Gdy już wiem, że czas odejść... - Netkobiety.pl

Nie wierz w to, że wyprowadzi się do boczniary, bo na razie on ludzi się, że może nie będzie tak źle z tym rozwodem, żeby aż tyle miał stracić. Może będzie liczył na to, że okażesz się bardziej litościwa, kupi ci jakieś kwiatki, zrobi minkę i cała twoja złość minie ci? Raczej nie będzie chciał wyglądać na takiego, który porzucił rodzinę i poszedł do dziuni.
Chociaż z drugiej strony bywają i tacy szaleńcy, ale to raczej rzadkość.
Ten chyba potrafi liczyć.
A poza tym też nie wiadomo, kim jest dla niego ta dziunia i jakie ona ma do niego podejście. Zdecydowana większość żonatych, którzy biorą sobie kochankę nie planuje zaraz po rozwodzie kolejnego związku na poważne. Im bardziej chodzi o zabawę i te radość, że oto stali się wolni. Nie przechodzą tak łatwo z jednych kajdan w drugie. Ten będzie hulał. Jakiś czas pobuja się jeszcze z tą aktualną, ale generalnie od tej pory kobiet w jego życiu raczej nie zabraknie.
Tak więc nie wierz w to, że on wkrótce po rozwodzie będzie się wielce żenił albo pchał do kolejnych pieluch.
Wywali wacka na widok publiczny i będzie ganiał za babami. Będzie przypominał takiego nagrzanego kogucika, zakwitnie na różnych portalach i będzie łowił na zielonych pastwiskach.
Przekonasz się, że tak będzie.
No chyba że się mylę, bo różnie bywa. Może ta boczniara jest jego wielka mielloscia? Śmieje się teraz oczywiście.
Jeśli przyszło jej do głowy, że złapała Pana Boga za nogi i oto kochaś padnie przed nią na kolana prosząc, by zbudowała z nim kolejna rodzinę, to raczej dozna rozczarowania. Nim kur zapieje i ona gorzko zapłacze, np chyba że traktuje go lekko i swobodnie, do seksu, zabawy i wspólnego spędzania czasu.
Czas wszystko to pokaże.
Dla ciebie najważniejsza sprawa jest, że byłaś ok jako żona, że miałaś dobra wolę. Nie będziesz musiała wyrzucać sobie, że straciłaś męża, ponieważ byłaś do kitu.

Nie martw się też o to czy ułożysz sobie życie, czy nie. Najprawdopodobniej pojawi się w twoim życiu jakiś mężczyzna, a nawet jeśli nie spotkasz nikogo sensownego, to ty życie już teraz masz ułożone, bo masz dzueci i masz dla kogo uśmiechać się na co dzień i fajnie żyć.

@ulle nie moge go zmusic by sie nie wprowadził, bo na ten moment 50% mieszkania nalezy do niego...Nie wyobrażam sobie jednak mieszkania z nim - przecież my zniszczymy dzieci:( Co do jego dalszych losów - mnie to naprawde juz nie interesuje. On moze nawet z tym wackiem nago po parkach latac o ile bedzie placil alimenty. Wyzbylam sie juz jakis czas milosci do niego, dzis jest dla mnie obcym czlowiekiem. DO tego takiim, z ktorym nawet na piwo bym pojsc nie chciala bo jest dla mnie tak słaby moralnie, poglądowo, jako człowiek - że szkoda by mi czasu było.

@bagiennik widzac moją postawę z buta do niego nie sądzę, żeby probowal do mnie wracac kiedykolwiek. Chyba wie, że ten most jest juz spalony.

Jest mi ciężko, bo czuję zal. Ale nie za nim. Za straconą pełną rodziną. Każde wspomnienie jest teraz naznaczone. Zdjęcia z archiwum domowego wydają się już pokazywac cos innego niż kiedyś. Kiedyś pokazywały szczęście, miłość, szacunek - dziś pokazują iluzję i kłamstwa...
Boję się reakcji dzieci, boję się tego, jak to wpłynie na ich dzieciństwo. Czy moje małe promyczki, wiecznie uśmiechnięte - zgasną? Mam łzy w oczach pisząc to...

