Sprzeczne sygnały eks? - Netkobiety.pl

Legenda sadomaso. Skąd wiecie może go to kręci

PS Tu zdecydowanie kłamiesz co za bzdury nas facetów w Polsce  jest mniej niż kobiet na 1 kobietę statystycznie przypada 0,93 faceta.
Wiec my faceci mamy duży wybór za to ci co z charakteru pijawki chwasty od których z daleka widać zakłamanie fałszywość jak od Witek, Zalewskiej czy Morawieckiego tacy nigdy nikogo nie znajda ponieważ kobiety (chyba iż te z niską samooceną) ponieważ kobiety  mają do nich intuicję.

Nie. Nie było mnie na forum wcześniej. Nie, jestem w stanie funkcjonować bez pomocy psychologa. Wbrew pozorom jestem dość normalnym facetem, ze szczęśliwym życiem, pasjami, zrealizowanym zawodowo. Półtora roku temu postanowiłem udać się na terapię, bo zaczęło mnie frapować co robię nie tak, że wszystkie swoje związki rozwalam albo nie umiem się w pełni zaangażować na dłużej. Kilka miesięcy temu wróciłem do psychologa, ale nie na terapię tylko konsultacje. Bo gdy w pełni udało mi się otworzyć na drugą osobę i zaangażować, to okazało się ze wybrałem osobę z problemami. Być może takimi samymi jak moje z przeszłości. Dlaczego wybrałem tak a nie inaczej - to mnie zastanawia.

Aha. Jesteśmy nadal razem. Wakacje były świetne. I dłuższe niż planowaliśmy.

Napisał w ostatnim zdaniu.

Nie przychodził kiedy chciał, miał ustalone trzy dni w tygodniu. Naromiast frekwencję ma dość luźną. Aktualnie nie ma go od miesiąca, ale zaraz się pojawi.
Jesteśmy na terapii, aktualnie moja partnerka uczęszcza na sesje indywidualne. Ma niestety dolegliwości lękowe, wg terapeuty wynikające ze zmian w zyciu i trudnosci z podejmowaniem decyzji.
Oczywiście nadal czekam na rozwiązanie spraw. Zaczynają się u mnie napięcia, w sobotę miałem trudny dzień, straciłem cierpliwość do dziecka, co mi się nie zdarza. To frustracja.

Sam tak uważam. To nie jest związek który mnie uskrzydla i sprawia że jestwm lepszą wersją siebie.

Ode mnie również głos żebyś zapomniała

To prawda mój ulubiony miesiąc niezależnie od Twojej sytuacji jakoś najbardziej aktywny bywam we wrześniu może dlatego że się urodziłem w tym miesiącu nie wiem
A jak Ty się czujesz robisz coś dla siebie wyluzowałeś trochę ?
Pozdrowienia .

Ale jeszcze są wakacje

Dawno mnie tu nie było, umknęło mi kilka Twoich wpisów i trafiłam na ten:

Dowiedziałeś się tego od niej czy od terapeuty?
Czy ten stany lękowe nie są aby spowodowane początkiem "września" tj. planami na wspólne życie?
Czy tylko ja wyczułam początek jej ewakuacji?

Ewakuacji raczej nie. Mamy wspólne plany dalekosiężne. Wyjazd we wrześniu, narty w grudniu. Zyjemy razem. Ma natomiast wahania emocjonalne. Wg terapeuty lęk jest powodowany próbą wejścia w relację jakiej nigdy nie znała (z dostepnym i bliskim facetem), poważnymi zmianami w zyciu, lękiem w tym kontekscie o przyszłość dziecka i odsunieciem ojca biologicznego od małego.

Jak Ci tam?

Oj, Beckett. Naprawdę chcesz być w związku z rozsądku , bo jesteś dobra partia. Ona Cię nie kocha, sama to przyznała... Czemu jesteś taki uparty. Nie chcę mówić a nie mówiłam, ale nadejdzie październik i będzie nowy gach.
Na same słowa nie kocham, nie potrafisz odejść, jak ona ma Cię szanować ?

Smutna ta historia.

Backett porzuć te psychologiczne teorie,usprawiedliwienia.Uczuć na dłuższą metę nie da rady Pani D.  udawać ale trudno jej porzucić "dobrą partię".Po co do zwykłego wyrachowania kalkulacji,strachu przed samotnością  dobudowywać ideologię??Smutne Backett dla Ciebie i Dziecka

Becket, litości!!! Poniżasz się, żebrzesz o okruchy.

