Jak budować relację z mężczyzną, aby zmierzała do związku? - Netkobiety.pl

Bądź dalej sobą. Tylko wtedy będziesz mieć szansę, że pojawi się koło Ciebie ktoś, kto wybierze Ciebie zamiast zołzy, niedostępnej księżniczki czy kogo tam jeszcze miałabyś ochotę zagrać.
No chyba, że Twoim celem jest jakikolwiek facet. Wtedy faktycznie zastosuj jedną z technik i nie zdziw się, że gdy zmęczy Cię noszenie maski to Twój czar pryśnie a wraz nim jakikolwiek książe.

Jako chłopak postaram się opisać jak to wygląda u mnie, ale odbiega to znacząco od innych, więc możesz przyjąć do wiadomości to co uznasz za pomocne, a resztę zignorować.

Inicjowanie kontaktu u mnie wygląda tak: https://www.netkobiety.pl/t116729.html tzn. jeśli znajdę jakiś fragment tekstu który mnie interesuje, wtedy zaczynam rozmawiać, ale bez zakładania jakiegoś planu na przyszłość czy jakichś powinności, u Ciebie widzę sporo takich fragmentów. Pisałaś też, że liczysz że jutro popiszemy, u niektórych to może też powodować czekanie i zdziwienie: ona nic nie pisze, a wczoraj tak fajnie się rozmawiało (inna osoba może czuć dokładnie to samo co Ty piszesz tutaj). Osoba pokazująca mocne zaangażowanie wobec Ciebie, i jednocześnie korzystająca z portalu w rozmowach z innymi, to dla mnie niespójne zachowanie i słusznie to zauważasz, bardziej bym to traktował jako stwierdzenie faktu niż jakąś negatywną cechę. Zbyt wysokie zaangażowanie na początkowym etapie, w sytuacjach które zaobserwowałem, mogło w przyszłości wiązać się z nagłym spadkiem zainteresowania. Tak było tutaj https://www.netkobiety.pl/t116538.html i próbowałem doradzić użytkownikowi żeby był w przyszłości bardziej spostrzegawczy i miał na uwadze taką możliwość nagłego ograniczenia kontaktu

Istnieją fora o podrywaniu dziewczyn zawierające różne niecodzienne porady, i tam zdarzają się zwolennicy teorii typu zasada trzech randek, jeśli ktoś przyjmie tego typu zasady na poważnie i zacznie je stosować mimo tego jak mocno zróżnicowane jest nasze społeczeństwo, wtedy może to powodować takie nagłe dziwne zmiany zachowań niezrozumiałe dla osób z zewnątrz. Może to być (ale nie musi) jedna z przyczyn pogorszenia relacji po trzech spotkaniach, którego doświadczałaś. Tzn. gdy Ty zaczynasz czuć że możesz się już zaangażować, wtedy ktoś inny myśli że nie jesteś zainteresowana i wycofuje się. Tego nie poznamy niestety, bo musielibyśmy wiedzieć jakie są czyjeś uczucia, a każda osoba jest inna.

Oczekiwanie na to że ktoś napisze pierwszy (czyli Ty nie zaczynasz rozmów), pytasz w sposób bardzo ogólny czy chłopak powinien wykazywać inicjatywę od początku, takie pytanie z założenia jest trudne do wyjaśnienia ze względu na stopień złożoności osobowości człowieka. Próbujesz sklasyfikować jeden z aspektów zachowań (inicjatywę) dużej grupy osób (płci męskiej) w jednym pytaniu: czy powinien, czy nie powinien, a taka próba, myślę, ma małe szanse powodzenia. Sama też możesz pokazać zaangażowanie, zacząć rozmowę, pomyśleć o spotkaniu (na mnie takie zachowanie dziewczyny zrobiłoby wrażenie).

