Rozwód z psychopatą - Netkobiety.pl

Z tego co słyszałem to związki z "mundurowymi" generalnie do łatwych nie należą. A z policjantem to faktycznie jest chyba najciężej. Zwłaszcza w dzisiejszych czasach. Bardzo współczuję i trzymam kciuki. Myślę, że na Twoją korzyść w potencjalnej sprawie rozwodowej może być to, że Twój mąż może się ze względów zawodowych bardzo obawiać, że w trakcie rozwodu pewne sprawy wyjdą na światło dzienne. Być może to spowoduje, że nie będzie robił większych problemów. Obym się nie mylił, bo z tego co piszesz to faktycznie tak praca zryła mu psychikę.

Mieszkanie jest moje, dostałam przed małżeństwem od rodziców, więc mam gdzie mieszkać. Tylko żeby mąż się wyniósł co nie będzie proste. Wniosłam we wniosku o nakaz wyprowadzenia się, jakby co. Poznałam go ponad 15 lat temu, wtedy nie był policjantem. W policji pracuje od ok 9 lat. Ale widzę jakie zmiany w nim zaszły, pewnie ma podatną psychikę ma wpływ środowiska. Przykład bierze z kolegów ale często mi powtarza co inni robią.
Odkąd się dowiedział o wniosku to raz mnie próbuje udobruchać a raz grozi.

Dzięki za wsparcie i za ocenę sytuacji. Właśnie tego teraz potrzebuje jak powietrza.

A jak najbliższa rodzina ? Rodzice, rodzeństwo, ewentualnie teściowie ? Wiedzą co się dzieje i jakie masz zamiary ? Czyją trzymają stronę ?

Mam chętnych świadków na rozprawę, gdyby do tego doszło. Robię zdjęcia pustych butelek, nagrywam nasze kłótnie, zrobiłam kilka screenów z jego telefonu. Zabezpieczam się jak mogę.

Bardzo dobrze Dowodów nigdy za wiele.

Screeny z telefonu to głównie jego rozmowy z koleżankami. Nie wiem czy zapytać się tej wyrodnej kuzynki czy w razie czego potwierdzi w sądzie jego próbę zdrady. Niby stoi po mojej stronie i faktycznie wycofała się z tej relacji wtedy pierwsza, no od niej się dowiedziałam, że po odkryciu przeze mnie i tak chciał dalej to ciągnąć.

To, że zdradza to raczej więcej niż pewne. Na samych szkółkach policyjnych dzieje się dużo. Kobity napalone na mundurowych latają od jednego do drugiego i raczej niewielu odmawia. Zapytaj jakiegokolwiek policjanta, to powie to samo. Jak ludzie mają zbyt dużo możliwości to im odbija... Nie było w tym telefonie czegoś mocniejszego? Bo próba zdrady jakaś tam to jest raczej nic.

Raczej nie polecam ci, żebyś miała wdawać się z tym człowiekiem w jakieś wielkie boje sądowe, bo ci ludzie wszędzie mają swoje wpływy i żebyś nie skończyła tak, że rozwód będzie ciągnął się bez końca. Rozwiedz się z nim i niech odbędzie się to jak najszybciej. Chyba że masz adwokata i on dla twojego dobra poradzi ci inaczej. Nie wiem czy chcesz rozwód z orzeczeniem o jego winie.
Decyzja o rozwodzie jak najbardziej słuszna, bo facet jest przemocowym.
Jest tu wątek bardzo fajnej dziewczyny o życiu z tego typu człowiekiem, ona też podjęła decyzję o rozstaniu.
Szkoda zdrowia i nerwów na takich ludzi i szkoda przede wszystkim dzieci.
Jak znajdę tytuł wątku tej dziewczyny i dział, w którym go znajdziesz, to zaraz ci napisze. Sporo tam się napisałam i wszystko, co tam przeczytasz żywcem odnosić się będzie także do ciebie, tyle tylko że tamten zdaje się nie łaził na boki. Ten twój robi to, więc pomysl też o chorobach, które może ci sprzedać, szczególnie że, jak napisałaś, nie zabezpieczasz się. Wielki błąd. Z takimi ludźmi zawsze należy się zabezpieczać.
Głowa do góry. Dasz radę, bo masz mieszkanie i środki do życia.
Zwróciłam też uwagę, że psychicznie, emocjonalnie też chyba dasz radę, bo czuć wielką siłę z twoich postów, zero wahania, jak to często bywa w przypadku ofiar przemocy. U ciebie ja czegoś takiego nie wyczułam. Masz jasno wyznaczony cel i wydaje się, że będziesz dążyć, by zrealizować go jak najszybciej. Brawo, to dobrze wróży, bo szybko się pozbierasz i odetchniesz pełna piersią, gdy już będzie PO.
O tym jacy są policjanci nie będę ci pisała, bo w dzisiejszych czasach lepiej uważać, a poza tym ty chyba sama doskonale orientujesz się, jakiego rodzaju to środowisko.
Trzymam kciuki i już szukam tego wątku, o którym wspomniałam.