Czy zdajesz sobie sprawę jak Ty w jej oczach wyglądasz? Nie jest Ci z tym źle?
Jesteś zapchaj dziurą, facetem bez honoru, laska pluje Ci w twarz, a Ty udajesz, że pada deszcze. Jak długo jeszcze będziesz się tarzać?
Przepraszam, ale tracę szacunek do ludzi, którzy dają sobą pomiatać.

Jak ktoś jest zbyt dostępny a druga strona za to go nie szanuje, to problem w 2 stronie leży. Na tym polega komfort w relacji bliskiej.
I to nie znaczy, że jest nudno, tylko gdzieś głębiej znajdują inspirację a nie ww robieniu szumu.
Skupia się na takich wadach jak opisałeś ten, kto ma potrzebę olbrzymiego poczucia kontroli, czyli na przyjęciach jesteś jej reprezentacją sama krytyczna wobec siebie strofuje Ciebie..

Ona nie sabotuje ona poprostu nie kocha i chce się do Ciebie przekonać,zmusić bo nikogo lepszego nie ma na horyzoncie.Ela gdyby dawanie wystarczało to nie było by tego wątku.

O rany, daję się wciągnąć w ten temat, przeczytałam ostatnie wpisy, pobieżnie wcześniejsze...

Nie usprawiedliwiaj ani siebie, ani Jej, nie doszukuj się czegoś czego nie ma, dziecko się przywiązuje i z tym to ostrożnie - jak to razem podsumujesz łacznie z powyższym co napisałeś to co Ci wychodzi ?
Ale decyzja jest TWOJA.

Tutaj to już jest katastrofa po całości. Dziecko jest ze mną bardzo związane.
"a ja mam mamę i becketta".
Ale to oddzielny wątek.

Staram się nie czuć winny tej sytuacji - ja wiem czego chcę.

Samo dawanie nie. Dlatego napisałam- pożądanie, stabilność, dobra komunikacja.
Beckett dużo zainwestował w tą relację jak juz nie patrzy przez różowe okulary- tooo.. można poczekać na nic nie licząc.  Czym jest rok np wobec całego życia?

Muszę kończyć, bo obowiązki wzywają. Napiszę tylko, że baty są mi niepotrzebne, doskonale zdaję sobie sprawę jak to wygląda. Bo przyjdzie zaraz Rox i na mnie wejdzie
Moja wybranka ma problemy relacyjne, ale ja też mam swoje, poważne.
Nie chronię siebie, poświęcam się i spalam.

Przepraszam, pominąłem tego posta w natłoku.

Widzisz, ja mam swoje potrzeby. I chcę być kochanym. Potrzebuję stabilności, pewności uczuć drugiej strony. Potrzebuję bliskości - sam jej dużo daję. W tej relacji, bo bywało baaardzo różnie.
Chcę też akceptacji, to potrzeba każdego faceta. Akceptacji, bycia docenianym. Gdy uczucia drugiej strony się wahają, nie czuję tego. Miłość to akceptacja. Ze wszystkimi wadami.
Jaj jej wady znam i akceptuję. Choć irytują mnie. Ale patrzę na nią całościowo.

Kiedyś też szukałem idealnej partnerki, chciałem je zmieniać na własną modłę, przeszkadzały mi pierdoły, odsuwałem się i w efekcie przerobiłem tak dużo związków by obudzić się przed czterdziestką że nie ma ludzi idealnych.

Anderstud dał termin wrzesień i jestem szczerze zdziwiona jak dobrze to oszacował. Słońce zniknęło, wszyscy wrócili do szarej codzienności no i pani doktor zrozumiała, że trzeba spojrzeć prawdzie w oczy.

Panią doktor i jej rozterki w pełni rozumiem...

Ta terapia, to jakaś zasłona, aby było, że się stara, że coś robi oprócz płaczu i wiecznych próśb. Tak w ogóle, to pacjent nie opowiada osobom trzecim, jak przebiega sesja i co jest na niej poruszane.
Kobieta czeka na kolejnego adoratora, a teraz pazurami trzyma się "zdobyczy" i męczy się, oj bardzo.