Pytasz o to jak budować związek. Tu też nie umiem odpowiedzieć ogólnie, napiszę Ci o mnie. Na początku, gdy zaczynam rozmowę, takie coś byłoby mi bardzo trudno określić bo mam mało informacji pozwalających mi poznać daną osobę. Może dla innych tempo trzech spotkań jest za wolne, dla Ciebie jest odpowiednie, a u mnie po takim okresie też mogłaby być niepewność bo sam mógłbym nie wiedzieć, jak się czuję. Z logicznego punktu widzenia, bo czuć można się inaczej, miałbym na uwadze kim jestem dla danej dziewczyny, czy sama ma inicjatywę chcąc kontaktu, jak spędza nam się razem czas i jakimi rozrywkami zajmujemy się rozmawiając przez internet albo spotykając się, jak się dogadujemy i jakie mamy plany na przyszłość - dla mnie moment wejścia w związek jest odległy w czasie, i to coś jak próby modelowania informacji nieprecyzyjnej, ale będąc już z kimś, nazywając ją moją dziewczyną, byłoby to dla mnie coś bezterminowego z wyłączeniem tylko jakichś szczególnych, mocnych okoliczności (np. przemoc fizyczna ze strony dziewczyny - zdarzyło mi się doświadczyć, była to główna z przyczyn zaprzestania kontaktu przeze mnie). Możesz też popatrzeć tutaj https://www.netkobiety.pl/t116718.html mimo że jesteśmy w internecie i nawet nie jest to strona o takim celu, była to jedyna dziewczyna pisząca o samotności jaka mnie zaciekawiła - pisze o tym co sam myślę lepiej ode mnie, ironicznie i zabawnie komentuje różne zjawiska, też nie lubiłaby oczekiwań żeby spędzać razem zbyt wiele czasu. Tego typu okoliczności pozwalają mi wiedzieć jak czułbym się z kimś, i chcąc/nie chcąc ma to wpływ na moją zdolność budowy dłuższej relacji z kimś. Jest pewien środek pomiędzy zainteresowaniem, inicjatywą, uczuciem że komuś na mnie zależy, poczuciem stabilności, a zbyt długim "uwieszaniu się" czyli jakby ktoś oczekiwał ciągłego codziennego kontaktu i pisania przez wiele godzin, dla mnie byłaby to trudna okoliczność ponieważ mam zbyt mało czasu w ciągu dnia i nie byłbym w stanie sprostać takim wymaganiom. Myślę jednak że Ty akurat tak nie robisz, chociaż krótsze pisanie z częstszą inicjatywą dla mnie mogłoby być ciekawsze niż ciągłe bycie razem przez wiele godzin. Czyli tu nie chodzi o duży dystans, udawanie zołzy, postępowanie zgodnie z poradnikami (u mnie to zniechęcałoby) tylko znalezienie jakiegoś środka pomiędzy pokazywaniem zainteresowania a wymaganiem dla siebie ciągłej uwagi. Moim zdaniem mniej zasad i prób znajdowania logicznych rozwiązań, więcej bycia sobą, wtedy pewnie powinno Ci być łatwiej. Zapytaj jak będziesz mieć jakieś wątpliwości i nie bierz zbyt do siebie tego co piszę, skorzystaj z tego co ewentualnie uznasz za pomocne (to co piszę może znacznie odbiegać od tego co myślą inni). W największym skrócie najlepiej to napisała Magdalena, będąc sobą może zdarzyć się że będziesz czekać dłużej, ale myślę że masz wtedy największe szanse na poznanie kogoś, kto długoterminowo będzie Ci odpowiadać. Powodzenia

DZIĘKUJĘ ZA ODPOWIEDZI.

Nie chodzi mi o to, by całkiem udawać kogoś, kim nie jestem, by na siłę zmieniać się pod faceta itd. Nic z tych rzeczy. Jeśli chodzi o wyrażanie własnych opinii i trzymania się swoich zasad, to nigdy nie miałam z tym problemu, by się postawić i powiedzieć NIE.

