czy pokocham jesli on mi sie fizycznie nie podoba? - Netkobiety.pl

Weszłaś w relację z tym człowiekiem ze złych pobudek. Potraktowałaś go instrumentalnie, to bardzo egoistyczne. Nic z tego nie będzie, zakończ to jak najszybciej i nigdy więcej tego nie rób.

Odpycha Cię fizycznie? Oprócz całowania bo wnioskuję że jest w tym dobry
Teraz jesteś w jakiś sposób zauroczona, lubisz przy nim być, robisz się mokra gdy Cię całuje, oo niby fajnie, ale za miesiąc, rok przestaniesz być mokra, zacznie Cię irytować w nim wszystko, bo to nie jest to.... To tylko "misio do przytulania" jak Ci źle i czujesz się samotna,

nie mi oceniać to...

Nie powinnaś była rozpoczynać tej relacji tylko dlatego,że czułaś się samotna. Przede wszystkim dlatego,że masz do czynienia z drugim człowiekiem, a nie z rzeczą. On ma uczucia. Sama kiedyś tak zostałam potraktowana,facet był ze mną, bo nikogo innego akurat nie było. Ja się angażowałam coraz bardziej,zakochałam się,a o  mnie zostawił po pół roku. Okrutne i egoistyczne zachowanie. Nie robi się czegoś takiego drugiej osobie. Brakuje ci towarzystwa? To jak radzi forumowicz wyżej,poszukaj sobie kolegów,nie mieszaj nikomu w głowie. A skoro on cię fizycznie odpycha, to i tak nic z tego nie będzie. Ewentualnie pójdziesz z nim kilka razy do łóżka, jeśli robisz się taka mokra,gdy on cię całuje,ale miłości tu i tak nie będzie.

nie wykorzystuje go, powiedzialam mu na samym poczatku ze nie jest w moim typie i nie czuje chemii ale dobrze mi sie z nim rozmawia i chce zobaczyc dokad to zaprowadzi... nie skreslajac faceta tylko dlatego ze fizycznie mi sie nie podoba. on o tym wie.  czasem na poczatku jest fascynacja i motyle bo ktos nam sie podoba, a potem to znika bo to byla tylko powierzchownosc.... i nie jest tak ze on mnie odpycha, nie jest poprostu facetem za ktorym obejrzalabym sie na ulicy

OK. Jak facet wie, że, mówiąc oglądanie, nie porywa Ciebie i to akceptuje, to w porządku jak dla mnie. Wychodzę z zaloźenia, że lepiej mierzyć wyżej i sobie nogi połamać ;-) niż komuś narobić niepotrzebnych nadziei.

A Tobie, mój motylku, tylko powiem, że w miłości nie sprawdzają się (a nawet maszczą się) wszelkie kompromisy i jakieś bzdetne kontrakty z samym sobą, że jak „facet miły, to kiedyś pokocham”. Nie zastąpisz emocji kalkulacjami.

dokładnie tak. Pani perfekcyjna..I nie wiemy jak definiujesz "pokochać"

Po co więc z nim to ciągniesz? Co masz z tej relacji dla siebie? Jaką swoją potrzebę zaspokajasz? Zdajesz sobie sprawę, że emocjonalnie przyciągasz go do siebie? Że przywiązujesz go do siebie? Że zajmujesz w życiu tego człowieka miejsce, które mogłaby zająć inna, zainteresowana nim kobieta? I w końcu co zrobisz z nim, kiedy znajdzie się ten, przy którym poczujesz "motyle"? Wiesz jak będzie wtedy cierpiał? Znam takich, którzy nigdy już nie pozbierali się po takich przejściach - gdy dowiedzieli się, że byli "zapchajdziurą".

Jestem dorosła.
Autorka wyraźnie napisała, że pan nie jest w Jej typie. Stąd moje pytania.

