JEGO Syn przyczyną rozpadu związku - Netkobiety.pl

Cyngi, masz dobre serce, ale niestety w tym przypadku nie masz racji. Autorka nie musi zakładać sobie pętli na szyi i to dla faceta, który jest po prostu beznadziejny. Może on ma mile usposobienie i życie z nim na co dzień nie było nieprzyjemne, ale niestety wybór takiego faceta był jak rzut kulą w płot.
Mam nadzieję, że autorka będzie potrafiła spojrzeć na tego człowieka z właściwej perspektywy i że nie będzie za nim płakała, bo byłoby jej szkoda.
A ten dzieciak? Skoro ma takie deficyty związane z mową ( przykład z tym w jaki sposób komunikuje, że idzie do toalety) i inne jego zachowania świadczą o tym, że dzieciak jest po prostu upośledzony umysłowo i oczywiście skrzywiony przez traumatyczne doświadczenia, beznadziejnego ojca i niewydolnych wychowawczo dziadków. Wyszła więc z tego wszystkiego iście wybuchowa mieszanka. Kto wie czy ja dwa trzy lata nie doszłoby w tym domu do jakiejś tragedii? Bo chlopaczysko  będzie rosło, aż wyrośnie na tęgiego nastolatka, ale na poziomie umysłowym trzylatka. Ktoś czegoś mu zabroni i kto wie jak on się wtedy nie zachowa? Ja balabym się trzymać pod własnym dachem takiego chłopaka mając pod swoją opieką własne dzieci.
Tak więc cyngi, może przyszedł już czas, by tym chłopcem zajął się jego ojciec? Może przestałby robić za kukułkę, która non stop podrzuca innym swojego potomka?
Ale on się nie zajmie, bo już teraz powiedział autorce, że kobiet ma na pęczki i że pójdzie do którejś z nich.

Ulle, oczywiście, że dzieckiem powinien zająć się ojciec. Ale jak widać na załączonym obrazku - nie chce/nie umie.
Autorka mogła w ogóle się nie angażować i to by chyba było lepsze dla całej czwórki.

Snake, dzieci było troje, nie czworo.

Kto ma teraz stanąć w obronie tego dziecka? No kto? Samo się obroni?

Sorry, mnie Autorki nie jest żal. To dorosła kobieta, podjęła decyzję. Reszta to już tylko jej konsekwencje. Ale obwinianie dziecka o rozpad związku? Namawianie do przemocy? Dla mnie to chore. Żal mi tego dziecka. Nie dość, że nie ma matki, nie dość, że nie ma ojca (bo taki ojciec to nie ojciec), to jeszcze dzieje się z nim coś złego (zaburzenia odżywiania się nie biorą z kosmosu) i nikt go nie rozumie, nikt go nie chce, nikt mu nie chce pomóc. Takie zło konieczne. Okropność.

Im bardziej zagłębiam się w temat i czytam różne opinie dotyczące sytuacji tym bardziej współczuję temu chłopcu. Serce mi pęka, że jego ojciec tak nieudolnie się nim zajmuje. Autorko nie zrzucam na Ciebie winy za braki dziecka w rozwoju, po części wiem, że jest Ci przykro za całą tą sytuację i pewnie miałaś dobre intencje chcąc go "wyprowadzić" na dobrą drogę. Bez wątpienia Wasze metody na wychowanie chłopca były zbyt powierzchowne. Chciałaś aby dostosował się jak najszybciej do zasad w Twoim domu, szybko nadrobil braki w nauce i mowie, przyjął Wasz nowy styl życia. Tymczasem nikt nie zaprowadził dziecka do specjalisty żeby zdiagnozowal problem. Nie musisz kochać tego dziecka, nie jest to Twój obowiązek by się męczyć jeśli nie czujesz się na siłach, ale piszesz na forum więc odbieramy to na swój sposób. Ja widzę skrzywdzone dziecko, którego uczucia wszyscy pomijają i nikt nie zajął się jego emocjami ani po śmierci matki ani teraz. Nie obwiniam Ciebie, ale tym bardziej nie jest winne dziecko 7 letnie.

Zapewniam cię, że umiem liczyć do czterech.

Niech się tym zajmie odpowiedzialna za to osoba czyli ojciec. Autorka nie jest od tego żeby wyciągać to dziecko za uszy przy braku współpracy ojca. Facet ewidentnie po prostu szuka kobiety, na której barki może zwalić cały ten kłopot. Kobieta próbowała ale niby dlaczego miałaby to robić? Jej obowiązek, to dwójka jej dzieci, koniec kropka. Syna faceta żal, bo w tym wieku jeszcze jest do wyciągnięcia ale to jest zmartwienie jego ojca, nie jej.

