Wybory prezydenckie 10 maja 2020 - Netkobiety.pl

Pozwolę posłużyć się analogią do wyborów jaką trafnie zoobrazował humorystycznie mój ulubiony publicysta Stanisław Janecki:

Słuchając i obserwując opozycyjnych kandydatów na prezydenta ma się wrażenie, że skądś już ich znamy. A najczęściej w Polsce coś/kogoś znamy z telewizyjnych seriali. Ale, żeby aż tak bardzo stać się postaciami serialowymi mimo bardzo różnej proweniencji kandydatów, i to z jednego serialu, to naprawdę ewenement. Trudno powiedzieć, czy kandydaci się umówili, czy po prostu jeden serial tak bardzo wpłynął na ich zachowania oraz na to, co i jak mówią, ale wszyscy są z „Czterdziestolatka” Jerzego Gruzy. A właściwie to starają się być postaciami z „Czterdziestolatka”. Może dlatego, że w pobliżu warszawskiego Dworca Centralnego znajduje się Rondo Czterdziestolatka, przez które większość kandydatów zapewne często przejeżdża.

Rafał Trzaskowski stara się być oczywiście inżynierem Stefanem Karwowskim (grał go Andrzej Kopiczyński). To człowiek ambitny i dość sympatyczny, choć intelektualnie i osobowościowo zadziwiająco sformatowany, czyli zbudowany z samych schematów. Tu coś usłyszał, tam był czegoś świadkiem, to mu ktoś podpowiedział, do tamtego go ktoś namówił. Coś w gazecie lub w telewizji uznano za obowiązkowe dla kogoś takiego jak on, więc stara się sprostać. Oryginał w wyniku komputerowego eksperymentu został dyrektorem, kopia – prezydentem Warszawy i kandydatem na prezydenta Polski wskutek zagregowania danych z przeróżnych badań.

W Trzaskowskim-Karwowskim nie ma kompletnie nic oryginalnego, a także autentycznego. Jest jak składak: rower, którym jeździł inżynier Stefan albo auto, które spotkał starając się pomóc szwagrowi Antkowi Sławkowi w kupnie czegoś na giełdzie. I jest jak osobowość inżyniera Stefana, którą ten próbował posklejać kupując portret przodka, zmieniając aranżację mieszkania wedle modnych trendów, szukając odpowiedniego hobby, uczestnicząc w polowaniu, a nawet mając „dyrektorski” zawał. Kompletnie eklektyczna osobowość, z elementami modnych bzdur, w które trzeba się zaangażować, choć bez przesadnego entuzjazmu. Karwowski miał to wszystko napisane w scenariuszu, Trzaskowski taki jest.

Szymon Hołownia to oczywiście inżynier Mieczysław Gajny (grał go Wojciech Pokora), kierownik firmy odpowiadającej za jakość wody w Warszawie i szef Magdy Karwowskiej (żony Stefana Karwowskiego). Inżynier Gajny w każdej sprawie jest „głupio mądry”. I ma wieczne pretensje, że jest niedoceniany, choć właściwie na wszystkim się zna, wszystkim się interesuje i o wszystkim chciałby się miarodajnie wypowiadać. W rzeczywistości Gajny to zlepek kompleksów, ambicji i marzeń o docenieniu i wielkiej karierze. Jego pretensje są dość infantylne, pasje sformatowane przez aktualne mody, a poglądy przefiltrowane przez gazety (dziś byłyby to TVN i „Gazeta Wyborcza”). Hołownia-Gajny to ambitny frustrat i Smerf Maruda.

Władysław Kosiniak-Kamysz to doktor Karol Stelmach (grał go Leonard Pietraszak), przyjaciel i sąsiad Stefana Karwowskiego, lekarz w pogotowiu ratunkowym. Choć jest medykiem, to w życiu prywatnym raczej domorosłym filozofem. Nie tak schematycznym i eklektycznym jak Stefan Karwowski, gdyż w wielu sprawach jest znacznie bardziej sceptyczny. To typowy przykład wielkomiejskiego inteligenta, który jednak nie tylko się mądrzy, ale też coś potrafi zrobić, choć zadziwiająco łatwo wpasowuje się w otoczenie. Kosiniak-Stelmach to przyczajony tygrys, ukryty smok. Zaskakująco przyczajony i ukryty jak na posiadane ambicje.

Krzysztof Bosak to wiceminister Stanisław Zawodny (grał go Saturnin Żórawski). Chce być swojski i lubiany, ale wpada w jakąś koturnowość, sztuczność. Właściwie nie wiadomo, na czym się zna, choć z powodu pozycji w społecznej hierarchii jest uważany za ważniaka. Za kogoś, kto powinien mieć ważny pogląd na ważne sprawy. Sam z tym statusem ważniaka ma jednak problem, bo nie do końca wie, jak się powinien w takiej roli zachowywać. Chciałby być traktowany po koleżeńsku (kumpelsku), ale gdy czasem dochodzi do skrócenia dystansu, górę bierze w nim sztywniak. Bosak-Zawodny to trochę sztuczny (plastikowy) kwiat w oranżerii.

Robert Biedroń to przestylizowany mężczyzna w kawiarni (grał go Wojciech Pszoniak; w 3. odcinku), aktor w telewizyjnej inscenizacji „Romea i Julii” oraz redaktor Oswald w nakręconym obok serialu filmie „Motylem jestem”. Próbuje być miły, żyć tak jak wszyscy, jednak z pewną dozą oryginalności i ekscentryczności, ale zwykle wszystko redukuje się do tego, co u niego najbardziej charakterystyczne. Biedroń-Oswald to więzień jednej społecznej roli.

