30 latek - Netkobiety.pl

Umajona, no PP

Z dotykiem jak z jedzeniem: lubię go bardzo, ale pod warunkiem że jest dobry i chciany.
Uwielbiam na przykład przytulać się policzkiem do policzka syna uwielbiałam jego jego małe łapki a dzisiaj już wielkie łapska.
Mój syn ma 15 lat, wyrósł ma wielkiego faceta Ale to już zupełnie na marginesie.

Ach, no tak, temat dotyczy MĘŻCZYZNY w wieku 30 lat bez doświadczenia, a nie kobiety, więc rzeczywiście nasze rozmowy nijak się mają do tego wątku. Wybacz

Zostawiam więc miejsce na Twoje drogocenne i wyjątkowe perły.

Owszem, ale nie kwestie, które wskazałam.
Po prostu ile można scrollować, No i zwyczajnie to jest nudne i nużące, podczas gdy np. rossanka ma fajny wątek i tam można sobie dywagować do woli.

Proszę wszystkich o powrót do tematu wątku i kulturalną dyskusję.

Żaden przytyk. Chodziło mi o tą wypowiedź.

Chyba, że źle ją zrozumiałam.

Tak jak treść wskazuje, że nie zawracasz już sobie głowy bo od razu zakładasz porażkę czyli poddałeś się w tej kwestii.
Nie tak?

Wynika to z wielu innych czynników (emocjalne) np.
I ciężko się poddać jeżeli nie ma się celu o który się walczy.
Po prostu dla mnie to wszystko jest bez sensu większego, co przynosi (przynajmniej mnie) stratę kapitału.

Z drugiej strony, jak chodzi o samo podejście do seksu, to nie ma tajemnicy, że mówimy o limicie wiekowym, gdzie jednak mało kto ma ochotę w zasadzie uczyć drugą osobę, co i jak
A tu się trafia sztuka, którą w zasadzie trzeba niczym dziecko za rączkę pojawić. No to zwykle nie przechodzi na dłuższą metę.

No właśnie w przypadku Japonii rzesza mężczyzn jest bez żadnych doświadczeń seksualnych. Jakiś czas temu dokument o tym oglądałem (za ch... nie mogę sobie przypomnieć tytułu niestety), podane były liczne dane statystyczne, analizy psychologiczne i socjologiczne, wpływ na ekonomię itd.

Co do wątku, nie oszukujmy się, nie jest dziełem Autorki a Autora

Na chłodno, wyjściem mogło by być wyrobienie w sobie obojętności/niechęci/nienawiści w stosunku do kobiet i temat z głowy. Ego przy niewątpliwej katastrofie nie ucierpi.

I dokładanie o to się rozbija. I tak co niektórym lata będą lecieć.

A kto mówi o seksie po ślubie?

Szkodliwość pornografii to materiał na osobny temat (w swoim czasie Mordimer go świetnie rozpisał w którymś wątku).

Co na impotencja do różnicy w podejściu, myślenia i świadomości?

Widziałeś fragment, który przywołała Roxann? Bo jest bardzo ciekawy. W sieci jest cały artykuł z badania.

Co do sedna - trend nie dotyczy tylko mężczyzn, ale także kobiet, więc niechęć jest obopólna.
Okazuje się, że co 10 Japończyk po 30-tce, bez względu na płeć, nie ma żadnych doświadczeń seksualnych :-O

Mega ciekawe jest to, że w przypadku mężczyzn jest to powiązane z nieciekawą sytuacją na rynku pracy. Badania wskazują na korelację, ale już nie wskazują kierunku, co jest przyczyną a co skutkiem, jaka jest ta zależność.

Hmm... W tym dokumencie również było to poruszone. A konkretnie bardzo wysoko ustawiona poprzeczka przez robiące karierę kobiety. W sumie w Polsce.... przebojowe singielki z wielkich miast z obrzydzeniem spluwają na myśl o mężczyznach ze wsi

Tam (Japonia) modne są "związki" z cyfrowymi gadżetami/postaciami/robotami. Kolejnym krokiem będą droidy lub klony (?) ("Łowca androidów" prawdopodobnie nie jest taką fantastyką, jak się twórcom wydawało w czasach, gdy go tworzono).

