Od jakiego wieku-lat to kobieta Stara? Mężczyzna stary? - Netkobiety.pl

Ja jednak jestem zdania, że wiek to tylko liczba.
Serio.

Wygląd to ruletka genetyczna. Ile to osób wygląda starzej, pomimo daty w dowodzie całkiem młodej
Pewnie, że codzienne zwyczaje na to wpływają, ale też na wiele rzeczy człowiek nie ma wpływu.

W temacie związków nic się u mnie kompletnie nie zmieniło, we wszystkich innych tematach albo jest to samo albo polepszyło się Więc chyba jest coraz lepiej.
Wiesz, ja nie napisałem tego by komuś ,,przyciąć". Sam będę miał kiedyś 40 czy tam 50 lat więc nie będę młody jak teraz gdy mam 26 Jak Bozia da to starość też mnie dopadnie. Powinna być to naturalna kolej rzeczy każdego człowieka.

Co tam słychać u Ciebie?

Wiecie, czasami owszem, "ruszy" mnie jakiś siwy włos w mojej czuprynie czy zmarszczka, ale absolutnie nie mierzę swojej wartości wyglądem. Upokarzające jest w moim odczuciu traktowanie kobiety w ten sposób - jakieś takie przedmiotowe. Smutne,że wiele kobiet same siebie tak przedmiotowo traktuje - jak jakiś towar.
Jasne, że lubię dobrze wyglądać, sprawia mi przyjemność, gdy się fajnie ubiorę i widzę błysk w oku tego czy owego pana, a nawet zachwyt koleżanek jakąś sukienką czy fryzurą, ale to tylko fragment większej całości.
Wszystko jest dla ludzi, ale przede wszystkim chcę być wolna. Wyglądać sobie jak mi się podoba, chodzić bez makijażu, jeśli nie mam ochoty sterczeć przed lustrem (bardzo rzadko się maluję, nie lubię tej czynności) i mieć "wywalone", co inni na to. Oczywiście bez skrajności, bo nie jest moim zamiarem straszyć ludzi.

Nie jestem przesadnie adorowana przez mężczyzn, ale spotykałam się z zainteresowaniem pomimo włosów w nieładzie czy niezbyt starannego ubioru.

Starość jest względna i... nierównomierna. Mam 44 lata, nie wiem, co to cellulit, ale za to zmagam się ostatnio z dolegliwościami, które zwykle dokuczają znacznie starszym osobom.
Marzyłam o rowerowych rajdach, a teraz cieszę się, gdy nic mnie nie boli i bez tego bólu mogę po prostu posiedzieć czy podreptać po domu.
Ot, co.

Jeśli chodzi o mentalność, stosunek do samej siebie, świata, ludzi to podpisuję się całym sercem pod maksymą, której autora nie pamiętam: MŁODOŚĆ PRZYCHODZI Z WIEKIEM.
Więcej teraz we mnie luzu, radości i tolerancji niż 20 lat temu.

Snake, to w ogóle nie na temat, ale mnie, nienawykłą, szokuje "kultura picia", jaką obserwuję wśród sąsiadów. Nie mam bynajmniej na myśli picia z kulturą, ale obyczajowość, której alkohol jest integralną częścią.

Nie zgadzam się, to zawsze było, Snake właśnie o tym napisał.
To nie czasy, tylko ludzie, wychowanie i środowisko.

Po każdym rodzinnym spotkaniu u sąsiadki chłopy chwieją się na nogach, a ich zony gderają, strofują, ale uważają to za normę. A dzieci patrzą...
Skądinąd to całkiem dobrzy ludzie, można z nimi i pogadać, i o pomoc poprosić, żyję z nimi w zgodzie.

Niespecjalnie się orientuję. Jak jest w Azji?

Mialam kiedyś koleżankę, przez którą poznałam jej dość imprezową paczkę dziewczyn. Opowiedziały kiedyś, jak to wytrąbiły po 10 piw w jakimś lokalu, ale nic się strasznego z tego powodu nie stało, bo "nie są takie łatwe". Odparłam na to, że mnie po dziesięciu piwach miałoby całe miasto

Mój Misiek jest 10 lat ode mnie starszy, ale to raczej przypadek niż jego aktywne poszukiwanie młodszej, albo moje poszukiwanie starszego. Zgralismy się charakterami.

