Zauważyłam że faceci się mną nie interesują - Netkobiety.pl

Moim zdaniem zdecydowanie nie, bo wówczas byłbyś przebrany, a nie ubrany, a przez to całość byłaby ze sobą niespójna. Jeśli nam z czymś nie po drodze, to będziemy się męczyć i będzie to widać. Może nie od razu, ale przy bliższym poznaniu na pewno. Choć muszę przyznać, że osobiście bardzo lubię elegancko ubranych mężczyzn. Zresztą eleganckie kobiety również niesamowicie przyciągają moją uwagę. Ja sama preferuję tzw. niewymuszoną elegancję, czyli z nutą luzu.

To samo mogę odnieść do Autorki - to jak wyglądasz, powinno zgadzać się z tym jak sama ze sobą się czujesz i czy z danym stylem jest Ci po drodze. Choć oczywiście pewne style doskonale można ze sobą łączyć, na przykład zmieniając je w zależności od okoliczności i okazji czy choćby nastroju, jaki mamy w danym dniu.

Nikt mi nigdy czegoś tak przykrego nie powiedział, ale mogę sobie wyobrazić, że takie słowa raczej po nikim tak zupełnie nie spływają, nawet jeśli ktoś ma całkiem przyzwoitą samoocenę. Chyba, że mamy świadomość, że zostały wypowiedziane w złości, mocno na wyrost i tylko po to, aby drugą osobę dotknąć. 
Notabene, w wątku nie mówimy o sygnałach, które wskazują, że coś z nami nie tak (czytaj: wyglądamy mało atrakcyjnie), ale o potrzebie stałej atencji - wbrew pozorom to stanowi wielką różnicę.

-------------

Monico1008, już jako moderatorka chciałabym zwrócić Ci uwagę, że choć jako Autorka wątku masz pewne prawa, to jednak znajdujemy się w przestrzeni publicznej i o ile ktoś w sposób rażący nie narusza obowiązujących na forum zasad, to nie stosujemy żadnych ograniczeń w zakresie możliwości wypowiadania się. Wypraszanie z wątku nie jest mile widziane, a jeśli cokolwiek budzi Twoje wątpliwości, każdy post możesz zgłosić do nas raportem, czyli za pomocą funkcji "Raportuj", która znajduje się po prawej stronie każdego z postów - wówczas w oparciu o regulamin i zasady podejmiemy stosowną decyzję.
Z pozdrowieniami, Olinka

Tylko tu nie chodzi o mówienie. Możesz się spodobać komuś, ale ten ktoś może wcale Ci o tym nie powiedzieć, znaków też nie będzie dawał, bo np. jest nieśmiały. I o to temu coachowi chodziło- że spora liczba kobiet nawet nie zdaje sobie sprawy, ilu facetom wpadła w oko.
Chłopaka miałaś, prawda? To znaczy, że mu się podobałaś, że mu na Tobie zależało.
Proszę Cię, ja albo podobam się komuś, kto kompletnie nie podoba się mi, albo trafiam na samych napalonych. Jak rok temu się zakochałam i nie wyszło mi z tym chłopakiem to się załamałam totalnie. Waliłam wszystkie kolokwia, wejściówki na studiach. Wszystko po kolei. Musiałam wziąć przez to dziekankę, bo nie wyrabiałam z tym wszystkim. Otrząsnęłam się po jakiś 9-10 miesiącach, ale nadal nie jest najlepiej, mimo że minął rok to nadal nie jest
Dlatego wolałabym się podobać temu jednemu niż wielu innym, na których mi nie zależy. A uwierz mi, że to niepowodzenia miłosne negatywnie wpływają na moją psychikę. I generalnie nie byłam nigdy w poważnym, długim związku, bo no jakbym weszła w związek z kimś, komu się podobam, a kto nie podoba się mi to by to była desperacja lub co gorzej tylko zraniłabym bardzo drugą osobę.
Także proszę nie mów, że najważniejsze jest zdanie innych.

Co do urody to każdemu podoba się coś innego. Dla jednej osoby ktoś będzie piękny dla drugiej brzydki i tyle.

Młoda jesteś, na adoratorów masz czas. Nie masz jeszcze nawet 20stki, więc spokojnie. U mnie w liceum chłopaki to mniejszość. Większość to dziewczyny, więc też nie miałam nie wiadomo ilu adoratorów.
Generalnie jak mówią, że u nas w kraju jest więcej mężczyzn niż kobiet to ja nie mam pojęcia gdzie, bo ja gdzie się nie ruszę to prawie same kobiety.