"Mówisz, że kochasz deszcz, a rozkładasz parasolkę, gdy zaczyna padać.
Mówisz, że kochasz słońce, a chowasz się w cieniu, gdy zaczyna świecić.
Mówisz, że kochasz wiatr, a zamykasz okno, gdy zaczyna wiać.
Właśnie dlatego boję się, kiedy mówisz, że mnie kochasz.''
5 wizyt to dopiero początek początku  terapeuta sprawdza i bada jak otwarta i zmotywowana jest Twoja dziewczyna jak potrafi skupić się na sobie ,bo opisując to co u Ciebie ją irytuje i czego nie akceptuje opisuje po części siebie taki elementarz .
Rok z Twojego życia w związku to faktycznie niewiele z resztą jak odejdziesz to co Ty będziesz robił ?
Akceptujesz panią doktor ale Ciebie irytuje,bardzo dobrze bo akceptacja to stale zmieniający się proces przechodzi różne fazy.
Pomaleńku chyba do Ciebie dochodzi że całej jej nie dostaniesz nie zawłaszczysz jeszcze Trochę powalczysz poszamoczesz się.
Zero gwarancji na stabilność stałość i pewność tego co drugi człowiek czuje i myśli mnie to zajęło sporo czasu i na końcu wcale nie zwariowałem napięcia niepokoje odchodzą wraz z żądaniami pełnej kontroli pogodzenie przynosi spokój a jednocześnie nie wyklucza oczekiwań i potrzeb tych moich takie cuda panie się dzieją.
Nie jest dobrze że tak nadzorujesz terapię pani doktor ale i tak jeszcze ją nadzorujesz i wiesz o tym coraz lepiej.
Dobrze że rozpoznajesz cykle oddaleń i zbliżeń regulacji uczuć wzajemnych "głodów" samo to oczywiście nie uzdrowi uczuć potrzebna u Ciebie głębsza terapia nad zmianą myślenia konkretne zadania powinieneś dostawać .
Pani doktor jeżeli się wciągnęła autentycznie w terapię to na razie raczkuje ale spoko czas pokarze.
Nad Swoim wypalaniem popracuj potrzebujesz tego ciało za chwile da Ci znaki o sobie coś zacznie boleć .żołądek albo głowa, kark,plecy tym się zajmij relaksem sam seks nie wystarczy do rozładowania napięć nie od tego jest z resztą tylko w związku.
No i te nieszczęsne wasze deficyty kto ma o nie zadbać .Doceń i zobacz ile masz w sobie domyślnie właściwie wszystko co potrzebne do życia kwestia dzielenia,obdarzania, wspierania i otrzymywania wzajemnie to wieloletnia praca w waszej sytuacji i nie tylko waszej tak na marginesie.
Dalej trochę przekornie uważam nie odchodź bo jak będziesz sam nie doświadczysz tego co teraz będziesz siedział i użalał się nad sobą jeszcze bardziej albo szukał w desperacji byle kogo z rozsądku panicznie.
Z panią doktor ogromna niewiadoma sama odkrywa dopiero co ma w sobie na efekt działania antydepresantów też trzeba poczekać to nie relanium .Bardzo zagubiona dziewczyna podobnie jak Ty.

