Gdy już wiem, że czas odejść... - Netkobiety.pl

Sam pewnie tylko wie, kiedy przyszedł ten moment, jak już chciał się ewakuować, ale na siłę mógł się starać wszystko poskładać i przekonywać Cię, że się wszystko da odbudować. Może robił to w nadziei, że się "odkocha" i poczuje do Ciebie znowu to, co kiedyś. Mimo wszystko to chyba dość mocno pogubiony człowiek i ciekaw jestem, jakby to się wszystko potoczyło, gdyby poczuł ten wiatr w skrzydłach na samym początku, w związku z Tobą
Natomiast lekka nieścisłość pojawia się, gdy mówisz, że TERAZ  widzisz wszystkie jego wady, charakter tą nudę czy jego przewidywalność. Tylko czy dopiero jego zdrada, oszustwa czy ostatnie wydarzenia spowodowały, że widzisz tą jego niby "przeciętność", która Ci tak wcześniej odpowiadała? Nie pytam oczywiście złośliwie Teraz będziesz miała okazję zaznać kompletnie innego życia, wnieść do niego nieco kolorów, jak tylko się uporasz z tymi trudnościami, zatem nagle odkryjesz zupełnie inny model na życie, atrakcyjny,  bo tak różny od poprzedniego, który będzie się kojarzył teraz nieszczęśliwie przez pryzmat jego wyskoków.
Samemu też da się żyć i (prawie) unosić się nad ziemią Potwierdzone info

No właśnie on dla mnie aż tak głowy na początku nie stracił. Nie zakochał się AŻ TAK - nie bylo listow miłosnych, tego "wszechświata". Z drugiej strony nie było dramatyzmu jak teraz bo obydwoje jak się poznalismy - to bylismy wolni. Wiec "zły świat" nie stawwał nam na drodze:) Nie twierdze, ze nie kochał mnie, bo na poczatku to on za mną latał. Ale nie było tych emocji, które ma teraz do niej. Jakby wszystko, dosłownie wszystko straciło znaczenie. Jest w stanie rzucic sie w ten ogień i spłonąć, bez patrzenia na cokolwiek innego. Trochę to mnie zabolało, bo czy on w takim razie mnie nie kochał tak mocno? Czy to co ma teraz to tylko burza hormonów? Ewidentnie ona trafiła w jego jakiś czuły punkt, uruchomiła w nim coś, czego nie uruchomiłam ja...No bez kitu, ukradzione mi 15 lat.

Już pisałam - pokochałąm go za wiele innych rzeczy. Pasował mi na niektorych polach, a na innych nie. Ale pokochałam całokształt. Teraz dopiero widzę, że my bylismy zupełnie  różni. Tyle, ze ja to interpertowałam na plus - że się uzupełniamy. Ja energiczna, "do ludzi", załatwiająca sprawy. On flegmatyczny, powazny, wycofany. Myslalam, ze wlasnie fajnie, ze tak nawzajem sobie cos dajemy...

No ale nie! Ja nie miałam poczucia, ze jestesmy wspollokatorami. Naprawde czułam, ze mamy więź, że się kochamy. Dzieliłam z nim życie, problemy, dzwoniliśmy do siebie w ciągu dnia, opowiadaliśmy sobie różne rzeczy. Co bylo w ciągu dnia, on że coś fajnego wyczytał. Rozmawialiśmy o problemach z dziećmi, dzielilismy sie refleksjami. Pamietam jak mielismy fazę na "Black mirror" na Netflixie - po każdym odcinku długo gadaliśmy, bo dawały do myślenia...Owszem, w tygodniu raczej był bieg, ale wieczory i weekendy to byl czas, gdzie bylismy czesto jednak razem. Dziś widzę, że to JA CZUŁAM WIĘŹ. On jakąś może też, ale on chyba już się jakiś czas temu odkleił od rodziny i ode mnie - jak wsiąkł w pracę i to towarzystwo. Naprawdę nie traktowałam go jak kukłę ani współlokatora. Powtóórzę dla pewności - myslslam, ze to najbliższy mi człowiek i najlepszy przyjaciel...Jakkolwiek naiwnie to nie brzmi:(

Tak, mysle, ze tu jest praca dla mnie. Czuję potrzebę, by pobyć sama. Poza tym musze wylizać racy zanim wroce do normalnosci. Mysle, ze zdrowienie zacznie się jak uporządkujemy sprawy formalnie i bede juz "na swoim".