To ważne, co napisałaś. Jako wrażliwa osoba i mająca jakies tam zasady w zyciu - nie czuję się komfortowo w sytuacji w której to ja teraz muszę grać. Ale nie odpuszczę dobra materialnego, bo wiem, że jesli teraz nie zawalczę - to potem będę żałowała przez wiele, wiele lat. Poza tym uważam, że za to co przeszłam należy mi się jakieś zadośuczynienie. Za moją ufność, wierność - notorycznie deptaną...To nie jest tak, ze mozna po prostu niszczyc czlowieka i sobie potem odejść. Gdyby on mnie bił fizycznie to prawo przewiduje karę. A czymże jest zdrada i to co robił jak nie biciem, tylko nie fizycznym? Dbam jednak o to, by nie tonąć tylko w tym żalu i nienawiści. Staram się dbać o siebie i swoją psychikę, otaczam się przyjaciółmi, mam wsparcie. Staram się zauważać fajne małe rzeczy obok siebie. Wczoraj zachwycałam się piękną, letnią burzą...Szczerbatym uśmiechem mojej córeczki...Tym, że jak jechałam to w radiu puścili Marylina Mansona i mogłam na full rozkręcić i śpiewać z nim:) Nie chcę stac się taka jak on i ona, to nie mój świat - kłamstwa, brak szacunku do drugiej osoby, egocentryzm, poczucie wyższości nad innymi...mam nadzieję, że to się we mnie nie stępi.

Mam nadzieję, że kiedyś znowu będę jeszcze szczęśliwa...

Pain - a ile lat mają Twoje dzieci? Tak plus minus, jeśli nie chcesz dokładnego podawać.

Czytam forum od pewnego czasu, tą historię również od samego początku, która jest bardzo przykra. A w zasadzie przykre jest to jak można potraktować kogoś z kim szło się przez życie tyle lat w tak podły sposób. Ludzie mają prawo się rozstać, są takie sytuacje że człowiek się wypali, zaczyna patrzeć w innym kierunku i po prostu ludziom, a często jednemu człowiekowi zaczyna być z drugim nie po drodze. Ale żeby takie rzeczy robić. Zwodzić kogoś przez tak długi czas, manipulować uczuciami, kombinować , kłamać... przecież to woła o pomstę do nieba. I zastanawia mnie jedno, że człowiek może się tak zepsuć. Przecież z tego co pisze Pain, jm był w miarę normalnym facetem, żyli sobie jak wielu ludzi, a tu nagle zaczęła wyłazić z niego taka świnia. Przypuszczam, że w dużej mierze chłopu odwaliło od nadmiaru „dobra” z jakim zaczął mieć styczność. Plus korporacyjny światek i masa rzeczy która jest z tym związana. Facet poczuł, że jest panicho, pieniądze, luksus, zagraniczne delegacje, młode cwane laski zaczęły się przy nim kręcić, bo przecież fajnie się pogrzać w czyimś blasku i z tego pokorzystać, no i mamy to. Facet przesiąkł najgorszym syfem, bo widać po tym co robi, że wchłonął w siebie to co najgorsze. A szkoda, bo można ten sukces było poprowadzić inaczej lub przekuć w naprawdę wartościowe rzeczy.  Szkoda, że zabrakło minimum przyzwoitości w stosunku do własnej rodziny. Jeśli tak mu zaczęło doskwierać życie rodzinne, to powinien zakończyć małżeństwo jak człowiek. Miał taką szansę, ale tego nie zrobił...no cóż. Przyjdzie mu najprawdopodobniej za to słono zapłacić i słusznie. Jemu w tej chwili należy wylać na łeb kubeł lodowatej wody, bo facet odpłynął i to daleko. Pain ma prawo walczyć o swoje, dlaczego ma schylić pokornie głowę, przyjąć na siebie wszystkie grzechy świata i po cichutku wyjść i zamknąć drzwi. W imię czego?! Musi tylko zadbać o to, aby ten cały rozwód i wszystkie ruchy z nim związane przeprowadzić mądrze, aby w tym wszystkim się nie zapętlić i sobie krzywdy nie zrobić. Ale widać, że autorka ma głowę na karku i przy pomocy odpowiednich ludzi może to wszystko sensownie rozegrać. Pan mąż musi dostać lekcję pokory, a przy okazji przyboczna Niunia również, za to do czego przykładała rękę. I nie, nie... ona też tu ma swój udział. To nie jest tak, że ona nikomu nic nie przysięgała, ona jest wolna (choć w jej przypadku to chyba nie do końca) i ona ma prawo walczyć o swoje szczęście. Dobre sobie, no nic głupszego od dawna nie słyszałam. A najgorsze, że coraz więcej panienek tak uważa i twierdzi, że nie robi nic złego. A jeszcze od niektórych przyklask mają na takie zachowania. Panienka z pełną premedytacją łajdaczyła się z czyimś mężem, wraz z nim kłamała, zacierała ślady i korzystała z wszystkich atrakcji, które serwował kochanek. Dobrze by było lalę na świadka wezwać, żeby poopowiadała przed sądem jak walczyli o swoje szczęście...no skoro nic złego nie zrobiła to w czym problem. Niech pozeznawają z kochankiem w jakim stylu i z jaką „klasą” to robili. Może jak ich porządnie przetrzepią, to się młódce odechce d*upę między czyjąś rodzinę pakować, nawet jeśli do niej wpuścił ją sam „przykładny” mąż. Takie rzeczy trzeba tępić i demaskować. Życie to nie same przyjemności, przychodzi też czas, że trzeba przyjąć na siebie konsekwencję swoich działań. Ale doskonale zdają sobie sprawę jak obrzydliwie wygląda to w oczach innych, dlatego cały ten cyrk z podziemiem. O „reputację” trzeba dbać. Pain dbaj o siebie, zachowaj trzeźwy umysł w tym całym błocie, wierzę, że sprawiedliwości stanie się zadość. Pozdrawiam ciepło