Tytuł wątku " Trudny związek, szukam pomocy" w dziale o nałogach, znajdziesz go od razu bo jest na ostatniej stronie, autorka Aaannaaa , wątek z ostatnich tygodni.

Tonia przeczytaj mój temat Trudny związek. Szukam pomocy   i   temat uzytkowniczki Kobietka taka 123.
Jedziemy na tym samym wózku, tylko nasi faceci nie są policjantami. Mój wręcz policji nienawidzi, zresztą on wszystkich nienawidzi. I całego systemu.

To czysta przemoc psychiczna. Mam nadzieję, że uda Ci się z tego wyjść bez szwanku. Ja przyszłam na to forum z nadzieją, że dostanę poradę w postaci zalecenia terapii. Okazało się, że damskiego boksera i świra żadna terapia nie wyleczy. Ty chociaż zdajesz sobie sprawę z tego, że nie ma dla Was już ratunku, tj dla Waszego związku i nazywasz rzeczy po imieniu a jego psychopatą. Ratunek jest owszem, ale dla Ciebie i dzieci. Dasz sobie radę i dobrze robisz. Ja też jestem na ostatniej prostej.
Im się wydaje, że to normalne, choć dobrze wiedzą że tak nie jest. Powtarzają nam "mogłaś trafić na gorszego, inni robią to lub tamto swoim kobietom". Tak jak piszesz są najmadrzejsi i nieomylni. Jakbym słyszała swojego. Też potrafi być kochany. Ale potem zamienia się w potwora, który wykancza mnie psychicznie, więc wiem co przezywasz. Żal tych dobrych chwil, ale szkoda życia na te przerażające, smutne, na to wysłuchiwanie wyzwisk. Kim my dla nich jesteśmy? Zabawkami w grze? Też mam do siebie żal, że przesuwalam swoje święte granice z roku na rok, że pozwalałam na coraz więcej. Ale nie cofniemt czasu. Trzeba ratować dzieci przed złymi wpływami patologicznych ojców, którzy nie rozumieją co to prawdziwa rodzina, szacunek i jak ich zachowanie może wpływać na psychikę dzieci. Z ostatniego mój się śmieje. Bo twierdzi, że u niego też były kłótnie, nawet nieraz dostał lomot od ojca i przecież jest ok... Nie jest ok. Ma teraz skrzywiona psychikę. Napisz jakbyś chciała pogadać. Mnie to forum bardzo pomogło, podtrzymuje mnie na duchu

Zdecydowałam się na rozwód bez orzekania winy, wiem, że inaczej się nie da, chcę to szybko skończyć. Ale w razie czego gdyby on mnie zaskoczył na rozprawie to musze też coś mieć. Może być tak, że będzie podważał moje słowa i będzie chciał obrócić kota ogonem. Przecież cały czas twierdzi, że gdybym go słuchała to bylibyśmy szczęśliwi (!) i nie musiałby mnie wyzywać. Typowa wymówka dla przemocowca.
Z tymi zdradami tonie wiem czy były, wiadomo, że twierdzi, że nie. Ale mu nie ufam. Fakt trzeba było się zabezpieczać albo wręcz odmówić. Kilka razy jak mnie zachęcał do seksu to nawet mu powiedziałam, że mnie czymś zarazi i nie mam ochoty. Oczywiście nic nie odpowiedział. Zresztą jak był niedawno pod wpływem to snuł chore fantazje, że najpierw pojedzie do kochanki a potem przyjedzie do mnie i to go tak kręciło, był wręcz zachwycony tym pomysłem. Chory człowiek.
Tak jestem zdecydowana, od dawna nosiłam się z tym ale byłam tak wplątana w to, że nie umiałam trzeżwo myśleć. Uzaleznienie od tej relacji było zbyt silne, tym bardzie, że sama pochodzę z takiej rodziny w której pełniłam role ofiary i klauna (zaliczyłam po drodze terapię DDA i trochę mi się oczy otworzyły co niestety nie uchroniło mnie przed wejściem w taką relację w życiu dorosłym)
Dzięki, wątek poczytam z miłą chęcią. I dzięki za słowa otuchy.