Dzieki za Wasze wsparcie!

Dokładnie! Gdybym szukała minusów, to miałabym całą listę. Tyle, ze z natury jestem raczej pozytywnie nastawiona i wolę nie zatruwać sobie życia rozkminianiem słabych stron, gdy na ich drugim biegunie jest dużo dobrych...

O to to to! Ja też uważam, że to było na zasadzie, że mu bylo po rostu dobrze, normalnie. Ale dopiero jak zobaczył jak może się czuć przy innej osobie (to już inny temat dlaczego i czy tamto jest prawdziwe czy to tylko gra hormonów) - to zauważył kontrast. I stwierdził, że on chce to nowe! Bo on sie tak nigdy przty kobiecie nie czuł. Nie czuł tych buzujących hormonow, pasji, namiętności. Pytanie tylko czy to nie ta wielka iluzja, ktora zaraz rypnie. Ale to juz jego sprawa.

Słabe było to, ze ewidentnie tylko ja budowałam te fundamenty...

Pain ja wiem że dla Ciebie to dużo za wcześnie ale powiem Ci z mojej perspektywy że mam takie przebłyski że za rok dwa chciała bym się przekonać o sile tych motyli. Ja powoli już oswajam nową rzeczywistość i akceptuję jego wybory. Owszem jest mi smutno że rozwalił tą rodzinę no ale z tym nie mogę nic zrobić.

Masz jakieś plany wakacyjne z dziećmi? Czy twój mąż zabierze gdzieś dzieci? Nie mam na myśli teściów bo wiem że takie wyjazdy do dziadków to zazwyczaj czysta ściema  i zdjęcie sobie grzyba z głowy i zagwarantowanie wolności i czasu dla dzesiki.

Bagiennik, piszesz z perspektywy mezczyzny juz uksztaltowanego, gdybys jutro poznal kobietę i bylibyscie na podobnym etapie życia dokladniej byscie sie sobie przygladali niż 21 23 latki.

Bagiennni

,, Może gdyby facet był zbliżony do Autorki charakterem i osobowością nie dostałby nagle po latach takiego fioła? Ale to tylko domysły..."

Na to nie ma żadnej gwarancji, czasem wszystko funkcjonuje w małżeństwie dobrze, wydaje się, że nic nie jest w stanie tego zburzyć a jednak. Pamiętam jak sam cofałem się w czasie, myślowo oczywiście , oglądałem zdjęcia z wakacji, wesoła, szczęśliwa rodzina a na jesieni 2 miesiące później żona weszła w romans. Prędzej zlewala gościa, do czasu jak nie założyła Fb i nie zaczęły się rozmowy wieczorami. Okazało się, że koleś to od zawsze bratnia dusza .
Wejście w nową relacje w dojrzałym wieku jest już jakby na innym poziomie, bagaż życiowych doświadczeń nie jest tu bez znaczenia. Zresztą po codziennej rutynie to taki fun.

To jednostki niedojrzałe, które tą ciekawością rozpie... małżeństwo, a potem wracają ze zwieszoną głową doceniając stabilność i to co razem się stworzyło, jednocześnie nie zdając sobie sprawy, że dawnych nas już nie ma. Chcą wrócić do tego co było najlepiej nie rozmawiając o tym co się wydarzyło, jakby wracali z urlopu .
Zaufanie można odbudować z miłością różnie bywa. Emocjonalne odejście powoduje straszne zniszczenia.

Z moich obserwacji wynika że Ci poszukujący zazwyczaj w związkach mieli mniej obowiązków wynikających z posiadania rodziny. Pain klasycznie przejęła gro na swoje barki w dobrej wierze a mąż miał "tylko" pracować.

TAK, obsesyjnie będę unikac zajetych facetow bo to wbrew moim zasadom. Zreszta od kilku lat najbardziej sie podobam młodszym facetem - zabij mnie, nie mam pojecia dlaczego. W poprzedniej pracy po pijaku wyznał mi milosc kolega rocznik '90...

