On niepełnosprawny. Związek sypie sie... - Netkobiety.pl

Wybrała sobie do związku niepełnosprawnego mężczyznę. Można się było domyślić, że nie będzie łatwo.

Ale po co ma coś robić. To męczące i w dodatku sukces nie jest pewny.
A tu kawa z byłą kochanką czeka.

Niepełnosprawny(ograniczenie ruchowe) facet z 9cm penisem, który przez 10 minut "posuwa" pannę w powietrzu twierdzi że miał wcześniej udane życie seksualne i kobiety piszczały z nim w trakcie seksu - gdyby autorka tematu nie miała tylu napisanych wiadomości, byłbym pewny że to troll.

Jak dla mnie to mocno przesadzasz, dodajesz sobie i nadinterpretujesz.

Ludzi dotykają i ranią różne rzeczy. Nie wydaje mi się, że osobę niepełnosprawną dotykają stwierdzenia, które odnoszą się do tej niepełnosprawności, bo chcąc nie chcąc niepełnosprawność jest częścią tożsamości tych osób.
Nie wydaje mi się także, że osoby niepęlnosprawne za wszelka cenę chcą, żeby całe otoczenie udawało, że nie dostrzega ich niepełnosprawności, gdy jej konsekwencji i skutków nie da się uniknąć i ukryć.
To osoby pełnosprawne często uważają, że trzeba obchodzić się z osobami niepęlnosprawnymi jak z jajkiem.
Stary dowcip, który pokazuje to zjawisko:
„-tato, a ten pan nie ma nogi.
-cicho synku
- a co ten pan o tym nie wie?”
doskonale pokazuje o co mi chodzi.

Zatem w czym problem? Ano, problem w tym przypadku nie dotyczy stricte niepełnosprawności partnera Poniedziałkowej, ale jego sfery seksualnej, która jest dla mężczyzn niezwykle wrażliwa. Tutaj podejrzewam, że jakakolwiek uwaga dotycząca wielkości, krzywizn itp spowodowałaby podobny skutek.

Wracając do sedna, gdy budujemy z druga osobą relację to na początku nie wiemy, co ją rani, co ją dotyka. Dowiadujemy się tego z jej reakcji, z tego, co mówi i jak się zachowuje. Tutaj trochę popłynęlaś dopowiadając sobie, co zrobił partner Poniedziałkowej, gdyż on prostu uciekł jak tchórz. Podejrzewam, że nie pierwszy raz. Nie otrzymują wsparcia osoby, które nie potrafią przedstawić swoich oczekiwań, nie umieją informować o tym, co jest dla nich nieprzyjemne i raniące, za to od razu reagują wycofaniem. Jak ma Poniedziałkowa zrozumieć punkt widzenia swojego partnera, udzielić wsparcia, skoro on nie daje jej na to szansy.
On sam właśnie zaprzepaścił szansę na rozwój relacji.

Dowcip nietrafiony. Tutaj jest problem z podcinaniem skrzydeł. I kilka osób Ci już to wyjaśniało.
Chodzi o sytuacje:
-"patrz ten pan nie ma nogi, on nigdy nie ukończy maratonu"

Mystery, nie rozumiesz, że „on nigdy nie ukończy maratonu” sam dośpiewałeś, bo Poniedziałkowa powiedziała tylko, że „pan nie ma nóg”.
Powtórzę jeszce raz, że na wszystko są sposoby i jak ludzie potrafią że sobą rozmawiać, to każdy problem rozwiążą. Przezcież w maratonach biorą udział i kończą je osoby niepełnosprawne, bez nóg także. Trzeba tylko patrzeć przez pryzmat swoich ograniczeń, nie udawać, że ich nie ma i korzystać z możliwości, które się ma.

Widzę, że się trafiła zwolenniczka „DOMYŚL SIĘ” :-P
Wyobraż sobie, że ludzie się nie domyślają, kogo co rusza, trzeba umieć rozmawiać, komunikować się. Skąd Poniedziakowa ma wiedzieć, że jej facet miał wcześniej przykrości?

A będzie z nim seks taki, jak z osobą pelnosprawną?
Pewnie, że nie. I co ma Poniedziałkowa udawać, że wszystko jest ok zamiast szukać takiego rozwiązania, żeby oboje czerpali satysfakcję z seksu?
Zastanów się.

Radzilabym zachować nieco konsekwencji, bo przed chwilą napisałaś:

W temacie seksu, to akurat standardem jest lub powinno być, że się o tym rozmawia, a nie domyśla. Rozumiem, że dla wielu osób to jest trudne i Ty do nich należysz, sądząc po tym co i jak piszesz, ale wszelkie zahamowania w seksie działają jak środki na obniżenie libido.