Ps. Wiedziałem, że się zacznie gównoburza o danie dziecku pasa w dupę...

Ojciec do dupy, Autorka nie ma obowiązku się zajmować. No i git.

A dziecko cierpi. Jak mnie wkurza takie coś... gdzie są odpowiednie instytucje?

Zwyczajny, chyba mi nie wmówisz, że nie znała dziecka zanim się do niej wprowadziło? Jeśli tak, to sorry, ale jest delikatnie mówiąc, niemądra. A za pochopnie podjęte decyzje się płaci, niestety.

Snake, pisz sobie co chcesz, Twoje poglądy na „wychowanie” przez lanie wszyscy już znamy.
Co innego klaps na tyłek (chociaż osobiście uważam, że to kiepska metoda), a co innego lanie pasem dzieciaka, bo kradło jedzenie z lodówki(!), co tylko świadczy o jakimś zaburzeniu, bo sorry, ale nikt w pełni zerowy nie jest non stop głodny.

Oczywiście Ela ma rację. Dodałabym do jej postu tylko tyle, że jak Autorce brakuje konsekwencji, to niech się nie zabiera za pewne rzeczy. Ewakuować się z relacji i tyle. Jeszcze na do widzenia bym zgłosiła w MOPS-ie całą sprawę, zwłaszcza nieudoloność wychowawczą tatusia.

Ręce opadają i nóż się w kieszeni otwiera jak czyta się Autorkę

Obwinianie siedmioletniego dziecka, które straciło matkę i było przerzucane od nieudolnego ojca do równie nieudolnych dziadków, o to, że jej się związek wali, jest ponurym żartem. Dziecko nie jest takie, śmakie czy owakie, bo jest złe i chce jej zrobić na złość, ale dlatego, że jest dogłębnie zaniedbane. Ojciec się nim nie interesuje, dziadkowie rozpuszczają, a Autorka na przemian ciąga po logopedach i stosuje wobec niego przemoc. Przecież w takim środowisku nawet dorosły byłby skołowany! A ona jeszcze wdzięczności oczekuje...

Niech pan Bóg broni dzieci przed takimi przyszywanymi matkami.

PS. Jego ojciec ponosi oczywiście główną winę za brak zainteresowania się dzieckiem, które potrzebuje odpowiedniego psychiatrę dziecięcego (wykazuje wiele zaburzeń) jak i lekarza, który zbada czy chłopak nie ma problemów hormonalnych.

Wsparłabym Autorkę, bo wiem, że wychowywanie takiego dziecka jest bardziej niż trudne, gdyby nie miała pretensji do dziecka, a do tatusia. Tymczasem ona z tatusia usiłuje zrobić kryształ, a obwinia dziecko - i z tym się zgodzić nie mogę.

Nawiasem mówiąc - jeśli to faktycznie zespół Pradera-Willego, a serio na to wygląda, to to dziecko jest zaniedbane od samego początku. Nie wydaje mi się, żeby żaden lekarz nigdy nie zwrócił na to uwagi choćby podczas zwykłego badania do szczepienia. Tym bardziej temat nie jest dla mnie jakoś szczególnie wiarygodny, ale niech tam, niech będzie, że to się zdarza. I też nie do końca chce mi się wierzyć, że specjaliści typu logopeda czy psycholog odmawiają pracy z dzieckiem, nie wskazując następnego - gdyby dziecko było badane w PPP, nie ma takiej opcji, że można dziecko zostawić bez wsparcia, ot tak, bo nie chcę z nim pracować. Autorka jako niby pedagog powinna takie rzeczy wiedzieć. Po prostu nikt do tej pory się tym dzieckiem kompleksowo nie zajął, co jest dla mnie wybitnie - szczerze mówiąc - dziwne. Ogólnie to, Autorko, kto i jak załatwił sprawę szkoły, skoro w sobotę odesłaliście dziecko do dziadków ileś tam kilometrów, hen? Tak se znikąd dziś ten syn do innej szkoły poszedł?