Jeśli widzisz coś złego w swoim charakterze to faktycznie fajnie by było to zmienić na lepsze i to się chwali, ale rób to dla siebie  nie dla innych. Widziałam kiedyś osoby, który usilnie próbowały się przypodobać chłopakom- efekt był dokładnie odwrotny, więc czasem nie warto się aż tak starać

Ja miałam nieciekawe towarzystwo w czasach szkolnych, więc nauczyłam się nie brać tak wszystkiego do siebie. Jeśli ktoś obcy mi mówi coś przykrego to staram się o tym zapomnieć. Natomiast fakt, słowa bliskich ranią okropnie.
No tak, sygnały i wygląd swoją drogą, a szukanie atencji swoją.
Wydaje mi się, że to ciężki temat. Niby najpierw trzeba zaakceptować i pokochać siebie, ale z drugiej strony jeśli złe samopoczucie jest spowodowane brakiem atencji innych ludzi to co wtedy? Ciężki orzech do zgryzienia

To super, że widzisz swoje błędy

Mówi się "lepiej późno niż wcale", ale jesteś jeszcze młoda, to wcale nie jest późno.
Skoro widzisz, że jesteś zbyt zamknięta to spróbuj nad tym popracować. Ja wpisałam przed chwilą w googel "jak być bardziej otwartym i rozmownym" i wyskoczyło mi sporo artykułów a nawet filmików na youtube.
Jeśli masz tylko chęci, to jak najbardziej polecam
I bardzo dobrze, że nie żałujesz relacji z byłym partnerem, zawsze to jakieś doświadczenie w relacjach damsko-męskich (chyba że relacja była bardzo toksyczna), a widzisz, że to najlepszy dowód na to, że ktoś był Tobą zainteresowany
I na pewno podobasz się jeszcze komuś, tylko z tego co opisujesz robisz wrażenie oziębłej, a chłopaki, szczególnie w tym wieku boją się odrzucenia. Na szczęście wiesz już, co robisz źle, teraz jest trochę przymusowego wolnego, więc spróbuj nad tym pracować

też uważam jak parę komentarzy wyżej że takie wygadanie a nawet pyskowanie kręci facetów, jak ide na imprezę po  wypiciu% (nie upiciu się!) jestem bardziej śmiała i bezpośrednia, często taki czarny humor też wchodzi i widzę większe zainteresowanie wówczas ze strony mężczyzn

Innego uzasadnienia niż próżność lub kompleksy nie widzę. Ale ja nigdy nie umiałam pojąć po co dziewczyny tak bardzo łakną atencji od strony wielu chłopaków, która nic za sobą wartościowego nie niesie zamiast doceniać to, że ten jeden mężczyzna docenił ją taką jaka ona jest i chciał z nią być (autorka pisała, że ma faceta).
Autorko na tyle nie akceptujesz siebie jako całokształt, że zmieniałabyś zachowanie i wygląd by się komuś przypodobać? Smutne.

No tak, bo wszystkie laski to nie mają zainteresowań, tylko dietki, top model i wygląd, a ty taka wyjątkowa A wszyscy mężczyźni to inteligenci o bujnych zainteresowaniach. Taa. Ja akurat na podstawie doświadczeń mogłabym wskazać zupełnie odwrotną tendencję w kontekście zainteresowań, a też nie widzę powodu czemu wartościować i np. seriale stawiać ponad znajomość technik wizażu, na których można zarabiać

Z jednym się zgadzam:

Ale autorka chyba jeszcze do tego nie dojrzała, skoro na tamten moment zależało jej głównie na ładnym opakowaniu by się za nią oglądano.

Moim zdaniem dla przeciętnego mężczyzny każda młoda kobieta z BMI w normie jest atrakcyjna i pociągająca.
Co zabawne - bardzo piękne kobiety mogą mieć mniejsze "branie" od przeciętnych - wynika to z tego, że mężczyźni nie mają pewności siebie i boją się zagadać do bardzo ślicznej kobiety - uważają, że nie mają u niej szans.

