Aborcja - dla kobiet po... - Netkobiety.pl

ilość kobiet, która wypełniła ankietę była zaskakująca... i tu nasuwa się pierwszy wniosek - podziemie aborcyjne KWITNIE!!!
zobaczymy, co przyniosą kolejne analizy...

Stronę znam.. przekierowały mnie tam podpowiedzi wielu kobiet.
Odnośnie sytuacji w Polsce - w pełni się z Tobą zgadzam!! Zakaz aborcji nie powoduje, że problemu nie ma!! Wręcz przeciwnie! Problem narasta, bo kobiety decydują się na zabiegi w tajemnicy i w fatalnych warunkach, a to prowadzi do różnych komplikacji... Zamiast korzystać z usług medycznych, kompetentnych osób kobiety zamawiają pigułki i w strachu łykają je w domu!!
Zresztą prawo prawem, ale o legalne aborcje też nie jest łatwo! graniczy z cudem znalezienie lekarza, który wystawi oświadczenie o wskazaniach do aborcji.

Nie chcę by ktoś zrozumiał moje słowa, jako pełne poparcie dla aborcji. Nie stoję ani po jednej, ani po drugiej stronie. Stoję po stronie zdrowego rozsądku!

Piszesz że kobiety narażaja sie przez zabiegi na ubytek w zdrowiu.. a zdrowie dziecka? a życie dziecka?!! to ich nie obchodzi???!! Ja nie toleruje Aborcji jest to złamanie Przykazania. Jeśli ktoś usuwa ciąże to jest nieprzygotowany na dziecko a jeśli ktoś jest nieprzygotowany na dziecko to nie powinien uprawiać seksu. Aborcja to najwiekszy grzech.. mówiła o tym matka Teresa że kobiety które usuwaja ciąże będa cierpiec najbardziej. Niestety coraz częściej czytamy jak Kobiety decyduja sie na aborcje bo to jeszcze za wczesnie, bo sobie nie poradzą, bo nie chciały miec z tym partnerem itd. Chore!! Nie chcą tych dzieci niech je przynajmniej Urodzą i oddadzą znajdzie sie inna Matka która pokocha to dziecko.. nie zatrzymujcie Dzieciom bicia ich Serduszka...

W 100% popieram. Niektóre kobiety zachowują się tak egoistycznie, nie do pojęcia aż, bo czym jest ich utrata ładnej sylwetki, jeśli chodzi o uratowanie życia, które stworzyły z mężczyzną, który również nie był byle kim skoro oddały mu to co miały najważniejsze... Kiedy Wy - kobiety walczące o legalne zabijanie dzieci, kiedy zrozumiecie, że nie musicie skreślać swojego życia o dziecko? Możecie je oddać tuż po urodzeniu, jest tyle bezdzietnych par, które tylko marzą o takim skarbie...

Myślę, że warto przytoczyć tu słowa Ronalda Reagana: "Zauważyłem, że wszyscy, którzy popierają aborcję zdążyli się już urodzić".

Yyy... Ja nadal nie rozumiem - czy jeśli likwidujemy "zlep komórek" to nie likwidujemy szansy na życie? Nie czytałam wywiadu, nie kupuję tego typu gazetek i nie mam zamiaru czerpać z nich wiedzy, chociaż możliwe, że raz na jakiś czas jest i tam coś wartego uwagi Dla mnie to jest proste jak drut, że po współżyciu ISTNIEJE szansa na dziecko i jeśli ktoś jest na tyle niedojrzały, żeby tego nie wiedzieć to niech nie współżyje, bo przyjemność jednego razu nie jest warta takiej ceny...
Przepraszam za taki ostry ton, ale mam u siebie na roku tyle zwolenniczek aborcji, które codziennie latają po dyskotekach i uważają się za nowoczesne i wyzwolone robiąc to z przeróżnymi facetami, że mnie już szlag jasny trafia jak tylko widzę hasło "aborcja" ;p Aborcję zalegalizowano z myślą o kobietach, które zostały zgwałcone, które mają urodzić bardzo chore, kalekie dziecko itp. Tu już można się kłócić, bo nie każdy będzie będzie uważał za humanitarne usuwanie ciąży tylko dlatego, że dziecko będzie niepełnosprawne ;] No, ale wracając - dla mnie "zarys człowieka" jest człowiekiem, ponieważ nie robiąc nic, człowiek się wykształci na pewno, a usuwając go nie ma takiej możliwości, czyli jego istnienie zostało przerwane.