Oczywiście, mam swoje zdanie. Uważam, że to było mega niedelikatne i sama w życiu bym czegoś takiego nie powiedziała, ale jak już Poniedziałkowa wywaliła z takim tekstem, to nie ma co się obrażać i strzelać fochy, ale lepiej działać, więc po pierwsze, gdyby ten facet był dojrzałym mężczyzną, to powiedziałby wprost, że użyte sformułowanie było dla niego bolesne a nie czekał aż frustracja osiągnie zenitu, żeby z tym wyskoczyć, a po drugie, starałby się wspólnie ze swoją partnerką znależć jakieś sensowne rozwiązanie zamiast uciekać.

Mam niepełnosprawnego kolegę z czasów szkolnych i byłem dla niego najbliższą osobą w klasie, bo traktowałem go normalnie, ALE jako jedyny nie nabijalem się z niego, ani nie nabijalem się z jego niepełnosprawności. Jeździł na wózku, ale zamiast mówić "no to jadę" mówił "idę", co każdy mu wypominal i ZAWSZE wywoływało to w nim smutek, mimo że doskonale wiedział, że nigdy nie będzie chodził. Wydaje mi się, ze niektórzy w temacie uznali, że oni wiedzą lepiej. A argument, ze skoro jest niepełnosprawny, to nie powinno to go ruszać... No gdyby byl zdrowy, to by tematu nie było, lol. No i te standardowe dla pań rzucanie wyzwań jaki to nie powinien być mężczyzna... A potem gadki o przedmiotowym traktowaniu. Mam nadzieję, że kobiety kiedyś dojrzeja do tego by dać żyć innym, a nie tylko sobie.

Droga autorko skoro niepełnosprawność twojego faceta jakoś tobie przeszkadza w sprawach łóżkowych to po co z nim jesteś ? Może zamiast narzekać i wpędzać w kompleksy biednego chłopa to daj mu spokój i znajdź sobie kogoś pełnosprawnego. Zamiast kastrować faceta i wpędzać go w depresję to nie lepiej po prostu odejść ? To jest kolejny wątek na forum gdzie kobieta nie ma za grosz empatii tylko wzbudza kompleksy u swojego partnera. I znowu jest to sprawa łóżkowa.

Tia, bo z pewnoscia znajdzie sie taka, która absolutnie nie zapłacze nad tym, że niepełnosprawność partnera wpływa mocno na wspólny seks czy inne sprawy. Będzie to kobieta empatyczna do granic i czysta z charakteru jak łza. To chyba w bajkach.
A byłam z nim bo to świetny człowiek, po prostu. Chciałam by związek trwał jak najdłużej, ale seks nie wychodził (praktycznie zero penetracji, poza tym mało inicjatywy na coś więcej z jego strony) i zaczęliśmy żyć jak przyjaciele, nie para. Ale żeby to zmienić to trzeba otworzyć się na swoje ograniczenia, zrozumieć i wypracowywać fajny seks. A to trudne. Za trudne dla niego widać.

Zresztą on sam od początku zaznaczał jakie łóżko jest dla niego bardzo ważne, że bez seksu nie wyobraża sobie związku. Jednak sam nie inicjował. Nie robił NIC.

Sorry autorko- ale czy na tej terapii nie przerabiałaś problemu z tym, że jak coś idzie nie po Twojej myśli w ogóle, to masz tendencję do obwiniania otoczenia?
Z pełnosprawnym  też miałabyś problemy, gdyby nie spełniał Twoich oczekiwań. Ośrodek kontroli rzeczywistości masz chyba poza sobą- nie widzisz swojego wpływu. bardzo Ci to życie będzie utrudniać z kimkolwiek.
Dobre intencje to za mało- piekło jest nimi wybrukowane nieprzypadkowo.
Jakbym była tak potraktowana przez mężczyznę jak Ty to zrobiłaś- odniechciałoby mi się i seksu i jakichkolwiek kontaktów, po prostu bym się zamknęła na niego.

Dokładnie.
Autorko, daj mu już spokój po prostu.
To najlepsze, co możesz teraz zrobić.

SA inne pozycje ale Ty wbilas sobie do głowy ze ma być tak i tak jakby nie było żadnych ograniczeń. To mam na myśli pisząc ze zaprzeczasz niepełnosprawności.

O to to! Dokładnie tego chciałam - by korzystał z tego co ma sprawne - dłonie, język, usta. Nie robił tego. Leżał jak kłoda, stąd moja frustracja!
Sorry ale życie nie przygotowało mnie do związku z niepełnosprawnym. Nie byłam nigdy w związku z taką osobą. Powinnam wziąć kurs?!