E, rocznik '90 to jeszcze, jeszcze i możliwe, że wciąż bez zobowiązań.
Po prostu byłam ciekawa jak do tego podchodzisz, bo z jednej strony jest zrozumiała chęć odbicia wierności małżeńskiej, ale z drugiej wokół prawdopodobnie większość zajętych. Czy te doświadczenia w jakiś sposób zmieniły Twoje podejście do wierności (np. że nie warto).
Inna sprawa, że nie każdy 'chwali' się stanem cywilnym czy statusem związku kiedy widzi atrakcyjną kobietę, a w dowodzie nie sprawdzisz

Kolega akurat miał narzeczoną:( Ale ja wtedy mialam i kochałam męża, wiec kolege wsadzilam do taksowki, powiedzialam, ze zapominamy o sprawie i pomachalam mu na do widzenia. To co mi sie przytrafiło jeszcze bardziej utwierdziło mnie w przekonaniu, ze zdrady to zło, czyste zło - i ja nigdy do zła ręki przykładać nie będę. Jesli to oznacza, ze bede sama do konca zycia - let be it.

No to niechże mój "ukochany" mąż korzysta z tej nowosci ile wlezie - zanim nowe stanie się...stare.

Hmmm...Tyle, że nasze światy były raczej podobne - to samo wykształcenie, podobne środowisko (w sensie ja tez praca w korpo), języki, światopogląd na religię, politykę...Naprawdę myslalam, ze jestesmy dobrani.
A w huk z nim

Ja to z kolei zaczynam sobie myslec, ze w sumie z nim motyli bym juz nigdy nie miala, a teraz mam szansę:D Mimo jeszcze wielkiego bólu ciekawi mnie to nowe życie, nowi faceci - inni od jm. Nie musze miec męża, ale moze przyjaciela, z ktorym gdzies wyjadę, pośmieję się, bez spiny, z benefitamim w postaci seksu (wybaczcie, ale jestem wyposzczona:D) Ale to kiedyś.
Planow wakacyjnych nie mam, na razie dzielimy sie tygodniami. Konczy sie jego tydzien, od jutra dzieci ze mna i moja mama.

Aha, i jesli tu dojdą osoby w takiej sytuacji jak moja (a wiem, ze trochę Was jest, kilka napisało do mnie na priv) - to pamiętajcie, że NO CONTACT czyni cuda. Odkąd zminimalizowałam kontakty z jm i ograniczyłam do "technicznych", nie widuję się z nim na żywo, minimalizuję kontakty telefoniczne - czuję się o niebo lepiej.

Jezdzi do swoich rodzicow do innego miasta, tam jest ogrodek, basen etc. Dzieci na razie chyba mysla, ze to taki okres przejsciowy przez pandemię najpierw, a teraz wakacje...

Ba, pytanie, kiedy będzie można przy pani Dopaminie bez krępacji bąka puścić? To jest dopiero zagwozdka!

Kiedyś ta poezja zdechnie pod naporem prozy życia: byłej żony,nie swoich dzieci, alimentów i tego kto ma sprzątać w sobotę. Może pani Dopamina zachce swoich własnych dzieci, a może zniknie szybciej, nim atrament na orzeczeniu rozwodowym wyschnie?
A może będą żyli długo i szczęśliwie?

Pain jeszcze będzie pięknie. Jeszcze będzie normalnie.

Co do dopaminy i iluzji, tych tzw "różowych okularów", to jedno. Wiele związków się tak zaczyna i potem przechodzi kolejne fazy. Tu, przynajmniej ja, widzę inne 'zagrożenie' ich bajecznej miłości - zobowiązania jm Pain. Przecież facet ma dzieci, w dodatku całkiem małe, a to obowiązki nie tylko finansowe. Owszem cudownie jest jeździć na romantyczne weekendy czy tygodnie tylko we dwoje, a co innego towarzyszyć ukochanemu w opiece nad jego dziećmi, szczególnie że panna jest młoda i nie ma własnych.
Inna sprawa to, że jm mężowi Pain zdaje się bardziej zależy bo mimo wszystko był czas kiedy ona jednak wybrała narzeczonego, którego nie miała skrupułów zdradzać. To też o czymś świadczy. Poza tym jeszcze ta cała sprawa rozwodowa z winy jm, raczej konieczność zmiany pracy przez co najmniej jedno z nich itd. No nie wiem czy będzie ona taka chętna wspierać go w tym czasie.
Coś mi się wydaje, że szybciej zatroszczy o jego piękne poroże, zanim jeszcze te klapki z oczu zdążą mu spaść.

