Rozwód z psychopatą - Netkobiety.pl

Haha Maku z grubsza się zgadzam,chociaż znam inne przypadki;)

Śpieszę powiadomić, że jestem już szczęśliwą rozwódką
Wszystko odbyło się na 1 rozprawie. Kontakty z dziećmi udali mi się wywalczyć zadowalające,  czyli niezbyt częste.

Toniu super gratulacje a tak się baliśmy co nie .
Husaria - normalnie
Pozdrowienia dbaj o siebie i nie przestawaj nad sobą pracować jak widzisz wszystko jest możliwe i ludzie się zmieniają - uwalniają .

Trzymaj się

Paslawek dziękuję. Husaria
Terapii nie zarzucam, będę chodzić dalej. Tak długo aż terapeuta sam stwierdzi że już wystarczy.

Super, Toniu, do przodu a spokojnie na przyszłość.

Gratulacje! Szybko poszło, musiałaś być świetnie przygotowana!

PS: czy to był rozwód z orzeczeniem o jego winie?

I dobrze mu tak!

Super Wielkie brawa!

Dziękuję Kobietka myslałam ostatnio o Tobie i o Annie, jak tam u Was. Razem zaczynałyśmy, już tyle czasu minęło, ponad pół roku.
Ja jestem szczęśliwa, że mam to już za sobą co nie znaczy, że kłopoty z ex cudownie zniknęły. Ale co tam, nic to w porównaniu do tego co było
Trzymam kciuki za Ciebie!

Pisałam już we wczesniejszych postach że oboje mieliśmy adwokatów. Porozumienie to umowa na piśmie, sporządzona przez adwokatów, podpisana przez nas i dostarczona do sądu tuż przed rozprawą, na sali.
Gładko poszło dzięki porozumieniu i dlatego, że były całkowite przesłanki do rozwodu (ponad 3 miesiące, zupełność rozpadu pożycia małżeńskiego polega na ustaniu między małżonkami więzi: uczuciowej (psychicznej), fizycznej oraz gospodarczej. Najważniejsza jest więź emocjonalna. Na ustanie tej więzi wskazuje wrogi stosunek między małżonkami). My nie mieszkaliśmy razem od ponad 6 miesięcy, nie prowadziliśmy wspólnego gospodarstwa i nie sypaliśmy ze sobą również od ponad 6 miesięcy. W kwestii opieki nad dziećmi mieliśmy wszystko uzgodnione w porozumieniu (widzenia, wysokość alimentów). Więc sąd nie miał wiele do roboty, wszystko zaakceptował.

Dziękuję. Jeśli jesteś w podobnej sytuacji to trzymam kciuki i uwierz naprawdę wszystko można ogarnąć. Trzeba tylko mieć wsparcie, odpowiednich ludzi wokoło i dużo samozaparcia.

Tonia trzymaj się słońce znowu zaświeci.

Nie oczekuj że to tak szybko przestanie boleć trzeba czasu z czasem boli coraz mniej i rzadziej a pewnego dnia okazuje się że o nim i was nie myślisz i to jest początek nowego życia.

Cześć Tonia .
Dla Ciebie ostatni okres to faktycznie nadludzi wysiłek a wcześniej sama wiesz jak było,euforia również wysysa trochę energii no i chciałoby się jakiejś nagrody, gratyfikacji,rekompensaty za przeszłość i odwagę a tu tak spokojnie, cicho "normalnie",zwyczajnie myśli o przeszłości mimowolnie dopadają w dłuższe wieczory i weekendy - powiem Ci normalka żaden organizm na dłuższą metę nie wytrzyma tego co przechodziłaś tych zjazdów i nadziei tych rozczarowań i urazów teraz po euforii też masz dołek bo tak działa mózg i psychika nie da się tego rozdzielić ciało też reaguje po swojemu,który był przyzwyczajony przez lata "od" - "do" a po środku nic.
Krótsze dni ,Wszystkich Świętych nadchodząca zima i święta też jakoś wpływają może na Ciebie - zmęczona jesteś a "wiele obaw  rodzi się ze znużenia i samotności".
Wiesz co robić - nie przestawać włącz tryb "przetrwanie" nie zmuszaj się do jakiegoś bohaterstwa ale ruszaj się dbaj o siebie,wiesz witaminy,spacery,spotkania z ludźmi jakieś rozrywki poszukaj czegoś nowego gdzie będziesz mogła się uczyć  a jak nie będziesz wiedzieć czasem co zrobić to nie uciekaj przed uczuciami popłacz byle nie za długo bo do żalu nad sobą łatwo się przylega .
Nie strasz się przyszłością jesteś wolna choć to teraz takie dziwne i nie bardzo wiadomo co z tym począć .
Trzymaj się dasz radę masz taki nowy nawyk - zwyciężanie nad sobą