Rzecz w tym, że wydaje mi się, że bez zabawy w kotka i myszkę i bez stosowania zasady niedostępności nie sposób przyciągnąć do siebie fajnego faceta, że wtedy na placu boju zostają tylko ci zdesperowani, którzy jak najszybciej chcą wejść w związek z pierwszą lepszą, która tylko ich zaakceptuje.

Mam wrażenie, że jeśli spodoba mi się facet i DELIKATNIE mu to okazuję, to on od razu jest znudzony, nie czuje wyzwania. Albo - co gorsza - wydaje mu się, że dla każdego faceta jestem miła i z każdym się tak zagaduję, co jest totalną bzdurą. Rzadko spotykam mężczyzn, z którymi łapię to "flow", że rozmowa "żre" od samego początku, że nie ma nudy i schematycznej wymiany zdań. Od dziecka tak mam, że ja po prostu szybko wiem czego chcę i szybko wiem czy facet mi się podoba czy nie. A jeśli już mi się bardzo spodoba, to nie chce mi się nawet pisać z innymi, jakoś tak naturalnie skupiam się na nim i chcę zwiększyć szansę na to, by doszło do spotkania i by później relacja się rozwijała. Może jestem staroświecka, ale np nie wyobrażam sobie tego, że facet mnie całuje na trzeciej randce, a 2 gdz później jest umówiony już z inną i ją też całuje, a wieczorem loguje się na portalu randkowym i szuka kolejnej... Nie godzę się na bycie czyimś kołem zapasowym czy furtką numer 5 i sama też nigdy bym tak mężczyzny nie potraktowała. Skoro są kolejne spotkania z mojej strony, znaczy że DALEJ jestem zainteresowana i chcę się skupić na pogłębieniu tej relacji, by wciąż się lepiej poznawać. I chciałabym tego samego ze strony faceta, ale tutaj już nie wychodzi niestety, bo oni ciągle wracają na portal i przebierają w tych kobietach w nieskończoność, sami nie wiedzą czego chcą...

Facet o którym pisałam pod koniec postu dalej milczy. Stwierdziłam, że nie będę znowu wyciągać ręki do niego. Ma wolny weekend, a nie dąży do kontaktu, mimo że kilka dni pisaliśmy i łącznie trochę godzin na czacie by się uzbierało. Nie wierzę już w to, że gdyby był naprawdę zainteresowany, to by tak milczał, zwłaszcza że poznaliśmy się przez portal, gdzie konkurencja jest spora i wymienia się wiadomości z wieloma osobami. Gdyby (jak twierdził) faktycznie mu się tak świetnie rozmawiało, to by nie dopuścił do sytuacji, że inny facet mu mnie sprzątnie sprzed nosa, tylko by kuł żelazo póki gorące i pisał, a później dążył do spotkania. Czas przestać się oszukiwać, niestety znowu pudło...
Ogromna szkoda, bo była jedna duża rzecz, która nas "łączyła" - on jest policjantem, a więc pracuje w moim wymarzonym zawodzie. Od zawsze interesowałam się kryminalistyką, profilowaniem kryminalnym, medycyną sądową, na bieżąco śledzę nowinki policyjne w sieci i w literaturze, także mamy spory punkt zaczepienia jeśli chodzi o zainteresowania. Wydawało mi się, że dla niego taka kobieta będzie atutem, bo mógłby ze mną też pogadać o pracy i wygadać się po ciężkim dniu jak przed kumplem z roboty, bo lubię słuchać różnych historii. No i sam fakt, że dziś sporo osób ma uraz do policji i nie do końca ludzie zdają sobie sprawę jak wyglądają realia tej pracy i jakie są naciski na policjantów... Wiem np ze słyszenia, że sporo kobiet by nie chciało faceta policjanta i jest wyjaśnienie "nie, bo nie i już". Ale może jednak powiedzenie "za mundurem panny sznurem" też wciąż jest aktualne i jednak ma sporo adoratorek, sama już nie wiem.

