Sprzeczne sygnały eks? - Netkobiety.pl

Beckett już płynie uwiedziony syrenim śpiewem. Dziś na siłowni zgadałem się z kolegą  którego historia jest gdzieś po środku mojej i becketta, ale do brzegu od 5 lat rozwiedzeni, Ona 33 lata On 40, mają 8 letniego syna. Jego Ex co średnio dwa lata zmienia jak On to nazywa "Majtka" On ma ksywę "marynarz". Jego młody jest rozpuszczany przez Majtków, regularnie słyszy, że On jest taki czy owaki bo coś egzekwuje a Majtek to dał mu to albo robił z nim to czy tamto... Oczywiście Ex ma go za nic i jedyne kiedy jest potrzebny to jak nie ma Majtka albo jakiś Majtek jest podczas zanęcania bo wtedy Ona potrzebuje więcej czasu. Mówi że zawsze bawi go widok nowego Majtka na pokładzie, przy pierwszym spotkani każdy nowy Majtek patrzy na niego jak Kapitan, pokazując jak ważny jest na pokładzie szalupy... a On wyluzowany myśli sobie chłopie jeszcze się nie połapałeś, że to Ty zostałeś upolowany, A nie Ty upolowałeś. On mówi, że też jak Majtki z Ex pójdą za grubo i młody ma tak wy***bane na Ojca jak to tylko możliwe to nie ma ochoty tam bywać... ale zawsze przyświeca mu myśl ... że kolejny Majtek jest miły żeby dostać się do Ex majtek ... a On jest jak armia czerwona jest był i będzie i do czasu jak młody się nie wyprowadzi będzie jedynym niezmiennym mężczyzną w życiu jego Ex.

U Ciebie sytuacja jest inna, bo też Ty jesteś inny - nie dziwię się, że facet czuje do Ciebie respekt, a dziecko jest w Ciebie wpatrzone. Ale podejrzewam, że i Ty nie traktujesz nowego partnera jak "Majtka" i nie mówisz o nim z pogardą.
Beckett zachowuje się zupełnie inaczej, wciąż jest na etapie - cytując Johna - "Majtka, który jest miły by mieć dostęp do majtek Pani". Każdy komplement ex powoduje, że jego ego wykracza poza orbitę, co pozwala mu patrzeć na pozostałych absztyfikantów z góry, czuć się od nich lepszym. Nie ważne, że co rusz przytacza tu sprzeczne sygnały, fakty. Nie ważne, że całkiem niedawno ex mówiła, że nie daje on jej poczucia bezpieczeństwa, nagle po 3 tygodniach, już mówi zupełnie co innego. Poza tym opis jej związków - to, że nie mieszkała z innymi w Twoim rozumowaniu oznacza, że te związki nie były poważne. Ok, mieszkaliście ze sobą 3 msc, czy dzięki temu można to nazwać poważnym związkiem? Teraz przecież znów nie mieszkacie... a uważasz, czujesz, że tworzycie Rodzinę.
Kolejna rzecz - ojciec dziecka. Byli razem 2 lata, to nawet dłużej niż Ty z nią, poza tym mają dziecko. On podobno ma już swoją rodzinę (tak napisałeś wcześniej), a teraz nagle on ją kocha i chce z nią być? Czy nie zastanowiło Cię to? W Twoim opisie są niemal same sprzeczności - fakty vs to jak Ty je widzisz, czy chcesz widzieć. Czytaj: świat realny vs świat widziany oczyma zakochanego człowieka. Teraz uważasz, że to wielka miłość, przeznaczenie, a Twoja wybranka jest najcudowniejszą kobietą pod słońcem. Ale tak właśnie działają "motyki" Każdy z nas je przeżył, więc Cię w jakimś stopniu rozumie i rozgrzesza
Oczywiście podobnie jak John  życzę Ci, by Twoja historia miała happy end, ale czytając co piszesz niestety trudno oprzeć się wrażeniu, że kroczysz po cienkim lodzie, wmawiając sobie, że to solidny fundament. Niech jednak każdy przeżyje swoją historię do końca, także podobnie jak Andersud będę się jej przypatrywać gdzieś z kąta, i nie będę więcej "krakać". A nóż się mylimy