Mający słabe notowania pozostali kandydaci na prezydenta też mają swoich odpowiedników w „Czterdziestolatku”. Marek Jakubiak to inżynier Małkiewicz (grał go Leon Niemczyk), Paweł Tanajno to Tosiek Walendziak (grał go Jan Gałązka), Stanisław Żółtek to sąsiad Karwowskich (grał go Cezary Julski), Mirosław Piotrowski to prof. Akki San-Oki (grał go Tu Minh Chanh), zaś Waldemar Witkowski to pułkownik LWP (grał go Zygmunt Maciejewski). Nikt nie jest odpowiednikiem Kobiety Pracującej (grała ją Irena Kwiatkowska), więc nie była nią także Małgorzata Kidawa-Błońska. A szkoda, bo to chyba najciekawsza osobowość w całym serialu. Jeśli chodzi o prezydenta Andrzeja Dudę, to najbardziej pasowałby do niego reżyser „Czterdziestolatka” Jerzy Gruza.

Pozdrawiam

Byłem dziś na wiecu wyborczym, zrobiłem sobie zdjęcie z kandydatem

Szanowny Panie Prezydencie,

Nazywam się Helena Biedroń. Przyjechałam tu z daleka, ale mam Panu coś ważnego do powiedzenia. Nie mogę milczeć, kiedy mojemu dziecku ktoś robi krzywdę.
Panie Prezydencie, tak jak ja, jest Pan rodzicem. Ojcem przepięknej i zdolnej córki. Jestem pewna, że bardzo Pan ją kocha i jest Pan z niej bardzo, bardzo dumny. Wiem, że zrobi Pan wszystko, żeby Pańska córka była bezpieczna i szczęśliwa. Odda wszystko, żeby obronić ją przed wyzwiskami i przemocą. Zasłoni przed pogardą. Przed nienawiścią.
Wiem i czuję to jako matka czwórki dzieci – Moniki, Krzysztofa, Rafała i Roberta. I każde z nich kocham tak mocno jak tylko rodzic potrafi – niewyobrażalnie. Bardzo, bardzo mocno. Najbardziej na świecie.
Panie Prezydencie, nie jest łatwo stanąć w tym miejscu i powiedzieć to co chcemy Panu dzisiaj powiedzieć. Ale jestem tutaj z innymi kobietami, z innymi matkami, żeby powiedzieć Panu, że to co Pan mówi o naszych dzieciach, potwornie nas boli i rani. Krzywdzi też mojego syna, podobnie jak inne dzieci, których jesteśmy rodzicami, a politycy odbierają im człowieczeństwo. A to są nie tylko nasi synowie, córki, ale często też bracia i siostry, członkowie naszych rodzin, nasi przyjaciele i znajomi.
Panie Prezydencie, boimy się o nasze dzieci. Nie chcemy ich stracić tylko dlatego, że ktoś uznawszy, że nie są ludźmi ich zaszczuje, pobije, zamorduje, albo doprowadzi do samobójstwa. Bo zbyt często zdarza się, że tak też wygląda życie naszych dzieci w dzisiejszej Polsce.
Taka krzywda zostaje na całe życie. A czasami jest zbyt duża na życie niektórych z naszych synów i córek.
Złe słowa krzywdzą bardziej niż pięści i plucie. Złe słowa zabijają.
Nieraz bałam się o życie mojego syna. Na przykład wtedy, gdy dowiedziałam się, że chciał odebrać sobie życie, bo nie miał już siły by walczyć z pogardą i poniżeniem. Nie chcę nigdy wiedzieć, co czuje matka Dominika z Bieżunia, który powiesił się na sznurówkach od butów, bo nie wytrzymał. Albo Wiktora z Warszawy, który rzucił się pod pociąg metra, bo nie było nikogo, kto skutecznie stanąłby w jego obronie.
W takich chwilach, gdy tak bardzo się boję, zastanawiam się co czuje matka, która straciła dziecko. Której dziecko już nigdy się nie uśmiechnie i nie powie: “Mamo, kocham Cię”. Nie powie tego, bo go nie ma. Bo odebrało sobie życie.
Pęka mi serce, kiedy myślę jak dużo jest takich dzieci i takich matek.
Panie Prezydencie, mówi Pan, że ludzie, tacy jak mój syn, to nie ludzie. Bo nie kochają tak jak Pan. I że to jest złe.
Ale ja, kiedy patrzę na mojego syna, to nie widzę zła. Widzę jego uśmiech, czasami smutek. Wiem, że chce być szczęśliwy jak każdy człowiek. A ja chcę, żeby moje dziecko było szczęśliwe jak każde na świecie.
W imieniu wielu matek bardzo proszę, żeby Pan nie ranił innych osób. Nie krzywdził naszych dzieci.
Ludzie na Pana patrzą i Pana słuchają. Jako głowa państwa, ma Pan moc robienia rzeczy złych i rzeczy dobrych. Ma Pan moc zmiany. Dlatego jako matka, bardzo proszę, żeby pan przestał.
Nasze córki i nasi synowie to ludzie. To nasze dzieci, które kochamy i nie możemy patrzeć już dłużej na ich cierpienie.
Dlatego w imieniu wielu matek, proszę Pana, niech Pan, Panie Prezydencie, zrobi to co jest nakazem każdego człowieka – stanie po stronie dobra.

Z wyrazami szacunku,
Helena Biedroń

Nie wiem dlaczego, ale narracja przeciwko orientacjom seksualnym łączy się pięknie z wypowiedzią Jacka Wilka oraz badaniem wykazującym, że wyborcy Konfederacji raczej nie pójdą na drugą turę przy braku Krzysztofa Bosaka.

To moje przypuszczenia, ale w 2015 roku Andrzej Duda miał poparcie wielu środowisk, które obecnie się od niego i partii rządzącej odwrócili. Pozostaje im walczyć o elektorat narodowy (wbrew pozorom gospodarczo są kropka w kropkę, jak chodzi o światopogląd), choć i tu ciężko będzie, bo ugrupowanie ma już swoją reprezentację

Na marginesie, przeciętnie ludzie mają głęboko w poważaniu kto z kim śpi, ale na hasło adopcja, małżeństwa, rodzina, LGBT w szkołach, przysłowiowy nóż im się w kieszeni otwiera...