Abstrachując od tego, jako dwudziestokilkulatka patrzylam na facetów okolo 40 jak na zgrzybiałych dziadów, którzy byli dla mnie totalnie aseksualni. Kosmosem było dla mnie związać się z kimś takim, niezależnie od pozycji czy portfela. W końcu dlaczego mialabym wybierać na partnera kogoś kto byl lata świetlne od mojego typowego życia studentki, które krecilo się wkolo imprez, koncertów, posiadów w pubie i strachu przed tutorialami oraz egzaminami?

Dopiero po trzydziestce te różnice wiekowe zaczęly być na tyle nieistotne, że poważnie już wtedy traktowalam mężczyzn sporo starszych od siebie. Ale jako mloda podfruwaja, to nie wiem co by mi musial taki facet zaproponować bym dwa razy na niego spojrzała. Także mity o studentkach, którym mokro się w majtkach robi na widok gościa w wieku ich ojca, w bajki sobie można wlożyć.

Jasne, takie związki się zdarzają, ale są NIESAMOWICIE rzadkie. To jest bardziej pobożne życzenie panów z kryzysem wieku średniego

Czasem mi się też wydaje, że takie stwierdzenia o kobietach będących starymi w wieku 30 lat i jak to tatusiowie moga sobie wybierać w studentkach są typowe dla niespelnionych młodych facetów, którzy chcą dowalić równolatkom za swoje braki w kwestiach męsko- damskich i pocieszyć się na przyszłość.

Pamiętajmy, że dziś czasy są trochę inne. Dojrzałe niezależne kobiety również chętnie rozglądają się za studentami, którzy dadzą im dowód na to, że są tak samo atrakcyjne jak 20 lat temu.
W obu przypadkach IMO to faktycznie leczenie kompleksów. I narażanie się na śmieszność, którą prędzej czy później sami zrozumieją.

Jako 30-stka zdecydowanie lepiej się czuje niż jako 20-stka. Mam więcej luzu, pieniędzy, przyjemności, snu. Zdecydowanie mniej stresu.

Wystarczy popatrzeć na telewizję. Słynny 40-latek zachowuje się jak stary dziadyga po 80. A we współczesnych serialach 40- mają małe dzieci, jeżdżą na rolkach i szwendają się po klubach.

Mi jako nastolatce podobał się Stefan Chwin, a miał już chyba wtedy z 60 lat. Nadal uważam że jest pięknym mężczyzną. Podoba mi się fizycznie też Korwin Mikke i Szymborska jako staruszka. Tej ostatniej uważam ze starością było bardziej do twarzy, było w jej wyglądzie coś kruchego i ostrego zarazem, co wydaje mi się bardzo ładne.

Tak, za duże różnice są odstręczające i aseksualne, a ludzie wiążący się z partnerami, którzy mogliby być ich dziećmi albo rodzicami, prędzej czy później zrozumieją swoje odrealnienie...
Z tym, że ja nie uważam, jak wiele osób, że najlepiej jak facet jest trochę starszy. Dla mnie idealny jest równy wiek tak do 5 lat w dół. Oczywiście to teoria, bo nie wiek decyduje o związku (poza skrajnościami) .
Teraz jestem z 3 lata młodszym, więc tak jakby trafiło się we właściwym przedziale co nie znaczy, że tym był podyktowany wybór.

Jak czytam wątek przypomina mi się Gombrowicz ze swoją obsesją młodości. Co ciekawe, kiedy patrzę na jego zdjęcia to zdecydowanie bardziej podoba mi się jako starzec niż jako młodzieniec. Śmieszy mnie to w kontekście tego co pisał na ten temat.
W jednym z jego 'Dzienników' (chyba trzecim) pojawia się interesujące pytanie: z jakiego wieku jest Twoja piękność ( w sensie - to co najbardziej trafia w Twoje poczucie estetyki)? Pytanie należy rozumieć szeroko. Moja to połączenie tego co najbardziej kojarzy się z 17-27 rokiem życia i jednocześnie 60 wzwyż. Jeśli chcecie również możecie odpowiedzieć na to pytanie.