Oczywiście, że nie wiem. Sadzę jedynie po tym co tu czytam i tak jak pisałam w poprzednim poście - widzę wiele sprzeczności w tym co piszesz, a tym jak pewne fakty interpretujesz. Ale przecież mogę się mylić. Nie będę się z Tobą sprzeczać bo nie dyskutujemy nad jakimś tekstem na zasadzie "co autor miał na myśli", bo Ty jesteś Autorem a to, że odnoszę się wrażenie, że zaklinasz rzeczywistość, bo fakty wskazują na coś zupełnie innego, to już inna sprawa.

Szczególnie, że kolejny raz sam sobie przeczy (na co zwracałam uwagę) twierdząc, że to właśnie ex wymagała od niego stanowczej deklaracji, on natomiast się z tym nie spieszył.
Gdzie w tym JEJ niechęć do budowania związku albo ocena go w kategoriach mało atrakcyjnego? Przecież ona go chciała!
I tu kolejny raz historia się powtarza - tyle, że Ty się szybko zadeklarowałeś. Też mieliście kryzys, też on/ktoś kolejny mógł pomyśleć, że miałeś szansę, ale jej nie wykorzystałeś. Coś mi się wydaje, że wcale nie jesteś 'atrakcyjniejszy' od exa ex (osoba mająca takie poczucie nie musi tego podkreślać, czy komukolwiek udowadniać) ... po prostu się zdeklarowałeś bardzo szybko. Za szybko.

EDIT: Dokładnie chodzi mi o ten fragment:

oraz ten:

Tylko one dają zupełnie inny obraz tej kobiety, niż ten przytaczany/interpretowany przez Ciebie.

Yyyy...ale gdzie Ty widzisz sprzeczności? To oczywiste że skoro z nim była te 5 lat temu to go raczej kochała i chciała z nim być.
Czy to oznacza że ma chcieć być z nim teraz?

Ja też mam byłe wyobraź sobie. I też kilka lat temu chciałem z nimi być, a teraz nie chciałbym za żadne skarby.

I nie, nie ja pierwszy się szybko zadeklarowałem. To Ona zaproponowała wspólne mieszkanie po kilku miesiącach związku. To Ona pierwsza zaczęła mówić o dziecku, budowie domu, przyszłości. Ja byłem coraz bardziej zakochany, zaangażowałem się też w dziecko, więc wszedłem w to jak w masło.
Możemy jej nie wierzyć, ale twierdzi że nigdy się tak nie zakochała jak we mnie. I ja też się bardzo zakochałem. I nigdy nie czułem takiej chemii.

Domysły szanownych pań zaczynają mnie szczerze bawić.

Chyba napisałem to samo o swojej , normalnie mogę zapytać czy to nie ta sama kobieta?

beckett ona znalazła Cię do odegrania roli. Moim zdaniem twój poprzednik miał odegrać tę samą rolę, Tylko może był bardziej sceptyczny do tej roli, pogadaj z nim - możesz się zaskoczyć.

No jest! Dajmy chłopu upajać się tym.

Nie.
Gość jest niepoważny, zwyczajnie niepoważny. Po tym jak zaszła w ciążę stwierdził że nie chce się bawić w rodzinę. Zresztą nie znali się dobrze tak naprawdę. Wyszło trochę nieciekawych faktów z jego życia, to że zdaje się nie była jedyna i takie tam. Nie muszę z nim gadać, wiem to od osób trzecich - mamy wspólnych znajomych. Zresztą nie obchodzi mnie to.
Nota bene typ własną rodzinę też ma w dupie.