Według mnie masz mylną ocenę sytuacji/Waszej relacji bo ciężko to nazwać związkiem, choć zaraz pewnie się zaczniesz oburzać wliczając co to Was nie łaczy i ile to czasu ze sobą nie spędzacie. Ale jakie są fakty? Ok, spotykacie się, sypiasz z nią, opiekujesz jej dzieckiem, ale nie tworzycie prawdziwego związku, nie mieszkacie mimo wszystko razem (nie ważne ile razy u niej w tygodniu nocujesz) a i wspólne plany na przyszłość jakby się rozmyły... Jak dla mnie jesteście zwykłymi kochankami, którzy udają, że są w związku. Ty może ją jeszcze kochasz, ale ona już nawet nie ukrywa tego, że Ciebie nie kocha. Zaraz znów się oburzysz, że przecież to ona o Ciebie zabiegała i pierwsza wyznała uczucia, ok... ale to było po pierwsze 1,5 roku temu, poza tym na samym początku kiedy motylki robiły swoje i wizja domu z białym płotkiem i gromadką dzieci dodatkowo podsycała tą ekscytację.  Przyszła proza życia i wszystko rypło bardzo szybko. Tylko oboje nie potraficie tego zakończyć mnożąc powody, grając wzajemnie sobie na emocjach - ona Ci robi wodę z mózgu seksem, a Ty jej wyrzutami, że nie jest zdolna do budowania bliskich relacji i że powinna Cię kochać dla dobra dziecka, że każdy ma wady a Ty jesteś jej i jej dziecku dać stabilizację. Według mnie na tym polega ta toksyczność w Waszym związku. Oboje gracie sobie na emocjach i każde chce coś sobie udowodnić. Wystarczy gdyby któreś odpuściło i spojrzało na tą relacje realistycznie. Ale nie. Ty będziesz żebrał o jej atencję i bliskość grając na jej uczuciach, a dokładnie na tym że pochodzi z rozbitej rodziny i powiela schematy... Pisałeś kilkukrotnie, że podoba Ci się w niej jej delikatność i wrażliwość. Wcale sie nie dziwię... inna by Ci po prostu dała kopa, albo powiedziała "przestań p...lić", a ona co robi zwykle podczas tego typu rozmów? Ano płacze... a potem chce wrócić. Ty znów czujesz chwilowy triumf, znów macie super seks, ona pewnie tłumaczy sobie, że powinna być z Tobą dla dobra dziecka, przyszłej pełnej rodziny, ale na niewiele to wystarcza... kiedy emocje opadają, ona znów dochodzi do wniosku, że Cię nie kocha (to że małe rzeczy ją w Tobie irytują, jest tylko tego potwierdzeniem), nawet Ci to komunikuje, Ty odchodzisz, ale znów zaczyna się powtórka z rozrywki i rzeczywiście pod tym względem możecie tak w nieskończoność. Jednak moim zdaniem przeceniasz w tym wypadku jej rodzinne relacje. Mało tego, one niebezpiecznie stały się Twoją tarczą obronną, polem do manipulacji. Czy naprawdę chcesz by ona byla z Tobą z wyrzutów sumienia, z poczucia winy, źle rozumianego rozsądku? Bo raczej do tego się to sprowadza. Bo wszystkie znaki mówią, że ona Cię (już) nie kocha o ile kiedykolwiek kochała... choć początkowo może i zauroczona była. Tak ciężko przyjąć Ci to do wiadomości, tak bardzo seks z nią Cię zaślepia? Tylko nie tłumacz się relacjami z dzieckiem bo ja akurat wiele na ten temat mogłabym powiedzieć, ale ... raz, że nie mam ochoty wchodzić w temat teraz, a dwa do Ciebie i tak by nic nie dotarło. A ona? Moim zdaniem jest teraz pod wpływem Twojej toksyczności... choć może Ci się wciąż wydawać, że jest na odwrót i to Ty jesteś "emocjonalną ofiarą". Ty znalazłeś jej czuły punkt i na tym się skupiasz, bez skrupułów doprowadzasz ją do płaczu wiedząc, że wtedy wróci. To nie jest żadna miłość. I tak, oboje jesteście już uzależnieni od chorych emocji. Dlatego z tej mąki chleba nie będzie a zasłanianie się "dobrem dziecka" wbrew pozorom przyniesie odwrotny efekt. Wy nie budujecie już relacji tylko przepychacie sie mając na siebie "haki" czy też sposób - ona poprzez seks, "okazywanie uczuć", Ty poprzez granie na jej emocjach dotykając najbardziej czułego punktu - rozbitej rodziny. Podpierając się przy tym psychologicznymi "mądrościami".

No cóż według mnie cudownego przebudzenia Pani D. nie będzie tym bardziej że nie wydarzyło się przez tyle miesięcy.Nie wiem co by się musialo się stać żeby ta relacja miała dodatnią energię

Nie gram na jej emocjach, nie jestem manipulantem.
Litości, nie gram dzieckiem! Ja nawet nigdy nie powiedziałem jej, że robimy małemu krzywdę. Co więcej, wspieram ją stale w macierzyństwie i przypominam że jest wspaniałą mamą - bo jest, ale jako neurotyczka ma wiele wątpliwości i lęków. Nigdy nawet nie zasugerowałem że powinniśmy być razem dla dobra dziecka. Wręcz przeciwnie - mówiłem wprost że samo to, że jestem dobrym przyszywanym tatą i dobrym materiałem na męża, to za mało żeby być razem i nie chcę być w związku z rozsądku.
Nie wmawiam jej też jej problemów relacyjnych - to ona zdaje sobie z nich doskonale sprawę. Zresztą trudno nie zdawać mając taką historię relacji. Wspierałem ją w tym, wierzyłem że jest w stanie coś zmienić, wierzyłem że chce zmienić. Terapia to jej pomysł. Przecież nie ja ją wymyśliłem.