A używasz makijażu? Makijaż w dużym stopniu wpływa na atrakcyjność wyglądu twarzy kobiety.
Natomiast tak jak piszesz tu raczej nie chodzi o wygląd. Pytanie jest czy Ty chcesz aby Cię podrywali jacyś znajomi faceci czy w ogóle chciałabyś poznać jakiegoś faceta? Jeśli to drugie to myślę, że to żaden problem dla kobiety umówić się na randki z facetami - tylko uważaj bo część z nich może mieć żonę, dzieci a udawać wolnych. Nie bądź ufna i moim zdaniem za szybko nie decyduj się na seks, nie zakochuj się po kilku spotkaniach.
Faceta możesz poznać na jednym z wielu portali randkowych, tylko uważaj na mężczyzn bo ja już niezłe historie słyszałem o tym jakie asy nieraz przychodzą na randki.
W obecnych czasach możesz codziennie się spotykać z jakimś nowym facetem na randkę skoro jesteś młoda, także to nie jest problem - większym problemem jest wybór odpowiedniego.

To i tak wszystko leży w głowie każdego. Mogłabym sobie tak wmawiać, że pewnie brzydka jestem, ale co mi to da?.

ludzie mi czasem mówią, że jestem piękna czy śliczna. Oczywiście może to być z grzeczności, ale skoro słyszę to to nie mam zamiaru sobie wmawiać czegoś innego. Oczywiście od rówieśników nic takiego nie słyszę. W klasie każdy ma do mnie stosunek jaki ma i nie mówią mi komplementów. Nie jesteśmy jakoś blisko wiec też się nie dziwie.

Co do makijażu to malowałam się w 2 klasie, starałam. Nic to nie zmieniło. W 3 klasie odpuściłam malowanie się szczerze to zaniedbałam się troszkę bo bez makijażu chodziłam w tłustych włosach. Miałam słaby okres wiec tym bardziej sobie to odbierałam myśle. Wróciłam do szkoły i już powraca ta stara ja co w 2 klasie się malowała. Malować się nawet umiem i używam dużo kosmetyków nie tylko tusz i podkład ale tak jakby full wypas. Do tego starannie układam już włosy i mam czyste. Głupio mi pisać o takich postawach co powinno być logiczne.
Jedynie teraz to ćwiczę jeszcze ale i tak uważam ze to nic nie zmieni jak rekacji pewnych nie zmienie i zachowań.
Malować i dbać będę dla siebie ale nie oczekuje po tym jakiś efektów skoro mam postawę zamknięta. Ale nawet nie wiecie jak trudno się otworzyć i wyjść z strefy komfortu.

Co do portali randkowych to dam sobie na wstrzymanie. Może po 20 założę konto teraz nie czuje potrzeby chwytania się aplikacji bo jeszcze za młoda myśle jestem i może akurat w realu coś pyknie jak nie to w przyszłości pomyśle nad portalem randkowym.

Mam pewne doświadczania z neta ale z czatu i dwóch chłopaków mnie wystawiło. A sami proponowali wcześniej spotkania. A ostatni tez nie doszło do spotkania ale ostatecznie dobrze ze się nie spotkaliśmy bo to chłopak który sprzedał narkotyki najprawdopodobniej. Bił się z nimi. No i jakieś zatarcia z więzieniem poprawczakiem. Dobrze myśle ze tak się stało.

Jak najbardziej możesz się podobać. Każda kobieta z BMI w normie jak jest młoda to ładnie wygląda. Chyba, że ma jakąś chorobę a w skutek niej np. deformacje. O wygląd w ogóle się nie martw, natomiast moim zdaniem o ile inne kobiety się malują w Twojej szkole to Ty też się maluj.

Co do tego, że jesteś cicha i spokojna - miałem taką kobietę, miałem też taką typową duszę towarzystwa - z jedną i z drugą mi było dobrze. To, że kobieta jest cicha, spokojna może część mężczyzn odrzucać ale za to podobać się mężczyznom, którzy szukają kogoś spokojnego.
Staraj stale nad sobą pracować, być lepszą wersją siebie. Natomiast nie staraj się upodobnić do koleżanki, która jest np. popularna wśród chłopaków. Ty jesteś inna i nią nie będziesz - musisz być sobą. Takie osoby jak Ty też są potrzebne w towarzystwie, popracuj nad tym co może powodować ewentualne problemy towarzyskie, ale bądź cały czas sobą. Niczego nie udawaj.

To już zależy oczywiście od Ciebie, ale ja się cieszę, że dość szybko miałem pierwszy związek. Każdy związek czegoś nowego uczy i wiele zależy od szczęścia. Czasami znajdziesz kogoś za pierwszym razem i to będzie strzał w dziesiątkę ale może być tak, że Twoje kolejne 10 związków to będą porażki. Dlatego ja jestem jednak zwolennikiem bycia w związku już od dość wczesnych lat. Natomiast pisząc o związku nie mam na myśli seksu, ślubu po 3 miesiącach znajomości itd. Niestety czasami jest tak, że się kogoś poznaje dopiero po kilku latach. A życie szybko mija.