Autorka pewnie ma jakiś swój typ, a facet się w to nie wpasowuje, albo wyobrażenie, że wszystkie emocje powinny być od razu. Oni się znają 2 miesiące i tylko 4 razy się widzieli. Tu po prostu trzeba dać sobie czas i nic nie zakładać, obserwować swoje reakcje i samopoczucie.

Napisała, że nie jest w jej typie, ale chwilę później opisuje wiele zalet i to, że ją jednak podnieca. Więc coś tu nie gra. Ewentualnie jest tak, że mógł jej nie przypaść do gustu na pierwszym spotkaniu, ale z czasem jak się zaczęli poznawać  jednak zaczął ją kręcić pomimo tego, że nie jest facetem w jej typie, i teraz sama pogubiona, goniąca za swoim ideałem zgłupiała. Przychylam się do wypowiedzi Eli210. Ogólnie to dla mnie problem pt: "nie mam problemów to jakiś wymyślę".

Moim zdaniem jeśli się z nim zwiążesz, to zdradzisz go z facetem, na którego widok Twoja cipka i Twoje serce oszaleją.

Z drugiej strony - gdy widzę na ulicach tych wszystkich brzydkich, nieatrakcyjnych facetów (młodych) którzy jednak maja żony, to myślę sobie że na pewno te żony nie szaleją na ich widok. Związały się z tych samych pobudek co Ty.
Myślę że tych seksownych, przystojnych facetów po prostu nie starczy dla wszystkich kobiet. Taka jest brutalna prawda.

Dość płytkie są Twoje pobudki do wejścia w ten związek, i gdybym była facetem od razu bym Cię skreśliła.
Ale...
dalej piszesz coś, co jest istotne. Czujesz się przy nim dobrze, Twoje ciało reaguje na jego dotyk, lubisz z nim przebywać. To są dobre znaki, na zbudowanie relacji. Wg mnie, związki które zaczynają się od buzujących hormonów, równie szybko się kończą. Mija haj i codzienność wydaje się być nudna.
Ty masz szansę na zbudowanie dojrzałej relacji. Próbuj.

A dlaczego wbrew pozorom? Co masz na myśli?
Według mnie szacunek i poczucie bezpieczeństwa wynikające z zaufania, to podstawa dla każdej relacji, a małżeństwa bez tychn przymiotów, to nawet trudno mi sobie wyobrazić.
Sęk w tym, że jeżeli partner mi się nie podoba a początkowa namiętność opiera się na nowości oraz nakręcaniu się poprzez projektowanie na drugą osobę swoich pragnień, to w zderzeniu z prozą życia na końcu zostaje układ dwoją ludzi poruszających się w tej samej przestrzeni i z szacunkiem omijających siebie ;-)
Mało tutaj takich historii już było? Jak sobie pościelesz, tak się wyśpisz.

Zamiast od lat uciekać i zamykać się na każdy związek w obawie przed zranieniem, zapisz się do psychologa. Musisz w końcu przepracować swoje lęki, bo naprawdę nie uda Ci się z nikim stworzyć zdrowej relacji. Nie dlatego , że ktoś Cię nie pociąga, że nie ma motyli, że nie ta twarz czy inne powody, tylko dlatego że Ty nie potrafisz się otworzyć na mężczyznę i zawsze znajdziesz powód. Szkoda byłoby uciekać całe życie.

Na razie widzieliście się raptem cztery razy, a to jest czasem za mało na pojawienie się uczuć i emocji. Spotykaj się z nim przez jakiś czas, daj temu szansę, przynajmniej na parę spotkań, i dopiero wówczas oceń, czy z twojej strony pojawiło się coś więcej.

facet jest lysy, i tylko ciut wyzszy ode mnie... ja lubie wysokich w krotych moge sie fajnie wtulic i czuc bezpieczna. no i lysi, nie moj typ.... ale jaki by nie byl, i tak sama swiadomosc ze mu zalezy blokuje mnie na niego... moze  to niska samoocena, jesli mu sie spodobalam to znaczy ze nie jest interesujacy? kiedys znalazlam taka teorie w necie...

