Od jakiego wieku-lat to kobieta Stara? Mężczyzna stary? - Netkobiety.pl

Nie, nigdy sie nie balam.

Krotka noga tez ladna moze byc.

Nie zachwyca mnie fakt, że np. nogi mam już nie do pokazywania, bo zmieniła je choroba, ale i nie spędza snu z powiek. Gdy mi na wyglądzie zależy, mankamenty sprytnie maskuję piękną długą spódnicą, a gdy zależy mi na swobodzie, np. na podwórku, olewam, co kto na to i śmigam w szortach w te upalne dni. Komu się nie podoba, niech się nie gapi.

Gdy byłam nastolatką z muchami w nosie, mama zirytowana powiedziała, że ze mnie to już za młodu taka "stara dewota", bo nie ubierałam się jak młoda atrakcyjna dziewczyna, dąsałam się na propozycję ubrania się w sukienkę na ramiączkach czy np. mini.

No, to dzisiaj jestem młodsza duchem i zdecydowanie odważniejsza, nawet i mini zdarza mi się nałożyć do rajstop i kozaków

Pierwsze zmarszczki zauważyłam u siebie tuż po dwudziestce, ale to chyba dość naturalne. Chyba mamy z Elą na myśli nieco różne zmarszczki

Już nieraz się przekonałam, że nie wygląd decyduje o mojej atrakcyjności, choć i za wygląd bywam chwalona. A przecież według sztywnych i obiegowych kryteriów mankamentów urody mam niemało.
Właśnie z wiekiem nabyłam więcej wiary w siebie. Pomimo iż za młodu pozornie miałam więcej atutów.

Jeśli ktoś jest ze mną tylko dla mojego wyglądu, albo nie chce być z tego jednego powodu, to mnie na takim płytkim faceciie nie zależy.

To ja mam już pełno zmarszczek, owal twarzy już obwisły, ciało już nie jędrne (ale nie ćwiczę, to sama soboie winna jestem), chyba gdzieś tam plącze mi się celulit a zębów wszystkich też już nie mam.
Poza tym spokojnie mogłabym mieć już dwu - trzy letniego nie syna, ale wnuka. Nie ma co się wypierać wieku. Ot wiek jak wiek, w sumie z biegiem czasu będzie coraz gorzej i nikogo to nie minie, to normalne reakcje organizmu.

Zmarszki to zmarszczki Nie mam serio, bez botoksów, ale za to nigdy nie bylam opaloną dziołchą i wyśmiewano mnie za bladą twarz.
Ot  cala tajemnica
Nie wiem jak niby na sile mialabym sie odróżniać od 39 latki, wydluzyc spodnice?, po co? Sciac wlosy, bo wypada?
Nie mam planów robic operacji plastycznych, ale normalnie o siebie dbać, bez spiny. Kosmetyczka tez nie oznacza dla mnie walki na siłę  o mlodosc, tylko zwyczajne zadbanie o tyle.

Aha i nie jestem wieszakiem. Rozniar 40 i nie planuję mniej. Więc żaden ze mnie ideał.

Rossanka, Twój wybór. Przeciez nie musisz utrzymywac dzieci, możesz tę kasę inwestowac w siebie. Ale nie musisz.:)

60 lat rozumiem, ale 37 i niby stara? niby z jakiej okazji przepraszam was bardzo?

Znaczenie duze ma praca i wiek współpracowników. 40 letnia kobieta praująca na Poczcie dalej może uchodzić za młodą, 40 letnia stewardesa juz nie, bo 95% koleżanek jest młodszych.

To zalezy czego chce taka laska, ale znam dziewczyne co ma nieruchomosc, urode, zdrowie psychiczne i fizyczne, uprawia sport, ma pieniadze i robi co chce i ma lat 25. Ma taka przewage, ze ma wiecej czasu do starosci przy okazji.

Wydaje mi sie, ze czasem jest jakas konkurencja pomiedzy mlodszymi i starszymi kobietami z powodu podejscia do wieku kobiecego w kulturze.
Bo czesto kobiety starsze musza jakos udowodnic, ze maja wiecej oleju w glowie lub zalet, lub dojrzalosc, lub madrosc.
Jednak rzeczywistosc jest taka, ze ktos moze miec 19 lat i byc geniuszem, konczyc doktorat i miec kupe kasy bo wymyslil przy pomocy swojego geniuszu biznes. Przy okazji jest jeszcze piekny.