Przez długie lata błam zwolennikiem aborcji.Kobieta ma prawo decydować o swoim życiu myślałam.Zaszłam w ciążę.W 2 miesiącu zobaczyłammoje dziecko - nózki, rączki , główkę.To nie zlepek komórek to szansa na człowieka.I my matki nie mamy prawa decydować czy się urodzi czy nie.Niedługo po tym usłyszałam bicie serca mego dziecka.I od tej chwili już wiem, że aborcja jest najgorszym wykroczeniem przeciw życiu.My dorośli jeśli nie chcemy mieć dzieci mamy do dyspozycji cała masę środków zapobiegawczych.Ale jeśli życie się pojawi nie mamy prawa go zabijać.I żaden powód tego nie usprawiedliwia.Jesteśmy dorośli ponosmy skutki naszych działań i nie każmy ich ponosić osobom nic nie winnym.
Wyznaję zasadę nie chcę mieć dziecka zabezpieczam się.Jeśli jestem tak głupia i nieodpowiedzialna, że tego nie zrobię rodzę dziecko i je oddaję.Nie zabijam bo mi nie pasuje.

"Otworzyłam więc drzwi i weszłam do środka.
Pacjentka znajdowała się w pozycji gotowej do zabiegu, otrzymała już środki uspokajające i była półprzytomna. Padał na nią oślepiający blask zabiegowej lampy.
Pielęgniarka ustawiała właśnie ultrasonograf przy stole operacyjnym. Na tacce obok lekarza leżały starannie poukładane narzędzia.
-Przy tej aborcji muszę użyć ultrasonografu. Będzie pani trzymała głowicę - wyjaśnił lekarz.
Wzięłam głowicę do ręki i zaczęłam ustawiać obraz na aparacie, podczas gdy w duchu kłóciłam się z sobą. "Nie chcę być tutaj. Nie chcę brać udziału w aborcji" (...)
Przeraziłam się. Wyraźnie widziałam główkę, rączki oraz nóżki, a nawet i maleńkie paluszki.
- Trzynaście tygodni - usłyszałam głos pielęgniarki, która po dokonaniu pomiarów określiła wiek płodu.
- Dobrze - odparł lekarz i spojrzał na mnie. - Proszę tak trzymać głowicę, żebym przez cały zabieg mógł obserwować, co robię.
Panujący w gabinecie chłód sprawił, że ciarki przeszły mi po plecach. Mój wzrok spoczywał cały czas na ekranie ultrasonografu, na którym widniał zarys doskonale uformowanego dziecka,
gdy pojawiło się tam coś nowego. Do macicy wprowadzono kanikulę - narzędzie chirurgiczne w kształcie słomki, przytwierdzone do końcówki ssącej rury. Zbliżające się do dziecka narzędzie
wyglądało niczym jakiś intruz, zupełnie tam nie pasowało. Nie powinno tam być. Absolutnie nie powinno.(...)
Spojrzałam na twarz pacjentki; z kącików jej oczu płynęły łzy. Wyraźnie było widać, że cierpi. Pielęgniarka otarła jej twarz chusteczką.
- Proszę oddychać pouczyła ją delikatnym głosem. - Spokojnie oddychać. - Zaraz będzie po wszystkim - szepnęłam i przeniosłam wzrok na ekaran.
Początkowo dziecko nic nie robiło z obecności kanikuli, która delikatnie otarła się o jego bok. Poczułam chwilową ulgę. No tak - pomyślałam - przecież płód nie czuje bólu. Sama zapewniałam
o tym niezliczone liczby kobiet. "To tylko zwykła tkanka, którą można usunąć; zatem nie ma mowy o bólu. Abby weź się w garść. To bardzo prosty i szybki zabieg" - pomyślałam.
Obserwując obraz na monitorze, za wszelką cenę próbowałam logicznie wytłumaczyć sobie całą tę sytuację, niestety mój wewnętrzny niepokój szybko przerodził się w horror.
Dziecko kopnęło gwałtownie maleńką nóżką, jakby chciało odsunąć się od obcego przedmiotu. A gdy kanikula je dotknęła, obróciło się szybko, jakby chciało uciec. Wyraźnie widziałam, że ono wyczuwa obecność tego narzędzia i jest zaniepokojone. Z osłupienia wyrwał mnie głos lekarza:
- No to zaczynamy - zwrócił się pogodnym tonem do pielęgniarki. Chodziło o włączenie ssania. Podczas aborcji jest ono uruchamiane dopiero wtedy, gdy lekarz upewni się, że kanikula znajduję się we właściwym miejscu.
Miałam ochotę krzyczeć: "Przestańcie!". Potrząsnąć na wpół przytomną kobietą: "Niech pani zobaczy, co oni robią z pani dzieckiem! Niech pani się obudzi! Szybko! Proszę ich zatrzymać!".
I wtedy spojrzałam na własną rękę, którą trzymałam głowicę. Przecież byłam jedną z nich, uczestniczyłam w tym zabiegu. Znowu szybko przeniosłam wzrok na ekran. Lekarz obrócił właśnie kanikule,
a maleńkie ciałko dziecka przekręciło się gwałtownie. Przez krótką chwilę wyglądało to tak, jakby było skręcane i wyżymane niczym ściereczka do naczyń. Po czym to drobne ciało zaczęło się kurczyć i na moich
oczach znikać w kanikuli. Ostatnią jego część jaką widziałam, był doskonale uformowany kręgosłup, wysysany przez potworne narzędzie, a potem wszystko zniknęło. Macica była pusta, zupełnie pusta.
Zamarłam w bezruchu, nie dowierzając temy, czego właśnie stałam się świadkiem. Nawet nie wiem, kiedy wypuściłam z ręki głowicę, ktora następnie ześlizgnęła się z brzucha pacjentki na jej udo. Czułam bicie własnego serca i krew pulsującą w tętnicy szyjnej. Chciałam zrobić wdech, miałam jednak wrażenie, że nie mogę oddychać. Wciąż wpatrywałam się w ekran, pomimo iż nie było już tam nic widać.(...)
W myślach wciąż na nowo widziałam maleńkie ciałko, zmiażdżone i wysysane, obraz Grace mojej abortowanej córki z pierwszego badania USG, wtedy miała podobne rozmiary. Przypominam sobie także jedną z wielu sprzeczek z mężem na temat aborcji: "Kiedy byłaś w ciąży z Grace, to nie był płód; to było dziecko" - powiedział mój mąż Doug. A teraz uderzyło to we mnie niczym piorun: On miał rację! To, co było przed chwilą w łonie tej kobiety, żyło. To nie była jakaś tam tkanka czy jakiś zlepek komórek. To było dziecko, które walczyło o życie! I przegrało tę walkę w mgnieniu oka. To, o czym zapewniałam innych przez lata, to w co wierzyłam i czego broniłam, jest kłamstwem."

