowiednią dawkę snu, żeby wytrzymać to tempo. Tak wygląda dorosłe życie i czasem naprawdę może w ciągu dnia brakować sił żeby napisać komuś dwa słowa. Tak jak ktoś słusznie zauważył, 10 sekund wystarczy na wiadomość typu "co tam" "ok". Na tym chcesz budować relację? Nie lepiej popisać wieczorem, kiedy możecie sobie poświęcić 100% uwagi i podnieść komunikację na najwyższy poziom?

Twój facet naprawdę z opisu wygląda na fajnego i zaangażowanego gościa, który mimo małej ilości czasu staje na głowie, żeby dać go Tobie. Czy pomyślałaś o tym?

Jesteś jeszcze młoda i wiadomo, że Twoje potrzeby się liczą, ale chcesz się boleśnie przekonać jak kończy się nieliczenie z partnerem i niedocenianie tego co robi? Masz fajny związek. Po prostu chcemy tutaj uchronić Cię przed popełnieniem błędu i zamęczeniem dobrej relacji. Nie szkoda Ci?

Zdrowa relacja wymaga dzielenia czasu i uwagi oraz też dbania o siebie. Partnerzy nie mogą się zrosnąć w jedno, bo się udusza we własnym sosie. Zobaczysz, że jak przybędzie Ci obowiązków, to nie będziesz tak zauważać tych odstępów czasu w jakim on Ci odpisuje. Im więcej będziesz miała zajęć, im ciekawsze życie tym lepsze pole do wymiany doświadczeń.

Zostaw facetowi trochę przestrzeni dla siebie. On też potrzebuje na pewno pobyć ze swoimi myślami. Mówię to z perspektywy osoby, która musiała boleśnie nauczyć się takich zdrowych odruchów, Ty masz tutaj rady za darmo.

Polecam też wykłady prof Popiołek z SWPS. I naprawdę, doceniaj swojego partnera. Mi by było przykro gdybym poświęcała maksimum czasu swojemu chłopakowi, a on byłby ciągle niezadowolony. Trzymaj się ciepło i nie daj się emocjom

Monica, nie jesteś wariatką, tylko nie umiesz się wczuć w jego sytuację, co jest zrozumiałe z racji tego, że jeszcze w takim trybie życia, jaki on prowadzi, nie byłaś. Po prostu spróbuj się póki co wczuć w to, jak on na co dzień funkcjonuje, spróbuj sobie wyobrazić, że masz wymagającą pracę i różne inne zajęcia oraz że w tym wszystkich chcesz też złapać chwilę oddechu dla siebie, i będzie dobrze
Pomyśl o nim czasem, nie tylko o swoich emocjach

No tak bo to akceptuje że ma prace i nie może pisać. Ciesze się ze poświecił mi tyle czasu w wakacje. Jednak dzisiejszej sytuacji nie jestem w stanie zrozumieć bo ile można nie odpisywać. Przesadził według mnie i to są moje właśnie odczucia.

Nie zerwe z nim przez SMS bo to głupie. Spotkamy się w niedziele i na spokojnie mu to powiem choć pewnie znowu będzie dla mnie miły cudowny, zacznie mnie całować i nie będę umiała myśleć rozsądnie bo emocje wezmę górę. Tak było ostatnio ze mieliśmy pogadać o tych pretensjach i nawet spiny nie dało się odczuć w czasie spotkania i zamiast się pokłócić to zaczęliśmy się śmiać i w sumie to na spokojnie pogadaliśmy o tym wszystkim. A myślałam ze będzie drama stulecia. On mi wyznał ze tez tak myslal i się zdziwił ze w realu spokojnie reaguje i można się ze mną normalnie dogadać. To wina tych komunikatorów .