Sprzeczne sygnały eks? - Netkobiety.pl

Raczej nie chodzi o przypisywanie kolejnym odpowiedzialności za zachowania poprzednich, tylko o klasyk: "wszystkie kobiety są takie same". No, skoro są takie same, to po co się zagłębiać w świat tej konkretnej osoby i ją naprawdę poznać. Wygodne wytłumaczenie, gdy i tak nie ma się ochoty tego robić. "Bo ona robi to samo" - drugie. Tylko ludzie nie lubią być negatywni i egoistyczni bez powodu. Powód trzeba więc stworzyć, żeby sobie uzasadnić własną postawę.

haha niepodobna też prawda;)

to fajnie że starasz się poznać;) ale dalej Cię przyciąga, mimo tych wszystkich przykrości? z powyższego rozumiem, że znowu starałeś się o powrót, a jej odpowiedź była odmowna?

Apdejt.

Jest miło. Spędziliśmy razem część świąt, byłem nawet na obiedzie u jej rodziny, zaproszenie było "z bomby" i czułem się trochę niezręcznie. Ale OK, daliśmy radę wszyscy
We wtorek zostałem zaproszony na miłe śniadanie przed pracą. Wczoraj wieczorem zrobiliśmy butelkę wina. Fajnie mi się z nią spędza czas. To co jest między nami to taka "przyjaźń plus". Plus, bo oczy się spotykają, jest przypadkowy dotyk, każde pożegnanie to coraz czulszy buziak w usta i dłuższe przytulenie. Zaczyna mi chyba pękać pewna bariera na nią, czuję coraz większą bliskość.
W ogóle jednak nie rozmawiamy o nas. Nic. Poza krótką wymianą smsów, w której dziś stwierdziliśmy że oboje nie wiemy (nawet nie sprecyzowaliśmy czego nie wiemy...ale wiadomo o co chodzi), ale jest nam dobrze z tym jak jest teraz. Mam potrzebę być z nią, ale chcę też odbudować więź. Czuję też lęk...przed odrzuceniem z jej strony, przed niepowodzeniem, przed angażowaniem się. Nie wiem jak to przełamać do końca, liczę że samo się zadzieje. Może powinniśmy porozmawiać. Ale boję się tego, boję się popsuć to co jest, bo jest mi dobrze.
Choć chciałbym móc na legalu ją przytulać. Czasem mam wrażenie że ona czuje to samo. O łóżku nawet nie wspominam...choć tu mam jeszcze mieszane uczucia.

beckett czytam co piszesz i rozumiem twój sposób działania, ale zastanów się jak mocno wchodzisz w relację nie zostawiając sobie marginesu na wyjście bez strat. Ja wybrałem grę w otwarte karty, powiedziałem co czuję, czego oczekuję i zakończyłem że rozumiem jej dystans, ale jeśli tak bardzo jej na mnie zależy i tak bardzo pragnie mojego szczęścia to niech powie kiedy nasze starania zejścia się należy zakończy, bo Ona tego nie czuje. Takie sobie czcze gadanie, ale oboje wiemy na czym stoimy. Ja się staram (ale w zakresie związku) nie bycia naokoło niej i jest spoko.

Pomyśl czy nie lepiej wiedzieć niż potem okaże się, że oboje mieliście co innego na myśli.

....

Roxann ujęłaś idealnie to co myślę, nie zgodzę się tylko z tym że ja czegoś oczekuję - staram się i niczego nie oczekuję. Czasami może w słowach wyrazić to co się dzieje. Dodatkowo nawet przez chwilę nie czuję się Panem sytuacji.
W swoim zachowaniu wobec niej staram się nie popełniać tych samych błędów i cieszy mnie jak widzę to po drugiej stronie.

Pewnie jest na etapie orbitowania ze szczęścia, dajmy mu się pocieszyć za nim życie jeb..ie nim o ziemie.

Czytając przypomina mi się film w którym transportuja nitroglicerynę po dziurawej drodze. Jeden fałszywy ruch lub pech i witasz się ze św. Piotrem. Jak czytam to zupełnie jak było u mnie, tylko dlaczego Ona nic nie chce z dekarować?ja u swojej odebrałem to jako ścieme i manipulacje.