Rzeczywistość jest taka, że w takim wieku ma się zero doświadczenia i mądrości życiowej (nie mylić z inteligencją), a rozwój intelektualny niekoniecznie chodzi w parze z rozwojem emocjonalnym. Sama kasa wcale nie stanowi o szczęśliwym życiu.

Wiek przynosi refleksję, dystans do siebie, reorganizację prirytetów i naukę bycia szczęśliwym w nawet nie idealnych warunkach, ale również umiejetność wyboru najlepszej dla siebie opcji. Ja tam jestem zadowolona ze swojego życia i wcale nie chcialabym miec z powrotem 20 lat.

Chodzi o to, że kazdy wiek ma swoje zalety. Tylko smutno jest jak ktoś tego nie dostrzega i goni za swoja młodością.

Jezeli ktos nie jest inteligentny to nie bedzie w takim punkcie w jakim Ty sie czujesz, dlatego, ze ludzie malo inteligentni nie ucza sie dobrze na doswiadczeniach.
Zgadzam sie, ze ludzie za bardzo gonia za mlodoscia i tez jest ogromny na to nacisk. Czesto na przyklad starszy aktor gra meza aktorki mlodszej o 20 lat, a juz aktorka jego rowiesniczka to moze czyjas ciotke lub matke zagrac.
To nie jest nic nowego zreszta. Juz w latach 60 Joan Crawford i Bette Davis musialy same sobie szukac projektu bo kazda rola to albo jakies matki, albo jakies babki i podoboczna bo mialy 50 lat skonczone. Nie mialy kobiety w takim wieku wlasnych historii.
"Men age, they get character. Women age, they got lost."

Doswiadczenie nie koniecznie zalezy od wieku, a od tego co sie dzieje wokolo osoby i co ta osoba przezyla. Sa takie rzeczy ktore barwia osobe jak wino barwi wode.
Tez zalezy to od cech osoby. Przez to, ze ja zawsze dobrze czytalam ludzi, a tez bardzo dobrze ludzmi manipulowalam to moje zycie wygladalo o wiele inaczej od dziecinstwa, poniewaz nie mialam naiwnosci w stosunku do partnera czy tez znajomych. Przez to nigdy sie nie zawiodlam i nigdy sie nie przejechalam na nikim co ogolnie wplywa na to kim jestem teraz. Ten element uczenia sie na bledach z ludzmi nigdy nie powstal w moim zyciu. Moje bledy w relacjach dotycza raczej mojej zbytnio lekcewazacego czy zimnego podejscia.
Za to duzo innych rzeczy wplynelo na mnie znaczaco. Na przyklad otarcie sie o smierc, przyjaciele z roznych sciezek zycia (rowniez niebezpieczni kryminalisci), smierc partnera, a nawet to, ze sama bylam sekundy od zabicia kogos i zobaczylam to oblicze siebie. Moje podroze gdzie mieszkalam u obcych ludzi, ktorzy tak zwyczajnie dawali mi klucz do ich domu, i to ze sama mieszkalam od tak mlodego wieku lub doswiadczylam duzej biedy.
Niektore rzeczy drastycznie wplywaja na zycie.

W pewnym momencie, kilka lat temu zauwazylam, ze moj ojciec w porownaniu do mnie jakby zostal w tyle. Poniewaz jest z dobrego domu, bez zadnych problemow, osiagnal sukces mlodo, wyszedl za swoja pierwsza dziewczyne i nadal z nia jest. Jego zycie po zakonczeniu kariery toczy sie caly czas bardzo podobnie. Najwieksza chyba zmiana w jego zyciu w ostatnich 25 latach to przeprowadzka do innego miasta na drugi koniec Polski.
Pamietam jak bardzo doswiadczyla go smierc mojego dziadka i jak on ze mna o tej smierci rozmawial codziennie, podczas gdy dla mnie to byla juz trzecia smierc i ja bylam w tej roli osoby sluchajacej i rozumiejacej jego stan.
On mowil o szczegolach tego wydarzenia unikajac calego znaczenia tego co sie stalo, a ja juz wtedy bylam na etapie uzywania tego wydarzenia do pogodzenia sie ze smiercia ogolnie i z przemijaniem. Moja matka nadal nie potrafi sie tak pogodzic ze smiercia bliskich, dla niej nadal jest to najgorsza rzecz dlatego, ze ona nie bierze wydarzen w zyciu jako szans na nauczenie sie, wzmocnienie sie.