Chyba muszę wziąć sobie do serca rady z tych poradników i pogrywać z facetem równo, żeby miał ciągły mętlik w głowie i nie wiedział na czym stoi. Bo choć wszyscy panowie zgodnie śpiewają, że gierek nie znoszą, to uganiają się tylko za takimi kobietami, a te normalne od razu skreślają i określają je jako "zbyt miłe". W ogóle mam takie wrażenie, że im kobieta jest bardziej olewająca, złośliwa, czy nawet wykorzystująca finansowo, to tym bardziej facet za nią lata i dostaje bzika. Ja zawsze byłam tą spokojniejszą i uczciwą, starałam się nikogo nie skrzywdzić i być fer i jak na tym wychodzę? Tak, że całe życie jestem samotna jak palec. Chyba najwyższy czas przejrzeć na oczy i wyciągnąć wnioski.

Niby w pełni się zgadzam z tym twierdzeniem, tylko że mam wrażenie, że relacje damsko-męskie niestety tak nie funkcjonują i czas zejść na ziemię. Lubię np. czytać fora o związkach (nie tylko to tutaj) i nawet w tematach założonych przez panów dostrzegam, że schemat olewającej i zimnej kobiety na nich działa. Oni wtedy strasznie biegają, podlizują się, chcą na siłę naprawiać i się przypodobać... Do tego stopnia im to zawraca w głowie, że nawet zakładają wątki na babskich forach z prośbą o rady, co jest dosyć nietypowe dla męskiego gatunku, chyba zgodzisz się ze mną? Panowie są bardziej skryci i mniej wylewni i skoro wertują te fora i szukają pomocy, znaczy że strasznie im na danej kobiecie zależy i długo nie potrafią odpuścić. Potrafią się na maxa wkręcić w taką relację, nawet gdy kobieta jest już mocno toksyczna i powinni uciekać w podskokach.

Co do definicji "zbyt miłej", to ciężko mi powiedzieć. Wydaje mi się, że coraz łatwiej dostać taką łatkę od faceta i wtedy już kaplica.

To nie złość, pisałam to ze... śmiechem. Bo niektóre z tych tematów i męskich zachowań są śmieszne, a czasem nawet trochę żenujące, że nie chcą kopnąć w tyłek roszczeniowej jędzy i rozejrzeć się za jakąś bardziej normalną kobietą do życia, tylko dają sobą pomiatać, a nawet przyprawiać sobie rogi  

Zaś z drugiej strony, chyba nie powinnam się śmiać, tylko brać z owych pań przykład i się uczyć, bo to one mają świetnego faceta i nawet nie muszą się o niego starać... A ja wiecznie sama, choć staram się odpowiadać na męskie zaangażowanie i być fer. No ale to niestety nie procentuje ;/

Nie muszę ich odsiewać, bo właściwie sami się szybko odsiewają, jak widać na załączonym obrazku I nie wiadomo czy się śmiać, czy płakać

A ja doskonale rozumiem autorkę.

Marta chciałaby stworzyć normalną relacje z mężczyzną, który jej się podoba, bez udawania i bez gierek, okazywać bez skrępowania mu swoje zaangażowanie.

Ale faceci zwykle uciekają od takich dziewczyn, nawet jeśli one też im się podobają i niczego im nie brakuje - dlaczego? Bo taka dziewczyna, którą od początku stara się okazywać zainteresowanie i pokazywać mężczyźnie że zależy jej na znajomości, nie dostarcza takiemu facetowi emocji - tej niepewności, która napędza ich do polowania i zdobycia tej kobiety. Właśnie takie kobiety określa się mianem "miłych dziewczyn" które zazwyczaj lądują we friendzonie u facetów.

