Niechęć do kobiet wraz z rozwojem związku - Netkobiety.pl

gregor25 napisał/a:

Ojciec jest dość chłodnym człowiekiem, nie powiem. W stosunku do mamy bywał no trochę niemiły, jakieś głupie docinki, raczej mało jej mówił o uczuciach, przynajmniej przy mnie. Ale pokłócili się, mijało i było znowu dobrze. Ja miałem zawsze świadomość, że to nie jest dobre, co on robi. I nie lubiłem tego stanu, kiedy byli pokłóceni, próbowałem nawet trochę ich godzić.

A jak taki dyskomfort zwalczyć, mimo wszystko jestem inny niż mój ojciec, mam inne podejście do życia. Jak wydobyć te pozytywne emocje?

Na początek musisz sobie uświadomić i przyjąć, że Twój ojciec jako najważniejszy mężczyzna w Twoim życiu wykształtował w Tobie takie a nie inne wzorce okazywania uczuć. Euforia, kwiaty i wspólne spędzanie czasu to są rzeczy bardzo powierzchowne. Twój ojciec pewnie w podobny sposób uwodził mamę na początku znajomości. Możesz się też zastanowić nad tym, jacy byli jego rodzice (Twoi dziadkowie) jeśli ich znałeś. Takie rzeczy przechodzą z rodziców na potomstwo.

Jestem w podobnej sytuacji do Twojej. Sytuację z ojcem można by rzecz mam bliźniaczą aczkolwiek pewnie różni się ona wieloma szczegółami. Dopiero jakiś czas temu uświadomiłem sobie z pomocą specjalisty jak silnie oddziałuje to na moje życie. Znajdę jutro czas i napiszę Ci trochę więcej o tym w wiadomości prywatnej.

Na ten moment mogę udzielić Ci krótkiej porady. Jeśli dziewczyna, z którą jesteś podoba Ci się, wyznaje podobne wartości i przede wszystkim macie podobne długoterminowe cele dotyczące kariery, zakładania rodziny i tego kiedy powinny się one wydarzyć to powinieneś dać szansę tej relacji. Przede wszystkim wiedz, że długotrwała relacja to nie jest po prostu samonapędzające nas silne uczucie. To jest coś co TY i ONA budujecie nieustannie. Na początku dostajecie zastrzyk energii (zauroczenie, zakochanie) aby zrobić podwaliny a potem jest już głównie praca z obu stron.

Przede wszystkim gdy odczuwasz ten dyskomfort o którym piszesz do nie uciekaj dosłownie i w przenośni. Dosłownie, czyli nie kończ relacji. W przenośni nie uciekaj emocjonalnie. Czyli po prostu skup się na nim i pozwól sobie aby Cię trochę pomęczył. Nie próbuj nagle uciekać w jakieś czynności - sprzątanie, jedzenie, sport, czytaine, telewizja albo np. myślenie o czymś przyjemnym albo fantazjowanie. Na początku nawet nie będziesz zauważał, że często pewnie tak robisz gdy nadciąga fala tego uczucia.

Gdy już to opanujesz i będziesz w stanie eksponować się na ten dyskomfort przez dłuższy czas spróbuj rozkładać to uczucie na części pierwsze. Analizuj jak ten dyskomfort łączy się z Twoimi myślami w danym momencie. Ten dyskomfort to jest pewnego rodzaju spektrum uczuć, które zlało się właśnie w takie jedno nieprzyjemne odczucie. Mózg się broni przed tym ponieważ tego nie rozumie. Jeśli będziesz się na to eksponował to po pewnym czasie zacznie się to rozpadać na kawałki, w którym powinieneś dostrzec części pierwsze. Niestety nie jest to przyjemne ani łatwe ani też krótkie przedsięwzięcie. Najpewniej przysporzy Ci bardzo dużo nieprzyjemnych doznań, od których wielokrotnie będziesz chciał uciec - łzy są niewykluczone. Zmiany widoczne są bardziej na przestrzeni tygodni i miesięcy aniżeli dni. Zastanów się czy chcesz się mierzyć z takim przedsięwzięciem. Może to być też trudny sprawdzian dla Twojej relacji.

gregor25 napisał/a:

Witajcie,

Chciałbym się podzielić z Wami problemem, jaki mam w związkach z kobietami...