Mówi Wam coś nazwisko Phyllis Schlafly?
To kobieta o skrajnie prawicowych poglądach, która „straszyła” obowiązkową służbą wojskową dla kobiet, koedukacyjnymi toaletami i nieprzyznawaniem alimentów, gdy w latach 70 XX w. wydawało się, że w Stanach Zjednoczonych lada chwila wejdzie w życie poprawka konstytucji, zakładająca równość płci. Zyskała sporo zwolenników, z których większość stanowiły gospodynie domowe oraz emerytki, mniej wykształcone, mniej przejawiające krytyczne myślenie na rzecz lękowego.
Wydaje mi się, że jednak we współczesnej Polsce osób przejawiających jakąś dozę krytycznego myślenia jest więcej niż tych przyjmujących każdą brednię bezkrytycznie.

MagdaLena1111 napisał/a:

Mówi Wam coś nazwisko Phyllis Schlafly?
To kobieta o skrajnie prawicowych poglądach, która „straszyła” obowiązkową służbą wojskową dla kobiet, koedukacyjnymi toaletami i nieprzyznawaniem alimentów, gdy w latach 70 XX w. wydawało się, że w Stanach Zjednoczonych lada chwila wejdzie w życie poprawka konstytucji, zakładająca równość płci. Zyskała sporo zwolenników, z których większość stanowiły gospodynie domowe oraz emerytki, mniej wykształcone, mniej przejawiające krytyczne myślenie na rzecz lękowego.
Wydaje mi się, że jednak we współczesnej Polsce osób przejawiających jakąś dozę krytycznego myślenia jest więcej niż tych przyjmujących każdą brednię bezkrytycznie.

Tam to straszyla, tutaj z kolei maja przyklad innych panstw gdzie juz sie robia warunki ekstremalne jezeli chodzi o T w LGBT. Juz ta cala idea zjada sama siebie.
Tego sie boja i nie jest to dziwne.

Nie zebym byla przeciwna podstawowym prawom, jak prawo do malzenstwa homoseksualnego.

"Elementarz geopolityki dla początkujących." powstał na bazie artykułu "Wyzwania polityki zagranicznej Polski w odniesieniu do wzrostu znaczenia Niemiec i Rosji wobec słabnącej pozycji USA" z 2015 roku, który okazał się zbyt długi i trudny w odbiorze dla zdecydowanej większości czytelników. Mam nadzieję, że poprzez dużo prostszą formułę i skrótowość "Elementarz" trafi do zdecydowanie większej grupy osób i być może zakończy szkodzącą polskim interesom wojnę polsko-polską.

Jeśli ktoś nie lubi czytać, podstawowy podział polskiej sceny politycznej, cele polityki polskiej świetnie nakreślił dr J.Bartosiak w tym wywiadzie. Dr J.Bartosiak podzielił polską scenę polityczną na dwa główne obozy: stronnictwo patriotyczne (zwane również amerykańskim) to PiS oraz stronnictwo niemieckie (zwane również kontynentalnym lub imperium niemieckim, PO/PSL/SLD)

1. USA z powodu wyzwania, jakie Chińczycy rzucili im na Pacyfiku, całkowicie zmieniają swoją politykę na całym świecie. Zwijają swoją obecność w różnych punktach świata przekazując część odpowiedzialności regionalnym sojusznikom.

a) obszar Bliskiego Wschodu - Saudowie i ich sojusznicy (np.Izrael),
b) obszar Europy Środkowej - Polska i sojusznicy (koncepcja Międzymorza, proszę pamiętać, że jest to koncepcja zaproponowana Polsce przez USA),
c) obszar Oceanu Indyjskiego - Indie i sojusznicy,
d) obszar pierwszego łańcucha wysp - Japonia i sojusznicy.

Amerykanie będą wchodzić i wychodzić punktowo, tam gdzie dojdzie do osłabienia pozycji sojuszników i konieczność ich wzmocnienia. W efekcie Chińczycy będą musieli angażować coraz więcej środków, zasobów na utrzymanie swojej wysuniętej obecności.
Nie jest wykluczona również nieco bardziej brutalna odmiana nowej amerykańskiej strategii, która cechowała Brytyjczyków (kiedy UK była imperium), a nazywana była potocznie "polityką perfidnego Albionu". Szerzej o tym w książce.
Oprócz nowej polityki ograniczania i wypychania chińskiej wpływów zapewne dojdzie do ataków na chińskiego juana.

2. Saudowie (z cichym poparciem Izraela) otrzymują wsparcie na Bliskim Wchodzie do wypierania interesów szyickich (Iran i jego sojusznicy, Iran bierze aktywny udział w wojnie w Jemenie i Syrii), w efekcie tych działań mają zostać zakłócone dostawy węglowodorów do Chin i tym samym rozpocznie się proces zaduszania Pekinu. Wystarczy zakłócić sprawne funkcjonowanie cieśniny Ormuz i Bab al-Mandab. W odpowiedzi Chińczycy tworzą w Dżibuti na wschodzie Afryki, przy wejściu z Oceanu Indyjskiego na Morze Czerwone, swoją pierwszą od setek lat zagraniczną bazę wojskową. Chińczycy inwestują w porty na Sri Lance, Malediwach, które mają zabezpieczać biegnący przez cieśninę Malakka kluczowy szlak transportowy Państwa Środkowa. Cieśnina Malakka łączy Morze Andamańskie z Morzem Południowochińskim, blokując Malakkę Amerykanie będą mogli w łatwy sposób zadusić Chiny.
Chińczycy inwestują w pakistański port Gwadar, który ma być alternatywnym szlakiem transportowym (omija Malakkę) w przypadku wspomnianej blokady.
W efekcie chińskich inwestycji na Oceanie Indyjskim została naruszona pozycja Indii, skonfliktowane od lat z Pakistanem Indie już wyraźnie opowiedziały się za sojuszem z USA, Japonią i Australią. Walka o dominację nad światem pomiędzy USA i Chinami raczej na pewno rozstrzygnie się właśnie na Oceanie Indyjskim. Chińczycy "kupują czas" uruchamiając swojego wasala - Koreę Północną.