ABBY JOHNSON
ukończyła psychologię na Teksańskim Uniwersytecie A&M oraz poradnictwo psychologiczne na Uniwersytecie Stanowym im. Sama Houstona. W 2005 roku została zatrudniona przez Planned Parenthood (Planowane Rodzicielstwo), gdzie następnie awansowała na dyrektora ds. lokalnych programów pomocy i edukacji zdrowotnej, łącząc funkcje pośrednika pomiędzy organizacją i lokalną społecznością oraz rzecznika prasowego. Następnie już jako dyrektorka kliniki była odpowiedzialna za planowanie rodziny oraz programy aborcyjne. Odeszła z Planned Parenthood w 2009 roku i przyłączyła się do Koalicji dla Życia jako wolontariusz, którym jest do dzisiaj. Obecnie odpowiada także za prace nad projektami narodowych kampanii 40 Dni dla Życia. Mieszka w Teksasie wraz z mężem i córeczką.

Przeczytajcie sobie. Jedno w WIELU świadectw. Może to trochę ruszy mur w sercu, który niektórzy mają?

Catwoman, tylko że w tym wypadku nie można sugerować się jedynie faktami medycznymi. Sam cud poczęcia nie da się wytłumaczyć biologicznie. Nie chodzi mi o zapłodnienie, podziały mitotyczne czy mejotyczne, crossing-over i inne genetyczne sprawy.
Chodzi o zaistnienie człowieka jako istoty, dar życia.