Trzymam kciuki ta twoja jest dojrzala

Beckett, czy Ty nie masz wrażenia, że powtarzacie ten sam schemat, co rok temu? Wtedy też pisałeś, że przez pierwsze dwa miesiące podchodziłeś do tematu ostrożnie i powoli, że początkowo to jej bardziej zależało, potem wybuch namiętności z dwóch stron itd.
To dobrze, że wciąż jest między Wami chemia, bo inaczej byłoby po sprawie. Ty jednak dobrze wiesz, że w tej fazie (choćby pozornie) kontrolujesz sytuację - to ona teraz się stara, nie chce wypuszczać z ramion, całuje tak jakby świat miał się skończyć itd. Przecież znasz to z autopsji. Boisz się jednak totalnie jej ulec bo wiesz, że dopiero potem mogą pojawić się schody, kiedy to napięcie i wspólne nakręcanie się pożądaniem opadnie. Dlatego będziesz możliwe długo przeciągać ten moment upajając się tym, że ona znów stara, że "leci na Ciebie". Teraz zdobywacie siebie na nowo, to mega kręci. Tylko co potem?
John też przez kilka tygodni upajał się zainteresowaniem swojej ex. W końcu pannie się znudziło.
Oby u Ciebie nie było podobnie... ale z tego co piszesz to ona nadal nie wie czego chce, boi się  powrotu itd. Chemia, sympatia to jedno, budowanie trwałego związku to drugie. Może i masz wrażenie, że to jest ten etap na budowanie nowej lepszej relacji bez seksu, ale jesteś w błędzie... i mówi Ci to kobieta A wiesz dlaczego? Ponieważ Wy już byliście parą, mieliście seks... Więc to nakręcanie się i zwlekanie z tym "pierwszym razem" jest bardzo naciągane, ale w sytuacji kiedy oboje jesteście wolni wciąga prawie jak na początku znajomości. Do tego aura sprzyjająca
Nie chcę Cię zniechęcać ale kobiety też mają swoje potrzeby i potrafią instrumentalnie traktować facetów. Z opisu jej zachowania jasno wynika, że ma na Ciebie ochotę, nie traktuje jak "tylko" kumpla, ale niekoniecznie ma ochotę na związek z Tobą. Nie wiem co lepsze/gorsze. John obawiał się wyjazdów majówkowych z ex bo nie chciał być postawiony w sytuacji, że spędzi je po koleżeńsku.. u Ciebie jest ryzyko, że panna chce bliskości, seksu, niekoniecznie związku. Związek już po pierwszych motylach wam nie wyszedł, ale jest wspomnienie cudownego początku i teraz to powtarzacie na zasadzie - przeżyjmy to jeszcze raz

Ale ona daje mu te sygnały, tyle że w przeciwieństwie do Ciebie on ich w ogóle nie chce słuchać tylko przeciągać jej napalenie na niego bo wtedy ma namiastkę tego czego by od niej chciał w związku - zaangażowania i napalenia.
I tak jak mówisz, on to wie.. ale przeciąga bo ta sytuacji go kręci.. ale rozmowy nie podejmie bo pomiędzy wierszami czuje, że ona nie chce związku. I gdyby zapytał wprost teraz to dostanie odpowiedź jaką Ty dostałeś. No więc będzie zwlekał opierając się pożądaniu laski która od dłuższego czasu jest sama... myśląc że to objaw miłości

Trzymam za niego kciuki, w końcu w totka też ludzie wygrywają... mając przeciw sobie prawdopodobieństwo.

Tak czy inaczej On chce odciągnąć ten moment zderzenia jak się da najdalej... może Ona się zakocha bezpamięci i uzna go za tego jednego jedynego. Ma 39 lat, beckett rokuje... myślę, że laska kalkuluje że to może być ostatni dzwonek na rodzinę.

