30 latek - Netkobiety.pl

No nie będę czytać wolę dyskusję tu i teraz, zresztą z czasem też perspektywa zmienia ale kojarzę Twoje wątki.

Może tak, może nie. Mi bardziej na takim etapie, że wiem, że mam na co pracowałam dla siebie, brakowało 2 osoby z którą mogłabym to dzielić, czuć zwyczajnie bliskość wsparcie, to, że jak zachoruje, przyniesie mi szklankę wody itd.
Co do dziecka...Niby jeszcze mogę i podobno to marzenie każdej kobiety by mieć dziecko, ja nie wiem czy go chcę. Lubię cudze, mam chrześniaków, których rozpieszczam ale zakodowane z dzieciństwa chyba mam to, że wychowanie ponad moje siły. Nie chcę dla dziecka tego co ja przeżyłam, a co mu zaproponuję, jeśli mnie zostawi? Ok mogę wynająć nianię, mieć kochanka ale rodziny to nie zastąpi.
Teraz związałam się z facetem, który prawie 20l był w małżeństwie. Nawet nie wiesz jak bardzo mi te nawyki normalnego życia we dwoje bardzo imponują  i jaką mają dla mnie wartość. Nie znałam ich wcześniej.

Tu sto procent mojej zgody. Bardzo nie lubię szufladkowania ludzi, bo to przedmiotowe i instrumentalne. Każdy przypadek jest indywidualny, każdy człowiek ma swoją historię.
Wartościowe osoby też mogą mieć niestandardowe doświadczenia.

Moj kumpel jest super wartosciowa osoba i jednym z najwspanialszych przyjaciol, czlowiekiem solidnym, lojalnym, meskim i wrazliwym.
Nigdy w zyciu nie chcialabym byc z nim w zwiazku.
Tutaj nie ma mowy o wartosci 'czlowieka' tylko o tym czy ta osoba jest tym czego chcemy codziennie.
Anthony Hopkins jest jedna z najbardziej blyskotliwych, madrych i wspanialych osob. Nie chcialabym sie z nim umawiac nawet gdybym mogla bo jest za stary dla mnie...?
To, ze jest za stary to nie znaczy, ze nie ma wartosci.
Tak samo 30 letni prawiczek, to nie dla mnie i moze nie da wielu osob (facetow i kobiet)

diaval, o slodkiej naiwnosci! Kiedys tak nie bylo? To ile masz lat 1000? Nie wazne ile bys mial to tak, bylo tak. Tylko nikt nie mowil o tym.
Moj dziadek mial fwb, a urodzil sie przed wojna.

Oczywiście że masz rację jak Winter.
W okresie który pamiętam czyli PRL wiele wiele związków "na kocią łapę" można było śmiało uznać jako fwb tylko mieszkań było mało po prostu i nie było takiego przepływu informacji -  kolejka w sklepie,magiel i fryzjer to nie to samo co 300 Mb/s.

Wolę szczerze komuś powiedzieć, że go zniszczę, niż nieszczerze powiedzieć, że kogoś lubię.
Jedynie czego ten przegniły świat we mnie nie zmieni to życie według moich własnych zasad.
Nie mam wymagań wobec innych, ale mam wymagania wobec siebie.

Preferencje są oczywiście indywidualne.
Ale żeby z góry skreślać jedynie dlatego?
No cóż, może to dla kogoś ważne. Dla mnie ważniejsze, czy mamy np. o czym rozmawiać, czy się dobrze ze sobą czujemy, czy się sobie po prostu podobamy.
Seks w dużej mierze jest do wypracowania, choć zapewne nie do końca. Ale nieudany może się zdarzyć chyba zawsze, jeśli ludzie do siebie nie pasują, nie potrafią i nie chcą się spotkać w pół drogi i porozumieć. Ale może ja się nie znam?
W sumie jednak rozumiem, że czasem odstręcza jeden szczegół.
Mój znajomy umówił się z kobietą, ale odechciało mu się znajomości, gdy ta spytała: "Dawno przyszłeś?"