3. Od dłuższego czasu Rosjanie proponują Niemcom powrót do polityki Gorczakowa i Bismarcka, czyli podział wpływów w Europie Środkowej, jaki miał miejsce w XIX wieku. Głównym narzędziem tej polityki jest imadło energetyczne w postaci Nord Stream, Nord Stream 2, Opal. Niemcy będą kupować węglowodory bezpośrednio z Rosji (ich przemysł podobnie jak jest teraz zachowa przewagą energetyczną nad EŚ, niższe ceny prądu) > posiadając kontrolę nad biurokracją brukselską Berlin wymusi na krajach EŚ ograniczenia związane z węglem (pretekstem do tego będzie walka z "globalnym ociepleniem") > w ten sposób cała EŚ stanie się zależna od energetycznej osi Moskwa - Berlin.

4. Gra unijnych mocarstw. Francja otrzymała od Niemców wsparcie przy realizacji francuskiej polityki w byłych koloniach w Afryce północnej. W ich efekcie doszło do zmian politycznych w Egipcie i Libii. Niemcy natomiast otrzymali zapewnienie Francji o nie wspieraniu Europy Środkowej przeciw niemieckim interesom. Francja w Unii pełni rolę reprezentacyjną, natomiast rachunki mają płacić Niemcy, jako największy unijny beneficjent (z powodu niskiej wartości euro niemieckie produkty są na świecie cały czas bardzo tanie), we Frankfurcie nad Menem znajduje się również siedziba EBC. Francji oczywiście zależy na osłabieniu pozycji Niemiec, a to mogą zrealizować przede wszystkim poprzez "odpięcie" Berlina od ich neokolonii na wschodzie (Mitteleuropa), dlatego Francuzi forsują pomysł Unii dwóch prędkości.

5. Kolejnym etapem wynikającym z punktu trzeciego jest stopniowe usuwania Amerykanów z kontynentu i marginalizację NATO (budowa niezależnych europejskich struktur). Aby to osiągnąć należało usunąć amerykańskiego konia trojańskiego w UE - Wielką Brytanię. Zaproszenie emigrantów z Afryki i Azji przez kanclerz Niemiec walnie przyczyniło się do Brexitu.

6. Amerykanie widząc ruchy Berlina rozpoczynają pierwsze kroki powstrzymujące. Polska (i cała Europa Środkowa) staje się bardzo ważnym elementem polityki Waszyngtonu w Europie.
Reakcja USA > afera z podsłuchami > wygrana "stronnictwa patriotycznego" (nazwa za dr J.Bartosiakiem) kończy wieloletnie rządy "stronnictwa niemieckiego (kontynentalnego - nazwa za dr J.Bartosiakiem)" w Polsce.
Dostawy amerykańskiego LNG (terminale w Chorwacji i Polsce) mają rozbić rosyjsko-niemiecki sojusz energetyczny.

7. Do zaduszenia Chin Amerykanom potrzebny jest jest jeszcze jeden element układanki - Rosja. Dla Rosji zaduszenie Chin, to "być, albo nie być", w końcu po raz pierwszy od 150 lat sąsiadują z krajem, który jest od nich gospodarczo ponad dwunastokrotnie silniejszy. Rosjanie próbują gry na Niemcy i powrotu do wielkiego sojuszu mocarstw z XIX wieku (wspomniany wcześniej Gorczakow i Bismarck). Wejście Rosjan do Syrii (wspieranie Iranu) powiększa ofertę rosyjską dla Niemiec i zachęca do porzucenia kierunki morskiego na rzecz nowego sojuszu, tym razem kontynentalnego.
W marcu 2009 w Genewie sekretarz stanu Hillary Clinton i minister spraw zagranicznych Rosji Siergiej Ławrow ogłosili słynny "reset" we wzajemnych relacjach. W lipcu 2009 roku doszło do spotkania Obamy z Putinem (wizyta w Moskwie). Amerykanie chcieli pozyskać Rosję do antychińskiego bloku, Obama najwyraźniej rosyjskie warunki przyjął, bo w następnych kilku latach doszło do znaczących zmian w polityce amerykańskiej. Wśród nich znalazły się:
- wycofanie się z planów rozmieszczenia elementów tarczy antyrakietowej w Polsce i Czechach,
- wycofanie tzw. ciężkich brygad i sprzętu z EŚ (wykonano do 2011),
- USA zobowiązały się do rozwiązanie II Floty (powstała w 1947 roku II Flota stacjonowała w bazie Norfolk, operowała na północnym Atlantyku i blokowała Rosjanom wyjście z Arktyki na Atlantyk). Likwidacja II Floty nastąpiła w 2011 roku, natomiast w 2018 roku, po tym jak Rosjanie zmienili swoje plany, doszło do jej reaktywacji. Rosjanie najwyraźniej jedynie wciągnęli Amerykanów w pułapkę i zamiast przystąpić do antychińskiego bloku w 2010 roku Putin zaproponował powstanie "wspólnej przestrzeni gospodarczej od Lizbony do Władywostoku", czyli de facto stworzenie gigantycznego bloku euroazjatyckiego, który uderza zarówno w interesy USA, jak i Chin. W tym samym czasie doszło do decyzji o wspólnym poprowadzeniu drugiej nitki Nord Stream 2, której celem jest uzależnienie Europy Środkowej od dostaw gazu.
Zapowiedź "wspólnej przestrzeni gospodarczej od Lizbony do Władywostoku" zaalarmowała zarówno Waszyngton, jak i Pekin. Chińczycy reagują najszybciej, już 20 grudnia 2011 w Pekinie pojawia się prezydent B.Komorowski i z przewodniczącym ChRL Hu Jintao podpisują wspólne oświadczenie o strategicznym partnerstwie między obu krajami. Już w październiku 2011 roku chiński minister obrony Liang Guanglie spotkał się w Pekinie z dowódcą Wojsk Lądowych generałem Zbigniewem Głowienką. W 2012 roku Pekin uruchamia regionalne forum współpracy w formule "16+1". Amerykanie reagują z dużym opóźnieniem, ale dość głośno, pod koniec 2013 roku zaczynają obracać Ukrainę, wybucha Euromajdan. Polska i EŚ stają się najważniejszymi elementami amerykańskiej i chińskiej geopolitycznej gry. W Stanfordzie odgrzewana jest idea Międzymorza. 6 lipca 2017 roku w Warszawie Trump potwierdził, że parasol amerykański nad tym regionem jest kluczowym elementem polityki amerykańskiej i każdy próba naruszenia status quo (rozbicia Międzymorza przez niemiecko - rosyjski sojusz) będzie uderzeniem w interesy USA. Amerykanie zdają sobie sprawę, że bez ich wsparcia Niemcy rozniosą całą ideę Międzymorza w drobny pył. USA przechodzi do wzmacniania więzi z EŚ. "Stronnictwo patriotyczne" uruchamia wielkie inwestycje (Via Carpatia ...) spajające północ Europy z południem (również Pd W), uniezależnia energetycznie całą EŚ, tworzy się gospodarczy krwiobieg Międzymorza, który może przynieść jej zdecydowanie szybszy rozwój i docelowo zamożność na poziomie wyższym lub porównywalnym do zachodniej Europy (tak jak to miało miejsce do czasów wielkich geograficznych odkryć i kolonialnych podbojów). Połączenia Północ-Południe ma również znaczenie w przypadku kiedy Niemcy zablokują Amerykanom możliwość pomocy zagrożonej Polsce.