Dziwię się że mąż Pain uparcie chce z nią mieszkać. Niby nie chce z nią być ale jej nie puszcza ani sam się nie wyprowadza. Rozumiem że on ma świadomość że rozwód jest nieunikniony? Strasznie to ciężkie wszystko. Życzę Ci żeby szybko wszystko poszło i żebyś mogła odbudowywać w sobie spokój.

A mnie się wydaje, że tutaj karty rozdaje Dżesika.
Ona niby wróciła do narzeczonego, a teraz była z Dżersejem w górach?
Czyli Dżesika nie wie, co wybrać: młodego na dorobku czy starszego z dorobkiem. No bo ona widzi, że ten ma dwa mieszkania, a to jedno-lepsze będzie dla nich-młodej pary? Tak widzi Dżesika, a Dżersej lata za nią jak za młodą s... Kiedy Dżersika podjęła decyzję o powrocie do narzeczonego, to Dżersej z podkulonym ogonem wrócił do domu i ponawijał Pain makaron na uszy. Bo przecież nie mógł zostać SAM, bo go wilki zjedzą.
Ale szybko kochankowie jednak zrozumieli, że żyć bez siebie nie mogą, i powietrza brakuje. I ten cykl będzie się powtarzał do czasu, aż narzeczony da nogę.
Niestety Dżesika będzie domagać się ładnego mieszkania, więc co zrobi Dżersej?
1. Da Pain mieszkanie, sprzeda stare mieszkanie, weźmie kredyt i Dżesika jednak będzie miała swoje cudo? No i będą żyli długo i szczęśliwie z dwójką kolejnych dzieci. Wariant optymistyczny materialnie dla Pain
2. Dżersej, kiedy zostanie sam, będzie nawijał makaron na uszy Pain. A temat będzie rozwojowy
3. Dżersej rozejrzy się wokół siebie, zobaczy same Dżesiki i ruszy na podbój świata, też nawijając makaron na uszy Pain, ale krótko.

Pain

Ty wiesz, w jakim kierunku to zmierza?

A może tego narzeczonego już nie ma?

Będziesz, na 100%.

Teraz to nawet ciężko powiedzieć, ko jest bardziej warty drugiego w tym układzie. Nie ma co porównywać za bardzo nagłego czy nawet stopniowego oddalania się męża od żony połączonego ze zdradą do zerwania zaręczyn, ale tamten facet przynajmniej w porę zareagował i jeśli zasadził porządnego kopa swojej niedoszłej wybrance, to ma trochę więcej szczęścia od Autorki, choc i tak pewnie to przeżywa.
Super Pain, że przeszłaś ten najtrudniejszy etap i nie masz już do niego żadnych pozytywnych uczuć, bo to waśnie sprawi, że będziesz mogła się na nowo podnieść i porządnie cieszyć się życiem
Przykład akurat pokazuje, że podłość czy brak zasad i sumienia nie ma płci, ale to indywidualne predyspozycje o tym decydują. A takie aparaty, jak ta Dżesika chociażby nazywają spokojne, stateczne życie "nudnym", zaś kierowanie się jakimikolwiek zasadami moralnymi jako "sztywniactwo" - takie osoby, jeśli się je tylko wyczuje, najlepiej trzymać z dala od siebie..

Widzisz, poza uwolnieniem się od kogoś, kto Ci wbił nóż w plecy, przy okazji przysłużyłaś się innej osobie Prawda się każdemu należy!

Mój mąż wie, że ja wiem. I że mam dowody. Nie zna tylko szczegolow. Nie za bardzo wiem jak miałby się przygotować. Ja jestem czysta.