Ja bym powiedziala, ze sa dwie opcje, kiedy seksu nie da sie wypracowac:
- kiedy osoby roznia sie w preferencjach i jedna chce wprowadzac elementy, ktorych druga zupelnie nie chce, tu nie ma kompromisu, bo zawsze ktores bedzie niezadowolone. Pod to tez bym podciagnela roznice w poziomie libido.
- kiedy jedna z osob nie chce sluchac i nie chce sie rozwijac tylko twierdzi, ze wie najlepiej i ma w nosie realne potrzeby partnera.

Cala reszta jest do wypracowania. Seks to technika, wiec jezeli miedzy partnerami gra i chca sie rozwijac, to sie beda rozwijac i w tej kwestii.

Zreszta ja juz wielokrotnie mowilam i bede mowic, ze naprawde nie jest wazne to ilu sie mialo partnerow, bo kazdy partner/partnerka moze miec zupelnie inne preferencje i jezeli ktos stwierdzi, ze juz wszystko w seksie umie i z taka wiedza podejdzie do nowej osoby, to moze sie bardzo zszokowac, bo nagle okaze sie, ze nie wie zupelnie nic, bo nie ma pojecia o tym, w jaki sposob lubi byc dotykana nowa partnerka. Analogicznie partner.
Zaczynanie wspolzycia z nowa osoba zawsze jest swego rodzaju poczatkiem, zawsze warto zaczac z pustej kartki i pustej glowy i zapelniac to razem.
I tutaj nie ma znaczenia czy wczesniej uprawialo sie seks z jedna osoba czy z dziesiecioma. Bo co mnie te pozostale osoby mogly nauczyc, jak szerzej nogi rozkladac?

Seks jest intuicyjny. Najciezsze jest nauczenie sie reakcji drugiej osoby, a to przychodzi z czasem i z praktyka z ta jedna osoba, a nie z poprzednimi.

Życie bywa niesprawiedliwe oraz krzywdzące.
I nie napisałem, że wszystkie kobiety tak robią, bo to dotyczy obu płci. Forum jest skierowane do kobiet, więc oczywiście tutaj można usłyszeć więcej żeńskich głosów.
Niemniej taka jest prawda. Do pewnego wieku owy brak doświadczeń jest tolerowany, a potem zaczyna się trochę traktowanie, jak trędowatego.
Owszem Winter ma rację - po prostu jest łatwiej, kiedy pewne kwestie się przemilczy.

Bo takie społeczeństwo stworzyliśmy obecnie. Skrajna konsumpcja i hedonizm zintrumentalizowało ludzi i sprawę wymagań wobec nich.
Wymagać to ja nie mogę wartości partnerów od dziewczyny. Wymagać to ja mogę natomiast od pracownika, któremu będę płacił i chcę, żeby praca była wykonywana dobrze.

Obiektywna prawda jest dla przeciętnego współczesnego człowieka po prostu niewygodna.
Dlatego ja za bardzo złudzeń do ludzi nie mam.

I dlatego się nie bawię w gry społeczne
Nie mój cyrk, nie moje małpy.

Bo coś w tym musi być.
Znaczy jest jakiś powód takiego stanu rzeczy. Teraz, modnie, byłoby chyba powiedzieć, że taka osoba ma jakieś deficyty i dlatego nie ma chętnych/jest niezdolna do zbudowania relacji.

W końcu jest to znacznie odstające od średniej i to w takim... hmm... podstawowym? naturalnym?... obszarze.
Dopóki nie dojdziemy do 30% 30 letnich prawiczków/dziewic z zerem relacji damsko-męskich na koncie. jak dojdziemy to przestanie to kogokolwiek dziwić i luz.

IMHO z taką osobą jest coś nie tak (może nieatrakcyjny, wredny charakter?), a jeżeli ten stan wynika z wiary czy przekonań to tym bardziej należy trzymać od "wariata" z daleka
Brak doświadczenia negatywnie rzutuje na perspektywy związku i seksu z takim osobnikiem. Optymalna liczba partnerek w wieku 30 lat to 3-6.

No popatrz, a ja do 30 r.ż. zawyżałam liczbę partnerów, bo jak to tak mieć w tym wieku takie małe doświadczenie

A swojemu pierwszemu nawet nie przyznałam się, że był pierwszy.