Najgorzej to chyba wpasc w taki stan jak moja tesciowa. Ona zyje przeszloscia kompletnie. Albo kopiuje swoich zmarlych rodzicow i ich idealizuje, albo (o dziwo) idealizuje relacje z ojcem mojego meza, albo slucha calymi dniami piosenek z mlodosci i mysli o tym jaka byla piekna i jak dzieci byly male.
Caly czas z tym i w sumie nic nowego, a pozniej przychodzi dzien, ze ma dola na serio przez to zycie w przeszlosci bo ta przeszlosc nie wroci.
Oczywiscie ona mowi jaka jest szczesliwa teraz i zadowolona, ale to nie jest prawda bo by nie patrzyla tak caly czas wstecz.
Poza tym dla mnie to jest wrecz szalenstwo jak ona daje rade idealizowac zwiazek z ojcem swoich dzieci. Nie tylko zwiazek wcale nie byl dobry pozniej, a wrecz patologiczny to jeszcze sie rozstali, a na koniec on zostal zamordowany, a ona jeszcze do wiezienia za to poszla.
Jednak daje ona rade jakos to tak sobie okrecic, ze niby on byl wspanialym czlowiekiem, a zwiazek tez byl wspanialy.
Idealizuje tez swoja rodzine, a jej rodzina idealna nie byla, a wrecz przeciwinie. Jej ojciec mial dzieci z jej ciotka.
Idealizuje swoja babcie Polke i nawet podejrzewam, ze dlatego ma taka slabosc do mnie.
Takie podejscie to wydaje mi sie, ze chamuje czlowieka. Jezeli ciagle patrzy za siebie i ciagle musi sie otaczac ta przeszloscia jak koldra, a nawet edytowac wydarzenia by lepiej wygladaly. Nie jej jednej stare lata tak wygladaja.

O tak to bym chciala wygladac w jej wieku (70 lat) bo styl to na 100% taki bede miala:

Dojrzalsza-starsza nie oznacza gorsza mniej atrakcyjna,
znam sporo kobiet po 40 i są atrakcyjniejsze, bardziej kobiece
niż taka np 26 latka,
znam kobiety które mając 45 są bardziej pozytywne, niż taka 28 latka,
ja nie przepadam za kobietami niezbyt dojrzałymi mentalnie, dziecinnymi, niezależnie od wyglądu.
Uwielbiam dojrzałość mentalną, mądrość życiową w kobietach.
To samo dzieje się w przypadku gdy facet jest dziecinny, niezbyt dojrzały mentalnie,
a próbuje grać niby dorosłego.

Czy chciałybyście znów mieć te 25 lat i przeżyć to znow, czy cieszycie się że jesteście parę kroków dalej?

Susan Sarandon-piękna kobieta. Jej styl bycia, ubioru, nic nie wskazuje na jej wiek.

Opócz cycek są też fajne pupy

I nie oszukujmy się taka np 28 latka, nigdy nie dorówna mentalnie takiej 37 latce.

No tak się właśnie zastanowiłam czy się czasem mentalnie nie zatrzymałam w miejscu bo moje poglądy w wieku 28 lat już były mniej więcej takie jak teraz:D osobowość już bym powiedziała że się ukształtowała więc żadnego przełomu już nie oczekuję nawet. Może do 38 roku życia opanuję porządnie excela ale żeby tam jakiś skok mentalności się pojawił to mi się nie wydaje

Tak mniej wiecej kolo 25 roku zycia sie konczy takie 'dojrzewanie' i zaczyna starzenie. Tez chyba nawet z wygladu.