Ja mam wrażenie że kobiety w typie urody Bułgarek, szybko dojrzewają i równie szybko "starzeją się" ale to takie moje wrażenie.

Z moich obserwacji
wynika ze najszybciej starzeją się-z wyglądu kobiety,
nawet pomimo unikania słońca,
Kobiety z takich nacji jak:

Meksykanki bardzo szybko się starzeją,
Portugalki, Wenezuelki,
kobiety z Dominikany,
Kobiety z Brazylii.

Wymienilas słoneczne i biedne kraje
Wymuskanie to coś innego kwestia czasu i rodzaju pracy. i kasy oczywiscie.

Elu niby tak, ale niektóre kraje uważają np Polskę, Ukrainę, Rosję za biedny kraj.

Jak mi stuknęła 40-tka to myślałem, że teraz jestem taki Stefan Karwowski z "40-latka" i trochę mnie to załamywało. A teraz za dwa lata 50, więc pocieszam się, że Daniel Craig jest też po 50-ce

Ale o czym mówimy? O pogodzie ducha czy wyglądzie zewnętrznym?
Bo Pani Wielocha, nie znałam, nie wygląda młodo, chociaż może jest wspaniałą osobą.
Mentalnie to jest na pewno młoda, bo widzę że prowadzi aktywny tryb życia i ma wysportowane  cialo
I tak, Polska nie jest bogata czy Rosja, ale nie jest też nasloneczniona.
Nie stawiam znaku równości między wartością człowieka a młodym wyglądem. 
Ale jest faktem że słońce mega mocno postarza, tak jak papierosy czy choroby.
Co to znaczy udawanie  nastolatka?
Czego powinna sobie z marszu odmówić 60 latka , co można 20 latce, jeśli jej zdrowie pozwala?
Nie może iść na fitness, wejść  w związek czy znaleźć  kochanka) iść na studia, uczyć się języków?
Tak naprawdę  to zdrowie nas ogranicza.

Wiek zależy o tego, czego się oczekuje.
Na naukę np hiszpańskiego 40 latka i 40 latek może spokojnie iśc, nie jest za stary. Ciąża w wieku 40 lat - to już jest kobieta za stara.
Na naukę zawodowego baletu 20 latka już jest za stara. To samo aby zostać zawodową olimpijKą w dyscyplinie gimnastyka
Chcesz się nauczyć na gitarze amatorsko? Możesz zacząć w wieku 70 lat i to też nie będzie za późno.
Z seksem inaczej, niby nie zależy od wieku ale pierwszy raz wwieku 50 lat - to już jest trochę "za późno".
W sumie zgadzam się, ze zdrowie głównie może ograniczać. Bo np skończyć studia można w wieku 24 ale i w wieku 50ciu. Ale też zależy jakie.
Chcesz skończyć np pedagogikę, anglistykę - wiek CIę nie ogranicza. Chcesz być lekarzem - 35 lat to już stanoczo za późno na pójście na studia.
Powiedziałabym, że czy ktos jest za strary na coś to zależy od kontekstu.

Tak.marzeniem mnóstwa osób 40 plus jest właśnie balet i zostanie lekarzem
A jak ktoś  chce mieć dzieci i nie może to zanim stwierdzi że jest za stary próbuje wielu metod z in vitro  na czele.

Jak ktoś czegoś chce, znajdzie sposób, nie chce wynajduje  powód.

Rossanko, Np Małgorzata Rozenek-Majdan ma obecnie 42 lata, i właśnie urodziła dziecko.
Czy jest za stara w tym wieku?

Nawet np w takiej Afryce bywają ludzie bardzo bogaci, osobiście widziałam, i również takie osoby potrafią mimo dużych zasobów szybko „staro„ wyglądać.