Od razu Tzaznaczę Roxann, że taka dziewica i tak ma większe szanse obecnie na znalezienie partnera, bo tak się rynek matrymonialny układa.

Ale ja się o jej preferencję nie martwię. Brońcie bogowie.

Troszeczkę zaokrągliłaś sprawę
Ja nigdzie nie napisałem, żeby nie poznawać nowych ludzi. Brońcie bogowie, żebym taką głupotę miał powielać. Wręcz Legioniście sam niedawno napisałem, żeby właśnie poszukał jakiś kół, klubów, ngos, gdzie mógłby spotkać ludzi o podobnymi zainteresowaniami. Sam nigdy nie zamykałem się na znajomości.
Czy ja zakładam porażkę z automatu - oczywiście, że nie. takie założenie można wręcz na każde inne pole przełożyć.

No dobrze. To w takim razie nasuwa się pytanie: Co byś chciał w takim razie?
Lucek jeśli można

Jest. Ty piszesz o tym, co DLA CIEBIE jest ważne, a nie co jest jedynym słusznym czy najlepszym zachowaniem/cechą u innych. A to dwie zupełnie różne sprawy, które wyraźnie rozgraniczasz. Czyli innymi słowy, opowiadasz o sobie, a nie generalizujesz, nie oceniasz, nie szufladkujesz. Dzielisz się tym, co DLA CIEBIE ma znaczenie, jak TY patrzysz świat i na co TY zwracasz uwagę. W każdym razie ja to tak odbieram

No, cóż, Winter... Chyba muszę zrewidować swoje poglądy i interpretacje.
Każdy ma własne preferencje i czasami nawet drobiazg decyduje a akceptacji lub je braku - coś, co dla innych nie ma znaczenia. Może więc pochopnie zinterpretowałam Twoje słowa.
Mam takie, a nie inne skojarzenia, więc już pytanie z pierwszego postu wątku ma dla mnie wydźwięk negatywny. Kojarzy mi się właśnie z oceną i wartościowaniem.
Jak zauważyła Umajona, masz prawo do własnego punktu widzenia.
Ja generalnie nie lubię się z góry uprzedzać. Bywa że daję szansę pomimo wątpliwości, bo chcę sprawdzić, z kim mam do czynienia i co sama czuję.

Jeśli mogę z góry orzec, z kim w związek nie wejdę, to raczej nie z kimś mieszkającym daleko. A to ze względów czysto praktycznych: koszty podróżowania do siebie i ewentualność przeprowadzki, na co nie mam, przynajmniej na obecnym etapie życia, najmniejszej, ale to najmniejszej ochoty.

Prawiczek może być, jeśli ogólnie jest sensownym człowiekiem.

W moim przekonaniu głupie jest takie myślenie. Rozumiem w całości Twój tok rozumowania, ale skreślanie ludzi już w pierwszych chwilach ich poznawanie nie wydaje mi się słusznym postępowaniem. Uważasz, że jesteś nieomylna w swoich osądach, bo doświadczenie pokazuje Ci, że się nie myliłaś, ale czy możesz być tego 100% przekonana? Brakuje mi tu trochę empatii w stronę drugiej osoby. Widzę to często w Twoich postach.

Z kolei rozumiem Lucyfera, bo kiedyś byłem w tym punkcie, w którym jest teraz. Szczerze mówiąc, po moich doświadczeniach życiowych, najprawdopodobniej kłamałbym swojej randce, że nie jestem już prawiczkiem. 30 letni prawiczek prędzej spotka się z negatywną opinią, niż zrozumieniem. Będzie analizowany pod kątem tego, dlaczego przez jakieś 12-14 lat życia nie był w stanie zbliżyć się do kobiety. Będzie postrzegany jako niezaradny życiowo, emocjonalnie i towarzysko. Dlatego dla świętego spokoju taki facet prędzej skłamie, że kogoś miał, by w prosty sposób zyskać w oczach drugiej osoby. Faceci nie mają błony dziewiczej, nikt nie odkryje ich tajemnicy, dopóki sami nie ujawnią.
Mógłbym rozwinąć temat na 3 strony, ale oczy się same zamykają