Nie myślę w kategoriach dziecko - nie zabijać, płód - nie zabijać, zarodek - no można...
Określam czas od poczęcia do śmierci jako istnienie człowieka.
A czterotygodniowy płód to dla mnie płód, bo tak się określa człowieka w tym czasie jego życia.
Nie rozumiem tej bariery kiedy według niektórych "coś" zmienia się w "kogoś".
I nie wiem czy to zależy od sumienia ludzi czy ich uświadomienia i lekkiego zastanowienia się nad istotą sprawy.

Ludzie mają wolną wolę i z tym się zgadzam. Mają prawo wyborów, które dokonują w życiu. Ale czy mają prawo decydować o życiu innego człowieka?

Po prostu zrozum, boli mnie dogłębnie taka arogancja ludzi. Staram się być tolerancyjnym człowiekiem, ale w tym wypadku się nie da. Są pewne granice.
A dzisiaj w teleexpresie pokazywali, jak ratownicy wydobywali kilkudniowego noworodka z rury kanalizacyjnej. Usłyszeli jak płakał, udało im się go ocalić na szczęście. "Matka" spuściła go w sedesie po tym jak go urodziła. Już prędzej zastanowiłabym się nad nią czy ona jest człowiekiem czy zwierzęciem.

Ale już się nie wypowiadam, widocznie mam jakieś skrzywione pojmowanie.

Okey, kobieta nie może dokonać aborcji mimo tego  że nie chce dziecka. Ale już aborcja w przypadku gwałtu jest legalna w Polsce. Więc to znaczy że te dziecko to nie żywa istota? więc o czym tu mowimy, o tym że nie chcemy żeby rodziły się niechciane dzieci,a w obu przypadkach jest to niechciane dziecko.

Kobiety które usówają ciąże będą cierpieć najbardziej... to jest katolickie zacofane myslenie. Nie no pewnie, że nie pedofil albo gwałciciel albo oprawca rodziny, terrorysta, zabójca... Będzie cierpieć kobieta dokonująca aborcji. Nie umiem tego skomentować co robi kościół z mózgu. Ja wam powiem kto cierpi najbardziej, niechciane dziecko.

Lekarze są zgodni co do tego, że mózg zaczyna się kształtować po 12 tc, zatem aborcje są wykonywane do tego czasu (w Rosji co prawda i do 7 mc) i jeśli ode mnie by to zależało; taki czas bym ustanowiła.
Nikt nikogo do aborcji nie zmusza, ale niechże kobieta ma wybór: to kwestia jej całego życia.

Aborcje postnatalne w naszym kraju nigdy nie przejdą, a czy są właściwe czy nie: myślę, że na chwilę obecną i obecną mentalność i wrażliwość ludzi w naszym kraju - nie są.
Kiedyś było coś takiego jak naturalna selekcja. Czy to było złe czy dobre? Każdy musi sobie na to odpowiedzieć sam.

Kiedy kształtuje się mózg to już wiadomo. Ale kiedy zaczyna się ŻYCIE to co do tego naukowcy zgodni nie są.

Ja ten problem widzę w ten sposób: dokonując pewnych wyborów, pozwalając na pewne działania nigdy nie wiemy gdzie się skończą, jakie granice i bariery przekroczą. Nawet te, które dziś wydają się niemożliwe. Niemniej jednak właśnie dlatego trzeba przewidywać konsekwencje.

Co do aborcji postnatalnej to ja nie mam wątpliwości jak je oceniać. Bez względu na to czy dotyczyć miałaby dzieci chorych czy zdrowych, bo nie wiem czy zauważyłaś, że propozycje dotyczą też dzieci ZDROWYCH. To już nawet nie jest selekcja naturalna.
Nawet w Sparcie porzucano dzieci w Apothetai (koło Tajgetu), ale dzieci kalekie, nie zdrowe.
Inną jest rzeczą, że ktoś o tym decydował - najstarsi członkowie fyli. I jak to zwykle bywa - czy decydowano właściwie?
Czytałam o królu Agezylaosie, który był chromy od urodzenia, a zatem z jakichś powodów go nie eksterminowano.
Jakie były losy Sparty wiemy. Jedną z przyczyn jej upadku upatruje się w spadku liczby mieszkańców, do czego niewątpliwie przyczynił się zwyczaj likwidacji niemowląt.