Nie panoszy się. Ma ustalone dni w których może bywać, ale przyjeżdża tylko wtedy kiedy ma na to ochotę i najczęściej wtedy kiedy wie że mnie nie ma. I częściej go nie ma niż jest.
Ojciec przyjeżdża do dziecka. Niech przyjeżdża. To w końcu ojciec, niezależnie od jakości jego ojcostwa.

A skąd w ogóle pomysł że przekonywała?

Miałem w życiu kobiety które mnie zostawiały po jakimś czasie, bo czekały na deklaracje albo rozwinięcie związku, którego ja nie chciałem potraktować poważnie. Odchodziły rozczarowane.
Ale nie przekonywały mnie do niczego.

Istnieją na tym świecie kobiety na tyle niezależne, że nie będą za wszelką cenę szukać ojca dla swojego dziecka.
Nie muszą się godzić na byle co.

Chciała 4 lata temu. Ale już nie chce.
Tak jak ja chciałem być ze swoimi byłymi, ale już nie chcę.
Logiczne i dość życiowe, nieprawdaż?

Do czego dążysz? Że Ona kocha dwóch? Że zaprasza mnie do wspólnego mieszkania, do bycia ojcem dla jej dziecka, planując ze mną przyszłość, kochając się bez zabezpieczeń, planując gdzie kupimy działkę pod dom, zbliżając nasze rodziny do siebie i równocześnie liczy na powrót ojca jej dziecka?

To raczej to się kupy nie trzyma.

Mieliśmy kryzys, poważny. On wynikał z pewnych mocnych różnic ale i problemów w tworzeniu relacji po obu stronach. Ale nie z powodu jej eksa, litości.

W ogóle nie zrozumiałeś tego co chciałam Ci przekazać. I nie chodzi, że kocha Was dwóch, masz po prostu mylny jej obraz - bardzo mylny.
To co i w jaki sposób o niej piszesz ma się nijak do tego jak opisujesz jej zachowania i fakty z życia. A co za tym idzie masz bardzo skrzywiony obraz Waszej relacji/związku i Twojego miejsca/pozycji w nim.
Ale tak jak pisałam wcześniej - patrzysz na to wszystko teraz przez różowe okulary i po prostu nie dopuszczasz do siebie myśli, że może być inaczej.

Ale jak to przyjeżdża do dziecka do nie swojego domu? Nie ma możliwości zabierać chłopca do siebie? Taka jest decyzja sądu?

W obecnej sytuacji nie. Zabezpieczamy się.
Nie chcę żeby ewentualna wpadka podjęła za mnie decyzję. Bo to przepis na katastrofę.

Nie było żadnego sądu.
Ona się boi dawać mu dziecko. To nie jest były mąż czy były partner. Nie mieszkała z nim, nie zna go tak naprawdę dobrze. A dowodów na to że jest odpowiedzialny i uważny i opiekuje się dobrze dzieckiem raczej nie daje - i to muszę przyznać. Chodziło nawet o tak prozaiczną rzecz jak to, że dziecko po kilku godzinach z nim nie miało zmienionej pieluchy, która była przemoczona tak, że az portki były mokre. Kłamie też, że "dopiero włączył bajki", a z historii przeglądania w TV okazało się że dzieciak oglądał bite 3 godziny. Przy czym my trzymamy się limitów 30 minut dziennie.
Ale w końcu to (oddawanie mu dziecka) będzie musiało nastąpić i powoli do tego dojrzewa. Jednak jako opiekuńczej, de facto samotnej matce, ciężko jej ta decyzja przychodzi. Zwłaszcza że np. jej mama kategorycznie namawia ją by nigdy tego nie robiła, bo ojciec dziecka to niedojrzały piotruś pan.
Ustalenie pewnych norm obecności ojca dziecka w naszym życiu to jedno z przedmiotów naszych dyskusji. I tak, Ona chce coś z tym zrobić. A ja wrócę do mieszkania z nią tylko wtedy, kiedy zostanie to unormowane.

