czy pokocham jesli on mi sie fizycznie nie podoba? - Netkobiety.pl

Dokładnie.

Napisać można wszystko, żebyładniej brzmiało.
Ja w każdym razie widzę dalej w tekście pewne sprzeczności. Być może są one obecne również w umyśle Autorki. Dlatego myślę, że pownna sobie uświadomić, co jest dla niej ważne. W tym momencie targają nią sprzeczne emocje wynikające z rozbieżności pewnych potrzeb. Z jednej strony: potrzeba bliskości bycia z kimś w związku, która jak widać po postach Autorki przynajmniej częściowo się spełnia, co widać po jej reakcjach na bliskośc i obecność partnera. Z drugiej: konieczny warunek, aby partner się fizycznie podobał, które nie są tutaj spełnione i które w ujeciu Autorki warunkują powstanie gorącego i namiętnego uczucia, mającego byc podstawą i pierwszym etapem związku. Autorka sama wie, co będzie musiała zrobić, ja natomiast absolutnie nie zgdadzam się z tym, że każdy związek ma się zaczynać od wybuchu oraz tego, że nie można pominąć w ocenie atrakcyjności partnera pewnych mankamentó fizycznych. Kiedy to zupełnie inne wartości tworza fundament związku, to one przecież bedą najcenniejsze. Mam do czynienia z osobami w takich związkach, gdzie takie wyśrubowane normy czy powszechne stereotypy wywowałyby zwyczajny śmiech. Jęsli ludzie są świadomi, że uroda przemija, to prędzej zdecydują się na to, żeby połączyć się w związku na bazie zupełnie innych wartości niż czysta atrakcyjność fizyczna.

Wg mnie miłość to wybór, więc jak najbardziej zgadzam się że stwierdzeniem, że można pokochać po prostu dobrego człowieka.
W normalnych zwykłych okolicznościach, to może być poprawny związek, w którym ludzie się szanują. Najszybciej wygaśnie w takiej relacji namiętność, bo to jak związek z bratem - super się dogadujemy, ale iskry brak. Potem gdy pojawia się problemy, to ZAMIAST je z pełnym zaangażowaniem rozwiązywać w imię tego, że to jest TA OSOBA, która mnie najpierw zachwyciła a potem tylko swoją postawą upewniła, że jest kimś odpowiednim dla mnie, to będzie bardziej efektem przymusu, bo może gdyby wybrać sercem, to tychże problemów by nie było. Nie postara się tak jak by mogła, bo nie uruchomi maksimum możliwości.
Już nie mówiąc o tym, że wydaje się, że autorka pragnie się kimś zachwycić a potem przekonać, a nie tylko do kogoś przekonać, więc albo się podda i ograniczy swoje potrzeby i pragnienia, albo będzie w niej narastać frustracja.

Hej

Jak dla mnie to co pisze tutaj większość ludzi nie ma żadnego sensu. Co to znaczy, że mieszasz mu w głowie i zostaw go bo za kilka miesięcy Ci się znudzi. Czy poznając kogoś trzeba dawać jakieś gwarancje? Czy ktokolwiek może zagwarantować że będzie kochał jakąś osobę zawsze albo długo? Myślę że tak mówią ludzie, których spotkała podobna sytuacja, zostali wykorzystani i mówią po prostu przez swoje doświadczenie.

Wracając do Ciebie. Prawdopodobnie wyniosłaś z dzieciństwa taki model związku i podobają Ci się tylko faceci którzy są niedostępni, z którymi nie możesz stworzyć związku bo tak na prawdę nie chcesz z jakiś powodów być blisko. Dlatego im facet jest dalej od Ciebie tym bardziej masz ochotę go zjadać na śniadanie. Ten Pan którego poznałaś teraz jest inny, on nie daje Ci tych emocji dobrze źle, rollercoaster, nie wiadomo co się wydarzy. On jest po prostu szczerze zainteresowany Tobą, otwarty i zależy mu na Tobie. Dlatego Ci się nie podoba i w ogóle nie chodzi o jego wygląd.
Teraz pytanie czy chcesz spróbować zmienić te wszystkie ustawienia swojego mózgu czy nie. Nie koniecznie to musi być ten facet. Może będzie może nie. Nie o to chodzi a takie narzucanie sobie szczególnie po 4 spotkaniach decyzji co z tym robić i zamartwiać się na zapas na pewno nie pomoże nikomu. Na spokojnie podejdź do tematu, skoro fajnie Ci przy nim, dobrze Ci w jego towarzystwie i jest jakaś chemia to po prostu spotykajcie się dalej i obserwuj co się dzieje. I bez pośpiechu ani presji. A jeśli szukasz dalej facetów którzy będą Ci dawać emocje narkotyczne to raczej relacji sobie nie ułożysz
Jestem sama w bardzo podobnej sytuacji jak nawet nie identycznej. I pomyśl że to jest jak z narkomanem,który odstawia swój nałóg. Na początku przez długi czas jego życie nie będzie takie intensywne jak wtedy kiedy brał. I będzie szare. To jest wydaje mi się bardzo podobna sytuacja. Trzeba się nauczyć żyć z kimś kto daje nam emocje w normalnych dawkach a nie w takich że nie możemy oddychać albo płaczemy pod stołem.

Trzymam kciuki i podziel się jak sytuacja się potoczyła

Gdyby ludzie umieli odczytywać sygnały drugiej strony, nie byli egoistami i nie myśleli tylko o tym że ja go chce bo ja go kocham, tylko pomyśleli co ja mogę dać drugiej osobie żeby życie ze mną było ciekawe i interesujące, to w ogóle takie posty by nie powstawały. Gdyby ludzie mieli empatie i wyczuwali kiedy druga strona się dystansuje, I przestaliby zasłaniać się iluzjami żeby dalej tkwić w pozornie stabilnej sytuacji to takie pytanie jak '' a zależy Ci na mnie '' też by nie powstawały. Problem jest w osobie która pomimo sygnału że nie jest chciana tam gdzie jest zamiast popracować nad sobą i się zmienić zaczyna jęczeć i wymuszać uczucia. I nagle zdziwienie że ktoś znika bez śladu.