Jest tak daleki od ideału( niech pomyślę - tak co najmniej 15 cm wyższy, kwadratowa szczęka, szerokie barki, gęste czarne włosy)  Ale jednak coś Ciebie w nim zainteresowało..Pytanie tylko co? Skoro wyczułaś, że mu zależy to dlaczego CIe to blokuje? Czyż nie może być tak, jak opisał  m4jkel? Czy coś jest złego w tym, że uczucie się może rozwijać z czasem, kiedy odkrywamy siebie nawzajem? Ile możemy stracic, kiedy właśnie blokujemy się na zdecydowaną większość potencjalnych partnerów, którzy nie są wymarzonymi adonisami? Warto chociaż spróbować, czy możemy sie nawzajem sobą zainteresować..

Każdy ocenia po sobie. Obiektywizm nie istnieje. Zawsze nasze doświadczenie rzutuje na osąd.

W temacie: autorko, a nie pomyślałaś, że twój syndrom ucieczki to podświadoma reakcja obronna, bo może lepiej ci będzie/jest w życiu samej ze sobą niż w związku z innym człowiekiem? Naprawdę związki, małżeństwa, rodzina to optymalne dobro, cel, do którego wszyscy powinniśmy dążyć, a jak nie dążymy to do psychologa, na terapię, do naprawy, do serwisu? Kto tak nam każe? Słuchajmy siebie, swoich potrzeb.

W punkt, aczkolwiek fizyczność też jest chyba w cenie? Jaki facet wejdzie w związek z kobietą, która go nie rajcuje? No, jacyś tam pewnie się znajdą, ale trudno chyba wtedy o to, żeby grało w takiej parze pożycie, a ono jest jednym z ważnych fundamentów związku?

Zgadzam się w 100%. Mam wrażenie, że coraz więcej osób oczekuje nie wiadomo jakich gromów już po pierwszej minucie rozmowy, a jak tego nie ma, to od razu wszystko na stracenie. Albo historia jak z komedii romantycznej, albo odwrót na pięcie.

Autorko, odpowiedz sobie na pytanie, czy on Ci się nie podoba, czy po prostu z wyglądu jest dla Ciebie taki neutralny, ale bez fajerwerków. Bo w tytule masz, że się nie podoba. A ja np. przez to rozumiem, że coś Cię w nim odpycha (nieważne co to jest, czy duży nos, łysina czy wzrost - liczy się sam fakt, że coś Cię odrzuca). Jeśli coś Cię od gościa odrzuca, to daj jemu i sobie spokój, bo to desperacja i nic na siłę nie zdziałasz. Natomiast jeśli jest dla Ciebie neutralny (jak większość facetów, których mijasz na ulicy), to powinnaś według mnie dać temu szansę, zwłaszcza skoro na jego dotyk dobrze reagujesz, czyli jednak Cię pociąga fizycznie, coś Cię w nim kręci. Jest spora szansa, że coś fajnego może się z tego urodzić jeszcze, bo zapowiada się całkiem nieźle.

Trochę zmęczyło mnie czytanie wszystkich "dobrych rad", chociaż muszę przyznać, że wszyscy mają po trochu  rację, ale, ale... . Problem w tym gdzie jest ten "złoty środek"? W mojej ocenie wygląda to tak. Mówisz, że masz 32 lata i jesteś stara? Musisz się śpieszyć? Toż to niesamowity błąd! Jesteś młodą kobietą przed którą całe życie!! Oczywiście w swojej podświadomości pragniesz dotykania, całowania, przytulania itd itp, jest to zupełnie zrozumiale, bo jesteś osobą dojrzałą  i na to przygotowaną. To, że nie masz w tej chwili nikogo pod ręką powoduję, że na wszelkie zaloty reagujesz "na mokro" i jest to też jak najbardziej zrozumiałe. Gość nie jest w Twoim typie i jak wyżej niektórzy wspominali nigdy nie będzie...  . Co się stanie jeśli ta "mokrość" zostanie kilkakrotnie zaspokojona? Przyjdzie refleksja, że to nie to i to już powód do zmarnowanego życia. Gość gra na uczuciach, bo jako "nieatrakcyjny" kuje żelazo póki gorące. Co się stanie jeśli sprawy posuną się za daleko, np. zajdziesz w ciążę? Twoje pole manewru mocno się zawęzi i pamiętaj o tym. Otwórz się na ludzi i szukaj dalej. Opisana przez Ciebie sytuacja budzi niepokój. Powodzenia