Ja bym się nie tyle obawiała braku doświadczenia stricte co właśnie różnych problemów, które ten fakt może (choć nie musi) nieść ze sobą.
Jeżeli facet, który nie miał kobiety, w końcu ją znajduje i nie potrafi stanąć na wysokości zadania, to budzi mega frustracje i przekłada automatycznie na relację. Gdyby to była norma, że po roku od odstawienia (a przecież faceci muszą sobie jakoś radzić z napięciem seksualnym więc pewnie większość to robi) to znika, to byłaby jakaś nadzieja ale rok czekać? Ja czekałam 1,5 i nic nie zmieniło. Choć wtedy obstawiałam, że to może stres czy papierosy.

No i tak to działa. Dlatego ogólnie faceci na tym polu zwykle są przekreśleni.

A z tym, że ludzie nie lubią obserwować tego, jak zachowuje się ich organizm i coś z tym robić to inna kwestia (dosyć częsta sprawa niezależnie od płci)

Nie jest, bo jak każdy nałóg zapewnia dużo większe wrażenia dla mózgu niż naturalne metody. Dlatego reset układu nagrody trwa minimum pół roku.

I dlatego po dzisiejszym ciągnięciu tematu wrócę do tego:

Własnie Roxann udowodniłaś, że nie miałem się z czego poddać, bo gra o której mówimy, była od samego początku mojego wejścia grą o sumie zerowej. I w zeszłym roku to zrozumiałem.
I Twoje podejście do tego nie jest rzadkie.
Ja nie oceniam - każdy ma prawo mieć swoje wymagania.

Facet nie musi korzystać z porno
Rzuciłem trzy lata temu i naprawdę życie mam lepsze bez niego.

Błędne koło wynika z prostego powodu. Przeczytaj to co sama napisałaś i postaw się z drugiej strony. Teraz odpowiedz sobie na pytanie - Czy naprawdę chciałabyś inwestować masę czasu i energii (bo samiec zdobywa) po to, żeby owa gwiazda z nieba spadła?

Nie sądzę, że ta elektronika to kwestia "wolenia", ale wyboru i/lub jego braku.

To Twoja interpretacja, ja piszę tylko o faktach, Ci mężczyźni są persona non grata i tyle.

@Roxan, gdyby w naszej kulturze to nie było "obciachowe", to i tu by to przywędrowało, ale to tylko kwestia czasu.

Pamiętacie mario ? Jemu się udało dopiero za ósmym razem

Po co?
Jeżeli jest im dobrze samym ze sobą, to mają się zmieniać, żeby zaimponować kobietom. To dopiero zachowanie godne przegrywa.

Ten trend jest o tyle ciekawy i niepokojący, że nie dotyczy rosnącej  niechęci łączenia się w stałe związki (co jest raczej i u nas zauważalne), tylko ogólnego braku doświadczenia/rezygnacji z seksu. A to przy powszechnej dostępności do antykoncepcji, większej świadomości i otwartości seksualnej, jest co najmniej zastanawiające.
Może w tej swojej ewolucji rzeczywiscie dojdziemy do sytuacji, że tylko najzdrowsze i najbardziej atrakcyjne osobniki będą się rozmnażać - samce alfa (kwestia przekazania najlepszych genów i podtrzymania gatunku). Tak jak to jest u niektórych zwierząt. Albo dzieci będą się rodziły w laboratoriach.

Z takim facetem jest wszystko w najlepszym porządku, bo widocznie nie ma ciśnienia, by iść z duchem społecznym i kopulować. Nie chce mu się starać i dobrze mu z tym. Tylko, że takich jest mały procent, albo nawet promil Nie wierzę, że da się oszukać naturę i nie myśleć o pozbyciu się ciężaru z jaj, a jeszcze przyjemniej, gdy robi się to z kobietą, więc koniec końców każdy będzie dążył do dziurki. No, chyba, że jest mistrzem Shaolin..