Ten temat dotknal bardzo ciekawego momentu.
Kobiety sa nastawiane przeciwko sobie i kobiety sa w konkurencji ze soba. To jest cos prawie niewidzialnego, a jednak istnieje.
Ela tutaj, w tym temacie, mowiac o swoim wieku mowi o tym, ze sama nie chcialaby miec 20 lat w tej chwili poniewaz np nie chcialaby juz robic tego co robila wczesniej, czy tez rodzic. Czyli zarysowuje porownanie do samej siebie, porownuje sie z wczesniejszym swoim zyciem.
To jest zdrowsze podejscie nizeli niektore inne tutaj i caly tez powod zalozenia tego tematu. Zauwazylam, ze im kobiety starsze tym bardziej czasami podkreslaja swoje 'zalety' ponad mlodszymi kobietami. Nie, nie mlodszymi wersjami siebie, a innymi kobietami.
Jest to troche jak ten mem gdzie ktos placze, a zaslania twarz reakcja smiechu na facebooku. Wszyscy dobrze wiedza, ze sa zazdrosne i stad ten protekcjonalny ton i nikt tego nie bierze powaznie. Nie ma sie juz takiej urody, inni mowia ciagle, ze kobieta z wiekiem jest mniej warta, faceci mowia, ze kobieta 20 letnia lub 23 letnia to ideal. Im kobieta jest starsza tym bardziej jest niewidzialna. Wiec pozostaje jedyny 'kapital' wyciagnac na stol i udowodnic, ze sie jest lepszym. W mediach, w filmach, w reklamach, w ksiazkach, na forach, na social mediach i wszedzie mlode seksowne kobiety sa preferencja.
Wystarczyloby zrozumiec, ze psychika ludzka jest skomplikowana i nie idzie to tak szablonowo, ze co starsza to madrzejsza i mentalnie rozwinieta. Gdyby tak bylo to babki 40 letnie nie bylyby w zwiazkach przemocowych, nie robilyby operacji by sie odmlodzic, wcale by sie nie porownywaly z mlodszymi, nie mialby takich problemow jak tutaj na forum opisuja.
Wchodzenie w takie konkurencyjne rzeczy jest wspieraniem tej kultury toksycznej dla kobiet. Kobiety sa nastawione przeciwko sobie samym i innym kobietom, a to juz samo w sobie swiadczy o braku dojrzalosci. Ten czysty fakt, ze nie widza jak to kultura ciagnie sznurki, a nie one.
Pytanie w temacie juz samo w sobie jest ciekawe, juz samo w sobie powinno zostac rozpatrzone. Czemu zadajemy takie pytanie? Dlaczego to jest wazne? Jaka jest preferowana odpowiedz?

Ten cytat z artykulu w psychology today jest na miejscu:
'Sure, young women get to enjoy their boundless energy and youthful appearance—as their older colleagues once did—but as we age, we all have to struggle to let youth go. As we do, we're all in it together.

Lubię swój wiek,  bo z wiekiem przychodzi mądrość, wiedza, doświadczenie, dystans do wielu spraw.
Ale na pewno z wdzięcznością przyjęłabym takie możliwości i dyspozycje jak 20 lat temu. Wtedy nie wiedziałam, ile mam i nie umiałam z tego korzystać.

Ostatnio jestem w kiepskiej formie, niestety.
Ból ciała to pikuś, bo biorę tabletkę i kwita. Gorzej z potwornym, trudnym do przezwyciężenia zmęczeniem. Najatrakcyjniejszą formą spędzania czasu jest teraz dla mnie sen albo wylegiwanie się na kanapie. Ot, aspekty przemijania.