Jeśli są w wieku wczesnoszkolnym to pewnie mają między 6 a 9 lat. Im dziecko młodsze, tym lepiej znosi rozwód. O ile rodzice nim nie grają między sobą, nie nastawiają przeciwko któremukolwiek z rodziców.
W ostateczności, gdyby zdarzyło się że jest źle masz do pomocy psychologa.
Moje dziecko miało 10 lat jak się rozwodziliśmy. Zniosło to dobrze. Teraz też jest ok. Niestety z tatą nie ma częstego kontaktu  - bo ten uznaje że dziecku się z nim nudzi i bierze je na 2-3 godziny raz w tygodniu. Czasem na noc, ale coraz rzadziej dziecko chce u niego zostawać. Dramatu jakiegoś nie mam. Choć chciałabym, żeby kontakt mieli większy - aczkolwiek widzę, że ten kontakt się luzuje...

Pain w tej chwili to już zostaje sobie tylko uświadomić, że tamtego człowieka (tj. normalnego męża) już nie ma. Teraz to jest jakaś żałosna karykatura człowieka, będąca pod silnym wpływem toksycznej i zepsutej dziewuchy. Naprawdę ciężko mi pojąć jak dorosły, kiedyś względnie normalny chłop może tak zdurnieć. Ja rozumiem zauroczyć się młodością, nowością i podoba mu się zapewne, że teraz to taki gieroj z niego. Ale na litość boską osoba dla której jest w stanie poświecić rodzinę, to powinna przynajmniej sobą coś reprezentować. To że młoda i zadbana to nie wszystko,  fizyczność ważna, ale w głowie też coś musi być. A co taka baba sobą reprezentuje, wyprawiając razem z czyimś mężem taki festiwal kłamstw...ja bym koło kogoś takiego stanąć nie chciała, a co dopiero plany na przyszłość z takim gadem robić...odrażające. A chłop na coś takiego poleciał...Ja rozumiem jakby chciał ją trochę wyobracać, bo to na nic poważniejszego się zapewne nie nadaje, a ponadto zwyczajnie nie rokuje na przyszłość, a on tu o wszechświecie wypisuje...no trzymajcie mnie. Zresztą...za chwilę nie będzie Cię musiało to obchodzić, niech sobie radośnie pływają we własnej gnojówce. Możesz się tylko uśmiechnąć pod nosem, że z taką "damą" przy boku, to czeka go "fajna" przyszłość. Przykro się tylko robi ze względu na dawne wspólnie przeżyte lata i dzieci, no ale niestety po czymś takim ten człowiek nie jest już w niczym wiarygodny i zostaje tylko wymiksować się jak najdalej od typa którym się stał. Możesz mieć satysfakcję, że uświadomiłaś narzeczonego, bo chłopak będzie miał szansę znaleźć sobie jakąś normalną dziewczynę. Powtarzam, takie rzeczy trzeba tępić, demaskować i obnażać. Cytując Edward Burke'a "Aby zło zatriumfowało wystarczy żeby dobry człowiek niczego nie robił", a to co tutaj się wyprawia to po prostu zło, bo cierpi wiele ludzi. Trzym się i nie daj się :-)

Sukces poszedł nie w tą stronę, w którą powinien...ale ostatnio to dość popularny kierunek drogi...niestety.

Autorka wątku, jak się okazuje, poznała tą Dżesikę i co nie co o niej wie. Jeśli zatem owa Dżesika jest taka, jak ją Pain opisuje, to mimo , zę pewnie jest inteligentną i nawet zaradną kobietą, to i tak niewiele potrzeba, aby poleciała właśnie na takiego starszego Dżerseja z dorobkiem i pozycją, żeby się jeszcze bardziej dowartościować, sięgając po więcej i jeszcze więcej..

Wraca tutaj pytanie, kto jest winny rozpadowi rodziny i zdrady, ale to akurat wiadomo: osoba zdradzająca, czyli facet. Tylko właśnie nie zawsze druga strona musi się godzić na to, aby się wpychać w taki układ, tym bardziej, że Dżesika przyprawiała rogi swojemu facetowi..

Też prawda.