Mnie zastanawia, dlaczego Ona nie jest wstanie powiedzieć mu ok to spróbujmy. W końcu nic za tym nie idzie, moja małolata rozumiem chciała mieć wolną drogę do randek itp, ale u becketta? Oboje są dorosłymi ludźmi łatwo mogą ustalić proste zasady, nie musimy od razu zamieszkać, jesteśmy razem (w końcu i tak go zabiera do rodziny) i sprawdzamy co dalej.
A Ona zachowuje się jak moja 25 latka, aż tak nie chce wchodzić w związek, że nawet nazwanie próbą bycia razem ją przerasta? czy to brak szacunku? Gra - i pani też zakłada że może ktoś fajniejszy się pojawi i wtedy zsadzi mu kopa - a do tego czasu potrzebuje kogoś do seksu?

Krzywy uśmiech pojawił się na mojej twarzy, w moim wątku było dokładnie tak samo! Było naprawdę super kilka tygodni, do tego już się cieszyła na wspólne plany w maju. Mogłem dalej robić to co ona chce, wykręcać się i liczyć .... Ja postawiłem jasno sprawę, wóz albo przewóz i od tygodnia mam spokój... poza jej przyjacielską pomocą na którą moją jedyną reakcją jest dziękuję, przelałem Ci zwrot kosztów. Koniec gierek.

Mam zamiar być konsekwentny i Tobie też tego życzę.

Beckett, niestety uważam, że Twoja ex nie chce z Tobą być.  Bo co to oznacza, że ona się boi? Przecież teoretycznie nic nie traci a może zyskać. Myślę, że chodzi tu o to, co John napisał w przedostatnim poście.  Ona nie chce nawet pojąć próby bycia razem bo ma nadzieję, że trafi się ktoś lepszy więc nie chce siebie ograniczać. A że na horyzoncie nikt się ciekawszy jeszcze nie pojawił to co jej szkodzi spędzić z Tobą trochę czasu, nawet poprzytulać - korzystać z uroków związku nie będąc w nim. To bardzo wygodny (dla niej) "układ" na ten czas przejściowy.

A pisałeś że Ona nie była nigdy w poważnym związku. Kobiety z niepoważnych związków nie mają dzieci.

To o dość istotnej rzeczy "zapomniałeś". Czy to przez to dziecko ona ma te "dziwne"relacje ze swoim ex? Niezależnie od tego jakbyś kochał to dziecko, ono ma ojca. Nawet jeśli nie są razem z mamą.
Poza tym trochę mało odpowiedzialna ta Twoja pani doktor, skoro mając 2-letnie dziecko w domu, wręcz w błyskawicznym tempie sprowadziła do niego "wujka", a jeszcze w szybszym tego wujka z niego wyrzuciła. Piszesz, że dziecko się cieszy kiedy widzi, że jesteście razem, że ono Was razem potrzebuje. Owszem dziecko przyzwyczaja się do ludzi, ale w tym wieku chyba najbardziej dziecko ma w głowie zabawę. A bawić się może teoretycznie z każdym, kto mu poświęci uwagę i czas. Także trochę przesadzasz z tą więzią z jej dzieckiem. Nie zająknąłeś się o nim ani słowem. Nie musiałeś, ale podobno go tak kochasz a ono takie do Ciebie przywiązane.
Być może to jest jeden z powodów, dlaczego ona nie chce powrotu - może zrozumiała, że to nieodpowiedzialne tak mieszać dziecku w głowie. Poza tym te Twoje pretensje o brak czasu czy wystarczającej uwagi teraz nabierają innego wydźwięku. 3-latek jest bardzo absorbujący i konkurencji o jej uwagę nie wygrasz. Na dodatek bywasz "narwany". Może i teraz go kochasz, ale za kilka lat wcale nie wykluczone, że będziesz się do niego odnosił jak Anderstud do syna swojej ex. Ona ma już swoje powody, dla których nie chce być z Tobą w związku i zapewne jest to kilka czynników. Nie zmienia to jednak faktu, że może Cię wciąż lubić, a nawet czuć "chemię", kiedy jesteście razem.

EDIT: teraz też stało się jasne, dlaczego Twoja ex tak szybko weszła rok temu w ten związek z Tobą, skąd nagle te jej marzenia o białej sukni i "pełnej" rodzinie. Jak widać marzenia to za mało by stworzyć dom dla dziecka. Wystarczyło, że kilka msc pomieszkaliście razem i wszystko szlag trafił.