Natomiast chciałbym powiedzieć o mentalnym prawiczku. Takim się czułem w wieku 27 lat.
Mój pierwszy raz to był kompletny bałagan. Jakaś impreza, alkohol, jakaś ręka zaprowadziła mnie do łazienki, zdjęła spodnie i kazała sobie włożyć. Nawet w tej chwili nie potrafię sobie przywołać w pamięci jej twarzy i imienia. Wiem, że coś było. Te spojrzenia koleżanek i kolegów z 1 roku były znaczące, ale oni nie byli lepsi, więc temat szybko się zawinął. Drugi raz to była kłoda. Zrobiłem swoje i tyle. Byliśmy ze sobą może 2 miesiące. Po tym na długi czas dałem sobie spokój z kobietami, nie czułem się dobrze w grze "budujemy związek", wolałem skupić się na innych rzeczach, przede wszystkim na sobie. Byłem trochę jak Lucek, walka ze swoją seksualnością i poznawanie jej.
Dopiero, gdy poczułem, że chcę tego, że chcę budować więź, założyć rodzinę, bo w głowie sobie pewne sprawy ułożyłem, dojrzałem, stałem się samowystarczalny finansowo, poznałem ją. Jak się okazało - moją żonę. Dopiero z nią, pierwszy nasz seks, poczułem, że to jest to. Wszystko było na swoim miejscu - uczucie, pewność, że tego chcę, ciepło, dotyk, a przede wszystkim to poczucie, że ona odwzajemnia, że też to czuje. Wtedy mentalnie poczułem, że jest to mój pierwszy raz z kobietą.
Wyżej pisaliście, że ludzie skupiają się na liczbach, kto ile z kim. To nie ma zupełnie znaczenia. Żona miała  przede mną, oficjalnie , trzech partnerów, nieoficjalnie pewnie więcej, bo ma sekrety jak każdy, ale co z tego? Mnie też przyznała, że to ze mną poczuła to coś w łóżku, tamtej nocy. Po tym co zrobiła mi drugiej nocy, już wiedziałem, że nie mogę wypuścić jej z rąk

Także, być może facet blisko 30-tki, odczuwa podobnie jak ja. Nie ma ciśnienia, nie czuje, że znalazł właściwą kobietę, czeka, lub nie... ale kobiety nie powinny takiego skreślać, chociaż podśmiechujki z takiego jegomościa zawsze będą. Niestety, ludzie to idioci, łatwo im się śmiać z przywar innych osób, nie patrząc na swoje. W dupie mieć, coco jumbo i do przodu.

Japońce to inny gatunek ludzki. Kocham ich To Japończyk dzierży tytuł najdłuższego onanizotora - ponad 8h bez ejakulacji. Jego partnerka go wspiera ^^ Można? Można.

Masz rację Magdaleno z tym że do naprawy świata potrzeba współpracy dwóch stron dla równowagi.To globalnie,statystycznie i masowo a indywidualnie ludzkie sprawy wyglądają na bardziej skomplikowane .Obydwie płcie się radykalizują ideologicznie coraz bardziej, przepaść rośnie to widać w popkulturze a skutki widać na terapiach, na antagonizmach i skrajnościach niczego się nie zbuduje.Najwyżej ktoś na tym zarobi jak zwykle, ewentualnie zrobi karierę.Z jednej strony "zaborczy" zawłaszczający sobie monopol na obronę praw kobiet - ultra lewacki pseudo feminizm a z drugiej strony black pill ( nie mylić z red pill które jeszcze próbuje być głosem rozsądku moim zdaniem ) i różne radykalne odmiany ruchów męskich z całym pokręconym PUA biznesem a po środku coraz mniej miejsca tragicznie to wygląda.
Teraz jest po prostu jeszcze "za wcześnie" ,chyba wiele niestety dramatycznego musi się wydarzyć żeby cały ten cyrk MS targowisko dla toksycznych relacji  zmienić.To nie jest kurde normalne i jak ludzie chcą być szczęśliwi to tak nie może być.Tylko że ludzie to mogą sobie chcieć mają mało do gadania .
Niewiele wskazuje na to że nasze czasy są szczytem i zwieńczeniem ewolucji.A jakieś rozwiązania skuteczne poprawiające jakość zdrowie w relacjach wydaja mi się utopią, sporym rzeszom ludzi taki pierdolnik jest na rękę. Niekoniecznie jest to spisek .