Santapietruszka - na moment obecny dziecko  w sobote pojechało do dziadków, ojciec tego niegdzie nie zgłosił, nie mam pojęcia co planują. Partner wyjeżdża teraz na miesiąc i może myśli, że po tym miesiącu ja sie zlituję i powiem żeby wracał, myślę, że taki ma plan. Zadzwonił i odwołał logopedę. Poprosił aby dziecko mogło tam zostać do końca sierpnia, a on chce iść ze mną na terapię i nauczyć się nim zajmować. Zgodziłam sie na to. Dziecka tu nie ma, więc w ogóle się w nic nie wtrącam. Powiedziałam jedynie, że jeśli dziecko nie będzie chodziło do końca do szkoły to w końcu policja przyjdzie po nie albo MOPS, zero odzewu, więc nie komentuję dalej. Partner wyjeżdża, więc z ciekawością będę z daleka obserwować rozwój wydarzeń.

Co do dziecka i jego otyłości. Oni mieszkali poza polską, gdzie jest dużo otyłości i tam ona nie razi. Dziecko urodziło się z wagą 3500, od razu na "cycku" urosło do monstrualnych rozmiarów. Jego mama z tego co widziałam na fotkach, była też potężną kobietą i syn ewidentnie ma figurę po niej. Jest niski i krępy. Oczywiście, ojciec podobno widział jego "grubość" ale na początku matka podobno mówiła, że wyrośnie, choć sie o to kłócili. trochę kupy sie to nie trzyma, bo sama widziałam, że dawał mu dosłownie wszystko bez ograniczeń, np na kolację robił mu jajecznicę z 4 jajek, gdzie moje dzieci jedzą z 1-2 max. To jest ogólnie taka rodzina, która akceptuje wszystko jak leci, co mi przeszkadza, dla nich wszystko w tym dziecku jest normalne, bo podobno "ideałów nie ma". Co jest też wkurzające, bo tatuś należy do przystojniaków, i aż dziwne że ani tusza żony ani dziecka mu nie przeszkadzała gdy sam o siebie dbał bardzo. Dziwne to wszystko dla mnie.

Dzwoni do dziecka codziennie, a jednocześnie czeka nie wiadomo na co. Powiedział mi dzisiaj, że dziecko nie potrzebuje do żadnej psychiatry i że będzie ok, skoro już takie postępy zrobił. Wściekłam się i krzyknęłam, że to przecież tylko dzięki mni, a ja jużsię w to dalej bawić nie będę, to opuścił pokoj.

A co tam wazne jak ten facet postepuje wzgledem dziecka. Tak samo nie wazne ze gosc jest zyciowa lebioda. Wazne ze nalezy do przystojniakow. Zdaje sie, ze tylko to stanowi powod dla ktorego Autorka sie trzyma tego "skarbu". Innych powodow naprawde nie widze.

Nie nie jest tak że ma. Tylko urodę. Naprawdę ciężko znaleźć porządnego człowieka a ja w moim wieku ideałów już nie szukam. Facet potrzebuje poprowadzenia i to jest fakt myślę że wielu na jego miejscu zajęło y się dzieckiem a i tak np tak jak mój znajomy znowu wpadł w pracoholizm więc nie ma. Tak że żadnych wad nie ma nikt. Dlatego zdecydowałam się pójść na terapię może odkryje coś co tam jest na dnie duszy. Generalnie partner nie przeklinać nie pije nie pali nie chodzi na piwko z kolegami tylko siedzi w domu i razem codziennie coś robimy więc ma zalety. Mam zrezygnować z góry z faceta bo jego dziecko było zaniedbane przez matkę i ojca aza 10 lat pójdzie z domu? Chcę mieć pewność jeśli odejdę że odeszła bo się nie dało nic zrobić. Niech to powie psycholog, psychiatra nie ja. Dziecko wpłyne na to, będzie u dziadków miało postawiona diagnozę psychiatryczna i dietetyczna bo to duże miasto i są tam dużo lepsi specjaliści niż tu gdzie jesteśmy. Dziecko codziennie dzwoni i do niego też dzwoni ojciec pojedziemy tam za miesiąc, więc jest to jakiś sposób,. Na razie poczekam co on zrobi przez 2 msce może jak zostanie z tym sam to się otrzasnie. Może dziadkowie przejrza na oczy nie wiem, zobaczymy

Dziecko nie będzie przerzuca e. Wyjechał abyśmy mogli popracować nad nami pod okiem psychologa. Plan jest aby od września wrocil

Ty sobie żartujesz?
Przecież ten facet ma w dupie własne dziecko i chcesz, żeby Ci pomógł wychowywać dwoje Twoich dzieci?