Pamiętam jak kilka lat temu zaczął się kręcić wokół mnie w poprzedniej pracy facet. Wysoki, przystojny, wysokie stanowisko, wysportowany, generalnie laskom się mega podobał. Na jakimś wyjściu firmowym trochę sobie z nim potańczyłam i się zaczęło. Zaczął przychodzić do mnie w pracy, kawe proponować, zagadywać. Ja już wtedy byłam mężatką, więc go spławiałam. Gdy zaczął żartować, żebym się rozwiodła to coś tam możnaby pomyśleć - ochodziłam relacje momentalnie. I tak sobie myślę, że ja byłam w IDENTYCZNEJ sytuacji jak moj jm. Bo tamten koleś był takim Dżesikiem:) Przystojniak, inteligentny, na poziomie etc. Ale mi nawet przez głowę nie przeszło przez UŁAMEK sekundy, ze cos bym zrobila. Jasne, ze bylo mi milo, ze taki kolo sie oglada za mną, ale to tyle. Wiedzialam gdzie jestem w zyciu i ze nie chcę go sobie spieprzyć dla chwili przyjemnosci i podbudowania ego. Zdałam test. Mój mąż oblał na całej linii...Gdybym wtedy wdała się w romans z tamtym gościem - pewnie też bym się zakochała. Tyle ze ja juz na poczatku ppostawilam granicę, rowniez sobie. Dlatego mam czyste sumienie.

Jak dla mnie bez sensu zupełnie jest podkreślanie różnic w postępowaniu między Tobą a Twoim mężem, żeby pokazać Twój „lepsizm”. Bo on jest odrębnym człowiekiem. Wybrał jak wybrał i lepiej zająć się sobą i swoją przyszłością niż tym facetem. Bo na razie masz cel, którym jest dokopanie mężowi, poprzez przejęcie większości Waszego wspólnego majątku, ale jak to zrealizujesz, to czeka Cię nowa rzeczywistość i czas się z nią układać.
Przyszło Tobie do głowy, że facet po prostu wcześniej żył na autopilocie, realizował scenariusz narzucony mu przez kulturę i społeczeństwo, czyli skończył szkołę, ożenił się, pracował, spłodził dzieci, jeździł na urlop, itd. a teraz zobaczył, że jest na półmetku życia, obok kobiety, która już go nie kręci, z dziećmi, z którymi nie ma specjalnej więzi, bo wciąż pracuje i zaczął odreagowywać? O tym mowa jest w talku, do którego linka podesłałam Tobie na początku wątku. Nie karm się „lepsizmem”, zajmij się sobą. Jeszcze trudne rzeczy przed Tobą.
Jest np. duże zagrożenie, że Twój mąż wcale nie będzie pałał chęcią odciążenia Cię w obowiązkach rodzicielskich, bo nie będzie miał czasu, jak dotychczas zresztą, a do tego dochodzi relacja z Dżesiką i czas dla niej oraz raczej pewna niechęć Dżesiki do zajmowania się cudzymi dziećmi, a jak się przekonałaś, to ona jest teraz jego priorytetem. Na początku będzie miał wyrzuty sumienia wobec dzieci, ale z czasem one będą coraz bledsze.

Myślę, że tu nie chodzi o czyjś "lepsizm". Przecież każdy człowiek ma prawo się rozstać, zakończyć małżeństwo bo przestaje czuć się dobrze w takiej roli, zmieniają mu się priorytety na skutek pewnych doświadczeń, zmian w życiu. Tutaj czarę goryczy zapewne przelewa fakt, że cała sytuacja wyglądała jak wyglądała. Naszpikowana rocznym szarpaniem, ściemnianiem, oszukiwaniem za plecami, robieniem komuś wody z mózgu. Zakochał się...życie bywa, ale podejmuję decyzję o rozwodzie m.in. właśnie dlatego, żeby nie doprowadzać do takiego szamba. No ale nie był pewien jak mu się z Niunią poskłada, więc siedział jak szczur. Ale jak już panienka wróciła na rynek matrymonialny, bo narzeczony pogonił, to wtedy go olśniło...każdy tu dba o swój zad. Mógł odejść i zrobić to po prostu po ludzku. Nic nie usprawiedliwia takiego zachowania.

Pain, rozumiem, ze czujesz sie wyjatkowa z tego powodu?
Nie wiem po co Ci te iluzje, po co sie krecisz wokol kochanki, ktora nie ma tu zadnego znaczenia, jm, tego, jaka to wspaniala bylas/jestes.
Was juz nie ma, jemu to zwisa jaka bylas, wazne, ze juz cie nie chce.
Skup sie na najwazniejszym celu, jakim jest teraz nowe zycie. To bedzie najtrudniejszy czas, z jakim przyjdzie ci sie zmierzyc.
Mialas wiele lat dorego malzenstwa, pozniej sie popsulo, a teraz jest nowe zycie.
On ma nowe zycie, ty masz nowe zycie i jakos musisz sobie je poukladac.
Oby na dobrych warunkach dla ciebie i dzieci.