Ale przecież to nie tylko Sparta. I nie tylko niemowlęta.
Pisząc o nieprzewidzianych konsekwencjach działań, mam także to na myśli. Może człowiek dojdzie do wniosku, że nie tylko niemowlęta, ale np. ludzie chorzy psychiczni (mamy przykłady z historii), którzy też są niewątpliwie obciążeniem dla społeczeństwa.
Będziemy ich eksterminować? Zgadzasz się na to?

Pisząc pięknie o prawie wyboru, warto zastanowić się nad konsekwencjami.

Vian niezupełnie tak jest jak piszesz. Stawiasz tezę, że mała ilość aborcji ciąży z gwałtu jest wynikiem opieszałości lekarzy.
Naprawdę nie jest trudno znaleźć lekarza, który dokona aborcji (niekoniecznie po gwałcie).
A może jednak nie wszystkie zgwałcone kobiety decydują się na aborcję?

Staram się zrozumieć każdy motyw - bo właśnie nieznajomość cudzych motywów jest sednem naszej negatywnej oceny czyjejś postawy, raniącej zresztą.
I nie chcę patrzeć na tę kwestię jako "dobra - zła" bo wiem jedno: Bóg nie gwałci sumienia tak skutecznie jak robią to inni ludzie wobec "oprawcy" którego sobie wybrali.

Tylko nie od nas zależy przyzwolenie czy nie. Właściwie nawet nie od panującego prawa bo jeśli kobieta chce dokonać aborcji to zrobi to, legalnie czy nie.

Mnie zastanawia zwłaszcza jedna kwestia związana z aborcją, o której wspomniała tu Niekonwencjonalna a nad którą i ja się zastanawiałam: skoro głos na 'NIE' ma na celu obronę życia nienarodzonego, to czy ciąża z gwałtu = dziecko z gwałtu ma mniejsze prawo do życia? .... idąc tym tropem.

Chociaż sama, na dzień dzisiejszy tak myślę, nigdy nie zdecydowałabym się na aborcję, to uważam, że powinna być ona legalna i każda kobieta powinna mieć wolny wybór. Możemy tylko mówić z własnej perspektywy i kierując się własnym sumieniem, a nie znamy cudzego.

Hm... co do tego syndromu poaborcyjnego, natknęłam się ostatnio na taki artykuł:

"Naukowcy obalają tezę, że aborcja źle wpływa na zdrowie psychiczne kobiet. Usunięcie dziecka na życzenie nie oddziałuje na problemy psychiczne kobiet. Tak wynika z ustaleń Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego (APA).
Przeciwnicy aborcji są zgodni, że kobiety, które przeszły zabieg usunięcia ciąży, częściej cierpią z powodu depresji i stanów lękowych.
W Polsce dyskusja na temat ?syndromu poaborcyjnego" ma na celu zastraszenie kobiety. Chodzi o wmówienie, że aborcja jest czymś bardzo złym, a dosadniej - jest morderstwem. Mówi się także, że dokonanie aborcji odbija się nie tylko na kobiecie, ale na całej jej rodzinie. A to już nie przelewki. Zdaniem propagatorów tej koncepcji, negatywnych skutków doświadczają rodzice kobiety (dziadkowie), partner, dzieci narodzone oraz te, które miały się nie urodzić. Aborcja ma powodować wszelkiego typu nerwice i prowadzić do rozbicia rodziny. Syndrom działa nawet wtedy, kiedy kobieta go nie odczuwa (tak zwany ?żal patologiczny", który jest, choć go nie ma). Co dziwne, wspomniany syndrom może się odezwać nawet po kilkudziesięciu latach od dokonania zabiegu. I co gorsza, jak głoszą propagatorzy tej koncepcji, nie ma od tego ucieczki. Ale czy mówią prawdę?
Naukowcy z Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego (APA) podważają ten pogląd. Przeanalizowali dotychczasowe badania i zgodnie doszli do wniosku, że nie ma wiarygodnych dowodów potwierdzających bezpośredni wpływ usunięcia niechcianej ciąży na zdrowie psychiczne.
Wysuwa się dwie tezy, dlaczego jest tak, a nie inaczej. Ich zdaniem, dotychczasowe wnioski na temat zdrowia kobiet opierają się na niewiarygodnych badaniach, w których nie wzięto pod uwagę różnic pomiędzy aborcjami przeprowadzonymi na życzenie a zabiegami dokonanymi z konieczności. Drugim, bardzo ważnym uchybieniem w przeprowadzaniu poprzednich badań, jest brak wiedzy o pochodzeniu kobiet. Nie uwzględniono takich czynników jak bieda czy narkotyki, które często są głównym motorem poddania się aborcji. W konsekwencji prowadzą do wystąpienia chorób psychicznych.
Opracowania naukowe na temat usunięcia ciąży dowodzą, że wśród kobiet, które zaszły w nieplanowaną ciążę, ryzyko wystąpienia problemów psychicznych nie wzrasta, niezależnie od tego, czy zdecydują się one na jednorazową aborcję w pierwszym trymestrze ciąży, czy też postanowią urodzić dziecko.
Powyższy wniosek wzbudza jednak wiele kontrowersji, gdyż nie dowiedziono, co się dzieje w przypadku wielokrotnych zabiegów usunięcia ciąży.
Autorzy raportu wskazują jednocześnie, że u kobiet, które poddały się późnej aborcji z powodu wad płodu, często występują niepożądane reakcje psychiczne podobne do tych, jakie są następstwem poronienia czy urodzenia martwego dziecka. Jednak to tyczy się tylko kobiet, które chciały urodzić, a mimo to straciły dziecko. Nie ma zatem powiązania pomiędzy dokonaniem aborcji z premedytacją a piętnem odciśniętym na psychice.
"Testy przeprowadzane na licznej grupie badanych wciąż pokazują, że usunięcie ciąży nie wpływa na pogorszenie się zdrowia psychicznego" - podkreśla Ann Furedi z British Pregnancy Advisory Service - organizacji, która w ubiegłym roku przeprowadziła 55 tys. zabiegów.
Innego zdania jest brytyjska konserwatywna posłanka, Nadine Dorries, która twierdzi, że aborcja prowadzi do depresji i problemów psychicznych w późniejszym życiu.
W gruncie rzeczy, nie chodzi o kobiety i ich dobre samopoczucie, ale o zwykłą presję, o powstrzymanie przed aborcją za wszelką cenę. Orędownicy syndromu nie ograniczają się bowiem do troski o zdrowie psychiczne kobiet, ale rozciągają działanie tego urojonego czynnika na lekarzy i pozostały personel medyczny, biorący udział w przerwaniu ciąży." (Internet)

"naukowcy obalają tezę" - ani psychologia, ani psychiatria nie są naukami ścisłymi, więc 100% pewności nigdy nie ma.
Ja czytałam wyniki badań naukowców kanadyjskich, przeprowadzanych (jak zapewniają) na reprezentatywnej grupie. W badaniach wzięli udział psychologowie, psychiatrzy, położnicy, ginekolodzy. Te wyniki opublikowano w 2010 r.
Im wyszło, że ten syndrom istnieje  
Wcześniej były badania prowadzone przez Amerykańskie Stowarzyszenie Psychiatrów (w latach 80-tych).
Też im wyszło to samo
Mnie one na tyle przekonują, że nie byłabym w stanie z całą pewnością, negować istnienia tego syndromu.

A tak z ciekawości: skąd jest ten artukuł, który cytowałaś?

Vian nie twierdzę, że takie sytuacje nie mają miejsca.
Nie mam powodów nie wierzyć Twojemu wykładowcy.
Postawiłam natomiast tezę, że być może nie wszystkie ofiary gwałtu decydują się na aborcję.

Ale w naszym kraju to chyba niemożliwe, żeby aborcja była legalna, przynajmniej nie w najbliższych latach. Skoro z in vitro robią taki problem, to co dopiero z aborcją.

No i tu też kwestia sporna: dla mnie lepszym rozwiązaniem byłoby ciążę usunąć, niż żyć całe życie ze świadomością, że oddałam narodzone dziecko innym ludziom.
Czyli nijako trzeba by wybrać: między dobrem własnym, a dobrem (?) dziecka.