Gdy kobieta nie okazuje facetowi zaangażowania w relację na początku, potrafi go zlewać, zajmować się sobą i być zdystansowana ale nadal być przy tym słodka i trzepotać rzęsami to facecie trafia strzała. Chcą się dla niej starać, biegać za nią z wywieszonym jęzorem.

O tym m.in. opowiada książka o zołzach. I ja też nie uwierzę w to, że faceci tego nie znoszą. Oni to uwielbiają dlatego się za takimi uganiają. Lecą na to co nie jest łatwe.

Zauważ Marta jak zachowujesz się w stosunku do niechcianych adoratorów. Jeśli jakiś facet nie wzbudza Twojego zainteresowania to delikatnie odsuwasz się od niego, a wtedy on nie odpuszcza zazwyczaj. Tylko w tej sytuacji to wychodzi z Ciebie naturalnie, bo oczywistym jest że go nie chcesz, a wtedy on staje na rzęsach żebyś zachciała.

A z tymi, na których Ci zależy musisz postępować podobnie tyle że grać, udawać, że nie jesteś mocno wkręcona, tylko tak troche, że owszem, podoba Ci się, ale musi zadać sobie trudu żeby cię mieć, najpierw musisz sprawdzać czy jemu zależy i niech działa. Bo niestety przymilając się od początku nic nie zdziałasz, a zostaniesz tylko kumpelą, ewentualnie kumpelą z bonusem jak pójdziesz z nim do łóżka od tak.

Ludzie którzy mają problem z bliskością i odrzuceniem robią to naturalnie, te gierki z przyciąganiem i oddalaniem wychodzą z nich naturalnie, bo mają z tym problem w głowie. Dlatego w ich  przypadku działa to na inne osoby które  oni orzyciagają. Swój ciągnie  do swego. Ty nie masz takiego problemu więc pozostaje Ci udawać żeby zdobyć takiego który Ci się podoba, jeśli właśnie on leci na coś co nie jest łatwe do zdobycia.

1. Ale ja nie rozmawiam o tym z facetami i nie wiem skąd pomysł, że miałabym prowadzić z mężczyzną dialogi o morderstwach

2. Nic takiego nie napisałam. Po prostu flow było, a poza tym sporo podobieństw jeśli chodzi o patrzenie na randkowanie i relacje damsko-męskie (no chyba, że gość ściemniał), a zainteresowanie tematyką policyjną wydawało mi się, że może być DODATKOWYM atutem, tak samo jak pozytywne nastawienie do tej formacji, które jest coraz rzadsze.

3. Może po części masz rację, ale widziałam w życiu wiele przykładów, gdy dana kobieta była miła dla mężczyzny i wtedy był zdystansowany i niezbyt przekonany, a gdy to ona zaczęła olewać, to nagle facet miał oczy jak pięć złotych i myśli w głowie, że to przecież jego miłość życia. Skąd taka nagła zmiana, skoro to cały czas ta sama kobieta i ten sam facet? Instynkt łowcy się odezwał i tyle I pies ogrodnika.

4. Tu się zgadzam, chyba faktycznie nie ma sensu siedzieć na tych portalach, ale niestety w inny sposób nie mam jak zbytnio kogoś poznać, zwłaszcza że mieszkam w małym mieście.

5. Bo w tej chwili wylewam żale i złość na los, że ciągle mi rzuca kłody pod nogi, choć nie wiem za co, bo staram się postępować zgodnie z zasadą "nie rób drugiemu, co Tobie niemiłe".  Napisałam ten post w konkretnym celu, więc nie będę pisać rzeczy nie na temat. Na co dzień jestem bardzo wesołą osobą, lubię żartować, podroczyć się, pogadać na wszelkie tematy, lubię ożywione dyskusje. Gdy poznaję mężczyznę, to właśnie staram się go poznać jak najlepiej, jeśli mnie wstępnie zainteresuje, to skupiam się na nim i nie mam potrzeby zagadywać do 10 innych facetów na portalu. Interesuję się nim, chcę go poznać jak najlepiej.... Pytam też jak minął dzień, odnoszę się do wcześniejszych rozmów, np pytam o samopoczucie, gdy facet był chory, itd. Czasami mam właśnie takie wrażenie, że to ja bardziej interesuję się tą drugą stroną, nawet jeśli pozornie to facet pierwszy zagaduje.