Dokładnie. Nie to, ze czuję się lepsza (chociaz przyznam, ze mam poczucie, ze ja przynajmniej kończę to małżeństwo z czystym sumieniem) - lecz po prostu nadal jestem zniesmaczona jak można potraktować człowieka, najbliższego niegdyś(!) w tak okrutny sposób. Ja rozumiem, że można prtzestać kochać, zakochać się (choć nadal utrzymuję, że jakby moj jm podlewał swoj trawnik zamiast sąsaida - to byłby zielony) - i na to nie mam wpływu. Nigdy przenigdy nie chciałabym, by moj jm był ze mną z musu. Czułąbym się jak plan B, a ja też chcę kochac i być kochaną. Dlatego nie chodzi o sam fakt odkochania się we mnie, zakochania w innej i rozstania. Boli i obrzydza mnie SPOSÓB w jaki to przeprowadził - rok kłamstw, udawania miłości do mnie (wspolne wakacje, seks, wyjazdy, zapewnianie o miłości, kupowanie prezentów), a nadal brykanie za moimi plecami. I to TO jest powodem, dla którego dziś gościa nie znoszę i nawet jeśli mam poczucie moralnej wyższości w jakimś tam procencie - to owszem, czuję się "lepsza" jak to ujęłaś Magdaleno. Bo zdradzić nie jest problemem, dużo trudniejsze jest wytrwanie w wierności, dotrzymywanie obietnic, pielęgnowanie związku i nadal podlewanie tej miłości, która przecież była - jedynie wyblakła przez lata poprzez codzienność i rutynę. Gdyby moj jm chciał MNIE raz na kilka miesięcy wziac do hotelu na weekend seksu tak jak ją - to nadal mogłoby byc dobrze. Ale on odwrocil wzrok od "starego znanego" i zwrocil go w strone "nowego ekscytującego". jego wybór. Ale faktem jest, że poszedł na łatwiznę. I dlatego TAK, jest moralnie, emocjonalnie niżej. Jakkolwiek źle to brzmi.

Hmmm..."Nie umiał inaczej" brzmi jak usprawiedliwianie jego nieumiejętności bycia przyzwoitym człowiekiem. Pragnę przypomnieć, iż miał rok by się "naumieć" - każdego dnia wychodził do pracy, dawał mi buziaka w usta, brał dzieci, mowil "Miiłego dnia kochanie", po czym robił w pracy swoje. Rozumiem, że czasem się gubimy w różnych rzeczach w życiu. Ale! On widział w jakim ja jestem stanie po odkrywaniu zdrady, jak cierpię, jak wpływa to na naszą rodzinę. I nie usiadł ani razu, nie pomyślał, że może lepiej już przestać mnie krzywdzić? Sorry, nie kupuję tego "nie umiał inaczej". Nie umiał bo NIE CHCIAŁ. I za to zapłaci.

Tak, wiem o co Wam chodzi - powinnam się teraz już skupiać tylko na sobie. Robię to, zabezpieczyłam dowody, mam plan, mam prawnika pitbulla, mam zabezpieczoną połowę majątku na kontach do których nie ma dostępu (żeby mi nie wyczyścił). Nie jestem głupia. Ale żal mam, poczucie krzywdy mam, poczucie niesprawiedliwości mam, obrzydzenie mam. Trawię to. Za pol roku, rok pewnie juz tylko będę kiwac glowa na wspomnienie tego szamba, ale dziś jeszzce boli.

Dla mnie jest zupełnie jasne, że wszystkich tutaj zniesmacza czy wręcz oburza to, w jaki podły sposób zachował się mąż Pain Ważne w tej całej historii jest to, po jakie środki i "rozwiązania" sięgnął, aby się z tego małżeństwa wykręcić. Zwyczajnego, uczciwego człowieka zdrada i zakończenie wspólnego życia może szokować i smucić, ale kłamanie i oszukiwanie w żywe oczy, granie takiego teatrzyku, jaki gość zaprezentował wywołuje, przynajmniej u mnie, zwykłe obrzydzenie.