A kto twierdzi, że WSZYSTKIE..?
Dokładnie napisałaś to:

Ja może jeszcze uściślę, że chodziło naturalnie o LEGALNE aborcje, te do których ponoć kobieta ma niezbywalne prawo w przypadku gwałtu. W praktyce wygląda tak, że prawo ma, ale jak to prawo jest egzekwowane, to już inna broszka.

Natomiast co do nielegalnej aborcji - piszesz, że to "naprawdę nietrudno znaleźć", ja nie jestem przekonana. Jakbym teraz zaszła w ciążę i musiała JUŻ SZYBKO znaleźć lekarza  (bo przecież zanim kobieta ogarnie, że jest w ciąży, to trochę czasu mija, nie dowiaduje się o tym w momencie zapłodnienia) i do tego chciałabym, żeby był w miarę przyzwoity, nie pokroił mnie, nie zrobił mi krzywdy, to miałabym problem. Przecież nie ma portalu podziemia aborcyjnego, ani ja nie zacznę chodzić od ginekologa do ginekologa i się o to pytać. Musiałabym jakoś przez przyjaciółki szukać, one przez swoje przyjaciółki i tak dalej aż znalazłabym jakąś, która dokonała nielegalnej aborcji, przyznaje się do tego i do tego jej lekarz ciągle to praktykuje. Jak dla mnie to nie takie proste. Mogę też oczywiście wyjechać w ramach turystyki aborcyjnej, ale to kosztuje. Aborcja zresztą też kosztuje, nie każdego na to stać. Nie każdy ma odwagę i energię działać dostatecznie szybko, nie każdy ma wreszcie chętnych do pomocy przyjaciół. Dla mnie to wszystko nie jest proste.

Przepraszam, ale wg naukowych badań medycznych fachowo przeprowadzona aborcja (czyli ta legalna, a nie w podziemiu, gdzie wykonuje ją jeden człowiek, pacjent nie ma anestezjologa, pomocy etc etc) jest ok 10 razy bezpieczniejsza niż poród. Mnie też jakby co to zaskoczyło.

No decyzję można podjąć różną

Głównie chodziło o to czy : usunę, urodzę i oddam czy urodzę i wychowam. Te trzy wątki przejawiały się w rozmowach. Tata był za oddaniem, mama dała mi że tak powiem wolną rękę i powiedziała że każdą decyzję uszanuje. Rozmawiałam z nią wiele razy oj wiele. Rozważałymy za i przeciw. Bałam się i nie wiedziałam co robić. Raz chciałam oddać, za chwilę nie. W końcu poszłam na usg. Lekarz zapytał czy chcę znać płeć, odpowiedziałam nie muszę, ja wiem że to dziewczynka. Potwierdził...W tej samej chwili słyszałam bicie JEJ serduszka i już wiedziałam co zrobię.

Teraz mój zlepek komórek ma już siedem lat

No i dobrze, 17-latce w ciąży niepotrzebne jeszcze dodatkowe emocje, a właściwie ich huśtawka.
Babcia może nie tyle troszczyła się o Twoje życie towarzyskie, co pewnie o edukację, pracę, finanse.

Jak dla mnie nie. Tzn. nie są aborcją.

A skąd wiesz, że doszło do zapłodnienia? Seks nawet w czasie owulacji nie oznacza jeszcze zapłodnienia. Zapłodnienie nie następuje też w ciągu minuty od stosunku, ale w ciągu kilku dni- pigułka "po" działa do 72h.
Zatem biorąc taką pigułkę, nie wiesz nawet, czy do zapłodnienia może w ciągu kilku dni dojść, ale bierzesz ją na wszelki wypadek, żeby nie doszło.

ps. Na forum sobie nie "Panujemy"

Tabletki wczesnoporonne nie są w Polsce dostępne, a z tego co pamiętam noszą nazwę RU- 486.

To widocznie pani "z okienka" była niedoinformowana. I dobrze zresztą nazwać ją "panią z okienka" zamiast farmaceutką.

Nazwałam ją tak celowo, bo na moją prośbę o Nurofen forte dla dzieci powiedziała, że taki nie istnieje

Tak, przez nieuwagę jeden farmaceutki moje 4 tygodniowe dziecko dostało dawkę leku jak dla dorosłego. Skończyło się wizytą w szpitalu. U tej jakbym kupiła "gumki" to pewnie za 6 tyg planowałabym wyprawkę