8. Reakcja Niemiec na działania Amerykanów to kolejne kroki, które mają umożliwić całkowite usunięcie USA z Europy, to uwolnienie się niemieckiej armii od NATO (niemiecki sztab generalny jest wpięty w NATO i nie jest samodzielny) poprzez budowę europejskiej armii (wykorzystując tradycyjne antyamerykańskie nastroje we Francji), to próby destabilizacji sytuacji politycznej w Polsce (ciamajdany) i przywrócenia rządów stronnictwa niemieckiego, to wykorzystywanie potężnych polskojęzycznych niemieckich mediów w Polsce, wykorzystanie narzędzi unijnych do ataków na Polskę (KE). Berlin rozpoczyna likwidację jedności krajów Międzymorza (odbywa się to rękami Francji - misja Macrona, koncepcja Unii dwóch prędkości to próba osłabienia pozycji Berlina w Europie Środkowej). W przypadku Czech, Słowacji, Węgier i Chorwacji sytuacja jest bardzo prosta, będą balansować między W-wą (wspieraną przez Waszyngton, Chiny) a Berlinem, jeśli jednak pozycja Polski wzmocni się na tyle, aby coś tym krajom zaoferować na pewno wybiorą W-wę. Czechy mają dodatkowo obawy co do swojej granicy z Niemcami. Upraszczając - zarówno Czechy, Węgry czy Słowacja w Międzymorzu są ważnymi graczami, w Unii ich pozycja zawsze będzie symboliczna.

9. Reakcja Chin na zacieśnianie się relacji rosyjsko - niemieckich. Chińczycy wybierają Łódź na główny hub NJS (Nowy Jedwabny Szlak), są zainteresowani inwestycjami w CPK (Centralny Port Komunikacyjny), w budowę autostrad łączących północ z południem Europy. Widać wyraźnie, że rosyjsko - niemiecki sojusz uderza w chińskie plany, które mają na celu m.in. stopniowe osłabianie i docelowo wasalizację Rosji i zablokowanie groźnego dla nich projektu Europy od Władywostoku po Lizbonę. Będzie to widać wyraźnie w przypadku włączenia się AIIB (Azjatycki Bank Inwestycji Infrastrukturalnych) w budowę uderzającego w interesy niemieckie Centralnego Portu Komunikacyjnego.

10. Wyścig z czasem.

a) Rozpoczął się wyścig z czasem, bo wraz z zakończeniem niemiecko-rosyjskiego projektu Nord Stream 2 Rosjanie będą mogli zakończyć dostarczanie gazu przez Polskę, Ukrainę do Europy Zachodniej. Polski kontrakt z Rosją (kontrakt jamalski), podpisany w 1993 roku kończy się w 2022 roku, w tym właśnie roku należy spodziewać się zamknięcia gazowego kurka lub narzucenia przez stronę rosyjską również warunków politycznych (Rosjanie nie ukrywają, że sprzedaż węglowodorów ma i miała zawsze charakter polityczny).
W 2007 roku "stronnictwo patriotyczne" próbowało zrealizować dwie kluczowe dla bezpieczeństwa energetycznego inwestycje: terminal skroplonego gazu LNG oraz gazociąg północny tzw. Baltic Pipe. Doszło jednak do zmiany władzy (władzę przejęło "stronnictwo niemieckie") i budowa terminala LNG przeciągnęła się do 2014 roku!, a prace nad Baltic Pipe zostały zamrożone aż do powrotu władzy "stronnictwa patriotycznego" w 2016 roku.

b) Celem Brukseli (Berlina) jest neutralizacja polskiego węgla, który mógłby stanowić alternatywę dla dostaw niemiecko-rosyjskiego gazu (tylko w samym Górnośląskim Zagłębiu Węglowym znajduje się 170 mld m3 metanu, Polska mogłaby pozyskiwać gaz z gigantycznych pokładów węgla, źródło Państwowy Instytut Geologiczny).