Bardzo zwięźle podsumowałaś moje ostatnie przemyślenia, w samo sedno!

Teraz się tylko zastanawiam czy jednak nie powinnam przyjąć taktyki olewania i udawania na początku, że facet wcale mi tak w oko nie wpadł. Może to jedyne rozwiązanie w tych czasach? Może gdy padną już deklaracje z obu stron, to związek będzie już funkcjonował normalnie? Gdybym miała pewność, że później facet już będzie konkretny, to może i byłoby warto spróbować.

Z drugiej strony mam obawy, że tym sposobem przyciągnę WIECZNEGO ŁOWCĘ i całe życie będę musiała się tak męczyć i stosować te manipulacje, czego w zdrowym związku sobie nie wyobrażam. Boję się, że na siłę będę musiała odgrywać scenki, żeby facet miał adrenalinę i nutkę niepewności, bo inaczej będzie się nudził. Boję się, że stracę sporo czasu i facet nie będzie chciał wspólnie zamieszkać ani wziąć ślubu, że wiecznie będzie płochliwą myszką, wokół której będę musiała chodzić na paluszkach i serwować mu emocjonalny rollercoaster i niczym wróżka zgadywać, na co akurat ma ochotę w danym dniu - czy na sztuczną kłótnię, olewkę, czy tym razem miły wieczór zakończony upojną nocą. Męczarnia.

Kiedy właśnie ja nie mam zielonego pojęcia jak wygląda naprawdę mocno zauroczony facet, a co dopiero zakochany... Nie wiem po czym rozpoznać wiecznego zdobywcę i jak długo powinnam faceta "testować". Kompletnie tego nie ogarniam, tak jak wspominałam wyżej - to chyba już jakiś stopień upośledzenia Najgorsze jest to, że ja zawsze szybko wiem czego chcę i trudno mi wrzucić na luz, gdy już trafię na mężczyznę, który naprawdę mocno mi się podoba, bo wtedy szybko się wkręcam na maxa. Nie chcę znowu zostać zraniona i wystawiona do wiatru, przez te wszystkie odrzucenia moja samoocena już leży i kwiczy ;/ Staram się analizować poprzednie relacje, żeby móc wyciągnąć wnioski, ale nie wiem co robię źle, może po prostu jestem wyjątkowo beznadziejna jako kobieta i bez znaczenia co zrobię, a i tak żaden facet nie będzie mnie traktował poważnie? Nic już nie wiem, jestem strasznie zmęczona i zniechęcona, a im jestem starsza, tym trudniej spotkać wolnego mężczyznę, także będzie tylko gorzej...

Wiem o czym mówisz, bo też tak mam. Jestem kobietą-zdobywczynią :-P Mi też jak ktoś się mega podoba to chcę go usidlić. Ale zabieganiem i dostępnością 24 h na dobę tego nie osiągniesz. Musisz grać. Serce mówi że to ten, ale rozumiem powienin podpowiadać żeby się wyluzować, bo jeśli ten upatrzony przez Ciebie chłopak nie zrobi ani jednego kroku w Twoją stronę to jaki to ma sens? Ano żaden. Więc pozwól mu się wykazać. Pograj, inaczej wszystko szlag trafi jak zaczniesz się przymilać i słodzić, i gotować rosołek dla chorego misia ledwogo znając. Ale jeśli facet jest pomimo to obojętny na Ciebie to nic z tym nie zrobisz. Jeśli nie jesteś w jego typie też nic z tym nie zrobisz. Jeśli coś nie styka pomimo luzu to najwyraźniej facet nie jest dla Ciebie.