Empatia to jest zrozumienie uczuc drugiej osoby, a nie dawanie d kazdemu kto jest mily bo jest wartosciowa osoba.
Ocenianie ludzi szybko to moj najwiekszy talent i to dla mnie ma dzialac, a nie dla innych. Ja nie potrzebuje ludzi w swoim zyciu, wiec nic nie trace.
Ogolnie wszystkich ocenilam szybko, mojego meza tez i moich przyjaciol. Nawet jak oceniam ich negatywnie to nie znaczy, ze zrywam znajomosc.
Mam kumpla, ktory jest brutalnym gangsterem i wbil noz kolesiowi w serce jak mial 15 lat i byl w wiezieniu za brutalne pobicie. Jest megalomanem, jest manipulantem, jest egocentrykiem. Nadal jest moim kumplem, ale slubu nie bedzie.
Zreszta dlaczego lekarz potrafi po jednej rozmowie dac opinie na temat Teda Bundiego? Poniewaz wie o co pytac i na co zwrocic uwage.
To polega tylko na tym. Dlatego tak szybko oceniam. Tak samo jak artysta widzi rzeczy w postaci linii i kresek, a zwykly czlowiek nie widzi obrazu w ten sposob. Tak samo czlowiek biegly w manipulacji i czytaniu innych widzi osobe z innej perspektywy i nie jest to cos co wylacze bo to jest czesc mnie.

Przypomniała mi się moja dobra znajoma, dosyć otwarta, dlatego takich rzeczy nie ukrywa, stąd wiem, a którą kilka lat temu mąż zostawił dla kochanki. Seks jest w jej życiu bardzo ważny i ma dosyć duże potrzeby, więc po rozstaniu nie broniła się przed relacjami opartymi na "wzajemnym świadczeniu sobie usług". Nie chciała się wiązać, w zamian wchodziła w dłuższe przyjaźnie z seksem w tle. Nie mam pojęcia jak to się stało, ale "trafił się" też stosunkowo młody mężczyzna (ona miała wówczas jakieś 38 lat), któremu zaproponowała, że wprowadzi go w tajniki tej sztuki. I tak spotykali się kilka razy w tygodniu - ona miała seks i podobno dobrą zabawę, on miał seks i nauczycielkę, jednym słowem oboje byli zadowoleni.

Dążę do tego, że jeśli prawiczka w pewnym okresie życia krępuje ten stan, wywołując przy tym kompleksy i zamknięcie się na potencjalnie związkowe znajomości (ta blokada jest dla mnie zrozumiała), to może warto byłoby dobrze rozejrzeć się za taką panią, która co prawda związku nie chce, ale za to chętna jest na niezobowiązujący seks, nawet za cenę nauki . Ja nie twierdzę, że to jest łatwe do realizacji, ale jak widać - nie niemożliwe.

Zgadzam się. Inaczej pozostaje nic więcej, jak życie złudną nadzieją czegoś, co nie nadejdzie.

To się również nazywa intuicja, której osobiście bardzo słucham, a która zawodzi mnie ogromnie rzadko, właściwie wcale. Kiedyś, jeśli robiłam coś, cokolwiek, czując, że się naginam i postępuję albo podejmuję decyzję wbrew swojemu wewnętrznemu głosowi, szybko okazywało się to błędem.
Jeśli zaś o samych ludzi chodzi, to wielokrotnie zdarzyło mi się, że poznając kogoś niemal od pierwszej chwili coś budziło w nim mój niepokój. Często nawet do męża, ewentualnie kogoś ze znajomych, głośno mówiłam, że coś z tą osobą jest nie tak, ale jeszcze nie potrafią stwierdzić co. Po czasie okazywało się, że się nie myliłam, wtedy jednak umiałam już to nazwać.

Całą magia polega na tym, że inni wysyłają do nas sygnały, często zupełnie nieuświadomione, które wiele o nich mówią. Wystarczy uważnie obserwować i umieć czytać między wierszami, co przy odrobinie znajomości ludzkiej psychiki nie jest trudne do wychwycenia. Jednym słowem, jeśli czujemy, że coś jest nie tak, to przypuszczalnie tak jest.