11. W polityce amerykańskiej jakiś czas temu pojawiło się zupełnie nowe narzędzie, podobnie jak Rosjanie, Amerykanie zaczynają wykorzystywać w swojej polityce - węglowodory, których zaczęli być eksporterem. Ma to nie tylko umacniać ich pozycję w niektórych kluczowych obszarach świata, jak np. w Japonii, czy w Europie Środkowej, ale równocześnie zmniejszyć deficyt handlowy.
Amerykanie m.in. z tego powodu naciskają na Niemcy, aby nie budowały gazociągu Nord Stream2. Jeśli Niemcy przeforsują NS2 będzie jasne, że ich sojusz z Rosją przeciwko EŚ jest dla nich ważniejszy niż współpraca transatlantycka, a wypchnięcie US Army z Europy wchodzi w fazę decydującą.

12. Główne cele propagandy rosyjskiej w Polsce:
- główne uderzenie rosyjskiej propagandy dotyczy przede wszystkim stosunków polsko-ukraińskich, w tym epatowanie rzekomym zagrożeniem ze strony wschodniego sąsiada (rzekoma popularność banderyzmu na Ukrainie ....),
- atak na Unię Europejską np. o charakterze czysto obyczajowym,
- atak na USA i ich roli w świecie, wszystko pod hasłem "USA to największy szatan, który wywołuje wojny" ....
- propaganda rosyjska nie mówi wprost o przyjaźni z Rosją, ale skupia się przede wszystkim na tym, ile Polska by zyskała na handlu z Rosją, często wykorzystuje się również przekłamania historyczne ....
Tubami Kremla są nie tylko trolle, ale również Polacy, którzy stali się ofiarą rosyjskiej propagandy i w nią po prostu uwierzyli.

Jeśli chodzi o przyszłość Polski mamy tylko dwie ścieżki:
1. Obalenie rządu proamerykańskiego i powrót do realizacji polityki "stronnictwa niemieckiego", czyli wygodne "rozpływanie się" w Unii, jako najbiedniejszy region Unii pod kontrolą Berlina, taki zabór pruski z ciepłą wodą w kranie i basenem w każdej gminie. Dostarczyciel tanich pracowników i półproduktów dla przemysłu niemieckiego. To dołączenie do strefy euro czyli zgoda na dołączenie do państw bez wzrostu (lub symboliczny) gospodarczego.
Należy tutaj poruszyć jeszcze jedną ważną kwestię, choć "stronnictwo niemieckie" rządziło Polską przez wiele lat nie przeszkodziło to Berlinowi i Moskwie w zawiązaniu sojuszu energetycznego (od czasów kanclerza Gerharda Schrödera i kontynuowana później przez następców, inwestycje NS1,NS2, Opal) skierowanego przeciwko całej Europie Środkowej, w tym głównie w dwa największe państwa regionu Polskę i Ukrainę.
Niemiecka polityka wobec Polski realizowana jest w niemieckich mediach, które są wydawane w Polsce (np: Interia, Onet, gazety Newsweek, Fakt, radio RMF, większość gazet lokalnych ....) zgodnie z dobrze znanymi i sprawdzonymi zasadami chińskiego teoretyka wojna Sun Tzu.

2. Realizacja polityki amerykańskiej poprzez Międzymorze (z czasem być może balansowanie pomiędzy polityką chińską, wszystko zależy od tego, co będzie się działo w Azji), czyli wykorzystanie naszego położenia geograficznego do spojenia całego obszaru EŚ (wraz ze Skandynawią). Pociągnięcie inwestycji z północy na południe z budową szlaku przez Lewant i dalej do Azji. Scenariusz bardzo trudny, bo zależy (szczególnie w początkowym okresie) od USA, ryzykowny, bo wyraźnie urywa się z niemieckiej smyczy, ale może być bardzo atrakcyjny jeśli chodzi o znaczenie Polski w Europie. Wraz ze wzrostem gospodarczym będziemy zwiększać swoją niezależność od światowych potęg.

Europa Środkowa w planach Unii Europejskiej (Berlina), czyli mapa obszarów - największych beneficjentów EU obecnie i w przyszłości.

Oczywiście szans na wejście do pierwszej ligi (Chiny, USA) nie mamy żadnych, ale obecna pozycja predysponuje nas do osiągnięcia poziomu regionalnego mocarstwa, czyli naturalnego powrotu do pozycji, jaką miała I RP. Kluczem do powrotu na scenę jako podmiot, a nie przedmiot gry mocarstw jest ustalenie odpowiednich warunków handlu Wschód-Zachód/Północ-Południe, który to będzie się odbywał w ramach Nowego Jedwabnego Szlaku (znajdujemy się w takim miejscu, że nie można nas po prostu ominąć). Jeśli będziemy jedynie pasem transmisyjnym, albo jedynie częścią niemiecko-rosyjskiej Europy od Władywostoku do Lizbony, to oczywiście nigdy nie odzyskamy pozycji regionalnego mocarstwa. Jeśli chcemy dyktować warunki handlu na naszym terenie musimy być na to przygotowani posiadając odpowiednie siły militarne i odpowiednią pozycję ekonomiczną. Z oczywistych względów jeśli Polska będzie podzielona na kilka unijnych euroregionów to nigdy takiej pozycji nie osiągnie, dlatego należy zrobić wszystko, aby Unia powróciła do swoich korzeni i stała się ponownie Unią Roberta Schumana, Konrada Adenauera i Charles de Gaullea, czyli ojców założycieli. Tylko bowiem Unia niepodległych państw z wolnym obszarem ekonomicznym może dać nam niezbędną swobodę do realizacji wyzwań, które przed nami stoją.
Oczywiście do osiągnięcia takiego celu daleka droga, no ale jak mówił twórca taoizmu Lao-tzu "Nawet najdalszą podróż zaczyna się od pierwszego kroku". Paradoksalnie w starciu o hegemonię między USA i Chiny powinniśmy dopingować Państwo Środka, zapewni to nam bowiem trwały spokój na wschodzie (Rosja jako chiński wasal nie będzie już stanowić zagrożenia).