Do tej pory w swoim życiu miałem 3 poważne związki. Pierwszy zakończyłem po około 10 miesiącach. Na początku było super - spotkania, coraz większe pieszczoty, nocowania, wyjazdy. Dziewczyna była świetna zarówno w łóżku, jak i w życiu, wydawało mi się wręcz, że to ta jedyna. Ale tak po 8 miesiącach zacząłem czuć się dziwnie. Jakby jak weszliśmy na wysoki poziom znajomości i zamiast się z tego cieszyć, to mi zaczęło coś przeszkadzać. Spotkania zaczęły mi ciążyć, miałem wrażenie że jakby to wszystko się wypaliło i czas spędzany razem nie sprawiał mi juz takiej radości.

Kolejny związek zakończyłem jeszcze szybciej bo po pół roku. Mając doświadczenia z poprzedniego związku uważałem już z deklaracjami i obietnicami, ale jednak wszystko szło bardzo dobrze. Znów dziewczyna się mocno zaangażowała a mi się w końcu znudziła... Praktycznie taka sama sytuacja.

Potem odczekałem trochę i wszedłem w kolejny związek. Jesteśmy razem już ponad 7 miesięcy, ale mam wrażenie, że znowu zaczyna się to samo... Kurczę, zawsze chciałem mieć jakąś stabilizację, założyć rodzinę. A tu średnio trochę ponad pół roku i mi się dziewczyna nudzi. Na początku tłumaczyłem sobie, że to po prostu nie ta dziewczyna, ale jeśli wszystko w niej jest super, a po raz kolejny mam tą samą sytuację, to zaczynam się zastanawiać czy wszystko ze mną jest OK?

Uważam, że wszystko z tobą ok. A nie jest tak, że po prostu po tym czasie zaczynasz dostrzegać drugą twarzy twojej kobiety? Ta wyidealizowana połówka po czasie zaczyna pokazywać swój prawdziwy charakter, a ty zwyczajnie zaczynasz się męczyć w związku, bo zauważasz, że to nie jest to czego oczekujesz?

W moim przypadku było tak, że po prostu zaczynali mnie irytować. Wady, których początkowo nie widziałam, lub na które przymykałam oko, stawały się nie do zniesienia. Nie wyobrażałam sobie dalszych kontaktów z kimś, kto mnie tak denerwuje.

I to mnie smuciło, bo wyobrażałam sobie swoje dalsze życie albo w samotności albo z kimś, ale nieszczęśliwa.
Potem poznałam mojego przyszłego męża, miesiące mijały, a on mnie nie irytował, nie nudził, nie kłóciliśmy się nawet za bardzo. Po prostu cały czas było fajnie. Miesiące zamieniły się w lata.

Mój mąż mówił czasami to samo - że z każdą dziewczyną nudził się po jakimś czasie, tzn. nie miał z nią o czym rozmawiać, a ze mną zawsze ma o czym.

Tak więc z mojego punktu widzenia chodzi o to, by spotkać właściwą osobę.
I rady "odpuść sobie i nie wiąż się z nikim, bo tylko ranisz" są głupie. Właśnie szukaj i wybierz właściwie.

Ty poruszasz się po omacku. Spotkałaś faceta, przy którym dobrze się czujesz ale nie wiesz dlaczego i przypisujesz temu jakąś wyższą moc.

Mi się wydaje, że po prostu nie trafiłeś jeszcze na tę właściwą dla Ciebie.
Czy z byłymi bądź z obecną dziewczyną:
- przyjaźnisz się, czy możesz gadać o wszystkim i o niczym godzinami?
- czy jest też fajnie kiedy sobie milczycie?
- czy macie podobne poczucie humoru? Czy lubicie się wygłupiać?
- czy lubicie spędzać wolny czas w podobny sposób? Np. bieganie, rower?
- czy te kobiety fascynowały Cię nie tylko fizycznie, ale jako człowiek?
- czy kiedy patrzysz na obecną dziewczyną, myślisz że ma w sobie coś wyjątkowego, np. uroczy uśmiech, wyjątkowe spojrzenie, coś co bardzo lubisz?

Moim zdaniem jeśli tak bardzo racjonalnie rozważasz te relacje to znaczy, że to nie to. I nie do końca jest ważne ile masz lat i która to kobieta. Czasem człowiek przeżywa w życiu jedną miłość, czasem dwie. A że chcemy kochać i być kochani to wchodzimy po drodze w różne relacje/ związki..

Sugestia, że dziewczyny nie dają rady. Bo dzieciakowi nagle zaczęło się "nudzić".

Twoja głupota bierze się stąd, że nie poniosłeś jeszcze żadnych strat emocjonalnych. To tylko seks i tyle.