A mnie przypomnialo sie wlasnie "Przeminelo z wiatrem" i Scarlett. ktora kochala sie w Ashleyu, bedac z wyrachowania zona Rhetta.
Dopiero, jak on ja opuscil, zauwazyla nagle, jak bardzo on ja krecil i jaka iluzja bylo jej wzdychanie do Ashleya....

Jak ktos cos sobie wbije do glowy, to moze sobie cale zycie zmarnowac.
Mybutterfly,  jesli chcesz sie dowiedziec, czy jest to facet dla Ciebie, to musisz przestac oceniac glowa, kalkulowac pro i kontra, rozwazac, ogladac pod lupa kazdy jego nieistniejacy wlos (tak apropos to i lysi potrafia byc bardzo sexy) i wymyslac przeszkody. Przestan patrzec na niego jak na potencjalnego malzonka, bo nie musisz sie przeciez na razie na nic decydowac.
Zacznij zyc spontaniczniej i nie rob zadnych planow co do przyszlosci tego zwiazku.  Zacznij przede wszystkim czuc SIEBIE sama.
Jak przestaniesz mieszac do tego swoja glowe, to prawdopodobnie bedziesz dosc szybko wiedziec, czy chcesz sie dalej spotykac czy nie.

Ciągle i nieprzerwanie ludzie starają się postępować według tego, co nam narzuca otoczenie, wyobrażenia, stereotypy. Jeżeli rzeczywiście każda kobieta pragnie koniecznie, aby związek zawsze zaczynął się od wybuchu namiętności, szalejących emocji i motylków, to takie kobiety tracą naprawdę wiele. Bo tak, jak wspomnieli niektórzy poprzednicy, ten emocjonalny haj NIE TRWA i NIE MOŻE trwać wiecznie. To jest zwyczajna kolej rzeczy. Dlatego tak wiele związków się ochładza, gdyż ludzie nie potrafią widocznie docenić siły trwałej relacji opartej na partnerstwie, zaufaniu, wspólnych wartościach i stabilizacji. Właśnie wtedy, kiedy dochodzi do zgrzytów, kryzysów, nieporozumień, starajmy się znależć to, co nas łączy a nie od razu zakładąc że nie łączy nas nic, bo chemia opadła i tak dalej się nie da..O sile relacji częśto śiwadczy fakt, że właśnie owe niedoskonałości czy mankamenty, które wydają się nie do zaakceptowania czy przynajmniej są dalekie od ideału, przestają być tak ważne, kiedy odkrywa się głębiej drugiego człowieka,opierajać swoje uczucie do niego nie tylko o czystą fizyczność, ale również o jego charakter i osobowość, wartości czy światopogląd. Zbyt często niektórzy odwracają się na samym poczatku, napotykając barierę w postaci jakiś tam mankamentów fizyczności. Z drugiej strony patrząc na ulicy na ludzi, na szczęście nie każdą parę tworzą podręcznikowa Miss z Adonisem
Co do czystej fizyczności: nie wiem, jak to naprawdę jest u Was Drogie Panie, ale z ręką na sercu musze przyznać, że mijając na ulicy wiele kobiet, NAPRAWDĘ bardzo rzadko zdarza się spotkać taką, która wręcz zniechęcałaby mnie swoim wyglądem tak, aby  w ogóle nie brał po uwage możliwości spotkania. Ciężko mi sobie wyobrazić kobietę, która by mnie wręcz odrzucała swoją fizycznością. Z drugiej strony właśnie widząc nasz wymarzony ideał piękna, nie widzimy na początku NIC poza tym, nie mamy żadnych przesłanek czy wskazówek, że ta kobieta wydaje się atrakcyjna, poza swoim wyglądem. Dlatego opieraanie się na samym początku tylko na wyglądzie i odrzucanie całej reszty, bywa tak złudne.
W przypadku Autorki zresztą, to nie wiadomo do końca o co chodzi.Wmawia sobie, że facet nie jest w jej typie, ale jednak coś czuje, będąc przy nim...