Paslawku siedzisz w mojej głowie. Trafnie wszystko opisałeś. Jestem niesamowicie zmęczona ostatnio, dużo śpię. Staram się czasem ćwiczyć i mieć dużo zajęć żeby na myślenie nie było już czasu. No i towarzysko też staram się spełniać bo najbardziej mi teraz tego brakuje, obecności innych ludzi.

Dziękuję Paslawku

Toniu, chyba wiem co czujesz. Emocje, adrenalina opadła, nagle jesteś wolna, kajdany się zerwały i możesz (niby) oddychać. W zasadzie zdarzyło się to zanim sąd dał Ci rozwód, ale teraz masz na to dowód. I nagle...zrobiło się cicho, pusto, nie ma jednego, najważniejszego celu, nie ma sytuacji nie do przewidzenia, niebo zaczęło się przejaśniać, a Ty nie umiesz się odnaleźć.
Pamiętam jeden dzień, w którym  nie umiałam odpowiedzieć sobie na pytanie "co się ze mną dzieje?" Byłam po wyprowadzce, ale przed rozwodem. Troszkę spokojniejsza, bo wyrwałam się od psychopaty, ale wiele było jeszcze przede mną. Pojechałam na zakupy do jakiegoś większego sklepu i stanęłam między półkami i zaczęłam wyć. Nie płakać - wyć. Z niemocy, bezsilności, ze strachu co dalej, bo zostałam z niczym. Kupując proszek do prania, uświadomiłam sobie, że nie mam nic, nie mam domu, coś co tworzyłam latami rozsypało się jak domek z kart. Wyszłam z tego sklepu bez zakupów, nie dałam rady.
Było to pierwsze uderzenie, po którym poczułam się nie swojo. Zawsze byłam gotowa na ataki z jego strony, potrafiłam przewidzieć zachowania, gesty, wiedziałam co będzie i pod takiego dyktando żyłam. Nagle, nie wiedziałam co będzie i to było straszne. Ta niepewność. I co było dziwne, bałam się bardziej tej ciszy, niż podczas jazd ex, do których byłam przyzwyczajona.
Nastąpiło nowe, którego się bałam.

Trzymaj się, i jakby co pisz

Nie ma określonego terminu, po którym powinno zacząć się spotykanie z innymi.
Jedyne, i najważniejsze to przerobienie rozstania, toksycznego związku. Jeśli traumy i demony pozostaną w Tobie, nie zbudujesz zdrowej relacji.
Chodzisz na psychoterapię?
Ja też po jakimś czasie potrzebowałam bliskości, ale patrzyłam na nowe przez pryzmat starego. Żyłam wg starych schematów, z których nie mogłam się wydostać.
Fakt, że wpadłam w pułapkę głupiej relacji bez przyszłości, ale to tylko pomogło mi w jeszcze większej pracy nad sobą.
Twoim atutem jest pewność siebie i niezależność. Nie pozwól nikomu tego zabrać.

Na razie to nie mam zamiaru się angażować. Po prostu chodzę na randki i miło spędzam czas. Staram się być ostrożna. Moja niezależność i wolność to moja twierdza i będę jej bronić w razie czego.
Owieczka chodzę nadal i pewnie jeszcze jakiś czas będę. Sama nie przerwę, decyzję o zakończeniu zostawiam terapeucie.

Teufel niby wiem ale czujność zawsze trzeba zachować.

Teufel żyję

Tonia, chodzisz na randki z zamiarem jakimś, czy towarzysko? Da się tak intencjonalnie, racjonalnie wyzwolić jakieś emocje w stosunku do nieznajomego?

Hej Toniu, widzę ze nie tylko ja zaczęłam randkować chociaż w sumie zakończyłam już tą znajomość, a to przez czerwone lampki i na pewno dobrą intuicję;) takze dobrze ze tez soe przyglądasz.
Kurcze nie mam jakos glowy do uzupełnienia mojego wątku ale na pewno to zrobię. Buziaki