Zmienianie miejsca zamieszkania dziecka co parę miesięcy to jest właśnie przerzucanie dziecka z kąta w kąt.

Chore, chore, chore.

Jeszcze jedno: oczywiście bierzesz świadomie pod uwagę znając dziecko I uznając je za niepełnosprawne że ono nigdy jak to nazwałas z domu nie pójdzie? Radośnie napisałaś że za 10 lat skąd taki pomysł biorąc pod dach dziecko z tyloma dysfunkcjami?

Ile lat dziecko spedzilo za granicą? Od kiedy jest w Pl

Nie znałas ale znasz I świadomie wybierasz bycie jego matka zastępcza skoro dziecko jest polsierota zamieszka z Wami a ty kontynuujesz związek.

A co ma czuć? Przeszkadza jej w uwiciu gniazdka, bo sprawia problemy. Taka prawda.

Autorko, Twoje dzieci zaznały przemocy, a Ty partnera namawiałaś, żeby prał własnego syna...?!
Co z Ciebie za matka, co z Ciebie za człowiek? Sorry, dla mnie niepojęte.

Ja piepsze, co ja czytam. Nie mogę w to uwierzyć. Autorko próbowałam znaleźć do Ciebie więcej empatii, ale nie mogę. Swoje dzieci też wywiozlas do dziadków na kilka miesięcy żeby popracować z partnerem? Czy tylko jego syn przeszkadza? Jak to dziecko ma się czuć. Dajcie Wy mu spokój może faktycznie lepiej mu będzie u dziadków.
Nie wspominałaś że dziecko było za granicą. Czyli problemy z mowa mogą być spowodowane tym, że jest dwujęzyczny.
Więcej odpowiedzialności ludzie mają jak biorą psa ze schroniska niż Wy w stosunku do dziecka.
Ty chyba powinnaś iść jednak do psychiatry razem z ojcem. Dziecku dajcie żyć.

Dziecko nie jest dwujęzyczne. Mimo że przez rok chodził do przedszkola za granicą nie zna ani słowa w tym języku. Nie jest ani dwujęzyczne ani nie umie po polsku. Pytałam o to kilka osób nie umieją wyjaśnić cEmu nie mówi. Miał robione badania w ośrodku psychologicznym, wykazało że jest normalnie i teligentny i może normalnie się uczyć. Zresztą jak. Pisałam nie umiał. Nic pół. Roku temu teraz zna literki i coś tam próbuje składać. Umie liczyć do 15 nauczył się w pół roku i umie dodawać i odejmować w tej skali. Nie zna wszystkich kolorów.

Co zamierzasz w związku z dzieckiem? Czuję, że skończy się to tak, że to dziecko zostanie u tych dziadków bo Ty go nie zniesiesz. Ojciec jest na tyle nieudolny że pewnie się dostosuję do Ciebie.
A ci specjaliści logopeda i psycholog dlaczego odmówili współpracy? Jaka opinie wydali o dziecku?

Dziecko baluje...? Może po prostu ma odrobinę NORMALNEGO dzieciństwa chociaż przez chwilę...?

W Polsce dziecko może nie chodzić do szkoły przez miesiąc? Serio pytam bo nie wiem.

Takim postępowaniem robicie mu jeszcze większą dziurę w edukacji, naprawiacie związek kopiac się w kostkę.

Logopeda rozłożył ręce nad dzieckiem które kilka lat osluchiwalo się w 2 językach  i w wieku 7 lat kaleczy jeden?  To logopeda taki z dyplomem i gabinetem? Poradnia psychologiczno-pedagogiczna po testach (jakich?) dała opinie że jest jak to nazwałas normalny ale nie wiedzą dlaczego zachowuje się nienormalne? W skład kadry tej poradni wchodzil logopeda tego dziecka? bo chyba średnio się spisali.
Robiliście druga opinie? Wysłali ojca na szkole dla rodziców? Logopeda zrezygnował z terapii bo dziecko przychodziło i pracowało z macocha a nie biologicznym ojcem? To był dla niech serio problem? Dziecko niemowiace nie było kierowane w poprzednim kraju zamieszkania do specjalistów? Macie historie medyczna dziecka?