Dokładnie słyszę to samo, że mam idealnego męża, mogłam trafić na gorszego, przecież mnie nie bije i daje wypłatę, robi zakupy itp. - to jego słowa, wypisz wymaluj. U mnie jest podobnie wg niego to ja skrzywdzę dzieci, bo będą się wychowywać bez ojca. Lepiej bez niż z takim. I tak są już bardzo nerwowe, mam nadzieję, że jakoś to jeszcze odrobimy bo na razie są małe. I że mi kiedyś podziękują, powiedzą mama to było najlepsze co mogłaś zrobić. Bo ja jako dziecko się tego nie doczekałam a pamiętam, jak ze strachu przed ojcem chowałam się do szafy jak mamy nie było, żeby tylko się nie zorientował, że jestem w domu i potrafiłam tam skulona siedzieć kilka godzin. Jak uciekaliśmy zimą w piżmach z domu. Straszne wspomnienia...

Nie masz się czego wstydzić. Każdy ma granicę wytrzymałości psychicznej. I tak jesteś silna, że masz zamiar to zakończyć. Są tacy, którzy w chorych związkach tkwią całe życie.

Mam dokładnie tak samo, pisałam wczoraj post na ten temat w innym wątku. Ale wiem ze to przez niego, on mnie do tego doprowadził. Nikt ktp żyje w takim zwiazku nie pozostanie aniolem, niezmieniony, nietkniety. To sie odbija na naszej psychice, poza tym kazdy ma w sobie odruchy obronne.

Ps. Ostatnio w tv pojawila sie reklama jakiegoś funduszu (?) Sprawiedliwości społecznej czy cos takiego. W spocie kobieta i dziecko chlapia sie wodą, jest mowa o mężu tyranie itp. Moj jak to widzi to się nabija, jest zly, mowi cos w stylu "tak, wy jesteście niewinne, pokazują bzdury, myslalby kto". Ale myślę, ze on wie ze to spot o nim.

Nie do końca zgodzę się z tym, żeby z nim nie walczyć. Miałam kolegę policjanta, po rozstaniu z Kobietą odwiedzał wspólne dziecko. Do tego stopnia bał się konfrontacji, że jak Ona powiedziała, że spotkania będą odbywać się w Jej domu, on jak karny piesek jeździł, kiedy Ona wyraziła zgodę. Nie miał jak zabierać dziecka do siebie, bo twierdził, że nic nie może z tym zrobić, do sądu nie chciał pójść, bo wiadomo- dla policjanta to masakra- w sensie stricte zawodowym.
Nie wezwie policji, kiedy matka zabrania kontaktu, bo na wezwanie funkcjonariusza na miejscu ma obowiązek stawić się jego przełożony, więc tu też nie ma pola manewru.
Oni sa mocni w gębie, ale jak co do czego, nie mają za sobą nikogo.
Także jeśli chcesz i masz o co walczyć, nie odpuszczaj, czas pokazać gdzie jego miejsce.

Myślę że powinnaś, to kolejny dowód,  a i pewna ochrona dla Ciebie i Dzieci.
Powodzenia.

Prawda. Moj rzuca sie do wszystkich. Ale bylo na jego drodze kilku tzw samcow alfa, ktorych sie ewidentnie bal. Az smieszne bylo, jak im nadskakiwal. Odkladal swoje sprawy, zeby im pomoc i.zaimponowac. Tak, zaimponowac, ot co. Bardzo zalezalo mu na poklasku. Byl nawet zdolny przestac bronic swoje racje, zeby tylko być przez nich zaakceptowanym.

Idź do adwokata, musisz wszystkiego dopilnować od początku.

Ehh, po wczorajszej rozmowie już wiem, że lekko nie będzie. Zresztą powiedział, że już zawsze będzie mnie gnoić bo zmarnowałam mu życie a na rozprawie do niczego się nie przyzna.

Nie, wczoraj mnie zaskoczył, więc przy nim nie chciałam grzebać w szufladzie. Dziś już będę przygotowana. Schowam zawczasu do kieszeni i włączę w razie potrzeby.

no powinny, ale oni już są nauczeni technik manipulacyjnych, mogą sobie z takim testem poradzić.