Beckett ja jestem spokojną kobietą.
Zrozumiałam z Twojej wypowiedzi,że staracie się o dziecko- a to ważna informacja.
Nie ma potrzeby się unosić.
dla mnie jest to awans- bo zrobiłabym tak tylko z kimś komu 100% ufam.

Czyli w momencie kiedy twój czajnik się gotował i było tak "fajnie" że chwilę potem odpaliłeś wrotki? I jakbyście wpadli to czym ta sytuacja różniła by się od obecnego Ex?

I tak Was kolejny pogodzi. Przyjdzie taki, ani przystojny, ani bogaty, ale powie jej zostaw tych frajerow albo won. I ona Was zostawi ).

Po co mam odpowiadać, skoro Roxann lepiej wie

John,
Konflikt zaczął narastać kiedy zaczęło się robić naprawdę poważnie. Pojawiły się wątpliwości. Nie będę pisał tego jeszcze raz, wszystko jest na początku wątku. Ważne jest to, że przynajmniej na razie, oboje podchodzimy do naszych problemów inaczej. Na razie wygląda na to że jest jakaś szansa, że kryzys przeobraził ten związek. Ale jeszcze za mało czasu upłynęło. Zapytaj mnie za rok, może pół.

Jej eks na pierwszy rzut oka może się wydawać bardzo interesujący jako człowiek i jest. Ma dużą wiedzę, jest inteligentny, dobry rozmówca. Niestety czarodziej i autokreator, bo rzeczywistość którą kreuje nie ma wiele wspólnego z tą realną. Nie znała go dobrze, dość powiedzieć że np. do dziś nie wie gdzie mieszka, nigdy u niego nie była w domu. Jak dziś twierdzi, zakochała się w obrazie który stworzyła sobie we własnej głowie, a który okazało się nie miał pokrycia w rzeczywistości.
To jest związane z jej modelem relacji, pisałem o tym na początku wątku - wg mnie ona ma problem z wybieraniem osób niedostępnych, ma coś na kształt lęku przed bliskością. Dobrze się czuła w relacjach luźnych, które nie zaszły za daleko. Gdy stawały się bliższe, sabotowała je. To stało się u nas, choć i ja swoje dołożyłem skutecznie.
Dlatego...nie wmawiajcie mi hurraoptymizmu, bo sprawa nie jest prosta i nie przyjdę teraz do niej z pierścionkiem i walizkami. Czas jest potrzebny obojgu.

No nie trzyma.
Nie muszę się dowartościowywać statusem partnerki. Spotykałem się zarówno z aktorką jak i dziewczyną z salonu t-mobile.
I żadnej nie wartościowałem pod kątem statusu majątkowego czy zawodowego.
Każda miała swoją wartość, zalety - czasem różne.

To jest opis exa ex, ale czy nie masz wrażenia, że doskonale pasuje i do niej? Czy ona nie oczarowała Cię przypadkiem tą wizją ślubu, wspólnych dzieci i prawdziwej miłości? I tak jak jej ex ją czarował, zwodził ... tak ona teraz Ciebie? Tylko jak już to wszystko dostała, a Ty się zacząłeś pięknie wpisywać w jej marzenia, nawet zaczęliście myśleć o wspólnym dziecku, nagle nastąpił zwrot o 180 stopni aż musieliście się rozstać?
Oni się rozstali w momencie kiedy pojawiła się ciąża, a on teraz po latach twierdzi, że ją kocha i chce z nią być jednocześnie olewając swoją własną rodzinę.
Moim zdaniem jej ex, tak samo i ona mają ogromne braki emocjonalne i zwyczajnie nie nadają się do związków.
Chcesz być jej wybawicielem i uszczęśliwiać ją na siłę - ok, ale wiedz, że ona w głęboką, prawdziwą relację z Tobą nie wejdzie. Bedzie Cię oplatać swoją pajęczyną, uwodzić, rzucać czułe słówka i wizje wspólnej przyszłości, by znów uciec, gdy zrobi się zbyt poważnie.