Zły znak, że na takich trafiasz. Pewne rzeczy od razu widać. Są kobiety, które zazwyczaj wybierają normalnych facetów, ale też i takie, które zazwyczaj wybierają facetów z problemami.
Moja rada szukaj faceta z normalnej rodziny, który szanuje swoją matkę, ma plany na życie, ambicje. Odpuść sobie jakiś idiotów, którzy piją, ćpają, dokonują przestępstw, nie szanują kobiet - bo będziesz miała z nimi problemy.

Byłam już w 3 relacjach z facetami. Jeden to związek 6 miesięczny, nie chce na siłe skoro w necie mnie takie coś spotyka to po prostu pech albo błędna selekcja, bo ci panowie już wcześniej wykazywali cechy ze beda problemy. Np dwóch zaczeło rozmowe od roli ofiry, że są beznadziejni, nie lubia siebie, uważają za brzydkich i w ogóle życie do dupy wiec to mi już powinno dać sygnały, że jest to osoba z niska samoocena i taka co moze robić problemy i jakies niestabilne akcje i faktycznie wystawili mnie być może przez jakieś własne blokady i nie wiare w siebie. A potem ten facet z patologii no dawno powinnam przestać pisać. Brak chyba robienia selekcji i niepotrzebnie ciągne dalej.

W realu to nie mam gdzie kogoś poznać, bo nie poznaje nowych ludzi w sumie. Nie wiem jak to zmienić..

Bardziej nie odrzucenie, ale niewypały i tak to mnie boli i ogólnie to boli a jak ciagle się ma niewypały to już się nie chce wychodzić do ludzi. Mi się już nie chce wchodzić na ten czat. A w realu nie umiem sobą zachęcić. Nie wiem nawet jak mam nawiązać jakaś rozmowę. Nie jestem dobra w inicjałowaniu. Ja się chyba już powoli godzę ze zostanę sama bo ja po prostu mam jakieś braki inni potrafią zadbać o znajomosci ja nie. Staram się choćby przez neta i nie wychodzi. W realu koleżanka się odwróciła ode mnie i spoko. Spotkałam się z inna i bardzo fajnie było. A w klasie nie jestem w stanie się przebić i tyle.

Po prostu ostatni czas jest trudny, bo chce wyjść do ludzi. Chciałam powalczyć o ta relacja z moja koleżanka z klasy a się okazuje ze udawała i nie chce, wywaliła mnie nawet z projektu.

Ostatnio dwóch chłopaków mnie wystawiło z czatu.  Z Trzecim miałam sie dzisiaj spotkać, mieliśmy kontakt codziennie. Napisał mi o 11 że idzie do lekarza i odezwie się po lekarzu i się spotkamy. A on się nie odezwał do teraz i nigdy tak się nie działo. Zawsze odpisywał po kilku godzinach jak już a na 15 byliśmy umówieni nie napisał nawet ze nie da rady i teraz nie wyświetla nawet moich wiaodmosci. Po prostu nie dostaje odpowiedzi, wystawił mnie i stosuje  tego ghosting mam wrażenie. Takie sytuacje w tak krótkim czasie już nie wiem co robię nie tak, co jest nie tak, czemu ciagle dostaje po dupie przecież jestem normalna dziewczyna.

Czyli wszystko to moja wina, że koleżanka mnie wyrzuciła u grupy, ze trzech chłopaków mnie wystawiło?. Przecież się do cholery jasnej staram te kontakty nawiązywać.

Tak sugerujesz.
Kiedyś faktycznie nie dbałam może o relacje, ale teraz chciałam coś zmienić. Dbałam o kontakt z koleżanka, proponowałam wyjścia. Pisałam do niej i interesowałam się nią, ona mną też. Nawet sama pisała, że super było na spotkaniu. Myślałam, że nasza relacja idzie w dobrym kierunku. Wychodziłam z inicjatywa a nie tylko siedziałam, bo nie wiem myślałam, że jakoś tak zapoznam się z jej towarzystwem i się ułoży. Okazało się ostatecznie że udawała bo ona sama nigdy nie proponowała spotkań. Wróciliśmy do szkoły i się do mnie nie odzywa, wywaliła z projektu. A dwa tygodnie temu u niej byłam i mi pisała jak super było. To boli, bo znam ja 3 lata i się starałam, interesowałam się nią, proponowałam spotkania. Właśnie chciałam aby było dobrze to mi świnie podłożyła i nie kontaktuje się ze mną nic a nic po prostu nie chce.
A tych trzech chłopaków z neta nie wiem czy sens jest się przejmować jak ich nawet nie poznałam w realu, ale tak takie wystawienia też bolą i nie wiem nawet jak mam sobie je tłumaczyć. Staram się, byłam miła, interesowałam się, pisałam nawet czasem sama od siebie.