No nie wiem , udowadniac nie bede, ze nie mam zadnych zazdrosci do mlodszych .
I że nie czuję się przezroczysta, ani o zgrozo mniej atrakcyjna dla męzczyzn.
Owszem, jest grupa moich rówieśnikow, ktorzy preferują 20, ale jakos mentalnie mi z nimi nie po drodze i tak.
Mąż otoczony stadem studentek na kochankę wybrał 2 lata starszą ode mnie.
Sama mam córkę, mlodszą siostrę, bratowe.
Nigdy nie czulam sie przy nich staro.
Kobiety powinny się wspierać, dzielić doswiadczeniem.Z matkami nie zawsze można.
Myślę ze Wielokropek spojrzalaś na nasze dzielenie się doswiadczeniem i refleksjami tutaj w stereotypowy sposób. moze za bardzo filtrując przez swoje podejscie. Dla mnie, dla Blackie i paru innych fizyczna atrakcyjnosc też jest ważna i odnajdujemy ją na swój sposób, bez rywalizacji czy zazdrosci wobec mlodszych. Moja szwagierka tym np gardzi, wytykając mi plytkosc tego: slysze co wypada a co nie w naszym wieku. To jest wg mnie toksyczne.bo ja nie krytykuję jej stylu.
Mam tez w rodzinie piekna kuzynkę jak się z nia widzę, to dopytują mnie potem w rodzinie niektore, czy już zbrzydla, bo ma 54 lata
Wypytują te mlodsze..:) masakra dziewczyny..

Ta cała przezroczystość to dla mnie jakaś abstrakcja. Nigdy nie czułam się przeźroczyste dla tych, na których mi zależy i którym na mnie zależy. O resztę nie dbam.

Z dwóch powodów chciałabym mieć jeszcze raz znów 20 parę lat: pierwszy z nich, mogłabym jeszcze mieć czas na urodzenie własnych dzieci (o czym pisałam w wątku obok). Drugi powód, to nie bolałyby mnie plecy, jak miałam 20 lat to takich problemów nie miałam.
Możliwość imprezowania do rana i regeneracja po 2 godzinach snu w wieku 20 lat mnie nie kręci, bo nie byłam typem imprezowicza. Jędrny, duży biust również, bo nigdy takiego nie miałam, ani 20 lat temu, ani teraz. Urodą też nie powalałam, więc czas mi jej nie zabrał. Jedynie miałam jeszcze wszystkie zęby i lepsze włosy - fakt , tego mi szkoda.
Aha, szkoda mi tylko wyborów, bo w wieku nastoletnim i 20 paru lat robiłam wiele błędów, co potem ciągnęło się za mną latami, teraz inaczej bym postąpiła.
Ogólnie im dalej tym gorzej, człowiek brzydnie, starzeje się i robi coraz mniej fizycznie atrakcyjny ale to się tyczy obu płci, nic odkrywczego.l

Alee, nie przesadzaj, wymieniłyśmy też sporo pozytywów młodości

Temat jest dla mnie ciekawy, jak każdy kiedy ludzie zakłamują rzeczywistość... I twardo się upierają że mają 30 ale czują się na 20 więc chcą być wciąż nazywane młodymi. Potem pójdzie taka do lekarza jak złamie nogę i się dowie że sorry ale to się tak szybko nie zrośnie bo pani już jest stara. I następuje załamanie światopogladu:D

Dużo ludzi pod pojęciem starość widzi od razu brzydotę, koniec życia i ogólnie katastrofę a ja w ogóle nie wiem dlaczego:D

Jak ktoś jest złośliwy, chce być złośliwym
to powie kobiecie, o kobiecie 45 letniej
że jest stara.

Ella pięknie napisała że między młodością,
a starością, jest jeszcze dojrzałość,

wystarczy tylko nie być ograniczonym umysłowo, by to dostrzec.

Moze jednak jest też ziarnko prawdy w tym ze starsze kobiety patrzą troche podejrzliwie na te mlodsze i dostają w podzięce łatkę starej ?
Jak mialam 20 pare pracowalam w firmie gdzie byly 40 i jakoś sie do nich zblizyć nie moglam, mialam wrażenie braku zaufania. Tego problemu nie mieli koledzy z pracy, moi rowieśnicy wtedy..

Rossanka, no blagam Cię.
Powinnas znależć jakiegos męskiego odpowiednika co tak samo narzeka i razem będziecie szcześliwi ))

Zwazywszy, ze Ty napisalas, ze kobieta 37 letnia jest zawsze mentalnie gora ponad 28 (bardzo ciekawe, ze to bardzo konkretne liczby), a ja pisalam, ze ludzie sa rozni i to zalezy od metody oceniania, definicji i doswiadczen... To uznajmy, ze nie ma sensu Twoje stwierdzenie, ze 'mlodsze sa lepsze od starszych' i oszczedzmy sobie dalszej przepychanki na ten temat. Szczegolnie, ze mowa o takich ideach jak 'kobiecosc', ktore sa bardzo pustymi slowami bo nie wiesz co ja mialabym przez to na mysli, ani ja nie wiem co Ty mialabys na mysli.