Z kobiecego punktu widzenia: Na początku jak Beckett to opisał i obciążył siebie niefajnymi zachowaniami w związku- bo jakoby przerzucał na kobietę swoje stresy- to pomyślałam, że rozumiem ją, bo kto chciałby być z mężczyzną co nie panuje nad emocjami. Potem On zachowywał się bardzo nerwowo, intetrpretując negatywnie każde jej oddsunięcie, ale się pozbierał jakoś.
No i się zelszli.. I tu mi się przestało zgadzać- bo jak już jesteśmy po słowie znamy się to działamy na rzecz związku albo odpuszczamy..
A tu jakieś półśrodki. więc jednak gierki..
Nie twierdzę, że Beckett masz urojenia i jej nie zależy..Ale z jakiegoś powodu zaufania między Wami nie ma, a jak nie ma, zawsze będzie zabezpieczać tyły
Jak masz jeszcze jakiegoś trupa w szafie to dawaj..
I niestety co było do przewidzenia, od kiedy wciągnęła Cię na swoje poletko przewagi- czyli seks- masz już zamglone widzenie spraw..

Tez mi się wydaje, że Autor wszystkiego nie powiedział, stąd ta historia się "kupy nie trzyma", a on sam raz mówi jedno a potem się z tego tłumaczy, ze jednak nie do końca tak...
Zresztą już w pierwszym poście napisał:
"Nie chcę wdawać się w szczegóły, liczą się efekty - po prostu nie daliśmy rady"
A diabeł wiadomo w czym tkwi...
Tak jak z tym "szczegółem", że ona ma dziecko a relacje z jego ojcem ma takie a nie inne, itd.
Efekty to tylko ich wypadkowa...

Ale Ci się trafiło beckett, starcie vs Ela210 i Roxann. Ja bym chyba uciekł bez słowa.

Dzień liczony od którego momentu?

Spotykamy się "od nowa" ponad miesiąc.
Zachowujemy się jak para i widujemy się praktycznie codziennie od ok 2-3 tygodni.

Czyli jeszcze dajesz mi jakieś 2 tygodnie

Nie ma trupów żadnych w szafie. Wiecie już wszystko. Więcej niż bym chciał, a świat jest mały.

Tak, były niefajne zachowania z mojej strony. Wina jednak jest obopólna i cieszę się że oboje to rozumiemy. No ale niech liczą się czyny a nie słowa.

Działamy na rzecz związku. Jest coraz lepiej. Coraz więcej entuzjazmu, chęci, ciepła, zainteresowania z Jej strony. Odwdzięczam się tym samym. Fajnie jest. Trochę tak jak rok temu, na początku.
Rozumiem że nie-półśrodkiem byłoby dla Ciebie zamieszkanie wspólne na fali hurraoptymizmu? Nie. Oboje tego nie chcemy ze względu na dziecko. Nie można mu mieszać w głowie. Wprowadzam się, wyprowadzam, znowu wprowadzam i pytanie na jak długo tym razem. Dajmy czasowi czas, uzyskajmy jakąś pewność że to ma duże szanse na przetrwanie.

Awantura to za dużo powiedziane. U nas w ogóle nie było awantur.
Była napięta sytuacja i rozmowa kilka dni temu. Na moje jasno postawienie granic w naszych sprawach do rozwiązania zareagowała dość agresywnie. Dopiero rozmowa wieczorem w cztery oczy załagodziła sprawę i trochę się wycofaliśmy oboje na bardziej kompromisowe pozycje. Powiedzmy że odłożyliśmy dalsze pertraktacje na kilka dni, żeby przemyśleć parę kwestii.

Czyli ten tajfun na razie się zbiera, puki co jest ciepło i wilgotnie - czas na zabieranie domów i samochodów przed Tobą. Wytrzymasz tajfun będzie dobrze:)

[kłaczek] lepiej wcześniej , schron wybudowany? myślę że "Pani" zbierze na sile i jak pie***nie to się zdziwisz. Nie bez powodu tajfuny mają takie słodkie kobiece imiona ...

