On niepełnosprawny. Związek sypie sie... - Netkobiety.pl

Magdaleno

Ależ nie tylko panowie stwierdzili, że to był cios poniżej pasa.
Nikt też tutaj nie zaprzeczał konieczności rozmów, tylko że to wymaga wyczucia, a nie przejechania po kimś jak czołg.

Miałaś prawo sadzić, iż jest oswojony ze swoją niepełnosprawnością i nie będzie robił tragedii życia z tego, iż dostrzegasz jego niepełnosprawność.

Dzięki za wszystkie posty - te przychylne i te mniej.
Wczoraj się wyprowadził, bez słowa.  Na koniec napisał tylko: "Szkoda, bo nawet się nie kłóciliśmy. Gdybyśmy to robili to jeszcze bym zrozumiał". Odpisałam, że to był jego wybór i nie ma już nad czym dywagować. Nie był w stanie rozmawiać twarzą w twarz.

Przymknęłam oko na przyszłość, gdyż mówił "Nie byłem wtedy już z matką swoich dzieci, dlatego sypiałem z inną". Odpowiedziałam szczerze: "ale żyliście pod jednym dachem z dziećmi i taką patole odwalaliście!". Teraz widzę, że zamknęłam oczy całkiem, choć zdawało mi się, że obiema nogami mocno stoję na ziemi i wszystko widzę.

No  teraz dociera do mnie, że miał mocny rys narcystyczny. Sam o tym wspomniał w żartach pare razy. Dlatego nic innego jak pochwały, nie zniósłby. Zderzenie się z tym, że nie jest nam w łóżku tak dobrze jak mogłoby być, zaczęło osłabiać związek.
Na terapie chodził i dominował swoich terapeutów (tak twierdził). Czuł się od nich lepszy (sam jest terapeutą), skuteczniejszy i jak sam mówił, przez to ciężko było mu pomóc. Moim zdaniem to była buta, brak pokory, jego wyobrazenia. Powiedziałam mu to.

Dziś już lepiej mi i cieszę się, że to się skończyło.
Dziś mam terapię własną, dużo do opowiedzenia terapeutce...

Ale o co dokładnie Ci chodzi? Jako cios poniżej pasa?
Czyżby chodziło o to, że Ty osobiście traktujesz osobę niepełnosprawną fizycznie na równi z upośledzeniem umysłowym. To, że Ty puściłaś wodze fantazji i uznałaś, że jak ktoś jest niesprawny fizycznie, to szare komórki u niego też gorzej pracują i zapewne uzna stwierdzenie faktu o tym, że jego niepełnosprawność czyni z niego niepełnosprawnego (czyli oczywistą oczywistość) za coś, co go wyklucza z możliwości dawania innym przyjemności?
To jednak tylko Twój prywatny osąd. Bo ja np, tak nie uważam. Poniedziałkowa też nie, bo wyraźnie pisała, że odczuwała satysfakcję z seksu, ale jego wcześniejsze zachwalanie swoich możliwości seksualnych rozbudziło w niej apetyt, a tu klops, bo okazało się, że facet możliwości ma jednak ograniczone.

Dla przypomnienia Twoje słowa:

To może następnym razem zwyczajnie przyjmij do wiadomości, że osoby niepełnosprawne, JEŚLI mają normalne poczucie własnej wartości, to uwaga, stwierdzająca ten fakt nie powinna chwiać ich światem i powodować wycofywanie się że społeczeństwa, ograniczeniem życia seksualnego itp.
A Twoje słowa, że jeśli ktoś nie jest tak sprawny jak osoba zdrowa, co może oznaczać to, co sugerujesz, jest moim zdaniem mocno krzywdzące i śmierdzi strasznym stereotypem, bo zakłada, że każdy niepełnosprawny to zakompleksiony typ, który każdą uwagę o tym, że nie jest tak sprawny jak osoba zdrowa odbierze jako zepchnięcie go w przepaść niebytu.