Nie mieści mi się w głowie, jak można w łóżku nie być wobec siebie szczerymi i otwartymi. Oczywiście mówię tylko za siebie, ale ja bez otwartości do łóżka nie idę. Dlatego niechętna jestem luzackiemu, sportowemu seksikowi.
Tak się składa, że nie byłam ani nie jestem kobietą bogatą w łóżkowe doświadczenia, zwłaszcza te pozytywne. W ostatnim związku miałam w związku z tym sporo obaw i tremy, o których zwyczajnie powiedziałam tak jak się rozmawia o każdej innej sprawie. Bez wielkiego halo i rozdzierania szat, rzeczowo i zwięźle. I tak to rzeczowo i normalnie zostało przyjęte.
Druga kwestia, poruszana już przez Lady Lokę: a cóż to znowu za wielka nauka ten seks? Nauczyć się trzeba siebie nawzajem i zgadzam się, że w tym sensie z każdą nową osobą przeżywa się pierwszy raz. Czasami te początki przebiegają łatwiej, czasami trudniej, a czasami okazuje się, że zupełnie ludziom nie po drodze.

Chociaż rozumiem Winter, podtrzymuję zdanie, że jeśli ktoś mnie odrzuca tylko z powodu (hipotetycznie) seksualnego niedoświadczenia, to nie akceptuje mnie takiej, jaką jestem, więc nie mam czego żałować.

A co do szybkiego oceniania, owszem, zdarza mi się nieraz z miejsca czuć do kogoś chęć lub niechęć, ale nie zawsze za tym idę. Moja najlepsza klasowa koleżanka z liceum wydała mi się niesympatyczna przez skojarzenie z pewną nielubianą osobą (podobieństwo zewnętrzne), a potem bardzo się zaprzyjaźniłyśmy, okazała się ciepłą, dobrą dziewczyną.
Zostawiam sobie margines na nieprzewidywalność, na "pożyjemy, zobaczymy".
Przekłada się to też na relacje damsko-męskie, bo faceci często chcą od razu deklaracji i wejścia w związek, a ja lubię się poprzyglądać i dać sobie czas na otwarcie się.

Tak, to po prostu intuicja, czyli wynik nieświadomych mechanizmów uczenia się. Mamy w swoim mózgu szereg struktur, dzięki którym uczymy się i zapamiętujemy, ale one są Jakby poza naszą świadomością.
Też mnie intuicja rzadko zawodzi, ale chyba nie jestem aż tak zadufana w sobie, żeby uznać swoje pierwsze wrażenia za nieomylne, chociaż silna niechęć odczuwana na początku znajomości chyba nigdy się nie odmieniła, ale to też może być już wynik mojego nastawienia i filtrowania informacji tak, żeby potwierdzały wstępną ocenę i „diagnozę„ ;-).
Jednak fakt, że mowa ciała, mimika, gesty mówią więcej niż słowa, więc nie wiem, czy ukrywanie braku doświadczeń seksualnych w sensie przemilczenie ich lub twierdzenie odwrotne tak do końca mają sens, bo to da się chyba wyczuć, tę niepewność, która towarzyszy początkom. Wyczuje się to właśnie intuicyjnie.

Oczywiście, że i tak bywa, ale jak można z góry, na wstępie zakładać, że jest z kimś tak czy siak? Trzeba poznać sprawę i osobę.
Głęboki i gwałtowny sprzeciw zgłaszam przeciw szufladkowaniu ludzi!
Jeśli się okaże, że coś z gościem nie tak, pierwsza biorę nogi za pas, ale na "dzieńdobry" przecież tego nie wiem.
Nie mówię tu o przypadkach, kiedy od pierwszego momentu coś niepokoi, ktoś zachowuje się dziwnie, nie do przyjęcia itd. Czasami owszem, można od razu poznać, że coś nie tak. Ale nie zawsze, na litość boską.
Więc jeśli mi ktoś powie, że on jeszcze "nie tego", a poza tym jest fajnym, mądrym i rozgarniętym człowiekiem, podoba mi się, to ja go z tego jednego powodu nie odrzucę.