P.S. Nadal mam natłok myśli, dużo zainwestował w nasze (moje) mieszkanie, sam wyremontował i teraz mi wypomina, że mi urządził gniazdko a ja chcę go teraz wyrzucić. (cały czas oboje zarabialiśmy a ja w trakcie remontów pomagałam jak to kobieta - sprzątanie, posiłki, logistyka itp.) Do tego dodaje, że cytuję "narobił mi dzieci chcę wyciągnąć od niego alimenty". Dzieci mamy (aż) dwójkę, nigdy nie byłam cyniczna a raczej zaślepiona. Stosuje do mnie swoja miarkę.
Fakt, dużo włożył własnej pracy, dba o dom i auta, o naprawy itp. Ale to zachowanie wszystko przekreśla, on w sobie winy nie widzi. Twierdzi, że ja go prowokuję do wybuchów, bo jestem uparta. Znowu próbuje mi namieszać w głowie i zwalić na mnie winę za rozpad małżeństwa i że przeze mnie będzie żył po rozwodzie w biedzie. Żeby on zechciał odejść a trzyma się mnie uparcie jak rzep psiego ogona.
Wczoraj się również dowiedziałam, że pije przeze mnie (sic!)

Wlasnie, zwroccie uwage na jedno. Jestesmy takie zle, takie niedobre, zle sie zachowujemy, doprowadzamy ich do szalu, jestesmy winne wszystkich ich karygodnych zachowan, zle gotujemy, sprzatany itp jestesmy zlymi matkami. To po jaka cholere oni nadal z nami sa? Przeciez kazdy normalny facet by wiał od takiej kobiety,.prawda? Tyle lat sie z nami męczą, oni, wspaniali i przystojny samcy alfa, tacy nieomylni i wszystkowiedzacy. A jak.chcemy odejsc to nie, nie wolno. To tchorze, boja sie zostac sami, bo drugiej ofiary, ktora bedzie znosic ich humory i krzyki juz moga nie znalezc. Oni wiedza ze maja dobrze, tylko.sie w glowach poprzewracalo i to doslownie.

Dziś mi oświadczył że da mi rozwód ale z mojej winy. Inaczej nie dostanę.

Rozwód z nim to sama sobie z nim weźmiesz bez jego łaski, tyle tylko że dłużej i dotkliwiej nachodzisz się koło tego. Ja nie słyszałam jeszcze o takim przypadku, by komuś nie udało się uzyskać rozwodu. Pytanie tylko ile trwała szarpanina, włóczenie się po sądach i na jakich warunkach ten rozwód został ustanowiony. Tak więc spokojnie. On niech wniesie pozew z twojej winy, a ty wnies o jego winę i zacznie się przepychanka. Wygrasz ty, bo nie masz sobie nic do zarzucenia, jesteś dobra matka, dobrym człowiekiem, dbasz o dom i męża, więc o czym tu w ogóle gadać
On próbuje cię zastraszyć i jak to się mówi zbić z pantalyku, żebyś poczuła się niepewna i żebyś się bała.
Jestem pewna, że za chwilę usłyszysz, że takie ciele z ptasim móżdżkiem nie da sobie rady bez super mena.
Uodpornij się na jego gadki. Oni są mocno w gębie ale tylko w domu, wśród słabszych, ale gdy uda do sądu, tam siedzą jak trusie i tłumacza się jak małe chłopaczki, tupet i bezczelność znika momentalnie. Tak jak Owsiak wyszczekany, wygadany i wydawałoby się gieroj z niego, ale jak miał sprawę w sądzie o jakieś przekręty finansowe, to najpierw grał hojraka, dopiero sędzia przywołał go do porządku i siedział jak trusia, a gdy odpowiadał to cichutko i grzecznie. A gdy dostał wyrok to tylko zwiesil łeb po sobie i dopiero przed sądem przy dziennikarzach przybrał manierę hojraka.
Tak więc nie bierz sobie do serca tego, czym on cię straszy, tylko realizuj swój cel, a prędzej czy później na pewno go osiągniesz.

Oczywiście to żart?

To nie jest absolutnie  żadne usprawiedliwienie.