Ja już rozkładam ręce, jestem zmęczona już  szukania w necie towarzystwa. W realu nie wiem jak zagadać. Serio jakbym była skazana na ta samotność bo po prostu taka mam osobowość i tyle. Muszę sobie jakoś dać radę sama w życiu bo innego wyjścia nie widzę. Jest po prostu bardzo źle bo w krótkim czasie porobiło się słabo.

Po prostu też trudny czas bo zostałam wystawiona kilka razy z ta koleżanka tak i chyba ma prawo być mega smutna. Bo w sumie to jestem i ja już niczego innego nie widze jak stawienie na siebie bo ja już ludzi nie rozumiem, zawodzę się. Pewnie nie każdy jest zły, są ludzie wporzadku, ale mi się tak właśnie przytrafiło ostatnim czasie.

Nie chodzi mi aby być obrażona ale jest mi po prostu smutno i skoro na tym czacie takie coś mnie spotkało to to nie jest najlepsze miejsce na nawiązywanie znajomosci. Tak zdecydowałam ze czasem trzeba przestać jak coś nie wychodzi na tym czacie.

W realu najczęściej poznaje się nowych ludzi w szkole, pracy lub mają jakąś pasję - praktykowanie tej pasji z innymi zbliża ludzi.

Z tego co piszesz dokonujesz złej selekcji. Pewnie jest mnóstwo poradników dla kobiet na ten temat - poczytaj, może coś Ci to pomoże.

Świat to nie bajka a ludzie to nie aniołki. Właśnie po to warto poznawać nowe osoby, aby dorobić się znajomości z osobami wartościowymi.

Myślę, że przede wszystkim powinnaś zaakceptować, że nie każdy ma tak silną potrzebę, aby jakiejkolwiek innej osoby było w jego życiu dużo. To może męczyć i można poczuć się przez tę osobę osaczonym, wówczas zaczyna się wyznaczanie własnej granicy i dystansowanie. Jednym słowem wyczucie jest bardzo wskazane.

Rozumiem. Jak pisałam z ta koleżanka co się spotkałam ma mega dużo znajomych. Nie osaczam ani nic. Ona sama chciała się spotkać i to ona po spotkaniu napisała że było mega, ja odpisałam ze również było według mnie fajnie. No i chwile popisalysmy i kontakt naturalnie się urwał i nie nalegam na kontakt, nie osaczam.

Niejedna osoba ma trudności z nawiązaniem kontaktu, ale mimo tego robi to.
Jak napisałam wyżej, nikt nikogo nie zmusi do pokonywania swych trudności, ale nic samo nie przypełznie. Możesz do końca życia tkwić w skorupie, możesz z niej wyjść. To Twoje życie, twoje decyzje, Twoje konsekwencje.

Z mej strony: pas.

Widzę tutaj strasznie dużo presji i silną potrzebę zrobienia na innych jakiegoś wrażenia. Autorko, może problem polega na tym, że źle do tematu podchodzisz, szukasz znajomych/zainteresowania facetów, bo chcesz się najeść uwagą i poczuć, że ktoś o Ciebie zabiega? Tak wynika z Twoich postów. O ile potrzeba bycia w relacjach z ludźmi jest normalna, o tyle podnoszenie sobie poczucia własnej wartości innymi osobami może spotkać się z niechęcią drugiej strony. Dlaczego? Bo to wykorzystywanie drugiego człowieka do rozwiązania własnego problemu. Wchodzenie w znajomość z kimś nie dlatego, że akurat ta osoba Cię interesuje, jest fajna, chcesz ją poznać, tylko dlatego, że bardzo potrzebujesz znajomych może być odpychająca dla drugiej strony. To trochę jak chodzić na randki, żeby złapać pierwszego lepszego chętnego z intencją "chcę wyjść za mąż", ale zupełnie nie mieć względu na człowieka. Gdyby mną się ktoś interesował tylko po to, żeby podbić sobie statystyki popularności, to ja bym chyba nie odwzajemniła zainteresowania.