Widziałam, że są problemy z pozycjami. On za to twierdził, że nie ma, że zawsze był na górze i wychodziło. No to spróbowaliśmy. Telepał się nade mną bez składu i ładu, żadnej czułości, penetracja też nie wychodziła, oczy wbite w sufit. Nie było to przyjemne ale się cieszyłam, że coś nowego i że się choć tyle postarał. Pochwaliłam.

No tak, ale to on twierdził, że JEST do tego zdolny, więc autorka chciała nad tym pracować. Powinna się domyślić, że kłamie, bo mu głupio się przyznać? To że facet jest niepełnosprawny nie oznacza, że ma być traktowany w związku wg innych reguł - w takim wypadku powinien wprost przyznać, że nie leży to w jego możliwościach. I zabrać się za to, co leży. Nie było ani jednego, ani drugiego.

Cóż chamskiego widzisz w stwierdzeniu, że „Twoje dziecko nigdy nie będzie zdrowe”? Chyba że ma szansę na wyleczenie, to przepraszam, ale jeśli nie ma szans na wyzdrowienie, to będziesz mu wbijać do głowy, że ma takie same możliwości jak osoba zdrowa, skoro w rzeczywistości ich nie ma, czy jednak postarasz się, żeby zaakceptował swoje ograniczenia i wykorzystał na maxa możliwości, które ma?

Bo autorka - twierdzę dalej - wielkiego chamstwa się nie dopuściła, stwierdziła fakt. Mogła tylko rzeczywiście być bardziej delikatna, jakoś ubrać to w słowa, złagodzić wydźwięk, tym bardziej, że dotyczyło to tak delikatnej sfery życia.

OK. Dobrze, że się nie cenzurujesz, Tylko wiesz, można tę samą rzecz powiedzieć na wiele sposobów. Wyciągnij sobie wnioski z tej sytuacji, bo sama widzisz, jak siedzą później w ludziach różne rzeczy, a jak padnie na kogoś tak zakompleksionego jak Twój partner, to koniec. Ktoś inny nawrzucałby Ci za brak dlikatności,  podniósłby się i otrzepał, ale to też trzeba wiedzieć z kim ma się do czynienia, a Ty chyba cośtam już wiedziałaś.

A przepraszam, życie Cię nie przygotowało również do prowadzenia normalnej i empatycznej dyskusji? Jak ktoś śmierdzi, to mu to mówisz w taki sposób, że „słuchaj, śmierdzisz”? Jak ktoś jest garbaty, to walisz z grubej rury „jesteś garbaty”? Trochę empatii, jezu.

I tak, do związku z osobą niepełnosprawną trzeba się przygotować i mieć pewną wiedzę, zanim się skoczy na głęboką wodę.

——

Magdaleno, gdybym codziennie mówiła mojemu dziecku, że jest niepełnosprawny i nigdy nie będzie taki jak inne dzieci, to moje dziecko NIGDY nie zrobiłoby żadnego postępu, bo żyłoby z przekonaniem, że po co się starać, skoro i tak mu się nie uda, bo jest niepełnosprawny. To chyba logiczne. Trzeba motywować, a nie podcinać skrzydła. Więc ja mówię synowi „dzisiaj się nie udało - trudno. Następnym razem postarasz się bardziej”. Widzisz różnicę?

Kolejna różnica jest taka, że ja nie mam wyboru, to mój syn i moją rolą jest zadbanie o niego i wychowanie najlepiej jak potrafię, by w przyszłości był na tyle samodzielny, na ile się da.

Autorka ma wybór. Jeśli nie umie/nie chce, to nie musi. Proste.

Po pierwsze, to chyba nie doczytałaś wątku, bo autorka tylko raz użyła argumentu z niepełnosprawnością partnera i wynikającą z tego niemożnością dorównania osobie zdrowej jako argumentu do rozpoczęcia pracy w tym obszarze, a nie codziennie karmiła go dołującymi kwestiami. To pierwsza różnica
Po drugie, rzeczywiście rola matki i partnerki jest zdecydowanie inna, a tutaj mamy sytuację, że od partnerki oczekuje się żeby matkowała dorosłemu mężczyźnie. On jest niedojrzały, co zdecydowanie widać po jego zachowaniach, ale nie możemy traktować go jak chłopca.

Co do wyboru, Gdyba facet był szczery i uczciwy, a co najważniejsze zależałoby mu na relacji, to nie udawałby w słowach łóżkowego macho, skoro jego niepełnosprawność to wyklucza i nie mamiły autorki wizjami superseksu tylko szczerze i wprost powiedział, jak się sprawy mają. A w przypadku problemów nie wycofywały się rakiem, tylko podjął trud zmierzenia się z problemami.
Tak więc on miał wybór i wybrał kłamstwo i tchórzostwo.