Powiem Ci Pain, że jak od początku tego wątku wyrażasz się o nim niezbyt pochlebnie, to już sugerowało, że startujesz na forum z dobrej pozycji, bo zazwyczaj w takich tematach pojawia się tylko żal i rozpacz, bez cienia złości i tego zwyczajnego w*urw**nia.

Cały opis tej jego dziuni sprawia, że odechciewa się człowiekowi nawet myśleć o relacji z kimś takim. Idealny przykład na to, jak, pomimo niby dobrego wykształcenia, inteligencji, pewności siebie i zaradności, można być bezwzględnym, dążąc do celu po trupach. Jakoś wyjątkowo poczułem niechęć do tej Dżesiki, jako kobiety, które na pewno nie chciałbym spotkać na swojej drodze. Sam fakt, że laska nachalnie się przymila do prawie każdego faceta, odskakuje i odbija się od jednego do drugiego już wiele o niej mówi. Facet się pewnie bardzo mocno przejedzie na niej, bo ona raczej nie jest typem, który marzy o stabilizacji.

Pewnie to minie, prędzej czy później..To cały efekt uboczny tego, co Cię właśnie spotkało..

Zresztą kto powiedział, że na tańcu się znajomość nie kończy. Zatańczy się raz czy kilka razy i koniec zabawy

Rety, Pain, ale Ciebie trzasnęła ta zdrada po poczuciu własnej wartości, w tym przypadku rozumianej jako kobiecości, atrakcyjności seksualnej :-/
Może tego nie widzisz, ale niemal codziennie piszesz tu coś w temacie „strzelania oczkami”;-), jak to nazwała faja.
Jak dla mnie to powinnaś oddzielić atrakcyjność jako kobieta od atrakcyjności jako partnerka. To, że Twój mąż odrzucił Ciebie na rzecz młodszej, może nawet ładniejszej koleżanki wcale nie świadczy, że nie jesteś atrakcyjna i inni faceci nie będą się Tobą interesować. Mogłabyś być najpiękniejszą, najbardziej pociągającą kobietą na świecie, ale dla Twojego jeszcze męża stałaś się nieatrakcyjna, jako partnerka, pewnie głównie z powodu emocji jaki w nim budziłaś.

Już nawet wiem, jak na powyższe zareagujesz, ale olać to :-P

Z czystej ciekawości - a gdzie to można aktualnie potańczyć? Z tego co wiem, to nie ma jeszcze zezwolenia na takie imprezy.

W stolicy...Wystarczyło wyjść wieczorem na miasto, kazdy lokal otwarty

Pain to Ty niezła szmulka jesteś
Takie wypady z przyjaciółką to bardzo dobry pomysł. Nie ma nic gorszego niż siedzenie samemu w domu z czarnymi myślami a tak to człowiek wyjdzie z tej skorupy i dostrzega, że życie toczy się dalej i, że jest całkiem fajne.

A bo szmulka to po szczecińsku
Ktoś kilka postów temu napisał,że wbrew pozorom to Ty jesteś teraz w lepszej sytuacji niż Twój jm.
I tak sobie myślę,że to prawda.
Owszem,teraz jest do doopy ale w dalszej perspektywie to gdy dzieci podrosną to skleją fakty, że tata zachował się jak ostatni dupek,Dżesika prędzej czy pozniej mu spowszednieje,będzie płacił alimenty i w dodatku będzie miał  żenującą historyjkę do opowiadania jak ktoś go spyta jak się poznał z Dzesiką;)
Ty za to wydajesz się konkretną, pewną siebie i niezależną kobietą więc dasz sobie radę.

Z pewnością miniony czas i przeżycia, jakich doświadczyłaś utrudniają swobodne nawiązywanie kontaktów z facetami, nie mówiąc o stworzeniu jakiś bliskich znajomości. Tylko wydaje się, że im bardziej jest to teraz uczucie silne, tym może być większa szansa, że prędzej czy później ustąpią. Szkoda by było, żebyś każdego faceta, który się zaledwie przewinie koło Ciebie, gryzła i drapała ;P

Po co to zrobiłaś? Rozdrapywanie ran do niczego nie prowadzi. Jakie to ma znaczenie czy on będzie szczęśliwy,  czy to prawdziwa miłość, czy bedzie cierpiał? To już nie jest (a raczej nie powinno być) coś czym powinnaś zaprzątać sobie głowę. Życie to nie jest jakaś głupia komedia romantyczna, gdzie skrzywdzona przez faceta bohaterka odnajduje wspaniałą miłość, a on pogrąża się w beznadziei. Dużo tu było postów wróżbitów, że jego kochanka w dupe go kopie, że on za to zapłaci itp. Może i zapłaci, może i nie - to już nie powinna być Twoja sprawa. Świat nie jest sprawiedliwy, musisz się z tym pogodzić.