Mało kto gada o swoich doświadczeniach seksualnych w początkowym etapie znajomości. Pewnie tacy są, twierdząc, że to wyraz ich otwartości i braku zahamowań, ale większość uważa to za swoją intymną sprawę i nie ma potrzeby klepania o swoich doświadczeniach na prawo i lewo.
Zatem nie widzę sensu w klepanie o tym na wstępie :-)
Gdy się o takich rzeczach zaczyna swobodnie rozmawiać, to już jest raczej pewien poziom zaangażowania w daną relację. A jak komuś NAPRAWDĘ na kimś zależy, to zaczyna akceptować to, czego nawet wcześniej nie do końca sobie wyobrażał, a w konsekwencji akceptował.
W ogóle to jest tak, źe jak ludzie się najpierw poznają, aby się nawzajem rozumieć i kochać (bardziej o stanie zakochania myślę), to jak już idą do łóżka, to nie ma problemów nie do rozwiązania. A jak ktoś traktuje seks sprawnościowy, to tylko oczekuje oceny tej sprawności, a w takim klimacie, to daleko się nie zajedzie :-/
Zatem gdy ktoś bez doświadczeń, czy to związkowych, czy to seksualnych, spotka kogoś, kto najpierw zaakceptuje go jako człowieka, to w seksie będzie tylko oczekiwał dopełnienia. Wszelka niezdarność szybko mija ;-), a jak się kogoś ceni, to ma się duuuuży margines tolerancji na to, gdy coś idzie nie tak, bo niczego nie traktuje się ostatecznie. Już nie mówiąc o tym, że szybko z czasem się usprawnia i można mieć to, co się lubi od osoby, która warta jest więcej niż jej doświadczenie.

Magdaleno, choć dochodziło między nami do scysji, tu całkowicie się z Tobą zgadzam. Mądre i trzeźwe spojrzenie.
Gdy jest więź między ludźmi, gdy się patrzy na drugiego człowieka jak na osobę, a nie przedmiotowo, to wiele sztucznych ograniczeń traci rację bytu. Liczy się sedno, a nie pozory.

Już pisałam, że to działa na zasadzie „przeżyj to sam”. Mało, kto ma tę wiedzę od początku, większość się po prostu uczy.

Piegowata, jakie scysje? Po prostu mnie się nie chce najczęściej ugrzeczniać wpisów i owijać w gładkie słówka, bo muszę to robić zbyt często w realu, a odbiór jest jaki jest ;-) Jak to chyba Pain określiła, taki mam styl. Najgorzej, że wcale nie mam ochoty tego zmieniać, więc z góry przepraszam, bo jeszcze pewnie nie raz tak będzie ;-)

Moim zdaniem tu nie tyle chodzi o to, że kogoś od razu na wylot udaje się prześwietlić, ale że w danej osobie wyczuwa się coś niepokojącego, jakby niespójnego z tym, co usiłuje nam przekazać i całym sobą pokazać. Jak słusznie zauważyłaś, wysyłamy do otoczenia mnóstwo niewerbalnych sygnałów, które zdradzają więcej niż komuś może się wydawać.

Doskonałym tego przykładem jest tzw. desperacja. Jeśli ktoś desperacko szuka atencji lub od razu związku, to bardzo szybko z drugiej strony pojawia się dystans, przy czym desperat zwykle nie rozumie z czego ta postawa wynika, zwłaszcza, że początkowe sygnały wskazywały na coś odmiennego. Ta historia lubi powtarzać się wielokrotnie i dopóki czegoś nie zmieni się we własnym zachowaniu i nastawieniu, to przypuszczalnie lepiej nie będzie. To są właśnie te nieuświadomione mechanizmy, które się pojawiają i przekładają na całe spektrum zachowań, ale są niespójne z tym, w jaki sposób dana osoba usiłuje się tej drugiej "zaprezentować". I niby w założeniu chce ją do siebie przyciągnąć, ale w rezultacie odpycha.

Dlatego właśnie mówię, że w takich przypadkach, jak ja czy Rumuński żołnierz nie warto nas karmić tekstami pokroju, że się kogoś spotka, tylko wystarczy się otworzyć
To tak nie działa, a liczenie na gwiazdę z nieba to dawanie sobie złudzeń.