niepodobna, pełna zgoda z tym co piszesz Ty i bagienny, ale to jakby nie ta historia.
Nikt tu nie mówi o nagłym olśnieniu jako warunku koniecznym dobrego, trwałego, satysfakcjonującego itd. związku. Autorce jej partner NIE podoba się.  Ona PROFILAKTYCZNIE spuściła z tonu, godząc się na coś, co jej nie odpowiada dla innych oczekiwanych po ewentualnym związku korzyści, które w ogóle stoją pod znakiem zapytania, ale nawet jak się nie okażą tylko jej wyobrażeniem, bo facet będzie „solidną firmą”, to aktakcyjności mu nagle nie przybędzie, a raczej wręcz przeciwnie, bo początki relacji obfitują w idealizacje.
Wg mnie brak odwagi się mści i jakieś kompromisy z samym sobą, że „nie podoba mi się, ale może coś z tego wyjdzie” dadzą znać o sobie już podczas pierwszych kryzysów, które są nieuniknione w każdym związku.

Jakoś nie mieści mi się w głowie. ze można czuć pociąg seksualny do kogoś kto się nie podoba..wydawało mi się ze skoro tak jest, to również fizycznosc jest akceptowana i schodzi na dalszy plan.
Czyli że ktoś podoba się jako całość lub nie.  A całość to dodatkowo osobowość. Bo pociąg do samej fizycznosci to juz dla mnie kompletna abstrakcja..

Też jestem w związku z facetem, który nie jest w moim typie, bo wcześniej mi się wydawało, że mam inny gust :-D. Jednak od początku mi się spodobał. Bo przede wszystkim nie ma niczego, co by mnie odrzucało, jak w przypadku autorki (łysina i nieodpowiadający jej wzrost), ale też z uwagi na to, że ma boski uśmiech i głos, który mnie zniewala oraz wiele, wiele innych cech. Mimo to w życiu nie powiedziałabym, że mi się nie podoba(l).

Poza tym Owieczko, to dlaczego autorka miałaby iść na kompromisy z samą sobą? Dlaczego wiele osób tutaj namawia ją, żeby spuściła z tonu, zaakceptowała już na początku znajomości to, co jej nie odpowiada, bo może będzie miał inne bardziej cenne w relacji przymioty? Dlaczego jej nie życzyć, żeby postawiła na kogoś, kto zarówno będzie jej się podobał i będzie dla niej atrakcyjny oraz będzie wartościowym w sensie cech i postaw facetem? Przemawia prze To własne doświadczenie, zniechęcenie, rozgoryczenie, niewiara? Po kiego to ciągnięcie w dół i tłumaczenie, że 30latka ma brać, co się trafiło, mimo własnej niechęci.

A podniecenie autorki biorę za zwykłą potrzebę bliskości, instynktowne pragnienia i jej wyobrażenia oraz nadzieje, które dominują na początku relacji bardziej niż realia, bo jakby nie patrzeć jesteśmy dziećmi natury.

PS Jeszcze mi się coś przypomniało, próbowałam znaleźć, ale mi nie idzie, więc tylko napiszę, że kiedyś czytałam o badaniach przeprowadzonych wśród kobiet i mężczyzn, którym wyświetlano filmu że scenami seksu w parach różnej konfiguracji oraz seks zwierząt i o ile panów podniecały sceny zgodne z ich preferencjami seksualnymi, to kobiety reagowały fizjologicznie zwilżeniem przy oglądaniu KAŻDEGO z filmu. To było wyjaśnione jako ewolucyjna adaptacja, bo kobiety aby uniknąć otarć i zranień podczas nie zawsze chcianego seksu, tak właśnie reagują.
Zatem wracając do autorki, jakoś reakcje jej ciała mnie nie dziwią.