Zgodze sie, ze jest rywalizacja no i to jest moim zdaniem ciekawy temat w tym zagadnieniu. Mamy wszystko to co powoduje, ze 37 latka to 'stara baba'. Bo jest to polaczenie kultury wsrod kobiet i szukania akceptacji u mezczyzn, a mezczyzni wola mlodsze kobiety i to jest niestety, statystycznie prawda udowodniona badaniami. Gdybysmy sie uwolnily z tych rzeczy to wtedy nie musialybysmy sie martwic.

Jezeli chodzi o Twoje wrazenia na moj temat to sa oczywiscie czesciowo Twoja projekcja, jak zawsze w takiej sytuacji, a czesciowo prawda.
Powiedzialabym, ze potrzeba udowadniania to jest Twoja projekcja.. Poza tym, skad mam wiedziec, czym dla Ciebie jest dojrzalosc? Moze dla Ciebie to dom i dzieci, a dla mnie to zycie wedle siebie, a dla innej osoby bycie mniej egoistycznym i bycie dobrym czlowiekiem. Jezeli idzie o brak pokory, to mam poprawna samoocene i pozbawiana zludzen, ale przez swoje inne cechy moze sie wydawac, ze brak mi tej pokory rzeczywiscie. 

Co do mojej matki, to widze tutaj bardzo ciekawe myslenie. Bo teraz wiem, ze poprzez 'dojrzalosc' czy jakies mentalne rozwiniecie to my rozumiemy cos innego i dlatego moze jest taka nie zgoda.
Dla mnie madrosc to jest swiadomosc tego w jakim zyjemy swiecie, pogodzenie sie z tym, pogodzenie sie ze swoja sytuacja, pogodzenie sie ze swoimi bledami, swiadomosc wlasnych mechanizmow psychicznych, swiadomosc tego 'dlaczego' cos robimy i dlaczego tak zyjemy, zrozumienie konstrukcji w jakiej zyjemy i skad ona sie wziela w dziecinstwie, wziecie odpowiedzialnosc za swoje zdrowie psychiczne i fizyczne, bycie szczerym ze soba. Bycie obiektywnym, myslenie krytyczne. To sa rzeczy nad jakimi mozna pracowac cale zycie. Czasami jak badam jakis temat historyczny pod katem psychologii to musze pilnowac sie, a nawet czasem konsultuje z mezem zeby nie podciagac wnioskow pod swoja teze bo zaraz oszukam wszystkie wyniki. Co kazda z nas robi na codzien, a im osoba starsza tym czasem robi to czesciej bo ma mniej otwarty umysl.
Nie chodzilo mi o studia czy szkoly. To nie sa rzeczy, ktore o czyms swiadcza.

Mysle, ze powinno sie rozwiazac niewolnictwo kobiet w konkurowaniu ze soba i idealach piekna i aprobaty meskiej, a nie pocieszac sie 'nie jestem jeszcze stara' bo i tak bedziesz stara i to niedlugo. I ja bede tez. Twoje podejscie do niczego nie prowadzi bo dla jednego jestes stara, a dla drugiego mloda. Nie ma tutaj zadnej obiektywnej prawdy, wszystko to tylko postrzeganie i ktos kto uwaza, ze 45 latka jest stara moze nie byc zlosliwy, moze miec takie kategorie oceniania wieku z powodow kulturowych. Jedyna droga to przestac siebie oceniac przez ten pryzmat.

btw nikt nie mowil, ze rywalizuja tylko starsze. Wiadomym jest kazdemu chyba i sa nawet o tym badania, ze rywalizuja w kazdym wieku. Starsze rywalizuja z mlodszymi przez mezczyzn i kulture w jakiej zyjemy. Tak jak rowiesnice rywalizuja w innych rzeczach, ktore sa pozadane i chciane w kulturze.