Swoją droga jakaś matka go nie przygotowała na trudy dorosłości niepełnosprawnego człowieka.

Tak, na pewno tak właśnie było przy jego kruchej psychice. Wiedział co Ci mówić by Ci zaimponować.

Niepełnosprawny od urodzenia. Ojciec załatwił robotę w policji.

Dlatego bedzie tu za godzine po swoje rzeczy. A Ty Cyngli mniej jadu do ludzi. Nie da sie tego czytac.

W jego przypadku nie ma wpływu. Skończył studia, ciagle sie dokształca. Ma firmę oraz jest psychoterapeuta.

Cyngli obserwuje forum od kilku miesięcy, lat. Widzę, ze traktujesz tak wszystkich. Nie projektuj na mnie swojej agresji.

Pozdrawiam :-)

Poniedziałkowa, chyba na zbyt dużo rzeczy przymknęłaś oko wcześniej. Dlaczego? Jak to opowiadasz, to brzmi to beznadziejnie. Przecież on kobiety traktuje przedmiotowo! Sądziłaś, że z Tobą będzie inaczej?
On ma z sobą poważny problem. Nie sądzę, żeby on w ogóle potrafił kochać, przyjażnić się i partnerować w relacji. Jak dla mnie to typ raczej nastawiony na branie, nie dający od siebie, stąd to przedmiotowe traktowanie. Ty stałaś się kolejnym obiektem na jego drodze, który miał go utrzymywać w przekonaniu o jego zayebistości. A gdyby mu na Tobie zależało, to skupiłaby się na tym, aby być dla Ciebie zayebistym, a nie robił z Ciebie źródło problemów. 
Następnym razem spróbuj z kimś o większym poczuciu własnej wartości. Będzie łatwiej. :-)

Nie widzę potrzeby, żeby matkować facetowi, przymykać oko na jego świństwa, udawać, że nie widzi się jego egoizmu i egocentryzmu i uważać na każdym kroku, żeby nie dotykać jego kompleksów, tylko dlatego, że jest niepełnosprawny.

PS. Opiniami tutejszych panów radzę się za bardzo nie przjmować, bo wyłażą z nich w takich wątkach ich własne kompleksy, z którymi sami nie potrafią się uporać i woleliby, aby kobiety stały się bardziej matkami niż partnerkami i chuchaly i dmuchał na biedne misie.
A panom radzę, żeby zaakceptowali swoje kompleksy i potrafili o nich rozmawiać zamiast uciekać od problemu, bo one magicznie nie znikną. W ogóle to wydaje mi się, że w tym tkwi moc, żeby umieć akceptować i mierzyć się z własnymi ograniczeniami

Ale to że PAN kanalia okazało się dopiero jak miał rzeczy zabrać )) więc nie wiadomo czy traktować to serio. A i tak nijak się ma do sytuacji.
Swoja drogą jakby gość z niesprawnoscia mięśni UD jak opisała autorka opowiadał mi jak to zawsze jest w pozycji na górze wręcz fruwa to o tak bym swoje pomyślała i wyobrazala nas sobie w zupełnie innej konfiguracji co wynika z biologii przedmiotu szkolnego..

A tobie radzę wreszcie porzucić hipokryzję i zacząć pracować nad empatią bo to masakra jest co tutaj powypisywałaś. I to jest bardzo ciekawe, że w tym temacie piszesz o szczerości i stwierdzaniu faktów pomimo bolesnych słów a w temacie o eurowyborach groziłaś mi zgłoszeniem do moderacji pomimo, że też stwierdzałem o tobie fakty. To jak to z tobą jest ? Ty możesz a inni nie ?

Opini tej Pani w ogóle nie bierz droga autorko pod uwagę bo to wyzbyta empatii osoba.

Mordimer, powiedz dlaczego łazisz za mną po tematach, rzucasz na podstawie wypowiedzi w jednym wątku stawiające mnie w złym świetle ogólniki co do moich cech, przy czym wszystko to nie jest związane w żaden sposób z tematem wątku?
Jak to o Tobie świadczy?

PS. Oczywiście zgodnie z wcześniejszą zapowiedzią, post zaraportowałam, jako szkalujący mnie i nie związany z tematem wątku.

Drodzy użytkownicy. Autorka napisała, że już po fakcie, bo osoba, o której mowa już zabrała swoje rzeczy.
Nie ma co nad tym debatować, czy dalej krytykować dane osoby, bo sprawa została zamknięta.