Na pewno nie na samym początku. Bądź miła i słodka ale miej granice. I mów że chcesz się zaprzyjaźnić na początek, podkreślaj w ten sposób że nie masz parcia na związek i nie skacze wokół faceta jak mamcia ;-)

W mojej stopce odnajdziesz klucz do sukcesu ;-)

Jeśli wiesz czego chcesz, szybko się angażujesz w poznanie nowego chłopaka, musisz stosować technikę ograniczonego zaufania - tzn. pozwól jemu się wykazać i udowodnić, że ma dobre intencje, że to on chce Cię poznać. Nie bój się mówić mu że Ci się podoba, że Cię kręci (bo to nakręci jego) ale jednocześnie opieraj się mu (to już w ogóle go nakręci na maxa). Nie ulegaj łatwo, tylko miej ograniczone zaufanie do nowo poznanego chłopaka. Podkreślaj, że na twoje zaufanie trzeba sobie zapracować, że o Ciebie trzeba się postarać. Jeśli sobie odpuści mimo to, to znaczy, że nie miał czystych intencji lub nie miał ich w ogóle i wtedy będziesz wiedziała.

Oszem to prawda, ale jest lub było też dużo wątków facetów, którzy tęsknili za nieprzystępnymi przyjaciółkami, które ich olewały, które ich odrzucały, a później ci faceci wiązali się z braku laku z tymi dobrymi dziewczynami, które kochały tych facetów, którzy jednak wzdychali za tymi niedostępnymi zimnymi kobietami - swoimi prawdziwymi miłościami.

Nawet użytkownik Burzowy o tym pisał - że kręcą go zimne suki, a te spokojne miłe dziewczyny okazujące zaangażowanie są nudne, czy coś takiego.

Dużo jest też wypowiedzi facetów, którzy zarzucają kobietom uganianie się za tzw. bad boyami, podczas gdy oni sami uganiają się za samicami alfa (czyli tymi silnymi, niezależnymi zimnymi sukami) sami przy tym wystawiając się na cierpienie i brak zaangażowania z ich strony. A potem biadolą tu na forum jakie kobiety są złe, bo jedne ich nie chcą a drugie niby szukają samców alfa, a oni tacy dobrzy, spokojni, mili, ale nikt nich nie chce. Tak samo ja oni nie chcą tych miłych spokojnych dziewczyn, tylko zimne suki 10/10. Co za debilne myślenie. 

Sama też mam za sobą pewne doświadczenia z takimi mężczyznami - kiedy okazywałam im zainteresowanie i zaangażowanie w relację, nie będąc przy tym nieprzystępna - oni woleli te nieprzystępne, które nie okazywały zaangażowania. Jednak zabawa w gonienie króliczka sprawdza się niemal na każdym kroku.

Dodam, ze mój pierwszy chłopak był właśnie takim miłym, spokojnym introwertykiem, zaden bad boy, bo powiedzenia w miłości nie miał długo - i co? Wolał nieprzystępną zimną sukę, która dawała mu kosza kilka razy niż kochającą dziewczynę, z którą miał o wiele więcej wspólnego niż z tamtą. A kiedy ja się oddalałam od niego, to latał za mną jak pies ogrodnika. Wiec jaki z tego wniosek?

To jest bardzo mądry post. Trzeba wybrać, czy chcesz się przypodobać wszystkim i być z nikim, czy znaleźć tego odpowiedniego?. A faceci na portalach piszą masowo do wszystkich kobiet jaki tam są. 3/4 facetów liczy tam na łatwy seks, a 3/4 lasek na pieniądze i seks. Także trzeba jednak trochę osób odsiać i ja proponuję wbrew temu, co uważa większość, żeby się nie spotykać od razu, tylko dość długo przeciągać znajomość w internecie. Jak ktoś odpuszcza, to jaki sens miałoby spotykanie się? Jak dla mnie niewielki.