Najlepsze znajomości - związki, koleżeństwo, przyjaźnie wynikają z nieobciążonej oczekiwaniem woli obcowania z danym człowiekiem dla niego samego, a nie dla faktu bycia w samej relacji.

Rozumiem, że czujesz się osamotniona, że trudności w nawiązywaniu relacji mogą zniechęcać, ale skoro mimo usilnych prób nadal Ci nie idzie, znaczy to, iż nie robisz tego co należy. Widzę strasznie dużo skupienia na sobie, może kiedy z kimś rozmawiasz myślisz o tym co aktualnie ta osoba o Tobie myśli albo co zrobić, żeby bardziej Cię lubiła, zamiast autentycznie wykazać zainteresowanie nią - czyli, jak się czuje, kim jest, jakie ma marzenia, plany, co myśli o tym i o tamtym.

Może dla Ciebie odpowiedniejsze byłoby jakieś forum tematyczne albo grupy związane z hobby? Nic tak nie łączy i nie pomaga nawiązywać znajomości jak wspólne zainteresowania. A potem więcej luzu i daj się ponieść bez jakichś ogromnych oczekiwań - daj się poznać i sama poznawaj. Nie jesteś pomidorową, żeby każdy miał Cię lubić, więc znajdą się tacy, z którymi Ci się nie uda, ale znajdą się też tacy, których pewnie polubisz.

A co do tematu wątku - jesteś jeszcze młoda, więc może Ci się wydawać, że powierzchowne zainteresowanie facetów Twoją osobą (czyt: Twoim wyglądem) jest równoznaczne z uznaniem Cię za osobę wartościową, pożądaną, piękną i wartą miłości. A to wielka ściema. Jesteś osobą wartościową i wartą tych wszystkich rzeczy niezależnie od tego ilu facetów się Tobą interesuje. Poza tym  co oznacza takie zainteresowanie samo w sobie? Chęć wejścia w związek? Chęć przespania się z obiektem jednorazowego zachwytu? Czy może wesołą myśl "Ale fajna dziewczyna" i przejście do kolejnych czynności dnia? Kobiety zbyt wielką moc przypisują męskim spojrzeniom i przeglądają się w ich oczach, jakby jakaś jednorazowa oznaka zainteresowania miała przesądzać o tym, czy stanowią jakąś wartość. To bardzo grząski grunt i nie warto w to iść. A wiem co mówię, bo nie raz się po nim przeszłam.

Zaczynałaś ten wątek będąc w związku, a to znaczy, że jakiś facet był Tobą zainteresowany. To świadczy o tym, że Twój głód uwagi nie pochodzi z jej braku w Twoim otoczeniu, ale z pewnych braków, jakie masz w sobie. Można być w relacji z człowiekiem, który będzie Cię adorował w nieskończoność, wyrażał miłość w stu językach, a Ty i tak mu nie uwierzysz i będzie Ci mało, bo tym z zewnątrz nie można się najeść. I w wyleczeniu tej rany powinna Ci pomóc terapia

Słuszna uwaga, w ogóle bardzo dobrze napisany post. Monica zaczynając wątek była w związku, ale czuła potrzebę budzenia zainteresowania u większej ilości mężczyzn, co może znaczyć, że partner jej nie wystarcza i nie tyle szuka miłości, co podniesienia poczucia własnej wartości. To dlatego nieustannie i wręcz desperacko przegląda się w oczach innych osób, zarówno szukając potwierdzenia atrakcyjności potencjalnie związkowej, jak i towarzyskiej.

Dlaczego zatem oczekujesz, że w drugą stronę będzie to działać inaczej?

To jest zupełnie nieważne czy masz tak od zawsze, czy swój egocentryzm nabyłaś z czasem. W każdej zdrowo funkcjonującej relacji musi istnieć jakaś względna równowaga. Zwróć uwagę, że jeśli jesteś tak bardzo skupiona na sobie, jak to opisujesz, to nikt nie będzie dążył do podtrzymywania relacji, w której czuje się przezroczysty. W końcu w takim układzie on staje się tylko narzędziem, czyli zostaje potraktowany przedmiotowo, co nie jest przyjemnym uczuciem.

To jest Twoje życie i Twoja decyzja co z nim zrobisz. Możesz sobie pewne kwestie usiłować jakoś zracjonalizować i uciec w bycie samej, ale możesz włożyć w to pracę, usiłując zrozumieć co nie chce działać i dlaczego, a potem to zmienić. Możesz, nie musisz.