To okaże się za jakiś czas. Kiedy przyjdzie rutyna dnia codziennego, realizacja zobowiązan wynikających z waszego małżeństwa, a chemia w mózgu umrze. Na razie są w mocnej fazie zakochania i poświęcania dla siebie kluczowych "elementów" dotychczasowego życia. To ich scala. Ona rzuca narzeczonego, on zostawia żonę. Taka obopólna ofiara na ołtarzu "miłości". Moja rada byłaby taka, żebyś starała się jak najmniej monitorować ich życie oraz okolice tego zycia. Takie informacje jak wyżej dla Ciebie już nie są istotne, a tylko ranią Ci serce. Jak widzę izolacja od jego osoby przynosi efekty, a im więcej czasu upłynie, tym szybciej powrócisz do równowagi. Myśl o sobie dobrze, winę i karę przesuń na drugi plan. Po prostu załatw dobrze swoje sprawy. Obiecuję Ci, że za rok, dwa, to Ty w jego oczach będziesz zbierać punkty dodatnie

Wiesz co Pain. Nie rywalizuj z nią. Lepiej dla Ciebie by przy niej został, nie będzie Ci zawracał gitary.
Zalatwiaj szybko sprawy majątkowe, zanim Pani stanie sie pazerna, a stanie sie na pewno.
Widzisz że jak puzel pasuje do niego wlasnie tamta kobieta, jesteś taka? A może byś chciala?
Stań na glowie by sie jak najszybciej  wyprowadzić. do nowego mieszkania, bo niedlugo zastaniesz tam zmienione zamki i nową Panią, a przy rozwodzie nakaz opuszczenia mieszkania męza i bedziesz sobie po sądach biegać latami, ciapo!
Skupiasz się nie na tym co trzeba.
Ex narzeczonego na swiadka pozwij.

Nie ma nic gorszego niż udawanie bycia szczęśliwym. Co to za rady?!

Jak rady. Można się z nimi zgodzić, zignorować lub oburzyć na nie. No i dlaczego zaraz "udawane szczęście"?? Zdrowa, młoda kobieta, z kochającymi dziećmi obok, spędzająca miło słoneczny dzień z uśmiechem, to chyba dobra definicja szczęścia.

Przeczytałam pobieżnie i zakodowałam "kino" Z drugiej strony, zainteresowanie tłumu miałabyć gwarantowane

Beka -jak dla mnie to zupełnie naturalne,że Pani chce mieć pełen obraz sytuacji.
Może faceci potrafią odciąć się momentalnie i ruszyć na przód dzień po rozstaniu ale kobiety raczej tak nie działają.

Grzebanie w tym jest jak wejscie w bagno - im bardziej grzebiesz, tym bardziej wciąga. Kazde pytanie rodzi kolejne pytania, a te nastepne kolejne. Dopóki nie odpuści i nie zakończy tego etapu, nie bedzie w stanie zająć się tym co najważniejsze, sobą.

Eh dużo wniosków, ale nie wszystkie celne. Nie porównuje się do niej. Uważam ją za strasznie w środku pustą, jakąś zniszczoną. Ona też ma zero skruchy że wpycha się w rodzinę z dzieciakami i jest wręcz bezczelna - w moim odczuciu to też o niej coś świadczy...Ktoś kto jest porządnym człowiekiem jednak ma jakieś refleksje, że nie wszystko w życiu może robić bo ma taką ochotę i już...
Co do dowiadywania sie prawdy - ciekawość. Chciałam wiedzieć czy to on ją kopnął w doope czy ona zrezygnowała. Wynika z tego o dziwo, że ona. Nie będę tym żyć ale jest to jakaś informacja...
Niestety ale na ten moment to jeszcze boli ,że mój jm jest w tym samym mieście co ja i dzieci ale spędza weekend i nocuje u kochanki...