Z tym fragmentem się mogę w pełni zgodzić.
Chyba tylko skrzywdzone i oszukane osoby są w stanie mieć w sobie tyle żalu a jednocześnie kompletnego niezrozumienia, dlaczego osoba, którą tak długo kochali a która przynajmniej sprawiała wrażenie, że także kocha, mogła im wywinąć taki numer. Ilekroć ktoś odwołuje się do zasad i elementarnej uczciwości czy empatii, to czasami, mam wrażenie, że wywołuje jedynie konsternację i politowanie. Tymczasem, kiedy poza zwykłym szokiem i bólem, wywołanym rozstaniem i końcem małżeństwa, które tak wiele dla niej znaczyło, Autorka dostaje podwójnego kopa, bo facet jeszcze odwraca wszystko kota ogonem i wyraźnie widać, że zachowuje się jak żałosny tchórz, który raz niby żałuje i przeprasza a za jakiś czas, już rzuca Pain ponownie rękawicę..Chociaż z prawdziwym pojedynkiem to ma chyba niewiele wspólnego, raczej przypomina wbijanie szpilek w czułe miejsca. Dlatego w pełni Autorkę rozumiem, a choćby tylko przez to, że została oszukana i obrzydliwie skrzywdzona. Prędzej czy później i tak stanie na nogi a potem, miejmy nadzieję zacznie nowe, spokojne życie. Natomiast jej plany wobec byłego męża uważam za jak najbardziej sprawiedliwe i uzasadnione, bo nie są wyrazem ślepej zemsty, ale zwykłą zapłatą, jaka z resztą odbędzie się na całkowicie uczciwej, bo sądowej drodze..Gdzie tu zemsta? To zwyczajne rozliczenie się z przeszłością.

Dobre!

Niestety...ta cała mieszanka uczuć jest wyczerpująca psychicznie i fizycznie też. Człowiek cały czas jest w napięciu, kortyzol aż hula po całym organiźmie. Dlatego bardzo ważne jest by o siebie zadbać. Najlepiej byłoby na ile to tylko możliwe się wyciszyć, wygasić choć trochę ten stan pobudzenia, a także smutku. Z tego co piszesz Twoje sprawy są pod kontrolą i że tak powiem "zaopiekowane", więc faktycznie nie ma co już się pałować ze złymi myślami, tylko pomyśleć w jaki sposób możesz na tą chwilę zatroszczyć się o siebie. Tak w ogóle to ćwicz na tej gitarze, jak Cię jm wkurzy to walniesz  solówkę jak "Kevin" w teledysku Michaela Jacksona "Black or White", tylko pamiętaj żeby dać głośniki na full i jm posadzić w takim ładnym fotelu...he he :-) Dobra żarty żartami ale trzeba pamiętać o przyjemnościach. Fajne promocje teraz są w Douglasie czy Sephorze i takie fajne nowości teraz mają...nie nie, ja tak tylko ;-)

Smutek jest ok :-)
Każda emocja jest w porządku, bo coś nam mówi. Złość to informacja, że ktoś naruszył Twoje granice, daje energię, żeby tych granic bronić, zawalczyć o siebie. Smutek daje wytchnienie, pozwala uporządkować to, co się wydarzyło, pozwala zamykać stare, przygotowuje Cię na nowe. Kiedyś spotkałam się z porównaniem, że smutek jest jak pług, który przejeżdża powoli przez nasz umysł, który spulchnia jak glebę pod nowe zasiewy.

Nienawiść nie jest ok. Nie karm tym siebie. Twój jeszcze mąż to tylko słaby człowiek, napsuł Ci krwi, bo zawiódł i rozczarował, ale to tylko słaby człowiek.

Jak dla Ciebie to tak wielce istotne, co i jak myślą o Tobie inni, to żyj pod dyktando innych.
Niepotrzebnie jątrzysz tu tylko jad.

Różne wersje wydarzeń, wciskane zdradzanym przez zdradzających, w zależności od sytuacji, brzmią czasami z boku naprawdę zabawnie a jednocześnie żałośnie. Abstrahując oczywiście od powagi sytuacji, gdzie ból i krzywda osoby zdradzonej, wynikła z kłamstwa partnera, jest oczywista.

Z Twoim postem Star_dust jako całością i każdym zdaniem osobno zgadzam się w 100% przeczytałam wolno dwa razy aby mieć pewność że tak jest,     
co do Pain jestem spokojna o jej przyszłość,  jak czytam co i jak pisze to odbieram jej działania jako przemyślane i sensowne mimo że często "..myśli takie dziwne..", na szczęście Pain ma własne refleksje, nie boję się o nią bo człowiek, który ma ugruntowane wartości nie skrzywdzi drugiego człowieka, może jedynie a nawet powinien zadbać o siebie i wtedy też może się okazać że ktoś na tym straci. Z własnego doświadczenia wiem że aby zakończyć temat zdrady będąc zdradzonym trzeba wyrzucić wszystkie negatywne emocje z siebie najlepiej w kierunku zdradzacza ( u mnie tak było, on też wytrzymał,  nic się nikomu nie stało a mnie przeszło i jestem emocjonalnie prawie wyleczona) obecnie mam dystans do tematu i mogę mówić o tym bez żadnych wewnętrznych bóli, musiało minąć dwa lata abym poczuła spokój, wiem że pewnych momentów w tym procesie nie przeskoczy dlatego rób Pain co masz robić i zaufaj że przyjdzie spokój do Ciebie a Ty zresztą już w jego kierunku idziesz

Skoro tak, to po co piszesz:

Po co przejmować się tym, co ponoć jest nieistotne?