Do tej pory tak właśnie robiłam selekcję - zwykle pisałam z facetem około dwóch tygodni (codziennie) i dopiero później spotkanie, gdy oboje wydawaliśmy się sobie interesujący na etapie rozmów i nie było w ich trakcie żadnych "plam".
Zwracałam głównie uwagę na to, czy facetowi chce się regularnie kontaktować i czy faktycznie stara się udzielać w rozmowie, żebyśmy się wzajemnie poznali. Wiele rozczarowań z pewnością uniknęłam, bo niektórzy się potrafią wykruszyć już po 2 czy 3 dniach jako takiego pisania, bo dążą do bardzo szybkiego spotkania i z reguły w rozmowie z nimi pojawiają się podteksty czy niestosowne pytania, a wtedy wiadomo - chodzi o seks i stąd ten pośpiech do spotkania w realu, taki facet nie ma ochoty na głębszą wymianę myśli, dla niego to strata czasu.

Głupotą jest przeciąganie rozmów w internecie. Należy się spotkać jak najszybciej i realnie budować relację. Mój psycholog, do którego chodziłam też tak mi radził. W internecie nie mamy kontaktu z żywym prawdziwym człowiekiem, tylko wyobrażeniem, a każdy może napisać o sobie co tylko chce.

Dziewczyno, w realu też Ci nikt nie da gwarancji na to jaki jest i czego od Ciebie chce. Facet może deklarowac miłość po 4 miesiącach i jak pójdziecie do łóżka to się zmyje. Nikt i nic nie daje Ci gwarancji. To są internetowe znajomości, nie widzisz człowieka, spotykasz się po 2 tygodniach i nie masz pewności co bezie dalej, nigdy takiej pewności nie będziesz mieć.

Ja też z reguły byłam introwertyczna, też potrzebowałam najpierw poznać się pisząc, ale to nie może trwać długo. Ale nawet mi, nie chciałoby się pisać tygodniami, bo tej nudne. Będziecie pisać o wszystkim i nic wam nie zostanie w realu, bo już przepisaliście najistotniejsze rzeczy... Źle do tego podchodzisz.

Oczywiście, że tak, niczego nie można być w życiu pewnym. Jednak można zwiększyć szanse powodzenia i jakoś się zabezpieczać. Zapewne masz zwykły zamek do drzwi wejściowych, mimo że przed w miarę sprawnym złodziejem on Cię i tak nie uchroni. Ale jednak go masz i te drzwi zamykasz, bo dzięki temu pierwsza lepsza osoba nie skorzysta z okazji i nie wejdzie Ci do domu z butami. Po tygodniu rozmów z kimś można zauważyć sporo niepokojących sygnałów i się wycofać za wczasu, wierz mi, wystarczy uważnie obserwować, a przeciętny facet się czymś wysypie lub sam straci entuzjazm. Owszem, znajdzie się czasem taki, którego ta zabawa nakręci, ale nie mamy na to wpływu, tak samo jak na wyjątkowo dobrego złodzieja, który sorsuje nawet bardziej wymagający zamek z alarmem.

To skoro potrafisz obserwować i odsiewać tych niechcianych facetów, to jaki masz problem? Obawy o których pisałaś wcześniej, są dla mnie teraz nieuzasadnione. Zresztą twoja asekuracja wydaje mi się być nagięta i naiwna. To ze ktoś odpuszcza tygodniowe pisanie, bo Ty wolisz pisać niż się spotkać, wcale nie musi świadczyć o tym, że on nie wyrobił bo miał złe intencje. jak już wspomniałam zbyt intensywne pisanie może być zwyczajnie nudne i męczące, bo większość ludzi woli się spotkać i realnie ocenić chęć dalszych starań. Faceci, którzy chcą tylko seksu i jasno Ci o tym mówią to zupełnie inna bajka.