To jest moim zdaniem ciekawe spojrzenie na część i pewien fragment współczesności.

Magdaleno - oczywiście, że warto coś robić, ale owe aktywności mają zaspokajać nasze egoistyczne ja.
Jeżeli ktoś poświęca swój kapitał, tylko żeby znaleźć drugą osobę (czyli robi to, żeby się KOMUŚ przypodobać) to jest jest tylko porażka życiowa i masa utraconego czasu, energii i pieniędzy.

Ha! Może dlatego całkiem podświadomie wybrałam (wolałam) faceta starszego, urodzonego we wczesnych latach 70., bo mimo różnicy wieku wydaje mi się dużo bardziej atrakcyjny, męski (według mojej definicji), niż nawet moi równolatkowie. Już nawet nie mówię o noszeniu rurek czy braku umiejętności naprawy kranu czy wymiany oleju w samochodzie, ale ogólnym sposobie bycia, podejściu do życia, związku itd.
Pewnie też nie bez powodu uwielbiam westerny.

paslawku, jak dla mnie, to żadna skrajność nie jest ok. Ani sen skrajnego prawicowca, ani skrajnego lewaka. A trochę o tym traktuje filmik, do którego link wstawiłeś i taki wydźwięk ma Twój post.
Gdzieś po środku jest normalne życie zwykłych ludzi.
W moim otoczeniu są normalne pary, normalne związki i całkiem zwyczajne relacje. Gdzie są te rozwiązłe kobiety i mężczyźni, to nie wiem. Pewnie tam, gdzie nie bywam. Bo generalnie dobrze czujemy się w towarzystwie osób do nas podobnych.

Kobiety po prostu nie chcą facetów, których ambicją jest znalezienie samicy, bo mają swoje potrzeby a potem siedzenie z puszką piwa przed kompem. Skończyły się, a właściwie mają swój zmierzch czasy, gdy kobiety, żeby mieć co jeść i gdzie mieszkać, to musiały wyjść za mąż. Jak już się jakiś trafił, to zostawał i tak sobie trwali w związkach mniej lub bardziej udanych. Wymagania wzrosły poprzez emancypację rozumianą jako uzyskanie przez kobiety pełni praw i możliwości decydowania o sobie i swoim życiu, zarobieniu na siebie i życia z tym facetem, którego ona chce, a nie który ją zechce. Nie miałam tu na myśli jakiś skrajnie lewicowych ruchów feministycznych, których dążeń nawet nie rozumiem do końca. To wszystko jest dużo bardziej proste. Niestety, często mam wrażenie, że panowie myślą, iż kobiecie trzeba kasą zaimponować. :-D Jakoś nie mam szczęścia do facetów, którzy zarabialiby więcej ode mnie. Albo muszą być przystojniakami...a co jak się odezwą i się okaże, że nie ma z nim oczym gadać?
Wyszukiwanie na siłę przeszkód Nie do pokonania po kilku porażkach, stało się normą. Zamiast wyciągać z tych porażek wnioski i wcielać je w życie, to łatwiej iść w apatię i bierność.
Lipa :-(

Ale wygląda na to, że liczba najsłabszych rośnie?
Krzywa Gausa nabiera dziwnego kształtu :-//
Coś tu najwyraźniej jest nie tak...i wg mnie chodzi o to, że cześć ma się za najsłabszych i rezygnuje choć de facto niewiele ma to wspólnego z prawdą;

Trochę to nadinterpretujesz, bo generalnie rozwijanie siebie lepiej aby było dla siebie.
Ale ok, załóżmy nawet, że robisz to po to, żeby być atrakcyjniejszym partnerem. Co w tym złego? Ja nawet będąc w związku staram się być atrakcyjniejszą partnerka, bo generalnie uważam, że tylko jakaś wewnętrzna ewolucja powoduje, że mimo upływu czasu ludzie są wciąż siebie ciekawi i przestają traktować partnera jak stary, ale wygodny mebel.

Warto też wspomnieć, że nie każdy nadaje się do związku. Różni są ludzie i każdy ma swoje wartości, ale kiedy nie ma zrozumienia tej drugiej strony w relacji. Tylko jedna racja jest postrzegana. To nie jest zbyt dobrze. Lepiej opuścić taką osobę.