Może jestem typowy prosty facet, ale to że ktoś mi się podoba to jest dokładnie to samo, co to, żę ktoś jest w moim typie. Toż to jedno i to samo! Nie komplikujmy za bardzo pewnych spraw. Sam nie mogę zauważyć różnicy: skoro Autorce nie pasuje wzrost, łysina czy inne mankamenty fizyczności( czyli facet się jej nie podoba) oznacza jasno i wyraźnie, że nie jest w jej typie Z WYGLĄDU. Natomiast okazuje się, że gość zainteresował Autorkę na zupełnie innej płaszczyźnie.
Zatem pytanie brzmi, czy Autorka może i chce przedłożyć owe pozostałe zalety nad owe mankamenty fizyczne. Jak się okazuje w niektórych wypadkach( mam nadzieję, że jednak w wielu), jest to możliwe, bo te pozostałe przymioty okazują się O WIELE ISTOTNIEJSZE, niż ta łysinka czy przewaga 2-3 cm zamiast 15-20. Skoro jestesmy dziećmi natury, to mamy właśnie takie instynkty, kiedy reagujemy na pewne gesty  osoby dla nas atrakcyjnej.
Dziwi mnie tutaj po prostu ta sprzeczność między zachowaniem Autorki a jej oczekiwaniami oraz to, że mimo tego, iż OD RAZU wiedziała, że jednak on nie spełnia jej wymagań co do fizyczności, poszła w to dalej. Taki kompromis, "lepszy rydz niż nic", męcze nie się. A facet oddał jej wszystko, poświęcił się i zapewne darzy ją szczerym uczuciem. Wydaje się, że Autorka dostrzega w nim wiele pozytywów, które są dla niej oczywiste i istotne, ale odbija się od tych braków w fizyczności jak od żelaznej kurtyny.

Jego plusy wynikają z tego głównie, że jest szansą na spełnienie jej pragnień i potrzeb związanych z potrzebą bycia w związku oraz presją uciekającego czasu.
Na końcu sama poniesie konsekwencje własnych wyborów, więc jeśli czuje, że nie spotka kogoś, kto będzie dla niej w pełni atrakcyjny, czyli będzie jej odpowiadał pod względem wizualnym i osobowościowym (a najwyraźniej tak jest, sądząc po jej postach), to i tak pewnie w to pójdzie. Niech tylko uważa, żeby nie wpakować się w coś, co będzie trudno odkręcić.

Motylku, jeszcze jedna sugestia dla Ciebie z mojego doświadczenia. Mimo tego, że możesz dość wyraźnie dawać znaki, że jesteś niepewna, masz wątpliwości, niczego nie obiecujesz, to uwierz mi, że faceci potrafią selektywnie wybierać treści z tego, co mówisz, ale zgodnie z własnymi potrzebami i oczekiwaniami. Na koniec, jeśli zdecydujesz się nie rozwijać relacji, może Cię spotkać bardzo gwałtowna reakcja z jego strony, z żalem i złością w roli głównej. Nawet jeśli nic tego nie zapowiada. Bądź ostrożna :-)