A jak płaci podatki w Niemczech a wydaje kasę  w PL? Czemu miałby nie głosować?
To Ukraińcy  np powinni z marszu głosować?
Chodzi o kontakt  z krajem i orientację.  30 lat w Chicago nie gwarantuje  takiej orientacji.

Uff..Ale długą tą kampanią wyborcza. Dochodzi już do różnych żenujacych scen, co to będzie  w 2 turze strach pomyśleć.

assassin napisał/a:

Znaczy, że często jest w PL, czyli może głosować na terenie kraju... to co na poczatku zaznaczyłem.

A jak chciałbyś to sprawdzać? Ruch bezwizowy, żadnych kontroli na granicach. Przyjść z paragonami z Lidla, albo Biedronki? A może to zagraniczne sieci, to lepiej z Żabki?
A może jak ktoś chce głosować to ma się meldować co dwa tygodnie na policji?

Mam polskie obywatelstwo, więc jest szansa że do Polski wrócę. Skoro tak, mam prawo mieć wpływ na to do jakiej tej Polski mam wracać. Nawet jeśli na emigracji pójdzie milion ludzi do wyborów, to i tak "tubylcy" idąc do wyborów ich przegłosują. A jak bantustan woli wybory olać, to dobrze że chociaż emigranci robią frekwencję.

Dlatego drogi Snake wrzuciłem kolumnę tekstu, która choć odrobinę przybliży każdemu naszą sytuację i zrozumienie, że interes partyjny w tym wszystkim jest ostatnią rzeczą ważną, bo gra się toczy o być albo nie być na scenie politycznej na następne ok 100-150 lat.

Niestety z obecnymi pajacami, którzy żyją zasadą, że interes partyjny to interes Narodu, a polityka zagraniczna służy do robienia propagandy wewnętrznej.

Misinx napisał/a:

Lucyfer666 napisał/a:

Dlatego drogi Snake wrzuciłem kolumnę tekstu, która choć odrobinę przybliży każdemu naszą sytuację i zrozumienie, że interes partyjny w tym wszystkim jest ostatnią rzeczą ważną, bo gra się toczy o być albo nie być na scenie politycznej na następne ok 100-150 lat.

Niestety z obecnymi pajacami, którzy żyją zasadą, że interes partyjny to interes Narodu, a polityka zagraniczna służy do robienia propagandy wewnętrznej.

Z tymi 100-150 latami to bym nie przesadzał. W tak długim okresie może i na pewno wydarzy się tyle nieprzewidzianych okoliczności, że wszelkie plany biorą w łeb.

To nie jest przesadza. Rzecz jasna planować, to się na taki okres nie planuje ale na 50 lat do przodu, to spokojnie. Natomiast konsekwencje jak najbardziej można przewidywać w takim horyzoncie ponad stuletnim. Dla umownie określanej I RP okres prosperity trwał ok. 200 lat, szerzej określając jako pozytywny może 250-300 lat. Wcześniej było prawie 200 lat rozbicia dzielnicowego, a jeszcze wcześniej ok. 150 lat udokumentowanego budowania państwowości polskiej. Z okresem "mitycznym" jakieś 250-300 lat. Po okresie pozytywnym dla Polski mieliśmy cały wiek faktycznego upadku Polski kiedy przestaliśmy być podmiotem w polityce nawet regionalnej łącznie z byciem faktycznym protektoratem obcych państw, a potem 123 lata formalnego upadku czyli likwidacji państwa polskiego. Istnienia zależnego od Rosji i połączonego z nią unią personalną Królestwa Polski nie wliczam jako istnienie państwowości. Teraz mamy trwający ponad sto lat okres ponownego istnienia państwa polskiego, który jest faktem pozytywnym ale trudno tu mówić o stu latach bycia podmiotem w polityce międzynarodowej. Pomijając krótki okres międzywojenny kiedy Polska próbowała lawirować w układzie zależności międzynarodowych siląc się na pozory niezależności w oparciu o sojusze, to przez ten wiek jesteśmy tylko przedmiotem w polityce. Przez prawie pół wieku będących faktycznym protektoratem sowieckim, a teraz znów jesteśmy w okresie pozornej niezależności. Cała gadka szmatka o niepodległości i suwerenności opiera się na zależności od sojuszu ze światem zachodnim, który w międzyczasie zdążył się podzielić, a raczej wyklarowały się podziały, które były przysypane na czas trwania zimnej wojny. Obecnie jesteśmy faktycznym protektoratem gospodarczym Niemiec, a militarnie USA. Łącznie z przypieczętowaniem tego przekleństwem ostatnich trzech wieków historii Polski czyli stacjonowaniem w kraju wojsk obcego mocarstwa. Jedyny okres w przeciągu tych trzech wieków kiedy na terytorium Polski nie stacjonowały obce wojska, to 20-lecie międzywojenne. Mimo całej mojej wiedzy na temat sensowności NATO itd., to niestety ale fakt stacjonowania na terenie Polski obcych wojsk czyni z nas protektorat. Tak po prostu jest i nie pomoże tu żadna perfuma. Niemcy też to wiedzą i mają świadomość, że wojska amerykańskie w Niemczech to jest konsekwencja okupacji po II wojnie światowej. Oni jednak mogą na to przymykać oko, bo mają siłę gospodarczą i po dwóch wojnach światowych w końcu się nauczyli, że lepiej podbija się pieniądzem niż armatami. Czego zresztą doświadczamy
Co ostatecznie oznacza, że każdy prawdziwie polski rząd musi umieć zarządzać tymi relacjami i wygrywać je między sobą. Im więcej wciągnie do tego graczy tym lepiej. Tyle, że to wymaga kilkudziesięciu lat w miarę sensownej polityki i ludzi na odpowiednim poziomie.
Dla mnie osobiście punktem odniesienia powinno być odbudowanie w sensie ideowo - moralnym I Rzeczpospolitej w nowoczesnej formule związku państw, które łączy wspólny interes. Stąd idea Międzymorza jest mi jak najbardziej bliska. Jeśli w przeciągu najbliższego półwiecza uda się zbudować taki związek Litwy, Łotwy, Estonii, Białorusi, Ukrainy, Polski plus Węgry, Rumunia, Czechy, Słowacja przynajmniej, a może i Austria, to taki solidarny związek państw będzie miał narzędzia do walki o podmiotowość na arenie międzynarodowej. To trudne, bo to związek narodów, gdzie każdy ma z prawie każdym coś historycznie na pieńku. Jednocześnie łączy nas też historia i pewien duch przekleństwa tego miejsca na świecie. Nawet mamy tradycje jednoczenia się w ponadnarodowe związki państwowe jakim była Rzeczpospolita czy Austro-Węgry.