Wierzę, że mały nie jest związany i że mógłbyś w jego zyciu odegrać ważniejszą rolę. Ale wpadają nastolatki- a tn mężczyzna był dla niej ważny- co nie znaczy że jest. Może nie. Ale znaczy- że Ona ma za sobą poważny zawód damsko- męski.

Tak czy inaczej piłka jeśli chodzi o wasz związek po jej stronie. Oddaliłabym się teraz i dała jej krótki czas do namysłu- wóz albo przewóz.
Czyli wchodzicie w to jeszcze raz i pracujecie nad tym razem. na 100%

Ona wychowała się z matką, więc nie zna mechanizmów panujących w zdrowym związku. Związki traktuje luźno, partnerów instrumentalnie. Tak jak z Beckettem chciała zrealizować plan o wspaniałym ślubie, tak zapewne z ex - marzenie o dziecku. Nie uwierzę, że Pani doktor, mając wtedy 34 lata zaliczyła wpadkę w 2-letnim związku. Zegar tyka(ł), stąd ciąża.
I bardzo trafnie jej podejście ująłeś w słowach: "teraz pokazuje CI ile z Ciebie potrzebuje w swoim życiu, odrzucając całego Ciebie razem z twoimi potrzebami i wybierając tyle ile Ona potrzebuje."
Myślę, że to się tyczy wszystkich jej ex, nie tylko becketta.

Zła diagnoza. Ale miałaś prawo tak myśleć, bo faktycznie ukryłem bardzo istotny fakt w naszej historii.
Nie rywalizuję o jej uwagę z dzieckiem. W żadnym wypadku. Czas organizuję nam wspólnie, w zasadzie to jest (była) nas trójka, nierozłącznie. Czas dla siebie mieliśmy tylko wieczorami i w ogóle mi to nie przeszkadzało. Teraz też tak jest. Zresztą ja z racji swojego wolnego zawodu i nienormowanego czasu pracy bardzo ją odciążam w prowadzeniu domu i zajmowaniu się dzieckiem. Zabieram go na basen, place zabaw, wycieczki. Mamy swoje zabawy, rytuały i powiedzonka. W ogóle mi nie przeszkadza że nie mamy więzów krwi.

Wyrażasz dosadnie moje obawy. Słusznie. Napiszę więcej - ona sama boi się siebie, tego że ma problemy z utrzymywaniem relacji. Tego że skrzywdzi kiedyś swoje dziecko, mnie i jeszcze nasze wspólne, które chcieliśmy przecież mieć.
Sporo teraz o tym ze sobą rozmawiamy.

Jedną z moich zalet wg niej jest moja dojrzałość, odpowiedzialność, poczucie bezpieczeństwa które przy mnie ma, moje uczucia do jej dziecka, chęć założenia domu i rodziny. W tej kwestii ufa mi w 100%.

---------------------------------------------

A zasadniczo co się między nami zmieniło?
W zasadzie jesteśmy w związku, tyle że...nie jesteśmy. Bez deklaracji, których ona się boi. Jest prawie codzienne spotykanie się, bliskość, okazywanie uczuć, wspólne wypady z dzieckiem, moje zajmowanie się jej (a wcześniej naszym) domem, wspólne sprawy, jest wspaniały seks do białego rana, niewyspanie, motyle w brzuchu.
Tyle że...ona się nadal boi deklaracji. Chce być w 100% pewna że to jest to, nie chce znowu za jakiś czas się rozstawać, robić mętlik w głowie dziecku. Sobie. Mi.

He he he, normalnie jakbym sobie przewinął taśmę z zapisem mojego życia o dwa miesiące do tyłu,
nawet listy dialogowej nie trzeba zmieniać, bo one chyba w genach mają zakodowane te swoje formułki

No nic, na razie nic nie mówię, pożyjemy zobaczymy. Przypomnij sobie dokładnie dzień w którym się bzyknęliście,
dodaj równo 30 dni, zapisz datę na kartce i przyklej ją sobie do monitora. Jeśli do tego czasu nie padnie "popełniłam błąd"
to kto wie, może i coś jeszcze z tego będzie, chociaż... Albo nie, tym razem ugryzę się w dupę i nie będzie żadnego chociaż.