Moim zdaniem autorka ma przede wszystkim problem z określeniem, nazwaniem tego co w ogóle czuje. Wiem jak to jest. Dlatego nie przywiązywałbym się aż tak bardzo do określeń, których on używa, bo jak wiele osób już zauważyło jest to nie bardzo spójne. Gdyby ją wygląd faceta, jak to ktoś tu określił, odrzucał, to by ją po prostu kompletnie odrzuciło z tego związku. To jest normalna reakcja. Jak skosztowanie potrawy o smaku, który nam kompletnie nie pasuje. Nie będziemy jej dalej jeść. Autorka ma po pierwsze duży lęk przed zaangażowaniem się i dlatego będzie sobie sama stawiać "bariery obronne", żeby w związek nie wejść. "Bariery obronne" na przykład w postaci tego, że potencjalny kandydat ma nie taką długość włosów jak powinien. Ciągnie ją do tego gościa ewidentnie. Tam jest pewna chemia między nimi. To nie jest reakcja jak na oglądanie parzących się piesków. To coś więcej. Ale jej wewnętrzny strach mówi jej "Daj spokój, zobacz, to taki kurdupel i do tego łysy. Zostaw go. Poczekaj na innego." Ale tak będzie ciągle. Przyjdzie inny i też będzie "Daj spokój, zobacz on jest "taki, a taki". Poczekaj na innego. Zasługujesz na więcej" itd. itd.
Niech da sobie czas. Po jaką cholerę dawać już teraz "wyrok" w sprawie tego związku. Nie musi się śpieszyć. Nie wychodzi za niego za mąż. Byle tylko była z nim szczera.

Znaleźć adoratora to jedno, a sprawić, żeby związek był długi i trwały to drugie. "Głupia, ładna pinda", będzie miała wielu kandydatów, ale żadnego na dłużej nie utrzyma. A ten chłopak mniej urodziwy może będzie miał tylko jedną szansę, ale stworzy udany związek.

Problem, co dla kogo znaczy 'podoba się' i 'nie podoba'. Wydaje mi się, że autorka rozwinęła stwierdzenie, że on jej się nie podoba: nie należy do facetów, za którymi obejrzałaby się na ulicy. Czyli jest jak 90% mijanych na tej ulicy ludzi, neutralnych, zwykłych, a nie - odpycha, odrzuca. Nie zakochujemy się tylko w tych, którzy porażają wyglądem od pierwszego momentu, a autorka i on znają się na tyle krótko, że trudno na tym etapie oczekiwać uczuć, nawet gdyby gość wpisywał się w jej fizyczny ideał. Także uczucia mogą, choć nie muszą się tutaj z czasem pojawić. Pewne podstawy już są: porozumienie, tematy do rozmowy, dobrze się z sobą czują, jego dotyk sprawia jej przyjemność, podnieca. To nie musi być dlatego, że jest w ogóle spragniona bliskości, chociaż oczywiście nie można tego wykluczyć.
Poza tym sama pisze, że ma lęk przed związkiem, więc może sabotować rokujące znajomości, za każdym razem wynajdując powód, tak jak pisze Misinx.
Kluczem jest tutaj czas, brak presji na deklarowanie się od razu i spokojna obserwacja jego i siebie. Trzeba jasno dać do zrozumienia, że na razie nie są parą, ale poznają się, żeby zmniejszyć prawdopodobieństwo przykrych sytuacji, jak wspomniana w poście Magdaleny, kiedy facet reaguje agresją na to, że znajomość nie pójdzie dalej.

Autorka powinna odpowiedziec sobie na pytanie, czy te mankamenty są dla niej na tyle ważne, że jest nie jest w stanie przymknąć na nie oko, pomimo, że cała reszta wydaje się właśnie atrakcyjna i przyciągająca. Kwestia czy ktoś możę dokonać wyboru między jednym i drugim wydaje się mocno zmienna osobniczo. Grunt, żeby zdać sobie sprawę z własnych problemów, bo potem może dojśc do niezgodności. Tutaj jestem świadomy,że może , choć nie musi zajść u Autorki zmiana, której efektem będzie akceptacja niedogności partnera i rozwinięcie się pełnego uczucia do wspomnianego faceta. Może do tego dojśc chyba tylko wtedy,
kiedy uzna,że wspomniane zalety partnera okażą się najistotniejsze. Wiem, że wielu osobom ciężko w to uwierzyć, ale spotyka się takie przypadki, wieć nie jest to w żaden sposób nieosiągalne.
Ja widzę to w ten sposób, że jeśli Autorce gość nie podobałby się pod żadnym względem, to w ogóle nie wiązałaby się z nim.