9nie mam pojęcia czy dziecko może tyle nie chodzić ale może mój partner coś tam planuje jak pisałam. W kwietniu do szkoły się chodzi mniej bo są święta może to go zmylilo nie wiem. Miał dzisiaj się umówić i iść do szkoły nie zrobił tego. Może jutro tam pójdzie po prostu. Może coś tam. Planują z dziadkami a może liczy że powie że chorował i że wróci na maj. Nie pytam bo dwa razy pytałam i nie zamierzam wiecej

Moim zdaniem nie jest. Ten chłopiec już zawsze będzie tylko i wyłącznie kulą u nogi. Poczytaj posty, wszystko źle. Ani jednej pozytywnej rzeczy o nim nie napisała.

Cyngli nie jestem tu aby się kłócić, tak jak pisze o tobie mam. Zdanie wyrobi one, a tym bardziej przy chorym dziecku wiszę ie na telefonie w częstotliwości w jakiej ty to robisz jest dla mnie minimum zadziwiające bo ja nigdy tu nie wchodzę dopiero od wczoraj jak post napisałam i już dzieci i partner się pytają czemu tyle pisze bo nigdy tego nie robię. Ale nie odc odzmy od dyskusji, po prostu proszę o sensowne rady a nie o nagonke bo winna się nie  czyje i nie będę i żaden z waszych postów tego nie zmieni bo nikt tu nie był i nie ma pojęcia jak to wyglądało a osadza kogoś wszak jest najłatwiej i wiele z nas ludzi bardzo lubi widzieć slomke w. Czyimś oku nie dostrzegając belki. Nie rozumiem koncentracji na mnie bo ja obowiązku nie mam. Żadnego a mimo to poswiecalam temu dziecku ogromne ilości czasu, wyganialam ojca do niego aby mu poczytal uczyłam jak rozmawiać itd. Dziecko jeszcze nigdy w swoim 7 letnim życiu nie miało tyle uwagi od dorosłej osoby i sam. To potwierdził że jestem pierwsza osoba która z nim rozmawiała.

Nie wierzę w tego logopede i psychologa. Logopeda, który nie chce pracować z dzieckiem bo ojciec się nie zaangażował? Psycholog, który nie ma diagnozy? Baa nawet nie próbuje jej postawić?
Ja mam nadzieje, że to trolling bo też nie wierzę, że ktoś jest tak bezkrytyczny wobec siebie. Jeśli tyle osób pisze z podobnymi wnioskami to chyba chwilę warto się zastanowić nad tym

To jak tak świetnie rozwiązała problem to po co zakłada ten wątek? Sumienie wybielić. ? Dziecko odesłane a związek nie zakwitł?
I Cyngli ma tu wiele postów przez lata a ani jednego tak bezczelnego w stosunku do innych ludzi jak dostała od autorki.
Doprawdy  kuriozalne- prosić o opinię i obrażać kogoś, jak się niby przyszło po pomoc.

Oj dziewczyny dziewczyny, tzn wyobrażacie sobie ze ja się zahetam na śmierć biegają po psychologa h logopeda h itd, odrabiajac z dzieckiem po 2 ha lekcje, biegają wszędzie w jego sprawach, dostawie na ten czas swoje dzieci na bok, najlepiej pracę też, a pracuje 8 do 16, a ojciec dziecka czyli mój partner ograniczy się do swojego syna? A moje dzieci co z tego będą miały? Wy takie matki Teresy wszystkie bylybyscie?? Ja się związałam z tym facetem rozumiecie to?? Na innych wątkach najezdzacie na kobiety które szukają tatusiow dla swoich dzieci ze ich niszczą w ten sposób bo powinno się szukać faceta dla siebie a nie ojca dzieciom a mnie tu linczujecie bo ja nie mam prawa sobie mieć faceta i muszę jego dziecki poświęcać więcej czasu niż swoim i sobie? Naprawdę? Gdyby wątek założyła kobieta która szukała y faceta i chciałaby go obuc w buty w jakie ja zostałam obuta to byście ja zgromily równo. Ja chcę być z partnerem. To jego obowiązek zająć się dzieckiem. I tego właśnie wymagam. Ja chętnie stworze rodzinę. Bardzo chętnie zajmę się jego dzieckiem ale na pewno nie kosztem moich dzieci, czasu rodziny i swojego. To jego obowiązek doprowadzić dziecko do takiego stanu aby można było normalnie z nim funkcjonować. Ma dziadków niech razem coś uradza. Skoro psycholodzy się mylą ja się mylę pani w szkole się myli a oni są najmadrzejsi i chcą nadal tak dziecko wychowywać bezstresowo niech to robią ale nie w moim domu. Tak też powiedziałam. Partnerowi. Podjął decyzję taka a nie inna a ja mam prawo zobaczyć jak to jest bez jego dziecka. To on powinien był zamiast mnie poznawać przez rok dwa ogarnąć swoje dziecko i dopiero komuś głowę zawracać. Mi dziecko było przedstawione jako normalne bez deficytow. Dostał swój pokój, mój czas itd. Przyjęliśmy go do rodziny. Ale na pewno nic poza to nie zamierzam już robić tym bardziej że ewidentnie im to dziecko wydaje się idealne jakie jest.