Tak, a najgorsze jest, ze taka rywalizacja miedzy kobietami nakrecana czesto przez rzeczy z zewnatrz (np pracujac przy filmie 'Whatever happened to baby jane' producent specjalnie podburzal aktorki by walczyly ze soba bo gdyby byly zjednoczone mialby za duzo wladzy i za malo chemii)
uderza w obie kobiety.

Ocena wieku tez zalezy troche od wizerunku osoby. Dajac przyklad terazniejszy: Ludzie czesto mysla i ja sama tez takiego bylam zdania, ze Meghan Markle jest mlodsza od Kate Middleton. Z powodu jej zwiazku z mlodszym facetem i jej bardziej wyluzowanego wizerunku i niedawnego slubu.
Podajac przyklad historyczny: Ludzie wyobrazaja sobie ostatnia zone Henryka VIII jako dojrzala kobiete, a jego druga zone jako mloda laske.
Podczas gdy jego ostatnia zona byla jakis rok mlodsza od drugiej, kiedy brala z nim slub. Jednak jej podejscie do matkowania jego dzieciom i fakt bycia wdowa, a takze jej spryt wydaje sie, ze postarza jej wizerunek. Przez to jest ona czesto grana przez starsza aktorke niz tamta druga zona. Poniewaz zlodziejka meza, kochanka, kobieta co doprowadza faceta do szalenstwa wydaje sie automatycznie mlodsza ludziom.

Niezupełnie. 90 latek jest już raczej stary.
Poza tym sprawa zależy od wieku oceniającego. Dla 15 latka 30 latek jest stary. Dla 70 latka 30 latek to "gówniarz". Czasy też mają wiele do powiedzenia.
W latach 70tych 30 latka to była pani w garsonce, matka dzieci, z trwałą ondulacją i niebieskimi powiekami. Dziś 30, nawet 50 latka w dresie, na rolkach i grająca w gry na komórce nikogo nie dziwi.
Jak byłam mała, nie pamiętam, aby znajomi rodziców jezdzili na rowerach (chyba, że na wigrusach na działkę po warzywa,  nosili jeansy z dziurami, czy po 30 czy 40 chodzili na dyskoteki (były jakieś dansingi i bale sylwestrowe dla "starych"). 40 latka to już wtedy była stara baba, która właśnie zostawała pierwszy raz babcią.
Teraz mam 70 letnie sąsiadki chodzące z kijkami, jeżdżące na wycieczki i chodzące z matami na jogę. Panowie są mniej ruchawi, ale też dużo się jeszcze trzyma. Choć wiadomo, są też osoby co po 50 są już jak stare dziady, zaniedbani, wyglądając 15 lat starzej.

Czy ja wiem. Jako nastolatka jeździłam na wyjazdy z ekipą od nurkowania. Miałam znajomych starszych o 30 at i wszyscy byli na ty. Nie uważałam ich za dziadygi. I owszem 90 biologicznie jest starszy od 60 latka, ale może być sprawny i mieć jasny umysł.

Po 2 jak patrzę ma mojego męża, to mam wrażenie, że do 90 będzie jezdził na nartach, rowerze i wszystkim. A ja będę babuleńką.

Bardzo płynne i trudne do jednoznacznego określenia są te granice między młodością a starością.
Najmniej do rzeczy ma tu chyba wiek.
Są przecież bardzo młodzi ludzie, nawet dzieci o znacznie ograniczonych możliwościach fizycznych, a i psychicznych niejednokrotnie, i umysłowych  A czy nie są młode?

Dla mnie jest jasne, że każdy etap w życiu coś nam zabiera, ale daje też coś w zamian.
Właśnie mierzę się z dość przykrą utratą zdrowia, Ale traktuję to jako okazję do zdobycia pewnej mądrości i próbę charakteru.

I jak już wiele razy, tak i teraz stwierdzam że nie starość jest istotą zagadnienia, ale nasza interpretacja. Starość to po prostu pewien fakt.

Jestem w średnim wieku i tyle. Choroba męczy mnie jak starą babę, a jasny słoneczny dzień zachwyca mnie jak dziecko