P.S.
Prawdziwe oblicze drugiego człowieka poznasz wtedy, gdy jeden raz zrobisz coś wbrew jego woli - Konfucjusz
Prawdziwe intencje powracającej eks poznasz wtedy, gdy jeden raz nie zrobisz tego co ona chce - anderstud

Co się dziwić, że 95% lasek gada i robi to samo, skoro jest tylu facetów idiotów, którzy się na to łapią. To nie było personalne jak coś, ale po co zmieniać coś, co działa? Ważne kryterium przy wyborze, by kobita nie zachowywała się jak klon.

U mnie podobnie, jak następnym razem usłyszę jakieś wyznania dziwne, przyrzekanie na ch*j wie co, to będę wiedział, że to sygnał alarmowy .

Zgadzam się z tym, co napisała Roxann. Pani myśli o sobie, a gdzie w tym wszystkim jest to dziecko, które już przywiązało się do "wujka"?

Tak po przemyśleniu dodam - z autopsji wiem jak musi być ciężko jeśli decydujesz się wyprowadzić od kogoś kogo kochasz (byłem w tym miejscu), jak musiało być beckettowi źle że poza samą miłością, zostawił też młodego z którym się związał - teraz mając jeszcze mniej ze strony swojej ukochanej ... stara się bardziej i ma jeszcze większe oczekiwania...

Widocznie w przypadku jej dziecka liczy się "jej" głównie.

Tak będzie, a on dochodzi do takiego etapu ze swoim zaslepieniem, ze będzie można mu powiedzieć "masz co chciałeś".

To nie do końca tak. W niej nie ma w ogóle desperacji. Gdyby była, to by się związała dużo wcześniej z którymś z adoratorów. A jest ich trochę. W tym jeden jest, muszę przyznać obiektywnie, niezłą partią i jest w niej zakochany po uszy. Jest przyjacielem jej rodziny. W porządku chłop, ale bidny, bo ona go nie chce. A on akceptuje koleżeństwo w cichym cierpieniu. Odpuścił całkowicie gdy ja się pojawiłem.

O dziecku i odpowiedzialności wobec niego myślimy oboje. Przedwczoraj usłyszałem od niej bardzo miłe słowa - że jestem o wiele lepszym "ojcem" niż ojciec biologiczny. Że dziecko jest ze mną dużo bardziej związane, że mnie uwielbia. I że ma żal do ojca biologicznego że najlepiej mu wychodzi puszczanie dziecku bajek na telefonie (zwłaszcza że my oboje bardzo bajki dziecku ograniczamy, a dostęp do telefonu ma zabroniony).
Mały teraz ewidentnie jest szczęśliwy, bo myśli że nas odzyskał, że odzyskał becketta. Chyba jest coś takiego że dziecko podświadomie potrzebuje pełnej rodziny. Kochających się wzajemnie opiekunów. Widać jak na dłoni że to zwiększa jego poczucie bezpieczeństwa, jest spokojniejszy, lepiej śpi (usypiamy go codziennie razem), częściej bawi się sam i potrzebuje mniej uwagi mamy.
No i teraz tak - jasna deklaracja powrotu to ponowne mieszkanie razem. Dziecko jest coraz starsze, coraz więcej rozumie, pamięta, coraz bardziej jest ze mną związane. Co będzie jeśli za pół roku czy rok znowu nam nie wyjdzie? Cierpienie małego, strata, coś jak przeżywanie rozwodu rodziców. Dlatego też teraz nie proponuję nawet żebym zostawał na noc. Nie chcę żeby przyzwyczajał się że znowu mieszkamy razem. Wie że mam swój dom i przyzwyczaił się już do tego.
Kolejna sprawa, która niestety była kością niezgody między nami, to ojciec biologiczny. Jest o mnie bardzo zazdrosny, jest też zazdrosny o to że dziecko ma ze mną o wiele lepszy kontakt (bywają sytuację że krzyczy że nie chce do taty, tylko chce do mnie i do mamy). Twierdzi że kocha moją kobietę i że chciałby z nią być (kolejny...). Przyjeżdża jak chce, dziecka nie zabiera, siedzi w "naszym" domu z nimi. Potrafi go nie być miesiąc, po czym ma okres że bywa nawet trzy razy w tygodniu na całe dnie. Mój warunek to unormowanie tych kontaktów i ograniczenie relacji ojca do relacji z dzieckiem. Powinien dziecko zabierać do siebie. A moja pani niestety pozwala mu na wszystko, bo to ojciec.