Ela, ale. Kto się pozbył dziecka???? Ja czy ojciec???? Czemu wy ciągle na mnie jedziecie ja nawet nie mam do dziadków nr telefonu. Powtarzam że było tak że obaj mieli wyjechać ale partner chce jeszcze spróbować psychologów aby zmienić swoje podejście i przestać wychowywać bezstresowo. Wy naprawdę skoncentrowaltsxie się na nagonce tak bardzo że nie widzicie E to dziecko Nigdy nie było karane za nic. Nigdy przenigdy. To dziecko dosłownie mogło wejść na stół w butach i nikt mu nie zwracał uwagi. Dziecko spychalo mnie z siedzenia i samo siadalo, nie słysząc słowa z ust ojca. To dziecko klepalo dorosłe kobiety po tyłach i nie słyszało za to żadnej uwagi. To dziecko biło inne dzieci bo jest bardzo silny czy się bardzo chwali i nie słyszało za to nic. Dziecko odpowiadało o sobie ze jest najpiękniejsze, najmadrzejsze i śmiało się z innych dzieci. Gdy się spytałam czy on naprawdę nie widzi jak mówi, był bardzo zdziwiony i powiedział że babcia mówiła że fajnie mówi. To dziecko jest kompletnie bezkrytycznie wobec siebie. Wy widzicie zakompleksiona istotke a uwierzcie mi że po miesiącu albo krocej wialybyscie gdzie pieprz nie rośnie. Nauczycielki i psycholog powiedziały to samo, dziecko ma. Dwie twarze i jest wytrawnym aktorem. Potrafi grać niewiniatko i jednocześnie sięgać ręką do kieszeni z tyłu. Ja wiem ze popełnione zostały błędy i to wina dorosłych ale na Boga ja mam zrezygnować z jego ojca z którym pOa tym mi jest dobrze bo on chce mi zepchnac wychowanie dziecka? Nie zgadzam się na to. Dlatego chciałam się rozstać. Skoro on chce spróbować to naprawić i widzi szansę to niby dlaczego Ja mam kolejne kilka mscy znosić znowu to wszystko, najmowac pomoc do jego dziecka z odprowadzaniem męczyć się przy lekcjach, wychowywać go i tłumaczyć po raz setny to samo jeśli wybieram życie samej z dziećmi a skoro partner chce tak to mam go rwyrzucac bo wy tak każecoe??

Gość jest fatalnym ojcem. Ale ja nie szukam. Ojca dla dzieci. Moje dzieci mają matkę jego synek ma. Ojca, razem się dogadywali fajnie, moje dzieci go polubił on ich nie wiem. Z partnerem mamy podobne oczekiwania dobrze się dogadujemy ma stała dobra prace ja też, lubimy razem spędzać czas rozmawiać. Jedyne czego nie mogę stolerowac to fakt że moje dzieci patrzą i pytają dlaczego temu dziecku wolno to czego im nie. To jest nasz jedyny problem

Myślisz, że on po paru terapiach zacznie wychowywać to dziecko tak jak ty byś chciała?
A co z dziadkami?
Zrobiłaś dużo dobrego dla dziecka, ale czy naprawdę chcesz być z takim mężczyzną, który odsyła swoje dziecko, który nie potrafi uszanować twojej pracy? Przecież to ci już powiedział. Chyba, że się zmieni.
Możesz spróbować go wychować.
Jestem ciekawa, czy jak wam się troszkę ułoży, czy będziesz chciała tego chłopca z powrotem przyjąć ?

Santa pietruszka lubimy gadać jedynie temat jego syna jest tabu. Lullymilly widzę coraz wyraźniej że to ja miała. Się od początku zajmować wychowywanie dzieci. On za to woli gotować sprzątać itd

Ten partner Cię nie szanuję.
Czy nie lepiej się skupić na wychowaniu swoich dzieci?

Temu dziecku trzeba pomóc w mądry sposób. I to właśnie powinien zrobić jego ojciec. I to powinien być priorytet, a nie Wasza relacja.