Żeby doświadczać trzeba próbować. A nie porównać się do innych. Jeszcze innych kultur.  Takie tłumaczenie i akceptacja tego, że tak mam. Prawda?

I właśnie w tym jest "ostatnia nadzieja i ostoja  białych" "w zwyczajności" "normalności" i w tym że jednak natura ta wewnątrz nas i na zewnątrz jest mądrzejsza od trendów,promowanych wzorców,kreowanych "potrzeb", i różnych rewolucji .Te "siły wyższe" dążą do równowagi pomimo zmian,bo zmiany są wpisane w naturę.
Wynalazek maszyny parowej ,samolotu,karabinu maszynowego,TV,internetu,antykoncepcji,emancypacja po prostu Mappet show
Ale to prawda większość ludzi trwa i przetrwa prawdopodobnie.

Skoro taką decyzję podjąłeś, to uznaję, że jesteś jej w pełni świadom i pewien, więc ok.
Niemniej jednak porażki chyba każdego dotykają i jedni próbują wyciągać z nich wnioski i szukać rzeczywistych przyczyn (też w sobie, swoim zachowaniu), a inni odpuszczają temat.
Ty zdaje się poruszasz się trochę po skrajnościach. Nikt rozsądny nie poświęca wszystkiego albo ponad swoje możliwości by się komuś przypodobać. Rozwijać się, dbać o siebie, należy zawsze dla siebie a nie dla kogoś, a prędzej czy później zostanie to zauważone i docenione. Masa związków, a nawet wieloletnich małżeństw się rozpada, nie raz zostajemy odrzuceni, oszukani itd.
Związek to inwestycja obarczona ryzykiem jak każda inna.
Wspomniani tu zostali choćby faceci ze wsi. Jednak powiedzmy sobie szczerze, że wielu z nich po prostu rezygnuje z rozwoju a jedyne co potrafi to narzekać, jak to jest ciężko, że żadna dziewczyna nie zechce bo wolą miastowych, w garniturach itd. Nie wspomną jednak o tym, że np. nie dbają zbytnio o siebie, nie mają wykształcenia, ambicji a często też nadużywają alkoholu, a od potencjalnej kobiety oczekują, że będzie parobkiem.
Znam wiele atrakcyjnych, wykształconych kobiet, które wyszły za rolników i nie tylko nie narzekają ale nie zamieniłyby tej wsi na miasto. Tyle, że ich mężowie byli/są ogólnie ogarnięci (pod względem fizycznym, intelektualnym i ogólnie życiowym) a na takich zawsze będzie popyt.

Bo w relacjach damsko-męskich nigdy nie mieli sukcesów?
Od początku dojrzewania. Koleżanki nie są zainteresowane, na młode dziewczyny (i starsze) jest pełno chętnych z każdej grupy wiekowej, media - w tym społecznościowe - bombardują wizjami związków/seksu, itd.
To chyba dość łatwo dość do wniosku, że "wszyscy mają, a ja nie. To coś musi być ze mną nie tak".

Alternatywnie.
Po prostu jest za dobrze. Służba zdrowia, bezpieczeństwo, niska śmiertelność, brak wojen, wysoki poziom życia.
Życie jest za proste, związki nie są potrzebne do przeżycia, a wyłącznie jako "potrzeba wyższego rzędu" (pomijamy seks, który podobno jest sobie bardzo łatwo ogarnąć. Jak narzekają niektóre "ośrodki opiniotwórcze". I upatrują w tym powodów niechęci mężczyzn do wiązania się). Więc można sobie stawiać wyższe wymagania.

Ale jak nie ma się smykałki do 'biznesu', opanowanych podstaw i praktyki, to trudno dobrze ocenić ów projekt inwestycyjny, oszacować stopę zwrotu kapitału i zminimalizować ryzyko inwestycyjne.
Nie zawsze inwestycja musi być zła/chybiona, czasem to wina inwestora, który popełnia błędy strategiczne. Inny, mając odpowiednie narzędzia i doświadczenie osiągnie sukces