A co do budowania euroarmii, to jest to jedna wielka fikcja. Głównie dlatego, że militarnie praktycznie cała zachodnia Europa to wydmuszka, z Niemcami na czele. Pod tym akurat względem polityka różnych rządów RP wchodzenia w ścisłe, bilateralne relacje miliarne bezpośrednio z USA ma sens. Jedyne NATO, które może realnie wesprzeć Polskę, to USA. Reszta w zasadzie się rozbroiła, jedynie Wielka Brytania i Francja pozostawiają sobie zdolności do militarnego wspierania swoich pretensji kolonialnych. Te zdolności są jednak dla nas jako Polski bez większego znaczenia. Jeśli nic się nie zmieni, to militarnie NATO jako europejska siła militarna chroniąca Europę przed zagrożeniami z kierunku wschodniego, to oś Polska-Rumunia-Turcja pod amerykańskimi sztandarami.

Weź pod uwagę ostatnich 150 lat i ilość zawirowań jakie się przez ten czas zdarzyły. Plany oczywiście można sobie robić, ale tak naprawdę w takiej perspektywie są niewiele warte. Świat się zmienia w dużym tempie i jak się okazuje nie w takim kierunku jak się wydawało jeszcze 30-40 lat temu.

Dla mnie idea Międzymorza to jakieś totalne mrzonki. Po pierwsze państwa, które wymieniłeś mają zbyt rozbieżne interesy i jak sam zauważyłeś są między nimi animozje

Poza tym chyba jakiś "rak" musiałby zeżreć Rosję, która część tych państw uważa za swoją strefę wpływu i z tego nie zrezygnuje. Nawet jak przeminie era Putina.

Część z tych państw zresztą widzi się w mocnym związku z Rosją, a część woli mocne związki z Zachodem.

Poza tym to, że paru przeciętniaków się zbierze w "bandę" nie oznacza, że urosną w jakąś siłę.

Śmieszą mnie te prawicowe sentymenty za I Rzeczypospolitą, za jakimś Międzymorzem. Koniecznie niektórzy muszą mieć poczucie, nawet jeśli wydumane, że są silni, że ktoś się ich boi, że kogoś trzymają za gębę. Sny o tym, że będziemy regionalną potęgą. Tylko co to za region ? Poza tym już sobie wyobrażam jak np. Litwini, Ukraińcy i inni godzą się z naszą przewodnią rolą w regionie

Ten region jeszcze wciąż mentalnie jest 100 lat do tyłu, co pokazują np. jakieś terytorialne żale Węgrów.

Mnie nie przeszkadzają nasze związki z Niemcami.

Przepraszam, ale tu nikt nikogo nie przekona do "swojego" kandydata, każdy już od dawna ma swoje doświadczenia i potrafi
sam wybrać swojego przedstawiciela dla dobra naszej Ojczyzny i Polaków.
Obyśmy się po wyborach nie obudzili z ręką w nocniku.
Polska ma swoją bardzo bolesną przeszłość. Nigdy nie ufam ani Niemcom ani Rosji.
Wszyscy, którzy tak wieszają psy na obecną władzę proponuję przypomnieć, jak było za poprzednich rządów i Prezydentów.
Piszę to jako córka więźnia obozu koncentracyjnego Dachau oraz w PRLu więziony politycznie i wnuczka dziadka, który uciekał przed śmiercią z obecnej Rosjii.
Godność Polski nie może reprezentować Prezydent, który nie dba o własny Naród!

Godność Polski nie może reprezentować Prezydent, który nie dba o własny Naród!

wyświetlają Ci się te reklamy nna których stronach byłaś, mnie wyświetlają się meble, które oglądałam

Misiulko, gdybys miala troche narodowej dumy to razem ze mną czulabys zażenowanie z powodu wyżebranego spotkania u Trumpa..tyljo po to by odbyć go przed wyborami.
Niestety Misiulka, ja sie czerwienię..
I mi wstyd..
Bo to wciaz Polski Prezydent. ..

Ela210 napisał/a:

Misiulko, gdybys miala troche narodowej dumy to razem ze mną czulabys zażenowanie z powodu wyżebranego spotkania u Trumpa..tyljo po to by odbyć go przed wyborami.
Niestety Misiulka, ja sie czerwienię..
I mi wstyd..
Bo to wciaz Polski Prezydent. ..

Może tym razem Andrzej choć krzesło dostanie.

Menelowe Plus rządzi. Gość wybrał wszytko dzisiaj.