I nie, nie tylko seks mnie zaślepia. Zaślepia mnie też codzienność. Jej troska o mnie, moje sprawy, prowadzenie domu, włączenie mnie w życie i rozwój dziecka, wieczorne rozmowy, żeglowanie, poczucie humoru...do jasnej...seks mamy super, ale naprawdę nie tylko o to chodzi.

Ale..."to musi wulgaryzm"

A przepraszam bardzo, dlaczego miałaby mnie dość? To ja się na wszystko zgadzam, niestety. Ja nie stawiam granic. Ona przyznaje że jestem aż za dobry. Dbam o nią, jej dziecko, o jej sprawy, pomagam, załatwiam, jestem na każde skinienie. Taki też byłem gdy mieszkaliśmy razem. Może za dobry. Ma mnie na tacy.
Nie mogę też powiedzieć że ona o mnie nie dba. Mam poprasowane koszule, zrobiony obiad, przyjaźń, dobry seks.

Fair deal w sumie. Bez miłości.

Beckett, litości! Mam szukać cytatów? Nie chce mi się szczerze powiem ale było ich mnóstwo. Kogo Ty chcesz oszukać? To, że Twoja Pani jest być może naiwna, to jedno, ale ani mnie ani zapewne innych forumowiczów nie oszukasz. I tak płakała wielokrotnie po Waszej rozmowie, bo ot taki miała kaprys, bo lubi.. litości. Nie musisz się tu wybielać, ani jej bo tu wszystko czarne na białym i osoby zaangażowane w wątek doskonale pamiętają co pisałeś.
Jak uważasz, że to fair deal, to ok. Każdy ma to na co się godzi.
PS. To jakie były Twoje poprzednie związki, skoro ten Cię jednak satysfakcjonuje? Kiedy chyba każdy mający odrobinę honoru i poczucia własnej wartości by wiał...

Niezależnie od powodów ja uważam że skóra nie warta wyprawki.Jesli relacja wyniszcza,bazuje na niezdrowych silnych emocjach przez długi czas,to już nie ma w tej sytuacji znaczenia kto ma rację,kto zdrowszy,kto lepszy lub gorszy bo nic dobrego z tego nie będzie. Poza tym o takiej narośniętej górze lodowej trudno zapomnieć,trudno przeskoczyć.Poza tym w stanie wycieńczenia emocjonalnego trudno  jeszcze wykrzesać pozytywnej energii żeby o coś walczyć,trudno nawet o same działanie a jego brak umacnia kryzys, powoduje jeszcze większą bezradność a co dopiero pokonanie góry lodowej!

Płacz to też manipulacja. Powiedziałabym że tu jest sytuacja złapał kozak Tatarzyna..
bilans Ty znasz Beckett najlepiej.

Ja się z Tobą zgadzam. Była w tym wątku już mowa o toksyczności i uznałam wtedy, że taką osobą jest Pani D. teraz natomiast widzę, że Beckett też się nią stał (o ile nie był wcześniej). Teraz tylko dla mnie stało się jasne na czym ten ich "związek", a raczej gra w przyciąganie-odpychanie polega i jakie ma źródła. Klasyczny toksyk. Z obu (teraz) stron.
Edit: co do bilansu to Beckett się już chyba wypowiedział. Akceptuje to, że ona go nie kocha ale uważa nadal ten związek za fair deal. Pytanie czy ona tak samo uważa, czy tylko pod wpływem jego czy też matki manipulacji i braku laku?

Pasławku wydaje mi się że takie testowanie swoich możliwości wytrzymałości to gdyby Backett nie był zaangażowany emocjonalnie bo inaczej to operacja na otwartym sercu albo mózgu alee w sumie też po co?Jednego jestem ciekawa czy jest tu na forum osoba/osoby które były w toksycznych związkach tyle czasu i czy udało im się stworzyć szczęśliwy związek,wypracować.Raczej chyba doświadczenia są tutaj ludzi inne ale może ktoś wykonał tak karkołomną według mnie pracę i dokonał wręcz niemożliwego.