No i po co cała reszta wylewanych z siebie frustracji?
Kolejny raz.
Zresztą dla mnie to kolejna zdradzona, która tutaj siedzi i wylewa swoje frustracje na zdrajców, kochanki. Można, to publiczne forum. Tylko po co? Jak komuś potrzebne jest po wielokroć powtarzanie, jacy to inni źli, a jaka ja kryształowa, czyli sączenie jadu i ustawianie siebie w pozycji tej lepszej, bo przynosi to ulgę, to widocznie tego on sam potrzebuje, bo nie ma tego w sobie, a nie odbiorca postów. Przekonuje siebie, nie innych. Nieprzerobione tematy, które ciągną się za daną osobą widać jak dłoni, jak się spojrzy z boku.

Lepiej, żeby Pain nie dołączała do grona tych zgorzkniałych kobiet, które pielęgnują w sobie poczucie bycia ofiarą. Bo też nikt tu nie kwestionuje, że stała się ofiarą perfidnego działania. Ale jak już sobie człowiek to uzmysłowi, to następnie trzeba wziąć na siebie odpowiedzialność za to, żeby przestać nią być. Po to, aby nie zostać w tym miejscu, gorzknięć i zostać na etapie gdy, jak to napisała koleżanka powyżej „świat jest pełen wyrachowanych kobiet czyhających na naszych facetów i naiwnych, głupich, maluczkich mężczyzn”. Bo umożliwianie komuś długoterminowego utrzymywania tożsamości ofiary, pozbawia go ważnego prawa człowieka – wzięcia na siebie odpowiedzialności za własne życie. Człowiek popada w bezradność i bezsilność. Zaczyna uważać, że niewiele od niego zależy, staje się bierny i sfrustrowany, czego przykłady widać na tym forum nader często.

Nikt raczej nie pisał tutaj o zemście, albo przeoczyłam. W działaniach Pain chodzi bardziej o zadośćuczynienie. Nie powinno być tak, że mąż czerpie zyski z jej nakładów włożonych w ich wspólne dobro, czyli dzieci, bo to będzie procentowało nawet po rozwodzie. Natomiast ona zostaje bez udziału w jego nakładach inwestycyjnych poczynionych we własną karierę, które ona mu umożliwiła. Chodzi o poczucie sprawiedliwości.

O zemście padło chyba gdzieś wcześniej w tym wątku a właśnie tą sprawiedliwość chodzi

Hmm...Myślę, że Magdalena mowisz z pozycji osoby, ktora wszystko juz ma za sobą, przerobiła, patrzy juz inaczej. Ja jestem w środku tsunami dziś. Dziś cierpię, zwijam się z bólu na podłodze, walczę z bezsennością i migreną, staram się być twarda ale widząc zdjęcia jak moj ukochany niegdyś mąż idzie za rękę z kochanką - czuję się, jakby ktoś mi dał pięścią w trzewia. JA WIEM ŻE TO MINIE. Tyle, że to proces. Za dwa lata będę pewnie na luzie juz mowila, ze jestem po rozwodzie. Nie będę żyła nienawiścią, bo to nie w moim stylu, niezgodne z moimi poglądami. Ogólnie jestem osobą, która nie jest zacięta i raczej patrzy do przodu niż do tyłu. Ale dzis jestem przed rozwodem, moj maz zaczal sie zbroić, nie wiem jak pojdzie ten caly proces. Boję się o dzieci, o swoją przyszłość, o finanse. Nie przeskoczę z dziś do "jestem już po i nie karmię się jadem" bo to niemożliwe! Pisanie tutaj mi pomaga i wsparcie jakie tu dostaję jest bezcenne. Mam przyjaciół obok siebie, ale tutaj jednak mam ludzi, ktorzy mnie rozumieją w 100% bo przeszli cos identycznego. Przyyjaciele nie. Więc jesli denerwuje Cię moja dzisiejsza postawa - to proszę nie pisz w tym wątku Magda. Bo Ty masz w zupełności rację w tym co piszesz - ale to jest skierowane chyba do osób, które już są dwa kroki dalej niż ja.

Tak, nie chodzi o zemstę. Chodzi o sprawiedliwość i teraz już tak po ludzku - interes mój i dzieci. W dużej mierze finansowy. Czy sprawiedliwość jest zła?