Wygląda mi to na swego rodzaju asekurację, świadome uciekanie od rozwiązania bieżących problemów, żeby nie burzyć panującej sielanki. Za kilka dni wrócicie do tematu i odłożycie go na kolejne kilka dni, kiedy pani doktor znów zareaguje agresywnie? A burze gradowe coraz większe i ciemniejsze i w końcu kiedyś musi się z nich coś urodzić, a odwlekanie rozmowy spowoduje tylko, że jak pierdyknie, to konkretnie.

No ale pani doktor właśnie nie chce przepracowywać problemów. Na Twoje jasno postawione granice zareagowała agresją, a Ty jak potulny baranek wycofałeś się do narożnika.

Na Twoim miejscu Beckett upewnilabym sie ze startuję w konkursie na jej mezczyznę a nie Pana Nianię.
Bo mino wszystko maly Ma ojca.
Bo mam.wrazenie tez z drugiej strony, ze tym chcesz sobie punktow nabić.

Pani doktor potrzebuje Becketta do odegrania określonej roli w jej życiu, niekoniecznie pokrywającej się z jego wizją. I choćby się chłopak dwoił i troił, tego nie zmieni.
Teraz ta "więź" z małym może powodować, że Pani doktor łaskawiej spojrzy na niego. Do tego dochodzi to jego przekonanie, że dziecko potrzebuje ich oboje, że odkąd są razem to jest spokojniejsze i lepiej śpi i w ogóle on lepiej się sprawdza w roli ojca, ale... jak napisała Ela to dziecko ma ojca i ten ojciec żyje, ma się dobrze i zapewne będzie w życiu tego dziecka obecny coraz więcej. Teraz zajmuje się nim jak może i potrafi a powiedzmy sobie szczerze, mało który facet ma cierpliwość do tak małych dzieci i naprawdę mokra pielucha to nie jest wyznacznik, że on tego dziecka nie kocha. Śmiem twierdzić, że wraz z czasem autorytet ojca będzie w oczach dziecka systematycznie rósł, aż przyjdzie moment, że będzie on w niego tak wpatrzony jak obecnie syn Andersuda w niego.
Teraz pani doktor z żalem stwierdza, że szkoda, że ojciec dziecka tak nie dba o jej syna jak on ale... niech tylko dziecko stanie się nieznośne, a Beckettowi puszczą nerwy...to już dobrze Andersud opisał   Ale póki Beckett będzie patrzył na świat przez różowe okulary i dokąd starczy mu sił i cierpliwości, będzie się tym dzieckiem zajmował najlepiej jak potrafi a nawet jeszcze bardziej, by zaimponować Pani i pokazać, że jest idealnym partnerem, najlepszym wśród innych potencjalnych z ojcem dziecka na czele.
Becket niby stroszy piórka, niby chce grać o swoje, stawiać granice ale jak tylko widzi, że Pani niezadowolona, że puszczają jej nerwy, grzecznie się wycofuje, bo boi się, że znów pójdzie z kwitkiem. Także dopóki Beckett będzie wypełniał grzecznie polecenia Pani, dopóty ona będzie dla niego miła i skłonna do całonocnych łóżkowych igraszek, snucia marzeń o białej sukni i gromadne dzieci, ale jak tylko Beckett wyłamie się i zacznie Pannę ustawiać pod siebie, sielanka się skończy.
Tak ja to widzę.

A ja myślę, że Wasze 3 historie są różne i ta akurat ma szansę na szczęśliwe zakończenie, aczkolwiek łatwo to tu nie będzie.
Tak, pani doktor ma problem z wejściem w bliższą relację.
Tak, są i będą problemy z ojcem dziecka.
Tak, mama jest nadopiekuńcza, bo chłopczyk to nie jest już niemowlę, którego strach by było puścić z tatą, bo mu się pupa odparzy od przemoczonego pampersa.

Niemniej jednak mają szansę się dotrzeć i poukładać to wszystko, choć będą burze, bo to chyba dwa niełatwe charakterki