Toniu mój były już od kilku lat mąż to przemocowiec taki jak Twój ( kubek w kubek, nawet zdania te same ). Jeśli mogę, oprócz otulenia ciepłym słowem, coś poradzić, to jedno bym chciała. Nie ustępuj na krok, nic nie przemilczaj, pisz w pozwie wszystko. Będziesz zdziwiona jak szybko sobie poradzisz i w końcu odetchniesz. Żałuję po czasie, że nie wniosłam o orzeczenie winy rozpadu małżeństwa, ale rozumiem Cię bardzo dobrze, też chciałam żeby wszystko jak najszybciej już się skończyło, bałam się walki, bałam się konfrontacji. Dasz radę.
Ps.mamy trójkę dzieci. Spoko ogarniesz.
W tamtym czasie też myślałam, że nie da mi spokoju, że życie jeszcze bardziej uprzykrzy przez to moje postawienie się. Jak zaczęłam konsekwentnie działać to po kilku jazdach (niebieska karta) coraz bardziej się pilnował i chował kły.
Są "mocni" jak wszystko dzieje się w domu bez świadków.

Bzdura nk zakłada się w przypadku stwierdzenia zaistnienia przemocy w rodzinie lub podejrzenia przemocy w rodzinie. A u Ciebie występuje przemoc psychiczna. W przypadku gdybyś wezwała policję musisz zdobyć się na 100% szczerość, a jak przyjadą do domu poinformuj patrol że będziesz nagrywała przebieg interwencji. Jeśli będą nalegać na wyłączenie to odmów możesz wszystko nagrywać ale nie publikować w mediach.
A jak mąż będzie skakał to poinformuj go że ma się zamknąć albo pójdziesz na prokuraturę celem złożenia zawiadomienia o znęcaniu się psychicznym.
Oczywiście możesz również udać się do jego przełożonego najlepiej od razu do naczelnika prewencji.
Wbrew pozorom bardzo łatwo uderzyć w policjanta.
Acha i nie róbcie ze środowiska policji patologii.

Patologia dotyczy każdej grupy zawodowej, społecznej. Tylko jak w Twoim przypadku przemoc odbywa się w obrębie 4 ścian.

Aannaa zadzwoń na linię i wszystkiego się dowiesz.
Maku niestety taka jest prawda. Nie wiem czemu tak bronisz policji. To jest grupa zawodowa jest bardzo narażona na stres, ci słabsi pracujący na co dzień z patologią, ze zwłokami, z awanturami, niestety nie umieją sobie radzić ze stresem i przenoszą do domu, tam się wyładowują i tak rodzi się przemoc domowa. Zresztą jak chodziłam na terapię DDA to samo mówił mój terapeuta. To nie jest mój wymysł. Ja to też zaobserwowałam, niestety na sobie i w moim środowisku. U nas na komendzie jest dużo policjantów po rozwodzie, to daje do myślenia. Zresztą znam dużo z nich osobiście i większość z nich pije (widziałam nie raz) a część, tych z żonami znęca się nad nimi - mój mąż mi opowiadał, że jeździł do nich na interwencje. Teraz mi już nic nie mówi, trzyma z nimi.

Dzięki Takasobiemamuska za te słowa, niestety są tu też osoby, które próbują mnie atakować, więc tym bardzie Twoje słowa znaczą dla mnie wiele.
Proponowałam mu, że go spłacę i nie pójdzie w przysłowiowych skarpetkach. Chcę mu oddać auto i część mebli.
Dziękuję, że dzielisz się ze mną swoimi doświadczeniami, bo w internecie i w centrum pomocy rodzinie, gdzie chodziłam jest dużo suchego tekstu a brak jest porad praktycznych.
Właśnie dzieci żyjące w spokojnym domu są moim celem i do tego będę dążyć.

Maku mądrze piszesz, tak właśnie jest. Ja też nie uogólniam, pisałam wcześniej, ze część policjantów jest ok. Badania powinny być jak najbardziej częściej. Ale myslę, że każdy kto wstępuje do Policji myśli, że on da radę a w praktyce okazuje się różnie. Jeden sobie poradzi a dwóch jego kolegów nie. I tak jest w każdej grupie zawodowej, która podlega na co dzień silnemu stresowi, czyli wszystkie służby mundurowe, ratownicze itp. A poza tym są też badania, że praca w Policji przyciąga typy psychopatyczne bo taki typ potrzebuje stresu i adrenaliny żeby funkcjonować. Mojego męża nie tłumaczę, widzę, że on w tej pracy poczuł się jak ryba w wodzie.