Droga Elu, niby Polska nie jest tak nasłonecznioną,
ale z wiedzy wynika ze nawet w pochmurne dni/dni bez słońca nawet wtedy przenikają szkodliwe promienie które niszczą skórę, postarzają, bardzo dużo się mówi
by dnie niesłoneczne/pochmurne
nas „nie zwiodly”.

W jednym z tematów wspomniałaś o oczach
I z tym również bardzo się zgadzam,
może zauważyłaś w jakim wieku mniej więcej zmienia się nasz wzrok-nasze spojrzenie staje się bardziej z charakterem, charyzmatyczne.

Rossanko, nie nie, dla upewnienia się sprawdzilam jeszcze w internecie ze Pani Rozenek-Majdan ma obecnie 42 lata.

Według WHO:
wiek podeszły to 60-75 lat
starczy to 75-90
sędziwy to powyżej 90

Ogólnie myślę, że nasze postrzeganie czyjegoś wieku zależy od trzech czynników: dobre geny, zamożność, mentalność. Oczywiście słabe geny można zawsze podciągnąć grubym portfelem. Mentalność też jest ważna, bo zawsze młodziej będziemy odbierać osobę aktywną, chętną do działania i wesołą niż leniwą, znudzoną życiem. Tylko ciężko tryskać energią, kiedy żyje się w Polsce za niską emeryturę. Powiem szczerze, że dostrzegam piorunującą różnicę w wyglądzie między paniami po 35 roku życia w zależności od tego, ile zarabiają, gdzie pracują. Znam takie, co w wieku 50 lat wyglądają pięknie. Stać je na chodzenie na siłownie, zabiegi, fryzjer, kosmetyczka... Do tego mają fajną pracę, ładne domy, żyją bez wiecznej gonitwy i stresu, wyjeżdżają na wakacje. Niestety, ale w dzisiejszych czasach dysproporcja rośnie. Nawet prześliczna dziewczyna jak żyje w biedzie, to z czasem to się odbije na jej wyglądzie.

Myślę, ze wszystko naraz. Pieniądze oznaczają dostęp do lepszych lekarzy, częstsze kontrole, lepszą dietę. Taką kobietę stać na odpoczynek, na kosmetyki, wyjazdy. Oczywiście stać ją też na zabiegi medycyny estetycznej. Jesli siedziała w domu za kasę męża albo miała fajną pracę, to nie ma co nawet porównywać takiej pani do kobiety, która np. całe życie tyrała jako pielęgniarka i ma chore stawy. To niesprawiedliwe, ale bedziemy coraz wyraźniejn widzieć taką dysproporcje, że "zwykłe" kobiety po 50 będą wyglądać jak babcie, a te majętne jak młódki.

W oczach to się zmienia coś z doswiadczeniem,  a to się zwykle pokrywa z wiekiem, bo spotykają nas śmierci i życiowe zawody i macierzynstwa itd.
Rossanka, nie znam się na ginekogii, ale jak jest pewność że nie możesz urodzić, to jeszcze zawsze możesz  wyjść  za mąż za kogoś kto ma dziecko i być dobrą matką zastępczą, lub adoptować. Samo urodzenie to parę godzin, to jeszcze nie całość macierzyństwa.
Nawet w szczęśliwym  małżeństwie nie każda może.
Moja siostra ma wszystko,  a dzieci nie może,  w Twoim wieku jest
Jak czujesz że nie służy Ci samotność to wyjdź za mąż z rozsądku za przyzwoitego  człowieka i budujcie coś razem. Do miłości  też można tą drogą dojść i to jest piękne.

Z reozsądku, to nie znaczy, że Ci się może nie podobać. To znaczy tyle, że nie ma wielkiego wow i motyli od początku: ale powinno być zainteresowanie, alceptacja fizycznoiści i poczucie swobody i podobne życiowe cele. Byle ktoś, byle był to desperacja, a nie związek z rozsądku

Zainteresowanie i akceptacja to nie od razu miłość.
Ale bez miłości to też nie zawsze jest z rozsądku.
Skomplikowany temat