Jak kiedyś dostaniesz po dupie, to może coś docenisz.

A tak na kogo wychodzisz? Daruję sobie tu obraźliwe słowa.

Powiem tylko tyle. Jesteś niedojrzały emocjonalnie.

Idź na leczenie. Dobra rada.

gregor25 napisał/a:

BulgGirl napisał/a:

Sugestia, że dziewczyny nie dają rady. Bo dzieciakowi nagle zaczęło się "nudzić".

Twoja głupota bierze się stąd, że nie poniosłeś jeszcze żadnych strat emocjonalnych. To tylko seks i tyle.

Jak kiedyś dostaniesz po dupie, to może coś docenisz.

A tak na kogo wychodzisz? Daruję sobie tu obraźliwe słowa.

Powiem tylko tyle. Jesteś niedojrzały emocjonalnie.

Idź na leczenie. Dobra rada.

Pewnie masz rację. Tylko, że ja też chyba zdiagnozowałem w sobie ten problem. Ale nie umiem sobie za bardzo z tym poradzić. Jak to w sobie zmienić? Żeby nie zmieniało mi się co chwile?

Skoro sam zdiagnozowałeś problem, to należy pójść do specjalistów bez ranienia innych osób. Kwestia tego czy masz jeszcze sumienie jakieś? Po tym, co robiłeś?

Porno (zbyt dużo, zbyt ostro) krzywi psychę (poniewiera jak tanie wysokoprocentowe wino). Byle by sponiewierało. Lubisz tak?

gregor25 napisał/a:

BulgGirl napisał/a:

Skoro sam zdiagnozowałeś problem, to należy pójść do specjalistów bez ranienia innych osób. Kwestia tego czy masz jeszcze sumienie jakieś? Po tym, co robiłeś?

Porno (zbyt dużo, zbyt ostro) krzywi psychę (poniewiera jak tanie wysokoprocentowe wino). Byle by sponiewierało. Lubisz tak?

Już dawno nie oglądam. Jeszcze ze 3 tygodnie temu zdarzało mi się, ale potem całkowite odcięcie. No i efektów nie widać. Więc nie wiem czy to to.

To już nie ma znaczenia. To jak z piciem czy narkotykami. Podobnie jest. Jak zaczniesz, uzależnisz się, to 3 tygodnie nic nie zmienią. Idź do specjalistów. Seksuolog + psycholog. A jak trzeba, to dodatkowo psychiatra.

Jeden specjalista nie wyleczy. Ale na prawdę warto, dla własnego szczęścia.

A tutaj nic nie osiągniesz. Możesz co najwyżej dostać po dupie. Kobitki Cię wykastrują i tyle.

Pozdrawiam

Ewelina.es napisał/a:

Drogi Autorze, śledzę ten wątek jakiś czas i jeżeli naprawdę wyglada to jak wyglada to zostaw tą dziewczynę i daj jej spokój. Ona nie jest tego świadoma, ale marnujesz jej czas. Nie każdy musi być w związku, są faceci którzy do tego się nie nadają/nie dorośli do tego/ nie mogą skupić się na jednej kobiecie. Są różne osobowości.
Najbardziej szkoda mi tej dziewczyny, jesteś niepewny. Żadna kobieta nie chce być w związku z facetem zachowującym się jak chorągiewka na wietrze. Mimo ze nie pokazujesz się tego, to wszystko co tu piszesz świadczy o tym ze po jakimś czasie tez ją zostawisz.
Daj sobie spokój z kobietami, przestań wchodzić w związki. Tylko dziwne ze ta dziewczyna tego wszystkiego nie widzi i sama nic nie robi żeby odejsc... masz bardzo poważny problem.

Gdyby to Ona Cię zostawiła to być może przejrzałbyś na oczy.

Dobrze. Być może, żeby jej nie ranić to jest najlepsze rozwiązanie.
Ale Tobie to jest tak łatwo powiedzieć - nie wchodź w związki, nie wszyscy muszą być w związku, daj sobie spokój z kobietami.
A co jeśli ja chcę mieć kogoś bliskiego, w przyszłości założyć rodzinę? Nie mam nigdy w zamiarze nikogo ranić. Nie pomyślałaś o tym? Gdybym nie myślał o tym, to bym przecież nie próbował wchodzić w nowe relacje.

Tylko mi po prostu nie wychodzi... I potrzebuje porady, co w sobie zmienić, jak zmienić podejście, żeby wszystko ustabilizować w sobie na dłużej. Porada w stylu "daj sobie spokój" to nie jest dla mnie porada.