Tak. Sytuacja była i jest dla mnie podwójnie trudna, bo to dziecko traktuję jak własne. Przez rok bardzo się zaangażowałem.
Czy staram się bardziej? Nie. W staraniu się jest równowaga. Staram się ją utrzymać. Też dostaję dużo. Nie tylko w łóżku.
Czy mam większe oczekiwania? Oczywiście. W kwestii rozwiązania naszych problemów, tam gdzie piłeczka leży po jej stronie. Jej deklaracja na TAK jest równoznaczna z jej decyzjami związanymi z przyszłością jej, jej dziecka i ojca dziecka.

Ależ wiem dlaczego się wybraliśmy nawzajem. Do zmanipulowania akurat byłem najtrudniejszy, najłatwiejszą partią byłby ów przyjaciel rodziny, gość który jest gotów dla niej zrobić wszystko i jest na każde skinienie. Myślenie w tych kategoriach o niej to abstrakcja, musisz mi zaufać. Ani ona nie jest manipulantką, ani nie wykorzystuje ludzi. Ani nie jest desperatką.
Cichym wielbicielem na półce się nie stanę i Ona dobrze o tym wie. Nie jestem na każde zawołanie, mam swoje wymagania, stawiam twardo pewne warunki. Daję tyle ile otrzymuję.

Kilka dni temu jasno powiedziałem, że nie będziemy tego ciągnąć w nieskończoność. Póki widzę progres - to jest OK.

Dokładnie takie samo odniosłam wrażenie. Beckett nawet tych samych sformułowań użył.

Nawet ciężko tu cokolwiek pisać bo dodajesz coraz to nowe kwiatki.
Były panoszacy się w domu? Znasz wątek Radeusza?
Po co takie szopki z dzieckiem odstawia cie jak nie wiadomo na pewno.?
Jak kobieta ma przeszłość typu były dzieci przyjaciele wzdychajacy TP albo umie ustawić właściwą hierarchię w domu typu ja i partner a potem reszta świata albo za głupia na to jest i szkoda na nią czasu.

Ciekawi mnie ten motyw ojca biologicznego w tej relacji. Znam wiele historii gdzie panie szybko ustawiają takie relacje do "pionu", a tu pozwalanie na walkę kogutów, gdzie dziecko jest po środku.

Pytanie dlaczego pani doktor chce mieć go tak blisko.

Nie obraź się, ale dam CI radę. Choć wydaje CI się to bezsensowne (bo tak zostaliście do siebie nastawieni przez Panią doktor) za kumpluj się z Panem Ojcem, choćby dla dobra twojego przyszłego syna. Gość pewnie opowiedziałby Ci historię którą możesz kiedyś w przyszłości powtórzyć, a dzięki tej wiedzy może właśnie nie powtórzyć.

Zdenerwuję Cię to co tu napiszę co ja tam wiem G... wiem, ale powiem Ci  że wiem tyle że przez te dwie dekady sporo się napatrzyłem i u ludzi na pewnym poziomie (a podejrzewam że Ojciec też nie jest degeneratem) pewne zachowania są wynikiem pewnych działań i pomyśl jak twoje wyprowadzki, schodzenie rozchodzenie, wyglądałoby dla twojego następcy... o tym jaką historię opowiedziałby o Tobie Pani doktor nie wspomnę. Pomyśl jakbyś zareagował na nowego Pana twojej Ex który zajmuje się twoim dzieckiem? Jak Ty byś się zachowywał (nie wiesz jaka była ich prawdziwa historia), nie wpadałbyś kontrolując co się dzieje?

I jak to powiedział jeden z moich bliskich kumpli: nie oceniaj bo szybciej niż myślisz Ty będziesz oceniany.